Η εορτή της Κοιμήσεως της Αγίας Άννης στην Κέρκυρα

     Στο προάστιο της πόλεως της Κέρκυρας, και ιδιαίτερα στην κωμόπολη του Βιρού, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, με δική του μέριμνα και φροντίδα, άρχισε την ανέγερση ενός νέου ιερού ναού, προς τιμήν της Αγίας Άννης, και Υπεραγίας Θεοτόκου. 

Ανήμερα της εορτής της Αγίας Άννης, επί της βάσεως του ιερού ναού, συγκεντρώθησαν πολλοί εκ των ενοριτών οι οποίοι προσδοκούσαν εδώ και αρκετά χρόνια, την δημιουργία ενός μεγάλου ιερού ναού, προκειμένου να στεγάζει τις ανάγκες της ολοένα αυξανομένης περιοχής τους.

Η Προετοιμασία για την υπαίθρια Λειτουργία, ήταν όντως θαυμαστή, τόσο από τον νέο εφημέριο αρχιμ. π. Ανδρέα Γκιόκα, όσο και από τους συνεργάτες του, προκειμένου να στηθεί ένας υποτυπώδης υπαίθριος ιερός ναός, για να τελεστεί η πρώτη πανηγυρική Θεία Λειτουργία, στην εορτή της Κοιμήσεως της Αγίας Άννης.

Ο Σεβασμιώτατος κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας, απευθύνθηκε σε όλους τους παρισταμένους, τους ιερείς, αλλά και σε όλους τους ενορίτες, οι οποίοι έσπευσαν παρά τις συνθήκες των υψηλών θερμοκρασιών, να συμμετάσχουν στη Θεία Λειτουργία.

Έλαβε αφορμή από το απολυτίκιο της εορτής, «Ζωὴν τὴν κυήσασαν, ἐκυοφόρησας, ἁγνὴν Θεομήτορα»

Ο Ιερός υμνογράφος υμνολογεί το πρόσωπο της Αγίας Άννης, η οποία ιδιαιτέρως τιμήθηκε από τον Θεό, να γίνει η μητέρα της Παναγίας μας, η οποία προσέφερε την ζωή της στην ανθρωπότητα.

Δηλαδή η κόρη της Αγίας Άννης, η Παναγία μας, προεκλέχθηκε από τον Θεό, καθώς και ο Ησαΐας προλέγει, προκειμένου να υπουργήσει το μυστήριο της ανακαινίσεως της ανθρωπότητος.

Ο Ιησούς Χριστός, ο Λόγος του Θεού, ο οποίος δανείζεται την ανθρώπινη φύση από την Παναγία μας, ζωοποιεί διπλά την ανθρωπότητα.

Πρωτίστως, δια του Λόγου του Θεού, γίνεται η πρώτη δημιουργία, και δεύτερον, αυτός ο Λόγος του Θεού, ο οποίος λαμβάνει την ανθρώπινη φύση από την Παναγία μας, αναγεννά ξανά τον άνθρωπο.

Να λοιπόν, από πού προέρχεται η τιμή τόσο στο πρόσωπο της Παναγίας μας, όσο και εις το πρόσωπο της Θεοπρομήτορος Αγίας Άννης.

Σήμερα, που ο λαός του Θεού, απολαμβάνει την πνευματική ελευθερία από το αναγεννητικό έργο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, έστω κι αν πολλές φορές δεν μπορεί να κατανοήσει ο κάθε άνθρωπος τη μεγάλη προσφορά αυτής της Ελευθερίας, την οποία χάρισε ο Θεός, αυτονομείται από τον Θεό, και οδηγείται σε μια πνευματική νέκρωση.

