Translate

Σάββατο 30 Ιουλίου 2022

Κήρυγμα Κυριακής Z’ Ματθαίου (31-07-2022)



«Ἐλέησον ἡμᾶς υἱὲ Δαυίδ»

Ολόκληρη η επί γης ζωή του Κυρίου μας είναι μια προσφορά στον άνθρωπο για σωτηρία. «Και περιῆγεν ὁ Ἱησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας διδάσκων, κηρύσσων… καὶ θεραπεύων πάσαν νόσον…».

Η παρουσία Του είναι φανερή παρουσία του Θεού στην γη. Η διδασκαλία Του, το κήρυγμά Του, τα θαύματά Του αυτό υποδηλώνουν. Μόνον οι  ψυχικά τυφλοί δεν το βλέπουν.

Αλήθεια, έχετε δει τυφλό φωτογράφο; Αδύνατον αυτό να συμβεί θα πείτε. Και όμως. Αυτό παρακολουθούμε και βλέπουμε εμείς σήμερα στο ιερό Ευαγγέλιο. Δύο τυφλοί φωτογράφοι!... δεν βλέπουν καθόλου και όμως φωτογραφίζουν το ομορφότερο, το γλυκύτερο πρόσωπο του κόσμου. Τον Ιησού Χριστό μας. Αυτοί οι δύο τυφλοί που δεν είχαν δει ποτέ το φως, αυτοί που δεν είχαν δει το πρόσωπο του Χριστού, τα θαύματα Του, γνώριζαν πολύ καλύτερα από άλλους την σωστή πληροφόρηση για το πρόσωπο του Χριστού μας. Όταν οι άλλοι Γραμματείς και Φαρισαίοι, ενώ βλέπουν με τα μάτια τους, γνωρίζουν τον Νόμο και τους προφήτες, είναι πνευματικά τυφλοί, λέγοντες «ὅτι ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια» και κάνει θαύματα.

Το κενό της οράσεως αυτών των δύο τυφλών το αναπληρώνει όχι η ακοή ή η αφή, αλλά μια άλλη αίσθηση. Η λεγομένη έκτη αίσθηση. Είναι η όραση της καρδιάς και αυτή είναι η πίστη. Αυτή είναι η μυστική όραση. Οι Γραμματείς και Φαρισαίοι δεν διαθέτουν αυτήν την όραση γι αυτό και δεν μπορούν να δουν αυτό που βλέπουν οι δύο τυφλοί του Ευαγγελίου μας. Έχουν σωματικά μάτια αλλά είναι τυφλοί. Τυφλοί πνευματικά.

Πόσο υπέροχοι φωτογράφοι αυτοί οι δύο τυφλοί! Τον φωτογράφισαν ως «Υιό Δαυίδ». Αναμενόμενο Μεσσία, δηλαδή ως Θεάνθρωπο. Οι Φαρισαίοι αντιθέτως τον φωτογραφίζουν ως όργανο του διαβόλου. Τι λένε «ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια». Γι αυτούς ισχύει ο λόγος του προφήτη Ησαΐα που λέγει «ἀκοή ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε». Θα ακούσετε και δεν θα καταλάβετε και θα κοιτάζετε αλλά δεν θα βλέπετε.

Αυτό το θαύμα είναι ένα από τα πολλά θαύματα που καθημερινά επιτελούσε ο Κύριός μας. Όμως παρατηρούμε κάποια σημεία που μας βοηθούν να καταλάβουμε και να βγάλουμε κάποιες αλήθειες για την δική μας κατάρτιση και πνευματική ωφέλεια.

Οι τυφλοί κράζουν ακλουθώντας «Ἐλέησον ἡμᾶς Υἱε Δαυίδ». Έχουν πίστη και επιμονή, δεν αποκάμουν, επιμένουν. Ο Χριστός μας κάνει πως αδιαφορεί, θέλει να δοκιμάσει την πίστη τους.

Μπαίνει στο σπίτι, αυτοί επιμένουν! Τους ρωτά «πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιήσαι;».

