Translate

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Ο ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΑΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ



Κύριος ομιλητής κατά την σημερινή  Δοξολογία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό ήταν ο συμπολίτης μας Ιστορικός και λόγιος κ. Σπυρίδων Γαούτσης  ο οποίος τεκμηρίωσε με την επιστημονική του κατάρτιση το νόημα της ημέρας αλλά και με θάρρος είπε τα πράγματα όπως έχουν σήμερα.
Το blog μας τον συγχαίρει και παραθέτουμε την ομιλία του που είχε την καλοσύνη να μας παραχωρήσει.


Μητροπολιτικός Ναός Κέρκυρας
Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Πανηγυρικός για την Εθνική Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940


            Όταν τον Αύγουστο του 1939 η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία, ξεκινώντας να προελαύνει ανεμπόδιστα σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο, η Ελληνική Κυβέρνηση προχώρησε σε μερική επιστράτευση, αναγνωρίζοντας ότι το πέπλο του πολέμου δεν θα αργούσε να κατέβει νοτιότερα. Σ' ότι αφορά στο νησί μας, το 10ο Σύνταγμα που έδρευε στην Κέρκυρα και υπάγονταν στην 8η Μεραρχία Πεζικού, προωθήθηκε στα βορειοδυτικά σύνορα της Μακεδονίας. Όσοι από την άλλη μπορούσαν να δουν πίσω από τους τίτλους των ιταλικών εφημερίδων και της προπαγάνδας που ασκούνταν περί της υποτιθέμενης ιταλογένειας των Επτανησίων, αντιλαμβάνονταν πως οι ιταλοί βρίσκονταν προ των ελληνικών πυλών. Δημοσιογραφικοί, άλλωστε, κύκλοι στην Ιταλία και οι  ανταποκριτές τους στην Ελλάδα, αναφέρονταν ανοιχτά στο σχέδιο της ιταλικής εισβολής, αλλά η λογοκρισία που είχε επιβάλλει η Μεταξική δικτατορία της 4ης Αυγούστου απέκρυπτε το πραγματικό μέγεθος των γεγονότων.
            Ο Μουσολίνι προσπαθούσε μάταια να συναγωνιστεί τους γερμανούς του συμμάχους κι ενώ οι δυνάμεις του αποτυγχάνουν διαδοχικά στη Ριβιέρα, στη Λιβύη και στο δρόμο για την Αίγυπτο, προχωρά στο μοιραίο σφάλμα να επιτεθεί στην Ελλάδα, σε μία επιχείρηση που αποδείχθηκε ιστορικά εντελώς επιπόλαιη, καιροσκοπική και ανοργάνωτη. Οι ιταλικές προκλήσεις πάντως είχαν ξεκινήσει ήδη από το Πάσχα του 1940 με την επίσκεψη του “Αμέρικο Βεσπούτσι” στο λιμάνι της Κέρκυρας και τις προβοκάτσιες που εκτυλίχθησαν, και συνεχίστηκαν τον επόμενο μήνα με την αναγγελία του Μουσολίνι για την κήρυξη του πολέμου κατά των άγγλο - γάλλων με σκοπό τη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στα Βαλκάνια. Στην πραγματικότητα, οι ιθύνοντες του ιταλικού φασιστικού καθεστώτος θορυβημένοι από τη γάλλο – βρετανική επιρροή που ασκούνταν στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι η χώρα μας δεν βίωνε τις πιο δημοκρατικές της περιόδους υπό το καθεστώς Μεταξά, τον Ιούλιο του 1940 θα βυθίσουν το αντιτορπιλικό “Ύδρα” και το βοηθητικό “Αρίων” στη Γαμβούσα, έξω από την Κρήτη, θα συνεχίσουν με το λιμάνι στη Ναύπακτο, ενώ τον Αύγουστο του ιδίου χρόνου, κατά τις πανηγυρικές εκδηλώσεις του δεκαπενταύγουστου στην Τήνο θα τορπιλίσουν το εύδρομο “Έλλη”. Η ιταλική αεροπορία θα συνεχίσει τις επιχειρήσεις, το ιταλικό αρχηγείο της Αλβανίας προέβαινε άλλωστε συχνά σε επιδείξεις δυνάμεως με την διεξαγωγή μεγάλων στρατιωτικών και ναυτικών γυμνασίων, ενώ η κήρυξη του πολέμου θα ανακοινωθεί τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου, όταν η Κυβέρνηση Μεταξά θα αρνηθεί το ιταλικό τελεσίγραφο για την παράδοση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Η Ελλάδα είχε για άλλη μία φορά συρθεί σ' έναν ακόμη πόλεμο.
