Η Ιερά Μητρόπολη Κερκύρας τίμησε τον προστάτη και πολιούχο της Άγιο Αρσένιο Μητροπολίτη Κερκύρας

Ο Άγιος Αρσένιος ανάγεται εις τον 10ο αιώνα, προερχόμενος εξ Ανατολής, καθώς κατάγεται από την Βηθανία της Παλαιστίνης, από την ίδια πόλη καταγωγής του Λαζάρου φίλου του Χριστού και των αδελφών του Μαρίας και Μάρθας. Ως μοναχός και κληρικός έφθασε στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί εστάλει για να διακονήσει τον αρχιερατικό θρόνο της Κέρκυρας ως Μητροπολίτης Κερκύρας. Ο ίδιος ο Άγιος Αρσένιος έχει γράψει και τον κανόνα του ιερού μυστηρίου του Ευχελαίου. Στο απολυτίκιο του Αγίου, αναφέρεται ως προστάτης Κερκύρας και ιδιαίτερα απροσμάχητος αλλά και διώκτης των ακαθάρτων πνευμάτων, απλανής πατέρας και διδάσκαλος του ποιμνίου. Τα ιερά του λείψανα φυλάσσονται ως πολυτίμητος θησαυρός στο παρεκκλήσιο του Επισκοπείου της Κέρκυρας.

Την παραμονή της εορτής  πραγματοποιήθηκε λιτανεία των ιερών λειψάνων από το Επισκοπείο στον Ιερό Ναό του Παντοκράτορος Καμπιέλου όπου στη συνέχεια τελέστηκε ο Μέγας πανηγυρικός εσπερινός χοροσταντούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών & Διαποντίων νήσων κ. Νεκταρίου και ιερέων της Α’ αρχιερατικής περιφέρειας Κέρκυρας. Στον εσπερινό μίλησε ο Γενικός αρχιερατικός επίτροπος πρωτοπρεσβύτερος πατήρ Θεμιστοκλής Μουρτζανός, αναφερόμενος σε τρείς σύγχρονους πειρασμούς που η ανθρωπότητα είναι επηρεασμένη, τον πειρασμό της υπερηφάνειας, της αυτάρκειας και της αμετανοησίας. Είναι τρείς πειρασμοί που ο σύγχρονος άνθρωπος παγιδεύεται και η προσευχή μας στον Άγιο Αρσένιο που είναι ιατρός ακαθάρτων πνευμάτων, είναι να τον παρακαλούμε να μας προστατεύει από αυτούς τους επικίνδυνους πειρασμούς, τόσο για τους απλούς ανθρώπους όσο και για τους κληρικούς.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος, αφού μοίρασε τους άρτους στους πιστούς, ευχήθηκε ο Άγιος Αρσένιος, με την παρρησία του, που έχει στον Θεό, να συνεχίσει το έργο της πνευματικής προστασίας στο νησί της Κέρκυρας.

Ανήμερα της εορτής ο Σεβασμιώτατος μετέβει στην νότια Κέρκυρα και συγκεκριμένα στον Μητροπολιτικό ναό της Λευκίμμης, που τιμάτε ο Άγιος Αρσένιος και είναι πολιούχος της πόλης της Λευκίμμης.

