ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Translate

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2025

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΤΗΡΩΝΟΣ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

    Ιερά πανήγυρις τελέστηκε στην Μονή των Αγίων Θεοδώρου του Τήρωνος και Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου στην περιοχή Στρατιάς της Κέρκυρας, με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Θεοδώρου. Το πρωί της αγιωνύμου ημέρας, Δευτέρας 17 Φεβρουαρίου 2025, στην Ιερά Μονή λειτούργησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, με τη συλλειτουργία του καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Αρχιμ. Χριστοδούλου Τριαντάφυλλου, του ηγουμενοσύμβουλου Αρχιμ. Ανδρέα Γκιόκα και άλλων κληρικών. Στην θεία λειτουργία συμμετείχαν πολλοί πιστοί και αντιπροσωπείες μαθητών και μαθητριών από τα παρακείμενα σχολεία, το 7ο Γυμνάσιο Κέρκυρας, με επικεφαλής τον διευθυντή του π. Θεμιστοκλή Μουρτζανό, και το 14ο Δημοτικό, με επικεφαλής τη διευθύντριά του κ. Καλίνα Παππά. Έψαλλε βυζαντινός χορός, με επικεφαλής τον πρωτοψάλτη Σπυρίδωνα Βασιλειάδη και με τη συνοδεία των ψαλτών Απόστολου Βαλσαμά, Ιωάννη Αμπελά και του π. Ιουστίνου Κωνσταντά.

Απευθυνόμενος προς τα παιδιά και τους πιστούς ο κ. Νεκτάριος τόνισε ότι ζούμε σε μία εποχή στην οποία η εντολή του Χριστού να αγαπάμε τον Θεό και τους ανθρώπους δεν αγγίζει τους πολλούς ανθρώπους, ενώ ο λόγος του Κυρίου ότι ο κόσμος θα μισήσει τους χριστιανούς ισχύει και στον καιρό μας, διότι οι άνθρωποι παραπαίουν στο σκοτάδι της αμαρτίας, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να δεχτούν την αλήθεια. Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από το μίσος. Οι άνθρωποι μισούν το καλό, μισούν εκείνους που παλεύουν για την αλήθεια, και έχουν μεταφέρει και το μίσος στις σχέσεις μεταξύ τους, όταν ο ένας δεν κάνει το θέλημα του άλλου. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο ο άγιος μάρτυς Θεόδωρος ο Τήρων μαρτύρησε. H εξουσία της εποχής δεν δεχόταν την αγάπη για τον Χριστό, με αποτέλεσμα να επιβάλει το μαρτύριο σε εκείνον, ο οποίος στο στράτευμα που υπηρετούσε έβαζε την πίστη ψηλά και έδειχνε αγάπη στον πλησίον. Όμως η Εκκλησία εξακολουθεί να τον προβάλλει ως πρότυπο και τελεί την θεία λειτουργία στη μνήμη του, όπως έκανε εξαρχής τελώντας τη λειτουργία στους τάφους των μαρτύρων, δείχνοντάς μας ότι ο θάνατος για τον Χριστό γίνεται ζωή.

Ο κ. Νεκτάριος εξέφρασε τη χαρά του για την συμμετοχή των παιδιών στη θεία λειτουργία. Τόνισε ότι το σχολείο σήμερα, εφόσον κρατήσει χάρις στη βοήθεια των εκπαιδευτικών, τις αρχές της; πίστης, της παράδοσης, της ιστορίας, της γλώσσας μας θα γίνει αφορμή ώστε η νέα γενιά να έχει ταυτότητα και να αντέξει στο σκοτάδι που οι ισχυροί επιβάλλουν, στον πόλεμο, την κακία, τον θάνατο, το μίσος. Οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές, με τη βοήθεια της Εκκλησίας, μπορούν να κρατήσουν την ελληνικότητα και τον πατριωτισμό. Αυτή είναι και η δική του αγωνία και η δική του χαρά, ταυτόχρονα.

