Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2025
Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2025
ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΗΝ ΙΑ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΟΥΚΑ
(Η Παραβολή του Μεγάλου Δείπνου – Λουκ. 14, 16–24)
Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μας διηγείται την παραβολή του Μεγάλου Δείπνου. Μία παραβολή απλή στην αφήγησή της, αλλά βαθύτατα συγκλονιστική στο μήνυμά της, διότι μας αποκαλύπτει το μυστήριο της Βασιλείας του Θεού και, ταυτόχρονα, την τραγική στάση του ανθρώπου απέναντι στην πρόσκληση του Θεού.
«Άνθρωπός τις εποίησε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς». Ο οικοδεσπότης της παραβολής είναι ο ίδιος ο Θεός. Το δείπνο το μέγα είναι η Βασιλεία Του, η κοινωνία με τον Θεό, που κορυφώνεται στη Θεία Ευχαριστία και θα πληρωθεί στην αιώνια ζωή. Και οι προσκεκλημένοι είναι όλοι οι άνθρωποι, χωρίς εξαίρεση.
Όταν όμως έφθασε η ώρα του δείπνου, οι προσκεκλημένοι άρχισαν «από μίας γνώμης πάντες παραιτείσθαι». Ο ένας προβάλλει το χωράφι του, ο άλλος τα βόδια του, ο τρίτος τον γάμο του. Δεν πρόκειται για κακά πράγματα· είναι όμως πράγματα που μπαίνουν πριν από τον Θεό. Και εδώ βρίσκεται το δράμα: όχι ότι ο άνθρωπος αγαπά τον κόσμο, αλλά ότι αγαπά τον κόσμο περισσότερο από τον Θεό.
Η παραβολή μας δείχνει ότι ο Θεός σέβεται την ελευθερία μας. Δεν αναγκάζει κανέναν να εισέλθει στο δείπνο. Αλλά η άρνηση του ανθρώπου δεν ματαιώνει το σχέδιο του Θεού. Τότε ο οικοδεσπότης καλεί τους φτωχούς, τους αναπήρους, τους τυφλούς και τους χωλούς· εκείνους που δεν είχαν τίποτε να επιδείξουν, παρά μόνο την ανάγκη τους.
Εδώ αποκαλύπτεται η απέραντη φιλανθρωπία του Θεού. Η Βασιλεία Του δεν είναι ανταμοιβή των «αξίων», αλλά δωρεά για τους ταπεινούς. Όπως λέγουν οι Πατέρες, ο Θεός δεν ζητεί προσόντα, ζητεί καρδιά συντετριμμένη και ανοικτή.
Όμως η παραβολή στρέφεται και προσωπικά προς τον καθένα μας. Ο Θεός και σε μας απευθύνει καθημερινά την πρόσκληση του Μεγάλου Δείπνου. Μας καλεί στη Θεία Λειτουργία, στη μετάνοια, στη Θεία Κοινωνία, στη ζωντανή σχέση με τον Χριστό. Και εμείς, άραγε, τι απαντούμε; Μήπως έχουμε και εμείς τα δικά μας «χωράφια» και «βόδια», που μας κρατούν μακριά από το τραπέζι του Θεού;
Ιδιαίτερα στην προεόρτια αυτή περίοδο προ των Χριστουγέννων, ο λόγος αυτός γίνεται ακόμη πιο επίκαιρος. Ο Χριστός έρχεται· το τραπέζι είναι έτοιμο. Το ερώτημα είναι ένα: θα ανταποκριθούμε στην πρόσκληση ή θα προτιμήσουμε τις δικαιολογίες μας;
Ας παρακαλέσουμε, λοιπόν, τον Κύριο να μας ελευθερώσει από την προσκόλληση στα πρόσκαιρα και να μας χαρίσει καρδιά πρόθυμη και ταπεινή, ώστε να καθίσουμε στο δείπνο της Βασιλείας Του, όχι μόνο στην παρούσα ζωή, αλλά και στην αιώνια.
π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΣΚΙΝΑΣ
ΤΑ ΜΠΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ
Ολοκληρώθηκαν οι λατρευτικές εκδηλώσεις για την μνήμη του προστάτου της Κέρκυρας Αγίου Σπυρίδωνος το απόγευμα του Σαββάτου 13 Δεκεμβρίου 2025 στο Ιερό Προσκύνημα με την Παράκληση στον Άγιο και τα «μπάσματα», δηλαδή την επανατοποθέτηση του ιερού λειψάνου στην λάρνακα. Της ακολουθίας προεξήρχε ο εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γέρων Πριγκηποννήσων κ. Δημήτριος, συλλιτανευόντων εντός του ιερού ναού των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνος και Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου. Παιάνισαν, κατά το κερκυραϊκό έθιμο, η Παλαιά Φιλαρμονική και η Φιλαρμονική ΜΑΝΤΖΑΡΟΣ.
