Translate

Κυριακή 27 Ιουνίου 2021

Ζωντανή Μετάδοση | Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Κέρκυρας

Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

 Στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίων Πάντων Κέρκυρας λειτούργησε το πρωί της Κυριακής 27 Ιουνίου 2021 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος. Ο κ. Νεκτάριος τέλεσε και την ακολουθία επί διασαλεύσει της αγίας Τραπέζης του ιερού ναού, μετά την ολοκλήρωση των έργων ανακαίνισής του και την εύρεση μπροστά στην παλαιά αγία τράπεζα μαρμάρινου ανάγλυφου δικέφαλου αετού, μοναδικού θέματος στην Ελλάδα.

Ο κ. Νεκτάριος επεσήμανε ότι οι άγιοι μας διδάσκουν την ανάγκη για ομολογία πίστεως σε καιρούς συγχύσεως, όπου δεν βλέπουμε ότι έχουν κλονιστεί οι ανθρώπινες σχέσεις, ο άνθρωπος δεν συζητά με τον συνάνθρωπό του, ενώ κι εμείς οι χριστιανοί ασχολούμαστε με ζητήματα ήσσονος σημασίας, παραβλέποντας τις μεγάλες αλλαγές που γέννησαν έναν κόσμο χωρίς αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον. Οι άγιοι μας δείχνουν ότι δεν υπάρχει φόβος ούτε για τον θάνατο σε όποιον βάζει την πίστη στον Χριστό πιο πάνω από τα ανθρώπινα.

Στην θεία λειτουργία παραβρέθηκε και ο βουλευτής Κέρκυρας κ. Στέφανος Γκίκας.


































Ζωντανή Μετάδοση | Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Κέρκυρας

Ευαγγέλιο Κυριακής 27 Ιουνίου

 Ευαγγέλιο Κυριακής των Αγίων Πάντων 27 Ιουνίου 2021

 


ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Ι´ 32 – 33

32 Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· 33 ὅστις δ’ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Ι´ 37 – 38

37 Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· 38 καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΘ´ 27 – 30

27 Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· Ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν; 28 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. 29 καὶ πᾶς ὅς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναίκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει. 30 Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.

Ερμηνευτική απόδοση στα νέα ελληνικά Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα

 ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Ι´ 32 – 33

32 Μὴ λογαριάζετε λοιπὸν τοὺς διωγμοὺς καὶ τοὺς κινδύνους, ἀλλὰ λογαριάζετε τὰς μεγάλας ἀμοιβάς, ποὺ σᾶς περιμένουν.Καθένας ποὺ θὰ μὲ ὁμολογήσῃ ὡς Σωτῆρα του καὶ Θεόν του ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ καταδιώκουν τὴν πίστιν μου, θὰ τὸν ὁμολογήσω καὶ ἑγὼ ὡς πιστὸν ἀκόλουθόν μου ἐμπρὸς εἰς τὸν Πατέρα μου, ποὺ εἶναι εἰς τοὺς οὐρανούς. 33 Ἐκεῖνον δέ, ποὺ θὰ μὲ ἀρνηθῇ ὡς Θεάνθρωπον Σωτῆρα ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἀνθρώπους, θὰ τὸν ἀρνηθῶ καὶ ἑγὼ καὶ δὲν θὰ τὸν ἀναγνωρίσω ὡς ἰδικόν μου ἐμπρὸς εἰς τὸν Πατέρα μου, ποὺ εἶναι εἰς τοὺς οὐρανούς.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Ι´ 37 – 38

37 Ἐκεῖνος, ποὺ ἀγαπᾷ τὸν πατέρα του ἢ τὴν μητέρα του παραπάνω ἀπὸ ἑμέ, καὶ ἀρνεῖται ἐμὲ διὰ νὰ μὴ χωρισθῇ ἀπὸ τοὺς γονεῖς του, δὲν ἀξίζει γιὰ μένα.Καὶ ἐκεῖνος, ποὺ ἀγαπᾷ τὸν υἱόν του ἢ τὴν θυγατέρα του παραπάνω ἀπὸ ἑμέ, δὲν εἶναι ἄξιος νὰ λέγεται μαθητής μου. 38 Καὶ ἐκεῖνος, ποὺ δὲν παίρνει τὴν ἀπόφασιν νὰ ὑποστῇ θάνατον σταυρικὸν καὶ δὲν ἀκολουθεῖ μὲ τὴν ἀπόφασιν αὐτὴν ὀπίσω μου μιμούμενος κατὰ πάντα τὸ παράδειγμά μου, δὲν ἀξίζει γιὰ μένα.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΘ´ 27 – 30

27 Τότε ἀπεκρίθη ὁ Πέτρος καὶ τοῦ εἶπεν· Ἰδού, ἡμεῖς ἀφήκαμεν ὅλα καὶ σὲ ἠκολουθήσαμεν.Τί ἄραγε θὰ δοθῇ εἰς ἡμᾶς ὡς ἀμοιβή; 28 Ὁ δὲ Ἰησοῦς τοὺς εἶπεν· Ἀληθῶς σᾶς λέγω, ὅτι σεῖς ποῦ μὲ ἀκολουθήσατε, ὅταν θὰ ξαναγεννηθῇ ὁ κόσμος καὶ θὰ ἔχῃ συντελεσθῇ ἡ ἐκ νεκρῶν ἀνάστασις, ὁπότε θὰ καθήσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου εἰς θρόνον λαμπρόν, ἀντάξιον τῆς δόξῃς του, θὰ καθήσετε καὶ σεῖς εἰς δώδεκα θρόνους δικάζοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. 29 Καὶ καθένας ποὺ ἀφῆκε σπίτια ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναῖκα ἢ παιδιὰ ἢ χωράφια διὰ νὰ μείνῃ ἐνωμένος καὶ νὰ μὴ χωρισθῇ ἀπὸ ἐμέ, θὰ λάβῃ πολλαπλὰ εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν, θὰ κληρονομήσῃ δὲ καὶ τὴν αἰώνιον ζωήν. 30 Πολλοὶ δέ, ποὺ εἶναι εἰς τὸν κόσμον αὐτὸν πρῶτοι, θὰ εἶναι εἰς τὸν κόσμον τὸν μέλλοντα τελευταῖοι, καὶ πολλοὶ τελευταῖοι θὰ εἶναι ἐκεῖ πρῶτοι.


Κυριακή των Αγίων Πάντων (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος) (Ματθ. ι΄32-33, 37-38, ιθ΄27-30)


Eπιλεγμένα αποσπάσματα από τον υπομνηματισμό του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου στην ευαγγελική περικοπή της Κυριακής των Αγίων Πάντων (ομιλία ΛΔ΄ από το υπόμνημα του αγίου στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο)

Υπομνηματισμός των χωρίων Ματθ. ι΄32-33

[…] Αφού απάλλαξε τους μαθητές Του από τον φόβο και την αγωνία που συντάρασσαν την ψυχή τους, τους ενθαρρύνει και πάλι με τα ακόλουθα λόγια, εκβάλλοντας τον φόβο με τον φόβο, και όχι μόνο με τον φόβο, αλλά και με την ελπίδα για μεγάλα έπαθλα. Και τους απειλεί με πολλή εξουσία, προτρέποντάς τους από κάθε άποψη στο να κηρύττουν με θάρρος την αλήθεια και καταλήγει με τα ακόλουθα: «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς (: Καθένας λοιπόν που με πίστη και θάρρος και χωρίς να φοβάται τους διωγμούς, θα με ομολογήσει σωτήρα του και Θεό του μπροστά στους ανθρώπους, θα τον ομολογήσω και εγώ μπροστά στον ουράνιο πατέρα μου ως δικό μου. Όποιος όμως με αρνηθεί μπροστά στους ανθρώπους, θα αρνηθώ και εγώ να τον παραδεχθώ ως δικό μου μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου) [Μτθ. ι΄32-33].

Δεν προτρέπει, λοιπόν, μόνο με τα αγαθά, αλλά και με τα αντίθετα και καταλήγει στα δυσάρεστα. Και πρόσεξε την ακρίβεια των λόγων Του. Δεν είπε «ἐμένα» αλλά «ἐν ἐμοὶ», για να δείξει ότι αυτός που ομολογεί δεν ομολογεί με τη δική του δύναμη, αλλά με τη βοήθεια της χάριτος από τον ουρανό. Για εκείνον που το αρνείται όμως δεν είπε «ἐν ἐμοὶ» αλλά «ἐμένα», διότι αυτός, επειδή στερήθηκε τη δωρεά, Τον αρνείται κατ’ αυτόν τον τρόπο.

«Ναι, αλλά για ποιο λόγο κατηγορείται», θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος, «εάν αρνείται τον Χριστό, αφού προηγουμένως τον εγκατέλειψε η θεία χάρη;». Διότι η εγκατάλειψη αυτή οφείλεται σε εκείνον που τον εγκατέλειψε ο Κύριος εξαιτίας των πονηρών του έργων.

Για ποιο λόγο όμως ο Κύριος δεν αρκείται στη νοερή πίστη, αλλά ζητεί και την διά του στόματος ομολογία; Επειδή θέλει να μας εξασκήσει στην παρρησία και τη μεγαλύτερη αγάπη και την αγαθή διάθεση και να μας ανεβάσει σε πνευματικά υψηλότερο επίπεδο. Γι’ αυτό και απευθύνεται προς όλους γενικώς τους ανθρώπους και δεν αναφέρεται μόνο στους μαθητές Του, αλλά ήδη και τους μαθητές αυτών τους καθιστά γενναίους. Πραγματικά, εκείνος που θα μάθει αυτό δε θα διδάξει μόνο με παρρησία, αλλά και θα υποφέρει τα πάντα εύκολα και με μεγάλη προθυμία.

Η πίστη, λοιπόν, στη διδασκαλία αυτή οδήγησε πολλούς κοντά στους αποστόλους. Διότι και στην κόλαση η τιμωρία είναι πολύ μεγάλη και στα αγαθά είναι μεγαλύτερη η αμοιβή. Επειδή, δηλαδή, με την πάροδο του χρόνου βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση ο ενάρετος και παράλληλα, ο αμαρτωλός νομίζει ότι με την αναβολή της τιμωρίας κερδίζει, για τον λόγο αυτό εισήγαγε ως αντίρροπο πλεονέκτημα ή μάλλον πολύ μεγαλύτερο πλεονέκτημα, την προσθήκη των αμοιβών. «Έχεις το πλεονέκτημα», λέγει, «επειδή πρώτος εδώ στη γη με ομολόγησες ως Θεό και Σωτήρα σου; Θα υπερθεματίσω και εγώ», λέγει, «και θα σου δώσω περισσότερα, και μάλιστα κατά πολύ περισσότερα, διότι θα σε ομολογήσω εκεί στον ουρανό. Βλέπεις ότι εκεί φυλάσσονται και τα αγαθά και τα κακά; Γιατί λοιπόν βιάζεσαι και τρέχεις; Γιατί ζητείς εδώ στη γη τις αμοιβές, αφού με την ελπίδα έχεις σωθεί; [πρβλ. Προς Ρωμ. 8, 24-25: «τῇ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν· ἐλπὶς δὲ βλεπομένη οὐκ ἔστιν ἐλπίς· ὃ γὰρ βλέπει τις, τί καὶ ἐλπίζει; εἰ δὲ ὃ οὐ βλέπομεν ἐλπίζομεν, δι᾿ ὑπομονῆς ἀπεκδεχόμεθα (: Διότι τώρα έχουμε σωθεί με την ελπίδα, τη βέβαιη και ασφαλή. Ελπίδα όμως η οποία είναι αισθητή και ορατή, δεν είναι ελπίδα. Διότι εκείνο το οποίο βλέπει κανείς με τα σωματικά του μάτια, τι λόγος υπάρχει να το ελπίζει, αφού το βλέπει ως πραγματικότητα; Εάν όμως εκείνο που δε βλέπουμε, ελπίζουμε ότι θα το αποκτήσουμε στο μέλλον, τότε με πολλή υπομονή και έντονη επιθυμία το περιμένουμε)»].

Γι’ αυτό λοιπόν εάν κάνεις ένα καλό και δε λάβεις εδώ την αμοιβή, να μην ταράττεσαι, διότι στη μέλλουσα ζωή σε περιμένει η αμοιβή γι’ αυτά επαυξημένη. Και αν κάνεις κάτι πονηρό και δεν τιμωρηθείς, να μην αδιαφορείς, διότι εκεί σε περιμένει η τιμωρία, εάν δε μετανοήσεις και δε γίνεις καλύτερος. Εάν πάλι δεν πιστεύεις, σκέψου τα μέλλοντα με βάση όσα συμβαίνουν εδώ. Πραγματικά, εάν κατά τον καιρό των αγώνων είναι τόσο ένδοξοι όσοι ομολογούν την πίστη τους, συλλογίσου ποια δόξα θα έχουν στον καιρό της απονομής των στεφάνων; Εάν οι εχθροί εδώ σε χειροκροτήσουν, πώς δε θα σε θαυμάσει και δε θα σε επαινέσει ο Κύριος που είναι πιο φιλόστοργος από κάθε πατέρα; Διότι τότε θα δοθούν και οι αμοιβές για τις καλές πράξεις και οι τιμωρίες για τις κακές.