Στο τέλος της λειτουργίας διαβάστηκε το παραδοσιακό κόλλυβο προς τιμήν του Αγίου Θεοδώρου, ενώ ο κ. Νεκτάριος εξέφρασε την ικανοποίηση και τη χαρά για το έργο που επιτελεί ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής και ιεροκήρυκας του Ιερού Προσκυνήματος του Αγίου Σπυρίδωνος Αρχιμ. Χριστόδουλος, ο οποίος αγωνίζεται ώστε το μοναστήρι να γίνει φάρος πνευματικός.





















Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2025

ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ, ΕΙΣ ΤΟ ΙΔΙΟΝ ΣΩΜΑ

“Πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει” (Α’ Κορ. 6,18)

“Κάθε ἄλλο ἁμάρτημα ποὺ μπορεῖ νὰ διαπράξει κανεὶς βρίσκεται ἔξω ἀπὸ τὸ σῶμα του· αὐτὸς ὅμως ποὺ πορνεύει βεβηλώνει τὸ ἴδιο του τὸ σῶμα”.

 Το να καθίσταται ο άνθρωπος αντικείμενο, πράγμα, res, δεν είναι σημερινό φαινόμενο μόνο. Στις μέρες μας, στον τρίτο κόσμο, οι άνθρωποι είναι φτηνό εργατικό δυναμικό, για να απολαμβάνει ο πλούσιος κόσμος αγαθά, ιδίως τεχνολογικά, εν αφθονία. Στον πόλεμο οι καθημερινοί άνθρωποι γίνονται “παράπλευρες απώλειες”, ενώ ενδιαφέρει ο αριθμός των νεκρών καιο όχι ποιοι αυτοί πραγματικά ήταν. Στις σχέσεις πολλοί βλέπουν τον άλλον ως σώμα και σάρκα και όχι ως ολοκληρωμένη συνύπαρξη ψυχής και σώματος. Έτσι, οι σχέσεις σήμερα χαρακτηρίζονται από την αποκλειστικότητα της φιληδονίας.

 Το χειρότερο είναι πως η νέα γενιά εθίζεται στην πορνική θέαση της σχέσης. Δεν μπορεί να κατανοήσει και να ζήσει την ομορφιά του να βλέπεις τον άλλον ως εικόνα Θεού, που σημαίνει ως πρόσωπο με χαρίσματα, τα οποία δεν περιορίζονται στην όποια σωματική ομορφιά. Η σχέση στηρίζεται στον τονισμό της αυτοεπιβεβαίωσης, ότι δηλαδή μπορώ να κατακτήσω τον άλλον, να τον έχω κτήμα μου, να απολαύσω τις στιγμές της σωματικής ηδονής, χωρίς να με ενδιαφέρει το ποιος πραγματικά είναι, ποια ευθύνη αισθάνομαι την ανάγκη να αναλάβω γι’ αυτόν, πόσο πολύτιμος μπορεί να μου είναι, ώστε να μην μπορώ να αποδεχθώ ότι υπάρχει ζωή χωρίς αυτόν. Ας δούμε τις εξωσυζυγικές σχέσεις, σύνηθες φαινόμενο των καιρών μας. Ο απηυδισμένος από την ρουτίνα του γάμου, από την αδυναμία του άλλου να ανταποκριθεί σ’ αυτό που του ζητά να είναι, η αίσθηση ότι όλα χρειάζονται ένα διάλειμμα, κάποτε και ο πειρασμός της στιγμής, η ανάγκη για αυτοβεβαίωση μέσα στην πλήξη, γεννούν εφήμερες περιπέτειες, στις οποίες η αγάπη δεν υπάρχει, αλλά μόνο η εκτόνωση. Ο άλλος είναι “μια κάποια λύσις”.

