Translate

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2023

2023-02-27 ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ Μ. ΑΠΟΔΕΙΠΝΟΥ

Α’ Κατανυκτικός εσπερινός στην Ιερά Μητρόπολη Κερκύρας

Το απόγευμα της Κυριακής της Τυρινής, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, όπως κάθε χρόνο, τέλεσε τον Α’ Κατανυκτικό εσπερινό στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου Σπυρίδωνος, συνεχίζοντας την καθιερωμένη πλέον παράδοση, να πραγματοποιεί ο ίδιος μετά το πέρας των κατανυκτικών Εσπερινών, ομιλίες με θέματα που σχετίζονται με την συμπόρευση μας στο πάθος του Κυρίου μας.

Ο Σεβασμιώτατος στην πρώτη του ομιλία, έκανε λόγο για τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό και ομίλησε περί Θείου Έρωτος.

Πιο συγκεκριμένα, ανέφερε πως ο πνευματικός αγώνας ο οποίος γίνεται εντονότερος την περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής, γίνεται από τον καθένα μας, αλλά και εν συνόλω, ως σώμα της αγίας Εκκλησίας, σύμφωνα και με την διδασκαλία των αγίων Πατέρων μας.

Ο σκοπός του αγώνα μας είναι η προσέγγιση του μυστηρίου του Πάθους και της Αναστάσεως του Κυρίου μας, ώστε να λάβουμε πρόγευση της δικής μας Ανάστασης-Πνευματικής, όσο είμαστε στον παρόντα κόσμο και στη ζωή της βιοτικής φροντίδας και μέριμνας.

Στην ομολογία της Αγίας μας Εκκλησίας, σε πολλά σημεία γίνεται λόγος περί Θείου Έρωτος. Μάλιστα δε, ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφερόμενος στον Θείο έρωτα, λέγει το πόσο ωφελεί η ησυχία, από τις φωνές του έξω κόσμου, για να αφουγκραστεί κάποιος την εσωτερική φωνή της συνείδησης του, τη φωνή του Θεού. Ο Θεός μας καλεί πάντοτε, λέγοντας μας «Υιέ μου δός μοι σην καρδίαν»

Για να δοθεί όμως η καρδιά μας αληθινά στον Θεό, πρέπει να καθαρισθεί, πρέπει να φλέγεται από την αγάπη Του, από Θεϊκό έρωτα. Η εικόνα του ερωτευμένου νέου, που η καρδιά του τρώθηκε από αγάπη για το πρόσωπο που επιζητεί να γίνει δικό του, μπορεί λίγο να μας εισαγάγει στην εικόνα του Θεϊκού Έρωτος.

Ο ερωτευμένος νέος, σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, έχει προσκολλημένη την καρδιά του στην ύπαρξη της μοναδικής του αγάπης.

 Ο άνθρωπος που αγάπησε υπερβολικά τον Θεόν, δεν έχει χώρο στην σκέψη του, στην καρδιά του ή στην ύπαρξη του για τίποτε άλλο. Δεν έχει μέριμνες περί υλικών πραγμάτων, περί φιλοδοξιών, περί ηδονής. Κάθε είδους αμαρτία είναι ξένη και ασυμβίβαστη με την ζωή του, μπροστά στην μοναδική του αγάπη, που είναι ο Θεός.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος ζήτησε Συγνώμη απ όλους τους παρευρισκομένους κληρικούς και λαϊκούς ως ποιμένας και επίσκοπος, συναισθανόμενος ότι μέσα στην πνευματική οικογένεια της Μητροπόλεως, ως άνθρωπος δεν είναι αλάνθαστος και αναμάρτητος. Ταυτόχρονα διάβασε και την συγχωρητική ευχή προς όλα τα μέλη της τοπικής εκκλησίας, και ησπάσθη όλους τους κληρικούς και τους λαϊκούς, οι οποίοι ήταν παρόντες.














Κυριακή της Τυρινής στην Κέρκυρα

 Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, την Κυριακή της Τυρινής λειτούργησε και ομίλησε στον Ιερό Ναό της Αγίας Κυριακής Χρυσηίδας, στη Μέση Κέρκυρα.

Στον ως άνω ιερό ναό, εφημερεύει ο ρέκτης ιερεύς πρωτ. π. Ευάγγελος Κούτρας, ο οποίος εργάζεται άοκνα στην ενορία, και έχει να επιδείξει ένα σπουδαίο πνευματικό έργο.

Κατά την Θεία Λειτουργία ο Σεβασμιώτατος κ. Νεκτάριος, ομίλησε προς το εκκλησίασμα, κάνοντας λόγο για την ανάμνηση της εξώσεως των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο.

Οι πρωτόπλαστοι απεφάσισαν μέσα από την ελεύθερη βούληση, την οποία τους χάρισε ο Θεός, να αποκοπούν και να αυτονομηθούν από τον Δημιουργό τους, και να ζήσουν την ζωή του κολασμού. Η απομάκρυνση καθ΄οιονδήποτε τρόπον από τον Θεό, συνεπάγεται την απομόνωση και την κόλαση του οποιουδήποτε αποφασίσει ελεύθερα για την ζωή του.

Μάλιστα δε, οι πατέρες της εκκλησίας μας, αναφερόμενοι σε τούτο το γεγονός, παρουσιάζουν τους πρωτοπλάστους προ της παρακοή τω,ν ως ενδεδυμένους τον θεούφαντο χιτώνα, και μετά την παρακοήν η οποία οδήγησε στην πτώση, να φέρουν τους δερματίνους χιτώνες για να καλύψουν την εντροπή της αμαρτίας.

Η ανθρωπότητα μπήκε στον πειρασμό της φθοράς και του θανάτου, ενώ θα μπορούσε ο Αδάμ και η Εύα να αναγνωρίσουν την πτώση τους, όντας ακόμη μέσα στον Παράδεισο, όταν ο Θεός τους ανεζήτησε και τους ρώτησε που βρίσκονται. 

Και όταν τους ήλεγξε γιατί παρέβησαν την εντολή του, οι ίδιοι δικαιολογήθηκαν, και ο ένας έρριψε την ευθύνη εις τον άλλον. Και τελικά την ευθύνη την απηύθυναν στον ίδιο τον Θεό, που δημιούργησε τον όφι.

Η σκληροκαρδία και η αμετανοησία, άρχισε από την ίδια στιγμή που πλέον ο άνθρωπος μπήκε μέσα στην φθορά και στον θάνατο.

Και όλη η ανθρωπότητα στην απόφαση των πρωτοπλάστων, κληρονόμησε τις συνέπειες της φθοράς και του θανάτου. Για να βεβαιωθούμε περί της κληρονομιάς αυτής ένα πολύ απλό παράδειγμα μπορεί να μας πείσει.

Εάν ρωτήσουμε ένα μικρό παιδί γιατί έκανε κάποια αταξία, αμέσως θα δικαιολογηθεί και δεν θα αναλάβει την ευθύνη της πράξεως του. Ακριβώς αυτό το παράδειγμα δείχνει την κληρονομικότητα της ανταρσίας έναντι του Θεού.

Ενώ ο ίδιος ο Θεός, ο Δημιουργός μας, πόνεσε για την απόφαση αυτή των πρωτοπλάστων, αποφασίζοντας ξανά από τελεία αγάπη που έχει στον άνθρωπο, χωρίς να παραβιάσει την Ελευθερία την οποία του χάρισε, σαρκώνεται ο Λόγος του Θεού «Δι΄ου τα πάντα εγένετο».

 Και έκτοτε επαφίεται η αναστροφή του Λόγου του Θεού ως τελείου ανθρώπου αλλά και τελείου Θεού, ώστε να κατανοήσει η ανθρωπότητα την λανθασμένη πορεία της προς το σκότος και τον κολασμόν και να επιστρέψει στο φως της θεότητος, δια της θυσίας Του επί του Σταυρού και της τριημέρου αναστάσεως Του.

Καταδικάζοντας έτσι τον αιώνιο θάνατο της ανθρωπότητος, και δια του δικού Του θανάτου και δια της αναστάσεως Του, χαρίζει την ζωή της αθανασίας και της αφθαρσίας σε εκείνους οι οποίοι τον αποδέχτηκαν.