Προσφωνώντας τους πιστούς ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πριγκηποννήσων κ. Δημήτριος εξέφρασε την από μέσης καρδίας βαθεία συγκίνηση και ευγνωμοσύνη του προς τον Άγιο Σπυρίδωνα, που έμελλε στην αναξιότητά του και στον Άγιο Φιλαδελφείας, ολίγες ημέρες μετά το βάδισμα τους στην Νίκαια της Βιθυνίας, όπου ο Άγιος τέλεσε το μέγα θαύμα της στερεώσεως της ορθοδόξου πίστεως, χάρις στην πρόσκληση του Μητροπολίτη Κερκύρας κ. Νεκταρίου, να βρεθούν στην Κέρκυρα, στο σπίτι του Αγίου, και να συμμετάσχουν στην πανήγυρη. Ο κ. Δημήτριος τόνισε ότι η αρχοντιά και η αγάπη του Μητροπολίτη Κερκύρας κατέστησαν την παρουσία τους εξαιρετική εμπειρία. Ευχήθηκε Κύριος ο Θεός να του χαρίζει όλβια έτη και μακρόχρονη ποιμαντορία, ενώ, τέλος, ευχήθηκε και προς τον λαό να επιδαψιλεύει ο Κύριος ευλογημένα Χριστούγεννα, καλύτερες ημέρες για το Γένος, τον κόσμο, την Ελλάδα και όλους τους πιστούς πανοικεί.
ΔΥΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
«Λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου. Πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί» ((Λουκ. 14, 24 και Ματθ. 22, 14)
«Γιατὶ σᾶς βεβαιώνω πὼς κανένας ἀπὸ κείνους ποὺ κάλεσα δὲν θὰ γευτεῖ τὸ δεῖπνο μου. Γιατί, πολλοὶ εἶναι οἱ καλεσμένοι, λίγοι ὅμως οἱ ἐκλεκτοί».
Οι περισσότεροι από εμάς δεν θα δυσκολευόμασταν να ομολογήσουμε ότι θα μας άρεσε η πρόσκληση από κάποιον επιφανή, με δύναμη στην κοινωνία, σε ένα δείπνο. Θα κολακευόμασταν, θα αισθανόμασταν ότι το πρόσωπό μας έχει αξία, διότι για να μας καλέσουν, σημαίνει ότι θεωρούμαστε σημαντικοί. Θα το σκεφτόμασταν πολύ σοβαρά να μην πηγαίναμε σε ένα τέτοιο δείπνο. Μάλλον θα θεωρούσαμε ως απώλεια μιας μεγάλης ευκαιρίας να δείξουμε ποιοι είμαστε μία τέτοια άρνηση.
Η παραβολή του Μεγάλου Δείπνου μάς δείχνει ότι για τον Θεό είμαστε μοναδικής αξίας. Είμαστε, άλλωστε, οι πλασμένοι κατ’ εικόνα Του. Είμαστε τα παιδιά Του και ο Πατέρας θέλει, ακόμα κι αν αυτά έχουν μεγαλώσει και ζούνε την ελευθερία τους, να τα συναντήσει. Η πόρτα του σπιτιού Του είναι ανοιχτή. Δεν φέρεται σε αυτά ως ο κύριος προς τους υπηρέτες, αλλά ως ισότιμα πρόσωπα, τα οποία ταιριάζει να είναι καθισμένα μαζί Του στο ίδιο τραπέζι, για να μοιραστούν όχι μόνο την υλική τροφή, αλλά την κοινωνία της αγάπης. Όμως, σ’ αυτό το δείπνο της Βασιλείας, τη Θεία Λειτουργία, όπου συναντιόμαστε με τον Θεό στο πρόσωπο του Χριστού, γνωρίζουμε διά του Χριστού τον Πατέρα και εν Αγίω Πνεύματι ζούμε την μεταβολή των Τιμίων Δώρων, του Άρτου και του Οίνου, σε Σώμα και Αίμα Χριστού, για να κοινωνήσουμε, για να γίνουμε ένα με τον Θεό και ένα με τον πλησίον μας, όποιος κι αν είναι αυτός, η ελευθερία μας μάς σπρώχνει να αρνηθούμε την πρόκληση. Άλλοτε για χάρη των υλικών πραγμάτων, άλλοτε για χάρη των απολαύσεων είτε αυτές έχουν να κάνουν με την ανάπαυση είτε με τις ηδονές κάθε μορφής, εικονικές και πραγματικές, άλλοτε για χάρη των βιοτικών υποθέσεων και μεριμνών που περιλαμβάνουν και την πρόφαση της οικογένειας, η συνείδησή μας, ο ράθυμος και εγκωκεντρικός εαυτός μας, μάς ωθούν να πούμε ΟΧΙ. Η θεία λειτουργία είναι παράδοση, συνδέεται με τις γιορτές, είναι θρησκευτικό καθήκον, αλλά αυτό μπορεί να επιτελεστεί μόνο όταν νιώσουμε την ανάγκη. Κι έτσι, ενώ είμαστε κλητοί, δεν γινόμαστε εκλεκτοί, όχι γιατί ο Θεός δεν μας θέλει, αλλά γιατί εμείς θεωρούμε πως μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς Αυτόν.
