Translate

Σάββατο 31 Μαρτίου 2018

«Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα …»


«Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα …»
του Κώστα Ντάρα, Θεολόγου
Έφτασε και πάλι ο καιρός, που ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός μας προσκαλεί να συμπορευτούμε μαζί του «προς το εκούσιον πάθος», ώστε να μας συνανυψώσει «εις την Άνω Ιερουσαλήμ» κοντά στο Θεό Πατέρα του και στη βασιλεία των ουρανών. Τις άγιες αυτές ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας νιώθουμε έντονα την πρόσκληση του Χριστού μας, να καθαρθούμε πνευματικά και σωματικά, να νεκρώσουμε παντελώς «ταις του βίου ηδοναίς», ώστε να συσταυρωθούμε μαζί Του γνωρίζοντας καλά και ελπίζοντας, ότι μετά τη Σταύρωση ακολουθεί η Ανάσταση, το σπουδαιότερο και πιο υπέροχο γεγονός, που μπορεί να συμβεί στη ζωή του κάθε ανθρώπου.

Μας καλεί ο Κύριος πρωτίστως, να νιώσουμε την ησυχία μέσα στην ψυχή μας αφουγκραζόμενοι με όλες τις αισθήσεις μας την κατάνυξη και την πνευματικότητα των ημερών της Μεγάλης Βδομάδας. Έχουμε ανάγκη οι άνθρωποι, να ησυχάσουμε από όλες τις βιωτικές μέριμνες και να αποσύρουμε το νου μας από το θόρυβο του έξω κόσμου. Έχουμε την ανάγκη να απομονωθούμε, να κοιτάξουμε μέσα μας και να προσευχηθούμε με ειλικρίνεια και αγάπη προς το Θεό Πατέρα μας, όπως ο μονογενής του Υιός το φοβερό εκείνο βράδυ στον κήπο της Γεθσημανή.

Είναι χαρακτηριστικές οι νύχτες, αλλά και οι μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας με τα υπέροχα αρώματα, τους καταπληκτικούς ήχους και τα όμορφα χρώματα της φύσης που κι αυτή, ως εκ θαύματος, τούτη την εποχή της άνοιξης, συνηγορεί και συντελεί στην ησυχία που χρειάζεται η ψυχή μας.

Η εκκλησία μας προετοιμάζει από το βράδυ της Κυριακής των Βαΐων βεβαιώνοντάς μας, πως «ιδού ο Νυμφίος έρχεται…» και μας καλεί σε εγρήγορση, ώστε «μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού» όπως «αι μωραί παρθέναι», αλλά, όπως «η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή», να συναισθανθούμε την αμαρτωλότητά μας και να παρακαλέσουμε τον Φωτοδότη Χριστό, να μας λαμπρύνει τη στολή της ψυχής μας, ώστε να εισέλθουμε στον Νυμφώνα του.

Να ακολουθήσουμε τον Κύριό μας στο Μυστικό Δείπνο, στην προσευχή του στη Γεθσημανή, στη δίκη του ενώπιον των «παράνομων Ιουδαίων». Να φροντίσουμε να μην Τον προδώσουμε ο καθένας μας, ως άλλος δόλιος Ιούδας, και να κλάψουμε πικρά, όπως ο Πέτρος, μετανιώνοντας αληθινά για τις μικρές και μεγάλες μας απαρνήσεις προς το πρόσωπό Του. Να μη νίψουμε τα χέρια μας, για άλλη μια φορά, όπως ο Πιλάτος, αλλά να σηκώσουμε κι εμείς το σταυρό μας προς το Γολγοθά. Να μιμηθούμε το ληστή πάνω στο σταυρό και να παρακαλέσουμε το Χριστό λέγοντάς του «μνήσθητί μου Κύριε εν τη Βασιλεία σου», ώστε να νεκρώσουμε ότι ψεύτικο και κίβδηλο έχουμε μέσα μας για να πάρουμε το Άγιο φως της Ανάστασης, που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της ορθόδοξης πίστεώς μας. Να καταφέρουμε να γευθούμε επιτέλους και να ζήσουμε την ανείπωτη χαρά, ατενίζοντας το κενό τάφο του Χριστού μας και να φωνάξουμε με βεβαιότητα «Χριστός Ανέστη» «Αληθώς Ανέστη ο Κύριος».