«Ναι Κύριε» και τότε κάνει το θαύμα, οι τυφλοί βλέπουν, «κατά την πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν», κατά την πίστη σας να γίνει αυτό που επιθυμείτε.

Αδελφοί μου να γνωρίζουμε ότι πάντοτε μας ακούει ο Χριστός μας, όταν με πίστη και αγωνία του ζητάμε αυτό που έχουμε ανάγκη· ίσως να μην ανταποκρίνεται αμέσως. Δοκιμάζει την πίστη μας. Αργεί, αλλά απαντά πάντοτε για την δική μας ωφέλεια.

Οι δύο αυτοί τυφλοί ήταν άξιοι να γνωρίσουν το θαύμα για τρείς κυρίως λόγους: είχαν πίστη και αυτό βεβαιώνεται από την ομολογία τους. Τον αναγνωρίζουν ως Μεσσία – Σωτήρα, Υιό Δαυίδ. Αυτήν την πίστη την αναγνωρίζει ο Χριστός. Δεν διστάζουν να ομολογήσουν ενώπιον πάντων τον Χριστό ως Λυτρωτή. 

Η ομολογία μας και η προσευχή μας είναι θάρρος και  επικοινωνία με τον Θεό.

Είχαν την δύναμη να διαφημίσουν τον Χριστό σ’ όλη την γη εκείνη «οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλη τῇ γῇ ἐκείνῃ». Έχουμε καθήκον να μιλάμε για τον Χριστό και για τις ευεργεσίες που μας προσφέρει και στους άλλους ανθρώπους για να γνωρίσουν και εκείνοι τον Κύριο.

Το φως που προσφέρει ο Θεός στον άνθρωπο ανήκει σε τρείς κατηγορίες. Το σωματικό φως που δίνουν τα σαρκικά μάτια μας. Το εσωτερικό φως της ψυχής μας, που μπορούμε να δούμε τα μεγαλεία του Θεού, και το τρίτο φως είναι το άκτιστο φως που βλέπουν μόνον οι άγιες μορφές. Αυτά τα φώτα να αξιώσει ο Θεός να έχουμε. Αμήν!

          

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως 


Ευαγγέλιο Κυριακής Ζ΄ Ματθαίου 31-7-2022

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής Ζ΄ Ματθαίου (Ματθ. θ´ 27-35)

Θεραπεία των δύο τυφλών και του κωφού

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παράγοντι τῷ Ἰησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· Ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυῒδ. ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· Ναί, Κύριε. τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν. καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί· καὶ ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· Ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω. οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ.

Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον· καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφός. καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες, Οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ. οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον· Ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια. Καὶ περιῆγεν ὁ Ἰησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας, διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

Απόδοση σε νεοελληνική το Ευαγγέλιο Κυριακής Ζ΄ Ματθαίου

Εκεῖνο τόν καιρό, καθώς προχωροῦσε ὁ Ἰησοῦς, τον ηκολούθησαν δύο τυφλοί, οι οποίοι έκραζαν και έλεγαν· “σπλαγχνίσου μας, υιέ Δαυΐδ, και δος μας το φως των οφθαλμών μας”. Οταν δε έφθασε στο σπίτι, τον επλησίασαν οι τυφλοί και είπε προς αυτούς ο Ιησούς· “πιστεύετε πράγματι, ότι ημπορώ εγώ να κάμω αυτό, που ζητείτε;” Λεγουν προς αυτόν· “ναι, Κυριε”. Τοτε ήγγισε τα μάτια των, λέγων· “σύμφωνα με την πίστιν σας ας γίνη αυτό προς χάριν σας”. Και αμέσως άνοιξαν οι οφθαλμοί των. Ο δε Ιησούς συνέστησεν εις αυτούς με αυστηρότητα και είπε· “προσέχετε, κανείς να μη μάθη το θαύμα”. Αλλά εκείνοι εξελθόντες διέδωσαν το θαύμα και την φήμη του Ιησού εις όλην εκείνην την χώραν. Ενώ δε αυτοί εξήρχοντο, ιδού έφεραν στον Ιησούν ένα άνθρωπον δαιμονιζόμενον κωφάλαλον.

