Translate

Κυριακή 17 Μαρτίου 2024

Ο Εσπερινός της Συγχωρήσεως στην Ι. Μητρόπολη Κερκύρας

    Το πρωί της Κυριακής της Τυρινής 17 Μαρτίου 2024 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος λειτούργησε τον ιερό ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου Οδηγητρίας Κυνοπιαστών, όπου εφημέριος είναι ο νέος καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Πλατυτέρας Αρχιμ. Χρυσόστομος Κουτσούρης, ο οποίος έχει από πολλών ετών οργανώσει την ενορία καλλιεργώντας πνευματική παιδεία στους πιστούς. Μεταξύ του εκκλησιάσματος παραβρέθηκε και ο βουλευτής κ. Στέφανος Γκίκας.

Απευθυνόμενος προς το εκκλησίασμα ο Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος, τόνισε ότι η Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι πεδίο αθλημάτων πνευματικών. Εκείνοι, οι οποίοι θέλουν εν ελευθερία να αγωνιστούν, καλούνται να παλέψουν με την καρδιά τους εφαρμόζοντας τόσο τα λόγια του Χριστού διά της Αγίας Γραφής, όσο και το παράδειγμα των αγίων Πατέρων. Ο εαυτός μας δεν επλάστηκε κακός. Εμείς δεν τηρήσαμε όμως την συμφωνία που ο Θεός έκανε μαζί μας. Αλλοιώθηκε η ζωή μας από την πτώση μας. Αφήσαμε τον εαυτό μας στη δύναμη του πονηρού. Όμως ο Θεός δεν μας περιόρισε, δεν μας φυλάκισε. Ο πειρασμός όμως μάς περιορίζει, διαστρέφει ακόμη και την αγάπη, την κάνει μόνο αισθησιακή και όχι θυσιαστική, με αποτέλεσμα η ζωή της αμαρτίας να μας οδηγεί στον θάνατο.

«Νυν εγγύτερον η σωτηρία ημών», λέει ο απόστολος Παύλος. Τώρα που σαρκώθηκε ο ίδιος ο Θεός, γεγονός που δεν μπορεί ο νους μας να συλλάβει, μέσα στην υπέρβασή Του, μπορούμε να πάρουμε δύναμη και να ζήσουμε το γεγονός της σωτηρίας μας. Εμείς όμως συμπνίγουμε το πνευματικό μήνυμα της παρουσίας του Χριστού στις μέριμνες αυτής της ζωής, στις απολαύσεις της και διαστρέφει το νόημα ακόμη και της νηστείας. Η νηστεία υπάρχει για να απαλλαγούμε από την εμπαθή κατάσταση. Καλούμαστε να παλέψουμε να απαλλαγούμε από την μνησικακία, που μας ταλαιπωρεί. Καλούμαστε να παλέψουμε να απαλλαγούμε από την υποκρισία, τις μάσκες που δεν είναι μόνο εξωτερικές, αλλά και εσωτερικές, που χαλούνε τις διαπροσωπικές σχέσεις. Καλούμαστε να παλέψουμε να απαλλαγούμε από τη δολιότητα, στην οποία θεμελιώνουμε δυστυχώς τη ζωή μας, ιδίως σήμερα. Αν θέλουμε όμως να κοινωνήσουμε το φως της Αναστάσεως, να γίνουμε κοινωνοί θείας φύσεως, αρκεί να παλέψουμε ιδίως κατ’ αυτήν την περίοδο.

Χρειάζεται λοιπόν συνέγερση όλων και της πατρίδας μας, για να επιστρέψουμε στον Θεό.

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου Σπυρίδωνος τελέστηκε, με την συμμετοχή πλήθους κόσμου και πολλών κληρικών, ο πρώτος κατανυκτικός εσπερινός της συγχωρήσεως, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου, με την παρουσία κληρικών της τοπικής Εκκλησίας.