Υπάρχει λοιπόν και σήμερα η ελπίδα της υπέρβασης της φθοράς, της ασθένειας και του θανάτου, αλλά αυτό βρίσκεται ακριβώς στην δική μας ελεύθερη βούληση και απόφαση.

Το γεγονός της σωτηρίας της ανθρωπότητας διακονείται μέσα στο Σώμα της Εκκλησίας του Χριστού, εν Αγίω Πνεύματι και δια των μυστηρίων της.

Το παράδοξο στις ημέρες μας, είναι ότι ο σύγχρονος άνθρωπος παραλογιζόμενος, ερωτοτροπεί ξανά με τον θάνατο και την φθορά. Δεν μπορεί να δει υπό το πρίσμα της αιωνιότητος την ζωή του, και γίνεται κοντόφθαλμος στην ζωή της καθημερινότητος, των απολαύσεων, των ηδονών, του πλούτου, της πλεονεξίας, της αδικίας, και όλων εκείνων δια τον οποίων χαρακτηρίζεται η ζωή, ως ζωή της φθοράς, και του θανάτου. 

Σήμερα οι πιστοί, και οι άνθρωποι κάθε βαθμίδας και αξιώματος, είτε βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδος της εξουσίας, είτε σε οποιουδήποτε άλλου κοινωνικού και εξουσιαστικού θώκου, έρχονται σε αντίθεση με την απόφαση του Θεού, να απομακρύνουμε καθετί μας εμποδίζει στην εν Χριστώ ζωή.

Σήμερα θεωρείται αποδεκτός επίσκοπος, ιερεύς και ποιμένας, εκείνος ο οποίος συμβιβάζεται με τις επιταγές και τις επιθυμίες του κοσμικού νόμου και του κοσμικού φρονήματος.

Αν αντιταχθεί στις εφάμαρτες προτάσεις της κοινωνίας, και διδάξει για την αληθινή αγάπη του Θεού, τότε εγείρει αντιδράσεις, με αποτέλεσμα να συκοφαντείται καθημερινά η Εκκλησία του Χριστού μας, και να θεωρείται σκοταδιστικός ο Λόγος της Αλήθειας του Θεού. 

Προς το Τέλος της Θείας Λειτουργίας, απηύθυνε επαινετικούς λόγους για τον εφημέριο π. Ευάγγελο, και για το έργο το οποίο συντελείται σε αυτή την ενορία.

Μάλιστα δε, χειροθετώντας δύο νέους, τους έδωσε ευλογία εις εκκλησιαστικήν διακονίαν και εις την διακονία του αναγνώστου.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε σε όλο το εκκλησίασμα, η Μεγάλη τεσσαρακοστή να φέρει καρπούς πνευματικούς από τους αγώνες της προσευχής, της μετάνοιας, της ελεημοσύνης και της περισυλλογής.

Ευχήθηκε την ένδοξη Ανάσταση του Χριστού μας, να την βιώσει ει δυνατόν όλη η ανθρωπότητα.













Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2023

ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΣ ΠΡΟΝΟΙΑΝ ΜΗ ΠΟΙΕΙΣΘΕ ΕΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ ῾

 


“Ἐνδύσασθε τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας”  (Ρωμ. 13,13)

“Ντυθεῖτε τὸν Κύριό μας ᾿Ιησοῦ Χριστὸ καὶ μὴν ἀφήνετε τὸν ἁμαρτωλὸ ἑαυτό σας νὰ σᾶς παρασύρει στὴν ἱκανοποίηση τῶν ἐπιθυμιῶν σας”

    “Τό στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται”, ψάλλουμε την Κυριακή της Τυρινής. Είναι όμορφη αυτή η παρομοίωση. Δεν είναι μόνο νηστεία η Σαρακοστή. Είναι στάδιο, στο οποίο ο καθένας και η καθεμιά καλούμαστε να αγωνιστούμε, να αθληθούμε, να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας, ώστε να στηριχθούμε στις αρετές και να νικήσουμε τον παλαιό άνθρωπο. Να αναβαπτιστούμε στην οδό της μετανοίας. Να μοιραστούμε την αγάπη. Να συγχωρήσουμε για να συγχωρηθούμε. Να δούμε ποιες είναι οι εξαρτήσεις μας. Και να παλέψουμε για να τις μεταμορφώσουμε σε αγάπη. Να νιώσουμε την αξία της σχέσης με τον Χριστό. Να δούμε στο πρόσωπο του αδελφού μας τον Κύριο. Να γίνουμε πλησίον για τον άλλο. Να βρούμε την ταυτότητα του ενεργού μέλους της Εκκλησίας, κοινωνώντας, προσφέροντας, νηστεύοντας, προσευχόμενοι/ες.

    Μοιάζουν κηρύγματα κουραστικά και ανιαρά αυτά. Ίσως γιατί έχουμε αποκοπεί στην πράξη, μέσα στους ρυθμούς της ζωής μας, από τον τρόπο της Σαρακοστής, που είναι ο έλεγχος των επιθυμιών μας. Δεν αρνείται η Εκκλησία το να επιθυμούμε. Δώρο Θεού είναι. Το πρόβλημα ξεκινά από τον στόχο της επιθυμίας. Αν είναι η ικανοποίηση για την ικανοποίηση. Αν είναι ένα αίσθημα ότι μέσα από τις επιθυμίες μας γινόμαστε ευτυχισμένοι, αρκεί να μας δίνουν ευχαρίστηση για το παρόν του χρόνου και του κόσμου. Και προφανώς δεν θέλουμε να μένουμε χωρίς χαρά σ᾽ αυτή τη ζωή. Και κάποιες από τις επιθυμίες μάς δίνουν χαρά. Μόνο που η χαρά έχει διάρκεια, ενώ η ευχαρίστηση κρατά λίγο. Η χαρά υπάρχει όταν χτίζεται μέσα από σχέσεις που κρατούνε. Μέσα από την ελπίδα ότι δεν είμαστε πλασμένοι μόνο για το παρόν. Μέσα από την αναζήτηση, την ένδυσή μας με την στολή του Χριστού, την στολή της αγάπης, της αξιοποίησης κάθε δώρου του παρόντος για να βρούμε Θεό και συνάνθρωπο.

    Ο απόστολος Παύλος, απευθυνόμενος στους Ρωμαίους, τους προτρέπει να σταματήσουν τα φαγοπότια και τις μέθες, την ασύδοτη και ακόλαστη ζωή, τις φιλονικίες και τους φθόνους. Η επιθυμία της τροφής και του ποτού ξεπερνά συχνά την ανάγκη για την επιβίωση. Γίνεται αυτοσκοπός. Η ελευθερία στην επικοινωνία με τους άλλους γίνεται, μέσα από επιθυμίες που καθιστούν τους άλλους αντικείμενα για χρήση, ασύδοτη ζωή, χωρίς μέτρο και όριο, γίνεται ζωή σάρκας που ευχαριστεί, αλλά δεν διαρκεί, ξεγελώντας τον άνθρωπο ότι θα ζει για πάντα. Το δίκιο και η φιλοδοξία, από ανάγκη μετοχής στην ζωή της κοινότητας, της παρέας, της σχέσης, ώστε να αναπαύεται η ψυχή μας, γίνεται εγωτική απαίτηση όλοι να υποκύπτουν σε μας, να είναι υπηρέτες μας, και όταν αυτό δεν συμβαίνει, γεννιούνται φιλονικίες και πολύς φθόνος. Χρειάζεται μεταμόρφωση των επιθυμιών μας, αφού προηγηθεί η οριοθέτηση και η νοηματοδότησή τους, ώστε να μπορούμε να πορευόμαστε στον τρόπο της αγάπης.

    ΟΙ επιθυμίες υπάρχουν για να επιβιώνουμε, για να σχετιζόμαστε, για να χαιρόμαστε. Προϋπόθεση είναι η εισαγωγή μας και η μετοχή μας στο σώμα του Χριστού, στην Εκκλησία, στην συνάντηση με τον άλλο. Μεταμορφώνονται, από επιθυμίες του παρόντος, από ευχαρίστηση που δεν διαρκεί, αλλά συχνά μερίζει, χωρίζει, σε κινητήριες δυνάμεις που μάς δίνουν νόημα όταν υπάρχει ο Χριστός στην ζωή μας και η μελέτη και τήρηση των εντολών Του. Κι εδώ βρίσκεται το νόημα της Σαρακοστής. Όχι στην νηστεία για την νηστεία, ούτε για το έθιμο, ούτε για την παράδοση, ούτε για τον έπαινο των ανθρώπων, αλλά για την συνάντηση με τον Χριστό και τον πλησίον. Για την κοινωνία μαζί τους. Για την αγάπη που νικά.