Ώστε όσοι αρνούνται τον Κύριο και εδώ στη γη, βλάπτονται και στον ουρανό επίσης. Εδώ μεν διότι ζουν με πονηρή συνείδηση και εάν δεν πεθαίνουν ακόμη, πάντως θα πεθάνουν και εκεί, διότι θα υπομένουν τη χειρότερη τιμωρία. Οι άλλοι όμως και εδώ και εκεί κερδίζουν, διότι εδώ στη γη ο θάνατος τους παρέχει ωφέλεια και αναδεικνύονται πιο ένδοξοι από τους αμαρτωλούς και στον ουρανό απολαμβάνουν τα άρρητα αγαθά. Διότι ο Θεός δεν είναι πρόθυμος μόνο να τιμωρεί, αλλά και να ευεργετεί και μάλιστα περισσότερο για τον λόγο αυτό, παρά για την τιμωρία. Αλλά γιατί την μεν αμοιβή την αναφέρει μία φορά, ενώ την τιμωρία δύο φορές; Διότι γνώριζε ότι αυτό τους έκανε περισσότερο σώφρονες. Για τον λόγο αυτό, αφού είπε «φοβήθητε δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ (: να φοβηθείτε περισσότερο τον Θεό, ο οποίος δύναται και την ψυχή και το σώμα να καταδικάσει στην απώλεια της κολάσεως)» [Ματθ. ι΄28] λέγει πάλι «ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ (: θα τον αρνηθώ αυτόν και εγώ)» [Ματθ. ι΄33]. Το ίδιο κάνει και ο Παύλος αναφέροντας συνεχώς την κόλαση.

Αφού λοιπόν προετοίμασε τον ακροατή από κάθε άποψη (διότι και τους ουρανούς άνοιξε σε αυτόν και το φοβερό εκείνο δικαστήριο έστησε, και τον όμιλο των αγγέλων έδειξε και την ενώπιον αυτών απονομή των στεφάνων καθόρισε, διευκολύνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο σε μεγάλο βαθμό το κήρυγμα της ευσεβείας), τώρα πλέον, για να μην εμποδιστεί η διδασκαλία και το κήρυγμα από δειλία δική τους, τούς προτρέπει να προετοιμάζονται και για σφαγή ακόμη, ώστε να μάθουν ότι όσοι επιμένουν στην πλάνη, θα τιμωρηθούν και για την επιβουλή και για τις εναντίον τους επιθέσεις.

Κατά συνέπεια, ας περιφρονήσουμε τον θάνατο, και αν ακόμη η εποχή μας δεν το απαιτεί αυτό, διότι θα μεταβούμε σε πολύ ανώτερη ζωή. Αλλά φθείρεται το σώμα; Μα γι’ αυτό πρέπει να χαιρόμαστε περισσότερο, διότι φθείρεται ο θάνατος και αφανίζεται η θνητότητα και όχι η ουσία του σώματος. Διότι, όταν θα δεις ανδριάντα να λιώνει στη φωτιά, δε θα ονομάσεις το γεγονός αυτό «καταστροφή», αλλά «καλύτερη κατασκευή». Το ίδιο λοιπόν να σκέπτεσαι και για το σώμα και να μη θρηνείς. Διότι τότε έπρεπε να θρηνούμε, εάν έμενε στην κόλαση. Αλλά έπρεπε, θα μπορούσε να πει κάποιος, να συμβαίνει αυτό χωρίς να φθείρονται τα σώματα, αλλά να παραμένουν ανέπαφα. Και ποια ωφέλεια θα είχαν από αυτό οι ζωντανοί ή οι νεκροί; Μέχρι πότε θα αγαπάτε τα σώματα; Μέχρι πότε θα μένετε προσκολλημένοι στη γη και θα στρέφετε την προσοχή σας προς τις σκιές;

Γιατί ποια ωφέλεια θα μπορούσε να προκύψει από αυτό; Ή μάλλον ποια βλάβη δε θα προξενούσε; Πραγματικά εάν δεν φθείρονταν τα σώματα, κατά πρώτον θα έμενε στους περισσότερους ανθρώπους το μεγαλύτερο από τα κακά, η υπερηφάνεια δηλαδή. Διότι ενώ, μολονότι και τα σώματα διαλύονται και γεμίζουν σκουλήκια, πολλοί εντούτοις θέλησαν να ανακηρυχθούν θεοί, σκεφτείτε τι δε θα συνέβαινε εάν το σώμα δεν υφίστατο φθορά; Δεύτερον, δε θα γινόταν πιστευτό ότι το ανθρώπινο σώμα έχει φτιαχτεί από χώμα. Διότι αφού τώρα, αν και το αποδεικνύει η κατάληξή του, πολλοί άνθρωποι έχουν αμφιβολίες ακόμη, τι δε θα φαντάζονταν εάν δεν το έβλεπαν να γίνεται χώμα; Τρίτον, θα αγαπούσαν υπερβολικά τα σώματα και οι περισσότεροι άνθρωποι θα γίνονταν πιο φιλάρεσκοι και πιο αναίσθητοι στα πνευματικά θέματα. Διότι, αφού και τώρα που τα σώματα αφανίζονται, μερικοί εναγκαλίζονται τους τάφους και τα φέρετρα, τι δε θα έκαναν εάν είχαν διαρκώς και το ίδιο το σώμα ανέπαφο; Τέταρτον, δε θα είχαν μεγάλη επιθυμία για τα μέλλοντα. Πέμπτον, εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο κόσμος είναι αθάνατος, θα είχαν ισχυρότερα επιχειρήματα και δε θα παραδέχονταν ότι ο Θεός είναι ο δημιουργός του. Έκτον, δε θα μπορούσαν να γνωρίσουν την αξία της ψυχής και τι σημαίνει να βρίσκεται η ψυχή μέσα στο σώμα. Έβδομο, πολλοί που τους έχουν πεθάνει δικά τους πρόσωπα, θα εγκατέλειπαν τις πόλεις και θα εγκαθίσταντο στα μνήματα και θα γίνονταν σαν παράφρονες, συζητώντας διαρκώς με τους νεκρούς τους. Πραγματικά αφού τώρα κατασκευάζουν εικόνα, επειδή δεν μπορούν να κρατούν το σώμα (διότι αυτό δεν είναι δυνατόν, αλλά και χωρίς τη θέλησή τους φεύγει και διαλύεται) και παραμένουν προσκολλημένοι στις σανίδες, εάν αυτό δε διαλυόταν, ποιο ακόμη άτοπο πράγμα δε θα είχαν επινοήσει; Εγώ τουλάχιστον νομίζω ότι και ναούς θα κατασκεύαζαν οι περισσότεροι για τα σώματα αυτά και εκείνοι που έχουν την ικανότητα να εκμεταλλεύονται αυτά και να προβαίνουν σε μαγικές ενέργειες θα έπειθαν τους ανθρώπους ότι οι δαίμονες ομιλούν διαμέσου των σωμάτων αυτών, αφού τώρα βέβαια όσοι αποτολμούν να ασχολούνται με τις νεκρομαντείες επιχειρούν πολύ χειρότερα από αυτά. Πόσες ειδωλολατρίες δε θα δημιουργούνταν από το γεγονός αυτό; Όταν βέβαια ύστερα από τη σκόνη και τη στάχτη προσπαθούν να κάνουν τα ίδια.

Για να αφανίσει ο Θεός όλα τα παραπάνω άτοπα και να μας διδάξει να εγκαταλείπουμε και να περιφρονούμε όλα τα γήινα, αφανίζει τα σώματα από τα μάτια μας. Πραγματικά, ο φιλόσαρκος και αυτός που προσελκύεται από μια όμορφη κοπέλα, αν δε θέλει να διδαχθεί με τα λόγια την αηδία της σωματικής ουσίας, θα την γνωρίσει από την αυτοψία. Διότι πολλές συνομήλικες της ερωμένης πολλές φορές μάλιστα και νεότερες, πεθαίνουν και ύστερα από μία ή δύο ημέρες αποπνέουν δυσωδία και αίμα σάπιο και χυμούς πυώδεις, κατάλληλους για τα σκουλήκια. Συλλογίσου, λοιπόν, τι είδους κάλλος αγαπάς και από ποια ομορφιά είσαι μαγεμένος. Εάν όμως δε φθείρονταν τα σώματα, δε θα υπήρχε η δυνατότητα να το αντιληφθούμε καλά αυτό. Αλλά όπως οι δαιμονισμένοι τρέχουν στους τάφους, κατά όμοιο τρόπο και πολλοί από τους ερωτευμένους θα σύχναζαν στα μνήματα και θα δέχονταν τους δαίμονες στην ψυχή τους και γρήγορα θα καταλαμβάνονταν από τη φοβερή αυτήν μανία. Τώρα όμως μαζί με τα άλλα και αυτό παρηγορεί την ψυχή, το ότι δηλαδή δε βλέπουν το σώμα και έτσι λησμονούν το πάθος.

Εάν επίσης δε συνέβαινε αυτό, δε θα υπήρχαν μνήματα, αλλά θα μπορούσες να δεις τις πόλεις να έχουν νεκρά σώματα αντί ανδριάντων, επειδή ο καθένας θα ήθελε να βλέπει τον δικό του. Και ασφαλώς μεγάλη σύγχυση θα δημιουργούνταν από αυτά και κανείς από τους κοινούς ανθρώπους δε θα φρόντιζε για την ψυχή του και δε θα υπήρχε η δυνατότητα να επικρατήσει μέσω του κηρύγματος η διδασκαλία περί της αθανασίας της ψυχής. Αλλά και άλλα πολλά πολύ χειρότερα από αυτά θα συνέβαιναν, που δεν είναι καλό να αναφέρω.

Γι’ αυτό και σαπίζει αμέσως το σώμα, για να δεις γυμνό το κάλλος της ψυχής. Διότι εάν η ψυχή είναι πρόξενος τόσο μεγάλου κάλλους και τόσης ζωής, θα είναι η ίδια κατά πολύ ανώτερη. Εάν το τόσο δύσοσμο και άσχημο σώμα το συντηρεί, πολύ περισσότερο θα συντηρεί τον εαυτό της. Διότι το καλό δεν είναι το σώμα, αλλά η διάπλασή του και η ανθηρότητα που από την ψυχή διοχετεύεται σε αυτό. Να αγαπάς, λοιπόν, την ψυχή που κάνει το σώμα να φαίνεται όμορφο.

Αλλά γιατί ομιλώ για τον θάνατο; Αφού και στη ζωή την ίδια θα σου δείξω ότι όλα τα καλά είναι δικά της. Πραγματικά, όταν η ψυχή ευχαριστηθεί, τότε ρόδα απλώνει στο πρόσωπο, ενώ όταν λυπηθεί, αφού αφαιρέσει το κάλλος εκείνο, περιβάλλει τα πάντα με μαύρη στολή. Όταν ευφραίνεται συνεχώς η ψυχή, το σώμα γίνεται ανθεκτικό, ενώ όταν υποστεί πόνους, το κάνει περισσότερο αδύνατο και πιο ασθενικό από τον ιστό της αράχνης. Αν πάλι θυμώσει η ψυχή, το καθιστά αποκρουστικό και αισχρό. Αν δείξει ήρεμο μάτι, μεγάλο κάλλος του χαρίζει. Αν φθονεί, του δίδει μεγάλη ωχρότητα και αδυναμία. Αν αγαπά, του δωρίζει μεγάλη ομορφιά. Έτσι, λοιπόν, πολλές γυναίκες, που δεν έχουν ωραία μορφή, έχουν λάβει μεγάλη χάρη από την ψυχή τους. Αντίθετα, άλλες που ακτινοβολούν με την ομορφιά τους, επειδή έχουν άσχημη ψυχή, καταστρέφουν το κάλλος. Πραγματικά, σκέψου πώς κοκκινίζει ένα λευκό πρόσωπο και με την ποικιλία του χρώματος πόση ευχαρίστηση παρέχει, κάθε φορά που πρέπει να νιώθει ντροπή και να κοκκινίζει. Ενώ όταν η ψυχή είναι αναίσχυντη, καθιστά τη μορφή περισσότερο άγρια από κάθε άλλο θηρίο.

