Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΣΤΗΝ Δ’ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΣΤΗΝ ΚΑΣΣΙΩΠΗ

Παρά τις αρχικές δυσκολίες, λόγω των πυρκαγιών που είχαν ξεσπάσει στην περιοχή, έγινε κανονικά το πρόγραμμα της Δ’ κατασκηνωτικής περιόδου για κορίτσια Γυμνασίου- Λυκείου στις κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας στην Κασσιώπη. 110 κορίτσια συμμετέχουν στο πρόγραμμα, με την βοήθεια στελεχών που είναι φοιτήτριες και ενεργά μέλη του νεανικού έργου της τοπικής Εκκλησίας.

Τις κατασκηνώσεις επισκέφθηκε δύο φορές ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, το μεσημέρι της Κυριακής 30 Ιουλίου και το απόγευμα της Δευτέρας 31 Ιουλίου 2023. Ο κ. Νεκτάριος μοιράστηκε τον ενθουσιασμό, το κέφι, την δημιουργικότητα των κοριτσιών που του επεφύλαξαν θερμότατη υποδοχή και του παρουσίασαν ένα πλούσιο κατασκηνωτικό πρόγραμμα.

Μιλώντας στα κορίτσια ο κ. Νεκτάριος επεσήμανε την σημασία της πίστης για την ζωή του ανθρώπου, η οποία είναι το στήριγμα στις ποικίλες προκλήσεις. Πίστη στον Χριστό ως το νόημα της ζωής. Πίστη στα έργα που τα χαρίσματα του κάθε ανθρώπου τον ωθούν να πράξει. Πίστη στον θεσμό της οικογένειας, ο οποίος δοκιμάζεται από το πνεύμα της εποχής. Πίστη σε συνδυασμό με την αγάπη για τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Αυτές οι μορφές της πίστης καθοδηγούν την νέα γενιά, την κάνουν δημιουργική, υπομονετική, της δίνουν αρετές, την βοηθούν να γνωρίζει πού πηγαίνει και το κλειδί είναι η παρουσία του Χριστού στην ζωή των παιδιών. Αυτή η παρουσία γεννά τον ενθουσιασμό. Γίνεται η βάση ώστε να υπάρχει φώτιση αληθινή σε κάθε πτυχή της ζωής. Δίδει αυτό το αίσθημα του ανήκειν και είναι η βάση της αληθινής χαράς. 

Ο κ. Νεκτάριος τόνισε ότι το έργο της Εκκλησίας στην νεότητα είναι έργο που μεταλαμπαδεύεται από στόμα σε στόμα. Η κατασκήνωση της Εκκλησίας κάνει τα παιδιά και τους νέους να μοιράζονται την χαρά τους και γεννά μνήμες αξέχαστες. Διδάσκει αρχές και κάνει την νέα γενιά να νικά κάθε αίσθημα μοναξιάς.  

Ο κ. Νεκτάριος συνεχάρη τους υπευθύνους της τέταρτης κατασκηνωτικής περιόδου, τον π. Θεμιστοκλή Μουρτζανό και την πρεσβυτέρα Μαρία Κυτιλή- Μουρτζανού, καθώς και την υπαρχηγό κ. Ευαγγελία Μουρτζανού, για την οργάνωση, την πρωτοτυπία, την δημιουργικότητα. Εξέφρασε τη χαρά του που ως στελέχη διακονούν κοπέλες που μεγάλωσαν στην κατασκήνωση και ευχήθηκε στα κορίτσια να έχουν την χαρά της πίστης και του Χριστού σε όλη τους την ζωή.

Στην συνέχεια, έγινε μία μικρή συνάντηση των στελεχών με τον Μητροπολίτη, στην οποία συμμετείχαν και στελέχη των κατασκηνωτικών περιόδων των αγοριών, με την παρουσία του διακόνου π. Δοσιθέου Παπαμήτρου, αρχηγού στην κατασκηνωτική περίοδο των αγοριών του Δημοτικού και υπαρχηγού στην κατασκηνωτική περίοδο των αγοριών Γυμνασίου και Λυκείου. Ο κ. Νεκτάριος είχε την ευκαιρία να συζητήσει με τα στελέχη τις προοπτικές του κατασκηνωτικού έργου, να εκφράσει την πατρική του ευγνωμοσύνη για την εθελοντική προσφορά τους, να τονίσει την δύναμη της προσευχής που ενισχύει σ’ αυτόν τον αγώνα και να ζητήσει από όλα τα στελέχη να ζούνε την Εκκλησία ως την φιλόστοργη μάνα που τα αγκαλιάζει και τα αγαπά. 

Η τέταρτη κατασκηνωτική περίοδος θα ολοκληρωθεί το μεσημέρι της Πέμπτης 3 Αυγούστου 2023.

2023-07-30 Η' ΚΥΡΙΑΚΉ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ο Κερκύρας Νεκτάριος στον Άγιο Στέφανο Σινιών της Βόρειας Κέρκυρας

    Την Κυριακή Η΄ Ματθαίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, λειτούργησε και ομίλησε στον ιερό Ναό του Αγίου Στεφάνου, του ομωνύμου παραθαλασσίου οικισμού στην περιοχή των Σινιών της Βόρειας Κέρκυρας.

Ο ως άνω ιερός ναός, ο οποίος εθεμελιώθη, ανοικοδομήθη και εγκαινιάσθηκε από τον Σεβ. Μητροπολίτη Κερκύρας, εορτάζει την εκάστην 2αν Αυγούστου, στην ανακομιδή των ιερών Λειψάνων του Πρωτομάρτυρος Στεφάνου.

Επειδή η εορτή συμπίπτει με τη νηστεία του 15αυγούστου, οι πιστοί κάτοικοι της περιοχής, έχουν αποφασίσει να εορτάζουν την τελευταία Κυριακή του Ιουλίου, προκειμένου σύμφωνα με την παράδοση του τόπου, να τελείται και η λαϊκή πανήγυρις, στην πλατεία του ιερού Ναού.

Ο Σεβασμιώτατος απευθυνόμενος όχι μόνο στους κατοίκους του οικισμού, αλλά και στους τουρίστες οι οποίοι ήλθαν να εκκλησιαστούν, έλαβαν αφορμή από την Ευαγγελική περικοπή του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων, και αφού με λίγα λόγια ανέλυσε την παραβολή, υπογράμμισε τρία σημεία.

Το πρώτο έχει να κάνει με την ευλογία την οποία παρείχε ο θεάνθρωπος Ιησούς, και συντελέστηκε το θαύμα.

Ο Σεβασμιώτατος υπογράμμισε ότι ο Κύριος μας, έδωσε εντολή στους μαθητάς Του και τους είπε, «φέρετέ μοι αὐτοὺς ὧδε», και έπρεπε οι μαθητές να προσκομίσουν και να ευλογηθούν.

Ο Ιησούς διαχρονικά προσκαλεί όλους μας , «φέρετέ μοι αὐτοὺς ὧδε», εννοώντας τα υλικά μας αγαθά, ώστε να τα ευλογήσει και να πληθυνθούν.

Ακόμη και εάν δεν υπάρχουν, ζητάει την καλή διάθεση μας και την υπακοή μας, προκειμένου να ευλογήσει την πτωχείαν μας, προκειμένου μέσα από την ευλογία Του, να ζήσουμε το θαύμα του πολλαπλασιασμού των υλικών πραγμάτων, και να μη στερηθούμε σε τίποτα στη ζωή μας.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο απευθύνεται στους γονείς, λέγοντας να φέρουν τα παιδιά τους κοντά στο Χριστό να τα ευλογήσει, και οι νέοι μας να γίνουν χρηστοί και καταξιωμένοι στη ζωή τους.

Μας προσκαλεί να δώσουμε τις αμαρτίες μας προκειμένου να συγχωρηθούν. Μας προσκαλεί να δώσουμε με εμπιστοσύνη τις σωματικές και ψυχικές μας ασθένειες, για να τις θεραπεύσει. 

Κι όποιος με πίστη και ελπίδα σε Εκείνον παρέδωσε την ζωή του, προκειμένου να την ευλογήσει ο θεός, τότε ζει το θαύμα της πνευματικής Μεταμορφώσεως του.

Δεύτερο σημείο που υπογράμμισε, ήταν η εντολή Του μετά τον χορτασμό του πλήθους, να περισυλλεχθούν όλα τα περισσεύματα. Και ο Ευαγγελιστής μας αναφέρει πως δώδεκα γεμάτα κοφίνια μάζεψαν από το περίσσευμα. 

Αυτό σημαίνει για εμάς, πως η σπατάλη των υλικών αγαθών τα οποία μας προσφέρει ο θεός, είναι αμαρτία, και μόνο όταν σεβόμαστε τα αγαθά του Θεού, τότε σεβόμαστε αυτή την κτίση, την Δημιουργία Του από την οποία ζει όλη η ανθρωπότητα.