Κατά τη θεία λειτουργία ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του χρησιμοποίησε την σκέψη του Αποστόλου Παύλου«Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς , ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος,κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν », που αναφέρεται στο πρόσωπο του Μεγάλου Αρχιερέως Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς Χριστός ως Μέγας Αρχιερεύς, προσέφερε τον εαυτό του ως  « θυσία ευάρεστος τω Θεώ ».  Αυτή η θυσία του Μεγάλου Αρχιερέως ανάγεται στην προσφορά της αναιμάκτου θυσίας από τους κλητούς αρχιερείς, αφορώντας την σωτηρία των ανθρώπων. Εάν ο Απόστολος Παύλος μιλάει για τον Μέγα Αρχιερέα, τον όσιο, τον άκακο κ.λ.π. , οι αρετές της ακακίας και της οσιότητος, αφορούν και τους σύγχρονους αρχιερείς. Ο Άγιος Αρσένιος είναι ακριβώς εκείνος, ο οποίος αντέγραψε την ακακία, την οσιότητα την αγάπη και την δικαιοσύνη τον Μεγάλου  Αρχιερέως και για αυτό καταξιώθηκε της αγιότητας, αλλά και των επουράνιων χαρισμάτων. Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε σε όλους τους Αγίους του τόπου μας, που εκείνοι είναι οι φρουροί και οι προστάτες του νησιού μας. Ας παρακαλέσουμε τον Άγιο Αρσένιο να μας στηρίζει στην αδυναμία μας και να μας φυλάει από την πτώση και την απομάκρυνση μας από τον Θεό.

 Στο τέλος της Θείας λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος χειροθέτησε τον προϊστάμενο του ιερού ναού π. Γεώργιο Νικολαΐδη, εις πνευματικό και πρωτοπρεσβύτερο και του επισήμανε ότι ο Σταυρός σημαίνει Άρση, Αγώνας, Εργασία πνευματική και τον κάλεσε να καθοδηγήσει πνευματικά τους ανθρώπους προς την σωτηρία τους. Εν συνεχεία πραγματοποιήθηκε η λιτάνευση των ιερών λειψάνων του Αγίου Αρσενίου στην πόλη της Λευκίμμης.

ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

                

«Ο πονηρός μισεί κάθε άκουσμα και κάθε στάση που ασφαλίζει από το κακό» (Αββάς Δωρόθεος).

                Μία από τις κύριες ανάγκες που έχουμε οι άνθρωποι είναι να αισθανόμαστε ασφάλεια και σιγουριά, όχι μόνο στις σχέσεις μας, αλλά και σε κάθε κατάσταση στην ζωή μας που την θεωρούμε σημαντική, όπως για παράδειγμα η εργασία μας ή η πορεία της κοινωνίας μας. Ακούμε για την οικονομική ανασφάλεια που δεν επιτρέπει την σταθερότητα και την ανάπτυξη μιας χώρας. Βλέπουμε τους νεώτερους να μην θέλουν να κάνουν οικογένεια, διότι αισθάνονται ανασφαλείς είτε οικονομικά είτε στην προοπτική της όποιας σχέσης έχουν, καθώς δεν είναι βέβαιοι ότι με τον χαρακτήρα του άλλους θα μπορέσουν να συμβιώσουν για πάντα. Οι αντιδράσεις των πολλών  στην περίοδο της πανδημίας μαρτυρούν φόβο, ανασφάλεια και άγχος. Κάποτε βέβαια και μια ανεμελιά, σαν να μην τρέχει τίποτα ή μια σιγουριά που βαφτίζεται  «πίστη», η οποία όμως οδηγεί σε άρνηση της πραγματικότητας.

                Η πνευματική μας παράδοση θεωρεί την ανασφάλεια κατάσταση που πηγάζει από τον πονηρό. Συνήθως αισθανόμαστε ανασφαλείς εξαιτίας των επιλογών μας, οι οποίες δεν στηρίζονται σε υγιή βάση. Άλλοτε, είμαστε αναποφάσιστοι, με αποτέλεσμα να συσσωρεύεται άγχος σε όποια επιλογή και να γινόμαστε αναβλητικοί. Άλλοτε πάλι περιμένουμε από τους άλλους να μας δώσουν ασφάλεια, χωρίς να ξεκινάμε από τον ίδιο τον εαυτό μας, να είμαστε δηλαδή σε θέση εμείς με τις επιλογές, την προσωπικότητα, τον χαρακτήρα και, κυρίως, την αγάπη μας έναντι των άλλων να προσφέρουμε ασφάλεια. Ό,τι (δεν )δίνεις, συνήθως και (δεν) παίρνεις. Ο πονηρός θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι το μόνο υγιές κριτήριο είναι το θέλημά μας. Ότι οι άλλοι δεν θα μείνουν κοντά μας μέχρι τέλος. Ότι κι εμείς κάποτε θα κουραστούμε. Ότι ο Θεός είτε δεν υπάρχει είτε δεν ασχολείται μαζί μας. Ότι οι αμαρτίες μας είναι τέτοιες που μας πρέπει τιμωρία. Ότι δεν χρειάζεται να μοιραζόμαστε, αλλά να μαζεύουμε για τον εαυτό μας. Ότι στο απώτερο μέλλον θα βρεθεί ο πρίγκιπας ή η πριγκίπισσα που θα μας σταθεί. Τώρα δεν είναι καιρός.