Χωρίς αμφιβολία, τίποτε δεν υπάρχει ωραιότερο και γλυκύτερο από την καλή ψυχή. Διότι ο πόθος που αναφέρεται στα σώματα συνοδεύεται από λύπες, ενώ η αγάπη για την ψυχή παρέχει καθαρή και ακύμαντη ηδονή. Γιατί, λοιπόν, αφήνεις τον βασιλέα και προσκολλάσαι στον κήρυκά του; Γιατί εγκαταλείπεις τον φιλόσοφο και μαγεύεσαι από τον διερμηνέα του; Είδες ωραία μάτια; Ζήτησε να μάθεις και τον εσωτερικό κόσμο και αν δεν είναι καλός εκείνος, τότε να περιφρονήσεις και τα μάτια. Διότι ασφαλώς δε θα ένιωθες καμία συμπάθεια, όταν έβλεπες μία γυναίκα άσχημη που θα είχε πρόσωπο ωραίο,όπως πάλι δε θα μπορούσες να ανεχθείς μία γυναίκα καλή και ωραία να κρύπτεται κάτω από το προσωπείο, αλλά θα ήθελες να το αφαιρέσεις, για να τη δεις ακάλυπτη στην ακμή της ομορφιάς της. Το ίδιο λοιπόν να κάνεις και για την ψυχή και αυτή να εξετάζεις πρώτα. Διότι η ψυχή περιβάλλεται το σώμα σαν προσωπείο. Γι’ αυτό και το σώμα παραμένει ως έχει, ενώ η ψυχή και όταν είναι άμορφη, έχει τη δυνατότητα γρήγορα να γίνει ωραία. Και αν έχει μάτι άσχημο, τραχύ και σκληρό, μπορεί να το κάνει καλό, ήμερο, γαλήνιο, γλυκύ και καταδεκτικό.

Αυτήν, λοιπόν, την ομορφιά ας ζητούμε, αυτήν την ωραία όψη ας επιδιώκουμε, ώστε και ο Θεός να επιθυμήσει το ψυχικό μας κάλλος και να μας προσφέρει τα ουράνια και αιώνια αγαθά, με τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον οποίο ανήκει η δόξα και το κράτος στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

(ομιλία ΛΕ΄ από το υπόμνημα του αγίου στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο) Υπομνηματισμός των χωρίων Ματθ. ι΄37-38

«Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος (: Εκείνος που αγαπά τον πατέρα ή τη μητέρα του παραπάνω από εμένα και με αρνείται για να μη χωριστεί από τους άπιστους γονείς του, δεν είναι άξιος να λέγεται οπαδός μου. Και εκείνος που αγαπά τον γιο του ή την κόρη του παραπάνω από εμένα, δεν είναι άξιος να λέγεται οπαδός μου. Και όποιος δεν παίρνει σταθερή την απόφαση να υποστεί κάθε ταλαιπωρία και σταυρικό ακόμη θάνατο για την πίστη του σε εμένα και δε με ακολουθεί ως αρχηγό και υπόδειγμά του, δεν είναι άξιος για μένα)» [Ματθ. ι΄37-38].

Είδες αξίωμα διδασκάλου; Είδες πώς αποδεικνύει ότι είναι γνήσιος Υιός του Πατρός Του, και δίνει εντολή να εγκαταλείψουν τα πάντα και να προτιμήσουν τη δική Του αγάπη; «Και γιατί αναφέρω», λέγει, «φίλους και συγγενείς; Διότι κι αν ακόμη προτιμήσεις τη ζωή σου από τη δική μου αγάπη, βρίσκεσαι πολύ μακριά από τους δικούς μου μαθητές».

Τι λοιπόν; Τα λόγια αυτά δεν είναι αντίθετα προς τις εντολές της Παλαιάς Διαθήκης; Μη γένοιτο. Όχι μόνο δεν είναι, αλλά μάλιστα και πολύ συμφωνούν προς εκείνην. Διότι και εκεί εκείνους που παρασύρονται στη λατρεία των ειδώλων, δίνει εντολή όχι μόνο να τους μισούν, αλλά και να τους λιθοβολούν. Και στο «Δευτερονόμιο» θαυμάζει αυτούς και λέγει: «ὁ λέγων τῷ πατρὶ καὶ τῇ μητρί· οὐχ ἑώρακά σε, καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ οὐκ ἐπέγνω καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ ἀπέγνω· ἐφύλαξε τὰ λόγιά σου καὶ τὴν διαθήκην σου διετήρησε (: Η φυλή του Λευϊ γεμάτη ιερό ζήλο είπε κατά την κατασκευή του χρυσού μόσχου το οποίο σκόπευαν να προσκυνήσουν οι Ιουδαίοι ως θεό τους, προς τους στενότατους συγγενείς της, τα τέκνα προς τον πατέρα και την μητέρα: ‘’Δεν σε έχω δει άλλην φορά’’• προς τους αδελφούς: ‘’Δεν σας αναγνωρίζω ως αδελφούς’’• και προς τους υιούς: ‘’σας απαρνούμαι’’. Η φυλή του Λευϊ με την συμπεριφορά της αυτήν φύλαξε τα λόγια σου, τήρησε τη διαθήκη σου)» [Δευτ. 33, 9].

Εάν βέβαια ο Παύλος δίνει πολλές εντολές σχετικά με τον σεβασμό προς τους γονείς και μας προτρέπει να υπακούμε ολοκληρωτικά σε αυτούς, να μην παραξενεύεσαι, διότι σε εκείνα μόνο μας λέγει να υπακούμε, που δε ζημιώνουν την ευσέβεια. Διότι, πραγματικά, είναι αρεστό στον Θεό να αποδίδουμε στους γονείς μας όλη την οφειλόμενη τιμή. Όταν όμως απαιτούν κάτι παραπάνω από την τιμή που τους αρμόζει, τότε δεν πρέπει να υπακούμε. Γι’ αυτό και ο Λουκάς στο Ευαγγέλιό του μάς αναφέρει ότι ο Ιησούς είπε: «εἴ τις ἔρχεται πρός με καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα ἑαυτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφάς, ἔτι δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν, οὐ δύναταί μου μαθητὴς εἶναι (: εάν κανείς έρχεται προς εμένα, για να γίνει οπαδός μου, και δεν απαρνείται τον άπιστο πατέρα του και τη μητέρα και τη γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς και τις αδελφές, εφόσον αυτοί τού είναι πρόσκομμα στη νέα ζωή του, ακόμη επίσης δεν απαρνείται και τη ζωή του, όταν η ανάγκη επιβάλει να τη θυσιάσει, αυτός δεν μπορεί να είναι μαθητής μου)» [Λουκ. 14, 26]. Δεν σε προτρέπει βέβαια να τους μισείς χωρίς αιτία, διότι αυτό είναι πάρα πολύ αντίθετο στον Νόμο του Θεού, αλλά όταν θέλουν να τους αγαπάς περισσότερο από εμένα, τότε να τους μισήσεις για την αιτία αυτή. Διότι το γεγονός αυτό και αυτόν που αγαπάται και αυτόν που αγαπά είναι ικανό να τους καταστρέψει.

Έλεγε επίσης αυτά για να καταστήσει και τα τέκνα περισσότερο γενναία, αλλά και τους πατέρες που σκόπευαν να σταθούν εμπόδιο στην πίστη των παιδιών τους να τους κάνει πιο πράους. Πραγματικά, όταν θα έβλεπαν ότι η διδασκαλία Του έχει τόση επίδραση και δύναμη, ώστε να τους αποσπά τα τέκνα τους από κοντά τους, ασφαλώς, θα έπαυαν την αντίδρασή τους, επειδή θα διαπίστωναν ότι θα επιχειρούσαν πράγματα αδύνατα. Γι’ αυτό αφού άφησε τους μαθητές, απευθύνεται προς τους άπιστους γονείς και τους διδάσκει να μη φέρουν εμπόδια, επειδή αυτά που επιχειρούν είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν.

Στη συνέχεια, για να μην αγανακτούν οι γονείς, ούτε να προβάλλουν δυσχέρειες, πρόσεξε πώς συνεχίζει τον λόγο. Αφού δηλαδή είπε: «όποιος δε μισεί τον πατέρα του και τη μητέρα του», πρόσθεσε «και τη ζωή του». Διότι «γιατί», λέγει, «μου προβάλλεις τους γονείς, τους αδελφούς, τις αδελφές και τη σύζυγο; Τίποτε σε κανέναν δεν είναι περισσότερο επιθυμητό από τη ζωή, αλλά όμως εάν δεν την μισήσεις και αυτήν, θα πάθεις τα αντίθετα από όλα εκείνα που θα απολαύσει εκείνος που με αγαπά». Και μάλιστα δεν έδωσε εντολή να τη μισήσεις μόνο, αλλά να την μισήσεις τόσο, ώστε να είσαι έτοιμος να την εκθέσεις σε πόλεμο, σε μάχες, σε σφαγές και σε αίματα. «καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος (: Και όποιος δεν παίρνει την απόφαση να υποστεί, εάν χρειαστεί, ακόμη και θάνατο σταυρικό, και δεν ακολουθεί με την σταθερή απόφαση αυτή πίσω μου, μιμούμενος σε όλα το παράδειγμά μου, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου και δεν αξίζει για μένα)». Δηλαδή, δεν είπε απλώς ότι πρέπει να είναι έτοιμοι να παραταχθούν και να αγωνισθούν μέχρι θανάτου, αλλά να είναι έτοιμοι να υποστούν βίαιο θάνατο, και όχι μόνο βίαιο, αλλά και ταπεινωτικό. Και δεν κάνει ακόμη κανένα λόγο για το δικό Του πάθος, για να εκγυμνασθούν επί του παρόντος με αυτά και να δεχθούν με μεγαλύτερη ευκολία την αναγγελία του.

Άραγε δεν αξίζει να αναρωτηθούμε, πώς, ακούγοντας όλα αυτά οι μαθητές, δεν έφυγε η ψυχή τους από το σώμα τους, αφού σε κάθε περίπτωση και ανά πάσα στιγμή οι κίνδυνοι ήσαν άμεσοι, ενώ τα αγαθά ήταν μονάχα αντικείμενα ελπίδας; Λοιπόν, γιατί δεν έφυγε η ψυχή τους; Διότι ήταν μεγάλη και η δύναμη του Ομιλούντος και η αγάπη των μαθητών Του. Γι’ αυτό αν και άκουγαν φοβερότερα και βαρύτερα από όσα έπαθαν οι μεγάλοι εκείνοι άνδρες, όπως είναι ο Μωυσής και ο Ιερεμίας, εντούτοις έμεναν πιστοί και δεν διατύπωναν καμία αντίρρηση.

«ὁ εὑρὼν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ ἀπολέσας τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὑρήσει αὐτήν (: εκείνος που σε καιρό διωγμών θα αποφύγει τη θλίψη και το μαρτύριο, για να σώσει τη ζωή του, θα χάσει την αληθινή και μακαρία ζωή· και όποιος θυσιάσει τη ζωή του για μένα, θα κερδίσει την αληθινή και μακαρία ζωή)» [Ματθ. 10, 39]. Είδες πόση είναι η ζημία εκείνων που αγαπούν τα επίγεια πέρα από το επιτρεπόμενο σημείο; Και πόσο είναι το κέρδος εκείνων που τα μισούν; Επειδή όμως οι εντολές ήσαν βαριές, αφού τους προέτρεπε να έλθουν σε σύγκρουση προς τους γονείς τους, τα παιδιά τους, τη φυσική τάξη, τη συγγένεια, την οικουμένη ολόκληρη και προς την ίδια τους τη ζωή, γι’ αυτό και αναφέρει και την ωφέλεια, που είναι πολύ μεγάλη. «Διότι αυτά όχι μόνο δε θα σας βλάψουν», λέγει, «αλλά και θα σας ωφελήσουν υπερβολικά, ενώ τα αντίθετα θα σας βλάψουν». Αυτό το κάνει συχνά, δηλαδή τους προσελκύει προς τις εντολές Του βασιζόμενος σε εκείνα που επιθυμούν.

Γιατί λοιπόν δε θέλεις να περιφρονήσεις τη ζωή σου; Επειδή την αγαπάς; Λοιπόν γι’ αυτό ακριβώς να την περιφρονήσεις και τότε θα την ωφελήσεις τα μέγιστα και θα ενεργήσεις όπως ακριβώς ενεργεί εκείνος που αγαπά. Και πρόσεξε ανέκφραστη σύνεση. Διότι δεν προετοιμάζει με την εντολή αυτή τη στάση τους μόνο απέναντι στους γονείς και στα τέκνα τους, αλλά και απέναντι στη ζωή τους, που είναι το περισσότερο αγαπητό από όλα, ώστε κατ’ αυτόν τον τρόπο να γίνει αναμφισβήτητη πεποίθηση στους μαθητές εκείνο και να μάθουν ότι και τους παραπάνω με τη συμπεριφορά τους αυτήν θα ωφελήσουν περισσότερο, καθόσον βέβαια, συμβαίνει αυτό και στη ζωή, την πλέον πολύτιμη όλων.