Η ιταλική επίθεση εκδηλώθηκε στην Ήπειρο την ίδια κιόλας ημέρα, μια μέρα σαν και σήμερα κι αν ακόμα οι ιταλοί επιτελείς πίστευαν ότι θα μπορούσαν εύκολα να προελάσουν μέσα από τα αλβανικά βουνά στα βόρια σύνορά μας και από εκεί στην Αθήνα, η σθεναρή αντίσταση του ελληνικού στρατού και η αντεπίθεση στο μέτωπο της Κορυτσάς διέψευσε γρήγορα τις όποιες τους προσδοκίες.
“Η 28η Οκτωβρίου του 1940 ξημέρωσε πάνω από το Ιόνιο γαλανή και ηλιόφωτη” γράφει ο Κώστας Δαφνής στο κλασικό πλέον έργο του “Χρόνια Πολέμου και Κατοχής”. “Πρωί πρωί μία ανάλαφρη γάζα ομίχλης τύλιγε την Κέρκυρα. Μα όσο ο ήλιος προχωρούσε πάνω από τις κορφές των ηπειρωτικών βουνών, η ομίχλη σκορπούσε και τα πάντα τα τύλιγε το χαρούμενο φως. Όσοι ξυπνούσαν πρωί κι είχαν τη συνήθεια να βάζουν το ραδιόφωνο για να παίρνουν τις πρωινές ειδήσεις, ήξεραν πως ο πόλεμος είχε αρχίσει. Οι άλλοι, οι περισσότεροι, βυθισμένοι στη γαλήνη του οκτωβριάτικου πρωινού δεν είχαν πάρει είδηση από το τραγικό μήνυμα.
Μονάχα στο Παλαιό Φρούριο, έδρα της Στρατιωτικής Διοικήσεως, όλοι βρίσκονταν σε συναγερμό. Το τηλεγράφημα για την κήρυξη του πολέμου είχε φτάσει στις πεντέμισι το πρωί. Μετά την αποκρυπτογράφησή του, εκλήθησαν στο Φρούριο όλοι οι αξιωματικοί που ήταν στην πόλη και διετάχθησαν τα στρατιωτικά τμήματα της υπαίθρου να βρίσκονται σε επιφυλακή. Αμέσως δε” καταλήγει ο συγγραφέας “ετέθη σε εφαρμογή το σχέδιο επιστρατεύσεως και πολεμικής ενεργείας”.
Οι ιταλοί βομβάρδισαν την Κέρκυρα και τον άμαχο πληθυσμό της για πρώτη φορά το πρωί της 1ης Νοεμβρίου 1940. Τα αεροπλάνα σε κανονικό σχηματισμό, έκαναν το γύρο της παλαιάς πόλης και στη συνέχεια εξαπέλυσαν την πρώτη βομβιστική επίθεση. Τα παρατηρητήρια, η αεράμυνα, η πολιτική διοίκηση εμφανίστηκαν παντελώς απροετοίμαστοι και η ανεπάρκεια ψυχολογικής προπαρασκευής πανικόβαλλε τον κόσμο που έτρεχε να εκκενώσει την πόλη, αναζητώντας ασφαλέστερα καταφύγια στην ύπαιθρο. Νοσοκόμοι και ιατροί του αστικού νοσοκομείου, ερυθροσταυρίτισσες, αστυνομικοί και μέλη του Πατριωτικού Ιδρύματος, μαζί με άλλους εθελοντές θα παραμείνουν στην πόλη, περιθάλποντας τους τραυματίες και καταμετρώντας τις απώλειες και τις ζημιές. Την έκπληξη και τον αιφνιδιασμό διαδέχεται σιγά σιγά η αλληλεγγύη και η ομοψυχία. Η απουσία κάθε κρατικού μηχανισμού οδηγεί τον κόσμο και τους φορείς να μεταφέρουν το Ορφανοτροφείο, το Νοσοκομείο και κάποιους άλλους οργανισμούς κοινής ωφελείας εκτός πόλεως. Ο Μεταξάς θα στείλει ένα τηλεγράφημα για να εμψυχώσει τους κερκυραίους, καταλήγοντας: “ο αγών μας, ηρωικέ και ευγενικέ λαέ της Κέρκυρας θα είναι μέγας και δια τούτο θα είναι τραχύς... όπως πάντοτε, λοιπόν, θα αγωνισθώμεν και τώρα μέχρις εσχάτων δια να περισώσομεν την ελευθερίαν μας, τας εστίας μας, τους βωμούς μας και την τιμήν μας ως άνθρωποι και ως έθνος”.