Απεναντίας η σπατάλη και η υπερκατανάλωση των υλικών αγαθών, φέρνει και την λεγόμενη κλιματική κρίση αλλά και την φτώχεια από τον υπερκαταναλωτισμό των δωρεών του Θεού.

Εάν σήμερα έχουμε την κρίση των απορριμμάτων στην πατρίδα μας αλλά και σ΄ όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο, αυτό είναι φαινόμενο που δηλώνει ότι ο άνθρωπος δε σέβεται ούτε το περιβάλλον, αλλά ούτε τη Δημιουργία του Θεού.

Και το τρίτο σημείο που υπογράμμισε, είναι ότι ο πολλαπλασιασμός των πέντε άρτων, είναι μια προτύπωση του ενός Άρτου, του «εκ τού ουρανού καταβάς».

Αυτός λοιπόν ο άρτος, ο οποίος ευλογείται και μεταβάλλεται σε Σώμα και Αίμα του Κυρίου μας, τεμαχίζεται , εσθίεται, μεταλαμβάνεται και ουδέποτε δαπανάται. 

Αυτή η προτύπωσις στον πολλαπλασιασμό των πέντε άρτων γίνεται κάθε φορά στην Θεία Λειτουργία, που ευλογείται ο αμνός του Θεού.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος, κάλεσε όλο το εκκλησίασμα, να αναλογιστούμε την απουσία της Ευλογίας του Θεού από την ζωή μας, διότι εμείς την αποστραφήκαμε, και απουσιαζούσης της ευλογίας του Θεού, τα πάντα διασαλεύονται στη ζωή μας. 

Η τάξις η πνευματική στη ζωή μας, είναι ένα δεύτερο στοιχείο που απουσιάζει από τη ζωή του συγχρόνου ανθρώπου, και επιπλέον κάλεσε τους πιστούς πάντοτε να γινόμεθα μέτοχοι του επουρανίου άρτου και οίνου, δηλαδή του Σώματος και Αίματος του Κυρίου μας.

Προσευχήθηκε να έχουμε δύναμη, και να είμαστε προσεχτικοί στην περίοδο του καλοκαιριού, που τα πάντα χαλαρώνουν στη ζωή του ανθρώπου, και ο μόνος ο οποίος δεν είναι χαλαρός είναι ο πονηρός, ο οποίος έρχεται να μας απομακρύνει από την ζωή του Θεού.

ΤΟ ΑΥΤΟ ΛΕΓΗΤΕ ΠΑΝΤΕΣ

“Ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ” (Α’ Κορ. 1, 10)  

“Νὰ λέγετε ὅλοι τὸ ἴδιο καὶ νὰ μὴν ὑπάρχουν διαιρέσεις μεταξύ σας, ἀλλὰ νὰ εἶσθε ἑνωμένοι μὲ τὸ ἴδιο πνεῦμα καὶ τὴν ἴδια γνώμη”.

    Μπορούμε να έχουμε όλοι στην Εκκλησία την ίδια γνώμη; Να λέμε όλοι το ίδιο και να μην υπάρχουν σχίσματα και διαρέσεις μεταξύ μας; Αν πιστέψουμε τον λόγο του αποστόλου Παύλου στους Κορινθίους, όχι μόνο είναι εφικτό, αλλά είναι και αυτό που οφείλουμε να κάνουμε στην ζωή μας ως μέλη του σώματος του Χριστού. Αυτό φαντάζει παράδοξο σε μία εποχή στην οποία το δικαίωμα της προσωπικής γνώμης του καθενός είναι αδιαπραγμάτευτο. Το μεταμοντέρνο όραμα πως αληθινό είναι ό,τι ο καθένας πιστεύει δεν θα μπορούσε να δεχτεί υποχρεωτικά την κοινή πίστη. Πώς λοιπόν να αποδεχτούμε την προτροπή του Παύλου;

    Ας σκεφτούμε τις πρόσφατες κρίσεις στην ζωή της Εκκλησίας. Άλλες απόψεις η διοικούσα Εκκλησία, άλλες κληρικοί και μοναχοί. Ας σκεφτούμε σχίσματα και διαιρέσεις για διάφορα ζητήματα, σοβαρότερα ή λιγότερο σημαντικά. Πώς να μιλήσουμε για ενότητα και κοινότητα απόψεων και πίστης; Είναι αρκετή η δογματική συμφωνία και όχι πάντοτε, για να μπορέσουμε να υπάρχουμε ενωμένοι; Μήπως η προτροπή του αποστόλου Παύλου δεν μας αφήνει να διατηρήσουμε τα δικαιώματά μας να διαφωνούμε, να έχουμε ξεχωριστή προσωπικότητα, να είμαστε ελεύθεροι;

    Ο απόστολος επισημαίνει μια μεγάλη αλήθεια. Ότι μπορούμε να είμαστε ενωμένοι, με κοινή πίστη, αν ξεκινούμε από την σχέση με τον Χριστό. Προφανώς δεν υπάρχει ένα είδος σχέσης, καθώς ο καθένας ζει τον Χριστό διαφορετικά. Όμως υπάρχουν οι αρετές, οι καρποί του Αγίου Πνεύματος που μας κάνουν να έχουμε κοινή βάση: πίστη, αγάπη, χαρά, ειρήνη, καλοσύνη, μακροθυμία, αγαθότητα, το να είμαστε άνθρωποι του καλού, άνθρωποι του μέτρου. Κυρίως όμως το να είναι η σχέση μας με τον Χριστό το κλειδί της ζωής, αυτή που μας οδηγεί στην Εκκλησία και την σχέση μαζί της. Τα όποια σχίσματα, οι διαφορετικές γνώμες ξεκινούν από την αποθέωση ή τον υπερτονισμό λεπτομερειών που επιδέχονται ερμηνείες, οι οποίες προέρχονται από “τον Απολλώ, τον Κηφά” και άλλους της κάθε εποχή και που μέσα από την προσωπολατρία γίνονται αφορμή διχόνοιας και διάσπασης. Μπορούμε να συνυπάρξουμε, αν αγαπάμε. Αν νιώθουμε ότι το όριό μας είναι ο άλλος, η προσευχή γι’ αυτόν και ουδέποτε η διαμόρφωση μιας βεβαιότητας ότι εμείς είμαστε οι σωστοί και οι άλλοι είναι για την κόλαση αν δεν ακολουθούν εμάς.

    Η από κοινού γνώμη είναι γνώμη σχέσης και όχι ιδεών. Αυτή είναι και η οδός της Εκκλησίας. Και μόνο η μετοχή μας σ’ αυτήν είναι και δίνει ζωή. Η παρουσία του Χριστού, η σχέση μας μαζί Του, η απόφασή μας να ακολουθήσουμε την Εκκλησία, ακόμη κι εκεί που δυσκολευόμαστε, μας κάνει να προχωρούμε στην πορεία της ενότητας.

Ταπείνωση, αίσθηση ότι η ζωή δεν είναι όπως εμείς την βλέπουμε, ότι η αλήθεια δεν είναι μόνο ό,τι εμείς αποεχόμαστε, αλλά ό,τι μπορούμε να το κοινωνήσουμε, να μας οδηγήσει στο να αγαπήσουμε, να συγχωρήσουμε, να ανεχτούμε.

    Τέτοιοι πιστοί καλούμαστε να είμαστε.

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

30 Ιουλίου 2023

Κυριακή Η’ Ματθαίου

Κήρυγμα Κυριακής Η’ Ματθαίου (30-07-2023)

 Επί του Αποστολικού αναγνώσματος (Α’ Κορινθ. α’ 10-17)

«Ἵνα τὸ αὐτό λέγητε πάντες καὶ μὴ ἐν ὑμῖν σχίσματα»

Αγαπητοί μου αδελφοί, το ουσιαστικότερο χαρακτηριστικό της Εκκλησίας αλλά και αγιότερο είναι η ενότητά της. Αυτή η ενότητα είναι εκείνη που αποδεικνύει την αγάπη και το γεγονός ότι η Εκκλησία είναι σώμα Χριστού και το πρότυπό της είναι η κοινωνία των προσώπων της Αγίας Τριάδος. Ο Χριστός μας αναφέρει για τους μαθητές Του στην Αρχιερατική προσευχή Του, λίγο πριν του Πάθους Του: «ἵνα πάντες ἕν ὧσιν καθώς καὶ σὺ πάτερ, ἐν ἐμοὶ καγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἕν ὧσιν».