    Μας χρειάζεται η Σαρακοστή. Μας χρειάζεται στο αυθεντικό της περιεχόμενο. Ας ξεκινήσουμε, βλέποντας τις επιθυμίες μας πώς είναι διαμορφωμένες, πού κάνουν την καρδιά μας να βρίσκεται, και με την νηστεία, την άσκηση, την προσευχή, την ελεημοσύνη, την συγχώρηση ας εισέλθουμε στο στάδιο των αρετών, στο στάδιο της αγάπης!

   π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

26 Φεβρουαρίου 2023

Κυριακή της Τυρινής

Κήρυγμα Κυριακής Τυρινής (26-02-2023)


Αγαπητοί μου αδελφοί, ο μεγάλος των Αποστόλων Παύλος έρχεται σήμερα καθώς βρισκόμαστε στο κατώφλι του σταδίου των αρετών, της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής να μας μιλήσει για την εγγύτητα της σωτηρίας μας. Καθώς περνούν οι μέρες κ τα χρόνια πλησιάζουμε στην στιγμή κατά την οποία θα βρεθούμε ενώπιον του Θεού για την δική μας σωτηρία «νυν γαρ εγγύτερον ημών η σωτηρία» «η νυξ προέκοψεν η δε ημέρα ήγγικεν αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός».

Ανάμεσα στην νύκτα και την ημέρα δεν υπάρχει ουσιαστικά μεγάλη απόσταση. Υπάρχει όμως ουσιαστική και ποιοτική διαφορά. Η νύκτα προσδιορίζει το σκοτάδι, τρομάζει προκαλεί φόβο γιατί κρύβει το άγνωστο, το μη φανερό. Για τον Απ. Παύλο η νύχτα και η ημέρα συμβολικά μας προσδιορίζουν την αμαρτία και την αρετή.

Η ημέρα λούζεται με φως όλα γίνονται φανερά και κόσμια, κυριαρχεί το καλό και η ομορφιά της δημιουργίας. Μην ξεχνάμε ο Χριστός μας είναι το ως του κόσμου και της ζωής. Αντίθετα το κακό ο διάβολος, είναι ο άρχων του σκότους. Καιρός λοιπόν να αφήσουμε κάθε τι που έχει σχέση με το σκοτάδι με κάθε είδους αμαρτία να αρχίσουμε μια νέα μέρα φωτεινή και όμορφη. Μέρα αγώνος και πνευματικής προσπάθειας. Άλλωστε από αύριο γινόμαστε αθλητές πνευματικών αγώνων. Γινόμαστε μάχιμοι στρατιώται της παρατάξεως του Κυρίου. 

Ας αναλάβουμε την πανοπλοία του πνεύματος και όλα εκείνα τα όπλα του φωτός που προσφέρει η Αγία μας Εκκλησία. Την προσευχή, την νηστεία, αποφυγή κάθε είδους πονηρών σκέψεων και επιθυμιών, γλώσσας, ρημάτων απρεπών παντός πονηρού βλέματος, ακοής που οδηγεί στην αμαρτία.

Ιδιαίτερα η λατρευτική ευκαιρία που προσφέρει η Εκκλησία μας σε συνδυασμό με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας, που άφθονο το παρέχει μέσα από τις κατανυκτικές Προηγιασμένες θείες Λειτουργίες είναι όπλο παντοδύναμο. Να ενδυθούμε τον Χριστό μας έτσι όπως η Αγία μας Εκκλησία μας τον έδωσε την ημέρα της αναγεννήσεως μας που βαπτισθήκαμε: «Ενδύσασθε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν» μας λέγει.

Ο μεγάλος Απόστολος μας τονίζει αδελφοί επίσης να είμαστε συγκαταβατικοί απέναντι στους αδελφούς που η πίστη τους δεν είναι και τόσο δυνατή και θερμή. Από την στιγμή που ο ίδιος ο Θεός τους δέχεται εμείς γιατί να κρίνουμε και να κατακρίνουμε; 

Πόσες και πόσες φορές δεν ξεγελαστήκαμε από περιπτώσεις ανθρώπων που ενώ δημιουργήσαμε μια άλφα εντύπωση τελικά πέσαμε έξω; Γι’ αυτό ας δεχόμεθα τον αδελφό μας χωρίς κριτήρια και κατακριτήρια. Αυτό είναι δουλειά του παντογνώστη Θεού. Τι μας λέγει ο Κύριος μας «μη κρίνετε ίνα μη κρίθήτε». 

Τα συναξάρια της Εκκλησίας μας είναι γεμάτα από ιστορίες αγίων με αμαρτωλό παρελθόν που φαινόταν ότι δεν είχαν ελπίδα σωτηρίας. «ο Θεός γαρ αυτόν προσελάβετο. Συ τις ει ο κρίνων αλλότριον οικέτην;». Μόνον ο Θεός προσλαμβάνει ή απορρίπτει ψυχές, διότι μόνον Αυτός γνωρίζει και «ετάζει νεφρούς και καρδίας». Καλή και αγία νικηφόρα Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Αμήν! 


2023-02-25 ΕΣΠΕΡΙΝΌΣ ΤΥΡΙΝΉΣ

Ο Απόστολος Κυριακής της Τυρινής 26-2-2023 (Ρωμ. ιγ´ 11-ιδ´ 4)

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής της Τυρινής


Ἀδελφοί, νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. ῾Η νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ᾿Αποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. ῾Ως ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας. Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν.

Ος μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει. ῾Ο ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, καὶ ὁ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω· ὁ Θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο. Σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; Τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν.

Απόδοση σε νεοελληνική ο Απόστολος Κυριακής της Τυρινής

Ἀδελφοί, τώρα ἡ τελικὴ σωτηρία βρίσκεται πιὸ κοντὰ μας παρὰ τότε ποὺ πιστέψαμε. ῾Η νύχτα ὅπου νά ᾿ναι φεύγει, καὶ ἡ μέρα κοντεύει νὰ ᾿ρθεῖ. Γι’ αὐτὸ ἂς πετάξουμε ἀπὸ πάνω μας τὰ ἔργα τοῦ σκότους, κι ἂς φορέσουμε τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. Η διαγωγή μας ἂς εἶναι κόσμια, τέτοια ποὺ ταιριάζει στὸ φῶς. ῍Ας πάψουν τὰ φαγοπότια καὶ τὰ μεθύσια, ἡ ἀσύδοτη κι ἀκόλαστη ζωή, οἱ φιλονικίες κι οἱ φθόνοι. Ντυθεῖτε τὸν Κύριό μας ᾿Ιησοῦ Χριστὸ καὶ μὴν ἀφήνετε τὸν ἁμαρτωλὸ ἑαυτό σας νὰ σᾶς παρασύρει στὴν ἱκανοποίηση τῶν ἐπιθυμιῶν σας. Νὰ δέχεστε ὅποιον ἔχει ἀσθενικὴ πίστη, χωρὶς νὰ ἐπικρίνετε τὶς ἀπόψεις του. Γιὰ παράδειγμα, ἕνας πιστεύει πὼς μπορεῖ νὰ φάει ἀπ’ ὅλα, ἐνῶ κάποιος ἄλλος, ποὺ ἔχει ἀσθενικὴ πίστη, τρώει μόνο χόρτα.

Αὐτὸς ποὺ τρώει ἀπ’ ὅλα, ἂς μὴν περιφρονεῖ ἐκεῖνον ποὺ δὲν τρώει· κι ἐκεῖνος ποὺ δὲν τρώει, ἂς μὴν κατακρίνει ἐκεῖνον ποὺ τρώει, γιατὶ ὁ Θεὸς τὸν ἔχει δεχτεῖ στὴν ἐκκλησία του. Ποιὸς εἶσαι ἐσὺ ποὺ θὰ κρίνεις ἕναν ξένο ὑπηρέτη; Μόνο ὁ Κύριός του μπορεῖ νὰ κρίνει ἂν στέκεται ἢ ὄχι στὴν πίστη του, γιατὶ ὁ Θεὸς ἔχει τὴ δύναμη νὰ τὸν στηρίξει.


Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής της Τυρινής (Ματθ. στ΄ 14-21)

 Το Ευαγγέλιο Κυριακής της Τυρινής 26-2-2023


Εἶπεν ὁ Κύριος· ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. Ὅταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. Σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ.

Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι· θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν.

Απόδοση σε νεολληνική το Ευαγγέλιο Κυριακής της Τυρινής

Εἶπε ο Κύριος· Ἐὰν συγχωρέσετε εἰς τοὺς ἀνθρώπους ὅ,τι κακὸ ἔχουν κάνει, θὰ συγχωρήσῃ καὶ σᾶς ὁ Πατέρας σας ὁ οὐράνιος. Ἐὰν ὅμως δὲν συγχωρῆτε τοὺς ἀνθρώπους, τότε οὔτε καὶ ὁ Πατέρας σας θὰ συγχωρήσῃ τὰ παραπτώματά σας. Ὅταν νηστεύετε μὴν γίνεσθε σκυθρωποὶ ὅπως οἱ ὑποκριταί, οἱ ὅποίοι παραμορφώνουν τὰ πρόσωπά τους, διὰ νὰ τοὺς ἰδοῦν οἱ ἄνθρωποι ὅτι νηστεύουν. Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅτι ἔχουν λάβει τὴν ἀνταμοιβή τους. Σὺ ὅμως ὅταν νηστεύῃς, ἄλειψε τὸ κεφάλι σου καὶ πλύνε τὸ πρόσωπόν σου, διὰ νὰ μὴν ἰδοῦν οἱ ἄνθρωποι ὅτι νηστεύεις ἀλλὰ μόνον ὁ Πατέρας σου, ποὺ εἶναι ἐκεῖ παρὼν κρυφά, καὶ ὁ Πατέρας σου, ποὺ βλέπει τὶ γίνεται εἰς τὰ κρυφά, θὰ σὲ ἀνταμείψῃ εἰς τὰ φανερά.

Μὴ θησαυρίζετε διὰ τὸν ἑαυτόν σας θησαυροὺς εἰς τὴν γῆν, ὅπου ὁ σκόρος καὶ ἡ σαπίλα τοὺς καταστρέφουν καὶ ὅπου οἱ κλέπται κάνουν διάρρηξιν καὶ τοὺς κλέβουν, ἀλλὰ θησαυρίζετε διὰ τὸν ἑαυτό σας θησαυροὺς εἰς τὸν οὐρανόν, ὅπου οὔτε σκόρος οὔτε σαπίλα τοὺς καταστρέφει καὶ ὅπου κλέπται δὲν κάνουν διάρρηξιν καὶ κλέβουν· Διότι ὅπου εἶναι ὁ θησαυρός σου, ἐκεῖ θὰ εἶναι καὶ ἡ καρδιά σου.

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2023

ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΠΩΣ;

 


                Ο άνθρωπος του καιρού μας έχει στην σκέψη του την Σαρακοστή ως μία περίοδο κάθαρσης, τροφικής αποτοξίνωσης, προετοιμασίας για το Πάσχα, όχι σε επίπεδο αλλαγής ζωής, αλλά διατροφής. Περισσότερο τού μοιάζει η περίοδος αυτή ως μία μνήμη που έρχεται από το παρελθόν, τον συνδέει ίσως με το χωριό, τους παππούδες και τις γιαγιάδες, τον οδηγεί τα βραδινά της  Παρασκευής στην Εκκλησία, για να ακούσει το "Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε", το πρώτο Σαββατοκύριακο για να κοινωνήσει, της Σταυροπροσκύνησης για να πάρει ζουμπούλια ή βιολέτες,  να κάνει μια προσευχή παραπάνω, σαν μία όμορφη στάση στην ρουτίνα της ζωής, η οποία, κατά τα άλλα, και δεν αλλάζει και δεν  μπορεί να αλλάξει. Το πρόγραμμα των ακολουθιών είναι φτιαγμένο έτσι, ώστε να απαιτεί την προσήλωση μοναχών ως προς το σχήμα ή την νοοτροπία, με αποτέλεσμα, για τους πολλούς, ακόμη κι αν το θέλουν, μόνο το ραδιόφωνο να είναι μία μικρή επαφή. Παρότι μπορούμε μέσω του Διαδικτύου να βρούμε τι διαβάζεται στις εκκλησιές αυτό το διάστημα, εντούτοις δεν είναι προτεραιότητα. Κάποιοι μπορεί και να εξομολογηθούν. Να αισθανθούν ότι είναι μία περίοδος στην οποία η ψυχή χρειάζεται περισσότερη γαλήνη και συμφιλίωση με τον Θεό, πάντα όμως στο πλαίσιο του τρόπου ζωής που δεν επαναδιαμορφώνεται. Νοσταλγία. 

                Για τους νεώτερους τα πράγματα είναι ακόμη πιο διαφορετικά. Στην ζωή της εικονικής πραγματικότητας, της πρόκλησης για ικανοποίηση κάθε επιθυμίας, της ανίας, του εγωκεντρισμού που μας κάνει να θέλουμε να έχουμε πάντα δίκιο, η αίσθηση ότι με τη θέλησή μας μπορούμε να περιορίσουμε το εγώ και τα δικαιώματά μας είναι εξ αρχής απορριπτέα. Άλλωστε, αυτό που ονομάζουμε πνευματικότητα, ως αναζήτηση του Θεού, καθώς και διάρκειας στην ζωή μας, είτε είναι αγάπη, είτε είναι στόχοι, είτε παρέα και συντροφικότητα, προϋποθέτει μία στόχευση που δεν περιλαμβάνεται στα must των καιρών. Οι νεώτεροι ακολουθούν την απομάκρυνση των γονέων τους. Η Εκκλησία αδυνατεί ή και αδιαφορεί  να μιλήσει στην νέα γενιά με μιαν άλλη γλώσσα, αυτή που πηγάζει από την προσέγγιση της ζωής με βάση τα δεδομένα της. Η απόσταση αυξάνεται. Τι να πει λοιπόν η Σαρακοστή στην νέα γενιά; 

                Κι όμως, δεν χρειάζεται απογοήτευση, αλλά επανευαγγελισμός. Αντί για μαξιμαλισμούς αλάδωτου, μία πρόταση ελαφρύτερης νηστείας για τους νεώτερους, σε λιγότερα διαστήματα, αλλά σταθερά. Ένας αγώνας της Εκκλησίας να επαναφέρει την σημασία της Τετάρτης και της Παρασκευής ως ημερών νηστείας της οικογένειας, μαζί με την ελεημοσύνη, καθώς τα χρήματα τα οποία θα περισσέψουν από την αγορά τροφής αυτές τις ημέρες, να προσφερθούν σε κάποιους που δυσκολεύονται. Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας να γίνουν ορόσημο την Παρασκευή της Σαρακοστής με ακολουθίες για τα παιδιά των σχολείων και για τους φοιτητές. Η προτροπή για συμμετοχή στην θεία κοινωνία, με τέλεση επιπλέον λειτουργίας τις Κυριακές της Σαρακοστής. Η καθιέρωση ημερών προσευχής για κατηγορίες ανθρώπων που μιλούν στις ψυχές των νεώτερων, όπως οι καρκινοπαθείς, οι ηλικιωμένοι, οι άνεργοι, οι φτωχοί, οι ξένοι. Και μία υπενθύμιση κάθε ημέρα της Σαρακοστής λόγων του Ευαγγελίου  που δίνουν μίαν άλλη προοπτική σε περιστάσεις της ζωής, όπως η θλίψη, η αδυναμία συμφιλίωσης, ο θάνατος, η κατάκριση. Η νηστεία από τα media, έστω και μία ημέρα της εβδομάδας. Κυρίως όμως, η υπενθύμιση της παρουσίας του Χριστού ως αρχής και τέλους της ζωής όλων μας, ως βοηθού και σκεπαστή μας, για να ξαναβρούμε αυτό που μας λείπει: την αγάπη που νικά το εγώ και το παρόν! 