                Έναντι αυτής της νοοτροπίας η οποία καταδικάζει τον άνθρωπο να μην χτίζει κάτι που τον οδηγεί σε έξοδο από το εγώ του για χάρη του άλλου και, επομένως, τον οδηγεί στην μοναξιά, η πίστη μας αντιτάσσει την αγάπη στον Θεό και την απόφαση για ρίσκα που θα στηρίζονται όμως και σε ρεαλισμό. Η ανθρώπινη ιδιοτροπία οδηγεί στην εσωστρέφεια. Δεν κληθήκαμε όμως να υπάρχουμε μόνο για το εγώ μας, αλλά για να κοινωνούμε την ζωή και στο πρόσωπο του Θεού και στο πρόσωπο του συνανθρώπου μας. Κλειδιά είναι η προσευχή,  η θέλησή μας να χτίσουμε κάτι με τον άλλο, όταν βλέπουμε ότι έχουμε βάσεις κοινές, η εμπιστοσύνη σε πρόσωπα που μπορούν να είναι πνευματικοί καθοδηγητές, όταν μας αφήνουν να έχουμε τον τελευταίο λόγο. Κυρίως όμως η απόφασή μας πρώτα να δώσουμε.

                Το κακό τελικά έγκειται στο κλείσιμο στον εαυτό μας. Χρειάζεται περισσότερη κένωση, πρωτοβουλία, απόφαση. Να υπάρχουν προφανώς κριτήρια επιλογής, όχι όμως ένας εγωκεντρισμός που μειώνει τους άλλους. Και τελικά, πριν την όποια απόφασή μας να μετρά το βάθος του χρόνου: δίνω ασφάλεια όχι για να καταστήσω τον άλλο ανίκανο να αναλάβει την ευθύνη για την ζωή του, αλλά για να τον «σπρώξω» στην αληθινή ελευθερία.

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια»

Στο φύλλο της Τετάρτης 19 Ιανουαρίου 2022

Η εορτή των Αγίων Αθανασίου και Κύριλλου πατριαρχών Αλεξανδρείας στην Κέρκυρα

 Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών & Διαποντίων νήσων κ. Νεκτάριος, για την εορτή των Αγίων Αθανασίου και Κύριλλου πατριαρχών Αλεξανδρείας, λειτούργησε στον παλαίφατο και ιστορικό Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου, στην κωμόπολη Άνω Κορακιάνας της Κέρκυρας, μία κωμόπολη με ιστορία στον πολιτισμό, όπου προϊστάμενος εφημέριος είναι ο πανοσιολογιώτατος αρχιμανδρίτης και ιεροκύρηξ  πατήρ Θεολόγος Σκορδίλης.

Στην Θεία λειτουργία παρόντες ήταν, ο βουλευτής Κέρκυρας κ. Στέφανος Γκίκας, η περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων κ. Ρόδη Κράτσα, οι πρόεδροι περιφερειακού και δημοτικού συμβουλίου, όπως και αντιδήμαρχοι.