Οι ιταλικοί βομβαρδισμοί θα συνεχιστούν μέχρι την 21η Απριλίου 1941, όταν κι αποβιβάστηκαν τα πρώτα αγήματα του ιταλικού στρατού. Το απόγευμα της 28ης Απριλίου 1941 η ιταλική σημαία θα υψωθεί στην κορυφή του Παλαιού Φρουρίου και την ίδια ημέρα ο Νομάρχης Κέρκυρας παραιτείται και δημοσιοποιεί ένα τελευταίο διάγγελμα υποστήριξης. “Πατριώτες της Κέρκυρας” αναφέρει κλείνοντας “καλήν αντάμωσιν μεθαύριον που ο ήλιος της Ελευθερίας θ' ανατείλει πάλι στο ωραίο νησί σας. Καλήν αντάμωσι. Ζήτω η Ελλάς. Ο Νομάρχης Κερκύρας Ευάγγελος Αβέρωφ”. Το ίδιο διάστημα οι Γερμανοί εισέρχονται στην Αθήνα, εγκαινιάζοντας για την χώρα μία από τις σκληρότερες και πιο μαρτυρικές περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της. Τουλάχιστον στα Επτάνησα οι πολεμικές προθέσεις και οι βιαιότητες υπήρξαν πολύ πιο αμβλυμένες κι αυτό λόγω των ιταλικών προπολεμικών επεκτατικών βλέψεων και πολιτικών, για την προσάρτησή των νησιών στις κατακτητικές τους επιδιώξεις.
Με την ανατροπή του Μουσολίνι από τον Στρατάρχη Μπαντόλιο και την ιταλική συνθηκολόγηση το Σεπτέμβριο του 1943 θα ξεσπάσει σαν ιστορική προκατάληψη η περιφρόνηση των γερμανών απέναντι στους μέχρι πρότινος συμμάχους τους. Η εμμονή από την άλλη των ιταλικών μεραρχιών του Ιονίου να μην παραδοθούν θα εγκαταλείψει την ανοχύρωτη Κέρκυρα στις φλόγες των γερμανικών βομβαρδιστικών. Από εκεί και πέρα η ιστορία είναι γνωστή κι όσο κι αν η καταστροφή του νησιού μας μπορεί να φαντάζει μία ακόμα μικρή ψηφίδα μέσα στο αιματοβαμμένο μωσαϊκό της παγκόσμιας ιστορίας του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, για όλους εμάς σήμερα και για όσους προηγήθηκαν, αποτελεί μία φορτισμένη συναισθηματικά στιγμή που σαν ανοιχτή πληγή πυορροεί ακόμα μέσα στο χρόνο.
Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940 και η περίοδος που ακολούθησε μέχρι τον Οκτώβριο του 1944, όταν και τα τελευταία γερμανικά στρατεύματα αποχώρησαν από την Ελλάδα, αποτελεί μία κορυφαία επέτειο για το Νέο Ελληνισμό και το νόημα του εορτασμού της έχει σήμερα, περισσότερο από ποτέ, πολλαπλές μεταφράσεις: Κατ' αρχήν έχει την πρόδηλη εθνική και ιστορική αξία. Ένα γεγονός της σύγχρονης ιστορικής πραγματικότητας που υπενθυμίζει στους νεότερους και κυρίως στους μαθητές και στους νέους τον ηρωικό αγώνα οπλιτών και πολιτών για την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας μας. Συγχρόνως αποτελεί έναν ασίγαστο φόρο τιμής για τη θυσία εκείνων που έπεσαν στις διάφορες πόλεις ή πνίγηκαν στις ναυτικές αναμετρήσεις, αλλά κυρίως εκείνων που έπεσαν στα αλβανικά όρη και που το Ελληνικό Κράτος 70 χρόνια τώρα δεν έχει δείξει την ευαισθησία και την υποχρέωση να συγκεντρώσει τα λείψανά τους.