Ο Μητροπολίτης Κερκύρας μίλησε με θέμα την μετάνοια ως αφετηρία αποκατάστασης της ενότητας του ανθρωπίνου προσώπου. Επεσήμανε ότι στην εποχή μας ο άνθρωπος προσπαθεί να γεμίσει το κενό που προκαλείται από την απουσία σχέσης με τον Θεό, με τα υποκατάστατα της αμαρτίας. Χρειάζεται μετάνοια, δηλαδή αλλαγή του τρόπου του νοείν. Χρειάζεται πνευματική ζωή με τη βοήθεια απλανούς πνευματικού πατρός και μέσα στη ζωή της Εκκλησίας. Χρειάζεται εμπιστοσύνη στον Θεό που περιμένει πατρικά την επιστροφή του ανθρώπου και αυτός είναι ο δρόμος της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

 Στο τέλος της ομιλίας διάβασε την συγχωρητική ευχή προς τους ιερείς και τους πιστούς εν όψει της αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής.

















Ιερό Προσκύνημα Αγίου Σπυρίδωνος, Κέρκυρα | Ζωντανή μετάδοση Α΄ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

2024-03-17 ΚΥΡΙΑΚΉ ΤΥΡΙΝΉΣ

Σάββατο 16 Μαρτίου 2024

ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

 

 

Ζοῦμε σὲ μία πραγματικότητα ποὺ ἡ Σαρακοστὴ ἔχει χάσει πολλὰ ἀπὸ τὸ ἀληθινό της νόημα. Συνήθως περιοριζόμαστε στὴ νηστεία, ποὺ σημαίνει ἀλλαγὴ διατροφῆς καὶ ἐνισχύουμε τὴν παρουσία μας στὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ μὲ τὴν συμμετοχή μας στὴν θεία λειτουργία τῆς Κυριακῆς καὶ στὴν ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν, προσδοκώντας τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Δὲν μᾶς εἶναι εὔκολο ὅμως νὰ ἀλλάξουμε τό πρόγραμμα τῆς ζωῆς μας. Ὡστόσο, βλέπουμε ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ζητᾶ ἀπὸ ἐμᾶς νὰ ἐγκαταλείψουμε τὸν κόσμο καὶ τὶς ἐνασχολήσεις μας. Ζητᾶ ἀλλαγὴ τῆς καρδιᾶς μας, τοῦ τρόπου μὲ τὸν ὁποῖο σκεπτόμαστε καὶ δροῦμε καὶ τὴν ἀρχὴ ἐντὸς μας μίας μυστικῆς ἐπανάστασης ποὺ ἔχει νὰ κάνει μὲ τὶς τρεῖς προϋποθέσεις ποὺ ὁ ἴδιος καὶ ἡ Ἐκκλησία θέτουν καί αὐτό διαφαίνεται στό εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς. 

Ἡ συγχώρεση

Ἡ  πρώτη προϋπόθεση ἔχει νά κάνει μέ τήν ἄφεση τῶν παραπτωμάτων τῶν ἀνθρώπων. Συνήθως προσευχόμαστε στόν Θεό νά συγχωρέσει τίς δικές μας ἁμαρτίες. Ὁ Χριστός ὅμως ζητᾶ νά ξεκινήσουμε ἀπό τά παραπτώματα, ἀπό τά λάθη, τό κακό πού οἱ ἄνθρωποι ἔχουν κάνει σέ μας. Τό δύσκολο εἶναι νά συγχωροῦμε τούς ἄλλους, ἰδίως ὅταν αὐτοί δέν μᾶς ἔχουν ζητήσει τή συγγνώμη. Στό κοινωνικό ἐπίπεδο αὐτό διαφαίνεται ἀπό τήν ἄρνηση νά εἴμαστε ἐπιεικεῖς στούς ἄλλους, ἐνῶ δικαιολογοῦμε τούς ἑαυτούς μας γιά τά λάθη μας.  Αὐτός ὁ δρόμος ὅμως δέν ἀνήκει στόν Θεό καί τή σχέση πού ἐκεῖνος θέλει μαζί μας. Ὁ Θεός λειτουργεί πατρικά γιά τόν καθέναν μας. Ἀγκαλιάζει καί συγχωρεῖ. Ἀλλά ἄν δέν συγχωρέσουμε πρῶτα ἐμεῖς, τότε ἡ καρδιά μας δέν μπορεῖ νά εἶναι δεκτική στήν συγχώρεση τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος μᾶς τήν παρέχει, ἐμεῖς ὅμως δέν αλλάζουμε μέσα από αυτήν.