(ομιλία ΞΔ΄από το υπόμνημα του αγίου στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο) Υπομνηματισμός των χωρίων Ματθ. ιθ΄27-30

«Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν; (: Τότε του αποκρίθηκε ο Πέτρος και του είπε: ’’ιδού εμείς τα αφήσαμε τα πάντα και σε ακολουθήσαμε. Ποια τάχα θα είναι η αμοιβή μας;)» [Ματθ. 19, 27] Ποια «πάντα» αφήσατε, μακάριε Πέτρε; Το καλάμι του ψαρέματος; Το δίχτυ που έπιανε τα ψάρια; Το πλοίο; Την αλιευτική σας τέχνη; Αυτά εννοείς λέγοντας «τα πάντα»; «Ναι», θα απαντούσε. «Όμως δεν τα λέγω αυτά από φιλοδοξία, αλλά για να παρουσιάσω με την ερώτηση αυτή, το πλήθος των πτωχών ανθρώπων». Επειδή δηλαδή είπε ο Κύριος: «εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι (: εάν θέλεις να είσαι τέλειος, πήγαινε, πούλησε τα υπάρχοντά σου και δώσε τα στους φτωχούς και θα αποκτήσεις θησαυρό στον ουρανό και έλα ακολούθησέ με)» [Ματθ. 19, 21], για να μη λέγει κάποιος από τους φτωχούς: «Τι λοιπόν; Εάν δεν έχω υπάρχοντα για να τα μοιράσω σε φτωχούς, δεν μπορώ να γίνω τέλειος;». Γι’ αυτό ρωτά ο Πέτρος, για να πληροφορηθείς και εσύ ο πτωχός ότι δεν έχεις να ζημιωθείς σε τίποτε από την πτωχεία σου αυτήν. Ρωτά ο Πέτρος, για να μην αμφιβάλλεις καθόλου, πληροφορούμενος τούτο από τον Πέτρο (διότι ήταν ακόμη πνευματικά ατελής και δεν είχε λάβει τη χάρη του αγίου Πνεύματος), αλλά δεχόμενος την απόφαση του Διδασκάλου του Πέτρου, να πάρεις θάρρος. Όπως κάνουμε και εμείς, πολλές φορές, δηλαδή, ενώ ομιλούμε για λογαριασμό άλλων, παρουσιάζουμε ως δικά μας τα υπό συζήτηση ζητήματα, το ίδιο λοιπόν, έκανε και ο απόστολος, που ρώτησε σαν εκπρόσωπος της οικουμένης ολόκληρης. Διότι το ότι γνώριζε καλά τα σχετικά με τον εαυτό του, αποδεικνύεται από όσα ειπώθηκαν προηγουμένως. Πραγματικά, αυτός που δέχθηκε από εδώ ακόμη τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών, ασφαλώς, θα είχε περισσότερο θάρρος και ελπίδα για να λάβει και τα εκεί αγαθά.

Πρόσεχε, επίσης, την ακριβή ερώτηση του Πέτρου σε αυτά που ο Χριστός ζήτησε. Διότι ο Κύριος δύο πράγματα ζήτησε από τον πλούσιο· να δώσει στους πτωχούς τα υπάρχοντά του και να τον ακολουθήσει. Γι’ αυτό και ο Πέτρος τα δύο αυτά προβάλλει, το γεγονός ότι άφησε τα πάντα και το ότι ακολούθησε τον Κύριο. «Διότι, ιδού, εμείς αφήσαμε», λέγει, «τα πάντα και σε ακολουθήσαμε». Η απάρνηση όμως των πάντων κατέστη δυνατή, επειδή Τον ακολούθησαν, αλλά και ευκολότερα Τον ακολούθησαν, επειδή άφησαν τα πάντα και τους προετοίμαζε να έχουν θάρρος και να χαίρονται για το ότι εγκατέλειψαν τα πάντα.

Και τι απάντησε ο Χριστός; «ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ (: Σας διαβεβαιώνω ότι εσείς που με έχετε ακολουθήσει εδώ στη γη, όταν στη συντέλεια των αιώνων αναδημιουργηθεί νέος κόσμος και αναστηθούν οι νεκροί και ο υιός του ανθρώπου καθίσει επάνω στον ένδοξο θρόνο Του, τότε κι εσείς θα καθίσετε επάνω σε δώδεκα θρόνους, για να κρίνετε τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ)» [Ματθ. 19, 28].

«Τι λοιπόν; Και ο Ιούδας», θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος, «θα καθίσει στον θρόνο;». Όχι βέβαια. «Τότε γιατί ο Κύριος λέγει: ‘’εσείς θα καθίσετε σε δώδεκα θρόνους; Πώς θα πραγματοποιηθεί η υπόσχεση αυτή;». Άκουσε πώς και με ποιο μέσο θα εκπληρωθεί. Υπάρχει νόμος καθορισμένος από τον Θεό, που αναγνώστηκε στους Ιουδαίους μέσω του προφήτη Ιερεμία και λέγει τα ακόλουθα: «πέρας λαλήσω ἐπὶ ἔθνος ἢ ἐπὶ βασιλείαν τοῦ ἐξᾶραι αὐτοὺς καὶ τοῦ ἀπολλύειν, καὶ ἐπιστραφῇ τὸ ἔθνος ἐκεῖνο ἀπὸ πάντων τῶν κακῶν αὐτῶν, καὶ μετανοήσω περὶ τῶν κακῶν, ὧν ἐλογισάμην τοῦ ποιῆσαι αὐτοῖς. καὶ πέρας λαλήσω ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλείαν τοῦ ἀνοικοδομεῖσθαι καὶ τοῦ καταφυτεύεσθαι, καὶ ποιήσωσι τὰ πονηρὰ ἐναντίον μου τοῦ μὴ ἀκούειν τῆς φωνῆς μου, καὶ μετανοήσω περὶ τῶν ἀγαθῶν, ὧν ἐλάλησα τοῦ ποιῆσαι αὐτοῖς (: εάν προαναγγείλω και αποφασίσω το τέλος ενός έθνους ή ότι θα εξολοθρεύσω και θα εξαφανίσω μία βασιλεία και τους πολίτες της, εάν εκείνο το έθνος επιστρέψει προς εμένα εν μετανοία, και απαρνηθεί και απομακρυνθεί από όλες τις κακίες, εγώ θα αλλάξω γνώμη σχετικά με τις θλίψεις και τιμωρίες, τις οποίες είχα σκεφτεί να επιφέρω εναντίον των ανθρώπων του λαού αυτού. Εάν εξ αντιθέτου ομιλήσω και αποφασίσω περί ενός έθνους και ενός βασιλείου ότι θα ανοικοδομηθεί, θα φυτευτεί και θα προοδεύσει, ενώ οι άνθρωποι του έθνους αυτού πράξουν πονηρά ενώπιόν μου και δε θέλουν να ακούσουν και να υπακούσουν στη φωνή μου, τότε θα αλλάξω γνώμη σχετικά με τα αγαθά, που είχα προαναγγείλει,ότι θα αποστείλω σε αυτούς)» [Ιερ. 18, 7-10]. «Αυτή την ίδια μεταχείριση, λοιπόν, διαφυλλάσσω και για τους αγαθούς», λέγει. «Δηλαδή, κι αν ακόμη πω ότι θα τους αναστήσω σε έθνος μέγα, δε θα τηρήσω την υπόσχεσή μου, εάν δεν αποδειχθούν άξιοι της υποσχέσεως που τους έδωσα». Πράγμα που συνέβη και με τον άνθρωπο που έπλασε· υπόσχεται ο Κύριος στη Γένεση: «καὶ ὁ τρόμος καὶ ὁ φόβος ὑμῶν ἔσται ἐπὶ πᾶσι τοῖς θηρίοις τῆς γῆς, ἐπὶ πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐπὶ πάντα τὰ κινούμενα ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς ἰχθύας τῆς θαλάσσης· ὑπὸ χεῖρας ὑμῖν δέδωκα (: και ας είστε τρόμος και φόβος σε όλα τα θηρία της γης, σε όλα τα πτηνά του ουρανού, σε κάθε τι που ζει και κινείται ακόμη στην ξηρά και σε όλα τα ψάρια της θάλασσας. Υπό την εξουσία σας τα έδωσα όλα αυτά)» [Γεν. 9, 2]. Και όμως δε συνέβη αυτό, διότι ο άνθρωπος απέδειξε τον εαυτό του ανάξιο της εξουσίας αυτής. Όπως ακριβώς και ο Ιούδας.

Επομένως, για να μη γίνουν μερικοί άνθρωποι σκληρότεροι από την απελπισία τους για την τιμωρία, ούτε πάλι, άλλοι να καταστούν πιο αδιάφοροι από την υπόσχεση των αγαθών, θεραπεύει και τις δύο αυτές περιπτώσεις με όσα ειπώθηκαν παραπάνω. Σαν να λέγει, δηλαδή, «εάν σε απειλήσω, να μην απελπιστείς, διότι έχεις τη δυνατότητα να μετανοήσεις και να ανατρέψεις την απόφασή μου, όπως οι Νινευίτες. Εάν πάλι σου υποσχεθώ κάποιο αγαθό, να μην επαναπαυθείς εξαιτίας της υποσχέσεως αυτής. Διότι εάν αποδειχθείς ανάξιος, δε θα σε ωφελήσει καθόλου η υπόσχεσή μου, αλλά θα γίνει αιτία να τιμωρηθείς περισσότερο. Εγώ βέβαια σου έδωσα την υπόσχεσή μου με την προϋπόθεση να φαινόσουν αντάξιος της επαγγελίας αυτής.

Για τον λόγο αυτόν και τότε ομιλώντας προς τους μαθητές Του ο Κύριος δεν τους έδωσε μία απλή υπόσχεση. Δηλαδή, δεν τους είπε, «εσείς μόνο», αλλά πρόσθεσε: «εσείς που με ακολουθήσατε», ώστε και τον Ιούδα να θέσει εκτός, και τους μεταγενέστερους ανθρώπους να προσελκύσει. Διότι αυτό δεν το είπε μόνο προς εκείνους, ούτε και προς τον Ιούδα, βέβαια, που αποδείχθηκε ανάξιος.

Στους μεν μαθητές λοιπόν, υποσχέθηκε τα μελλοντικά αγαθά, όταν τους είπε: «θα καθίσετε σε δώδεκα θρόνους», διότι είχαν περισσότερη πνευματική κατάρτιση και δε ζητούσαν τίποτε από τα επίγεια, στους άλλους όμως υποσχέθηκε και τα παρόντα, τα επίγεια αγαθά: «καὶ πᾶς ὃς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναῖκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει (: και κάθε ένας, ο οποίος προς χάριν μου άφησε σπίτια ή αδελφούς ή αδελφές ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή χωράφια, θα λάβει εδώ στη γη εκατό φορές περισσότερα, και το σπουδαιότερο, θα κληρονομήσει την αιώνια ζωή)» [Ματθ. 19, 29].

Για να μη νομίσουν λοιπόν μερικοί, όταν άκουσαν το «Εσείς» [Ματθ. 19, 28], ότι αυτά αναφέρονταν στους μαθητές Του και μόνο (εννοώ, δηλαδή, το ότι θα απολαμβάνουν τα μεγαλύτερα αγαθά και τα πρωτεία στη μέλλουσα ζωή), γι’ αυτό και εξέτεινε τον λόγο και άπλωσε την υπόσχεσή Του σε ολόκληρη τη γη και από τα παρόντα πράγματα διαβεβαιώνει και τα μέλλοντα. Εξάλλου και προς τους μαθητές Του στην αρχή της κλήσεώς τους, όταν ήσαν πνευματικώς ακατάρτιστοι, μιλούσε με βάση τα επίγεια αγαθά. Πραγματικά, όταν τους προσκάλεσε από τη θάλασσα και τους απομάκρυνε από την τέχνη τους και τους προέτρεψε να εγκαταλείψουν το πλοίο, δεν τους έκανε λόγο για ουρανούς, ούτε για θρόνους, αλλά ομίλησε για τα πράγματα της επίγειας ζωής και είπε: «δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων (: ακολουθείστε με και εγώ θα σας κάνω ικανούς να αλιεύετε και να προσελκύετε ανθρώπους στη βασιλεία των ουρανών με το δίχτυ του κηρύγματος)» [Ματθ. 4, 19]. Όταν όμως τους ανύψωσε πνευματικά, τότε πλέον τους ομιλεί και για τα πράγματα της άλλης, της ουράνιας και αιώνιας ζωής.

