Translate

Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2019

ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΠΑΤΡΙΔΑ!

Το να κρατήσουμε την πατρίδα στους καιρούς μας φαντάζει ένας αγώνας απελπισμένος εναντίον του ρεύματος της παγκοσμιοποίησης, το οποίο έχει εγκαθιδρύσει μία πραγματικότητα στην οποία οι διαφορές δεν πρέπει να υφίστανται. Τροφή, ενδυμασία, διασκέδαση, χρήση τεχνολογίας, επιστήμη, μεταφορές, επικοινωνία δεν αφήνουν περιθώρια για ιδιαιτερότητες. Και όπου υπάρχει αυτή η επιθυμία, η παγκόσμια τάξη του politically correct σπεύδει να την καλύψει με την προβολή των δικαιωμάτων. Περισσότερη συζήτηση γίνεται στους καιρούς μας για το πώς θα προστατευθούν αυτοί που έρχονται σε μια χώρα, είτε ως πρόσφυγες είτε ως μετανάστες, πώς δεν θα αντιμετωπίσουν φαινόμενα ρατσισμού όσοι κάνουν διαφορετικές επιλογές από τους πολλούς στην σεξουαλικότητα, ενώ η πατρίδα έχει αφεθεί στις σχολικές εορτές και σε κάποιες επετειακές ταινίες στην τηλεόραση. Ακόμη και οι παρελάσεις στις εθνικές γιορτές αντιμετωπίζονται με ειρωνεία ή περιφρόνηση από συγκεκριμένες ομάδες, τόσο πολιτικές όσο και διανοουμένων, ενώ το να βγάζει κάποιος την σημαία στο μπαλκόνι ή στο παράθυρο θεωρείται κατάλοιπο ενός εθνικιστικού παρελθόντος.
Στην δηλητηριασμένη ιδεολογικά ατμόσφαιρα, όπου υπάρχει φοβία για κάθε τι εθνικό, κάποτε δικαιολογημένη λόγω της καπηλείας, παλαιότερης και νεώτερης, λόγω ενός φανατισμού που παρακινεί σε βία, αρχικά λεκτική και, κάποτε, σωματική, η προτροπή «να κρατήσουμε πατρίδα!» ζητά διασάφηση και πρακτικές λύσεις. Για ποια πατρίδα να μιλήσουμε στους νεώτερους; Αυτήν της ελευθερίας, των αξιών, της παιδείας, της φιλοσοφίας, της χριστιανικής αγάπης, του μεγαλείου της αντίστασης σε κάθε επιβουλή, ή την πατρίδα της διχόνοιας, της μωροφιλοδοξίας, της δοκησισοφίας, αυτήν που ταυτίζεται με το κράτος και μας κάνει όλους να τα περιμένουμε έτοιμα; Την πατρίδα που είναι ανοιχτή σε όποιον θέλει να την γνωρίσει και να κατοικήσει σ’ αυτήν, αλλά που θέτει προδιαγραφές σε όποιον δεν κατανοεί ότι υπάρχουν μερικά θέσμια: η γλώσσα, η ιστορία, η θρησκευτική πίστη, ο πολιτισμός που γεννούν σεβασμό στον άλλον, αλλά και ανυποχώρητη καρδιά σε ζητήματα όπως η ταυτότητα και η ιδιοπροσωπία μας; Ή την «μη πατρίδα» των διεθνιστών, οι οποίοι οραματίζονται νεφελώδεις συνυπάρξεις στις οποίες ο άνθρωπος, χωρίς ταυτότητα και προδιαγραφές, κάπως μαγικά θα αναγκάζεται να σέβεται έναν άλλον που θα παραμένει περιχαρακωμένος στην όποια δική του ταυτότητα, εθνική, πολιτιστική, κοινωνική, σεξουαλική, αδιαφορώντας για τους πολλούς;
Και επειδή οι νεώτεροι θα κληθούν να αποφασίσουν ποια πατρίδα θέλουν και αν την θέλουν, καλό θα ήταν οι μεγαλύτεροι, μέσα από την παιδεία της ιστορίας, της παράδοσης, της γιορτής, των αγίων και των ηρώων, να προσφέρουμε γνώση και εμπειρία και ένα αίσθημα χρέους έναντι του τόπου, του παρελθόντος, των ανθρώπων, των αγέννητων και των νεκρών που ως κριτές θα μας δικάσουν, να διασώσουμε μνήμες «Πίνδου και Άθωνα» (Οδ. Ελύτης) και να μην πειραματιζόμαστε άσκοπα με ενσωματώσεις χωρίς διάλογο, στις οποίες μόνο ο άλλος έχει δικαιώματα κι εμείς οφείλουμε να ταυτιστούμε μαζί του, αγνοώντας ότι μόνο όποιος αισθάνεται χαρά γι’ αυτό που είναι, για όπου ανήκει, μπορεί να κρίνει σωστά και λάθη, να απλώσει τα χέρια του στον όποιο διαφορετικό ως άρχοντας και όχι ως φοβικός ζητιάνος, να αγαπήσει και να σεβαστεί!
Οι εθνικές επέτειοι, όπως και η όλη διάρθρωση της κοινωνίας μας χρειάζονται επανεκκινήσεις προβληματισμού και προσωπικής βίωσης των θέσμιων μας. «Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ό,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ό,τι κινδυνεύει» (Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος)

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια»
στο φύλλο της Τετάρτης 30 Οκτωβρίου 2019

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2019

Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ


Με την καθιερωμένη δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου Σπηλαιωτίσσης γιορτάστηκε στην Κέρκυρα η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου. Στην δοξολογία χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, παρουσία των αρχών του τόπου. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο φιλόλογος και ιστορικός κ. Δημήτριος Ζυμάρης, γραμματέας της Αναγνωστικής Εταιρείας Κερκύρας. Στην συνέχεια ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση και η καθιερωμένη παρέλαση μαθητών σχολείων, τμημάτων του Ερυθρού Σταυρού, των προσκόπων και των οδηγών, Τμημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων και της Εθνοφυλακής με συμμετοχή των Φιλαρμονικών «ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ», «ΣΠΥΡΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ», «ΜΑΝΤΖΑΡΟΣ» και «ΠΑΛΑΙΑ», κατά την εθιμική τάξη.