 Η Εκκλησία μας, ολοκληρώνει την δεύτερη εβδομάδα του Τριωδίου την ολοκληρώνει με την ανάγνωση του ευαγγελικού αναγνώσματος του ασώτου υιού, της επιστροφής δηλαδή του ανθρώπου από την γη της απόστασης από τον Θεό, όπου τα πάντα είναι αντικείμενα για ξόδεμα, με τίμημα το ξόδεμα του ίδιου του ανθρώπου, στο πατρικό σπίτι, στην Εκκλησία, εκεί όπου η σχέση είναι των προσώπων που τιμούνε ο Θεός τον άνθρωπο με την αγάπη, την αναγνώριση ότι είναι παιδί Του, με τα στολίδια του ξεχωριστού, τα ρούχα, τα παπούτσια, το δαχτυλίδι, δηλαδή την απονομή του βασιλικού τίτλου στον επιστρέφοντα, και ο άνθρωπος τον Θεό με την μετάνοια, την ταπείνωση, την ευθύνη της αγάπης που γνωρίζει τα όρια και τα μέτρα, την αποδοχή μιας πατρότητας που δεν καταναγκάζει, αλλά ελευθερώνει στην αγάπη. Ταυτόχρονα, η Εκκλησία μάς υπενθυμίζει διά του αποστολικού αναγνώσματος από την Α’ προς Κορινθίους επιστολή του αποστόλου Παύλου ότι το σώμα μας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος και ότι αμαρτία είναι η χρήση του σώματός μας ως μέσου για να εξασφαλίσουμε την απόλαυση, χωρίς αγάπη, χωρίς κοινότητα, χωρίς την ευθύνη του μοιράσματος, αλλά και την μετατροπή του άλλου σε αντικείμενο χρήσης σε σώμα χωρίς ψυχή, χωρίς πρόσωπο, χωρίς νόημα, αλλά με μόνη αξία ύπαρξης την ηδονή που μπορεί να προσφέρει. 

 Και επισημαίνει ο Παύλος ότι η αμαρτία εις το ίδιον σώμα, στην πραγματικότητα, είναι πολύ βαριά, διότι εθίζει τον άνθρωπο να αρνείται την αγάπη και τη θέαση της ζωής μέσα από τη ματιά και το πρόσωπο του άλλου, την κοινωνία του “εμείς”. Η αμαρτία λοιπόν γυρίζει στον ίδιο τον εαυτό, καθώς εθίζει τον άνθρωπο στο να αρνείται την αγάπη ως στόχο ζωής. Οι άλλες αμαρτίες είναι κι αυτές αποτυχίες, μόνο που μένουν εκτός του σώματος, δεν παγιώνουν νοοτροπία άρνησης της αγάπης, αλλά μόνο πρόσκαιρης ηδονής, που όμως δεν κλείνει στον άνθρωπο την πόρτα στο να αγαπήσει. Η θέαση του άλλου ως αντικειμένου γίνεται διαστροφή της καρδιάς και όχι απλή αδυναμία. Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας καλεί να ξαναδούμε την ύπαρξή μας συνολικά, ως εικόνα Θεού, και το σώμα μας ειδικά ως ναό του Αγίου Πνεύματος, ως ύπαρξη που αγιάζεται και μπορεί να προσφέρει αγιότητα. 

 Η περίοδος του Τριωδίου είναι περίοδος υπόμνησης ότι οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι ένα παιχνίδι σωμάτων, αλλά η ευλογία της συνύπαρξης, της συντροφικότητας, της αγάπης που σέβεται τον άλλον συνολικά. Ο άλλος δεν υπάρχει για να μας υπηρετεί και να ικανοποιεί τις ανάγκες μας, αλλά για να του προσφέρουμε και να μας προσφέρει. Αν έχουμε ξαστοχήσει, καιρός μετανοίας, καιρός επιστροφής στη. Γνήσια θέαση των σχέσεων, όπως ορίζει η Εκκλησία!