Αλλά τι σημαίνει η φράση «κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ»; Σημαίνει ότι θα τους κατακρίνουν. Διότι δεν πρόκειται βέβαια να καθίσουν ως δικαστές, αλλά όπως ακριβώς είπε ότι η βασίλισσα του νότου θα κατακρίνει τη γενεά εκείνη [«βασίλισσα νότου ἐγερθήσεται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινεῖ αὐτήν, ὅτι ἦλθεν ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἀκοῦσαι τὴν σοφίαν Σολομῶνος, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Σολομῶνος ὧδε (: η βασίλισσα της χώρας Σαβά, θα αναστηθεί κατά τη μεγάλη εκείνη ημέρα της κρίσεως μαζί με τη γενεά αυτή και θα την καταδικάσει, διότι ήλθε από τα πέρατα της γης να ακούσει τη σοφία του Σολομώντα. Και ιδού ότι εδώ είναι κάτι το ασυγκρίτως ανώτερο από τον Σολομώντα, είμαι εγώ, η ενσάρκωση αυτής ακριβώς της θείας σοφίας)»: Ματθ. 12, 42], όπως και οι Νινευίτες θα τους κατακρίνουν [«ἄνδρες Νινευῖται ἀναστήσονται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν, ὅτι μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα Ἰωνᾶ, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Ἰωνᾶ ὧδε (: Στη μέλλουσα κρίση θα αναστηθούν μαζί με τη γενεά αυτήν άντρες Νινεύιτες και θα την καταδικάσουν, διότι εκείνοι μετενόησαν με το κήρυγμα του Ιωνά. Η σημερινή όμως γενεά μένει σκληρή και αμετανόητη, μολονότι εδώ γίνονται και λέγονται πολύ περισσότερα και ανώτερα από όσα είπε και έκανε τότε ο Ιωνάς)»: Ματθ. 12, 41], κατά όμοιο τρόπο και οι απόστολοι.

Για τον λόγο αυτόν δεν είπε ότι θα κρίνουν τα έθνη και την οικουμένη, αλλά τις φυλές του Ισραήλ. Επειδή οι Ιουδαίοι και οι απόστολοι ήσαν αναθρεμμένοι με τους ίδιους νόμους, τα ίδια έθιμα και το ίδιο πολίτευμα, όταν ισχυρίζονται οι Ιουδαίοι, ότι «γι’ αυτό δεν μπορέσαμε να πιστέψουμε στον Χριστό, διότι μας εμπόδισε ο νόμος να δεχθούμε τις εντολές Του», γι’ αυτό παρουσιάζει τους αποστόλους στο μέσο, που δέχθηκαν τον ίδιο νόμο και όμως πίστεψαν, και έτσι θα κατακρίνουν όλους εκείνους. Πράγμα που ήδη το είπε σε άλλη περίπτωση όταν έλεγε: «καὶ εἰ ἐγὼ ἐν Βεελζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβαλοῦσι; διὰ τοῦτο αὐτοὶ κριταὶ ἔσονται ὑμῶν (: Και εάν εγώ βγάζω τα δαιμόνια, όπως εσείς λέγετε, με τη βοήθεια του Βεελζεβούλ, τα πνευματικά σας τέκνα -οι μαθητές μου- με τη δύναμη τίνος τα βγάζουν; Γιατί δεν τους κατηγορείτε; Για τον λόγο αυτό οι μαθητές μου θα σας καταδικάσουν για τη μοχθηρία σας και την υποκρισία) [Ματθ. 12, 27].

«Και τι το σπουδαίο», θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος, «υποσχέθηκε σε αυτούς, εάν εκείνο που έχουν οι Νινευίτες και η βασίλισσα του νότου, το έχουν και οι απόστολοι;». Εκτός όμως από αυτά, και άλλα πολλά υποσχέθηκε σε αυτούς προηγουμένως, αλλά και στη συνέχεια υπόσχεται και άλλα· επομένως, δεν θα είναι αυτό μόνο το έπαθλό τους. Εξάλλου, και με την υπόσχεσή του αυτή στην παρούσα περίπτωση άφησε να εννοηθεί κάτι παραπάνω από εκείνους. Πραγματικά, όσον αφορά εκείνους, είπε απλώς: «Άνδρες Νινευίτες θα αναστηθούν και θα κατακρίνουν τη γενεά αυτή» και «Η βασίλισσα του νότου θα την κατακρίνει». Όμως για τους αποστόλους δε μίλησε έτσι. Και πώς ομίλησε; «Εσείς που με έχετε ακολουθήσει εδώ στη γη, όταν στη συντέλεια των αιώνων αναδημιουργηθεί νέος κόσμος και αναστηθούν οι νεκροί και ο υιός του ανθρώπου καθίσει επάνω στον ένδοξο θρόνο του, τότε και εσείς θα καθίσετε επάνω σε δώδεκα θρόνους, για να κρίνετε τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ» [Ματθ. 19, 28], λέγει, για να δηλώσει ότι θα συμβασιλεύσουν και ότι θα συμμετάσχουν στην δόξα εκείνη. «Εἰ ὑπομένομεν, καὶ συμβασιλεύσομεν (: αν δείχνουμε υπομονή, τότε και θα βασιλέψουμε μαζί με Εκείνον)» [Β΄ Τιμοθ. 2, 12], λέγει ο Παύλος. Βέβαια, οι θρόνοι δε φανερώνουν καθέδρα, διότι μόνο ο Κύριος κάθεται στην έδρα και κρίνει, αλλά με τους θρόνους άφησε να φανεί η απερίγραπτη τιμή και η δόξα.

Στους αποστόλους λοιπόν αυτά είπε ο Ιησούς, ενώ σε όλους τους άλλους ανθρώπους υποσχέθηκε ζωή αιώνια και εκατονταπλασίονα αγαθά στην παρούσα ζωή. Εάν όμως αυτά τα υποσχέθηκε στους άλλους, πολύ περισσότερο τα υποσχέθηκε στους αποστόλους και αυτά και όλα τα πράγματα της επίγειας ζωής. Και αυτό άλλωστε εκπληρώθηκε. Διότι άφησαν οι μαθητές το ψαροκάλαμο και τα δίκτυα και εξουσίαζαν καθ’ ολοκληρίαν τις περιουσίες όλων των Χριστιανών, την αξία των σπιτιών και των χωραφιών και αυτά τα σώματα των πιστών. Πραγματικά, πολλές φορές οι πιστοί προτίμησαν και να σφαγούν ακόμη για χάρη των αποστόλων, όπως μαρτυρεί για πολλούς ο Παύλος, όταν λέγει: «μαρτυρῶ γὰρ ὑμῖν ὅτι εἰ δυνατὸν τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν ἐξορύξαντες ἂν ἐδώκατέ μοι (: διότι μαρτυρώ για σας ότι αν ήταν δυνατόν, τα μάτια σας θα βγάζατε και θα μου τα δίνατε)» [Γαλ. 4, 15].

Όταν λοιπόν ο Κύριος λέγει: «καθένας που άφησε τη γυναίκα του» [Ματθ. 19, 29], δεν το λέγει για να διαλύονται εύκολα και χωρίς λόγο οι γάμοι, αλλά όπως εκείνο που έλεγε για την ψυχή, ότι «εκείνος που θα χάσει τη ζωή του για την πίστη του σε εμένα, θα κερδίσει αυτήν» [Ματθ. 10, 39], δεν το έλεγε για να φονεύουμε τους εαυτούς μας, ούτε για να χωρίζουμε την ψυχή μας από εδώ από το σώμα, αλλά για να θέτουμε την ευσέβεια υπεράνω πάντων, το ίδιο λέγει και για τη γυναίκα και τους αδελφούς. Νομίζω όμως ότι εδώ υπαινίσσεται και τους διωγμούς. «Επειδή δηλαδή υπήρχαν πολλοί πατέρες που παρέσυραν τα παιδιά τους στην ασέβεια και γυναίκες τους άντρες τους, γι’ αυτό όταν» λέγει, «δίνουν παρόμοιες συμβουλές να μην τους θεωρείτε ούτε συζύγους, ούτε πατέρες». Πράγμα βέβαια που και ο Παύλος έλεγε: «εἰ δὲ ὁ ἄπιστος χωρίζεται, χωριζέσθω. οὐ δεδούλωται ὁ ἀδελφὸς ἢ ἡ ἀδελφὴ ἐν τοῖς τοιούτοις. ἐν δὲ εἰρήνῃ κέκληκεν ἡμᾶς ὁ Θεός (: εάν όμως ο άπιστος σύζυγος επιθυμεί και θέλει χωρισμό, ας χωρίζεται από αυτόν η Χριστιανή γυναίκα. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι υποδουλωμένος και δεσμευμένος ο πιστός ή η πιστή. Ο Θεός μάς έχει καλέσει να ζούμε με ειρήνη εσωτερική και με ειρήνη προς τους γύρω μας και δεν είναι ορθό να ταλαιπωρείται ο πιστός σύζυγος από τις έριδες και τις μάχες της άπιστης συζύγου)» [Α΄Κορ. 7, 15].

Αφού λοιπόν εξύψωσε το φρόνημα όλων και τους έπεισε να έχουν θάρρος και για τους εαυτούς τους και για την οικουμένη ολόκληρη, πρόσθεσε: «Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι (: Πολλοί που στον κόσμο αυτόν, εξαιτίας των αξιωμάτων τα οποία κατέχουν και όχι εξαιτίας της αρετής τους, είναι πρώτοι, στη βασιλεία των ουρανών θα είναι τελευταίοι και πολλοί που στον κόσμο αυτόν θεωρούνται τελευταίοι, θα είναι εκεί πρώτοι)» [Ματθ. 19, 30]. Αυτό αν και ειπώθηκε αόριστα και αναφέρεται σε πολλές κατηγορίες ανθρώπων, εντούτοις ειπώθηκε και για αυτούς και για τους Φαρισαίους που δεν πίστευαν. Το ίδιο είπε και προηγουμένως: «λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων (: αληθινά σας λέγω ότι από τις χώρες της Ανατολής και της Δύσεως, από όλα τα μέρη της οικουμένης, θα έλθουν πολλοί και θα παρακαθίσουν στο πνευματικό δείπνο μαζί με τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και τον Ιακώβ στη βασιλεία των ουρανών. Οι κληρονόμοι όμως της βασιλείας των ουρανών, [οι απόγονοι δηλαδή των πατριαρχών που έχουν τις επαγγελίες του Θεού], θα εκδιωχθούν και ριφθούν στο πυκνότατο σκοτάδι του Άδη. Εκεί θα είναι ο κλαυθμός και το τρίξιμο των δοντιών)» [Ματθ. 8, 11-12].

ΠΗΓΕΣ:

• https://greekdownloads3.files.wordpress.com/2014/08/in-matthaeum.pdf

ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΣΤΗΡΙΓΜΕΝΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑΝ

 Στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίων Πάντων Κέρκυρας μετέβη το απόγευμα του Σαββάτου 26 Ιουνίου 2021 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, όπου έκανε την κατάθεση των ιερών λειψάνων των οσιοάθλων μαρτύρων του Αμώμου όρους, που μαρτύρησαν από τους Αγαρηνούς, εν όψει της εορτής των Αγίων Πάντων. Στον ναό θα γίνει η ακολουθία επί διασαλεύσει της Αγίας Τραπέζης και ο κ. Νεκτάριος μίλησε στους πιστούς επισημαίνοντας ότι οι πρώτοι χριστιανοί λειτουργούσαν επί των τάφων των μαρτύρων και γι’ αυτό η Εκκλησία μας, όταν καθαγιάζεται μία αγία τράπεζα, τοποθετεί λείψανα μαρτύρων σ’  αυτήν. Ο ναός των Αγίων Πάντων έχει εγκαίνια από τον μακαριστό Μητροπολίτη Κερκύρας Αθανάσιο Πολίτη το 1852. Όμως, μετά από την τρίτη ανακαίνιση του ναού από τα έτη 203 έως και σήμερα, και την αποκάλυψη μιας εξαιρετικής ανάγλυφης παραστάσεως σε μάρμαρο μπροστά στην Αγία Τράπεζα με το σύμβολο του δικεφάλου αετού, μοναδικού θέματος στην Ελλάδα και τις εργασίες που έγιναν, η τάξη της Εκκλησίας ορίζει να γίνει η ακολουθία επί διασαλεύσει της αγίας τραπέζης.

Ο κ. Νεκτάριος επεσήμανε ότι η πίστη μας στηρίζεται στους αγωνιστές αγίους, ιδίως τους αγίους μάρτυρες, οι οποίοι βίωσαν την κακία του κόσμου και την σκληρότητα των ανθρώπων που δεν πίστευαν στον Θεό και δεν είχαν μέσα τους ίχνος ανθρωπιάς. Οι μάρτυρες όμως παρέμειναν πιστοί άχρι θανάτου. Αυτό είναι και ένα μεγάλο μήνυμα για τον άνθρωπο του σήμερα: ότι οι άγιοι δεν χάνονται, αλλά παραμένουν πρότυπα αληθινής ζωής.