Την Κυβέρνηση εκπροσώπησε ο γ.γ. του Υπουργείου Παιδείας Γιώργος Βούτσινος.













Δευτέρα 28 Οκτωβρίου | Απόστολος και Ευαγγέλιο εορτής Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου
ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ, ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ “ΟΧΙ” (ΕΘΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Θ´ 1 – 7
1 Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν. 2 σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια. 3 μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων, 4 χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ῥάβδος Ἀαρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, 5 ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος. 6 Τούτων δὲ οὕτω κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες, 7 εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων,

Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα

1 Λοιπόν η πρώτη διαθήκη, που εσυμβολίζετο από την σκηνήν του μαρτυρίου, είχε λατρευτικάς διατάξεις, όπως επίσης και το επίγειον θυσιαστήριον. 2 Διότι είχε κατασκευασθή το πρώτον τμήμα της σκηνής, όπου υπήρχε η επτάφωτος χρυσή λυχνία και η τράπεζα και οι άρτοι, τους οποίους απέθεταν επάνω εις αυτήν ως προσφοράν προς τον Θεόν. Και αυτό το πρώτον τμήμα της σκηνής, που εκλείετο προς την αυλήν με το πρώτον παραπέτασμα, ελέγετο Αγια. 3 Εν συνεχεία δε προς τα Αγια υπήρχε δεύτερον εσωτερικόν καταπέτασμα, έπειτα από το οποίον ήτο το τμήμα της σκηνής, που ελέγετο Αγια Αγίων. 4 Αυτά είχαν χρυσόν θυμιατήριον και την κιβωτόν της διαθήκης, η οποία ήτο ολόγυρα σκεπασμένη από παντού με χρυσόν. Μεσα εις αυτήν υπήρχεν η χρυσή στάμνα, που περιείχε το μάννα, από εκείνο που ο Θεός έδιδεν στους Εβραίους εν τη ερήμω, και η ράβδος του Ααρών, που δια θαύματος Θεού είχε βλαστήσει, και αι πλάκες της Διαθήκης, επάνω εις τας οποίας ήτο χαραγμένος ο δεκάλογος. 5 Επάνω δε από την κιβωτόν υπήρχον δύο χρυσά Χερουβίμ, συμβολίζοντα την δόξαν του Θεού, και τα οποία έρριπταν την σκιαν των πτερύγων των και εκάλυπταν το επάνω μέρος της κιβωτού, που ελέγετο ιλαστήριον. Δι’ αυτά όμως τώρα δεν είναι καιρός να ομιλήσωμεν ιδιαιτέρως. 6 Ενώ, λοιπόν αυτά έτσι είχαν κατασκευασθή, εις μεν το πρώτον μέρος της σκηνής, δηλαδή εις τα Αγια, εισήρχοντο πάντοτε οι ιερείς, δια να τελούν τας διαφόρους λατρευτικάς τελετάς. 7 Εις δε το δεύτερον τμήμα της σκηνής, εις τα Αγια των Αγίων, εισήρχετο μία φορά το έτος, κατά την επίσημον ημέραν του εξιλασμού, μόνος ο αρχιερεύς και αυτός όχι χωρίς να είναι εφωδιασμένος με το αίμα της θυσίας, το οποίον επρόσφερε δια την εξιλέωσιν του εαυτού του και των αμαρτημάτων, τα οποία από άγνοιαν είχε διαπράξει ο λαός.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Ι´ 38 – 42
38 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἴκον αὐτῆς. 39 καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. 40 ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. 41 ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· 42 ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ’ αὐτῆς.

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙΑ´ 27 – 28
27 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. 28 αὐτὸς δὲ εἶπε· Μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.

Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα

38 Καθώς δε ο Κυριος με τους μαθητάς του επήγαιναν προς την Ιερουσαλήμ, εμπήκε ο Ιησούς εις ένα χωριό. Καποια δε γυναίκα, ονόματι Μαρθα, τον υπεδέχθη στο σπίτι της. 39Είχε δε αυτή και αδελφήν, ονόματι Μαρίαν, η οποία εκάθισε κοντά εις τα πόδια του Ιησού και ήκουε την διδασκαλίαν του. 40 Η δε Μαρθα, από την μεγάλην της επιθυμίαν και προθυμίαν να περιποιηθή αξίως τον διδάσκαλον, απερροφάτο από τας πολλάς ασχολίας. Εις κάποιαν στιγμήν εστάθη κοντά στον Ιησούν και είπε· “Κυριε, δεν σε μέλει που η αδελφή μου με αφήκε μονήν να ετοιμάσω τα του φαγητού δια σε και τους μαθητάς σου; Πες της λοιπόν να με βοηθήση”. 41 Απήντησε δε ο Ιησούς και είπε· “Μαρθα, Μαρθα, εφορτώθηκες πολλές φροντίδες, ταλαιπωρείσαι και κουράζεσαι δια να ετοιμάσης πολλά. 42 Ενα όμως είναι το χρησιμώτερον και απαραίτητον, η πνευματική τροφή, την οποίαν προσφέρω εγώ. Η δε Μαρία εδιάλεξε την καλήν μερίδα, την πνευματικήν, η οποία και δεν θα της αφαιρεθή ποτέ από κανένα. Διότι αι ωφέλειαι από την πνευματικήν τροφήν είναι αιώνιαι και αναφαίρετοι”.
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙΑ´ 27 – 28
27 Ενώ δε έλεγε αυτά, κάποια γυναίκα από το πλήθος ενθουσιασμένη από την διδασκαλίαν του, έβγαλε φωνήν μεγάλην και είπε· “μακαρία η κοιλία που σε εβάσταξε και οι μαστοί, τους οποίους εθήλασες. Μακαρία η μητέρα, που σε εγέννησε και σε έθρεψε”. 28 Και αυτός είπε· “βεβαίως μακαρία είναι η μητέρα μου, αλλά επίσης μακάριοι είναι όλοι όσοι ακούουν τον λόγον του Θεού και τον φυλάσσουν”.