Μας αγαπά ο Θεός. Η θύρα της Βασιλείας είναι ανοιχτή σε όλους. Η πρόσκληση είναι διαρκής. Δεν εξαρτάται από την ηθική μας κατάσταση, γιατί ο Θεός δέχεται και τα κουρέλια της ψυχής μας, αρκεί να υπάρχει ένα ίχνος αναζήτησής Του και η επιθυμία να λυτρωθούμε. Το ερώτημα έρχεται σε μας: θέλουμε να πάρουμε μέρος στο Δείπνο της Θείας Λειτουργίας, της Ευχαριστίας, της Εκκλησίας ή η Κυριακή και κάθε γιορτή γίνονται αλυσίδα χαμένων ευκαιριών να συναντήσουμε τον Θεό και τον συνάνθρωπο; Και το δεύτερο και συγκλονιστικότερο ερώτημα είναι το γιατί λέμε ΟΧΙ στην αγάπη του Θεού; Η κατάφαση βρίσκεται στην ελευθερία, στην απόφαση, στην συναίσθηση ότι ο Υψηλός Θεός, αφού εφάνη επί γης ταπεινός άνθρωπος, μάς καλεί σε μία συνεχόμενη συνάντηση χαράς, που νοηματοδοτεί αυθεντικά τη ζωή μας.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
14 Δεκεμβρίου 2025
Κυριακή ΙΑ’ Λουκά, των Προπατόρων
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2025- ΙΑ' ΛΟΥΚΑ, ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ (Λουκ. 14,16-24)
Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ῎Ανθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα καὶ ἐκάλεσε πολλούς· καὶ ἀπέστειλε τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳτοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· ῎Ερχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα. Καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες. ῾Ο πρῶτος εἶπεν αὐτῷ· ᾿Αγρὸν ἠγόρασα, καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθεῖν καὶ ἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. Καὶ ἕτερος εἶπε· Ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. Καὶ ἕτερος εἶπε· Γυναῖκα ἔγημα, καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν. Καὶ παραγενόμενος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἀπήγγειλε τῷ κυρίῳ αὐτοῦ ταῦτα. Τότε ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότης εἶπε τῷ δούλῳ αὐτοῦ· ῎Εξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ῥύμας τῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλοὺς εἰσάγαγε ὧδε. Καὶ εἶπεν ὁ δοῦλος· Κύριε, γέγονεν ὡς ἐπέταξας, καὶ ἔτι τόπος ἐστί. Καὶ εἶπεν ὁ κύριος πρὸς τὸν δοῦλον· ῎Εξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς καὶ ἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκός μου. Λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου. Πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί.
Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλῶσσα
Εἶπε ὁ Κύριος αὐτὴ τὴν παραβολή· «῞Ενας ἄνθρωπος ἑτοίμασε μεγάλο δεῖπνο καὶ κάλεσε πολλούς. ῞Οταν ἦρθε ἡ ὥρα τοῦ δείπνου, ἔστειλε τὸν δοῦλο του νὰ πεῖ στοὺς καλεσμένους· “ἐλᾶτε, ὅλα εἶναι πιὰ ἕτοιμα”. Τότε ἄρχισαν, ὁ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλο, νὰ βρίσκουν δικαιολογίες· ῾Ο πρῶτος τοῦ εἶπε· “ἔχω ἀγοράσει ἕνα χωράφι καὶ πρέπει νὰ πάω νὰ τὸ δῶ· σὲ παρακαλῶ, θεώρησέ με δικαιολογημένον”. ῎Αλλος τοῦ εἶπε· “ἔχω ἀγοράσει πέντε ζευγάρια βόδια καὶ πάω νὰ τὰ δοκιμάσω· σὲ παρακαλῶ, δικαιολόγησέ με”. Κι ἕνας ἄλλος τοῦ εἶπε· “εἶμαι νιόπαντρος καὶ γι’ αὐτὸ δὲν μπορῶ νὰ ἔρθω”. Γύρισε ὁ δοῦλος ἐκεῖνος καὶ τὰ εἶπε αὐτὰ στὸν κύριό του. Τότε ὁ οἰκοδεσπότης ὀργισμένος εἶπε στὸν δοῦλο του· “πήγαινε γρήγορα στὶς πλατεῖες καὶ στοὺς δρόμους τῆς πόλης καὶ φέρε μέσα τοὺς φτωχούς, τοὺς ἀνάπηρους, τοὺς κουτσοὺς καὶ τοὺς τυφλούς”. ῞Οταν γύρισε ὁ δοῦλος τοῦ εἶπε· “κύριε, αὐτὸ ποὺ πρόσταξες ἔγινε καὶ ὑπάρχει ἀκόμη χῶρος”. Εἶπε πάλι ὁ κύριος στὸν δοῦλο· “πήγαινε ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη στοὺς δρόμους καὶ στὰ μονοπάτια κι ἀνάγκασέ τους νὰ ἔρθουν, γιὰ νὰ γεμίσει τὸ σπίτι μου· γιατὶ σᾶς βεβαιώνω πὼς κανένας ἀπὸ κείνους ποὺ κάλεσα δὲν θὰ γευτεῖ τὸ δεῖπνο μου”. Γιατί, πολλοὶ εἶναι οἱ καλεσμένοι, λίγοι ὅμως οἱ ἐκλεκτοί».
ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2025- ΙΑ' ΛΟΥΚΑ (Κολοσ. 3, 4-11)
Ἀδελφοί, ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ὑμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ. Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, δι᾿ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας, ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς· νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν· μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ᾿ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν, ὅπου οὐκ ἔνι ῞Ελλην καὶ ᾿Ιουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.
Ἀπόδοση στή νεοελληνική
Ἀδελφοί, ὅταν ὁ Χριστός, ποὺ εἶναι ἡ ἀληθινὴ ζωή μας, φανερωθεῖ, τότε κι ἐσεῖς θὰ φανερωθεῖτε μαζί του δοξασμένοι στὴν παρουσία του. ᾿Απονεκρῶστε, λοιπόν, ὅ,τι σᾶς συνδέει μὲ τὸ ἁμαρτωλὸ παρελθόν· Τὴν πορνεία, τὴν ἠθικὴ ἀκαθαρσία, τὸ πάθος, τὴν κακὴ ἐπιθυμία καὶ τὴν πλεονεξία, ποὺ εἶναι εἰδωλολατρία. Γιὰ ὅλα αὐτὰ θὰ πέσει ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ πάνω σ’ ἐκείνους ποὺ δὲν θέλουν νὰ πιστέψουν. Σ’ αὐτοὺς ἀνήκατε ἄλλοτε κι ἐσεῖς, ὅταν αὐτὰ τὰ πάθη δυνάστευαν τὴ ζωή σας. Τώρα ὅμως πετάξτε τα ὅλα αὐτὰ ἀπὸ πάνω σας· Τὴν ὀργή, τὸν θυμό, τὴν πονηρία, τὴν κακολογία καὶ τὴν αἰσχρολογία. Μὴ λέτε ψέματα ὁ ἕνας στὸν ἄλλο, ἀφοῦ βγάλατε ἀπὸ πάνω σας τὸν παλιὸ ἁμαρτωλὸ ἑαυτό σας μὲ τὶς συνήθειές του. Τώρα πιὰ ἔχετε ντυθεῖ τὸν καινούριο ἄνθρωπο, ποὺ ἀνανεώνεται συνεχῶς σύμφωνα μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ δημιουργοῦ του, ὥστε μὲ τὴ νέα ζωή του νὰ φτάσει στὴν τέλεια γνώση τοῦ Θεοῦ. Σ’ αὐτὴ τὴ νέα κατάσταση δὲν ὑπάρχουν πιὰ ἐθνικοὶ καὶ ᾿Ιουδαῖοι, περιτμημένοι κι ἀπερίτμητοι, βάρβαροι, Σκύθες, δοῦλοι, ἐλεύθεροι· τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὅλα καὶ ὁ Χριστὸς τὰ διέπει ὅλα.
ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΜΕΛΙΤΩΝ: ΝΑ ΜΑΣ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Το πρωί του Σαββάτου 13 Δεκεμβρίου 2025, στο Ιερό προσκύνημα του Αγίου Σπυρίδωνος, τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνος, εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Προς τιμήν του Αγίου, ο οποίος βρίσκεται στην "Θύρα", παιάνισε, κατά την κερκυραϊκή παράδοση, η Φιλαρμονική ΜΑΝΤΖΑΡΟΣ.
Ο κ. Μελίτων, στο κήρυγμά του προς τους πολυπληθείς πιστούς, αφορμήθηκε από τον λόγο του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος επισημαίνει ότι θα κατακριθούμε αν αμελήσουμε να οικειωθούμε τη σωτηρία που ο Χριστός μας προσέφερε. Και η σωτηρία έχει να κάνει με το όλο μυστήριο της Θείας Οικονομίας, με τον ερχομό του Χριστού στο σπήλαιο των Χριστουγέννων, με την ανάκλισή του εν φάτνη αλόγων, με τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες που ο διάβολος του προκάλεσε, τον σταυρό, την ταφή και την ανάσταση. Αν δεν μπορούμε να συναισθανθούμε αυτό το μυστήριο της θείας οικονομίας κινδυνεύουμε να χάσουμε τη ζωή και την περίσσεια της ζωής, όπως ήρθε ο Χριστός να μας δώσει.
Ο αποστολικός λόγος μεταφέρεται στον Άγιο Σπυρίδωνα, όπου στο σπίτι του πολλοί ήρθαν να τον προσκυνήσουν και να τον χαιρετήσουν, ζώντας την παρουσία του επί του πλοίου της τοπικής Εκκλησίας και επί του πλοίου των καρδιών τους. Τι θα μπορέσουμε να ανταποδώσουμε σ’ αυτόν τον άγιο, τον απλό, τον ταπεινό, τον συγχωρητικό προς άπαντας; Η ανθρωπίνη λογική μας δεν μπορεί να συλλάβει το μυστήριο. Κυνηγημένοι από τις ανθρώπινες μέριμνες δεν μπορούμε να εισέλθουμε στο βάθος του μυστηρίου. Θα κατακριθούμε όμως όχι από τον Χριστό, αλλά από τη συνείδησή μας. Ο Άγιος είναι παρών, αγκαλιάζει τους πάντας, δικαίους και αμαρτωλούς, όσους προσφεύγουν ακόμη κι αν η πίστη τους είναι ελλιπής, και του ζητούμε να εκπληρώνει τα αιτήματά μας. Πόσοι από εμάς ερχόμαστε όμως μετά για να τον ευχαριστήσουμε; Η χάρις πάντοτε θέλει αντιχάρη. Ο Άγιος δεν την έχει ανάγκη, εμείς όμως έχουμε.