Σ’ αυτό το έργον αυτής της πνευματικής καταστροφής, είναι βεβαίως αποκλειστικά υπεύθυνος ο ίδιος ο άνθρωπος, αλλά δυστυχώς παρασύρεται και από τις παγίδες τις οποίες στήνουν τα διάφορα σκοτεινά και αντίθεα κινήματα, τα οποία δήθεν εξυπηρετούν τον άνθρωπο και διευκολύνουν τη ζωή του, προσφέροντας ευημερία, ηδονή, πλούτο και διάφορες απολαύσεις υλικές στη ζωή του.

Εν τούτοις, εκείνοι οι οποίοι πίστευσαν ότι δι’ αυτών των παγίδων, θα εκμαυλίσουν τη συνείδηση των ανθρώπων, αντιλαμβάνονται ότι το θρησκευτικό συναίσθημα και η πίστις των ανθρώπων είναι ριζωμένη μέσα στις καρδιές τους, και έτσι μπορούν να ανατρέψουν και να περιφρονήσουν όλα αυτά τα σχέδια της παραπλάνησης, και αυτό αποδεικνύεται στα μεγάλα πνευματικά έργα, ένα εκ των οποίων είναι και η δίψα των ανθρώπων για την ανέγερση του παρόντος ιερού ναού.

Ο Σεβασμιώτατος, ευχήθηκε σε όλο το εκκλησίασμα να έχουν αίσιο πέρας όλες οι εργασίες της ανέγερσης του ναού, και ευχήθηκε επίσης στους ανθρώπους, αυτή η πίστη που είναι δύναμη πνευματική, να τους κρατάει δυνατά δεμένους γύρω από την Εκκλησία και την οικογένεια τους.

Τέλος, παρόντες στην Θεία Λειτουργία ήταν αρκετοί εκπρόσωποι των τοπικών αρχών.

2024-07-25 ΑΓΊΑΣ ΆΝΝΗΣ

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΣΤΗΝ Δ’ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΣΤΗΝ ΚΑΣΣΙΩΠΗ

Με μεγάλη συμμετοχή ξεκίνησε τη λειτουργία της η τέταρτη κατασκηνωτική περίοδος στις εγκαταστάσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας στην Κασσιώπη, με κορίτσια Γυμνασίου και Λυκείου την Τετάρτη 24 Ιουλίου 2024. Τον αγιασμό ενάρξεως τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, ο οποίος αναφέρθηκε στο γενικό θέμα του φετινού καλοκαιριού που έχει ως κέντρο του τον Απόστολο Παύλο και τα “Βήματα Ελπίδας”, που καλούνται οι νέοι να ακολουθήσουν στη ζωή της πίστης. Τα κορίτσια υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό τον Μητροπολίτη Κερκύρας, τραγούδησαν ωραία κατασκηνωτικά τραγούδια, του παρουσίασαν χιουμοριστικά σκετσάκια με θέμα τη ζωή της κατασκήνωσης και του έδωσαν αφορμή να μοιραστεί μαζί τους μερικές σκέψεις.