Ὄχι ἐπίδειξη

Ἡ δεύτερη προϋπόθεση εἶναι ἡ ἀποσύνδεση τῆς νηστείας ἀπό τήν ἐπίδειξη. Ἡ νηστεία ἔχει νά κάνει μέ τή σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό. Μπορεῖ νά νηστεύουμε ὡς σῶμα Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Ὅμως ἡ νηστεία δέ γίνεται γιά νά μᾶς δοῦνε καί νά μᾶς ἐπαινέσουν οἱ ἄλλοι, ἀλλά γιά νά τήν γνωρίζει ὁ Θεός-Πατέρας μας «ἐν τῷ κρυπτῷ».  Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ ἔρχεται σέ πλήρη ἀντίθεση μέ τό φαρισαϊκό-ὑποκριτικό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς του, στήν ὁποία οἱ νηστεύοντες ἤθελαν νά δείξουν ὅτι τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου, μή νίβοντας τό πρόσωπό τους καί μέ τό νά φαίνονται σκυθρωποί. Ὅμως γιά τόν Χριστό ἡ νηστεία εἶναι ἡ ἀρχή μιᾶς μυστικῆς, καρδιακῆς προσέγγισης ἀνθρώπου καί Θεοῦ, ἀπόδειξη ὅτι ὁ ἄνθρωπος θέλει στήν καρδιά του νά κατοικήσει ὁ Θεός καί ὄχι νά λάβει ἐπαίνους ἀπό τους ἀνθρώπους. Ἡ νηστεία εἶναι ἡ ἀρχή τῆς κυοφορίας ἐντός μας τοῦ μυστικοῦ σπόρου τῆς βασιλείας  τοῦ Θεοῦ, μία συνομιλία μέ τόν οὐρανό καί μία ὑπομονετική προσδοκία τοῦ λόγου τοῦ Χριστοῦ: «ἀγαθέ δοῦλε καί πιστέ, εἴσελθε στή χαρά τοῦ Κυρίου σου» (Ματθ. 25,21). 

Τό θησαύρισμα στόν οὐρανό

Ἡ τρίτη προϋπόθεση εἶναι τό θησαύρισμα στόν οὐρανό. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουμε ὁρισμένες προτεραιότητες στή ζωή μας.  Σ’ αὐτές συμπεριλαμβάνονται τά ὑλικά ἀγαθά, οἱ σχέσεις μας, ἡ οἰκογένειά μας, ἡ ἐργασία μας, ἡ διασκέδασή μας. Ὅλα αὐτά δέν τά ἀπορρίπτει ἡ πίστη, ἰδίως ὅταν ἔχουν νά κάνουν μέ τήν ἀγάπη ἡ ὁποία μᾶς κάνει νά μοιραζόμαστε τούς καρπούς της μέ τόν πλησίον μας. Ὅμως δέν εἶναι ἀρκετά γιά νά δώσουν νόημα αἰωνιότητας στή ζωή μας, διότι μᾶς κάνουν νά θεωροῦμε τό πρόσκαιρο ὡς αἰώνιο. Ἡ Σαρακοστή εἶναι εὐκαιρία νά ἀγωνιστοῦμε νά ἀποθέσουμε «κάθε βιοτική μέριμνα» στήν ἅκρη καί νά ζητήσουμε «τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ» (Ματθ. 6,33). Ἡ Σαρακοστή εἶναι εὐκαιρία νά καταλάβουμε καί νά ζήσουμε τόν Χριστό ὡς τό νόημα τῆς ζωῆς μας καί τόν θησαυρό της. Ὁ Χριστός γίνεται ἄνθρωπος καί κάνει τόν ἄνθρωπο θεό. Τότε, ἔχοντας τόν Χριστό ὡς τόν θησαυρό μας, μποροῦμε νά χαροῦμε κάθε ἐνασχόλησή μας, κάθε σχέση μας, τόν χρόνο μας τόν ἴδιο, διότι ὅλα παίρνουν καινούργια προοπτική, φωτισμένα ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ξεχωρισμένα ἀπό τό κακό καί τήν ἁμαρτία! 