Ο κ. Μελίτων έκλεισε τις σκέψεις του επισημαίνοντας ότι προέρχεται από την Κωνσταντινούπολη, την Μητέρα Εκκλησία του Γένους μας, την Κιβωτό των Πεπρωμένων και των προσδοκιών και των ελπίδων της φυλής μας, εκεί όπου βρίσκεται η Εκκλησία της Αγίας Σοφίας, η οποία αρχικά ήταν τρεις εκκλησίες, της Σοφίας του Θεού, της Ειρήνης του Θεού, της του Θεού Δυνάμεως. Η τρίτη δεν ξέρουμε πού βρίσκεται. Είναι μια ευκαιρία να αναζητήσουμε στον Άγιο τη δύναμη του Θεού, η οποία φανερώνεται διά Αγγέλων, διά ανθρώπων, διά στοιχείων, δια ορατών και αοράτων, διά της Παναγίας και των Αγίων.
Η παρουσία λοιπόν κάθε προσκυνητή, του ιδίου του Μητροπολίτου και του Μητροπολίτου Γέροντος Πριγκηποννήσων, είναι ευκαιρία αναζήτησης της αλήθειας του μυστηρίου του Χριστού. Γι’ αυτό και ο ομιλητής ευχαρίστησε τον ποιμενάρχη, τον φίλο από παλαιά Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριο και του ευχήθηκε ο Άγιος Σπυρίδων να τον ενισχύει να συνεχίσει τη διακονία της σωτηρίας των πιστών, πράττοντας όσα καλά, όσα ευφημή, πάσαν αρετήν και έπαινον. Ευχαρίστησε τους κληρικούς για την φιλοξενία. Τη φιλαρμονική ΜΑΝΤΖΑΡΟΣ που απέδωσε τιμές στον Άγιο Σπυρίδωνα με την ξεχωριστή επτανησιακή μουσική. Τους ευσεβείς ορθοδόξους χριστιανούς από τη Γεωργία, τη Ρουμανία, τη Ρωσία, την Ουκρανία, τη Σερβία, το Μαυροβούνιο και από όλη την Ελλάδα και ευχήθηκε ο Άγιος Σπυρίδων να συνοδεύει τις καρδιές όλων στην πορεία προς τα Χριστούγεννα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ναός του Αγίου Σπυρίδωνος ήταν κατάμεστος καθόλη τη διάρκεια του τριημέρου, ενώ πλήθος πιστών μετείχε στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας.
Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2025
ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ
Με τη συμμετοχή πλήθους λαού τελέστηκε το πρωί της Παρασκευής 12 Δεκεμβρίου 2025, στο Ιερό Προσκύνημα, Αρχιερατικό Συλλείτουργο για την εορτή του προστάτου της Κέρκυρας Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γέροντος Πριγκηποννήσων κ. Δημητρίου και συνιερουργούντων του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνος και του οικείου Ποιμενάρχου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου. Πολλοί πιστοί συμμετείχαν στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, ενώ η Παλαιά Φιλαρμονική, κατά το τυπικό της κερκυραϊκής παράδοσης, απέδωσε τιμές στο ιερό σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνος, το οποίο βρίσκεται στην «θύρα», προς προσκύνησιν. Είχε προηγηθεί και ολονύκτιος αγρυπνία, με τη συμμετοχή πολλών πιστών.
Στην θεία λειτουργία συμμετείχε και ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Νικόλαος Δένδιας, ο οποίος, παρά το βεβαρυμένο πρόγραμμά του, βρέθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του για να προσκυνήσει τον Άγιο Σπυρίδωνα. Παραβρέθηκαν ακόμη ο Υφυπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Στέφανος Γκίκας, ο Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων κ. Ιωάννης Τρεπεκλής, ο Δήμαρχος Κεντρικής Κέρκυρας κ. Στέφανος Πουλημένος, ο Δήμαρχος Βορείου Κερκύρας κ. Γιώργος Μαχειμάρης, ο Αρχιεπίσκοπος των εν Κερκύρα Ρωμαιοκαθολικών κ. Γεώργιος και πολλοί εκπρόσωποι των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών του τόπου.