 Ειδικότερα, ο κ. Νεκτάριος επεσήμανε τη χαρά του που τόσοι νέοι άνθρωποι συμμετέχουν στην κατασκήνωση της Εκκλησίας, βγάζουν τον καλύτερο εαυτό τους, χαίρονται και χτίζουν όμορφες παρέες, στηριγμένοι στις αξίες της Εκκλησίας. Οι κατασκηνώσεις της Εκκλησίας δεν είναι διακοπές μόνο από την καθημερινότητα. Είναι μία εξαιρετική ευκαιρία για τα παιδιά να ζήσουν την αγάπη στην πράξη, τον σεβασμό στον άνθρωπο, την ειλικρίνεια, το φιλότιμο, την συνεννόηση, την καλή παρέα, να μοιραστούν χρόνο και διάθεση, να γνωρίσουν τη ζωή της Εκκλησίας, να συμμετάσχουν στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, να δούνε την αξία και τη δύναμη της προσευχής. Η νεανική ζωή, όπως είναι προσανατολισμένη από τον σύγχρονο πολιτισμό, είναι μία επανάληψη κάποιων τρόπων που εκτονώνουν τον άνθρωπο, αλλά τον βοηθούν να βγει από τον εαυτό του. Είπε στις κοπέλες αυτό που είδε επιστρέφοντας από μια αγρυπνία αργά το βράδυ. Πολλά νέα παιδιά να διασκεδάζουν, να πίνουν, να χορεύουν, αλλά στο τέλος να μένουν με ένα βλέμμα άδειο, όταν η ζωή δεν έχει ένα νόημα που να ξεπερνά το πρόσκαιρο. Η ελπίδα σταματά στο γλέντι, στη χρήση του αλκοόλ, στο κάπνισμα, στον χορό και δεν έχει συνέχεια. Το νόημα όμως το δίνει η πίστη και ο Χριστός, που κάνουν τον άνθρωπο να αγαπά, να σέβεται, να εμπνέει με τη ζωή του. Του δίνει ιδανικά. Κάνει τον άνθρωπο να χαίρεται και να μην αποκάμει στη ζωή του, να χάσει το ηθικό του. Στο κενό νοήματος του σύγχρονου πολιτισμού, η Εκκλησία γαλουχεί τη νεότητα με την παράδοσή της, δείχνοντάς τους την αξία της κοινότητας, που είναι μια μεγάλη οικογένεια, όπου τα χαρίσματα δεν κρύβονται, αλλά αναδεικνύονται μέσα από την αγάπη.  

 Ο κ. Νεκτάριος υπενθύμισε στα παιδιά ότι οι κατασκηνώσεις της Εκκλησίας έχουν μεγάλη ιστορία στην Κέρκυρα, από τα χρόνια των μακαριστών Μητροπολιτών Μεθοδίου, Πολυκάρπου και Τιμοθέου. Τα τελευταία χρόνια γίνεται μία μεγάλη προσπάθεια εκσυγχρονισμού των εγκαταστάσεων, για να μπορέσουν να προσαρμοστούν στις ανάγκες και τον τρόπο ζωής που τα παιδιά έχουν συνηθίσει. Αυτό είναι ένα έργο αγάπης που απευθύνεται στις οικογένειες και στα παιδιά. Η ανταπόκριση των παιδιών δείχνει την αξία αυτού του έργου και μάλιστα, με τη θέλησή τους. Ευχαρίστησε, τέλος, τους συνεργάτες του στο νεανικό έργο και όσους διακονούν το έργο της κατασκήνωσης, οι οποίοι προσπαθούν να μη λείψει τίποτα στα παιδιά, συνδράμοντας στο ευρύτερο νεανικό έργο της Μητροπόλεως. 

 Στην τέταρτη κατασκηνωτική περίοδο υπεύθυνοι είναι ο Πρωτ. Θεμιστοκλής Μουρτζανός, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως, και η πρεσβυτέρα Μαρία Κυτιλή-Μουρτζανού, εκπαιδευτικός, ενώ υπαρχηγός είναι η κ. Ευαγγελία Μουρτζανού, εκπαιδευτικός. Τα στελέχη είναι εθελόντριες, που οι περισσότερες έζησαν για πολλά χρόνια τη ζωή της κατασκήνωσης και πλέον προσφέρουν στα παιδιά από το πόστο της ευθύνης και της αγάπης, όπως είπε χαρακτηριστικά ο κ. Νεκτάριος. Η περίοδος αυτή θα κλείσει το Σάββατο 3 Αυγούστου 2024. 

Η ΕΠΙΕΙΚΕΙΑ

 «Και από την πολλή επιείκεια μικραίνει τόσο η αντοχή της καρδιάς που δεν μπορεί να βαστάξει στο άκουσμα ή στο θέαμα και της παραμικρής βλάβης ή λύπης που γίνεται στην κτίση» (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος).