Μπορούμε αδελφοί να φαντασθούμε το σώμα μας διασπασμένο στα μέλη του; Ούτε το σώμα θα επιβιώσει ούτε και τα μέλη του. Μπορούμε επίσης να σκεφτούμε τα μέλη του να αυτονομούνται και να ενεργούν κατά το δοκούν; Μπορούμε να φαντασθούμε τα πόδια ή τα χέρια να ενεργεί το καθένα όπως νομίζει, χωρίς την εντολή του εγκεφάλου, δηλ. της κεφαλής;

Ακριβώς έτσι και η Αγία μας Εκκλησία πρέπει να ζει και να κινείται. Διαφορετικά, διάσπαση, έριδες και αιρέσεις θα κυριαρχήσουν, όπου ο διάβολος θα καταστρέψει το Σώμα του Κυρίου, την Εκκλησία Του. Αυτό το φαινόμενο έρχεται σήμερα να μας τονίσει ο Απ. Παύλος απευθυνόμενος προς τους Κορινθίους, διότι και εκεί άρχισαν να παρουσιάζονται έριδες διασπαστικές στο νεοσύστατο Σώμα της Εκκλησίας των Κορινθίων: «Ἐδηλώθη γάρ μοι περί ἡμῶν ἀδελφοί μου… ὅτι ἔριδες ἐν ὑμῖν εἰσὶ».

Ο Χριστός μας στον κόσμο ήλθε να ενοποιήσει τα πάντα. Να φέρει την ειρήνη στους ανθρώπους, και να ενωθεί ο Θεός με τους ανθρώπους, και να ενωθεί Θεός και άνθρωποι. Να γίνουν μεταξύ τους αδελφοί.

Στον Σταυρό πέθανε και αναστήθηκε «ἵνα τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ τὰ διεσκορπισμένα συναγάγῃ εἰς ἕν». Προσέξτε αδελφοί, πόσο κακό μπορεί να γίνει όταν υπάρχουν μεταξύ μας διαιρέσεις και σχίσματα μεταξύ των Χριστιανών. Πολλές φορές τα σχίσματα ξεκινούν από ένα θαυμασμό σε κάποιο πρόσωπο, κάποιον λειτουργό, κάποιον που χειρίζεται τον λόγο καλά και με τέχνη ή κάποιον χαρισματικό πνευματικό και τότε μπορούν να παρουσιασθούν φατριασμοί και ομάδες στο ενωμένο Σώμα της Εκκλησίας.

Τότε υπάρχει ο μεγάλος κίνδυνος να παρασυρθεί  ο Χριστιανός και να θαυμάζει ή να υποταγεί στο πρόσωπο, παρά να αφεθεί στα χέρια του Χριστού, η λατρεία του στον Χριστό να έρχεται σε δεύτερη μοίρα. «Λέγω δε τοῦτο, ὅτι ἕκαστος ὑμῶν λέγει· ἐγώ μεν εἰμὶ Παύλου, ἐγώ δε Ἀπολλώ, ἐγώ δε Κηφᾶ, ἐγώ δε Χριστοῦ· μεμέρισται ο Χριστός;».

Βλέπετε αδελφοί με πόσο πόνο μιλά ο Απ. Παύλος, τι κακό μπορούν να δημιουργήσουν οι διαιρέσεις και τα σχίσματα. Να γνωρίζουμε πάντες ότι όλοι μεταξύ μας είμαστε μέλη Χριστού και αδελφοί ισότιμοι και ισόκυροι έναντι του Χριστού και μεταξύ μας. Ποιμένας και ποιμενόμενος, κάθε εργάτης στον Αμπελώνα του Κυρίου και κάθε μέλος είμαστε ίσοι. 

Αυτός που ξεχωρίζει, λατρεύεται και τιμάται, είναι μόνον ο Κύριος και αυτόν πρέπει να προβάλουμε.  Άλλο ο σεβασμός μας προς τους λειτουργούς και εργάτες της Εκκλησίας και άλλο η λατρεία μας και απόλυτη αφοσίωση μας στο πρόσωπο του Κυρίου Ιησού μας. Αυτός και μόνον Αυτός είναι ο Σωτήρας μας.

Αμήν!

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής Η´ Ματθαίου (Ματθ. ιδ΄ 14-22)

Το Ευαγγέλιο Κυριακής Η´ Ματθαίου 30-7-2023

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἶδεν ὁ ᾿Ιησοῦς πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν. ᾿Οψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ῎Ερημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα. ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. Οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· Οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας. ῾Ο δὲ εἶπε· Φέρετέ μοι αὐτοὺς ὧδε. Καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις.

Καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. Οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων. Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.

Απόδοση σε νεολληνική το Ευαγγέλιο Κυριακής Η´ Ματθαίου

Εκεῖνο τὸν καιρό, ὁ ᾿Ιησοῦς εἶδε πολὺν κόσμο καὶ τοὺς σπλαχνίστηκε, καὶ γιάτρεψε τοὺς ἀρρώστους των. ῞Οταν ἔπεσε τὸ δειλινό, τὸν πλησίασαν οἱ Μαθητές του καὶ τοῦ εἶπαν· ῾Ο τόπος εἶναι ἐρημικός, καὶ ἡ ὥρα πιὰ περασμένη. Διῶξε τὸν κόσμο νὰ πᾶνε στὰ χωριὰ γιὰ ν᾿ ἀγοράσουν φαγητὰ νὰ φᾶνε. ῾Ο ᾿Ιησοῦς ὅμως τοὺς εἶπε· Δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ φύγουν, δῶστε τους ἐσεῖς νὰ φᾶνε. Δὲν ἔχουμε ἐδῶ παρὰ πέντε ψωμιὰ καὶ δύο ψάρια, τοῦ ἀπαντοῦν. Φέρτε μοῦ τα ἐδῶ, τοὺς λέει. Κι ἀφοῦ πρόσταξε τὸν κόσμο νὰ καθίσει γιὰ φαγητὸ πάνω στὸ χορτάρι, πῆρε τὰ πέντε ψωμιὰ καὶ τὰ δύο ψάρια, ἔστρεψε τὸ βλέμμα του στὸν οὐρανό, τὰ εὐλόγησε, ἔκοψε τὰ ψωμιὰ σὲ κομμάτια καὶ τὰ ἔδωσε στοὺς μαθητές, καὶ οἱ μαθητὲς στὸ πλῆθος.

῎Εφαγαν ὅλοι καὶ χόρτασαν. Καὶ μάζεψαν τὰ περισσεύματα ἀπὸ τὰ κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμᾶτα. Αὐτοὶ ποὺ ἔφαγαν ἦταν περίπου πέντε χιλιάδες ἄντρες, χωρὶς τὶς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά. ᾿Αμέσως ὕστερα ὁ ᾿Ιησοῦς ὑποχρέωσε τοὺς μαθητές του νὰ μποῦν στὸ καΐκι καὶ νὰ πᾶνε νὰ τὸν περιμένουν στὴν ἀπέναντι ὄχθη, ὡσότου αὐτὸς διαλύσει τὰ πλήθη.

Ο Απόστολος Κυριακής Η´ Ματθαίου 30-7-2023 (Α´ Κορ. α´ 10-17)

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής Η´ Ματθαίου

Αδελφοί, παρακαλῶ ὑμᾶς διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ. Ἐδηλώθη γάρ μοι περὶ ὑμῶν, ἀδελφοί μου, ὑπὸ τῶν Χλόης ὅτι ἔριδες ἐν ὑμῖν εἰσι. Λέγω δὲ τοῦτο, ὅτι ἕκαστος ὑμῶν λέγει· Ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου, ἐγὼ δὲ Ἀπολλώ, ἐγὼ δὲ Κηφᾶ, ἐγὼ δὲ Χριστοῦ.

Μεμέρισται ὁ Χριστός; Μὴ Παῦλος ἐσταυρώθη ὑπὲρ ὑμῶν; Ἢ εἰς τὸ ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε; Εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ ὅτι οὐδένα ὑμῶν ἐβάπτισα εἰ μὴ Κρίσπον καὶ Γάϊον, ἵνα μή τις εἴπῃ ὅτι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα ἐβάπτισα. Ἐβάπτισα δὲ καὶ τὸν Στεφανᾶ οἶκον· λοιπὸν οὐκ οἶδα εἴ τινα ἄλλον ἐβάπτισα. Οὐ γὰρ ἀπέστειλέ με Χριστὸς βαπτίζειν, ἀλλ’ εὐαγγελίζεσθαι, οὐκ ἐν σοφίᾳ λόγου, ἵνα μὴ κενωθῇ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ.