Κατά την προσφώνηση του προς τους πιστούς,  ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην θεογνωσία και θεοσοφία των Αγίων Πατέρων Αθανασίου και Κύριλλου πατριαρχών Αλεξανδρείας, η οποία προέρχεται από τον φόβο του Κυρίου, όπως αναφέρει ο ιερός συγγραφέας της Παλαιάς Διαθήκης. Οι πατέρες για να θεολογήσουν και να φθάσουν στην θεογνωσία και θεοσοφία, άρχιζαν την πνευματική τους ζωή με τον φόβο του Θεού, που είναι και το αποτέλεσμα της βαθιάς πίστεώς  τους. Και οι δύο πατέρες έλαβαν μέρος στας Οικουμενικάς Συνόδους και υπερμάχησαν αφενός μέν δια το  πρόσωπο του Κυρίου μας, ο Αθανάσιος, αφετέρου δε δια το πρόσωπο της Παναγίας μας, αλλά και του Κυρίου μας ο Κύριλλος. Έτσι οι πατέρες μας διδάσκουν εμάς τους σύγχρονους χριστιανούς  με την στάση τους και την απολογητική τους, ότι όταν πολεμείται ο ίδιος ο Θεός, δεν πρέπει να είμαστε απαθείς, δεκτικοί των ύβρεων, που εξαπολύονται είτε από απλούς ανθρώπους, είτε από υψηλά πρόσωπα τα οποία κατέχουν μάλιστα και θέση εις την κρατική εξουσία. Ως συνέβη προσφάτως, είτε με την πολεμική εις το πρόσωπο του Χριστού από την κρατική μηχανή κατά την πρώτη περίοδο της πανδημίας, με την αμφισβήτηση της παρουσίας του ίδιου του Χριστού στο μυστηρίο της Θείας Ευχαριστίας, αλλά και τελευταία υβρίζοντας το πρόσωπο της Παναγίας μας πάλι από κρατικά χείλη με τον χλευασμό στην άρνηση την εκ Πνεύματος Αγίου σύλληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, από την Θεοτόκο. Ο Σεβασμιώτατος απευθύνθηκε στους τοπικούς εκπροσώπους της πολιτείας, να μεταφέρουν την αγανάκτηση του λαού του Θεού για τα συμβαίνοντα στις ανώτερες τους αρχές.

Τέλος ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε τα εκκλησιαστικά συμβούλια για την αγάπη τους προς το πρόσωπό του και ευχήθηκε τόσο στην κοινότητα της Κορακιάνας αλλά και στους εορτάζοντες-ουσες, οι Άγιοι Αθανάσιος και Κύριλλος να μεσιτεύουν στον Κύριο μας  και να μας χαρίζουν πνευματική και σωματική υγεία, που τόσο πολύτιμη είναι στην  ζωή μας. 

Η εορτή του Μεγάλου Αντωνίου στην Κέρκυρα

Η  εορτή του Αγίου Αντωνίου εορτάσθηκε με ιδιαίτερη λαμπρότητα στην Κέρκυρα, στον ιστορικό Ιερό ναό του Μεγάλου Αντωνίου, όπου μετά την Σύνοδο της Φεράρας Φλωρεντίας διερχόμενος ο Άγιος Μάρκος επίσκοπος Εφέσου, ο ευγενικός, ιερούργησε στον αναφερόμενο Ιερό ναό.