ΠΛΗΡΕΣ (VIDEO) ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΥ


ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Αποτέλεσμα εικόνας για νυμφίου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΑΪΩΝ: Ο Όρθρος, ώρα 7,45π.μ.

Η Θεία Λειτουργία ώρα 9,00π.μ.

Η Ακολουθία του Νυμφίου, ώρα 7,00μ.μ.


ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ: Η Λειτουργία των Προηγιασμένων, ώρα 8,30π.μ.
Η Ακολουθία του Νυμφίου, ώρα 7,00μ.μ.


ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ: Η Λειτουργία των Προηγιασμένων, ώρα 8,30π.μ.
Η Ακολουθία του Νυμφίου, ώρα 7,00μ.μ.


ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: Η Λειτουργία των Προηγιασμένων, ώρα 8,30π.μ.
ΤΟ ΙΕΡΟ ΕΥΧΕΛΑΙΟ, ώρα 5,30μ.μ.

Η Ακολουθία του Νυπτήρος, ώρα 7,00μ.μ.


ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ: Η Θεία Λειτουργία του Μ. Βασιλείου ώρα 8,30π.μ.
Η Ακολουθία των ΑΓΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, ώρα 7,00μ.μ.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Η Ακολουθία των Μεγάλων Ωρών, ώρα 8,30π.μ.
Ο Εσπερινός της Αποκαθηλώσεως, ώρα 10,30π.μ.
Η Ακολουθία του ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ ώρα 6,00μ.μ.
Έξοδος Επιταφίου, ώρα 7,15μ.μ.


ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΑΣΧΑ: Η περιφορά της Αναστάσεως ώρα 8,15 π.μ.
και εν συνεχεία η Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία.

ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ: ώρα 7,30π.μ.Ο Όρθρος,
ώρα 9,00π.μ. Θ. Λειτουργία στον  Ι.Ν. Αγίου Ελευθερίου  Πόλεως. .
 .

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΑΣΟΥ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ


«Κύριε, μόνο με τη σιωπή σε νιώθουμε. Κάθε ομιλία σε πληγώνει. Κι οι λέξεις μας είναι τα τραύματά σου απ’ όπου, μαζί με το αίμα σου, στάζει και λίγη απεραντοσύνη» (Τάσος Λειβαδίτης)

Εμπιστοσύνη που να παραδίδεται χρειάζεται ο άνθρωπος. Μία αγκαλιά που να μπορεί να την εμπιστευτεί. Ένα αίσθημα ότι ακόμη κι αν όλα φαίνονται μάταια, ακόμη κι αν οι θλίψεις καταπίνουν την ελπίδα, εντούτοις υπάρχει κάτι που να μας κρατά. Το κάτι όμως είναι ιδέα. Οι ιδέες δεν πεθαίνουν, εμείς όμως;
Δεν είναι το κάτι που μας λείπει. Είναι το «Κάποιος».
Για να Τον βρούμε όμως δεν χρειάζεται τόσο ο λόγος, όσο η σιωπή. Γιατί Αυτόν τον Κάποιον εμείς Τον πληγώνουμε με τα περιττά μας λόγια, τα ψεύτικα, τα μεγάλα. Εμείς που ξέρουμε το Ωσαννά να το κάνουμε Σταύρωσον.
Μέσα από τη σιωπή μας μπροστά στο μυστήριο του να είναι ο Κάποιος Αυτός που μας παρηγορεί, μας κάνει να ελπίζουμε, γιατί αν Αυτός έδωσε το Αίμα Του για μας που Τον πληγώσαμε και Τον πληγώνουμε, αξίζει ο κόσμος, τότε, ναι, υπάρχει η απεραντοσύνη της αιωνιότητας, στην οποία κι εμείς χωρούμε.
Αρκεί ένα «ελέησον ημάς». Ένα «Μνήσθητι». Μία ή δύο λέξεις που αποτυπώνουν ένα αίτημα αιωνιότητας. Μετά από αυτές η σιωπή. Όχι μόνο γιατί δεν μπορούμε. Αλλά γιατί μόνο Εκείνος μπορεί. Ο Κύριος των Δυνάμεων.
Μεθ’ημών γενού.