Προσφωνώντας του προσκεκλημένους εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου Αγίους Αρχιερείς και τον αξιότιμο Υπουργό Εθνικής Αμύνης κ. Νικόλαο Δένδια ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος τόνισε τα εξής:
«Ημέρα χαρμόσυνος και πανευφρόσυνος για την Εκκλησία και τη χριστιανοσύνη σήμερα η μνήμη του προστάτου του τόπου μας Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος! Θυμόμαστε τη ζωή και το παράδειγμα ενός Αγίου που με τον βίο του μάς έδειξε πώς γίνεται «πράξις η επίβασις της θεωρίας». Διότι ο Άγιος Σπυρίδων έζησε ως σύνολος άνθρωπος, ψυχή τε και σώματι, την παρουσία του Θεού στην καρδιά και στον νου του. Αγάπησε εκ νεότητος τον Θεό. Τον αναζήτησε αγαπώντας τον συνάνθρωπο. Δεν λύγισε στις δοκιμασίες της ζωής του, στην εκδημία της συζύγου και των παιδιών του. Δεν αισθάνθηκε κόπο να διακονεί τον πτωχό, τον αδικημένο, ακόμη και να συγχωρέσει τον αδικούντα. Παρέμεινε όμως και ακέραιος στην πίστη. Την υπερασπίστηκε στην Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, από την οποία φέτος συμπληρώθηκαν χάριτι Θεού 1700 χρόνια. Και έδειξε με τη ζωή της θείας λειτουργίας και ευχαριστίας, όπου τον συνόδευαν άγγελοι συλλειτουργούντες, ότι ο σκοπός της υπάρξεώς μας είναι εν ευγνωμοσύνη βαθεία προς τον Θεό να ζήσουμε την κοινωνία μαζί Του και με τον συνάνθρωπο στην Εκκλησία, για να λάβουμε «στέφος άφθαρτον» την χάρη της αναστάσεως, την οποία ο Άγιός μας προγεύεται και εν τω αφθάρτω του σώματι.
Την μνήμη του Αγίου τιμούμε ιδιαιτέρως στον τόπο και το νησί μας. Διότι κάθε φορά που ατενίζουμε τον Άγιο ιστάμενο στην θύρα του ναού του, κάθε φορά που προσπίπτουμε ικετεύοντας ενώπιόν του, ταπεινοί προσκυνητές, κάθε φορά που ακούμε τους περικαλλείς προς τιμήν του ύμνους, αισθανόμεθα ευγνωμοσύνη και για το νησί μας, για όσα ο Άγιος προσέφερε, για την επανειλημμένη λύτρωση από την σιτοδεία, από την πανώλη, από τους αλλοθρήσκους εχθρούς, από τις αδικίες, αλλά και την στήριξη σε καιρούς δίσεκτους και υλικά και πνευματικά. Και είμεθα πεπεισμένοι ότι ουδέποτε θα μας εγκαταλείψει, ακόμη και αν εμείς συχνάκις δεν είμαστε έτοιμοι να του ανταποδώσουμε αυτό που ζητά. Και δεν είναι άλλο αυτό από την αγάπη για τον Θεό, από την πίστη, έστω και μικρά, για τον ενανθρωπήσαντα Κύριό μας, διότι το φως του Αγίου λάμπει στον κόσμο για να δούνε οι άνθρωποι όχι μόνο τα δικά του έργα, αλλά και τα δικά μας ως χριστιανών και να δοξολογήσουν το όνομα του Θεού εν ουρανοίς. Με αυτόν τον τρόπο, με την πίστη και τα τα καλά μας έργα έχει νόημα η εορτή.
Σήμερα έχουμε μεγάλη χαρά, διότι υποδεχόμεθα δύο αδελφούς συνεπισκόπους και και συλλειτουργούμε μαζί τους, ως ο Άγιος επιθυμεί και η Εκκλησία ορίζει. Τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γέροντα Πριγκηποννήσων κ. Δημήτριο και τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνα. Και οι δύο έρχονται από την βασιλίδα των Πόλεων, την Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Εκεί ο Άγιος Σπυρίδων παρέμεινε επί σχεδόν 7 αιώνες, από τότε που μεταφέρθηκε το άφθαρτο σκήνωμά του εκ Κύπρου, για να μην περιπέσει εις χείρας αλλοτρίας, και έμεινε μέχρι την Άλωση της Πόλεως, για να έρθει σε εμάς, θησαύρισμα πολύτιμον και ανεκτίμητον. Η παρουσία σας, Σεβασμιώτατοι, μας υπενθυμίζει τη συνέχεια του Γένους μας. Ήρθατε να μας φέρετε τις δικές σας μνήμες από τον Άγιο, που προστάτεψε επί τόσους αιώνες με τη σειρά του και αυτός, εκτός από την Υπέρμαχο Στρατηγό, την πρωτεύουσα της Ρωμηοσύνης. Να συμπροσευχηθείτε και να παρακαλέσετε κι εσείς με τη σειρά σας τον Άγιο για τον κερκυραϊκό λαό. Σας ευχαριστούμε και σας υποδεχόμεθα με μεγίστη χαρά, καθότι συνδεόμεθα και με δεσμούς φιλίας και συμπορεύσεως. Θα παρακαλέσουμε ταπεινώς να μεταφέρετε στην αυτού Παναγιότητα τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος πριν από 11 ακριβώς χρόνια ήταν εδώ, προεστώς της ευχαριστιακής συνάξεως, τον βαθύτατο σεβασμό μας και την υιϊκή μας αγάπη, καθώς και τις ευχές του ιερού κλήρου, του πιστού λαού και των αρχόντων του τόπου για ειρήνη, για ενότητα, για αγάπη, για αδιάπτωτο ορθόδοξο μαρτυρία στην Οικουμένη.