 π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην "Ορθόδοξη Αλήθεια"

στο φύλλο της Τετάρτης 22 Φεβρουαρίου 2023

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2023

Η Κυριακή των Απόκρεω στην Κέρκυρα

Στην Βόρεια Κέρκυρα, και στην ενορία του Γενεσίου του Τιμίου Προδρόμου Αφιώνα, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, λειτούργησε και ομίλησε κατά την Θεία Λειτουργία, όπου και τέλεσε το κατ’ έτος μνημόσυνο του ήρωα Έκτορα Γιαλοψού, ο οποίος έπεσε την νύκτα της 31ης Ιανουαρίου στα Ίμια, μαζί με άλλους δυο συναδέλφους του, την ώρα του καθήκοντος.

Στην Θεία Λειτουργία, πέραν των κατοίκων της ενορίας, προσήλθαν και οι αρχές του τόπου, προκειμένου να τιμήσουν την μνήμη του Έκτορα Γιαλοψού.

 Ο Σεβασμιώτατος κ. Νεκτάριος στην ομιλία του, αναφέρθηκε στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου μας.

Και αφού εξήγησε δι΄ ολίγων τους λόγους του Κυρίου μας, στάθηκε στο θέμα της μη κατανόησης των κρινομένων ανθρώπων και εκ των δεξιών και των εξ ευωνύμων, οι οποίοι δεν κατενόησαν το πότε στάθηκαν θετικά στην παρουσία του Κυρίου στη ζωή τους, και πότε υπήρξε αρνητική η στάση των εξ ευωνύμων απέναντι στην παρουσία του Κυρίου μας.

Ο Σεβασμιώτατος στάθηκε στη σχέση μας με τους ελαχίστους αδελφούς μας, εξηγώντας ποιοι είναι οι ελάχιστοι για τους οποίους ομίλησε ο Ιησούς Χριστός.

Και βέβαια τούτο το θέμα απασχόλησε την ανθρωπότητα όχι τώρα μόνο, αλλά απ’ ότι φαίνεται, και από τις μέρες της επίγειας ζωής του Κυρίου μας, διότι οι άνθρωποι πάντα είχαν την τάση της απομόνωσης από τους συνανθρώπους των. 

Και πάντοτε υπήρχε η τάση των τάξεων, όπως και τώρα έτσι και τότε, υπήρχε η τάξις των ολιγαρχών, η τάξις των ευγενών, η τάξις των διανοουμένων, η τάξις των λεγομένων μικρομεσαίων, αλλά και εκείνοι οι οποίοι δεν είχαν σημασία και νόημα, για όλους εκείνους οι οποίοι ανήκαν σε κάποια τάξη.

Ήταν οι υποτιμημένοι αδελφοί μας, και αυτό δεν συνέβαινε μόνο στους χρόνους του Κυρίου μας, αλλά ατυχώς συμβαίνει και στις ημέρες μας.

Αυτή η τάση να περιφρονήσουμε τους αδερφούς μας και να αυτοπροβληθούμε, είναι η σύγχρονη ασθένεια της κοινωνίας μας.

Ποιος δίνει σήμερα σημασία στον εξουθενωμένο άνθρωπο, στον κατατρεγμένο, στον ανήμπορο, στον φτωχό; 

Αυτή είναι η κόλαση στην οποία ζει ο άνθρωπος από την παρούσα ζωή. Διότι εάν πίστευσε ο άνθρωπος στη δύναμη του και στην αυτονόμηση του, τότε μπροστά του δε μπορεί να ζήσει και να γνωρίζει την παρουσία του Θεού.

Ο ίδιος ο Θεός, δεν αναγνωρίζεται ούτε με την θεωρία ούτε με την διδασκαλία, αλλά βιώνεται με την εμπειρία.

Ο αγώνας στον οποίο καλείται ο καθένας μας, τούτη την περίοδο η οποία ανοίγεται μπροστά μας, την περίοδο της Τεσσαρακοστής, είναι αγώνας για να γνωρίσουμε την θέση του εαυτού μας, που βρισκόμαστε έναντι της παρουσίας του Θεού και έναντι των συνανθρώπων μας.

Εάν λοιπόν ο αγώνας μας δεν στοχεύει στην εκρίζωση της εμπαθούς μας καταστάσεως, του εγωισμού μας, την αλλοτρίωση της κακίας μας, της φιληδονίας μας, της πλεονεξίας και της φιλοδοξίας μας, για να φθάσουμε στην ζωή της εν Χριστώ αγάπης και της εν Χριστώ κοινωνίας, να κοινωνήσουμε εμπειρικά την θεία Αγάπη μέσα από τον Παράδεισο που προσφέρει η Εκκλησία με τα άγια μυστήρια της ως ουρανός πολύφωτος, τότε θα παραμείνουμε άγευστοι χωρίς να έχουμε γνωρίσει ποτέ τον Θεό στη ζωή μας.

Για τούτον ακριβώς τον λόγο, ο άνθρωπος όταν φθάσει προς το τέρμα της βιολογικής ζωή του, αντιμετωπίζει τον θάνατο ως τον έσχατον, και ανυπέρβλητο εχθρό.

Εκείνος όμως, ο οποίος μέσα από τον αγώνα του για να οικειωθεί το θέλημα του Θεού και να γίνει ταμειούχος της Χάριτος του, που γνώρισε και βίωσε τον Θεό, ελπίζει στη ζωή της αγιότητος, στη ζωή της Χάριτος του Θεού, στη ζωή του φωτός της Θεότητος. 

Και αυτή η ελπίδα δεν είναι μεμονωμένη στον καθένα, αλλά βιώνεται και αυτή η ελπίδα, συνολικά μέσα από την εν Χριστώ κοινωνία της εκκλησίας μας, όπου όλοι μαζί αποτελούμε το σώμα του Χριστού.

Ενώ αντίθετα εκείνος που φοβείται τον έσχατο εχθρό, την κρίση, φοβείται το σκότος, το οποίο είναι αθάνατο, όπως αθάνατο είναι το φως της Χάριτος του Θεού για τον καθένα μας.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, όλες οι αρχές του τόπου, οι Βουλευτές, ο Δήμαρχος της Βόρειας Κέρκυρας, οι Διοικητές του Ναυτικού, Λιμενικού και Πυροσβεστικού σώματος, οι Αστυνομικές και λοιπές αρχές, έδωσαν το παρόν στο τρισάγιο που τελέστηκε στο μνημείο του πεσόντος Έκτορα Γιαλοψού, όπου ανεγνώσθη ο επιμνημόσυνος λόγος, έγινε κατάθεση στεφάνων, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή και εψάλη ο Εθνικός Ύμνος από την Φιλαρμονική των Αυλιωτών.













2023-02-19 ΚΥΡΙΑΚΉ ΑΠΌΚΡΕΩ

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2023

Κήρυγμα Κυριακής Απ. Επιστολών Απόκρεω (19-02-2023)»

 

«Διόπερ ει βρώμα σκανδαλίζει τον αδελφό μου ου μη φάγω κρέας εις τον αιώνα».

Με την χάρη και την ευλογία του Θεού αδελφοί μου μπήκαμε από σήμερον στο προστάδιον της νηστείας και του πνευματικού αγώνος. Το μεν ιερό Ευαγγέλιο μας μίλησε για την Δευτέρα του Κυρίου παρουσία και την κρίση όλων των ανθρώπων, σε σχέση με τις πράξεις μας απέναντι στους συνανθρώπους μας.

Το δε αποστολικό ανάγνωσμα κάνει λόγο για τις τροφές σε σχέση με την σωτηρία μας, μιάς και από αύριο το κρέας δεν επιτρέπεται λόγω νηστείας. Να τονίσουμε ότι ο Απ. Παύλος αναφέρει ότι: «ου μη φάγω κρέας εις τον αιώνα» για άλλους λόγους όχι διότι το κρέας είναι απαγορευμένο υπό του Θεού και της Εκκλησίας. Ο σκοπός που αναφέρει αυτήν την φράση είναι να μην δημιουργείται σκανδαλισμός στους αδύναμους στην πίστη Χριστιανούς.

Μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στα πρώτα βήματα της επι γης Εκκλησίας του Χριστού και υπήρχαν πολλά προβλήματα, αφ’ ενός ως προς την πίστη και αφ’ ετέρου ως προς τις συνήθειες των Χριστιανών. Αφού προερχόταν από τον ειδωλολατρικό χώρο. Τότε όπως γνωρίζουμε οι ειδωλολάτρες θυσίαζαν πολλά ζώα στους θεούς τους. Τα οποία βέβαια κατόπιν τα καλύτερα μέρη τα έτρωγαν θεωρώντας μάλιστα ότι  είναι και αγιασμένα. Πολλοί όμως από τους ειδωλολάτρες εγίνοντο Χριστιανοί. Εκεί όμως είναι που δημιουργείται το πρόβλημα.

Κάθε Χριστιανός είναι ελεύθερος να τρώει ότι θέλει και άρα και ειδωλόθυτα, αρκεί να αισθάνεται ότι είναι ένα απλό κρέας χωρίς την οποιαδήποτε αγιαστική επενέργειαν των ειδώλων αλλά όπως όλα τα κοινά κρέατα. Υπήρχαν όμως και Χριστιανοί με αδύναμη συνείδηση οι οποίοι εξακολουθούσαν να θεωρούν αυτά τα κρέατα ως ιερά και εσκανδαλίζοντο όταν έβλεπαν τους άλλους Χριστιανούς να τρώνε από αυτά.

Εκεί ακριβώς σ’ αυτήν την διχοστασία και τον σκανδαλισμό των Χριστιανών ο Απ. Παύλος επεμβαίνει προκειμένου να φέρει την τάξη και την ειρήνη στην Εκκλησία. Τα φαγητά δεν οδηγούν στην αιώνια κόλαση αυτά καθ’ ευατά. Όμως χρειάζεται μεγάλη προσοχή μήπως ο τρόπος με τον οποίο τα χρησιμοποιούμε γίνεται αιτία απωλείας και οδηγός σ’ αυτήν και άλλων αδελφών μας. «ει βρώμα σκανδαλίζει τον αδελφό μου ου μη φάγω κρέας εις τον αιώνα ίνα μη τον αδελφό μου σκανδαλίσω».

Αδελφοί μου αρχίζει η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Λίγο ή πολύ όλοι θα νηστεύσουμε με την χάρη του Θεού. Το ζήτημα είναι πως και με ποιο τρόπο διακριτικό θα νηστεψουμε. Η νηστεία είναι μια από τις ευλογημένες προσπάθειες του κάθε Χριστιανού. Έκαστος κατά την χάριν και την δύναμιν που του εδόθη. Χρειάζεται όμως προσοχή με τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η κάθε πνευματική προσπάθεια, άρα και η νηστεία. Ο σκανδαλισμός δεν είναι μόνο όταν επιδεικτικά τρώγω απαγορευμένα φαγητά εν μέσω νηστείας θεωρώντας έτσι  ότι αγνοώ τον άλλον τον αδύναμον εις την πίστην.

Σκανδαλισμός είναι όταν επιδεικτικά νηστεύουμε προκαλώντας έτσι τους άλλους χαρακτιρίζοντας μας ως υποκριτές. Όλα αδελφοί πρέπει να γίνονται όπως αρέσει στον Θεό. Δεν πρέπει η δική μας προκλητική συμπεριφορά να γίνεται αιτία απωλείας αδελφών «δι ον Χριστός απέθανε». Για όλους μας ο Χριστός έδωσε την ζωή του και εμείς να είμεθα προσεκτικοί στην γενικότερη συμπεριφορά μας ώστε η ζωή μας να είναι γνήσια ειλικρινής και χριστιανική κατά το πρότυπον του Κυρίου μας.

Αμήν!


ΑΠΟΛΕΙΤΑΙ Ο ΑΣΘΕΝΩΝ ΑΔΕΛΦΟΣ ΕΠΙ ΤΗ ΣΗ ΓΝΩΣΕΙ


"Καὶ ἀπολεῖται ὁ ἀσθενῶν ἀδελφὸς ἐπὶ τῇ σῇ γνώσει, δι᾿ ὃν Χριστὸς ἀπέθανεν" (Α' Κορ. 8, 11)

"Καὶ ἐξ αἰτίας τῆς γνώσεώς σου θὰ χαθῇ ὁ ἀδύνατος ἀδελφὸς γιὰ τὸν ὁποῖο πέθανε ὁ Χριστὸς"

            Καθώς ερχόμαστε ολοένα και πιο κοντά στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή, η Εκκλησία μας μάς θυμίζει στοιχεία της νοοτροπίας μας, τα οποία δυσκολεύουν την σχέση μας με τον συνάνθρωπο. Και ίσως δεν έχουμε μπορέσει να κατανοήσουμε το βαθύτερο μήνυμα της Σαρακοστής, που δεν είναι η νηστεία ή η εξομολόγηση, αλλά η συμφιλίωση με τον αδελφό μας, το να μπορέσουμε να κατανοήσουμε την θέση του, την άποψή του, την δυνατότητά του να αντέξει αυτό που φαίνεται για εμάς αυτονόητο, αλλά για εκείνον είναι δύσκολο. Και η Εκκλησία, μέσω του αποστόλου Παύλου, μάς υπενθυμίζει ότι ο προορισμός μας είναι η συνάντηση με τον Χριστό μαζί με τον συνάνθρωπό μας και όχι χωρίς αυτόν.

            Έτσι, στην γνωστή υπόθεση των κρεάτων από τα ειδωλόθυτα, η οποία, στην πραγματικότητα, ήταν μία υπόθεση χωρίς ιδιαίτερο νόημα, καθότι όσοι υποστήριζαν ότι η κατανάλωση κρέατος που η προέλευσή του ήταν από τα απομεινάρια των θυσιών στα είδωλα ουδόλως έβλαπτε πνευματικά τον άνθρωπο, είχαν δίκιο. Και ο ίδιος ο απόστολος Παύλος αυτό υποστήριζε. Δεν άξιζε ένα στείρος σχολαστικισμός, μία τυπολατρία που θύμιζε τις ιουδαϊκές διατάξεις ερμηνείας του Μωσαϊκού νόμου, που διύλιζαν τον κώνωπα και κατάπιναν την κάμηλο. Όμως κάποιοι πιστοί, τυπολάτρες και φοβικοί για την σωτηρία τους, αρνούμενοι να δούνε το μείζον που ήταν και είναι η σχέση με τον Χριστό,  το ταύτιζαν με το άνευ σημασίας για την πνευματική τους προκοπή και αγχώνονταν, ταλάνιζαν τον εαυτό τους με την φοβία ότι θα χάσουν την βασιλεία του Θεού. Απαιτούσαν, μάλιστα, εγωκεντρικά, όλη η Εκκλησία να ακολουθήσει την δική τους γραμμή, μη αντιλαμβανόμενοι ότι έθεταν τις βάσεις για έναν χριστιανικό φαρισαϊσμό, που πήρε την μορφή του ευσεβισμού, της τυπολατρίας, αργότερα του πουριτανισμού, του ηθικισμού, της πεποίθησης ότι η σωτηρία είναι ατομικό γεγονός.

            Κι όμως! Ενώ ο απόστολος Παύλος το έβλεπε, εντούτοις ζητά από τους δυνατούς στην πίστη, από αυτούς που γνωρίζουν την αλήθεια, να νοιαστούν για τους αδύναμους. Να μην παραθεωρούν τις συνέπειες της άνεσής τους, που γινόταν αφορμή σκανδαλισμού. Και ζητά από τους δυνατούς στην πίστη διάκριση, αγάπη, παραίτηση ακόμα από τα δικαιώματα, άχρι καιρού, ώστε πρώτα να πειστεί ο αδύναμος ή, τουλάχιστον, να ανεχθεί και μετά να λυθεί το έλασσον που γινόταν μείζον.