Σέ ἕναν κόσμο πού μᾶς κάνει νά ἀναρωτιόμαστε γιατί ἄραγε νά χρειάζεται νά νηστέψουμε, ἐφόσον ἡ νηστεία δέν μᾶς ἐξασφαλίζει δόξα, ἐφόσον τή συνδυάζουμε μέ τή συγχώρεση, ἡ ὁποία προϋποθέτει τήν παραίτηση ἀπό τό διαίωμά μας νά ἔχουμε δίκιο, ἐφόσον μᾶς κάνει νά στερούμαστε χάριν τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νά μή φοβηθοῦμε! Νά ἀξιωθοῦμε νά ἀκολουθήσουμε τόν δρόμο τῆς Σαρακοστῆς καί νά συναντηθοῦμε μέ τόνΧριστό καί τόν πλησίον στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ! Καλόν ἀγώνα!  


ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ


ΟΥΔΕ Ο ΠΑΤΗΡ ΥΜΩΝ ΑΦΗΣΕΙ


«Ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν» (Ματθ. 6, 14)

«῍Αν δὲν συγχωρήσετε στοὺς ἀνθρώπους τὰ παραπτώματά τους, οὔτε κι ὁ Πατέρας σας θὰ συγχωρήσει τὰ δικά σας παραπτώματα».

            Δεν είναι τυχαίες οι επισημάνσεις του Χριστού στην επί του Όρους ομιλία, τις οποίες μάς υπενθυμίζει η Εκκλησία εν όψει της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, καθώς ακούγονται στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής της Τυρινής.

            Πρώτον, μας υπενθυμίζει ο Χριστός ότι ο Θεός είναι Πατέρας μας. Σε κάθε περίοδο, ιδιαιτέρως όμως κατ’ αυτήν της άσκησης, της ηθελημένης δηλαδή παραίτησης από το δικαίωμα κατανάλωσης κάθε τροφής και της επιλογής με τον τρόπο της Εκκλησίας, της υπακοής δηλαδή σε μια αρχή που είναι πιο πάνω από το «εγώ», τόσο το ατομικό όσο και το κοινωνικό, καλούμαστε να μη λησμονήσουμε ότι όλος ο αγώνας της ζωής γίνεται διότι έχουμε Πατέρα εν ουρανοίς. Ο Πατέρας δεν είναι ο αφέντης εξουσιαστής, αλλά Εκείνος που μας υπενθυμίζει ότι η ζωή έχει όρια. Μας υπενθυμίζει ότι η αγκαλιά Του είναι ανοιχτή. Ότι όσο κι αν μέσα μας το θέλημά μας μάς λέει ότι έχουμε δικαίωμα να ζήσουμε, να επιλέξουμε, να παραβιάσουμε, να αρνηθούμε, εντούτοις  Εκείνος είναι παρών και περιμένει και την μετάνοιά μας. Και όχι μόνο. Περιμένει την απόφασή μας να είμαστε παιδιά Του στην πράξη. Διότι η ζωή της Εκκλησίας είναι μία συνεχής πρόσκληση αποδοχής της υιότητας, της αναγνώρισης της πατρότητας, της εμπιστοσύνης στον Πατέρα. Και ιδίως κατ’ αυτήν την περίοδο, το ζήτημα της ελευθερίας μας είναι κομβικό. Δεν είναι η Σαρακοστή εξαναγκασμός, ούτε «πρέπει». Παλεύουμε στο πνευματικό σκοτάδι των καιρών, διότι έχουμε Πατέρα και θέλουμε να επιστρέφουμε σ’ Αυτόν.