Και όταν εξεδιώχθη το δαιμόνιον, αμέσως ωμίλησεν ο κωφάλαλος και οι όχλοι που ήσαν εκεί εθαύμασαν και έλεγαν ότι ποτέ έως τώρα δεν εφάνησαν στον Ισραηλιτικόν λαόν τόσα πολλά και τόσα μεγάλα θαύματα. Οι μοχθηροί όμως και δόλιοι Φαρισαίοι έλεγαν· “αυτός διώχνει τα δαιμόνια με την δύναμιν του αργηγού των δαιμονίων”. Και περιώδευε ο Ιησούς όλας τας πόλεις και τα χωρία διδάσκων εις τας συναγωγάς αυτών και κηρύσσων το χαρμόσυνον άγγελμα της βασιλείας των ουρανών και θεραπεύων κάθε ασθένειαν και κάθε καχεξίαν μεταξύ του λαού.

Ο Απόστολος Κυριακής Ζ´ Ματθαίου 31-7-2022 (Ρωμ. ιε΄ 1-7)

 Το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής Ζ´ Ματθαίου

Αδελφοί, ὀφείλομεν ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν. Ἕκαστος γὰρ ἡμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθὸν πρὸς οἰκοδομήν· καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν, ἀλλὰ καθὼς γέγραπται· «Οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ’ ἐμέ». Ὅσα γὰρ προεγράφη, εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν προεγράφη, ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως τῶν γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν.

Ὁ δὲ Θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως δῴη ὑμῖν τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰ Χριστὸν Ἰησοῦν, ἵνα ὁμοθυμαδὸν ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζητε τὸν Θεὸν καὶ πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διὸ προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσελάβετο ἡμᾶς εἰς δόξαν Θεοῦ.

Απόδοση σε νεοελληνική ο Απόστολος Κυριακής Ζ´ Ματθαίου

Αδελφοί, ὃσοι ἔχουμε δυνατή πίστη ὀφείλουμε νά ἀνεχόμαστε τίς ἀδυναμίες αὐτῶν πού ἔχουν ἀδύναμη πίστη, καί νά μήν κάνουμε ὅ,τι ἀρέσει σ’ ἐμᾶς. Ἡ συμπεριφορά τοῦ καθενός μας νά εἶναι ἀρεστή στόν πλησίον, ὥστε νά τόν βοηθάει νά προκόβει στό ἀγαθό κι ἔτσι νά συντελεῖ στήν οἰκοδομή τῆς ἐκκλησίας. Ἄλλωστε, κι ὁ Χριστός δέν ἔζησε γιά νά εὐαρεστήσει τόν ἑαυτό του, ἀλλά, ὅπως λέει ἡ Γραφή, οἱ ὕβρεις ὅσων σ’ ἔβριζαν, Θεέ, ἔπεσαν πάνω μου. Νά ξέρετε ὅτι ὅσα γράφτηκαν στίς Γραφές, ἔχουν γραφτεῖ γιά νά μᾶς διδάσκουν. Ἔτσι, μέ τήν ὑπομονή καί τήν ἐνθάρρυνση πού δίνει ἡ Γραφή, θά στηριχτεῖ ἡ ἐλπίδα μας.

Εἴθε ὁ Θεός, πού χαρίζει τήν ὑπομονή καί τήν ἐνθάρρυνση, νά σᾶς δώσει τήν ὁμόνοια σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι, ὅλοι μαζί μέ μία φωνή θά δοξάζετε τό Θεό, τόν Πατέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Νά δέχεστε ὁ ἕνας τόν ἄλλο, ὅπως δέχτηκε κι ἐσᾶς ὁ Χριστός, γιά νά δοξάζεται ὁ Θεός.