Χρόνια πολλά!!!

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2019

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟΝ Ι.Ν. ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΩΤΣΕΛΑ


Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος λειτούργησε το πρωί της Κυριακής 27 Οκτωβρίου 2019 στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Κωτσέλα Κέρκυρας, με την ευκαιρία της εορτής των προστατών της πολύτεκνης οικογένειας Αγίων Τερεντίου και Νεονίλλης. Στο τέλος, μάλιστα, της θείας λειτουργίας τελέστηκε και αρτοκλασία με την παρουσία του βουλευτή κ. Γκίκα, της δημάρχου Κεντρικής Κέρκυρας κ. Μερόπης Υδραίου, του Δημάρχου Βόρειας Κέρκυρας κ. Γιώργου Μαχειμάρη, της αντιπεριφερειάρχου, δημοτικών συμβούλων και λοιπών εκπροσώπων των αρχών του τόπου, καθώς και του Προέδρου της τοπικής Ένωσης Πολυτέκνων κ. Μιχάλη Κόντη.

Ο κ. Νεκτάριος μίλησε πάνω στην απάντηση του Θεού στο αίτημα του αποστόλου Παύλου: «αρκεί σοι η χάρις μου. Η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται».

Ο Θεός δεν ανταποκρίθηκε στο τρεις φορές διατυπωθέν αίτημα του Παύλου να τον απαλλάξει από μία επώδυνη σωματική δοκιμασία. Ο απόστολος Παύλος αποδέχτηκε το θέλημα του Θεού και προχώρησε στην ζωή του διακονώντας το Ευαγγέλιο και διακηρύσσοντας την πίστη στα έθνη, με το ίδιο κέφι και την ίδια ζωντάνια που είχε πριν τον βρει η δοκιμασία.

Την επίκληση της χάριτος του Θεού, είπε ο κ. Νεκτάριος, καλούμαστε να υιοθετήσουμε κι εμείς στις όποιες δοκιμασίες έχουμε στην καθημερινότητά μας και ως προς τις σωματικές ασθένειες και ως προς τους άλλους πειρασμούς. Το δυτικό πνεύμα των καιρών μας μάς κάνει να μετράμε τα πάντα με τον ορθολογισμό. Να αναρωτιόμαστε «γιατί μας συμβαίνει ό,τι μας συμβαίνει». Όλα όμως τα γενόμενα στην ζωή μας μαρτυρούν το θέλημα του Θεού. Δεν είμαστε ανεξάρτητοι από τον Δημιουργό μας. Μόνο τότε μπορούμε να δώσουμε απάντηση στις δοκιμασίες μας, με την εκζήτηση της χάριτος του Θεού.

Ο Μητροπολίτης Κερκύρας επεσήμανε τρία γεγονότα: πώς ο άγιος Νέστορας κατέβαλε τον γίγαντα Λυαίο, επικαλούμενος τον Θεό του αγίου Δημητρίου. Πώς ο Δαβίδ κατέβαλε τον γίγαντα Γολιάθ στην Παλαιά Διαθήκη, με μόνο όπλο του την πίστη στον Θεό. Πώς ο ελληνικός λαός στον πόλεμο του 1940 κατέβαλε τον γιγάντιο στρατό της Ιταλίας, με επίγνωση ότι παλεύουμε υπέρ πίστεως και πατρίδος. Και τα τρία παραδείγματα είναι σημεία της δύναμης που η χάρις του Θεού προσθέτει στους φαινομενικά αδύναμους και τους ενισχύει ώστε να συντρίψουν τους παντοδύναμους.

Ο κ. Νεκτάριος, απευθυνόμενος στις πολύτεκνες οικογένειες που συμμετείχαν στην θεία λειτουργία, τόνισε ότι οι πολύτεκνοι είναι ευλογημένοι από τον Θεό διότι δεν ελπίζουν στα χρήματα και στα υλικά αγαθά, αλλά στην χάρη του Θεού, στην πίστη, στην πεποίθηση ότι γίνονται συνδημιουργοί μαζί με τον Δημιουργό Θεό. Η τοπική Εκκλησία και στο παρελθόν και στο σήμερα συμπαρίσταται και υλικά και πνευματικά στον αγώνα των πολυτέκνων. Κυρίως όμως προτρέπει την εμπιστοσύνη στην χάρη του Θεού!



















ΕΝΑ ΚΑΛΑΘΙ (ΔΙΑ ΘΥΡΙΔΟΣ ΕΝ ΣΑΡΓΑΝΗ)


«Ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης Ἀρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τήν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, καί διά θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διά τοῦ τείχους καί ἐξέφυγον αὐτοῦ» (Β’ Κορ. 11, 32-33)

«Στη Δαμασκό, ο διοικητής εκπρόσωπος του βασιλιά Αρέτα έβαλε φρουρούς σε όλη την πόλη για να με συλλάβει. Μέσα όμως από ένα άνοιγμα του τείχους με κατέβασαν με καλάθι και ξέφυγα από τα χέρια του».