            Δύσκολος ο δρόμος της αγάπης. Δεν είναι μόνο τι δίνεις. Είναι και από τι παραιτείσαι, κάνεις πίσω, ανέχεσαι, αντέχεις, υπομένεις. Κι εδώ ελεγχόμαστε όλοι. Σε ζητήματα που δεν είναι δόγματος, χρειάζεται διακριτική και ταπεινή αγάπη. Ακόμη κι αν υπάρχει η δυνατότητα ανοιγμάτων, τα οποία η πίστη όχι μόνο δεν τα απαγορεύει, αλλά τα δέχεται ως ευκαιρία γνωριμίας με την αλήθεια και άλλων ανθρώπων, οι οποίοι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να προσεγγιστούν,  εντούτοις, χρειάζεται διάκριση. Όχι θόρυβος και επίδειξη. Και αγώνας πειθούς.

            Η γνώση δεν είναι κτήμα του ανθρώπου που την έχει. Είναι γεγονός σχέσης. Αν δεν μπορεί αυτός που την κατέχει, να την μοιραστεί, με τον λόγο, τα έργα, το άνοιγμα, την προσφορά, την υπομονή, την επιχειρηματολογία, την καλή διάθεση, τότε η γνώση μένει στο εγώ. Και ό,τι μένει στο εγώ, στην πραγματικότητα δεν λυτρώνει. Γι'  αυτό και η Εκκλησία όλη την γνώση της την συνοδεύει με την αγάπη, όπως και πάλι αναφέρει ο απόστολος Παύλος: "Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως" (Α' Κορ. 13, 2).  Η Κυριακή των Απόκρεω, στην οποία ο Χριστός μάς υπενθυμίζει ότι η μέλλουσα κρίση θα έχει ένα και μόνο κριτήριο, αυτό της αγάπης, ας μας κινητοποιήσει πνευματικά, ώστε να ανταποκριθούμε στο κάλεσμα για μοίρασμα, για υπομονή, για πειθώ και για ένα ευλογημένο "περιμένω".

    

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

19 Φεβρουαρίου 2023

Κυριακή των Απόκρεω


 

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής της Απόκρεω (Mατθ. κε΄ 31 – 46)

Το Ευαγγέλιο Κυριακής της Απόκρεω 19-2-2023


Εἶπεν ὁ Κύριος· όταν ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων.

Τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. Ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; Πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; Πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε;

Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. Ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; Τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.

Απόδοση σε νεολληνική το Ευαγγέλιο Κυριακής της Απόκρεω

Εἶπε ὁ Κύριος: «Ὅταν θα ἔλθῃ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μὲ ὅλην του τὴν δόξαν καὶ ὅλοι οἱ ἄγγελοι μαζί του, τότε θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον τῆς δόξης του καὶ θὰ μαζευθοῦν ἐνώπιόν του ὅλα τὰ ἔθνη καὶ θὰ χωρίσῃ τοὺς μὲν ἀπὸ τοὺς δέ, ὅπως ὁ βοσκὸς χωρίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ κατσίκια, καὶ θα τοποθετήσῃ τὰ μὲν πρόβατα πρὸς τὰ δεξιά του, τὰ δὲ κατσίκια πρὸς τὰ ἀριστερά του.

Τότε θὰ πῇ ὁ βασιλεὺς εἰς ἐκείνους, ποὺ θὰ εἶναι πρὸς τὰ δεξιά, «Ἐλᾶτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατέρα μου, κληρονομῆστε τὴν βασιλείαν, ἡ ὁποία εἶναι ἐτοιμασμένη γιὰ σᾶς ἀπὸ τὸν καιρὸν τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου. Διότι ἐπείνασα καὶ μοῦ ἐδώκατε νὰ φάγω, ἐδίψασα καὶ μ’ ἐποτίσατε, ξἐνος ἤμουνα καὶ μ’ ἐπήρατε εἰς τὸ σπίτι, γυμνὸς ἤμουνα καὶ μ’ ἐνδύσατε, ἀρρώστησα καὶ μ’ ἐπισκεφθήκατε, εἰς τὴν φυλακὴν ἤμουνα καὶ ἤλθατε σ’ ἐμέ». Τότε θὰ τοῦ ἀποκριθοῦν οἱ δίκαιοι καὶ θὰ ποῦν, «Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε νὰ πεινᾷς καὶ σ’ ἐθρέψαμε ἢ νὰ διψᾷς καὶ σ’ ἐποτίσαμε; Πότε δὲ σὲ εἴδαμε ξένον καὶ σ’ ἐπήραμε εἰς τὸ σπίτι ἢ γυμνὸν καὶ σ’ ἐνδύσαμε; Πότε σὲ εἴδαμε ἄρρωστον ἢ φυλακισμένον καὶ ἤλθαμε σ’ἐσέ;». Ὁ βασιλεὺς θὰ ἀπαντήσῃ καὶ θὰ τοὺς πῇ, «Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅ,τι ἐκάνατε εἰς ἕνα ἀπὸ τούτους τοὺς ἀσήμαντους ἀδεφλοὺς μου, σ’ ἐμὲ τὸ ἐκάνατε».

Τότε θὰ πῇ σ’ ἐκείνους, ποὺ θὰ εἶναι πρὸς τὰ ἀριστερά, «Φύγετε ἀπ’ ἐμέ, καταραμένοι, στὴν αἰώνια φωτιά, ποὺ ἔχει ἐτοιμασθῆ διὰ τὸν διάβολον καὶ τοὺς ἀγγέλους του, διότι ἐπείνασα καὶ δὲν μοῦ ἐδώκατε νὰ φάγω, ἐδίψασα καὶ δὲν μ’ ἐποτίσατε, ξένος ἤμουνα καὶ δὲν μ’ ἐπήρατε εἰς τὸ σπίτι, γυμνὸς ἤμουνα καὶ δὲν μ’ ἐνδύσατε, ἀσθενὴς ἤμουνα καὶ φυλακισμένος καὶ δὲν μ’ ἐπισκεφθήκατε». Τότε θὰ ἀποκριθοῦν καὶ αὐτοὶ καὶ θὰ ποῦν, «Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε νὰ πεινᾷς ἢ νὰ διψὰς καὶ νὰ εἶσαι ξένος ἢ γυμνὸς ἢ ἀσθενὴς ἢ φυλακισμένος καὶ δὲν σὲ ὑπηρετήσαμε;» Τότε θὰ ἀποκριθῇ εἰς αὐτοὺς καὶ θὰ πῇ, «Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅ,τι δὲν ἐκάνατε εἰς ἕνα ἀπὸ τοὺς ἀσήμαντους τούτους, οὔτε εἰς ἐμὲ ἐκάνατε». Καὶ αὐτοὶ θὰ μεταβοῦν εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον».


Ο Απόστολος Κυριακής της Απόκρεω 19-2-2023 (Κορινθίους Α´ η´8-θ´2)

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής της Απόκρεω


Αδελφοί βρῶμα δὲ ἡμᾶς οὐ παρίστησι τῷ Θεῷ· οὔτε γὰρ ἐὰν φάγωμεν περισσεύωμεν, οὔτε ἐὰν μὴ φάγωμεν ὑστερούμεθα. βλέπετε δὲ μήπως ἡ ἐξουσία ὑμῶν αὕτη πρόσκομμα γένηται τοῖς ἀσθενοῦσιν. ἐὰν γάρ τις ἴδῃ σε, τὸν ἔχοντα γνῶσιν, ἐν εἰδωλείῳ κατακείμενον, οὐχὶ ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος οἰκοδομηθήσεται εἰς τὸ τὰ εἰδωλόθυτα ἐσθίειν; καὶ ἀπολεῖται ὁ ἀσθενῶν ἀδελφὸς ἐπὶ τῇ σῇ γνώσει, δι᾿ ὃν Χριστὸς ἀπέθανεν. οὕτω δὲ ἁμαρτάνοντες εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τύπτοντες αὐτῶν τὴν συνείδησιν ἀσθενοῦσαν εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνετε. διόπερ εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν μου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω.

Οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος; οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; οὐχὶ Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριον ἡμῶν ἑώρακα; οὐ τὸ ἔργον μου ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ; εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ.

Απόδοση σε νεοελληνική ο Απόστολος Κυριακής της Απόκρεω

Ἀδελφοί, ἐμᾶς δὲν μᾶς συνιστᾶ τὸ φαγητὸν εἰς τὸν Θεόν, διότι οὔτε ἐὰν φάγωμεν, ἔχομεν κανένα πλεονέκτημα, οὔτε ἐὰν δὲν φάγωμεν, χάνομεν τίποτε.