Η χαρά μας όμως πολλαπλασιάζεται, καθότι κοντά μας βρίσκεται ο Αξιότιμος Υπουργός Εθνικής Αμύνης, ο οικείος, ο Κερκυραίος κ. Νικόλαος Δένδιας. Γνωρίζουμε και εκτιμούμε βαθύτατα, κύριε Υπουργέ, την βαθιά σας πίστη. Γνωρίζουμε την αγάπη σας και τον σεβασμό σας για τον Άγιο Σπυρίδωνα. Γνωρίζουμε όμως και την αγάπη σας και την αδιάπτωτο διακονία σας για την πατρίδα μας. Υπηρετείτε σε ένα νευραλγικό υπουργείο, αυτό που κάνει όλους μας να αισθανόμαστε ασφαλείς για τα σύνορά μας, για την αντιμετώπιση εξωτερικών κινδύνων, για την διατήρηση της εθνικής μας υπερηφάνειας λόγω του ότι οι ένοπλες δυνάμεις είναι αυτές που εγγυώνται τη διατήρηση της ιστορίας, της παραδόσεως, της ελευθερίας του λαού μας κι εσείς αναλίσκεσθε καθημερινώς στον αγώνα να είναι σύγχρονες, να εμπνέουν σεβασμό, να λειτουργούν με ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών, με ισορροπία, με δυναμισμό, αλλά και εμπνέοντας ασφάλεια.
Χαιρόμαστε που είστε κοντά μας σήμερα, παρά το λίαν βεβαρυμένο πρόγραμμά σας. Λέει πολλά για εμάς αυτό σε μια εποχή στην οποία ο λαός μας θέλει η ηγεσία του να διαπνέεται από σεβασμό στα πάτρια, να έχει επίγνωση της ευθύνης, να στέκεται δίπλα στον άνθρωπο, να κρατά τις αξίες που μας έφεραν ως εδώ, να εμπνέει ενότητα και δυναμισμό, αλλά και να δείχνει ότι πιστεύει στον Θεό των πατέρων μας, στον Θεό των Αγίων, στον Θεό της αληθείας που έγινε άνθρωπος ίνα ημείς θεοποιηθώμεν. Ως ευ παρέστητε κ. Υπουργέ! Κάθε φορά που σας βλέπουμε αναπαύεται κατά άνθρωπον η καρδιά μας και χαιρόμεθα διότι σας βλέπουμε ως φίλο, οικείο και αληθινό ηγέτη!».
Τον θείο λόγο κήρυξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γέρων Πριγκηποννήσων κ. Δημήτριος, ο οποίος μετέφερε στον λαό του Θεού ένα ταπεινό προσωπικό του βίωμα, το οποίο έζησε πριν από δεκατέσσερις ημέρες στην Νίκαια της Βιθυνίας, κατά τις πρόσφατες εκδηλώσεις για τη συμπλήρωση 1700 χρόνων από την σύγκληση εκεί της Α’ Οικουμενικής Σύνοδος. Αφόρμηση του βιώματος ήταν το ρητό θέλημα του Θεού, όπως αποτυπώνεται στον λόγο του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου: « Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν». Ατενίζοντας την εύφορο γη των ακτών της λίμνης της Νικαίας, ο ίδιος ένιωσε μια σπάνια συγκίνηση εκ του ιστορικώς καταγεγραμμένου θαύματος της χάριτος του Θεού, η οποία αποτέθηκε στον Άγιο Σπυρίδωνα, αυτόν που συμμετείχε στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο. «Εν απλότητι αληθεί καλλυνόμενος» συνέβαλε καθοριστικώς εν θαύματι στην αέναο επικράτηση της ορθοδόξου δογματικής διατυπώσεως περί της ομοουσίου τριαδικότητος του Θεού στο Σύμβολο της πίστεώς μας. Η θεοφιλής ταπείνωση του αγίου ανδρός, αρχικώς εγγάμου και πατρός γενομένου και εκ βοσκών ορμωμένου, υπήρξε αρκετή στον Θεό προκειμένου να επιδαψιλεύσει στον μακάριο επίσκοπο της Εκκλησίας να εκτελέσει το δικό Του Θέλημα προς οικοδομήν και ευστάθειαν της ταρασσομένης τότε εκ της αρειανής κακοδοξίας Εκκλησίας μας. Η βαθύτατα ένθεος και θαυματουργική παρέμβασις του Αγίου Σπυρίδωνος έλαβε χώρα ενώπιον εκατοντάδων επισκόπων που θεολογικώς προβληματίζονταν, δεν μπορούσαν όμως να αποφανθούν οριστικώς μέχρις ο απλούς αλλά θεοφιλής και θεοκίνητος νους του επισκόπου Τριμυθούντος να αξιωθεί διά της ταπεινής προαιρέσεως να υπερβεί τα όρια της ανθρώπινης αντιλήψεως και να ψαύσει το υπέρλογον θέλημα του Θεού.