Στα χέρια του Θεού είναι η ζωή μας. Πιστεύουμε και αφηνόμαστε στην δική Του πρόνοια, στην δική Του φώτιση. Αυτό όμως δεν σημαίνει μοιρολατρία, παράδοση του εαυτού μας στις δυνάμεις του κακού. Αντίθετα, σημαίνει κινητοποίηση, τόσο της ψυχής, ώστε να γίνεται εντός μας ο πνευματικός αγώνας διά της προσευχής, της αυτοκριτικής, της μετάνοιας, της εύρεσης της ρίζας των παθών μας που έγκειται στην υπερηφάνεια και στον συμβιβασμό με το κακό, αλλά κινητοποίηση και όλων των δυνάμεών μας ώστε το κακό να μην μας παγιδεύσει. Επειδή οι άνθρωποι έχουν την εντύπωση ότι το να πιστεύεις στον Θεό σημαίνει να μην σκέφτεσαι, αλλά να αφήνεις τον Θεό να σκέφτεται για σένα, να μην ενεργείς αυτοβούλως, αλλά να αφήνεσαι στο τι θα σου δώσει ο Θεός, η παράδοσή μας επισημαίνει ότι χρειάζεται να κάνουμε εμείς ό,τι περνά από το χέρι μας και να αφηνόμαστε στον Θεό γι’ αυτά που δεν μπορούμε.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της μεταστροφής του απόστολου Παύλου. Από διώκτης, έγινε χριστιανός. Από ζηλωτής Ιουδαίος γύρισε τον τότε κόσμο τέσσερις φορές για να κηρύξει τον Χριστό έργοις τε και λόγοις. Και τον βλέπουμε μετά την μεταστροφή του, μετά το όραμα που είδε πηγαίνοντας στην Δαμασκό της Συρίας κατά το οποίο ο Χριστός του εμφανίζεται και του ζητά να πάψει να τον καταδιώκει, μετά την προσωρινή του τύφλωση, μετά την βάπτισή του από τον απόστολο Ανανία, να κηρύττει στις συναγωγές της Δαμασκού ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού. Και οι Ιουδαίοι αποφασίζουν να τον σκοτώσουν, μη μπορώντας να ερμηνεύσουν πώς ο διώκτης γίνεται χριστιανός. Και τότε, όπως αναφέρει και ο ίδιος, οι χριστιανοί αποφασίζουν να τον φυγαδεύσουν, χρησιμοποιώντας μία σαργάνη, ένα καλάθι, στο οποίο τον έβαλαν μέσα και τον κατέβασαν από ένα άνοιγμα του τείχους, για να ξεφύγει από την οργή των διωκτών του.
Ο απόστολος Παύλος μας δείχνει ότι η δημιουργικότητα, η εξυπνάδα, η ευρηματικότητα δεν απορρίπτονται από την πίστη. Το αντίθετο. Ο χριστιανός καλείται να μην ξοδεύει άσκοπα τη ζωή του, καλείται να μην επιδιώκει το μαρτύριο, αλλά και να μην το φοβάται. Δεν είναι νικητής του κοσμικού πνεύματος αυτός που παραδίδει τον εαυτό του στον θάνατο, αλλά αυτός που δεν φοβάται τον θάνατο. Νικά όποιος αξιοποιεί τα χαρίσματα που του έχει δώσει ο Θεός για να ζήσει, αλλά κι αν χρειαστεί να πεθάνει, δεν κάνει πίσω ως προς την αλήθεια της πίστης. Ο χριστιανός δεν περνά όλο του τον καιρό με προσευχή, με ενασχόληση με τα του Θεού. Θυμάται όμως το τι θέλει ο Θεός σε όποια επιλογή της ζωής του, στην εργασία, στις σχέσεις, στην καθημερινότητά του, στους πειρασμούς που αντιμετωπίζει. Η καλογερική παράδοση είναι τρόπος και χρόνος. Στον κόσμο ζούμε τον τρόπο, παλεύοντας να αφιερώσουμε όσον περισσότερο χρόνο μπορούμε στον Θεό.
Οι εκκοσμικευμένοι άνθρωποι, οι διανοούμενοι, οι αμφισβητίες της πίστης, θεωρούν ότι το να είναι κάποιος χριστιανός, σημαίνει να έχει χάσει την διάθεσή του για ζωή. Να είναι παραδομένος σε ένα διαρκές τέλος. Όμως για όποιον πιστεύει στον Χριστό δεν υπάρχει τέλος, αλλά μία δίψα για ζωή που κινητοποιεί το είναι. Το καλάθι, η σαργάνη του Παύλου, δεν είναι απόδειξη ότι οι χριστιανοί φοβόμαστε για τον εαυτό μας και δραπετεύουμε από το να παλέψουμε για να αλλάξουμε τον κόσμο. Η σαργάνη είναι απόδειξη διάκρισης. Ότι ο Θεός θα επιλέξει πότε θα έρθει η ώρα που η αποστολή του καθενός θα τελειώσει. Μέχρι τότε, καλούμαστε να δώσουμε όλον μας τον εαυτό ώστε η αλήθεια να φανερώνεται. Δεν είναι ο τόπος το κλειδί, αλλά ο τρόπος. Και οι χριστιανοί καλούμαστε να αλλάζουμε όσο μπορούμε και να αλλάξουμε τον κόσμο μας, όπου υπάρχει ανταπόκριση!

Κέρκυρα, 27 Οκτωβρίου 2019
Ζ’ Λουκά

Απόστολος και Ευαγγέλιο Κυριακής 27 Οκτωβρίου 2019, Ζ’ Λουκά η ανάσταση της κόρης της Ιαείρου

Κυριακή 27 Οκτωβρίου
† Ζ΄ΛΟΥΚΑ, Νέστορος μάρτυρος, Πρόκλης συζύγου Πιλάτου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
Προς Κορινθίους Β΄ (ια΄ 31 – ιβ΄ 9)
Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι.

Ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης Ἀρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ.

Καυχάσθαι δὴ οὐ συμφέρει μοι· ἐλεύσομαι γὰρ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου. Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ. Καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι.

Ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι, ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐ καυχήσομαι εἰ μὴ ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου. Ἐὰν γὰρ θελήσω καυχήσασθαι, οὐκ ἔσομαι ἄφρων· ἀλήθειαν γὰρ ἐρῶ· φείδομαι δὲ μή τις εἰς ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ ὃ βλέπει με ἢ ἀκούει τι ἐξ ἐμοῦ. Καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι.

Ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπ᾿ ἐμοῦ· καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. Ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ᾿ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ.

Απόδοση στα νέα Ελληνικά

Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς καὶ Πατέρας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι εὐλογητὸς αἰωνίως, ξέρει ὅτι δὲν ψεύδομαι.

Εἰς τὴν Δαμασκὸν ὁ ἐθνάρχης τοῦ βασιλέως Ἀρέτα ἐφρουροῦσε τὴν πόλιν τῆς Δαμασκοῦ, ἐπειδὴ ἤθελε νὰ μὲ πιάσῃ, ἀλλὰ μὲ κατέβασαν ἀπὸ ἕνα παράθυρο μέσα σὲ καλάθι, ἀπὸ τὸ τεῖχος, καὶ ξέφυγα ἀπὸ τὰ χέρια του.

Τὸ νὰ καυχῶμαι λοιπὸν δὲν εἶναι συμφέρον μου, ἀλλὰ θὰ ἔλθω εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις τοῦ Κυρίου. Ξέρω ἕνα ἄνθρωπον χριστιανὸν ὁ ὁποῖος πρὸ δεκατεσσάρων ἐτῶν – εἴτε μὲ τὸ σῶμα, δὲν ξέρω, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος, δὲν ξέρω, ὁ Θεὸς ξέρει – ἁρπάχθηκε ἕως τὸν τρίτον οὐρανόν. Καὶ ξέρω ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος – εἴτε μὲ τὸ σῶμα εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος δὲν ξέρω, ὁ Θεὸς ξέρει – ἁρπάχθηκε εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἄκουσε ἀνέκφραστα λόγια τὰ ὁποῖα δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἐπαναλάβῃ ἄνθρωπος.

5 Δι’ ἕνα τέτοιον ἄνθρωπον θὰ καυχηθῶ, διὰ τὸν ἑαυτόν μου ὅμως δὲν θὰ καυχηθῶ, παρὰ μόνον διὰ τὰς ἀδυναμίας μου. Ἀλλὰ καὶ ἐὰν θελήσω νὰ καυχηθῶ, δὲν θὰ εἶμαι ἀνόητος, διότι θὰ πῶ τὴν ἀλήθειαν, τὸ ἀποφεύγω ὅμως μήπως μὲ θεωρήσῃ κανεὶς ἀνώτερον ἀπὸ ὅ,τι βλέπει σ’ ἐμὲ ἢ ἀκούει ἀπὸ ἐμέ. Καὶ διὰ νὰ μὴ ὑπερηφανεύομαι διὰ τὰς πολλὰς ἀποκαλύψεις, μοῦ ἐδόθηκε ἕνα ἀγκάθι εἰς τὸ σῶμα, ἕνας ἄγγελος τοῦ Σατανᾶ, διὰ νὰ μὲ ραπίζῃ, διὰ νὰ μὴ ὑπερηφανεύομαι.

Τρεῖς φορὲς παρεκάλεσα τὸν Κύριον γι’ αὐτό, διὰ νὰ φύγῃ ἀπὸ ἐμέ. Καὶ μοῦ εἶπε, «Σοῦ εἶναι ἀρκετὴ ἡ χάρις μου, διότι ἡ δύναμίς μου φανερώνεται τελεία ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ἀδυναμία». Πολὺ εὐχαρίστως λοιπὸν θὰ καυχηθῶ μᾶλλον διὰ τὰς ἀδυναμίας μου, διὰ νὰ κατασκηνώσῃ εἰς ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Κατά Λουκάν (η΄ 41-56)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦλθεν προς τον Ιησοῦν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα Ἰάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν. Ἐν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν.

Καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ρύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ρύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ.

Ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα.

Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.

Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον. Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται.

Ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ Ἰωάννην καὶ Ἰάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. Ὁ δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει. Καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν.

Αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου. Καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν. Καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. Ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.

Ἀπόδοση στη νεοελληνική:

Τον καιρό ἐκείνο, ἦλθε προς τον Ιησοῦ κάποιος, ὀνομαζόμενος Ἰάειρος, ὁ ὁποῖος ἦτο ἀρχισυνάγωγος, καὶ ἔπεσε εἰς τὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ καὶ τὸν παρακαλοῦσε νὰ ἔλθῃ εἰς τὸ σπίτι του, διότι εἶχε μιὰ μοναχοκόρη, ἡλικίας περίπου δώδεκα ἐτῶν, ποὺ ἦτο ἑτοιμοθάνατη. Ἐνῷ δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐπήγαινε, ὁ κόσμος τὸν συνέθλιβε.

Κάποια γυναῖκα, ποὺ ἔπασχε ἀπὸ αἱμορραγίαν δώδεκα χρόνια καὶ εἶχε ἐξοδέψει ὅλην τὴν περιουσίαν της σὲ γιατροὺς καὶ δὲν μπόρεσε νὰ θεραπευθῇ ἀπὸ κανένα, ἦλθε κοντά του ἀπὸ πίσω, ἄγγιξε τὴν ἄκρη τοῦ ἐνδύματός του καὶ ἀμέσως ἐσταμάτησε ἡ αἱμορραγία της. Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπε, «Ποιὸς μὲ ἄγγιξε;». Ἐπειδὴ δὲ ὅλοι τὸ ἠρνοῦντο, εἶπε ὁ Πέτρος καὶ ὅσοι ἦσαν μαζί του: «Διδάσκαλε, ὁ κόσμος σὲ ἔχει περικυκλωμένον καὶ σὲ συνθλίβει καὶ σὺ λές, «Ποιὸς μὲ ἄγγιξε;». Ὁ Ἰησοῦς ὅμως εἶπε, «Κάποιος μὲ ἄγγιξε, διότι αἰσθάνθηκα ὅτι ἐβγῆκε δύναμις ἀπὸ ἐμένα».