Ο Εσπερινός της Κυριακής των Βαϊων στον Ι. Ν. Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος



Τελέστηκε το απόγευμα του Σαββάτου 30 Μαρτίου 2018 στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος, ο Εσπερινός της Κυριακής των Βαϊων, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος υπογράμμισε ότι ο Κυριός μας εισοδεύει στην αγία πόλη Ιερουσαλήμ, ταπεινός και πράος τη καρδία, επί πώλου όνου καθήμενος, με τους παίδες των Εβραίων, που ζούσαν τότε κάτω από τα δεσμά της ρωμαϊκής κατοχής, να ζητωκραυγάζουν το “Ωσαννά”, το οποίο σημαίνει “σώσε μας Κύριε”. Ο δοξολογητικός αυτός αίνος, όπως προφητεύθηκε, βγήκε από τα στόματα των νηπίων και τον θηλαζόντων, όλων εκείνων δηλαδή που έχουν άδολη καρδιά και ατενίζουν τον Θεό καθώς εστί. Ο Κύριός μας ήλθε στον κόσμο ως ελευθερωτής. Ελευθέρωσε το ανθρώπινο γένος στο σύνολό του, από τη μεγαλύτερη σκλαβιά, αυτήν της φθοράς και του θανάτου. Στο πρόσωπο του τετραημέρου Λαζάρου αντικατοπτρίζεται ολάκερη η πεπτωκυία ανθρωπότητα, η παραδομένη στη φθορά και στο θάνατο. Ο Χριστός εγείρει τον φίλο Του, δεικνύοντας την κοινή μας ανάσταση, την καινή ζωή της αιωνιότητος. Την  ζωή αυτή της αιωνιότητος, προγεύτηκαν από την παρούσα ζωή οι Άγιοι της Πίστεώς μας. Ο Άγιος Σπυρίδων, το υπερφυές θαύμα του οποίου πανηγυρίζει η Κέρκυρα, με την αφθαρσία του ιερού του σκηνώματος, δεικνύει στον καθένα μας, ότι ο άνθρωπος πλάστηκε ώστε να ζει αιωνίως και αγαπητικά με τον Δημιουργό του. Ο Άγιος Σπυρίδων εισοδεύει στην καρδιά κάθε κερκυραίου και όχι μόνον, οδηγώντας τον στον Τριαδικό Θεό.
Καταλήγοντας ο κ. Νεκτάριος ευχήθηκε στους πιστούς να πορεύονται στο δρόμο της μετάνοιας, της ταπείνωσης και πάνω απ’όλα της ανιδιοτελούς αγάπης, ώστε και εκείνοι να γευθούν την αφθαρσία και την αιωνιότητα, δια πρεσβειών του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος.