Τετάρτη 27 Ιουλίου 2022

Κερκύρας Νεκτάριος: Οι μοναστικές αδελφότητες μαρτυρούν και αντιστέκονται στο κοσμικό φρόνημα.

Στην γυναικεία Ιερά μονή Αγίας Παρασκευής- Αγίου Παντελεήμονος, κοντά στο χωριό των Μακράδων της Κέρκυρας λειτούργησε σήμερα ο Σεβασμιώτατος  μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος, επί την εορτή του Αγίου Παντελεήμονος, όπου μια μικρά και νέα αδελφότητα εδώ και πέντε χρόνια έχει εγκατασταθεί στην ως άνω εγκαταλελειμμένη ιερά μονή και που εργάζονται φιλότιμα οι αδερφές αναστηλώνοντας και επεκτείνοντας το έργο της.

Την αδελφότητα την έχουν αγαπήσει οι άνθρωποι και αρκετοί προσκυνητές συμμετείχαν στην θεία λειτουργία. Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του κατά την Θεία Λειτουργία, υπογράμμισε το μοναχικό ιδεώδες στους σύγχρονους καιρούς μας σε σχέση με την μαρτυρική ζωή των αγίων μαρτύρων της πίστεως μας, και ιδιαίτερα της αγίας Παρασκευής και του Αγίου Παντελεήμονος που έναντι του μαρτυρίου τους, ο Θεός τους χάρισε το δώρο της ιάσεως, το οποίον αφειδώς παρέχουν οι άγιοι σε εκείνους οι οποίοι προστρέχουν στην μνήμη τους και τους ικετεύουν στην θεραπεία των ποικίλων νοσημάτων, σωματικών και πνευματικών στην ζωή τους. 

Η μοναχική ζωή μπορεί να μην είναι μαρτύριο του αίματος αλλά ιδιαίτερα στην εποχή των ανακατατάξεων και της απομάκρυνσης των ανθρώπων από την αγάπη του Θεού, οι μοναχοί καλούνται να γίνουν μάρτυρες της συνειδήσεως των, και τούτο το μαρτύριο να ενισχύει την αδυναμία των συγχρόνων ανθρώπων. Όπως ο Θεός χαρίτωσε τους μάρτυρες του αίματος με ποικίλα χαρίσματα έτσι και στον αγώνα του μαρτυρίου της συνειδήσεως των μοναχών δίδει ποικίλα χαρίσματα για την ενάρετη και αγωνιστική ζωή τους. Όσοι λοιπόν προσέρχονται σε τούτα τα πνευματικά κάστρα της εκκλησίας μας, μπορούν να διδάσκονται, πρώτον από την ζωή των αγίων που είναι αφιερωμένες οι μονές και δεύτερον από την ζωή των μοναχών οι οποίοι με τον αγώνα τους, ελκύουν την χάρη του θεού στην ζωή τους. Το θέμα της συμμετοχής μας στη ζωή της εκκλησίας ή στην μοναστηριακή ζωή, εξαρτάται από την προαίρεση του καθενός μας, είτε την αγαθή είτε την πονηρά, προκειμένου ή να οικοδομηθούμε η να σκανδαλισθούμε.

Στο τέλος της θείας Λειτουργίας σε όλους τους προσκυνητές παρατέθηκε μοναστηριακό κέρασμα από τα χέρια των μοναζουσών.









Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΣΤΗΝ Δ’ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΣΤΗΝ ΚΑΣΣΙΩΠΗ

Το απόγευμα της Τρίτης 26 Ιουλίου 2022 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος επισκέφθηκε τις κατασκηνώσεις της Μητροπόλεως στην παραθαλάσσια Κασσιώπη. Από την Δευτέρα έχει ξεκινήσει η τέταρτη κατασκηνωτική περίοδος για κορίτσια Γυμνασίου- Λυκείου, στην οποία την πνευματική ευθύνη έχουν ο π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός και η πρεσβυτέρα Μαρία Κυτιλή- Μουρτζανού, ενώ υπαρχηγός είναι η εκπαιδευτικός Ευαγγελία Μουρτζανού. 20 στελέχη, φοιτήτριες, διακονούν εθελοντικά στην κατασκήνωση κοντά στα 100 κορίτσια που συμμετέχουν στο πρόγραμμα που είναι αφιερωμένο στις ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ, με την συμπλήρωση 100 χρόνων από την Μικρασιατική καταστροφή.