Στην συνέχεια τελέστηκε ο πανηγυρικός εσπερινός της εορτής, κατά τον οποίο τον θείο λόγο κήρυξε ο Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μοναστηριώτης, Αρχιερατικός επίτροπος πόλεως Κερκύρας.











«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΙΣΟΤΗΤΑ, ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ» - ΜΙΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ

                                                 


«Δεῦτε πιστοί, σήμερον χορείαν ἐπικροτήσαντες εὐσεβῶς πανηγυρίσωμεν καί τῶν Ἁγίων Πάντων τήν ἔνδοξον καί σεβάσμιον μνήμην ἐνδόξως τιμήσωμεν λέγοντες.  χαίρετε Ἀπόστολοι ἔνδοξοι, Προφῆται καί Μάρτυρες καί Ἱεράρχαι. Χαίρετε Ὁσίων ὁ δῆμος καί τῶν δικαίων. Χαίρετε τιμίων Γυναικῶν ὁ χορός. Καί Χριστόν  ὑπέρ τοῦ κόσμου πρεσβεύσατε, νίκας τῷ βασιλεῖ κατά βαρβάρων δωρήσασθαι καί ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν το μέγα ἔλεος» (Δοξαστικό τῶν Ἀποστίχων τοῦ ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Πάντων σέ ἦχο πλάγιο τοῦ δευτέρου)

«Ελάτε πιστοί σήμερα, αφού χειροκροτήσουμε τον χορό όλων των Αγίων με ευσέβεια ας πανηγυρίσουμε και ας τιμήσουμε την ένδοξη και σεβάσμια μνήμη τους λέγοντας: χαίρετε Απόστολοι ένδοξοι, Προφήτες και Μάρτυρες και Ιεράρχες. Χαίρετε  η κοινότητα των Οσίων και των δικαίων. Χαίρετε η ομάδα των τιμίων Γυναικών. Παρακαλούμε να πρεσβεύετε στον Χριστό, ώστε να δίνει νίκες στους άρχοντες του λαού εναντίον κάθε εχθρού και στις ψυχές μας το μέγα έλεος».

                «Την παρούσα εορτή, μετά την κάθοδο του Παναγίου Πνεύματος, οι άγιοι Πατέρες όρισαν να επιτελούμε, δείχνοντάς μας ότι η παρουσία του Παναγίου Πνεύματος τέτοιες ευλογίες δώρισε στον κόσμο, αφού ενήργησε διά των Αποστόλων και αγίασε και έδωσε σοφία σε όσους από το ανθρώπινο γένος θέλησαν και θέλουν να ενταχθούν στο δέκατο τάγμα των αγγέλων, σε αντικατάσταση εκείνων, των δαιμόνων δηλαδή, που έπεσαν από την χάρη του Θεού. Και εντάχθηκαν στο τάγμα αυτό άλλοι με το μαρτύριο και το αίμα τους, άλλοι με την ενάρετη πολιτεία και την διαγωγή τους, πράττοντας όλοι όσα νικούνε την ανθρώπινη φύση. Δείχνουν έτσι ότι ακολουθούν τον Χριστό που ανέβασε την φύση μας στα δεξιά του Πατρός και ολοκλήρωσε έτσι το μυστήριο της θείας οικονομίας. Αυτοί που πριν ήταν μακριά, τώρα το Πανάγιο Πνεύμα τους οδηγεί στην ένωση και την φιλία με τον Θεό, καθιστώντας τον πρώην αγνώμονα άνθρωπο τέκνο του Θεού. Και έτσι εορτάζουμε όλους τους Αγίους, τους επωνύμους και ανωνύμους, τους γνωστούς και τους αγνώστους, ώστε να θυμόμαστε τον σκοπό της ζωής μας στην Εκκλησία. Στη Κωνσταντινούπολη ο Λέων ο σοφός έχτισε περικαλλή ναό για όλους τους Αγίους κοντά στον ναό των αγίων Αποστόλων, για να τιμήσει την σύζυγό του που είχε ευαρεστήσει τον Θεό. Αυτή όμως του ζήτησε εμφανισθείσα στον ύπνο του τρεις φορές να τιμήσει όλους τους Αγίους. Φαίνεται πως τότε καθιερώθηκε ως κλείσιμο της περιόδου του Τριωδίου και του Τριωδίου των Ρόδων, του Πεντηκοσταρίου, η εορτή πάντων των Αγίων , ώστε να ζούμε την αναφορά στον Θεό δι’ αυτών» (από το Συναξάριο του Όρθρου της εορτής των Αγίων Πάντων)

                «Ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη» ήταν και είναι ένα από τα συνθήματα που άλλαξαν την ιστορία της ανθρωπότητας. Βγαλμένο μέσα από το όραμα του δυτικού ανθρώπου να πάρει την ζωή του στα χέρια του, χωρίς αναφορές σε Θεό και θρησκεία, με κριτήριο τα ανθρώπινα «φυσικά» δικαιώματα και όραμά του την πρόοδο που θα συμπεριελάμβανε την ευτυχία στην ζωή αυτή και όχι την προσμονή μιας αναγνώρισης σε μιαν άλλη πραγματικότητα, το τρίπτυχο αυτό σημάδεψε και εξακολουθεί να σημαδεύει τον κόσμο, μολονότι στην μετανεωτερική πραγματικότητα το κλειδί είναι το άτομο καθαυτό, χωρίς να νοιάζεται αν υπάρχει πλέον σύνολο. Ελευθερία σήμερα σημαίνει να μπορώ να εκπληρώσω κάθε επιθυμία μου. Ισότητα σημαίνει να μην έχω ούτε εγώ ούτε οι άλλοι κανέναν περιορισμό εξαιτίας οικονομικών και κοινωνικών διαφοροποιήσεων, αλλά να μπορώ μέσα από τον καταναλωτικό και εικονικό κόσμο στον οποίο μετέχω να έχω την δημοσιότητα και την προσοχή που μπορώ να διεκδικήσω, κυρίως για το σώμα μου και την δημοφιλία μου. Το τι λέω και πρεσβεύω δεν έχει και πολλή σημασία, ιδίως σήμερα. Η αδελφοσύνη πάλι είναι μία ξεχασμένη εμπειρία.  Μου απομένει το να είμαι μέλος μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, μιας διαδικτυακής κοινότητας, μιας ομάδας φίλων κάποιου ή κάποιας και είναι αρκετό για να αισθάνομαι ότι ανήκω κάπου.

                Στην ορθόδοξη παράδοση το τρίπτυχο αυτό βιώνεται στα πρόσωπα των Αγίων της πίστης μας εξ αρχής της παρουσίας της Εκκλησίας στον κόσμο, αμέσως μετά την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο.

Ο άγιος είναι ελεύθερος, όχι γιατί μπορεί να εκπληρώσει κάθε επιθυμία του, αλλά ακριβώς για το αντίθετο. Διότι επιλέγει να μην εκπληρώνει καμία επιθυμία του, όταν αυτή δεν είναι συνδεδεμένη με την αγάπη για τον Θεό και τν πλησίον του. Ενώ μπορεί, επιλέγει ελεύθερα από αγάπη να παραιτείται από τις επιθυμίες του, χάριν του Χριστού και του πλησίον. Μία είναι η επιθυμία που εκπληρώνει:  το να αγαπά και να μοιράζεται την αλήθεια που ζει, τις γνώσεις που έχει, τα αισθήματα που νιώθει, την ύπαρξή του ολόκληρη με τους συνανθρώπους του, φωτισμένος και αγιασμένος από την χάρη του Πνεύματος.

Ο άγιος ζει την ισότητα, διότι η αγιότητα δεν είναι μια κλειστή λέσχη χαρισματικών ανθρώπων ή ξεχωριστών για την καταγωγή ή την οικονομική τους θέση ή για την μόρφωσή τους. Το αντίθετο. Άγιος μπορεί να είναι ο καθένας και η καθεμιά. Άνδρας, γυναίκα, παιδί, πλούσιος, φτωχός, μορφωμένος, απλοϊκός, στον κόσμο ή στην έρημο, όποιο επάγγελμα κι αν κάνει, όποια κι αν είναι η πορεία της ζωής του, το μόνο που χρειάζεται είναι η απόφαση να γίνει παιδί του Θεού, φίλος του Θεού και οικείος όλων, φορέας της αλήθειας, της υπέρβασης του εαυτού, της μετάνοιας, της χάριτος. Άγιοι γίνονται και οι περιθωριακοί, τα σκουπίδια της κοινωνίας. Γίνονται και οι ηττημένοι από το κακό, αρκεί να μην απελπισθούν, αρκεί να επιλέξουν την επιστροφή στην Εκκλησία, στον Θεό της αγάπης. Ένα μνήσθητί μου Κύριε σώζει. Κι αυτή είναι η απόλυτη ισότητα, που κανένα ανθρώπινο σύστημα, κανένας ανθρώπινος νόμος δεν μπορεί να δώσει.

Ο άγιος ζει την αδελφοσύνη. Δεν είναι ένας καλός άνθρωπος που ζει για τον εαυτό του, ούτε καν για τον Θεό μόνο. Είναι ενεργό μέλος της Εκκλησίας, του σώματος του Χριστού, κοινωνεί σώμα και αίμα Χριστού από το κοινό ποτήριο, χαίρεται με την χαρά και λυπάται με την λύπη του άλλου, κυρίως όμως ζει μία συνεχή προσευχή για τον πλησίον, όποιος κι αν είναι αυτός, φίλος κι εχθρός, γνωστός και άγνωστος, χρήσιμος ή αχρείαστος. Κι έτσι ο άγιος ζει μία πορεία οικουμενική. Δεν υπολογίζει σύνορα, διαφορές, δεν αρκείται στους δικούς του, αλλά νοιάζεται και συμπάσχει με όλους και για όλους.

Όσοι ζούνε την Ορθοδοξία τους ως περιχαράκωση, ως φόβο, ως κλειστό σύστημα, ως άρνηση του διαλόγου και της κοινωνίας με τον άλλον, όσοι ζούνε την πίστη τους ως αυτάρκεια και ικανοποίηση που είναι από μόνοι τους σωσμένοι, δεν βλέπουν την οδό της αγιότητας. Το ίδιο και όσοι έχουν θέσει τον εαυτό τους εκτός Εκκλησίας, διότι έλκονται από ιδέες και οράματα χωρίς Θεό, αγνοούν ότι στην αυθεντικότητα της πίστης μας υπάρχουν όλα εκείνα που νοηματοδοτούν την πορεία του ανθρώπου. Ότι η Ορθοδοξία δεν αρνείται καμία πρόοδο, κανένα ανθρώπινο επίτευγμα, αφού κάθε τι είναι δώρο Θεού. Δεν το θεοποιεί, αλλά και δεν το περιφρονεί. Το ίδιο και όσοι έχουν υποταγεί στο μετανεωτερικό είδωλο του γκρεμίσματος κάθε συλλογικής και παραδοσιακής αξίας, ήθους και ζωής, για να είναι καλά με το εγώ τους. Η Εκκλησία είναι αγιότητα και ας περιμένει όλους, ακόμη και στο της τελευταίας στιγμής «Μνήσθητι».

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Κέρκυρα, 27 Ιουνίου 2021

Των Αγίων Πάντων

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2021

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ (27-6-2021)


Με την Κυριακή των Αγίων Πάντων κλείνει ο λειτουργικός κύκλος των κινητών εορτών που ξεκίνησε την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου. Στην λειτουργική παράδοση της Εκκλησίας μας υπάρχουν πολλοί, άλλοι μικροί και άλλοι μεγάλοι, λειτουργικοί κύκλοι. Σε όλους δεσπόζει το σχέδιο της θείας Οικονομίας. Ιδιαίτερα όμως φαίνεται αυτό στον λειτουργικό κύκλο που διαβάζεται μέσα από το Τριώδιο και το Πεντηκοστάριο.

Στο Τριώδιο παρακολουθούμε την πορεία της ανθρωπότητας από την δημιουργία του κόσμου, την απομάκρυνση από το Θεό, (την Κυριακή της Τυρινής διαβάζουμε στο Συναξάριο, «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς ἀπὸ τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐξορίας τοῦ Πρωτοπλάστου Ἀδάμ». Και στη συνέχεια κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, βιώνουμε την οδυνηρή κατάσταση της ανθρωπότητας που ζούσε προ Χριστού. Την Μεγάλη Εβδομάδα βλέπουμε την έλευση του Χριστού στον κόσμο, και τις ενέργειες που κάνει για την σωτηρία των ανθρώπων. Μέσα στις μοναδικές και θεόπνευστες ακολουθίες βιώνουμε τα φριχτά Πάθη και την Ένδοξη και Λαμπρή Ανάσταση του Θεανθρώπου. Κατά την περίοδο του Πεντηκοσταρίου ζούμε μέσα στη χαρά της Αναστάσεως, όπως αυτή αποτυπώνεται μέσα από τις Κυριακές και τις ακολουθίες της περιόδου αυτής. Την προηγούμενη Κυριακή ζήσαμε το αποτέλεσμα της Ανάστασης, όπως το είπε ο Κύριος στους Μαθητές του, «ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ιω.16,13). Ήρθε το Άγιο Πνεύμα πάνω στους Αποστόλους και τους φώτισε, τους γνώρισε όλα τα μεγαλεία του Θεού και μέσω αυτών σε όλη την Εκκλησία. Την σημερινή Κυριακή βλέπουμε τα αποτελέσματα των δωρεών του Αγίου Πνεύματος που είναι οι άγιοι. Κυριακή αφιερωμένη σε όλους τους Αγίους.