ΟΣΑ ΕΣΤΙΝ ΑΛΗΘΗ, ΤΑΥΤΑ ΛΟΓΙΖΕΣΘΕ


         
Ποιο άραγε είναι το ηθικό ποιόν της πρώτης σκέψης που έρχεται στον νου μας, όταν συναντούμε έναν άνθρωπο ή έχουμε μπροστά μας την πρόκληση μιας κατάστασης ή όταν ξεκινά η μέρα μας; Συνήθως είναι το «τι κάνω εγώ;» ή «τι με ωφελεί;», «τι έχω να κερδίσω;», «μήπως χάσω;». Τα πράγματα μπαίνουν στην λογική του χρήσιμου, του σωστού και του λάθους, του ευχάριστου και του δυσάρεστου. Κέντρο της σκέψης δεν είναι ο άλλος, αλλά εγώ. Τα πρόσωπα, οι καταστάσεις, ο χρόνος όλα ξεκινούν από μας. Δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό αυτό. Εμείς άλλωστε ζούμε, εμείς κρίνουμε, εμείς θυμόμαστε, εμείς υπολογίζουμε, εμείς θα κερδίσουμε ή θα χάσουμε. Είναι ωφελιμιστικός ο πολιτισμός μας, είναι ωφελιμιστικός ο τρόπος σκέψης και ζωής και το να προσπαθούμε να αλλάξουμε έναν τέτοιο τρόπο φαίνεται μάταιο. Όμως υπάρχει κι ένα άλλο κριτήριο, το οποίο θα άξιζε τον κόπο να κάνει την σκέψη μας να κινητοποιηθεί. Είναι το κριτήριο της αρετής, το κριτήριο της ποιότητας η οποία αγγίζει τόσο τον εαυτό μας όσο και τους άλλους. Αν ο εαυτός μας παλεύει στην προοπτική της ποιότητας, τότε ωφελούνται όλοι. Και όχι μόνο. Δίνουμε την αφορμή σε όσους συναναστρέφονται μαζί μας, αλλά και στον κόσμο που μας προκαλεί με τις ειδήσεις, τις νοοτροπίες, τις ιδέες του, να κατανοήσουν ότι υπάρχει και μία άλλη διάσταση, η οποία ξεκινά από εδώ και οδηγεί στην αιωνιότητα. Γιατί η αρετή είναι εφαλτήριο και για μία άλλη πραγματικότητα, που ξεπερνά τα όρια του κόσμου και του χρόνου.
Η Εκκλησία φέρνει ενώπιόν μας στις αρχές της άνοιξης την Μεγάλη Εβδομάδα, ως ευκαιρία εύρεσης της οδού της αρετής, της οδού της αλλιώτικης ποιότητας, της υπέρβασης της πραγματικότητας και του πολιτισμού που ζούμε. Είναι ο Χριστός που μας καλεί να πάρουμε μία τέτοια θέση. Γιατί το βίωμα της Εκκλησίας δεν είναι ιδεολογικό ή ιστορικό η παραδοσιακό, ούτε καν θρησκευτικό. Όποιος το περιορίζει σ’ αυτές τις πτυχές, στην πράξη είναι αδύνατον να το ζήσει. Το βίωμα ξεκινά και καταλήγει σε ένα Πρόσωπο, τον Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού. Αυτός μας καλεί να πάρουμε θέση στα όσα του συνέβησαν, να ελέγξουμε τον εαυτό μας σε ποια ομάδα ανήκουμε, αυτή των σταυρωτών ή αυτή των ελάχιστων μαθητών και οικείων. Μας καλεί να δούμε τον εαυτό μας, πώς σκεφτόμαστε με βάση τα όσα Εκείνος μας έχει αφήσει ως παρακαταθήκη Του στην ζωή της Εκκλησίας, στον τρόπο της αγάπης, στον τρόπο της κοινωνίας μαζί Του. Γιατί ο Χριστός δεν είναι μόνο ο Θεός μιας πίστης η οποία έχει κάποιους κανόνες και κάποια δόγματα και στην οποία ανήκουν όσοι θέλουν. Είναι ο Θεός που μας καλεί προσωπικά να Τον συναντήσουμε, ακριβώς διότι προσέλαβε την φύση μας, την ένωσε με την θεότητά Του και μας έδωσε την δωρεά να είμαστε ένα μαζί Του.
Το να πάρουμε θέση, προϋποθέτει να δούμε πώς σκεφτόμαστε, ποιο είναι το ηθικό ποιόν, ποιες είναι οι προτεραιότητες. Ο απόστολος Παύλος μας προτρέπει σχετικά: «όσα εστίν αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, εις τις αρετή και ει τις έπαινος, ταύτα λογίζεσθε» (Φιλιπ. 4, 8). «Ό,τι είναι αληθινό, σεμνό, δίκαιο, καθαρό, αξιαγάπητο, καλόφημο, ό,τι έχει σχέση με την αρετή και είναι άξιο επαίνου, αυτά να έχετε στο μυαλό σας».