Τα κορίτσια είχαν ετοιμάσει ένα όμορφο μουσικό πρόγραμμα, διανθισμένο με συνθήματα και στοιχεία από την κατασκηνωτική ζωή, το οποίο ενθουσίασε τον Σεβασμιώτατο. Μιλώντας τα παιδιά και στα στελέχη ο κ. Νεκτάριος τόνισε, μεταξύ άλλων, τα εξής:

α. Η κατασκήνωση μαθαίνει στα παιδιά να γίνονται υπεύθυνα για την ζωή τους και γι’ αυτό είναι ένα σχολείο ζωής. Η τοπική Εκκλησία δεν φείδεται κόπων, χρημάτων και ενεργοποίησης του στελεχιακού δυναμικού της, για να δώσει στα παιδιά την ευκαιρία να ζήσουν τον κοινοτικό τρόπο ζωής, αυτόν ο οποίος στηρίζεται στην πνευματική παράδοση της πίστης μας και μαθαίνει στον άνθρωπο να συναισθάνεται τον συνάνθρωπό του με τρεις ωραίες λέξεις ως κριτήριο: “ευχαριστώ, παρακαλώ, συγγνώμη”.

β. Η φετινή κατασκήνωση είναι αφιερωμένη στις αλησμόνητες πατρίδες μας. Ο Ελληνισμός μεγαλούργησε και γι’ αυτό φθονήθηκε και φθονείται ακόμη. Η αποχώρηση των Ελλήνων από την Μικρασία υπήρξε αποτέλεσμα του φθόνου των Μεγάλων Δυνάμεων που δεν ήθελαν την Ελλάδα ισχυρή, ακριβώς λόγω της πολιτιστικής ιδιαιτερότητας, της ξεχωριστής ταυτότητας που η πίστη στον αληθινό Θεό, η παράδοσή μας, αλλά και οι ικανότητες των Ελλήνων έχουν γεννήσει. Η Ελλάδα από τα αρχαία χρόνια ήταν η Μεγάλη Ελλάδα (Magna Graecia), εκτεινόταν από την Κάτω Ιταλία και την Σικελία, έφτανε μέχρι την Ασία, τον Πόντο και την Αρμενία, αλλά και κατέβαινε στην Αίγυπτο και τη Αφρική. Οι πρόγονοί μας άνοιξαν δρόμους πολιτισμού, αναζήτησης της αλήθειας, αξιοποίησαν τα χαρίσματά τους και έγιναν πρότυπα.  Χρέος όλων και, ιδίως, των νεωτέρων είναι να σπουδάσουμε την ιστορία, να κρατήσουμε τις πατρίδες αυτές αλησμόνητες και να επιμείνουμε στην πνευματική και πολιτιστική μας ιδιαιτερότητα.

γ. Αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά κυρίως μέσα από την Εκκλησία, χρέος της οποίας είναι να διατηρεί άσβεστη την ενότητα χριστιανισμού και ελληνισμού και να βοηθά μέσα από τον τρόπο ζωής της τους μεγαλύτερους και τους μικρότερους στην ηλικία να μην ξεχνούνε. Η πραγματικότητα του Διαδικτύου σήμερα, αλλά και η πολιτική, όπως και η παιδεία, δεν ενδιαφέρονται για την διάσωση της ιστορίας και της παράδοσής μας. Η Εκκλησία στέκεται στις επάλξεις.