Ο Άγιος Πριγκηποννήσων τόνισε ότι το ιερότατο και πνευματικά θεσπέσιο γεγονός με συγκίνηση και δέος παραπέμπει την σκέψη του στην αφήγηση του θαύματος της αιμοροοούσης γυναικός, όπου ένα άγγιγμα, μία ψαύση του ιματίου του Χριστού εκ βαθείας ταπεινώσεως ήρκεσε να θεραπευθεί μετά από μία δωδεκαετία δοκιμασίας. Ο Χριστός ρώτησε: «τις ο αψάμενός μου;». Πολλοί τον άγγιξαν, όμως το άγγιγμα της πιστής και ταπεινής αιμορροούσης ενεργοποίησε τη θεία δύναμη, όπως έκανε και το προσευχητικό άγγιγμα της παντοδυναμίας Του και του ελέους Του για την συσστρατευομένη Εκκλησία από τον ταπεινό Σπυρίδωνα τον 4ο αιώνα.
Όσα κι αν γραφούν κι αν αναλυθούν εις προβολήν του μεγαλείου της ταπεινής ψυχής του Αγίου θα είναι ανεπαρκή και δεν θα είναι αυτά τα οποία θα ήθελε να αισθανθεί εκείνος, το πνεύμα του οποίου περιΐπταται στους θόλους των ναών, ιδίως της Κέρκυρας. Αυτό που θα ευαρεστούσε τον Άγιο είναι η πνευματική μας προσπάθεια στη σύντομη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής μας, προκειμένου να την προσαρμόσουμε με τις αξίες της δικής του βιωτής. Πνευματικές αξίες είναι οι αρετές της ψυχής, τις οποίες καλλιεργεί πρωτίστως και κυρίως η αυτογνωσία μας, διότι αυτή μας απαλλάσσει σταδιακώς από τα εγωκεντρικά μας πάθη, τα οποία έχουν ως υπόβαθρο καλλιεργείας των τα ιδιαίτερα τάλαντα που μας δίνει ο Θεός, όπως η υγεία, η παιδεία, η αφθονία πλούτου και τιμών. Και όταν τα ιδιαίτερα αυτά γνωρίσματα και χαρίσματα αποδίδονται στον Θεό ευχαριστιακώς και δεν τρέφουν την αλαζονεία, την οίηση, την περιφρόνηση του πλησίον, ανατέλλει στην ψυχή η ταπείνωση, η κορωνίς των ευαγγελικών αρετών.
Οφείλουμε να αποδεχτούμε τη δυσχέρεια του πνευματικού αυτού κατορθώματος στην καθημερινότητα των συμφερόντων, της απληστίας, του άγχους και των παθών, της ποικίλης βίας ακόμη και μεταξύ παιδιών. Παρά ταύτα, δεν υπάρχει σπουδαιότερη προσπάθεια στη ζωή από την ανακαίνιση του εαυτού μας, του κρυπτού της καρδίας ανθρώπου. Το ιερό και σωτήριο αυτό γεγονός της ζωής του χριστιανού, με την καταπολέμηση της φιλαυτίας, μας απαλλάσσει από την ψυχοπάθεια του εγωισμού και μας προικίζει με την εσωτερική κατάνυξη, την οποία βιωματικά κανένα σχολείο δεν μπορεί να διδάξει, κανένας πλούτος να εξαγοράσει, κανένα σκεύασμα να μεταγγίσει στο είναι. Είναι δώρημα Θεού και η Εκκλησία μας το επικαλείται ιδιαιτέρως τις ημέρες των παραμονών των Χριστουγέννων, όπου προαναγγέλλεται η κένωση του Θεού διά της ενανθρωπήσεως του Χριστού, που είναι το παν της ζωής, όπως δίδασκε ο άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης. Άνευ Χριστού παραπαίει ο άνθρωπος σήμερα, παρά τις κατακτήσεις. Διανύουμε τον 21ο αιώνα και ο πλούσιος και ισχυρός άνθρωπος ετοιμάζει πολέμους αυτοκαταστροφής. Ο ένθεος άνθρωπος χαίρει διότι γνωρίζει ότι είναι εικόνα Θεού με την οποία μπορεί να ομοιωθεί μαζί Του. Αυτός ο λόγος της ομοιώσεως δεν είναι λόγος τυχαίος και παρακλητικός, αλλά λόγος ευαγγελικός και θείος.
Ο Μητροπολίτης Πριγκηποννήσων μετέφερε, τέλος, προς τον Μητροπολίτη Κερκύρας και το πλήρωμα της τοπικής Εκκλησίας τις σεπτές ευχές της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου και την πολύτιμη ευλογία της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως που ήταν είναι και θα είναι «λύτρον αντί πολλών», συνευχόμενος τη χαρά του Θεού και την παρηγορία της παρουσίας Του στις καρδιές όλων!