Αυτό το παράγγελμα έρχεται σε επικύρωση του ήθους που μας δίδαξε ο Χριστός.
Ο λογισμός μας να στρέφεται προς την αλήθεια, τόσο για μας όσο και για τους άλλους και τα πράγματα. Για να έρθει αυτό χρειάζεται να αποστασιοποιούμαστε από τον εγωκεντρισμό, να βγαίνουμε λίγο από τον εαυτό μας και να σκεφτόμαστε με κριτήριο τον άλλο, να προσπαθούμε να δούμε τι θέλει κι εκείνος. Να βλέπουμε τις περιστάσεις σφαιρικά και όχι μόνο με βάση το πώς θα θέλαμε να είναι. Ο λογισμός μας να στρέφεται προς την σεμνότητα. Να είμαστε ταπεινοί και εντός της καρδιάς μας και στην συμπεριφορά μας ως προς τους άλλους, στην εμφάνιση αλλά και στους τρόπους. Να μην προκαλούμε ούτε σωματικά ούτε ψυχικά. Ο λογισμός μας να στρέφεται προς την δικαιοσύνη. Να μην κάνουμε στους άλλους ό,τι δεν θα θέλαμε να μας κάνουν. Να βοηθήσουμε όσους αδικούνται. Ο λογισμός μας να στρέφεται προς την αγνότητα των κριτηρίων και των κινήτρων, να αποφεύγουμε τον μολυσμό του σώματος και της ψυχής από την απουσία της αυθεντικής αγάπης, να μην παραδιδόμαστε στην ηδονή η οποία δεν έχει μέτρο και νόημα γιατί δεν συνοδεύεται από την ευθύνη του μοιράσματος όλης της ζωής. Ο λογισμός μας να στρέφεται προς την αγάπη. Κάθε πράξη μας να μην έγκειται στην υποταγή του άλλου, στην εξουσιαστικότητά μας, αλλά στην διακονία και στην χαρά όλων. Ο λογισμός μας να στρέφεται προς το καλόφημο, να έχουμε δηλαδή έγνοια για την κοινωνία στην οποία ανήκουμε, να βλέπουμε τους νόμους της, τι κάνει τους άλλους να πονούνε και να μοιραζόμαστε καλοσύνη.
Ο λογισμός μας τελικά να στρέφεται προς την αρετή και προς ό,τι είναι άξιο επαίνου. Ό,τι μας φέρνει στον Θεό και ό,τι μας κάνει να μη συμβιβαζόμαστε με το κακό, με το εφήμερο, με το εγωκεντρικό νοηματοδοτεί αυθεντικά την ζωή μας. Μας κάνει να γιορτάζουμε αληθινά. Ξέρουμε ότι αυτή η στάση μάς φέρνει σε ρήξη στην πράξη με το κοσμικό ήθος. Όμως δεν είμαστε μόνοι μας. Μαζί μας είναι ο Χριστός, Τον Οποίον καλούμαστε να αφήσουμε να μάς βοηθήσει να αλλάξουμε την ζωή μας.
Τι έχουμε να κερδίσουμε σκεπτόμενοι έτσι;
Με τα κοσμικά μέτρα ίσως μοναξιά, ίσως έναν καλό λόγο και ένα χτύπημα συμπάθειας στην πλάτη, και από πίσω πολλή ειρωνεία. Ίσως αδιαφορία. Μπορεί όμως να δώσουμε ένα αλλιώτικο παράδειγμα, το οποίο, μέσα από την όποια απόσταση από την λογική των πολλών, αφήνει μία βαθιά πνευματική χαρά και παρηγοριά. Ότι το ήθος της πίστης μας δίδει μία εσωτερική ποιότητα, η οποία μας κάνει να μην απελπιζόμαστε στις δυσκολίες και να μπορούμε να εκτιμήσουμε κάθε ευλογημένη στιγμή, κάθε ευλογημένη περίοδο του χρόνου και της ζωής.
Ναι, κληθήκαμε να είμαστε διαφορετικοί! Δεν είμαστε όμως μόνοι! Όλα ξεκινούν από την αρχή, με μία νέα όρεξη για ζωή, με την χαρά της αγάπης, με την ποιότητα του να γνωρίζουμε τι θέλουμε και ποιοι τελικά είμαστε. Τέκνα Θεού!