δ. Μέσα από τις συζητήσεις, τον κατασκηνωτικό τρόπο ζωής, την λατρεία του Θεού, την δυνατότητα της συνάντησης των παιδιών μεταξύ τους και με τους υπευθύνους η Εκκλησία δημιουργεί ευκαιρίες αλληλοβοήθειας και προσφοράς, που κάνουν την νέα γενιά να αισθάνεται αποδεκτή και πρωτοπόρα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι και φέτος συνεχίστηκαν τα έργα ανακαίνισης των κατασκηνώσεων, παρά τις δυσκολίες των καιρών, ενώ περίπου 400 παιδιά φιλοξενήθηκαν στις εγκαταστάσεις της Κασσιώπης, με τις τρίτεκνες, τις πολύτεκνες και τις μονογονεϊκές οικογένειες να μην καταβάλουν, με απόφαση του Μητροπολίτου κ. Νεκταρίου, ούτε το συμβολικό ποσό των τροφείων των παιδιών, ως σημείο σεβασμού και ενίσχυσης της Εκκλησίας της Κέρκυρας προς τον θεσμό της οικογένειας.







ΧΩΡΙΣ ΧΡΗΜΑ…


                «Η ιατρική επιστήμη προσφέρει αδύναμη ανακούφιση στην πάσχουσα ανθρώπινη φύση, την υποκείμενη στον θάνατο. Μόνο ο Χριστός, ο αληθινός ιατρός, ήρθε να μας χαρίσει την σωτηρία, χωρίς φάρμακα, χωρίς αμοιβή». Αυτή ήταν η διδασκαλία που άκουσε μία από τις μεγαλύτερες μορφές της χριστιανικής παράδοσης, ο άγιος Παντελεήμων, ιατρός, ανάργυρος και ιαματικός, ο οποίος εορτάζεται στις 27 Ιουλίου. Την διδαχή την έλαβε από έναν ταπεινό ηλικιωμένο ιερέα, τον άγιο Ερμόλαο. Και πορεύθηκε στην ζωή του γιατρεύοντας, χωρίς να λαμβάνει χρήματα, με μόνη του προσδοκία από τους θεραπευμένους να ανοίξουν την καρδιά τους στην πίστη του Χριστού.

                Αδιανόητη η κίνηση του αγίου. Ανέκαθεν η κοινωνία λειτουργούσε και λειτουργεί με τον τρόπο της οικονομίας. Άλλοτε ανταλλακτική, άλλοτε νομισματική, άλλοτε άυλα χρηματική, η επιβίωση και η ποιότητα ζωής δεν νοείται χωρίς χρήμα. Και ο ίδιος ο Χριστός είχε ορίσει ταμία στην συντροφιά των μαθητών Του, τον Ιούδα, ο οποίος κρατούσε το «γλωσσόκομον», για να καλύπτονται κάποιες ανάγκες επιβίωσης, κυρίως όμως για φιλανθρωπία. Διότι τον Χριστό και τους μαθητές Του τους συντηρούσαν οι άνθρωποι που εμπνέονταν από τον λόγο και την μορφή του Κυρίου. Τίποτα δεν έλειψε ποτέ από τους μαθητές, ακόμη κι αν απεστάλησαν «άτερ βαλαντίου και πήρας και υποδημάτων», «χωρίς πορτοφόλι, σακίδιο και παπούτσια» (Λουκ. 22, 35), διότι αυτός που εμπιστεύεται την ζωή του, τόσο την πρόσκαιρη όσο και την αιώνια, στον Θεό, δεν χάνει. Το ταμείο ήταν τελικά για την ελεημοσύνη.

                Εμείς που πιστεύουμε, θέλουμε να ελέγχουμε την ζωή μας. Προσπαθούμε να έχουμε χρήματα, παραπονιόμαστε όταν δεν είναι όσα θέλουμε ή όσα ο πολιτισμός μάς έχει πείσει ότι μας χρειάζονται  για να είμαστε ευτυχισμένοι, κι αυτό διδάσκουμε στα παιδιά μας: την εκζήτηση της αυτάρκειας, που γίνεται πλεονεξία. Λησμονούμε ότι κλειδί της ευτυχίας δεν είναι το χρήμα, αλλά η αγάπη. Και δεν είμαστε έτοιμοι να ελεήσουμε, για να ελεηθούμε.