            Δεύτερον, μας υπενθυμίζει ο Χριστός ότι η σχέση μας με τον Θεό ως Πατέρα περνά μέσα από τους ανθρώπους. Από την μία μάς καλεί να συγχωρέσουμε όσους μας οφείλουν και από την άλλη η νηστεία μας να μην γίνεται προς το θεαθήναι τοις ανθρώποις. Μας καλεί ο Χριστός να κοιτάξουμε εντός μας, να ξαναδούμε τις σχέσεις μας με τους άλλους, να δούμε ποιοι μας πλήγωσαν και σε ποιους η καρδιά μας έχει ψυχρότητα και να κάνουμε το μεγάλο βήμα να αφήσουμε ό,τι μας χωρίζει πίσω, ανεξαρτήτως της ανταπόκρισης  των άλλων, ανεξαρτήτως του κατά πόσον έχουμε δίκιο, περισσότερο ή λιγότερο. Μπορεί αυτό να είναι επώδυνο. Είναι όμως αυθεντική απόδειξη ότι γνωρίζουμε τι θέλει και τι πρόκειται να κάνει ο Θεός ως Πατέρας. Ζητά από εμάς τη δική Του συνέπεια, τον δικό Του τρόπο. Εκείνος δεν κρατά σε κανέναν καμία οφειλή. Το ίδιο θέλει και από εμάς. Να είμαστε έτοιμοι να ξαναχτίσουμε σχέσεις ή, τουλάχιστον, να μπορούμε να συνυπάρξουμε τόσο εσωτερικά, στην καρδιά μας, όσο και εξωτερικά, στην καθημερινότητά μας, με όσους μας πλήγωσαν. Είναι ασήμαντη η οφειλή, μπροστά στην αγάπη. Και ο Χριστός ζητά από εμάς να μη λησμονούμε ότι στο όριο της ζωής μας που είναι ο θάνατος, θα επέλθει η δικαιοσύνη της φανέρωσης και των δικών μας οφλημάτων, για τα οποία θα θέλουμε άφεση. Ας μην μείνουμε λοιπόν εγκλωβισμένοι στο τι ζητάμε, αλλά ας κάνουμε το βήμα του τι δίνουμε.

 Όμως και η νηστεία δεν πρέπει να γίνεται για να μας επιδοκιμάσουν οι άνθρωποι. Αυτό είναι στην πραγματικότητα η απόφαση του νηστεύοντος να κάνει τη νηστεία για να δοξαστεί από τους άλλους και όχι για να βρει τα όριά του, ό,τι τον χωρίζει από τον Πατέρα. Υπακούει στην ανθρωπαρέσκεια και όχι στην Εκκλησία που του ζητά την ταπεινοσύνη. Καμία σχέση, ούτε με τον Θεό ούτε με τους ανθρώπους, δεν θα προχωρήσει αυθεντικά αν η δική μας επίδειξη είναι το κίνητρο.