Εορτή της Εγέρσεως του Λαζάρου στον Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Γερόντων



Τελέστηκε το πρωί του Σαββάτου 31 Μαρτίου 2018 στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου των Γερόντων, όπου βρίσκεται και Ιερό Λέιψανο του Αγίου Λαζάρου, ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου.
Ο Σεβασμιώτατος στο λόγο του προς τους πιστούς επεσήμανε ότι η σημερινή εορτή της Αγίας μας Εκκλησίας αποτελεί την απαρχή όλων αυτών των κοσμοϊστορικών γεγονότων, που συντελέστηκαν, για τη σωτηρία ολάκερου του ανθρωπίνου γένους, ήτοι οι ημέρες τις Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος. Ο Κύριός μας πορεύεται προς το εκούσιον Πάθος Του, ανασταίνοντας στη Βηθανία τον φίλο Του, τον τετραήμερο Λάζαρο, δηλώνοντας έτσι τόσο την επερχόμενη δική Του εκ νεκρών Ανάσταση, όσο και τη κοινή Ανάσταση ημών.
Κατά πρώτον ο Κύριος έρχεται από μακριά να αναστήσει τον Λάζαρο,. Διανύει δρόμο δύο ημερών, δηλώνοντας έτσι ότι το θαύμα είναι πραγματικό και όχι μαγγανεία, όπως διάφοροι κακεντρεχείς ανά τους αιώνες υποστηρίζουν. Κατά δεύτερον, ο Χριστός εκφράζει την μεγάλη του αγάπη για τον φίλο του  και προστρέχει στην Βηθανία. Και το τρίτο και κυριότερο, ο Κύριος μόλις φθάνει στο μνήμα του Λαζάρου δακρύζει. Το δάκρυ Του αυτό είναι Θεανθρώπινο. Αφενός ως άνθρωπος λυπήθηκε για τον φίλο Του και αφετέρου ως Θεός δάκρυσε βλέποντας την εικόνα Του, τον άνθρωπο, τον παραδομένο στην αμαρτία να γίνεται δούλος του θανάτου. Από την μια πλευρά βλέπουμε τον τάφο και τον νεκρό και από την άλλη τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, την Ανάσταση και την Ζωή. Ο Χριστός εγείρει από τους νεκρούς τον τετραήμερο Λάζαρο, οκτώ ημέρες πριν από την δική Του Ανάσταση, η οποία με την σειρά της προεικονίζει την δική μας ανάσταση και την ζωή μετά του Τριαδικού Θεού, κατά την όγδοη και ατελεύτητη ημέρα, στην Βασιλεία των Ουρανών.
Κλείνοντας ο κ. Νεκτάριος ζήτησε από τους πιστούς να βιώσουν όλες αυτές τις ημέρες της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος,εν μετανοία,  εν ταπεινώσει και εν συντριβεί καρδίας.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας το παιδικό τμήμα της Χορωδίας Κέρκυρας, η παιδική χορωδία της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κέρκυρας, η χορωδία “Γαλιλαία” της ενορίας Κυνοπιαστών,  καθώς και η χορωδία Αυλιωτών έψαλλαν τα κάλαντα του Λαζάρου στον Σεβασμιώτατο.
Ο Μητροπολίτης Κερκύρας μοίρασε ευλογίες, εκφράζοντας την μεγάλη του χαρά και ικανοποίηση, διότι η νέα γενιά της Κέρκυρας, διατηρεί τις παραδόσεις του νησιού.
















Συναυλία του παιδικού τμήματος της Χορωδίας Κέρκυρας στον Μητροπολιτικό Ναό




Το απόγευμα της Παρασκευής 30 Μαρτίου 2018 πραγματοποιήθηκε στον Μητροπολιτικό ναό τηςΥ.Θ. Σπηλαιωτίσσης, συναυλία του παιδικού τμήματος της Χορωδίας Κέρκυρας, με ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδος, υπό την διεύθυνση της κας Χριστίνας Καλλιαρίδου.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος εξέφρασε την μεγάλη του χαρά για την πρόοδο της Χορωδίας, συγχαίροντας τόσο την διευθύντρια, όσο και τον πρόεδρο κ. Τάκη Μεταλληνό, για το υψηλό επίπεδο.
Στην συναυλία παρέστη πλήθος κόσμου, καθώς και  εκπρόσωποι της πολιτικής ηγεσίας του νησιού.