Ὅταν εἶδε ἡ γυναῖκα ὄτι δὲν διέφυγε τὴν προσοχήν, ἦλθε μὲ τρόμον, ἔπεσε στὰ πόδια του, καὶ τοῦ εἶπε μπροστὰ σ’ ὅλον τὸν κόσμο τὴν αἰτίαν, διὰ τὴν ὁποίαν τὸν ἄγγιξε καὶ πῶς ἀμέσως ἐθεραπεύθηκε.

Αὐτὸς δὲ τῆς εἶπε, «Ἔχε θάρρος, κόρη μου, ἡ πίστις σου σὲ ἔσωσε, πήγαινε εἰς εἰρήνην».

Ἐνῷ ἀκόμη μιλοῦσε, ἔρχεται κάποιος ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ ἀρχισυναγώγου καὶ τοῦ λέγει, «Ἡ θυγατέρα σου πέθανε, μὴν ἐνοχλῇς πλέον τὸν διδάσκαλον». Ὁ δὲ Ἰησοῦς, ὅταν τὸ ἄκουσε, τοῦ εἶπε, «Μὴ φοβᾶσαι· μόνον πίστευε καὶ θὰ γίνῃ καλά».

Ὅταν ἔφθασε εἰς τὸ σπίτι, δὲν ἐπέτρεψε σὲ κανένα νὰ μπῇ μαζί του, παρὰ εἰς τὸν Πέτρον, τὸν Ἰωάννην καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ εἰς τὸν πατέρα τοῦ κοριτσιοῦ καὶ εἰς τὴν μητέρα.

Ἔκλαιγαν δὲ ὅλοι καὶ τὴν θρηνολογοῦσαν. Αὐτὸς δὲ εἶπε, «Μὴν κλαῖτε· δὲν ἐπέθανε ἀλλὰ κοιμᾶται». Καὶ τὸν εἰρωνεύοντο, διότι ἤξεραν ὅτι εἶχε πεθάνει.

Ἀλλ’ αὐτὸς ἀφοῦ ἔβγαλε ὅλους ἔξω, ἔπιασε τὸ χέρι της καὶ ἐφώναξε, «Κορίτσι, σήκω ἐπάνω». Καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα της, ἐσηκώθηκε ἀμέσως, καὶ ὁ Ἰησοῦς διέταξε νὰ τῆς δώσουν νὰ φάγῃ. Οἱ γονεῖς της ἐξεπλάγησαν, αὐτὸς δὲ τοὺς παρήγγειλε νὰ μὴ ποῦν σὲ κανένα τί συνέβη.

Ευλογημένη Κυριακή

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2019

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ - ΑΓΙΩΝ ΔΟΥΛΩΝ

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος λειτούργησε το πρωί Σαββάτου 26 Οκτωβρίου 2019 στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Αγίου Δημητρίου Αγίων Δούλων.

Μιλώντας προς την αδελφότητα και προς τους προσκυνητές της Μονής ο κ. Νεκτάριος επεσήμανε ότι ήταν και είναι είναι πολυπληθείς οι μάρτυρες της πίστεώς μας, ωσάν νέφος! Οι μάρτυρες δεν ήταν απλά ιδεολόγοι, είχαν αγάπη και έρωτα για τον αληθινό Θεό, ο Χριστός ήταν ο εράσμιος νυμφίος των καρδιών τους. Έτσι και ο άγιος Δημήτριος. Υπήρξε μάρτυρας μεγάλος, που εκτός του καθαυτό γεγονότος του μαρτυρίου, διακρίθηκε για τρία χαρακτηριστικά:

Τήρησε τον λόγο του αποστόλου Παύλου: «αυτά που άκουσες και διδάχθηκες από μένα, δώστα, πες τα και στους άλλους ανθρώπους εκείνους που μπορoύν να βαστάξουν τον λόγο του Θεού, ώστε να μεγαλύνεται η πίστη στην Ανάσταση». Ο άγιος Δημήτριος πήρε αυτή την εντολή και την έκανε βίωμά του, καθότι ήταν διδάσκαλος. Δεν έμεινε στο μεγάλο στρατιωτικό αξίωμα, αλλά πιο πολύ τον σαγήνευε η αγάπη για τον Θεό. Μάζευε γύρω του και νέους και κάθε ηλικίας ανθρώπους, για να τους διδάξει την πίστη, την αγάπη και την ομολογία για τον Θεό. Ήταν ανδρείος και στο σώμα και στην καρδία. Δίδαξε την αντίσταση στους εχθρούς της πίστεως και ιδίως στην ειδωλολατρία της εποχής. Οι μαθητές του, όπως οι άγιοι Νέστορας και Λούπος, μαρτύρησαν κι αυτοί για την αγάπη του Χριστού.

Υπήρξε στρατιώτης Ιησούς Χριστού που κακοπάθησε έως εσχάτων, ως το μαρτύριο. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς παρομοίασε τον άγιο Δημήτριο με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, ο Οποίος λογχεύθηκε στον σταυρό. Έτσι κι ο άγιος, έφτασε στο μαρτύριο του λογχισμού. Ενώθηκε το αίμα του με τα αίματα των μαρτύρων όλων των αγίων, στερεώνοντας έτσι και την δική μας καρδιά! Και μας καλεί να αντισταθούμε με την κακοπάθεια στους πειρασμούς της εποχής μας. Μας πολιορκούν πειρασμοί αθεΐας, πειρασμοί φτώχειας και υλικής και πνευματικής. Οι πατέρες μας, μας παρέδωσαν πλούσια παράδοση, πίστη αγία, φιλοπατρία. Ας την ξαναβρούμε. Μας πολιορκούν πειρασμοί ασθένειας, πειρασμοί φόβου. Ας ξαναβρούμε την αγάπη για τον Θεό, ας αφήσουμε στη άκρη την πλεονεξία, η οποία γέννησε την μόλυνση και την φθορά του περιβάλλοντος και τις πολλές ασθένειες. Η ασθένεια άλλωστε είναι αποκύημα της αμαρτίας. Ας υπερβούμε τους πειρασμούς, όπως οι μάρτυρες!