Κατά την Θεία λειτουργία ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών & Διαποντίων νήσων κ. Νεκτάριος απευθύνθηκε  στο πολυπληθές εκκλησίασμα παίρνοντας αφορμή από  το απολυτίκιο του Αγίου. « Τον ζηλωτήν Ηλίαν τοις τρόποις μιμούμενος…πάτερ Αντώνιε ». Τα λόγια αυτά αναφέρονται στον τρόπο της βιωτής του Αγίου Αντωνίου, που ήταν ακριβώς μιμητής εις τον ζήλον του προφήτη Ηλία. Ο Σεβασμιώτατος αφού ανέλυσε τον όρο ζηλωτήν, ο οποίος έχει να κάνει με την ακριβή τήρηση της πίστεως αλλά και την αφοσίωση στο θέλημα του Θεού. Ο Άγιος Αντώνιος ενώ θα μπορούσε νε έχει την άνεση στην ζωή του όπως την θεωρούν οι σημερινοί άνθρωποι διότι ήταν πλούσιος εξ΄ επόψεως υλικών αγαθών από την οικογένεια του, μετά τον θάνατο των γονιών του, τα σκόρπισε όλα σε ελεημοσύνες, ώστε να είναι ελεύθερος πνευματικά. Έτσι λοιπόν αναχωρώντας στην έρημο η ακριβής τήρηση της εν Χριστώ ζωής τον ανέδειξε καθηγητή της ερήμου, Μέγα διδάσκαλο με αποτέλεσμα η φήμη του να φθάσει μέχρι την βασιλεύουσα και ο Αυτοκράτορας να τον καλέσει για να γίνει και αυτός μέτοχος της σοφίας του. Παίρνοντας την γνώμη του συνασκητού του, Οσίου Παύλου του Θηβαίου ο οποίος του είπε ότι αν πας στον Αυτοκράτορα θα είσαι απλά ο Αντώνιος, εάν παραμείνεις στην έρημο θα είσαι ο Αββάς Αντώνιος.

Ζήλον των πατρικών παραδόσεων είχε και ο Απόστολος Παύλος και δι’ αυτού του ζήλου μας ομιλεί ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος. « Ο κατεπίγνωσι  » ζήλος σημαίνει διάκριση, αγάπη και αφοσίωση στον Θεό και εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού- πίστη. Υπάρχει όμως και ο ζήλος « ού κατεπίγνωσι ». Αυτός ο ζήλος ζημιώνει τον άνθρωπο και δεν τον ωφελεί. Αυτή η διάκριση πρέπει να υπάρχει για μας τους χριστιανούς οι οποίοι πολλές φορές συγχέομαι τον αληθινό ζήλο του Θεού. Σήμερα ο ζήλος του Αγίου Αντωνίου βοηθάει τον καθένα μας ·πρώτον στο να γνωρίσουμε τον εαυτό μας εσωτερικά ώστε να δούμε εάν συμβαδίζει με το θέλημα του Θεού ή με το θέλημα του εαυτού μας. Δεύτερον ο ζήλος ο αληθινός μας οδηγεί στην θεογνωσία ζώντας και βιώνοντας την εν Χριστώ ζωή που αυτό είναι το ζητούμενο στην ζωή μας. 

Σήμερα οι άνθρωποι έχουμε πάθει σύγχυση στην ζωή μας επειδή έχουμε παραδοθεί στο θέλημα του κόσμου, του εαυτού μας και μας οδηγούν οι άλλοι και ιδιαίτερα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αλλά και τα σύγχρονα social media στο κοσμικό φρόνημα και στην σαρκολατρεία. Ιδιαίτερη μνεία έκανε ο Σεβασμιώτατος για τα ολισθήματα επίσημων κρατικών αντιπροσώπων που καθυβρίζουν την σάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού και την Υπεραγία Θεοτόκο και η σύγχρονη κοινωνία όχι μόνο τους ανέχεται αλλά και  προσπερνά τις ύβρεις και της παραποιήσεις της πίστεώς μας.

Ο Μέγας Αντώνιος ως ζηλωτής της πίστεως ποτέ δεν θα δεχόταν μέσα από την διάκριση την πίστη και την αγάπη στον Θεό, να υβρίζουν τα Όσια και τα Ιερά της πίστεως μας. Ιδιαιτέρως ο Μητροπολίτης απευθύνθηκε στον παρευρισκόμενο βουλευτή, την ευθύνη την οποία έχουν ως κυβερνητικοί έναντι όλων αυτών που συμβαίνουν στην πατρίδα μας. 

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε τον πρωτοπρεσβύτερο π. Ιωάννη Νικομάνη και τους συνεργάτες του για την προετοιμασία της εορτής και ευχήθηκε στους εορτάζοντες-ουσες ο Άγιος Αντώνιος να πρεσβεύει στην ζωή τους.