Η αγιότητα είναι δώρο του Θεού, καρπός του Αγίου Πνεύματος που δίνεται στους ανθρώπους που είναι κοντά στο Θεό. Την παλιά εποχή όλοι οι χριστιανοί ονομάζονταν άγιοι. Αλλά και σήμερα στη θεία λειτουργία λέμε «Πρόσχωμεν. Τά Ἅγια τοῖς ἁγίοις». Δηλαδή τα Άγια, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού θα δοθούν στους Άγιους, δηλαδή τους χριστιανούς. Ο Χριστός μέσω των μυστηρίων δίνει την αγιότητα στους ανθρώπους.

            Φυσικά οι άνθρωποι πρέπει να είναι δεκτικοί αυτής της χάριτος του Τριαδικού Θεού, γιατί αγιότητα σημαίνει θέωση, ο άνθρωπος γίνεται κατά χάρη θεός. Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα ακούσαμε τις προϋποθέσεις της αγιότητας. Βασική προϋπόθεση είναι η πίστη και η ομολογία, με οποιοδήποτε τίμημα, στον Τριαδικό Θεό μας. «Όποιος ομολογήσει Εμένα (ως Θεό και  Σωτήρα) μπροστά στους ανθρώπους, θα ομολογήσω και εγώ για εκείνον (αναγνωρίζοντάς τον ως δικό μου) ενώπιον του Πατέρα μου, που είναι στους Ουρανούς. Όποιος όμως με απαρνηθεί μπροστά στους ανθρώπους, θα τον αρνηθώ και εγώ μπροστά στον Ουράνιο Πατέρα μου». Οι άγιοι μάρτυρες είναι αυτοί που έκαναν πράξη τα λόγια αυτά του Ευαγγελίου. Δια μέσου των αιώνων και σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης υπήρξαν εκατομμύρια άνθρωποι που έχυσαν το αίμα τους επειδή ομολόγησαν τον Χριστό σαν Θεό τους, και αντάλλαξαν την μικρή επίγεια ζωή με την ουράνια και αιώνια.

Αλλά ο Κύριος μας δίνει και μία άλλη προϋπόθεση για την αγιότητα. Η αγάπη μας προς Αυτόν πρέπει να υπερβαίνει όλες τις άλλες αγάπες που έχουμε, έστω και αν αυτές είναι σωστές και είναι σύμφωνες με το θέλημά Του. «Αυτός που αγαπά τον πατέρα του ή την μητέρα του παραπάνω από  εμένα, δεν είναι άξιος για μαθητής μου». Ο Κύριος ζητάει την αποκλειστικότητα της αγάπης μας σύμφωνα με την εντολή, «ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου» (Μκ.12,30). Φυσικά τέτοια αγάπη ελάχιστοι την έχουν και για το λόγο αυτό πρέπει αυτό να είναι μόνιμο αίτημα της προσευχής μας.

Η αγάπη προς τον εαυτό μας είναι κάτι το δεδομένο σύμφωνα, με το βιβλικό ρητό «ποτέ κανείς δεν μίσησε το σώμα του αλλά το τρέφει με πολύ ενδιαφέρον και το περιθάλπει» (Εφ. 5,29), έστω και αν δεν το συνειδητοποιούμε. Ο Κύριος ζητάει ειδικά αυτή την αγάπη να την αρνηθούμε και να στραφούμε προς Αυτόν. Και μην ξεχνάμε ότι η αγάπη προς τον εαυτό μας και η αγάπη προς τους άλλους είναι ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Όσο πιο πολύ αγαπάμε τον εαυτό μας τόσο λιγότερο αγαπάμε τους άλλους, και όσο πιο πολύ αγαπάμε τους άλλους τόσο λιγότερο αγαπάμε τον εαυτό μας. Τα λόγια του Κυρίου είναι ξεκάθαρα: «όποιος δεν λαμβάνει τον σταυρό του και δεν με ακολουθεί, δεν είναι άξιος μαθητής μου». Η καλοπέραση, η αγάπη προς τον εαυτό μας, στέκεται  εμπόδιο στην ένωσή μας με το Θεό, κάτι που έκαναν όλοι οι άγιοι.  

            Ταῖς πρεσβείαις πάντων τῶν ἁγίων Χριστὲ ὁ Θεὸς, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Αμήν.  

 


Ευαγγέλιο σήμερα 26 Ιουνίου

 Το Ευαγγέλιο για σήμερα 26 Ιουνίου

 


ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Ε´ 42 – 48

42 τῷ αἰτοῦντί σε δίδου, καὶ τὸν θέλοντα ἀπὸ σοῦ δανείσασθαι μὴ ἀποστραφῇς. 43 Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη, Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου καὶ μισήσεις τὸν ἐχθρόν σου. 44 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς, 45 ὅπως γένησθε υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους. 46 ἐὰν γὰρ ἀγαπήσητε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, τίνα μισθὸν ἔχετε; οὐχὶ καὶ οἱ τελῶναι τὸ αὐτὸ ποιοῦσι; 47 καὶ ἐὰν ἀσπάσησθε τοὺς φίλους ὑμῶν μόνον, τί περισσὸν ποιεῖτε; οὐχὶ καὶ οἱ τελῶναι οὕτω ποιοῦσιν; 48 Ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὡς ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν.

Ερμηνευτική απόδοση Π. Τρεμπέλα στα νέα ελληνικά

 ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Ε´ 42 – 48

42 Εἰς ἐκεῖνον ποὺ σοῦ ζητεῖ ἐλεημοσύνην, δίδε, ἀλλὰ πάντοτε μὲ διάκρισιν ποὺ θὰ τὴν διαπνέῃ εἰλικρινὴς ἀγάπη· καὶ μὴ περιφρονήσῃς ἐκεῖνον, ποὺ θέλει νὰ δανεισθῇ χωρὶς τόκον ἀπὸ σέ. 43 Ἠκούσατε, ὅτι ἐλέχθη· Θὰ ἀγαπήσῃς τὸν πλησίον σου καὶ θὰ μισήσῃς τὸν ἐχθρόν σου. 44 Ἐγὼ δὲ σᾶς λέγω, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς σας, εὔχεσθε πρὸς τὸν Θεὸν ἀγαθὰ δι’ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι σᾶς καταρῶνται, εὐεργετεῖτε ἐκείνους, ποὺ σᾶς μισοῦν, καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι σᾶς μεταχειρίζονται ὑβριστικῶς καὶ περιφρονητικῶς καὶ σᾶς καταδιώκουν ἀδίκως, ἀκόμη καὶ ὅταν ὁ διωγμός των αὐτὸς σᾶς γίνεται διὰ τὰς θρησκευτικάς σας πεποιθήσεις. 45 Διὰ νὰ ὁμοιάσετε ἔτσι καὶ νὰ γίνετε τέκνα τοῦ Πατρός σας, ποὺ εἶναι εἰς τοὺς οὐρανούς.Διότι καὶ αὐτὸς τὸν ἥλιον, ποὺ εἶναι ἰδικός του, ἀνατέλλει ἀδιακρίτως εἰς πονηροὺς καὶ εἰς ἀγαθούς, καὶ βρέχει τὴν βροχήν του εἰς δικαίους καὶ ἀδίκους. 46 Διότι, ἐὰν ἀγαπήσετε ἐκείνους μόνον, ποὺ σᾶς ἀγαποῦν, ποίαν ἀνταμοιβὴν ἔχετε νὰ λαμβάνετε ἀπὸ τὸν Θεόν; Δὲν κάνουν τὸ αὐτὸ καὶ οἰ τελῶναι; 47 Καὶ ἐὰν χαιρετήσετε μόνον τοὺς φίλους σας Ἰουδαίους, τί τὸ ἐξαιρετικὸν πράττετε; Δὲν κάνουν ἔτσι καὶ οἱ τελῶναι; 48 Πρέπει λοιπὸν νὰ γίνετε τέλειοι διὰ τῆς ἀγάπης πρὸς πάντας, καθὼς εἶναι τέλειος καὶ ὁ οὐράνιος Πατήρ σας, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀγάπη.

Ευαγγέλιο και Απόστολος σήμερα 25 Ιουνίου

 Το Ευαγγέλιο για σήμερα 25 Ιουνίου

 


ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Ε´ 33 – 41

33 Πάλιν ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις, Οὐκ ἐπιορκήσεις, ἀποδώσεις δὲ τῷ Κυρίῳ τοὺς ὅρκους σου. 34 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ὀμόσαι ὅλως· μήτε ἐν τῷ οὐρανῷ, ὅτι θρόνος ἐστὶν τοῦ Θεοῦ· 35 μήτε ἐν τῇ γῇ, ὅτι ὑποπόδιόν ἐστιν τῶν ποδῶν αὐτοῦ· μήτε εἰς Ἱεροσόλυμα, ὅτι πόλις ἐστὶν τοῦ μεγάλου βασιλέως· 36 μήτε ἐν τῇ κεφαλῇ σου ὀμόσῃς, ὅτι οὐ δύνασαι μίαν τρίχα λευκὴν ἢ μέλαιναν ποιῆσαι. 37 ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ· τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν. 38 Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη, Ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος. 39 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ· ἀλλ’ ὅστις σε ῥαπίζει εἰς τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην· 40 καὶ τῷ θέλοντί σοι κριθῆναι καὶ τὸν χιτῶνά σου λαβεῖν, ἄφες αὐτῷ καὶ τὸ ἱμάτιον· 41 καὶ ὅστις σε ἀγγαρεύσει μίλιον ἕν, ὕπαγε μετ’ αὐτοῦ δύο.

Ερμηνευτική απόδοση Π. Τρεμπέλα στα νέα ελληνικά

 ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Ε´ 33 – 41

33 Πάλιν ἠκούσατε ὅτι ἐλέχθη εἰς τοὺς παλαιοὺς προγόνους μας· Δὲν θὰ ἀθετήσῃς τὸν ὅρκον σου, ἀλλ’ ὡς χρέος ἱερόν, ποὺ ὀφείλεις νὰ ἐξοφλήσῃς εἰς τὸν Κύριον, θὰ τηρήσῃς τὰς ἐνόρκους ὑποσχέσεις καὶ μαρτυρίας σου. 34 Ἐγὼ ὅμως σᾶς λέγω νὰ μὴ ὁρκισθῆτε καθόλου· οὔτε εἰς τὸν οὐρανὸν μὴ ὁρκισθῆτε, διότι ὁ οὐρανὸς εἶναι θρόνος τοῦ Θεοῦ· 35 οὔτε εἰς τὴν γῆν μὴ ὁρκισθῆτε, διότι σὰν εἰς ἄλλο σκαμνίον ἀκουμβοῦν ἐπάνω της οἱ πόδες του· οὔτε εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, διότι διὰ τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι ἐκεῖ κτισμένος, εἶναι πόλις τοῦ μεγάλου βασιλέως Θεοῦ. 36 Οὔτε εἰς τὴν κεφαλήν σου μὴ ὁρκισθῇς, διότι τὴν ἐδημιούργησεν ὁ Θεός, σὺ δὲ δὲν ἠμπορεῖς οὔτε μιᾶς τριχὸς τὸ χρῶμα πραγματικῶς καὶ κατὰ βάθος νὰ μεταβάλῃς, ὥστε μίαν μαύρην τρίχα νὰ τὴν κάμῃς λευκήν, ἢ μίαν λευκὴν νὰ τὴν ἀλλάξῃς εἰς μαύρην. 37 Ἂς εἶναι δὲ ὁ λόγος σας ναί, ὅταν πράγματι εἶναι ναί· καὶ ὄχι, ὅταν καὶ πράγματι εἶναι ὄχι· τὸ ἐπὶ πλέον δὲ ἀπὸ αὐτὰ εἶναι ἀπὸ τὸν πονηρόν, τὸν πρῶτον ἐπινοητὴν καὶ πατέρα τοῦ ψεύδους. 38 Ἠκούσατε ὅτι ἐλέχθη· ἐκεῖνος ποὺ ἐπλήγωσε καὶ ἐτραυμάτισε κάποιον, πρέπει νὰ δώσῃ μάτι ἀντὶ τοῦ ματιοῦ ποὺ ἔβλαψε, καὶ δόντι διὰ τὸ δόντι τοῦ πλησίον, ποὺ μὲ τὸ κτύπημά του ἔσπασεν ἢ ἐπέταξεν ἔξω. 39 Ἐγὼ ὅμως σᾶς λέγω νὰ μὴ προβάλετε ἀντίστασιν εἰς τὸν πονηρόν, ποὺ χρησιμοποιεῖ ὡς ὄργανόν του ἐκεῖνον ποὺ σᾶς βλάπτει· ἀλλ’ ὅποιος σὲ ραπίσῃ εἰς τὸ δεξιὸν μέρος τῆς σιαγόνος, στρέψον εἰς αὐτὸν καὶ τὸ ἄλλο μέρος διὰ νὰ ραπίσῃ καὶ τοῦτο. 40 Καὶ ἐκεῖνον ποὺ θέλει νὰ κάμῃ δίκην μαζί σου καὶ νὰ σοῦ πάρῃ τὸ ὑποκάμισον, ἄφησέ του καὶ τὸ ἐπανωφόριόν σου. 41 Καὶ μὲ ἐκεῖνον, ποὺ θέλει νὰ σὲ ἀγγαρεύσῃ διὰ νὰ τὸν συνοδεύσῃς ἐπὶ ἕν μίλιον, πήγαινε μαζί του δύο μίλια.