Υπήρξε υπέρμαχος της οικουμένης, διότι τήρησε τον λόγο του Παύλου: «πάντα υπομένω δια τους εκλεκτούς ίνα και αυτοί σωτηρίας τύχωσι». Ο άγιος μας διδάσκει το ξεχείλισμα αγάπης, που γίνεται υπομονή κατά πάντα. Τα πάντα να τα χρησιμοποιούμε ως στοιχεία που και εκ του κακού να μας οδηγούν στον δρόμο της ζωής και αγιότητας.

Είμαστε λοιπόν υπόχρεοι έναντι της πίστεώς μας. Ας μιμηθούμε τον άγιο κι εμείς!

Καταλήγοντας, ο κ. Νεκτάριος ευχήθηκε στην γερόντισσα Αγαθοκτίστη και την συνοδεία της, όπως και στις άλλες μοναχές που συμμετείχαν στην λειτουργία, τα χρόνια πολλά και να κρατήσουν καθαρό το μαρτύριο της μοναχικής συνειδήσεως στους πειρασμούς της ζωής!

ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, ΝΑ ΜΗΝ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΚΑΚΟΠΑΘΕΙΑ3












Απόστολος και Ευαγγέλιο Αγίου Δημητρίου Μυροβλύτη – Γιορτάζει Σάββατο 26 Οκτωβρίου

Σάββατο 26 Οκτωβρίου
† Δημητρίου Μεγαλομάρτ. του Μυροβλήτου, Ιωάσαφ του νέου Οσιομάρτυρος

Αποστολικό Ανάγνωσμα
Προς Τιμόθεον Β΄ (β΄1-10)
Τέκνον Τιμόθεε, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, καὶ ἃ ἤκουσας παρ’ ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων, ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι. Σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ. Ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. Τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν.
Νόει ἃ λέγω· δῴη γάρ σοι ὁ Κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσι. Μνημόνευε Ἰησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυΐδ, κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου, ἐν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος· ἀλλ’ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται.
Διὰ τοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτούς, ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσι τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μετὰ δόξης αἰωνίου.

Απόδοση στα νέα Ελληνικά

Τέκνον Τιμόθεε, νὰ δυναμώνεσαι μὲ τὴν χάριν ποὺ ἔχομεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, καὶ ἐκεῖνα ποὺ ἄκουσες ἀπὸ ἐμέ ἐνώπιον πολλῶν μαρτύρων, αὐτὰ νὰ ἐμπιστευθῇς εἰς πιστοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι θὰ εἶναι ἱκανοὶ νὰ διδάξουν καὶ ἄλλους. Σὺ λοιπόν, κακοπάθησε σὰν καλὸς στρατιώτης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Κανεὶς ποὺ ὑπηρετεῖ εἰς τὸν στρατὸν δὲν ἐμπλέκεται εἰς βιοτικὰς ὑποθέσεις, διὰ νὰ γίνῃ ἀρεστὸς εἰς ἐκεῖνον ποὺ τὸν ἐπεστράτευσεν. Καὶ ἐὰν κανεὶς μετέχῃ εἰς ἀγῶνας, δὲν στεφανώνεται, ἐὰν δὲν ἔχῃ ἀγωνισθῆ σύμφωνα πρὸς τοὺς κανόνας. Ὁ γεωργὸς ποὺ κοπιάζει, πρέπει πρῶτος νὰ παίρνῃ μέρος ἀπὸ τοὺς καρπούς.
Κατάλαβε αὐτὰ ποὺ λέγω. Εἴθε ὁ Κύριος νὰ σοῦ δίνῃ σύνεσιν εἰς ὅλα. Ἐνθυμοῦ τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, ἀναστημένον ἀπὸ τοὺς νεκρούς, καταγόμενον ἀπὸ τὸν Δαυΐδ, σύμφωνα μὲ τὸ εὐαγγέλιον ποὺ κηρύττω, διὰ τὸ ὁποῖον κακοπαθῶ ἁλυσοδεμένος σὰν κακοῦργος, ἀλλ’ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι δεμένος.
Διὰ τοῦτο τὰ ὑπομένω ὅλα πρὸς χάριν τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ τύχουν καὶ αὐτοὶ τῆς σωτηρίας ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν μὲ δόξαν αἰώνιον.