Απόδοση σε νεοελληνική ο Απόστολος Κυριακής Η´ Ματθαίου

Αδερφοί, σᾶς ζητῶ, στό ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά εἶστε ὅλοι σύμφωνοι μεταξύ σας καί νά μήν ὑπάρχουν ἀνάμεσά σας διαιρέσεις, ἀλλά νά εἶστε ἑνωμένοι, μέ μία σκέψη καί μέ ἕνα φρόνημα. Αὐτό τό γράφω, ἀδερφοί μου, γιατί μέ πληροφόρησαν γιά σᾶς ἄνθρωποι τῆς Χλόης ὅτι ἔρχεστε σέ προστριβές μεταξύ σας. Θέλω νά πῶ ὅτι ὁ καθένας σας λέει κάτι διαφορετικό. Ὁ ἕνας λέει: «Ἐγώ εἶμαι τοῦ Παύλου», ὁ ἄλλος: «Ἐγώ εἶμαι τοῦ Ἀπολλώ», ἕνας ἄλλος: «Ἐγώ εἶμαι τοῦ Κηφᾶ» καί κάποιος ἄλλος: «Ἐγώ εἶμαι τοῦ Χριστοῦ».

Διαμοιράστηκε, λοιπόν, ὁ Χριστός; Μήπως εἶναι ὁ Παῦλος ποῦ πέθανε πάνω στό σταυρό γιά νά σᾶς σώσει; Ἤ μήπως στό ὄνομα τοῦ Παύλου ἔχετε βαφτιστεῖ; Εὐχαριστῶ τό Θεό πού δέ βάφτισα κανένα σας ἐκτός ἀπό τόν Κρίσπο καί τό Γάιο. Ἔτσι δέν μπορεῖ νά πεῖ κανείς πώς βαφτιστήκατε στό δικό μου ὄνομα. Ναί, βέβαια, βάφτισα καί τήν οἰκογένεια τοῦ Στεφανά. Ἐκτός ἀπ΄ αὐτούς, ὅμως, δέ θυμᾶμαι νά βάφτισα κανέναν ἄλλο. Ἡ ἀποστολή πού μοῦ ὅρισε ὁ Χριστός δέν ἦταν νά βαφτίζω, ἀλλά νά κηρύττω τό εὐαγγέλιο, χωρίς σοφά καί περίτεχνα λόγια, ὥστε ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ στό σταυρό νά μή χάσει τό περιεχόμενό του.

Εορτή του Αγίου Παντελεήμονος στην Κέρκυρα

    Στην Βόρεια Κέρκυρα και στο ομώνυμο χωριό του Αγίου Παντελεήμονος, πλησίον των πυρόπληκτων περιοχών της Νήσου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος λειτούργησε, ομίλησε και παραμύθισε τους κατοίκους της περιοχής.

Μέσα στις ημέρες της οδύνης για την πατρίδα μας αλλά και του τόπου μας, η εκκλησία είναι παρούσα στις όποιες δυσκολίες και περιστάσεις της ζωής των ανθρώπων.

Ο Παλαίφατος και ιστορικός ναός του Αγίου Παντελεήμονος, ο οποίος βρίσκεται στον ορεινό όγκο του Παντοκράτορος, και μπροστά του απλώνεται η παραλία της Αχαράβης, εόρτασε και πανηγύρισε την ιερά μνήμη του.

Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμα του, έλαβε αφορμή από το Αποστολικό ανάγνωσμα, που απευθύνεται στον Απόστολο Τιμόθεο, και ο Απόστολος Παύλος τον νουθετεί, ώστε να μη παρεκκλίνει από τις εντολές του Θεού, και να γνωρίζει τον πόλεμο τον οποίο θα υποστεί ως Απόστολος και επίσκοπος, από τον πειρασμό και τους εχθρούς του Χριστού, λέγοντάς του, ότι «ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται ταις του βίου πραγματείας ίνα τω στρατολογήσαντι αρέση»

Ο Σεβασμιώτατος ανέλυσε την έννοια σχετικά με το ποιος είναι ο στρατευόμενος, και ποιος είναι ο στρατολόγος, καθώς και ποιες είναι οι πραγματείες του κόσμου τούτου, που έχουν να κάνουν και με τη ζωή του Αγίου Παντελεήμονος του Μεγαλομάρτυρος και ιαματικού, αλλά και με τη ζωή όλων των Χριστιανών.

Στρατευόμενοι είμαστε όλοι οι Χριστιανοί, οι οποίοι οικειοθελώς συστρατευθήκαμε στον αγώνα εναντίον του πονηρού, ο οποίος ως Λέων ωρυόμενος ζητεί τι να καταπίει.

Και συστρατευθήκαμε ελευθέρως, εκφράζοντας την θείαν Αγάπη, την οποία έχουμε για τον Ιησού Χριστό, ο οποίος μας εξαγόρασε από την κατάρα της αμαρτίας. Η συστράτευση αυτή, έγκειται στην σωτηρία και την απαλλαγή μας από την κατάρα της αμαρτίας.

Ο Στρατολόγος είναι ο ίδιος ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, στον οποίο οφείλουμε υπακοή, πίστη και αγάπη, διότι εκείνος εγγυάται την σωτηρία μας και την πορεία της παρούσης ζωής, διαμέσου παγίδων πολλών, ούτως ώστε να αυλισθούμε στην ζωή της Χάριτος του Θεού και της αιωνιότητος.

Και τούτο γίνεται διότι Εκείνος είναι το Α και το Ω στη ζωή μας. Είναι η Αρχή και το Τέλος στη ζωή μας. Είναι ο Ων. Οι πραγματείες το κόσμου τούτου είναι η μέριμνα , η τρυφηλότητα της ζωής, η ακολασία, η πλεονεξία και η αρπαγή, η υποτίμησις του Θεού και ταυτόχρονα η υποτίμηση του ανθρώπου, από τον ίδιο τον άνθρωπο. 

Όταν ο άνθρωπος δε μπορεί να διακρίνει τα βιοτικά από την αμαρτία, τότε συμπνύγεται μέσα σ αυτά τα βιοτικά, και τη μέριμνα της παρούσης ζωής. Ο Άγιος Παντελεήμων είναι εκείνος ο οποίος το κατενόησε από νεαρά ηλικία, παρότι έζησε σ΄ ένα σπίτι, όπου η μητέρα του ήταν ευλαβεστάτη αλλά ο πατέρας του ανήκε στην χορεία των ειδωλολατρών.

Παρά το νεαρόν της ηλικίας του, μπόρεσε να διακρίνει το πρόσωπο του Θεού, δηλαδή τον Στρατολόγο του, και έγινε ο τέλειος και αληθινός στρατιώτης του Ιησού Χριστού.

Γι αυτό και δεν στάθηκε στις πραγματείες του κόσμου τούτου, αλλά μαρτύρησε υπέρ της Δόξης, της Αγάπης και της αληθινής Πίστης του, στον Χριστό.

Σήμερα αυτός ο ταχύτατα μεταβαλλόμενος κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε, που πολλές φορές είναι ανερμήνευτη η στάση των ανθρώπων έναντι του Δημιουργού και έναντι των συνανθρώπων τους, μας κάνει να στεκόμαστε ενεοί μπροστά στα τρέχοντα γεγονότα, τα οποία όντως δεν προφθαίνουμε να τα ερμηνεύσουμε, και να τα κατανοήσουμε στη ζωή μας.

Αυτή η κτίση που καταστρέφεται, την οποία έκανε ο Θεός για τον άνθρωπο, και του έδωσε την εντολή να τη φυλάττει, ο άνθρωπος δε σεβάστηκε την εντολή του Θεού.

Είναι απόρροια όλες οι καταστροφές της αποστασίας μας από τον Θεό, είτε η λεγόμενη κλιματική αλλαγή είτε άνθρωποι οι οποίοι άπτουν τις φωτιές, είτε οι όποιες άλλες καταστροφές. 

Είναι έκφραση της ποικίλης κακίας και αμαρτίας, η οποία πλέον είναι ανεξέλεγκτη στη ζωή μας, όπως δυστυχώς κατάντησαν να είναι ανεξέλεγκτες και οι φωτιές, οι οποίες καταναλίσκουν τις ζωές μας, τις περιουσίες μας, το φυσικό κάλλος και οδηγούν τους ανθρώπους στην πτωχεία και την απόγνωση.

Ο Σεβασμιώτατος κάλεσε πρώτα τον εαυτό του και έπειτα όλο το εκκλησιαστικό σώμα, σε μετάνοια και επιστροφή στην αληθινή αγάπη του Θεού και Πατέρα μας, ευχόμενος στους ανθρώπους, ο Άγιος Παντελεήμων να είναι πρεσβευτής στον Κύριο, ώστε να γίνει ίλεος ο Θεός στις αμαρτίες της ζωής μας.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος, τέλεσε μνημόσυνο για τον εσχάτως κοιμηθέντα εφημέριο του χωριού, νέο στην ηλικία , πρωτοπρεσβύτερο Χαράλαμπο Παππά, ο οποίος άφησε μια πολύτεκνη ευλογημένη οικογένεια με χριστιανικές αρχές και παιδεία.