Απόστολος για σήμερα 24 Ιουνίου

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Β´ 14 – 28

14 ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος, 15 οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἢ καὶ ἀπολογουμένων, 16 ἐν ἡμέρᾳ ὅτε κρινεῖ ὁ Θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ. 17 Ἴδε σὺ Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃ, καὶ ἐπαναπαύῃ τῷ νόμῳ, καὶ καυχᾶσαι ἐν Θεῷ, 18 καὶ γινώσκεις τὸ θέλημα, καὶ δοκιμάζεις τὰ διαφέροντα, κατηχούμενος ἐκ τοῦ νόμου, 19 πέποιθάς τε σεαυτὸν ὁδηγὸν εἶναι τυφλῶν, φῶς τῶν ἐν σκότει, 20 παιδευτὴν ἀφρόνων, διδάσκαλον νηπίων, ἔχοντα τὴν μόρφωσιν τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἀληθείας ἐν τῷ νόμῳ. 21 ὁ οὖν διδάσκων ἕτερον σεαυτὸν οὐ διδάσκεις; ὁ κηρύσσων μὴ κλέπτειν κλέπτεις; 22 ὁ λέγων μὴ μοιχεύειν μοιχεύεις; ὁ βδελυσσόμενος τὰ εἴδωλα ἱεροσυλεῖς; 23 ὃς ἐν νόμῳ καυχᾶσαι, διὰ τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου τὸν Θεὸν ἀτιμάζεις; 24 τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι’ ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσι, καθὼς γέγραπται. 25 περιτομὴ μὲν γὰρ ὠφελεῖ, ἐὰν νόμον πράσσῃς. ἐὰν δὲ παραβάτης νόμου ᾖς, ἡ περιτομή σου ἀκροβυστία γέγονεν. 26 ἐὰν οὖν ἡ ἀκροβυστία τὰ δικαιώματα τοῦ νόμου φυλάσσῃ, οὐχὶ ἡ ἀκροβυστία αὐτοῦ εἰς περιτομὴν λογισθήσεται; 27 καὶ κρινεῖ ἡ ἐκ φύσεως ἀκροβυστία, τὸν νόμον τελοῦσα, σὲ τὸν διὰ γράμματος καὶ περιτομῆς παραβάτην νόμου. 28 οὐ γὰρ ὁ ἐν τῷ φανερῷ Ἰουδαῖός ἐστιν, οὐδὲ ἡ ἐν τῷ φανερῷ ἐν σαρκὶ περιτομή,

Ερμηνευτική απόδοση Π. Τρεμπέλα στα νέα ελληνικά

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Β´ 14 – 28

14 Διότι ὅταν θεοσεβεῖς ἄνθρωποι ἀπὸ τοὺς ἐθνικούς, ποὺ δὲν τοὺς ἐδόθη ἀπὸ τὸν Θεὸν νόμος γραπτός, ὁδηγούμενοι ἀπὸ τὸν ἔμφυτον ἠθικὸν νόμον πράττουν ὅ,τι ὁ γραπτὸς νόμος διατάσσει, εἰς τοὺς τοιούτους ἀνθρώπους, καίτοι δὲν ἔχουν γραπτὸν νόμον, νόμος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός των, δηλαδὴ ἡ συνείδησίς των. 15 Οἱ ἐθνικοὶ αὐτοὶ τὸ ἔργον, ποὺ κάνει ὁ νόμος νὰ διαφωτίζῃ τοὺς ἀνθρώπους εἰς τὸ νὰ διακρίνουν τὸ ἀγαθὸν ἀπὸ τὸ κακόν, ἀποδεικνύουν, ὅτι τὸ ἔχουν γραμμένον εἰς τὰς καρδίας των, ὅταν ἡ συνείδησίς των δίδῃ μαρτυρίαν εἰς αὐτοὺς διὰ κάθε πράξιν, καὶ οἱ ἐσωτερικοί των λογισμοὶ ἀναμεταξύ των κατηγοροῦν ἢ καὶ καμμιὰ φορὰ ἀπολογοῦνται. 16 Θὰ ἀνακηρυχθοῦν δὲ δίκαιοι οἱ τηρηταὶ τοῦ νόμου κατὰ τὴν ἡμέραν, ποὺ θὰ κρίνῃ ὁ Θεὸς τὰς ἀποκρύφους πράξεις τῶν ἀνθρώπων σύμφωνα μὲ τὸ εὐαγγέλιον, τὸ ὁποῖον κηρύττω. Θὰ τὰς κρίνῃ δὲ διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς ὑπερτάτου κριτοῦ.

17 Ἰδοὺ σὺ φέρεις ὑπερήφανα τὸ ὅνομα Ἰουδαῖος καὶ ἐπαναπαύεσαι ἐπάνω εἰς τὸν νόμον, σὰν νὰ κάθησαι ἐπὶ στηρίγματος ἀσφαλοῦς καὶ ἀναπαυτικοῦ, καὶ καυχᾶσαι θεωρῶν τὸν Θεὸν ὡς ἰδικόν σου. 18 Καὶ γνωρίζεις θεωρητικῶς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ διακρίνεις τὴν διαφορὰν μεταξὺ καλοῦ καὶ κακοῦ, διότι διδάσκεσαι ἀπὸ τὸν νόμον. 19 Καὶ ἔχεις διὰ τὸν ἑαυτόν σου τὴν ἀλαζονικὴν πεποίθησιν, ὅτι εἶσαι ὁδηγὸς τῶν τυφλῶν εἰδωλολατρῶν, φῶς ἐκείνων ποὺ εὑρίσκονται εἰς τὸ σκότος τῆς ἀγνοίας καὶ τῆς εἰδωλολατρικῆς πλάνης, 20 παιδαγωγὸς ἱκανὸς νὰ συνετίζῃς τοὺς ἀνοήτους, διδάσκαλος ἐκείνων ποὺ εἶναι εἰς νηπιώδη πνευματικὴν κατάστασιν, ἔχων τὴν ἀκριβῆ γνῶσιν καὶ ἀλήθειαν, ποὺ εὑρίσκεται μέσα εἰς τὸν νόμον. 21 Σὺ λοιπόν, ποὺ διδάσκεις τὸν ἄλλον, δὲν διδάσκεις καλύτερα τὸν ἑαυτόν σου; Σὺ, ποὺ κηρύττεις νὰ μὴ κλέπτουν οἱ ἄλλοι, κλέπτεις;

22 Σύ, ποὺ λέγεις εἰς τοὺς ἄλλους νὰ μὴ μοιχεύουν, μοιχεύεις; Σύ, ποὺ δεικνύεις βδελυγμίαν καὶ ἀποστροφὴν πρὸς τὰ εἴδωλα, κλέπτεις τὰ χρήματα τῶν εἰδωλολατρικῶν ναῶν; 23 Σύ, ποὺ καυχᾶσαι διότι κατέχεις τὸν νόμον, διὰ τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου ἀτιμάζεις τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος σοῦ τὸν ἔδωσε; 24 Πράγματι δὲ τὸν ἀτιμάζεις, διότι ἐξ αἰτίας σας καὶ λόγῳ τῶν ἀσυστόλων παραβάσεών σας τὸ ὅνομα τοῦ Θεοῦ κακοσυσταίνεται καὶ βλασφημεῖται καὶ μεταξὺ τῶν ἐθνικῶν, καθὼς εἶναι γραμμένον ἀπὸ τὸν Ἡσαΐαν. 25 Καὶ ἔτσι, καίτοι σὺ ἔχεις περιτμηθῇ, τίποτε δὲν σὲ ὠφελεῖ τοῦτο. Διότι ἡ περιτομὴ ὠφελεῖ μέν, ἐὰν τηρῇς τὰ προστάγματα τοῦ νόμου. Ἐὰν ὅμως εἶσαι παραβάτης τοῦ νόμου, ἡ περιτομή σου ἔχασε κάθε ἀξίαν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ἔγινε σὰν τὴν ἀκροβυστίαν, καὶ συνεπῶς εἶσαι καὶ σὺ ὡσὰν νὰ μὴ περιετμήθης. 26 Ἐὰν λοιπὸν ὁ ἀπερίτμητος ἐθνικὸς τηρῇ ἐπακριβῶς τὰς ἐντολὰς τοῦ νόμου, δὲν θὰ λογαριασθῇ ἡ ἀκροβυστία του σὰν νὰ ἦτο περιτομή; 27 Καὶ ὁ ἐθνικός, ποὺ ἔχει μὲν ἐκ φύσεως τὴν ἀκροβυστίαν, ἀλλὰ φυλάσσει τὰς ἠθικὰς ἐντολὰς τοῦ νόμου, θὰ καταδικάσῃ σέ, ὁ ὁποῖος, μολονότι ἔλαβες ὡς προνόμιον τὸν γραπτὸν νόμον καὶ τὴν περιτομήν, εἶσαι παραβάτης τοῦ νόμου. 28 Διότι πραγματικὸς Ἰουδαῖος δὲν εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ ἀπ’ ἔξω φαίνεται Ἰουδαῖος, οὔτε ἡ περιτομή, ποὺ εἶναι φανερὰ μόνον εἰς τὴν σάρκα, εἶναι πραγματικὴ περιτομή.

ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

 Στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στο χωριό Βουνιατάδες της Μέσης Κέρκυρας λειτούργησε το πρωί της Πέμπτης 24 Ιουνίου 2021 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, με την ευκαιρία της εορτής του Γενεθλίου του Προδρόμου. Στο τέλος της θείας λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος χειροθέτησε σε οικονόμο τον εφημέριο της ενορίας ιερομόναχο π. Πρόδρομο Λεκαράκο.  

Προσφωνώντας τους πιστούς ο κ. Νεκτάριος τόνισε ότι η Εκκλησία τιμά τον Πρόδρομο ως προπομπό της σωτηρίας των ανθρώπων. Τον τιμά ως εκφραστή, προφήτη της αλήθειας, αυτόν που έλεγξε τους ανθρώπους για τις αμαρτίες τους και κήρυξε την μετάνοια. Ήθελε να ανοίξει τα μάτια των ανθρώπων και να τους κάνει να πιστέψουν στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Προετοίμασε ακόμη και τοις εν Άδη ευρισκομένους. Η Εκκλησία μας συνήθως δεν γιορτάζει γενέθλια ούτε ανθρώπων ούτε αγίων. Γιορτάζει μόνο τα γενέθλια του Χριστού, της Παναγίας και του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Σήμερα οι άνθρωποι, επηρεασμένοι από το δυτικό πνεύμα, έχουν μάθει και προτιμούν να γιορτάζουν τα γενέθλια αδιαφορώντας για τα ονόματα των αγίων που φέρουν. Εκεί όμως οι άνθρωποι πηγαίνουν απλώς στην Εκκλησία, δεν ζούνε την Εκκλησία ως την κοινωνία με τον Θεό. Εμείς κάνουμε κακέκτυπα της Δύσης, όταν ξιπαζόμαστε ότι πρέπει να εκδυτικιστούμε. Ο λαός μας έχει βιώματα, έχει πίστη, έχει πολιτισμό, έχει σκέψη. Δεν μας χρειάζονται ξενικά πρότυπα. Ας επανέλθουμε στον πολιτισμό και την παράδοσή μας, που είναι παράδοση αλήθειας και ελευθερίας, όπως μας διδάσκει ο Τίμιος Πρόδρομος.