Γεμίσαμε κριτές και επικριτές στην εποχή μας. Από την μία τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και από την άλλη ένας κρυφός ή και φανερός θυμός γιατί ο κόσμος και οι άλλοι να μην είναι όπως τους θέλουμε, έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα συνεχούς άρνησης και αντίδρασης. Σαν να είναι ο κόσμος γεμάτος από εφήβους που θέλουν να κατεδαφίσουν, χωρίς να έχουν να προτείνουν κάτι για χτίσιμο.  Όταν όμως το παιχνίδι στρέφεται προς εμάς, όταν διαπιστώνουμε ότι έχουμε κάνει λάθη και ότι οι άλλοι μας επικρίνουν, τότε σπεύδουμε να ζητήσουμε την επιείκειά τους, επικαλούμενοι την ανάγκη για μια δεύτερη ευκαιρία, ακόμη κι αν στην πραγματικότητα δεν έχουμε επίγνωση του τι λέμε, τι κάνουμε, τι επιλέγουμε. Να περάσουμε τη στιγμή, αυτός είναι ο στόχος μας. Να μην υποστούμε τις συνέπειες των σφαλμάτων μας κι από κει και πέρα θα το ξανασκεφτούμε λίγο, διότι, συνήθως, δεν αλλάζουμε.

Ο ασκητικός λόγος θέτει μια διαφορετική προοπτική στην πορεία της ζωής μας. Μεταθέτει το κλειδί της όχι στη σκέψη, αλλά στην καρδιά. Μας ζητά να σκεφτόμαστε με την καρδιά. Να επιλέγουμε την οδό της επιείκειας. Να λυπόμαστε δηλαδή για το κακό του κόσμου και να προχωρούμε με προσευχή στην αντιμετώπισή του, με καλοσύνη, με επίγνωση ότι δεν είμαστε οι αναμάρτητοι, οι έχοντες το δικαίωμα να προχωρούμε ανεπίκριτοι, αλλά στο ίδιο κρίμα βρισκόμαστε συνήθως, ακόμη κι αν αυτό δεν φαίνεται. Ο επιεικής αναλαμβάνει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί. Νιώθει τι θα μπορούσε να κάνει για τον άλλον και δεν το έπραξε, όχι για να ενοχοποιήσει τον εαυτό του και να μην προχωρήσει και ο ίδιος στη ζωή, αλλά γνωρίζοντας την αλήθεια να αφήνει πάντοτε ένα περιθώριο να απλώσει το χέρι στον άλλο που έσφαλε, για να προχωρήσουν όσο γίνεται μαζί.

Δεν είναι εύκολος ο δρόμος αυτός, διότι σκοντάφτει στο αίσθημα της δικαιοσύνης. Οι άνθρωποι δεν θέλουμε την αδικία, ιδίως όταν την υφιστάμεθα. Θέλουμε την δικαιοσύνη, συχνά για να παρηγορηθούμε ότι δεν είμαστε όπως οι υπόλοιποι. Αυτός που ζητά τη δικαιοσύνη, έχει μέσα του και μία κρυφή χαρά ότι νίκησε με τις επιλογές και τις αρχές του, ακόμη κι αν γνωρίζει ότι ο άνθρωπος είναι το μέτρο του νόμου κι όχι ο νόμος το μέτρο του ανθρώπου. Η επιείκεια δεν σημαίνει αμνήστευση σφαλμάτων, ούτε δικαιολόγηση παθών. Σημαίνει όμως μια απόφαση να επιτρέψουμε στον πλησίον να ξαναδεί τη ζωή του μαζί μας, με γνώμονα την αλήθεια και το κοινό καλό και όχι με γνώμονα το ίδιον όφελος και τον θρίαμβο του όποιου ατομικού πάθους.