π. Θεμιστοκλής  Μουρτζανός

16 Φεβρουαρίου 2025

Κυριακή του Ασώτου υιού

ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025- ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΥΙΟΥ (Α’ Κορ. 6, 12-20)

 


 Ἀδελφοί, πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος. Τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν· ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει. Τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ ἀλλὰ τῷ Κυρίῳ, καὶ ὁ Κύριος τῷ σώματι· ὁ δὲ Θεὸς καὶ τὸν Κύριον ἤγειρε καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ. Οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν; ῎Αρας οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; Μὴ γένοιτο. ῎Η οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν; «῎Εσονται» γάρ, φησίν, «οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν»· ὁ δὲ κολλώμενος τῷ Κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι. Φεύγετε τὴν πορνείαν. Πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει. ῎Η οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ῾Αγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν; ᾿Ηγοράσθητε γὰρ τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ.

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλῶσσα

Ἀδελφοί, μερικοὶ μεταξύ σας λένε· «῞Ολα μοῦ ἐπιτρέπονται». Σωστά· ὅλα ὅμως δὲν εἶναι πρὸς τὸ συμφέρον. ῞Ολα μοῦ ἐπιτρέπονται, ἐγὼ ὅμως δὲν θὰ ἀφήσω τίποτε νὰ μὲ κυριέψει. Λένε ἐπίσης· «Οἱ τροφὲς προορίζονται γιὰ τὴν κοιλιὰ καὶ ἡ κοιλιὰ εἶναι καμωμένη γιὰ τὶς τροφές»· ὁ Θεὸς ὅμως θὰ τὰ ἀχρηστέψει καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο. Τὸ σῶμα δὲν ἔγινε γιὰ νὰ πορνεύουμε, ἀλλὰ γιὰ νὰ δοξάζουμε τὸν Κύριο, καὶ ὁ Κύριος θὰ δοξάσει τὸ σῶμα. Καὶ ὁ Θεὸς ποὺ ἀνέστησε τὸν Κύριο, μὲ τὴ δύναμή του θὰ ἀναστήσει κι ἐμᾶς. Δὲν ξέρετε ὅτι τὰ σώματά σας εἶναι μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ; Μπορῶ, λοιπόν, νὰ πάρω κάτι ποὺ εἶναι μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ τὸ κάνω μέλος τοῦ σώματος μιᾶς πόρνης; Ποτὲ τέτοιο πράγμα! ῍Η μήπως δὲν ξέρετε ὅτι αὐτὸς ποὺ ἑνώνεται μὲ μιὰ πόρνη γίνεται ἕνα σῶμα μαζί της; Γιατί, καθὼς λέει ἡ Γραφή, οἱ δύο θὰ γίνουν ἕνα σῶμα. ῞Οποιος ὅμως ἑνώνεται μὲ τὸν Κύριο, γίνεται ἕνα πνεῦμα μαζί του. Μακριὰ λοιπὸν ἀπὸ τὴν πορνεία! Κάθε ἄλλο ἁμάρτημα ποὺ μπορεῖ νὰ διαπράξει κανεὶς βρίσκεται ἔξω ἀπὸ τὸ σῶμα του· αὐτὸς ὅμως ποὺ πορνεύει βεβηλώνει τὸ ἴδιο του τὸ σῶμα. ῍Η μήπως δὲν ξέρετε ὅτι τὸ σῶμα σας εἶναι ναὸς τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ποὺ σᾶς τὸ χάρισε ὁ Θεὸς καὶ βρίσκεται μέσα σας; Δὲν ἀνήκετε στὸν ἑαυτό σας· σᾶς ἀγόρασε ὁ Θεὸς πληρώνοντας τὸ τίμημα. Τὸν Θεὸ λοιπὸν νὰ δοξάζετε μὲ τὸ σῶμα σας καὶ μὲ τὸ πνεῦμα σας, ποὺ ἀνήκουν σ’ ἐκεῖνον.