Σε δύο γυναικείες ιερές μονές της Αγίας Παρασκευής Κερκύρας χοροστάτησε ο Σεβ. κ. Νεκτάριος

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος επέλεξε φέτος στην εορτή της Αγίας Παρασκευής, παρά την πληθύ των αφιερωμένων ιερών ναών στην Αγία Παρασκευή, να χοροστατήσει και να ομιλήσει σε δύο γυναικεία μοναστήρια, που εορτάζουν την μνήμη της Αγίας Παρασκευής.

Το εσπέρας της Τρίτης, παραμονή της εορτής, χοροστάτησε και ομίλησε στην ιερά μονή- ιερό ησυχαστήριο Αγίας Παρασκευής Κοινοπιαστών, της Μέσης Κέρκυρας.

Πλήθος προσκυνητών κατέκλυσε τον περιβάλλοντα χώρο της Ιεράς Μονής, και ο εσπερινός τελέστηκε στον προαύλιο χώρο, λόγω της αφόρητης ζέστης που επικρατούσε.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του, κατόδυνος αναφέρθηκε στην μεγάλη δοκιμασία που διέρχεται όλη η πατρίδα μας, αλλά και ιδιαίτερα το νησί μας, από την δοκιμασία της πύρινης λαίλαπας.

Κάλεσε τους ανθρώπους σε μετάνοια, όπως σε ανάλογες περιστάσεις στην εκκλησιαστική ιστορία, λέγοντας ότι αυτά τα οποία ζούμε δεν είναι τίποτα άλλο, παρά σημάδια της απαρέσκειας του Θεού για τη ζωή των ανθρώπων, οι οποίοι αθέτησαν τις εντολές του Θεού, και προέρχονται από ανθρώπινα χέρια τα οποία δεν σέβονται την δημιουργία του Θεού και που δηλώνουν την σκληροκαρδία μας και την αποστασία μας από την αγάπη του.

Υπενθύμισε ο Σεβασμιώτατος, ότι η αγάπη του Θεού θα επανέλθει πάλι στην δημιουργία Του, και ιδιαίτερα στον άνθρωπο, όταν εν μετανοία θα επιστρέψουμε και θα εκζητήσουμε το έλεος Του.

Σήμερα οι άνθρωποι γίναμε σαρκολάτρες, φιλήδονοι, πλεονέκτες, ανάλγητοι. Εκείνοι οι οποίοι επιλέγονται για να υπηρετήσουν τον λαό της Πατρίδος μας, παραθεωρούν την παρουσία του Θεού με τα αντίθεα νομοσχέδια, και την ειρωνεία στην πίστη της εκκλησίας.

Η διάλυση της οικογένειας, αλλά και η θέσπιση νέων μοντέλων οικογενείας που προωθούν, είναι ύβρις και βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος.

Μετά ταύτα ο Σεβασμιώτατος, έστρεψε το λόγο του στο πρόσωπο της Αγίας Παρασκευής, η οποία ως Οσιοπαρθενομάρτυς του Χριστού, παρουσιάζεται στο Νυμφίο Χριστό, και εκζητεί το στέφανο της Δικαιοσύνης, έχοντας στα χέρια της την ανδρεία όχι μόνο του σώματος της αλλά κυρίως την ανδρείαν την ψυχική και πνευματική.

Η ανδρεία προέρχεται από την βαθειά πίστη στον Ιησού Χριστό. Δεν είναι ιδεολογία η πίστη, είναι στάση ζωής. Είναι δύναμις και απαντοχή για τον άνθρωπο.

Οι σύγχρονοι άνθρωποι, οι οποίοι πορεύονται στη ζωή τους άνανδρα, και στοχεύουν στο κακό και την καταστροφή των συνανθρώπων και της δημιουργία του Θεού, είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με τους ανδρείους του πνεύματος, οι οποίοι υπερέβησαν ακόμη και το μαρτύριο της ζωής τους.

Το δεύτερο με το οποίο προσέρχεται η Αγία Παρασκευή είναι τω ελαίω της αγνείας. Η Αγία Παρασκευή αγάπησε την καθαρότητα ψυχής και σώματος, και γι΄ αυτό ανεφώνησε « Σε Νυμφίε μου ποθώ ,και Σε ζητούσα αθλώ.» Σήμερα οι άνθρωποι, όχι μόνο οι νέοι, αλλά δυστυχώς και οι ωριμότεροι στην ζωή, την έννοια της αγνότητος όχι μόνο δεν την αποδέχονται, αλλά κυρίως στο άκουσμα την αποδοκιμάζουν και την ειρωνεύονται.

Και το τρίτο είναι το αίμα του μαρτυρίου της, με το οποίο παρουσιάζεται εκζητώντας την οικεία θέση εις την βασιλεία του Θεού. Αυτό το μαρτυρικό αίμα, το βιβλίο της αποκαλύψεως λέγει ότι ενώπιον του θρόνου του εσφαγμένου αρνίου, θα εκζητεί την δικαίωση.

Μπορεί μεν να πέρασαν πολλοί αιώνες από το μαρτύριο της Αγίας Παρασκευής, ωστόσο ούτε το μαρτύριο της διαγράφηκε, ούτε το όνομα της λησμονήθηκε. Αντιθέτως, γίνεται διαπρύσιος κήρυκας μέσα από τον μαρτυρικό άθλο της.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος προσκάλεσε τους ανθρώπους μαζί με την αδελφότητα της Ιεράς Μονής, να ικετεύσουμε την Αγία Παρασκευή να πρεσβεύσει στον Ιησού Χριστό, για να γίνει ίλεος ο Θεός στις αμαρτίες των ανθρώπων, και να στείλει το έλεος του επί της γης.

Προς το τέλος του εσπερινού, ο Σεβασμιώτατος με μια ειδική ευχή και προσευχή, γραφθείσα παρά του Μακαριστού αρχιεπισκόπου κυρού Χριστοδούλου, αναφερομένη εις την δοκιμασία της πύρινης λαίλαπας, προσκάλεσε όλους να γονατίσουν και ανεπέμφθη ικετευτικά η παρούσα προσευχή.

Ανήμερα της εορτής, ο Σεβασμιώτατος πήγε στην Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής Μακράδων, όπου λειτούργησε και ομίλησε στους ευλαβείς προσκυνητές, οι οποίοι και εδώ κατέκλυσαν την ιερά μονή.

Στην ως άνω ιερά μονή ο κ. Νεκτάριος είναι και πνευματικός πατέρας των μοναζουσών.

Στην Θεία Λειτουργία, απευθυνόμενος στους ανθρώπους μίλησε για την ασθένεια την πνευματική της οράσεως, που έλαβε αφορμή από το θαύμα το οποίο έκανε η Αγία Παρασκευή στον δήμιο της, ο οποίος τυφλώθηκε από το κοχλάζων υλικό στο οποίο έμελλε να μαρτυρήσει, και έκτοτε η Αγία Παρασκευή είναι η προστάτιδα των σωματικών οφθαλμών.

Ο Σεβασμιώτατος ομίλησε για τις πνευματικές ασθένειες, που δια της εισόδου του αισθητηρίου της οράσεως, μολύνουν την ψυχή και την καρδίαν, όλες τις ακατάλληλες εικόνες και θεάματα, τα οποία δέχεται ο άνθρωπος ανεξέλεγκτα.

Κάνοντας παράλληλα λόγο για το αισθητήριο της πνευματικής οράσεως, δια του οποίου, όχι μόνο ο μοναχός, αλλά και ο κάθε χριστιανός, μπορεί να έχει πνευματικές ενατενίσεις.

Στο τέλος ευχήθηκε τόσο στην Γερόντισσα όσο και στην αδελφότητα της μονής, αλλά και στο πλήθος των πιστών, η Αγία Παρασκευή να φυλάττει την ψυχική και σωματική όραση, από κάθε αισθητήριο μολυσμού, σαρκικού και πνευματικού.

ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Γ'

         

Η ενίσχυση του θεσμού της οικογένειας σήμερα συναντά δύο ακόμη παραμέτρους. Η μία είναι το οικονομικό ζήτημα, το οποίο και προφανώς είναι μείζον. Δεν ισχύει όμως αυτό και για τις οικογένειες των μουσουλμάνων; Των Ρομά; Δεν υπήρχε οικονομικό ζήτημα στην Ελλάδα όταν αυτή αναπτυσσόταν; Πολλές ήταν οι πολύτεκνες οικογένειες τότε. Είναι η πολυτεκνία παράγοντας οπισθοδρόμησης λοιπόν ή συντηρητισμού; Εύκολα βγάζει κάποιος ένα τέτοιο συμπέρασμα, με αυτές τις διαπιστώσεις. Το πρόβλημα λοιπόν θα λυθεί με επιστροφή στη θρησκευτικότητα ή σε μια ανέμελη ζωή, κάτι που φαντάζει ουτοπία;        

    Θεωρούμε την επίκληση της θρησκευτικότητας μη επαρκή λόγο για την πολυτεκνία. Οι άνθρωποι που κάνουν αρκετά παιδιά δεν παίρνουν μια τέτοια απόφαση για να πάνε στον Παράδεισο, ούτε γιατί δεν τους νοιάζει πώς θα μεγαλώσουν τα παιδιά. Αντίθετα, εργάζονται κοπιαστικά γι'   αυτά, στις μέρες μας και οι γυναίκες. Το ότι το κράτος τους αντιμετωπίζει με αδιαφορία είναι εμφανές. Μια ματιά να ρίξει κάποιος στη φορολογία, είναι αρκετό. Εντούτοις, υπάρχουν και κάποια επιδόματα, κάποια ελάχιστα προνόμια που έρχονται από το παρελθόν, τα οποία διασώζονται και σίγουρα πρέπει να ενισχυθούν. Όμως η πολύτεκνη οικογένεια έρχεται ως συνέπεια μιας αίσθησης ότι τα παιδιά είναι ευλογία, είναι καρπός αγάπης, ότι αξίζει η θυσία των γονέων, έχει νόημα και ομορφιά και οι γονείς δεν τη φοβούνται. Δεν αρνούνται το μέτρο, την λιτότητα, την στέρηση, διότι επιλέγουν τη χαρά του μοιράσματος. Εδώ συναντιέται ο τρόπος αυτός με το περιεχόμενο της πίστης. Μπορεί στο Ισλάμ η πολυτεκνία να έχει να κάνει με την υπόσχεση του Παραδείσου για τις γυναίκες με την νοοτροπία της αναπλήρωσης των πολεμιστών που σκοτώνονταν στους πολέμους, με την νοοτροπία της κυριαρχίας της θρησκείας τους στον κόσμο, που μπορεί να έρθει και αριθμητικά. Από την άλλη, η ελεύθερη και συχνά επικίνδυνη ζωή των Ρομά συντηρεί την ανάγκη για πολλά παιδιά, αφού μάλιστα παντρεύονται και νωρίς. Ωστόσο, το μείζον είναι κατά πόσον στην δική μας δυτική, ευρωπαϊκή, μεταμοντέρνα πραγματικότητα θα ξαναδούμε την οικογένεια ως χαρά και δημιουργία και όχι ως βάσανο, ανεξαρτήτως του αριθμού των παιδιών, που έχει να κάνει και με τις αντοχές του ζευγαριού.

                Η δεύτερη παράμετρος έχει να κάνει με την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών. Όποιος έρχεται σε επαφή με την γενιά που σήμερα βρίσκεται στο Γυμνάσιο και το Λύκειο θα διαπιστώσει ότι για τα περισσότερα παιδιά μία τέτοια κοινωνική αλλαγή είναι ανεκτή και, πιθανότατα, επιθυμητή. Η συστηματική προπαγάνδα από την έναρξη της ιδιωτικής τηλεόρασης στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1990 αρχικά έβαλε τον ομοφυλόφιλο ως τύπο αποδεκτό και συμπαθή στα σπίτια μας (σειρά "Οι Απαράδεκτοι") και σταδιακά οδήγησε στην διατύπωση της ανάγκης της πλήρους εξομοίωσης των ομόφυλων ζευγαριών με τα ετερόφυλα. Η βία εις βάρος των παιδιών, οι δομές οι οποίες φιλοξενούν παιδιά που οι οικογένειές τους είναι ακατάλληλες να τα μεγαλώσουν, οι σειρές στην τηλεόραση και στο Διαδίκτυο, τα ακτιβιστικά κινήματα που έχουν πολιτική δύναμη σε όλες σχεδόν τις ισχυρές κομματικές παρατάξεις, η κατασυκοφάντηση όποιων αρνούνται την εξομοίωση σε επίπεδο οικογένειας (μολονότι τα επιχειρήματα δυστυχώς είναι συχνά γραφικά και ατεκμηρίωτα, όταν μένουν στο επίπεδο της παράδοσης και μόνο- ουδέποτε άλλωστε η Εκκλησία συγκρότησε μία σοβαρή επιστημονική ομάδα, η οποία να μελετήσει τεκμηριωμένα το θέμα) έχουν οδηγήσει τα πράγματα στα πρόθυρα της επισημοποίησης. Ας προβληματιστούμε συνολικά. 

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην "Ορθόδοξη Αλήθεια"

στο φύλλο της Τετάρτης 26 Ιουλίου 2023

2023-07-25 ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ

2023-07-24 ΕΣΠΕΡΙΝΌΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ

2023-07-23 Ζ' ΚΥΡΙΑΚΉ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ευαγγέλιο Κυριακής Ζ΄ Ματθαίου 23-7-2023

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής Ζ΄ Ματθαίου (Ματθ. θ´ 27-35) Θεραπεία των δύο τυφλών και του κωφού

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παράγοντι τῷ Ἰησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· Ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυῒδ. ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· Ναί, Κύριε. τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν. καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί· καὶ ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· Ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω. οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ.

Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον· καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφός. καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες, Οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ. οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον· Ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια. Καὶ περιῆγεν ὁ Ἰησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας, διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

Απόδοση σε νεοελληνική το Ευαγγέλιο Κυριακής Ζ΄ Ματθαίου

Εκεῖνο τόν καιρό, καθώς προχωροῦσε ὁ Ἰησοῦς, τον ηκολούθησαν δύο τυφλοί, οι οποίοι έκραζαν και έλεγαν· “σπλαγχνίσου μας, υιέ Δαυΐδ, και δος μας το φως των οφθαλμών μας”. Οταν δε έφθασε στο σπίτι, τον επλησίασαν οι τυφλοί και είπε προς αυτούς ο Ιησούς· “πιστεύετε πράγματι, ότι ημπορώ εγώ να κάμω αυτό, που ζητείτε;” Λεγουν προς αυτόν· “ναι, Κυριε”. Τοτε ήγγισε τα μάτια των, λέγων· “σύμφωνα με την πίστιν σας ας γίνη αυτό προς χάριν σας”. Και αμέσως άνοιξαν οι οφθαλμοί των. Ο δε Ιησούς συνέστησεν εις αυτούς με αυστηρότητα και είπε· “προσέχετε, κανείς να μη μάθη το θαύμα”. Αλλά εκείνοι εξελθόντες διέδωσαν το θαύμα και την φήμη του Ιησού εις όλην εκείνην την χώραν. Ενώ δε αυτοί εξήρχοντο, ιδού έφεραν στον Ιησούν ένα άνθρωπον δαιμονιζόμενον κωφάλαλον.

Και όταν εξεδιώχθη το δαιμόνιον, αμέσως ωμίλησεν ο κωφάλαλος και οι όχλοι που ήσαν εκεί εθαύμασαν και έλεγαν ότι ποτέ έως τώρα δεν εφάνησαν στον Ισραηλιτικόν λαόν τόσα πολλά και τόσα μεγάλα θαύματα. Οι μοχθηροί όμως και δόλιοι Φαρισαίοι έλεγαν· “αυτός διώχνει τα δαιμόνια με την δύναμιν του αργηγού των δαιμονίων”. Και περιώδευε ο Ιησούς όλας τας πόλεις και τα χωρία διδάσκων εις τας συναγωγάς αυτών και κηρύσσων το χαρμόσυνον άγγελμα της βασιλείας των ουρανών και θεραπεύων κάθε ασθένειαν και κάθε καχεξίαν μεταξύ του λαού.

Ο Απόστολος Κυριακής Ζ´ Ματθαίου 23-7-2023 (Ρωμ. ιε΄ 1-7)

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής Ζ´ Ματθαίου

Αδελφοί, ὀφείλομεν ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν. Ἕκαστος γὰρ ἡμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθὸν πρὸς οἰκοδομήν· καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν, ἀλλὰ καθὼς γέγραπται· «Οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ’ ἐμέ». Ὅσα γὰρ προεγράφη, εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν προεγράφη, ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως τῶν γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν.

Ὁ δὲ Θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως δῴη ὑμῖν τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰ Χριστὸν Ἰησοῦν, ἵνα ὁμοθυμαδὸν ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζητε τὸν Θεὸν καὶ πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διὸ προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσελάβετο ἡμᾶς εἰς δόξαν Θεοῦ.