Η εμπλοκή της Ελλάδος από την  άλλη στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και η καθυστέρηση που προκάλεσαν στους γερμανούς να επεκταθούν ανατολικότερα, πριν τους προλάβει ο βαρύς χειμώνας του 1940, έχει αποδειχθεί ιστορικά πως συντέλεσε αποφασιστικά στην αποδυνάμωση των σχεδίων του Άξονα. “Μην ξεχνάτε ότι η Ελλάδα πολεμά για τη μοίρα του κόσμου” έγραψαν σ' ένα μανιφέστο τους οι λογοτέχνες μας το 1940 κι αυτήν την αντίσταση, όταν μερικά ανυπότακτα πνεύματα νίκησαν τα μεγέθη, χαιρέτισαν με σεβασμό ηγέτες και πνευματικές προσωπικότητες απ' όλες οι γωνιές του πλανήτη.
Η σημερινή επέτειος συνεπώς απευθύνεται κυρίως στις νεότερες γενιές, άρα έχει και παιδευτική αξία. Κυρίως σήμερα που το συλλογικό συμφέρον υπολείπεται στη συνείδηση του κόσμου από το ατομικό, η σημασία του ιστορικού συλλογικού παραδείγματος της εθνικής ομοψυχίας αποκτά χαρακτήρα επίκαιρο και επιτακτικό. Η συλλογική μνήμη αποτελεί πυλώνα για την ψυχοσύνθεση και τη διατήρηση της εθνικής συνείδησης και παραδείγματα σαν τον αγώνα και την αγωνία των Ελλήνων που έζησαν τη φρίκη του δευτέρου μεγάλου πολέμου δεν μπορούν να μην προβάλλονται σε κάθε ευκαιρία και να μην διδάσκονται, χωρίς όμως στομφώδεις αφέλειες και ατέρμονες ή λανθάνουσες μεγαλοσχημοσύνες.
Η 28η Οκτωβρίου του 1940 και κάθε μέρα που ξημερώνει για τη χώρα μας μία 28η Οκτωβρίου, αποτελεί μία στιγμή ιστορίας να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας, να μετουσιώσουμε το εύψυχο αυτού του λαού, των νέων κυρίως, διδάσκοντας ήθος, ιδιαίτερα σήμερα που διακυβεύεται και συναλλάσσεται η αξιοπρέπειά μας, η αυτοδιάθεσή μας, η ίδια μας η υπόσταση. Σήμερα κυρίως που οι έλληνες, οι ευρωπαίοι, ο κόσμος όλος καλούνται ν' αντιμετωπίσουν τις σύγχρονες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές προκλήσεις, μηνύματα σαν κι αυτό της 28ης Οκτωβρίου, αφυπνίζουν, ξεσηκώνουν, συσπειρώνουν και αποδεικνύουν πως ο κόσμος, η Ευρώπη, η Ελλάδα μπορεί και διαθέτει ακόμα αντιστάσεις.
Εκείνο το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν το πρωί της 28ης Οκτωβρίου “αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουσιν από τις 05:30' ώρας την σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους”. Αυτό το μήνυμα “αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους” όσο συχνά κι αν έχει ακουστεί σε βάθος χρόνου, αποτελεί το διαχρονικό χαρακτηριστικό της ελληνικής ιστορίας και αποκτά γεγονός με μεγάλη πολιτική σημασία. Ένα πολεμικό προσκλητήριο που αντί να προκαλέσει πανικό, σήμανε πανεθνικό συναγερμό κι ενθουσιασμό στις τάξεις των νέων, που υπό την συναίσθηση του βάρους του εθνικού χρέους, γαντζωμένοι σε λεωφορεία και τραμ έτρεχαν  να παρουσιαστούν γελαστοί στις μονάδες τους και στα κέντρα κατάταξης. “Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους”. Αιώνες πίσω, “αι ημέτεραι δυνάμεις” αυτό κάνουν. Ή μήπως αυτό έκαναν στο παρελθόν;