Οι σύγχρονοι γονείς πέφτουν σ’  αυτήν την παγίδα. Ανήμποροι να δείξουν την αλήθεια, φοβισμένοι για την σύγκρουση που η αλήθεια απαιτεί, αμνηστεύουν τα παιδιά και τις πράξεις τους, δικαιολογούν τα πάντα, αρνούνται τα όρια. Είναι άλλο η δεύτερη ευκαιρία και άλλο η αίσθηση ότι δεν υπάρχει τίποτα κακό στη σκέψη ή στις πράξεις ή δεν πειράζει για τίποτα. Η αγάπη θέλει αλήθεια. Θέλει όμως και αυτή την αίσθηση της τρυφερής ανοχής και συγχώρησης, που μας κάνει να θλιβόμαστε για το κακό, να μην το υιοθετούμε, αλλά και να μην απορρίπτουμε το ανθρώπινο πρόσωπο. Ας μας βοηθά ο Θεός να σκεφτόμαστε με την καρδιά. 

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια»

Στο φύλλο της Τετάρτης 24 Ιουλίου 2024

2024-07-24 ΕΣΠΕΡΙΝΌΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ

2024-07-22 Δ΄ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

 

ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 21 ΙΟΥΛΙΟΥ 2024- Δ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ρωμ. στ’ 18-23)

 Ἀδελφοί, ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῇ δικαιοσύνῃ. ᾿Ανθρώπινον λέγω διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς ὑμῶν. ῞Ωσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ τῇ ἀνομίᾳ εἰς τὴν ἀνομίαν, οὕτω νῦν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν. ῞Οτε γὰρ δοῦλοι ἦτε τῆς ἁμαρτίας, ἐλεύθεροι ἦτε τῇ δικαιοσύνῃ. Τίνα οὖν καρπὸν εἴχετε τότε ἐφ᾿ οἷς νῦν ἐπαισχύνεσθε; Τὸ γὰρ τέλος ἐκείνων θάνατος. Νυνὶ δὲ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας δουλωθέντες δὲ τῷ Θεῷ ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμόν, τὸ δὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον. Τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος, τὸ δὲ χάρισμα τοῦ Θεοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. 

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλῶσσα

Αδελφοί, εἶστε ἐλεύθεροι πιὰ ἀπὸ τὸν ζυγό τῆς ἁμαρτίας κι ὑπηρετεῖτε τὸ καλὸ καὶ τὸ δίκαιο. Χρησιμοποιῶ τὴν ἀνθρώπινη εἰκόνα τῆς δουλείας, γιατὶ δὲν μπορεῖτε ἀλλιώτικα νὰ μὲ καταλάβετε. Παλιότερα εἴχατε ὑποδουλώσει ὅλο τὸ εἶναι σας σὲ πάθη καὶ πράξεις ἀντίθετες στὸ θεϊκὸ θέλημα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ζεῖτε ἀντίθετα πρὸς τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. ῎Ετσι πρέπει καὶ τώρα νὰ ὑποδουλώσετε ὅλο τὸ εἶναι σας στὸ θεϊκὸ θέλημα, γιὰ νὰ βρεθεῖτε κοντὰ στὸν Θεό. Μὴν ξεχνᾶτε πώς, ὅσον καιρὸ ἤσασταν ὑπόδουλοι στὴν ἁμαρτία, ἤσασταν μακριὰ ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ποιὸ ἦταν τὸ κέρδος σας ἀπὸ τὴ διαγωγή σας ἐκείνη; Ντρέπεστε τώρα γι’ αὐτήν, γιατὶ ὁδηγοῦσε τελικὰ στὸν θάνατο. Τώρα ὅμως εἶστε ἐλεύθεροι πιὰ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία κι ἀνήκετε στὸν Θεό. Καρπὸς τῆς καινούριας ζωῆς σας εἶναι ἡ ἁγιοσύνη, καὶ τὸ τέλος τῆς πορείας σας εἶναι ἡ αἰώνια ζωή. Γιατὶ ὁ μισθὸς ποὺ δίνει ἡ ἁμαρτία εἶναι ὁ θάνατος, ἐνῶ τὸ δῶρο ποὺ χαρίζει ὁ Θεὸς εἶναι ἡ αἰώνια ζωή, τὴν ὁποία ἔφερε ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός, ὁ Κύριός μας.