Ποιητικό οδοιπορικό μέλους και λόγου στην Μεγάλη Εβδομάδα





Πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Παρασκευής 30 Μαρτίου 2018 στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος, η εκδήλωση  “Ποιητικό οδοιπορικό μέλους και λόγου στην Μεγάλη Εβδομάδα“, στην οποία  έψαλλε η Χορωδία της Σχολής  Εκκλησιαστικής Μουσικής της Ι.Μ. Κερκύρας “Ο Άγιος Αρσένιος”, υπό την διεύθυνση του πρωτοψάλτου και χοράρχου κ. Γεωργίου Λαδοβρέχη.
Την εκδήλωση παρουσίασε μέσα από την ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη, ο Αιδεσιμολ. Πρωτ. Θεμιστοκλής Μουρτζανός, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ι.Μ. Κερκύρας.
Στον χαιρετισμό που απηύθηνε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος ευχαρίστησε τόσο την Χορωδία, για την μεγάλη της προσφορά στην τοπική Εκκλησία,  όσο και τον π. Θεμιστοκλή,  ο οποίος είχε και την ευθύνη της εκδήλωσης.
Επιπλέον ο Μητροπολίτης Κερκύρας επεσήμανε ότι η Αγία μας Εκκλησία, μάς καλεί να βιώσουμε, μεσα από μια υπέροχη υμνολογία, το Εκούσιον Πάθος και την εκ νεκρών Ανάσταση του Κυρίου μας, η οποία μάς αναγεννά. Καλούμαστε εμείς σήμερα, όπως οι παίδες των Εβραίων να αναφωνήσουμε στον Χριστό το “Ωσαννά”, τουτέστιν “Κύριε λύτρωσέ μας”. Ο Κύριος είναι η μοναδική απαντοχή και η ελπίδα όλου του κόσμου. Αρκεί εμείς να στρέψουμε την  καρδιά μας προς Εκείνον. Η κρίση που περνάμε είναι μια ευκαιρία να στραφούμε ξανά προς τον Χριστό και να επανακαθορίσουμε την ζωή μας, ζώντας πνευματικά.
Καταλήγοντας ο κ. Νεκτάριος ζήτησε από τους πιστούς να βιώσουν στην καρδιά τους όλα τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδος, ώστε να συναναστηθούν με τον Κύριο της Δόξης.
Να σημειωθεί τέλος ότι η Σχολή Εκκλησιαστικής Μουσικής της Ι.Μ. Κερκύρας “Ο Άγιος Αρσένιος”, ιδρύθηκε από τον μακαριστό Μητροπολίτη Τιμόθεο το έτος 1987 με την έκδοση σχετικού Φ.Ε.Κ.
Η Σχολή το 2001 διέκοψε τη λειτουργία της και επαναλειτούργησε μετά από αρκετά χρόνια, το 2009. Έκτοτε έχει ως καλλιτεχνικό της διευθυντή τον κ. Ιωάννη Σχώρη, πρωτοψάλτη-καθηγητή βυζαντινής μουσικής.
Δάσκαλοι της βυζαντινής μουσικής είναι ο κ. Νικόλαος Μακρόπουλος, ο κ. Γεώργιος Λαδοβρέχης, ο Πρεσβ. Νεκτάριος Μπόκος και ο κ. Γεώργιος Λαβράνος, πρωτοψάλτες. Η Σχολή είναι αναγνωρισμένη από το κράτος και τα μαθήματά της γίνονται στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως.
Την γενική ευθύνη και τον συντονισμό έχει ο Πανοσιολ. Αρχιμ. Ιουστίνος Κωνσταντάς, Πρωτοσύγκελος της Ι.Μ. Κερκύρας.














  

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2018

ΟΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ π. ΑΝΔΡΕΑ ΜΠΟΛΟΒΙΝΟΥ ΤΕΛΕΣΑΝ ΤΡΙΣΑΓΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΜΑΣ


Οι παλιοί συμμαθητές και φίλοι του μακαριστού πλέον π. Ανδρέα Μπολοβίνου ως ένδειξη σεβασμού απείρου εκτιμήσεως και αγάπης συγκεντρώθηκαν στον Ι. Ναό μας του Αγίου Ελευθερίου  για  να ενώσουν τις προσευχές τους υπέρ αναπαύσεως του αγαπητού μας π. Ανδρέα. Ο π. Δημήτριος συνδεόταν μαζί του από τα μαθητικά χρόνια  και διατηρούσαν πνευματικό σύνδεσμο και μια ειλικρινή φιλία έως τέλους.
Η θλίψη όλων ήταν μεγάλη και ο καλός λόγος από όλα τα χείλη πλούσιος. Ο π. Δημήτριος συγκινημένος στο τέλος είπε λίγα λόγια για τον καλό φίλο, τον άξιο και ανάργυρο επιστήμονα αλλά προ πάντων  τον ακάματο εργάτη του Ευαγγελίου, τον ποιμένα των ψυχών και των σωμάτων. Ευχαρίστησε τον Θεό που είχαμε τέτοιο φίλο που μας έκανε υπερήφανους γιατί τίμησε με την προσωπικότητα του   την αγαπημένη του Κέρκυρα και όπως χαρακτηριστικά έλεγε "Η Κέρκρυρα θα είναι πάντα η Ιθάκη μου" αλλά και την εκκλησία μας.
Ευχήθηκε όπως ο Αρχηγός της Ζωής και του Θανάτου τον αναπαύσει εν χώρα δικαίων και το χώμα της Μάνης που τον σκέπασε να είναι ελαφρύ.
Αγαπητέ και φίλε αδελφέ και συλλειτουργέ Αιωνία σου η μνήμη.