Απόδοση σε νεοελληνική ο Απόστολος Κυριακής Ζ´ Ματθαίου

Αδελφοί, ὃσοι ἔχουμε δυνατή πίστη ὀφείλουμε νά ἀνεχόμαστε τίς ἀδυναμίες αὐτῶν πού ἔχουν ἀδύναμη πίστη, καί νά μήν κάνουμε ὅ,τι ἀρέσει σ’ ἐμᾶς. Ἡ συμπεριφορά τοῦ καθενός μας νά εἶναι ἀρεστή στόν πλησίον, ὥστε νά τόν βοηθάει νά προκόβει στό ἀγαθό κι ἔτσι νά συντελεῖ στήν οἰκοδομή τῆς ἐκκλησίας. Ἄλλωστε, κι ὁ Χριστός δέν ἔζησε γιά νά εὐαρεστήσει τόν ἑαυτό του, ἀλλά, ὅπως λέει ἡ Γραφή, οἱ ὕβρεις ὅσων σ’ ἔβριζαν, Θεέ, ἔπεσαν πάνω μου. Νά ξέρετε ὅτι ὅσα γράφτηκαν στίς Γραφές, ἔχουν γραφτεῖ γιά νά μᾶς διδάσκουν. Ἔτσι, μέ τήν ὑπομονή καί τήν ἐνθάρρυνση πού δίνει ἡ Γραφή, θά στηριχτεῖ ἡ ἐλπίδα μας.

Εἴθε ὁ Θεός, πού χαρίζει τήν ὑπομονή καί τήν ἐνθάρρυνση, νά σᾶς δώσει τήν ὁμόνοια σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι, ὅλοι μαζί μέ μία φωνή θά δοξάζετε τό Θεό, τόν Πατέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Νά δέχεστε ὁ ἕνας τόν ἄλλο, ὅπως δέχτηκε κι ἐσᾶς ὁ Χριστός, γιά νά δοξάζεται ὁ Θεός.

ΜΗ ΕΑΥΤΟΙΣ ΑΡΕΣΚΕΙΝ

"Ὀφείλομεν ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν .  ἕκαστος ἡμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθὸν πρὸς οἰκοδομήν" (Ρωμ.  15, 1-2)

"Όσοι έχουμε δυνατή πίστη οφείλουμε να ανεχόμαστε τις αδυναμίες αυτών που έχουν αδύναμη πίστη, και να μην κάνουμε ό,τι αρέσει σ’ εμάς. Η συμπεριφορά του καθενός μας να είναι αρεστή στον πλησίον, ώστε να τον βοηθάει να προκόβει στο αγαθό κι έτσι να συντελεί στην οικοδομή της εκκλησίας". 

            Κριτήριο της εποχής μας και του πολιτισμού μας είναι ο εαυτός μας, το εγώ μας. Σήμερα αποθεώνεται η φιλαρέσκεια. Δεν έχει να κάνει μόνο με την περιποίηση του σώματός μας, την επιθυμία να είμαστε αρεστοί στους άλλους, να ελκύουμε την προσοχή τους και το ενδιαφέρον τους. Κυρίως έχει να κάνει με ένα αίσθημα  αυτοδικαίωσης. Γιατί το να περιποιούμαστε το σώμα μας, την σάρκα μας, είναι κάτι το σύνηθες. Ο απόστολος Παύλος, στο αποστολικό ανάγνωσμα του γάμου, μας υπενθυμίζει ότι κανείς δεν μισεί την σάρκα του, αλλά την τρέφει και την φροντίζει (Εφεσ. 5, 29). Ο μοναχισμός είναι μία έκτακτη κλήση και δωρεά, ευλογημένη, όχι όμως ο κανόνας για τον κόσμο. Και στην άσκηση έχουμε αγώνα παθοκτονίας και όχι σωματοκτονίας. Αν λοιπόν κάποιος ή κάποια, με μέτρο, φροντίζει για το σώμα του, αυτό δεν αντίκεται στις εντολές του Θεού. Το πρόβλημα όμως έχει να κάνει όταν η σωματική φροντίδα γίνεται αφετηρία πρόκλησης της φιλαυτίας και της φιληδονίας για τον άνθρωπο, κυρίως όμως όταν θέλουμε να βλέπουμε τα πάντα μέσα από το δικό μας πρίσμα, να μην παραδεχόμαστε ποτέ σφάλματα και να μη βλέπουμε την ζωή μέσα από τα μάτια των άλλων και τις ανάγκες τους.

            Γι' αυτό και ο απόστολος Παύλος μάς προτρέπει όσοι αισθανόμαστε ότι έχουμε δυνατή πίστη, να σηκώνουμε τα βάρη των αδυνάμων, όπως επίσης και να τους συγχωρούμε και να μην βλέπουμε τα πράγματα με βάση την δική μας δικαίωση. Αυτό δεν έχει να κάνει με την αλήθεια. Έχει να κάνει με την συγκατάβαση στο πρόσωπο του άλλου. Προφανώς και δεν χωρούν εκπτώσεις στην πίστη, ούτε ένα αίσθημα ότι η αλήθειά μας είναι η αλήθεια. Μόνο ο Χριστός είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή. Και αμαρτίες έχουμε, και η γνώμη μας δεν είναι δεδομένα ορθή, από την στιγμή που δεν μπορούμε να έχουμε μία πλήρη εικόνα των πραγμάτων, των αιτιών που οδηγούν τον συνάνθρωπό μας σε συγκεκριμένες πράξεις και συμπεριφορές, όπως επίσης και της δύναμης και της αντοχής του. Εμείς μπορεί να είμαστε στον σωστό δρόμο. Η σκέψη μας να είναι αυτή που όντως οδηγεί στο σωστό και στο καλό. Το θέμα είναι τι αντέχει ο άλλος, πόσο μπορεί διά της ελευθερίας του να αποδεχτεί αυτό που πιστεύουμε και λέμε, πόσο μπορεί να σχετιστεί μαζί μας με τους όρους που θέτουμε.

            Ο πολιτισμός μας σήμερα έχει υιοθετήσει μία φράση: "σ' όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε". Η αντίληψη αυτή μπορεί να μας γεμίζει ικανοποίηση και να μας κάνει να αισθανόμαστε καλά με τον εαυτό μας. Από την άλλη, η προοπτική της πίστης, επειδή περνά μέσα από την αγάπη για τον πλησίον, μάς προτρέπει να διαλεχθούμε, να πείσουμε, να ακούσουμε τα επιχειρήματα του άλλου, να μπούμε στην θέση του, να δούμε τι μπορεί να αντέξει και τι όχι. Αυτή είναι η γνήσια κοινωνικότητα. Η κατάκριση και η απόρριψη του άλλου είναι ο εύκολος δρόμος. Ακόμη κι αν ο άλλος παραμένει στην αδυναμία του, χρειάζεται η προσευχή και η υπομονή. Ένα μικρό βήμα πίσω, όχι για να του κάνουμε το χατίρι, αλλά για να δείξουμε την απόφασή μας να συμπορευθούμε. Και, ταυτόχρονα, μία καλύτερη εντός μας διαχείριση του χρόνου. Δεν είναι όλα που πρέπει να γίνουν εδώ και τώρα. Χρειάζονται προτεραιότητες και από κει και πέρα υπομονή.

            Κι αν ο άλλος μας απορρίπτει; Καλύτερα να κλειστούμε στο ταμιείον μας. Να κάνουμε την προσευχή μας γι' αυτόν. Να λειτουργήσουμε ως διακριτικά διαθέσιμοι, όχι όμως με την απαίτηση να τον εξουσιάσουμε επειδή έχουμε δίκιο. Αυτή η στάση είναι πνευματική και έχει να κάνει με τις σχέσεις μας. Σε ζητήματα όμως που άπτονται του νόμου, η τελική γραμμή είναι να γίνει όπως ο νόμος ορίζει, όχι όπως εμείς θα θέλαμε να είναι τα πράγματα, εκτός αν είναι ζητήματα πίστης. Εδώ έρχεται κι ένας ακόμη πειρασμός: αυτός της διχογνωμίας, όταν μάλιστα βάζουμε τον εαυτό μας στην θέση του ομολογητή, του σωτήρα, της αυθεντίας. Ο Παύλος τονίζει ότι το μείζον είναι η Εκκλησία, στην οποία ο καθένας μας έχει την θέση του και δεν πρέπει να το λησμονεί αυτό.

            Ο απόστολος των εθνών μάς ζητά να κοιτάμε τι αρέσει στον πλησίον μας, τι μπορεί να τον βοηθήσει να προχωρήσει πνευματικά. Ας μη μένουμε στην φιλαυτία, την φιλαρέσκεια, την θεοποίηση του  εγώ μας, που γίνεται ένας ψυχικός ναρκισσισμός. Υπάρχουμε για να συνυπάρχουμε και να συνοδοιπορούμε. Υπάρχουμε για να σηκώνουμε τα βάρη και των άλλων. Ακόμη και στα δίκια μας, ας ζυγίσουμε τι μπορούμε με καλό τρόπο να περάσουμε και τι μπορεί να περιμένει. Και ο Θεός θα δώσει φώτιση σε όλους να προχωρήσουμε από κοινού. Αρκεί να μην έχουμε κάνει τον εαυτό μας κριτήριο της αλήθειας.