            Τέλος, ο Χριστός μας υπενθυμίζει ότι κέντρο της ζωής μας είναι η καρδιά μας. Όπου ανήκει η καρδιά μας, στον θησαυρό που έχουμε επιλέξει, εκεί είναι και το νόημα της ζωής μας, εκεί κρινόμαστε. Κι αυτή η περίοδος της Σαρακοστής είναι μία εξαιρετική ευκαιρία να δούμε ποιος είναι ο θησαυρός μας και πού βρίσκεται η καρδιά μας. Είναι τα επίγεια, αγαθά, δόξα, απολαύσεις, εγωκεντρισμός, αίσθηση ότι δεν υπάρχει ουρανός, παράδοση στην κατά βάθος ματαιότητα ή η καρδιά μας γυρίζει στην αγάπη, στο μοίρασμα, στη συγχώρεση, στην αναζήτηση του Θεού και του πλησίον; Η ζωή της Εκκλησίας, βάζοντάς μας τα όρια που είναι δοκιμασμένα στους αιώνες χάρις στην παράδοσή μας, μάς δείχνει τον δρόμο που αναδεικνύει την μοναδική αξία της ύπαρξης, η οποία δεν μένει στο παρόν, αλλά ζητά ουρανό!

            Καλόν αγώνα, καλό στάδιο, καλή Σαρακοστή!

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός  

17 Μαρτίου 2024

Κυριακή της Τυρινής

Παρασκευή 15 Μαρτίου 2024

ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ, 17 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 (Ρωμ. ιγ’,11, ιδ’ 4)

 


 Ἀδελφοί, νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. ῾Η νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ᾿Αποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. Ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας. Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν. ῞Ος μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει. ῾Ο ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, καὶ ὁ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω· ὁ Θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο. Σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; Τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν.

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλῶσσα 

Ἀδελφοί, τώρα ἡ τελικὴ σωτηρία βρίσκεται πιὸ κοντὰ μας παρὰ τότε ποὺ πιστέψαμε. ῾Η νύχτα ὅπου νά ᾿ναι φεύγει, καὶ ἡ μέρα κοντεύει νὰ ᾿ρθεῖ. Γι’ αὐτὸ ἂς πετάξουμε ἀπὸ πάνω μας τὰ ἔργα τοῦ σκότους, κι ἂς φορέσουμε τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. ῾Η διαγωγή μας ἂς εἶναι κόσμια, τέτοια ποὺ ταιριάζει στὸ φῶς. ῍Ας πάψουν τὰ φαγοπότια καὶ τὰ μεθύσια, ἡ ἀσύδοτη κι ἀκόλαστη ζωή, οἱ φιλονικίες κι οἱ φθόνοι. Ντυθεῖτε τὸν Κύριό μας ᾿Ιησοῦ Χριστὸ καὶ μὴν ἀφήνετε τὸν ἁμαρτωλὸ ἑαυτό σας νὰ σᾶς παρασύρει στὴν ἱκανοποίηση τῶν ἐπιθυμιῶν σας. Νὰ δέχεστε ὅποιον ἔχει ἀσθενικὴ πίστη, χωρὶς νὰ ἐπικρίνετε τὶς ἀπόψεις του. Γιὰ παράδειγμα, ἕνας πιστεύει πὼς μπορεῖ νὰ φάει ἀπ’ ὅλα, ἐνῶ κάποιος ἄλλος, ποὺ ἔχει ἀσθενικὴ πίστη, τρώει μόνο χόρτα. Αὐτὸς ποὺ τρώει ἀπ’ ὅλα, ἂς μὴν περιφρονεῖ ἐκεῖνον ποὺ δὲν τρώει· κι ἐκεῖνος ποὺ δὲν τρώει, ἂς μὴν κατακρίνει ἐκεῖνον ποὺ τρώει, γιατὶ ὁ Θεὸς τὸν ἔχει δεχτεῖ στὴν ἐκκλησία του. Ποιὸς εἶσαι ἐσὺ ποὺ θὰ κρίνεις ἕναν ξένο ὑπηρέτη; Μόνο ὁ Κύριός του μπορεῖ νὰ κρίνει ἂν στέκεται ἢ ὄχι στὴν πίστη του, γιατὶ ὁ Θεὸς ἔχει τὴ δύναμη νὰ τὸν στηρίξει.