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα
Κατά Ιωάννην (ιε΄17 – ιστ΄2)
Εἶπεν ὁ Κύριος· ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν. Εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε, ὁ κόσμος ἂν τὸ ἴδιον ἐφίλει· ὅτι δὲ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ’ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου, διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος. Μνημονεύετε τοῦ λόγου οὗ ἐγὼ εἶπον ὑμῖν· οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ. Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν· εἰ τὸν λόγον μου ἐτήρησαν, καὶ τὸν ὑμέτερον τηρήσουσιν. Ἀλλὰ ταῦτα πάντα ποιήσουσιν ὑμῖν διὰ τὸ ὄνομά μου, ὅτι οὐκ οἴδασι τὸν πέμψαντά με.
Εἰ μὴ ἦλθον καὶ ἐλάλησα αὐτοῖς, ἁμαρτίαν οὐκ εἶχον· νῦν δὲ πρόφασιν οὐκ ἔχουσι περὶ τῆς ἁμαρτίας αὐτῶν. Ὁ ἐμὲ μισῶν καὶ τὸν πατέρα μου μισεῖ. Εἰ τὰ ἔργα μὴ ἐποίησα ἐν αὐτοῖς ἃ οὐδεὶς ἄλλος πεποίηκεν, ἁμαρτίαν οὐκ εἶχον· νῦν δὲ καὶ ἑωράκασι καὶ μεμισήκασι καὶ ἐμὲ καὶ τὸν πατέρα μου. Ἀλλ’ ἵνα πληρωθῇ ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος ἐν τῷ νόμῳ αὐτῶν, ὅτι ἐμίσησάν με δωρεάν.
Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ παράκλητος ὃν ἐγὼ πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὃ παρὰ τοῦ πατρὸς ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ· καὶ ὑμεῖς δὲ μαρτυρεῖτε, ὅτι ἀπ’ ἀρχῆς μετ’ ἐμοῦ ἐστε.
Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα μὴ σκανδαλισθῆτε. Ἀποσυναγώγους ποιήσουσιν ὑμᾶς· ἀλλ’ ἔρχεται ὥρα ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ.

Απόδοση στα νέα Ελληνικά

Εἶπεν ὁ Κύριος:
«Αὐτὴν τὴν ἐντολὴ σᾶς δίνω, νὰ ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Ἐὰν ὁ κόσμος σᾶς μισῇ, νὰ ξέρετε ὅτι πρὶν ἀπὸ σᾶς ἔχει μισήσει ἐμέ. Ἐὰν ἤσαστε ἀπὸ τὸν κόσμον, ὁ κόσμος θὰ ἀγαποῦσε τὸ δικό του. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν εἶσθε ἀπὸ τὸν κόσμον, ἀλλ’ ἐγὼ σᾶς ἐδιάλεξα ἀπὸ τὸν κόσμον, γι’ αὐτὸ σᾶς μισεῖ ὁ κόσμος. Νὰ θυμᾶσθε τὸν λόγον ποὺ σᾶς εἶπα, «Δὲν ὑπάρχει δοῦλος ἀνώτερος ἀπὸ τὸν κύριόν του». Ἐὰν κατεδίωξαν ἐμέ, θὰ καταδιώξουν καὶ σᾶς. Ἐὰν ἐτήρησαν τὸν λόγον μου, θὰ τηρήσουν καὶ τὸν δικόν σας. Ἀλλ’ ὅλα αὐτὰ θὰ σᾶς τὰ κάνουν ἕνεκα τοῦ ὀνόματός μου, ἐπειδὴ δὲν ξέρουν ἐκεῖνον ποὺ μὲ ἔστειλε.
Ἐὰν δὲν εἶχα ἔλθει καὶ τοὺς εἶχα μιλήσει, δὲν θὰ εἶχαν ἁμαρτίαν· τώρα ὅμως δὲν ἔχουν καμμίαν πρόφασιν διὰ τὴν ἁμαρτίαν τους. Ἐκεῖνος ποὺ μὲ μισεῖ, μισεῖ καὶ τὸν Πατέρα μου. Ἐὰν δὲν εἶχα κάνει μεταξύ τους τὰ θαύματα, τὰ ὁποῖα κανεὶς ἄλλος δὲν ἔχει κάνει, δὲν θὰ εἶχαν ἁμαρτίαν, ἀλλὰ τώρα καὶ τὰ ἔχουν ἰδῆ καὶ ἔχουν μισήσει καὶ ἐμὲ καὶ τὸν Πατέρα μου. Ἀλλ’ ἔπρεπε νὰ ἐκπληρωθῇ ὁ λόγος ποὺ εἶναι γραμμένος εἰς τὸν νόμον τους: Μὲ ἐμίσησαν χωρὶς λόγον.
Ὅταν ἔλθῃ ὁ Παράκλητος, τὸν ὁποῖον ἐγὼ θὰ σᾶς στείλω ἀπὸ τὸν Πατέρα, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, τὸ ὁποῖον ἐκπορεύεται ἀπὸ τὸν Πατέρα, ἐκεῖνος θὰ δώσῃ μαρτυρίαν δι’ ἐμέ. Καὶ σεῖς ἐπίσης μαρτυρεῖτε δι’ ἐμέ, διότι εἶσθε ἀπὸ τὴν ἀρχὴν μαζί μου».
Αὐτὰ σᾶς τὰ εἶπα διὰ νὰ μὴ κλονισθῆτε. Θὰ σᾶς ἀποκλείσουν ἀπὸ τὰς συναγωγάς, μάλιστα ἔρχεται ἡ ὥρα ποὺ ὅποιος σᾶς σκοτώσῃ, θὰ νομίσῃ ὅτι προσφέρει ὑπηρεσίαν εἰς τὸν Θεόν.»

Χρόνια Πολλά


Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2019

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΣΤΟΝ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟ ΣΤΑΘΜΟ


Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος παρακολούθησε το μεσημέρι της Πέμπτης 24 Οκτωβρίου 2019 την γιορτή που ετοίμασε ο Βρεφονηπιακός Σταθμός ΕΛΕΝΗ ΜΠΕΛΛΟΥ για την εθνική μας επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Με χαρά ο κ. Νεκτάριος έγινε ένα με τα μικρά παιδιά που πλημμύρισαν τον χώρο, ενώ, όπως επεσήμανε στους γονείς και το προσωπικό, η μνήμη του αγώνα του 1940 πρέπει να διατηρηθεί ακέραιη, γιατί είναι μνήμη αντίστασης και ελευθερίας, σε μία εποχή στην οποία χαλαρώνουμε ως προς την ταυτότητα και την ιστορία μας. Ο κ. Νεκτάριος έδωσε ευλογίες στα μικρά παιδιά και συνεχάρη την διευθύντρια κ. Κοντοπούλου και το προσωπικό για την προσπάθεια τους.