 π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

23 Ιουλίου 2023

Κυριακή Ζ' Ματθαίου

2023-07-22 ΕΣΠΕΡΙΝΌΣ Ζ ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Κήρυγμα Κυριακής Ζ’ Ματθαίου (23-07-2023)

Επί του Αποστολικού αναγνώσματος (Ρωμ. ιε’ 1-7)

«Ἀδελφοὶ ὀφείλομεν ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν»

Αγαπητοί μου αδελφοί, γνωρίζουμε ότι ο αρχηγός της πίστεώς μας και κεφαλή της Εκκλησίας μας είναι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός. Εμείς είμαστε μέλη Χριστού και μέλη της Εκκλησίας.

Αυτό δεν είναι μια θεωρία, αλλά μια ζωντανή πραγματικότητα που καλούμαστε να την ζούμε σαν πνευματική εμπειρία, με συγκεκριμένες πρακτικές στην ζωή μας ως μαθητές του Χριστού και μέλη του σώματος Αυτού, δηλ. της Εκκλησίας. «Ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ».

Ο Θεός δοξάζεται μέσω των αδελφών μας και αδελφοί του Χριστού, είμεθα όταν υπάρχει η μεταξύ μας αγάπη και συμπαράσταση στα ασθενήματα των αδυνάτων. Όλοι είμαστε «αλλήλων μέλη» και οφείλουμε να δείχνουμε φροντίδα ο ένας για τον άλλον: «όταν υποφέρει ένα μέλος, συμπάσχουν όλα τα μέλη και όταν τιμάται ένα μέλος, χαίρονται μαζί του όλα», μας υπενθυμίζει ο Απ. Παύλος στην επιστολή του Α΄ προς Κορινθίους.

Βέβαια θα πρέπει να τονίσουμε ότι στην σημερινή αποστολική του επιστολή προς Ρωμαίους που ακούσαμε πριν από λίγο, δεν αναφέρεται μόνο προς τους αδυνάτους υπό την έννοια των πτωχών, ασθενών  και εμπερίστατων αδελφών, αλλά αναφέρεται σε μια πολύ συγκεκριμένη πλευρά: την στάση και την συμπαράσταση των δυνατών στην πίστη Χριστιανών προς τους Χριστιανούς αδελφούς που είναι αδύναμοι και ασταθείς στην πίστη τους και κινδυνεύουν να κλονισθούν και να παρασυρθούν μακριά από τον Χριστό και την Εκκλησία Του.

«Ἀδελφοὶ ὀφείλομεν ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν καὶ μὴ ἐαυτοῖς ἀρέσκειν». Γνώρισμά μας ως Χριστιανοί είναι να θέτουμε την αγάπη και την φροντίδα για τους αδελφούς μας, πάνω από ό,τι βολεύει και ευχαριστεί εμάς. «Μη ευατοίς αρέσκειν»· αυτό σημαίνει ότι όταν πράττουμε αυτό που εμάς ευχαριστεί και ικανοποιεί, έχει ως κίνητρο τον εγωισμό μας. Αντίθετα αν πράττουμε αυτό που αναπαύει και ωφελεί τους εν Χριστώ αδελφούς, αυτό αποδεικνύει ότι στην καρδιά μας υπάρχει γνήσια και αδελφική αγάπη με ταπείνωση Χριστού.

Ο Χριστός μας δεν έζησε εδώ στην γη για να ευαρεστήσει τον εαυτό του αλλά όλες οι βρισιές, οι κατάρες, οι ονειδισμοί και τα βάσανα έπεσαν πάνω Του από τους ευεργετηθέντες ανθρώπους: «οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσαν ἐπ’ ἐμέ».

Άκουσε από τους σκληρούς σταυρωτές Του και έζησε ό,τι σκληρότερο έχουν να προσφέρουν οι σκληροί άνθρωποι και όλα αυτά γιατί ομολόγησε ότι είναι ο Υιός του Θεού. Εμείς τώρα αδελφοί διδασκόμαστε από όλα αυτά; Παίρνουμε δύναμη, δείχνουμε υπομονή και ανεχόμαστε τις αδυναμίες των άλλων αδύναμων αδελφών στην πίστη και στην ζωή; Εύχομαι παρακαλεί ο Μέγας Παύλος, να μας χαρίζει την υπομονή και το θάρρος ώστε να ζούμε με ομόνοια και σύμφωνα με το θέλημα του Θεού: «ὁ δε Θεός τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως δώη ἡμῖν τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις».

Αν αυτά τα συναισθήματα και φρονήματα και ο τρόπος ζωής κυριαρχούν στην ζωή μας, τότε θα δοξάζουμε τον Θεό και Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Τότε και μόνο τότε μπορούμε να πούμε ότι και «ἡμεῖς είμεθα υιοί Θεού κατά χάριν». 

Αμήν!

                                                            

                                        

Γ’ κατασκηνωτική περίοδος στη Κασσιόπη της Κέρκυρας

 Ο Σεβασμιώτατος επιστρέφθηκε το σύγχρονο και ανακαινισμένο εκ βάθρων κατασκηνωτικό κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας προκειμένου να ευλογήσει την Γ’ κατασκηνωτική περίοδο η οποία αποτελείται από αγόρια γυμνασίου και λυκείου. Τη μεγάλη του χαρά εξέφρασε ο Σεβασμιώτατος όταν αντίκρισε τον νεανικό παλμό 120 παιδιών τα οποία συγκεντρωμένα τον ανέμεναν.

Αρχηγός αυτής της κατασκηνωτικής περιόδου ο αιδεσιμολ. Πρωτ. πατηρ Γεώργιος Μπογδάνος και υπεύθυνος του Γραφείου Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως. Υπαρχηγός ο ιεροδιάκονος πατήρ Δοσίθεος Παπαμήτρος συνυπεύθυνος του γραφείου νεότητος και εκπαιδευτικός.

 Η ονομασία της φετινής κατασκήνωσης είναι « Φως Εθνών » και είναι αφιερωμένη στην εξωτερική ιεραποστολή. Στην αρχή ο Σεβασμιώτατος είχε μια ιδιαίτερη συνάντηση με τα στελέχη της κατασκήνωσης τον αρχηγό, τον υπαρχηγό και τους 17 ομαδάρχες, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι στις ανάλογες ομάδες της κατασκήνωσης. Οι ομαδάρχες προέρχονται από τα παλαιότερα κατασκηνωτικά χρόνια, οι οποίοι ανεδείχθησαν πολύτιμα στελέχη. Ο Σεβασμιώτατος απευθυνόμενος σε αυτούς, τους ομίλησε για την τιμή και την ευθύνη την οποία έχουν ως στελέχη της κατασκήνωσης. Την τιμή, να οδηγούν υπό την ευθύνη τους, τα νεότερα παιδιά, αλλά και την υπευθυνότητα στο υψηλό έργο. Τους μίλησε ακόμα για την αγάπη, την αλληλεγγύη και την αδελφοσύνη που είναι βιώματα παραγόμενα στην κοινή κατασκηνωτική ζωή. 

Στη κοινή τράπεζα όπου παρακάθισε ο Σεβασμιώτατος, μίλησε σε όλα τα παιδιά για την έννοια του φωτός, που είναι ο ίδιος ο Θεός και πως αυτό το φως της Θεότητος μετά την Ανάσταση και την Πεντηκοστή έλαμψε στις καρδιές και στις ζωές των ανθρώπων, που το αποδεχθήκαν και το καθήκον των αποστόλων και μαθητών του Κυρίου μας να το μεταλαμπαδεύουν εις πάντα τα έθνη. Αυτό το έργο της ιεραποστολής το έχουν αναλάβει σύγχρονοι απόστολοι του Κυρίου μας να το μεταφέρουν στα έθνη τα οποία ακόμα δεν γνώρισαν το φως του Χριστού. Σήμερα η ιεραποστολή είναι εξαπλωμένη στην Αφρική και στα βάθη της Ασίας, που ιδιαίτερα οι άνθρωποι, ζητούν επίμονα το φως του Χριστού το φως της αλήθειας. Στο τέλος τα παιδιά παρουσίασαν ύμνους και κραυγές κατασκηνωτικές που εκδήλωσαν την χαρά τους και τις ευχαριστίες τους στη τοπική εκκλησία η οποία τα περιβάλει με στοργή και αγάπη.