Ας μην πλανόμαστε νομίζοντας πως οι γενιές που προηγήθηκαν κι όσοι πολέμησαν διαχρονικά στα διάφορα πεδία των μαχών ήταν γεννημένοι υπερήρωες. Καθημερινοί άνθρωποι υπήρξαν που αγωνίζονταν να επιβιώσουν και που άφησαν πίσω τους χήρες, μαυροφορεμένες μάνες και παιδιά που δεν πρόλαβαν να τους γνωρίσουν. Άνθρωποι που κρύωναν και πείναγαν στα χαρακώματα του μετώπου, άνθρωποι που έκλαιγαν τραυματισμένοι κι ακρωτηριασμένοι στα μετώπισθεν, άνθρωποι που σκιρτούσαν και ριγούσαν στη θέα της υπεροπλίας του αντιπάλου. Ο ηρωισμός όμως κι η αυταπάρνηση που επέδειξαν δεν υπήρξε μία συμπτωματική εκδήλωση περιστάσεων, αλλά μία συνειδητή και ακατάλυτη έκφραση πεποιθήσεων που γεννήθηκαν σαν αξίες μέσα στις καρδιές τους και κάθε σταγόνα αίμα που έχυσαν για να μπορούμε να γιορτάζουμε και να καυχόμαστε εμείς σήμερα, πρέπει να μας θυμίζει το χρέος που έχουμε να συνεχίζουμε τις δικές τους προσπάθειες.
Εδώ τοποθετείται η ιστορική αξία αυτής της ημέρας, στις ευλογημένες και ανένδοτες εκείνες υπάρξεις που απαρνήθηκαν τα συμφέροντά τους και στραγγάλισαν τη σιγουριά και την ασφάλειά τους, εμπνεόμενοι από το ιδανικό της σύμπνοιας και της ενότητας που οδηγεί στις πιο υψηλές και πιο ευγενείς επιδιώξεις. Εδώ τοποθετείται η ιστορική αξία αυτής της επετείου και όχι στα συνθήματα και στις εκκωφαντικές ρητορείες που από καιρό μας έχουν συνηθίσει.
Στα χρόνια που πέρασαν, αγαπητοί μου, η χώρα μας διένυσε τη μακροβιότερη περίοδο ειρήνης και ευημερίας που γνώρισε ποτέ, εντασσόμενη σε διεθνείς οργανισμούς και ενώσεις, αναπτυσσόμενη ριζικά και οικοδομώντας δημιουργικές σχέσεις με τα υπόλοιπα κράτη, τους πρώην συμμάχους της και όχι μόνο. Η χώρα αυτή όμως έχει να αγωνιστεί ακόμα για πολλά και κυρίως να ξεφύγει από τον αγνώμονα και χωρίς μνήμη, κακό της εαυτό. Το κυνήγι της άκρατης ευδαιμονίας των τελευταίων δεκαετιών προκάλεσε στο λαό μας μία αναίτια χαλάρωση κι έναν ευτελισμό που αντανακλά σε πολλές προεκτάσεις του ιδιωτικού και του δημόσιου βίου. Εν μέσω γενικευμένης κρίσης, όπως αυτή που βιώνουμε όλοι, έχουμε την υποχρέωση και απαιτούμε από τους εκπροσώπους μας να αγωνιστούν για ουσιαστική ισονομία, για δικαιοσύνη κοινωνική και δημοκρατία ποιοτική, για την υποστήριξη των πιο αδύναμων και ασθενών τμημάτων αυτής της κοινωνίας. Αλλά δυστυχώς η πραγματικότητα αποκαλύπτει πως σε μία Ελλάδα που αρέσκεται να καλείται χώρα αξιών, η αξία του συνόλου μετατράπηκε δυστυχώς σε αξία των προνομιούχων.
Στη μνήμη λοιπόν εκείνων που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν σε κάθε γωνιά του ελληνισμού, σε κάθε γωνιά της γης για ιδανικά που σε κάποιους μπορεί να φαντάζουν σήμερα μη ρεαλιστικά, έχουμε το εθνικό χρέος να μην υποκύψουμε στα σημερινά ψεύτικα διλήμματα που μας θέτουν και σε κατασκευασμένες ενοχές. Η 28η Οκτωβρίου και κάθε 28η Οκτωβρίου ας είναι μία ευκαιρία ενδοσκόπησης και αναζήτησης των λόγων που δημιουργήσαμε, που αναθρέψαμε και που ανεχόμαστε αυτήν την κατάσταση. Ας είναι μία ευκαιρία ν' αντισταθούμε με αλήθειες απέναντι στα παρασκηνιακά συμφέροντα και τη νοθεία, με επιχειρήματα απέναντι στη βία και στην υποκρισία.
Είναι γεγονός πως η μουντή καθημερινότητα και η επικαιρότητα δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για υψηλοφροσύνη, για ενθουσιασμούς και περηφάνια κι αν μη τι άλλο, επέτειοι σαν τη σημερινή, πρέπει μας θυμίζουν πως έχουμε ακόμα το ιστορικό καθήκον να διασφαλίσουμε στη νέα γενιά το δικαίωμα σε μια ζωή με αξιοπρέπεια.