Προσέχετε ὅμως μήπως ἡ ἐλευθερία σας αὐτὴ γίνῃ αἰτία νὰ πέσουν οἱ ἀσθενεῖς κατὰ τὴν πίστιν. Ἐὰν κάποιος ἰδῇ ἐσένα ποὺ ἔχεις γνῶσιν, νὰ κάθεσαι εἰς τὸ τραπέζι ἑνὸς ναοῦ εἰδώλων, δὲν θὰ ἐνθαρρυνθῇ ἡ συνείδησίς του, ἐπειδὴ εἶναι ἀδύνατος εἰς τὴν πίστιν, εἰς τὸ νὰ τρώγῃ κρέατα τῶν θυσιῶν ποὺ προσφέρονται εἰς τὰ εἴδωλα; Καὶ ἐξ αἰτίας τῆς γνώσεώς σου θὰ χαθῇ ὁ ἀδύνατος ἀδελφὸς διὰ τὸν ὁποῖον ἐπέθανε ὁ Χριστὸς. Ἁμαρτάνοντες δὲ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ πληγώντες τὴν συνείδησίν των ποὺ εἶναι ἀδύνατη, ἁμαρτάνετε εἰς τὸν Χριστόν.

Δι’ αὐτὸν τὸν λόγον, ἐὰν φαγητὸν κάνῃ τὸν ἀδελφόν μου νὰ πέσῃ, δὲν θὰ φάγω κρέας ποτέ, διὰ νὰ μὴ γίνω αἰτία νὰ πέσῃ ὁ ἀδελφός μου. Δὲν εἶμαι ἀπόστολος; Δὲν εἶμαι ἐλεύθερος; Δὲν εἶδα τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριόν μας; Δὲν εἶσθε σεῖς τὸἔργον μου ἐν Κυρίῳ; Ἐὰν δι’ ἄλλους δὲν εἶμαι ἀπόστολος, εἶμαι τοὐλάχιστον γιὰ σᾶς, διότι σεῖς εἶσθε ἡ σφραγίδα τῆς ἀποστολῆς μου ἐν Κυρίῳ.


2023-02-18 ΕΣΠΕΡΙΝΌΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2023

Η μνήμη του Αγίου Θεοδώρου στην Κέρκυρα

Η Εορτή του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος στην Κέρκυρα, εορτάστηκε με κάθε λαμπρότητα σε δύο μονές οι οποίες είναι αφιερωμένες στον Άγιο Θεόδωρο τον Τήρων.

Η Ιερά Μονή των Αγίων Θεοδώρων στη τοποθεσία Στρατιά, στο προάστιο της Γαρίτσας στην πόλη της Κέρκυρας, η οποία ανακαινίζεται εκ βάθρων, και με τη μέριμνα του Σεβασμιωτάτου, προετοιμάζεται μικρή αδελφότητα πατέρων για την εγκατάσταση τους στην Ιερά Μονή. 

Ανήμερα της εορτής κατά την Θεία Λειτουργία, ιερούργησε ο αρχιμανδρίτης π. Χριστόδουλος Τριαντάφυλλος μαζί με πατέρες της αδελφότητος και άλλους κληρικούς, και ομίλησε ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως, πρωτ. π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, λειτούργησε και ομίλησε στην Ιερά Μονή των Αγίων Θεοδώρων, κοντά στο χωριό Καμάρα της Μέσης Κέρκυρας, εκεί όπου διαβιεί ο ίδιος με μικρά συνοδεία.

Η μονή είναι αρχαιοπρεπής, και εκεί μόνασαν μοναχές σχεδόν μέχρι τα τέλη του περασμένου αιώνος. Στην Θεία Λειτουργία έψαλλε η χορωδία της σχολής εκκλησιαστικής μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως, υπό τον Διευθυντή και χοράρχη κ. Νικόλαο Μακρόπουλο, και μετά του Σεβασμιωτάτου λειτούργησαν αρκετοί Πατέρες.

Στο κήρυγμα του ο Σεβασμιώτατος, απευθυνόμενος στους Πατέρες αλλά και στους προσκυνητές της Ιεράς Μονής, έλαβε αφορμή από το Αποστολικό ανάγνωσμα.

 Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς τον Απόστολο Τιμόθεο, του υπενθυμίζει πως «οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ», υπενθυμίζοντας του ότι εάν ως επίσκοπος και Απόστολος Χριστού συσχηματιστεί με το κοσμικόν φρόνημα και το θέλημα το αμαρτωλόν προκειμένου να αρέσει στους ανθρώπους, δεν μπορεί να γίνει αρεστός στον στρατολογήσαντα τον.

Αυτό ίσχυσε διαμέσου των αιώνων σε όλους τους γνησίους Χριστιανούς, οι οποίοι απαρνήθηκαν το κοσμικό φρόνημα προκειμένου να αρέσουν μόνο εις τον Θεό. Και αυτό βέβαια στοίχισε πολύ, τόσο στους Αγίους Αποστόλους, όσο και στους πρώτους Χριστιανούς, οι οποίοι αντέταξαν την αληθινή πίστην στον Ιησούν Χριστόν, με την πίστην στην ειδωλολατρία και στην ποικίλη αμαρτία της εποχής των. 

Ο Μεγαλομάρτυς Θεόδωρος ο Τήρων, ο οποίος είχε αξίωμα στρατιωτικό στο ρωμαϊκό στρατό, αντιτάχθηκε στο κοσμικό φρόνημα και την ειδωλολατρία της εποχής του, μη φειδόμενος ούτε και του στρατιωτικού τους αξιώματος.

Μαρτύρησε για την αγάπη την οποία είχε εις τον Ιησούν Χριστόν, και έκτοτε βρίσκεται μεταξύ των πολλών μαρτύρων στο επουράνιο στερέωμα της Εκκλησίας του Χριστού, και με το μαρτυρικό του αίμα εκζητεί την μεσιτεία του Θεού, υπέρ των αγωνιζομένων ευσεβών Χριστιανών.

Αλλά ταυτόχρονα, δεν είναι μόνο ικέτης ενώπιον του θρόνου της τρισηλίου Θεότητος, αλλά είναι και το σύμβολον της αντιστάσεως και της δυνάμεως για εμάς τους ορθοδόξους Χριστιανούς, οι οποίοι και σήμερα, δεχόμεθα επιθέσεις πολλές από τα διάφορα κέντρα τα οποία εξουσιάζονται από τον κοσμοκράτορα του σκότους του αιώνος τούτου, από τα πνευματικά της πονηρίας.

Το μαρτύριο μέσα στην Εκκλησία του Χριστού μας, είναι το μοναδικό γνώρισμα της γνησιότητος του Ορθοδόξου Χριστιανού, που επαληθεύει τον λόγο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, «Εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσιν»

Γνησιότητα πίστεως χωρίς να δεχτούμε τον πειρασμόν της απαξίωσης και του διωγμού δεν μπορεί να υπάρχει. Γι’αυτό ο Άγιος Θεόδωρος είναι εκείνος, ο οποίος ομιλεί σε εκείνους οι οποίοι διψούν για να οικειωθούν την Βασιλεία του Θεού, και τους παροτρύνει να δέχονται με ταπείνωση αλλά και με πνεύμα δυνάμεως πνευματικής, τις ειρωνείες, τις απαξιώσεις και τις περιφρονήσεις του κόσμου, ο οποίος κόσμος πιστεύει στην γοητεία της αμαρτίας, της κακίας, της ηδονής και της Πλεονεξίας. 

Δεν πρέπει όμως να υποστέλλουμε την σημαία μας, διότι ο Κύριος μας είπε ότι και πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν την Εκκλησία του Χριστού. 

Πέρασαν ισχυροί επάνω στη γη και πολέμησαν την Εκκλησία μας, αλλά εκείνη παρέμεινε ακλόνητη, εις πείσμα όλων εκείνων οι οποίοι κατηργάσθησαν πονηρά, εναντίον της Εκκλησία του Χριστού.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος κ. Νεκτάριος, στο αρχονταρίκι της Μονής, δεξιώθηκε τους προσκυνητές και τους συμμετέχοντες εις την Θεία Λειτουργία.