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025, ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ (Λουκ. 15, 11-32)

 


 Εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολήν ταύτην·  Ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς.  καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας.  καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. καὶ μετ' οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισεν τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως.   δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρός κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι.  καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους· καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ. εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε· πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ὧδε ἀπόλλυμαι! ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου·  οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου. καὶ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα ἑαυτοῦ. ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ υἱὸς· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου. εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ· ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας, καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν, ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησεν, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι. Ἦν δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ· καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισε τῇ οἰκίᾳ, ἤκουσε συμφωνίας καὶ χορῶν, καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἥκει, καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν. ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν. ὁ οὖν πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ πατρὶ· ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ·  ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὗτος, ὁ καταφαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν, ἦλθεν, ἔθυσας αὐτῷ τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τέκνον, σὺ πάντοτε μετ' ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν· εὐφρανθῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη.

Ἀπόδοση στή νεοελληνική

Εἶπε ὁ Κύριος τήν παραβολή· κάποιος ἄνθρωπος εἶχε δύο γιούς. ῾Ο μικρότερος ἀπ’ αὐτοὺς εἶπε στὸν πατέρα του· “πατέρα, δῶσε μου τὸ μερίδιο τῆς περιουσίας ποὺ μοῦ ἀναλογεῖ”· κι ἐκεῖνος τοὺς μοίρασε τὴν περιουσία. ῞Υστερα ἀπὸ λίγες μέρες ὁ μικρότερος γιὸς τὰ μάζεψε ὅλα κι ἔφυγε σὲ χώρα μακρινή. ᾿Εκεῖ σκόρπισε τὴν περιουσία του κάνοντας ἄσωτη ζωή. ῞Οταν τὰ ξόδεψε ὅλα, ἔτυχε νὰ πέσει μεγάλη πείνα στὴ χώρα ἐκείνη, καὶ ἄρχισε κι αὐτὸς νὰ στερεῖται. Πῆγε λοιπόν κι ἔγινε ἐργάτης σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς πολίτες ἐκείνης τῆς χώρας, ὁ ὁποῖος τὸν ἔστειλε στὰ χωράφια του νὰ βόσκει χοίρους. ῎Εφτασε στὸ σημεῖο νὰ θέλει νὰ χορτάσει μὲ τὰ ξυλοκέρατα ποὺ ἔτρωγαν οἱ χοῖροι, ἀλλὰ κανένας δὲν τοῦ ἔδινε. Τελικὰ συνῆλθε καὶ εἶπε· “πόσοι ἐργάτες τοῦ πατέρα μου ἔχουν περίσσιο ψωμί, κι ἐγὼ ἐδῶ πεθαίνω τῆς πείνας! Θὰ σηκωθῶ καὶ θὰ πάω στὸν πατέρα μου καὶ θὰ τοῦ πῶ· πατέρα, ἁμάρτησα στὸν Θεὸ καὶ σ’ ἐσένα· δὲν εἶμαι ἄξιος πιὰ νὰ λέγομαι γιός σου· κάνε με σὰν ἕναν ἀπὸ τοὺς ἐργάτες σου”. Σηκώθηκε, λοιπόν, καὶ ξεκίνησε νὰ πάει στὸν πατέρα του. ᾿Ενῶ ἦταν ἀκόμη μακριά, τὸν εἶδε ὁ πατέρας του, τὸν σπλαχνίστηκε, ἔτρεξε, τὸν ἀγκάλιασε σφιχτὰ καὶ τὸν καταφιλοῦσε. Τότε ὁ γιός του τοῦ εἶπε· “πατέρα, ἁμάρτησα στὸν Θεὸ καὶ σ’ ἐσένα καὶ δὲν ἀξίζω νὰ λέγομαι παιδί σου”. ῾Ο πατέρας ὅμως γύρισε στοὺς δούλους του καὶ τοὺς διέταξε· “βγάλτε γρήγορα τὴν καλύτερη στολὴ καὶ ντύστε τον· φορέστε του δαχτυλίδι στὸ χέρι καὶ δῶστε του ὑποδήματα. Φέρτε τὸ σιτευτὸ μοσχάρι καὶ σφάξτε το νὰ φᾶμε καὶ νὰ εὐφρανθοῦμε, γιατὶ αὐτὸς ὁ γιός μου ἦταν νεκρὸς καὶ ἀναστήθηκε, ἦταν χαμένος καὶ βρέθηκε”. ῎Ετσι ἄρχισαν νὰ εὐφραίνονται. ῾Ο μεγαλύτερος γιός του βρισκόταν στὸ χωράφι· καὶ καθὼς ἐρχόταν καὶ πλησίαζε στὸ σπίτι, ἄκουσε μουσικὲς καὶ χορούς. Φώναξε, λοιπόν, ἕναν ἀπὸ τοὺς ὑπηρέτες καὶ ρώτησε νὰ μάθει τί συμβαίνει. ᾿Εκεῖνος τοῦ εἶπε· “γύρισε ὁ ἀδελφός σου, κι ὁ πατέρας σου ἔσφαξε τὸ σιτευτὸ μοσχάρι, γιατὶ τοῦ ἦρθε πίσω γερός”. Αὐτὸς τότε θύμωσε καὶ δὲν ἤθελε νὰ μπεῖ μέσα. ῾Ο πατέρας του βγῆκε καὶ τὸν παρακαλοῦσε, ἐκεῖνος ὅμως τοῦ ἀποκρίθηκε· “ἐγὼ τόσα χρόνια σοῦ δουλεύω καὶ ποτὲ δὲν παράκουσα καμιὰ ἐντολή σου· κι ὅμως σ’ ἐμένα δὲν ἔδωσες ποτὲ ἕνα κατσίκι γιὰ νὰ εὐφρανθῶ μὲ τοὺς φίλους μου. ῞Οταν ὅμως ἦρθε αὐτὸς ὁ γιός σου, ποὺ κατασπατάλησε τὴν περιουσία σου μὲ πόρνες, ἔσφαξες γιὰ χάρη του τὸ σιτευτὸ μοσχάρι”. Κι ὁ πατέρας του τοῦ ἀπάντησε· “παιδί μου, ἐσὺ εἶσαι πάντοτε μαζί μου κι ὅ,τι εἶναι δικό μου εἶναι καὶ δικό σου. ῎Επρεπε ὅμως νὰ εὐφρανθοῦμε καὶ νὰ χαροῦμε, γιατὶ ὁ ἀδελφός σου αὐτὸς ἦταν νεκρὸς κι ἀναστήθηκε, ἦταν χαμένος καὶ βρέθηκε”.