Ας το πράξουμε λοιπόν στη μνήμη εκείνων που έπεσαν για να μείνουμε εμείς όρθιοι!



Σπύρος Π. Γαούτσης























Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΘΕΟΥ




Την Κυριακή 23 Οκτωβρίου ε.έ. η εκκλησία μας τιμά την μνήμη του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου πρώτου Ιεράρχου Ιεροσολύμων. Ως γνωστόν υπάρχει η αρχαιοπρεπής Θεία Λειτουργία  την οποία  συνέγραψε ο Άγιος Ιάκωβος και τελείται δύο φορές τον χρόνο. Την  μία φορά τελείται κατά την ημέρα της μνήμης του και η δεύτερη την δεύτερη μέρα μετά την Χριστού γέννηση.
Όπως και τα προηγούμενα χρόνια έτσι και φέτος την ερχόμενη Κυριακή στην ενορία μας θα τελεστεί η Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου. 
Προτρέπουμε και προσκαλούμε τους φιλακόλουθους ενορίτες μας να συμμετέχουν στην αρχαιοπρεπή αυτή θεία Λειτουργία.

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΠΟΡΕΩΣ ΚΑΙ Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΗ ΓΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΣΠΑΡΜΟ



Η Ιερά Μητρόπολη μας με την έναρξη της νέας Ιεραποστολικής χρονιάς έχει αρχίσει τις ποιμαντικές και πνευματικές δραστηριότητες της στο υπέρ πλήρες ανακαινισμένο Πνευματικό της Κέντρο στην οδό Ακαδημίας 2 (δίπλα από την Ιόνιο Ακαδημία).
Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικές εξ αυτών όπως:

Α. Η Σχολή Εκκλησιαστικής Μουσικής όλων των ειδών. (Βυζαντινής, Κερκυραϊκής και Χορωδιακής)


Β΄ Κύκλος Φοιτητών, νέων επιστημόνων και εργαζομένων.



Γ΄ Στις περισσότερες ενορίες της πόλεως και της υπαίθρου λειτουργούν Κατηχητικά σχολεία όλων των βαθμίδων.

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΤΡΙΑΝΔΡΙΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια τελέστηκε η Θεία Λειτουργία στον Ι. Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Τριανδρίας την 26η Σεπτεμβρίου ε.έ. συνιερουργούντων  του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου και του  Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου.




























Στο video που ακολουθεί μπορείτε να δείτε την ακολουθία  του όρθρου από τις καταβασίες έως τέλος  και εν συνεχεία τηνΑρχιερατική Θεία Λειτουργία.
 Ακολουθεί  η Παράκληση η οποία ψάλλεται στο Κερκυραϊκό ύφος όπως στις εορτές του Αγίου Σπυρίδωνος στην Κέρκυρα.