Ο π. Λίβυος κοντά μας διαδικτυακά!


 Ἡ Ιερά Μητρόπολις Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων στά πλαίσια τῆς Σχολῆς Γονέων διοργανώνει εκδήλωση-ομιλία όπου θα διεξαχθεῖ διαδικτυακά, τήν Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2025 καί ὥρα 8:30 τό βράδυ, μέ θέμα: «Ἄν ξανάρχιζα τήν οἰκογενειακή μου ζωή…». Ὁμιλητής θά εἶναι ὁ γνωστός συγγραφέας καί θεολόγος π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος ἤ ἀλλιῶς  π. Λίβυος, κληρικός τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γορτύνης καί Ἀρκαδίας ἀπό τήν Κρήτη. Τῆς ὁμιλίας θά ἀκολουθήσει διάλογος. Χαιρετισμό θά ἀπευθύνει ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξῶν καί Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος. Ἡ ἐκδήλωση, γιά ὅποιον ἐνδιαφέρεται νά παρακολουθήσει, θά μεταδοθεῖ ζωντανά μέσα ἀπό τό ἐπίσημο κανάλι τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κερκύρας στό YouTube, καθώς καί ἀπό τό Facebook τῆς Μητροπόλεως.

Αξίζει πραγματικά να παρακολουθήσουμε όλοι αυτήν την σπουδαία ομιλία από έναν άνθρωπο που αγγίζει τα προβλήματα της εποχής μας με τον δικό του τρόπο και μιλάει στις καρδιές των ανθρώπων.