                Πόσοι από μας θα θέλαμε να είναι η σωτηρία των συνανθρώπων μας ένας από τους στόχους της ζωής μας; Το να μοιραστούμε την πίστη μας, μία αποστολή μοναδική, είναι κάτι που υπερβαίνει τον ατομοκεντρισμό των καιρών μας. Το να μοιραστούμε το πλεόνασμα ή και το υστέρημα των αγαθών μας επιβεβαιώνει την πίστη. Το να δώσουμε χρόνο, αφιέρωση, συγχώρηση μαρτυρεί καρδιά που ελεεί. Το να μη λειτουργούμε στην προοπτική της διαπραγμάτευσης, του «λαμβάνειν» περισσότερο από «το διδόναι» είναι οδός αληθινής ομορφιάς.

                Δεν μπορούμε, προφανώς, να ζήσουμε σε έναν κόσμο χωρίς χρήμα. Όταν όμως η καρδιά μας είναι προσανατολισμένη σ’  αυτό, θα μας κατατρώει η λύπη από την υστέρηση ή την απώλειά του. Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα μετρά το χρήμα πιο πάνω από τον άνθρωπο. Το βλέπουμε αυτό στον πόλεμο των καιρών μας. Η τιμωρία του επιτιθέμενου είναι ο οικονομικός στραγγαλισμός του. Αλλά κι εκείνος προσπαθεί, με την σειρά του, να δυσκολέψει την ζωή των άλλων, αδιαφορώντας για την πείνα, τον θάνατο, την καταστροφή.

                Καιρός να αφήσουμε κατά μέρος την υποκρισία ότι είμαστε χριστιανοί, αν δεν ζούμε ως πιστοί. Αν δεν καταφέρνουμε να εμπιστευθούμε τον Θεό και την πρόνοιά Του στην επιβίωσή μας, απέχουμε από την βασιλεία Του. Μπορεί ο κόσμος να μην αλλάζει. Ας αλλάξουμε όμως εμείς και ας βοηθήσουμε και τους νεώτερους, ακολουθώντας στην πίστη και στην αγάπη αγίους, όπως ο άγιος Παντελεήμων.  

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην “Ορθόδοξη Αλήθεια”

στο φύλλο της Τετάρτης 27 Ιουλίου 2022

Τρίτη 26 Ιουλίου 2022

Η Εορτή της Αγίας Παρασκευής στην Κέρκυρα

Η Ιερά Μητρόπολις Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων, ιδιαίτερα τιμά την Αγία Παρασκευή, αφού στη μνήμη της τιμώνται τρεις Ιερές Μονές και αρκετές ενορίες, τόσο στην Κέρκυρα όσο και στους Παξούς αλλά και στους Οθωνούς. Ο Σεβασμιώτατος την παραμονή της Αγίας Παρασκευής χοροστάτησε και μίλησε στην γυναικεία ιερά μονή Αγίας Παρασκευής Κοινοπιαστών, όπου κατεκλύσθη από ευλαβείς προσκυνητές και ο εσπερινός τελέστηκε υπαιθρίως. Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε δι ολίγων στο συναξάρι της Αγίας, και απομόνωσε το «ανδρείον φρόνημα» της γυναικείας φύσεως έναντι της εποχής μας, που οι άνθρωποι σήμερα είτε άντρες είτε γυναίκες δεν χαρακτηριζόμαστε από το ίδιο φρόνημα, αλλά είμαστε παραδομένοι στα κελεύσματα της εποχής και στις προσφορές μιας ζωής, πιστεύοντας ότι είναι ευκολότερη, αλλά μέσα από τις παροχές της, χωρίς να το έχουμε κατανοήσει στερηθήκαμε την ελευθερία μας. Ενώ ο άνθρωπος πλάστηκε με το υπέρτατο δώρο της ελευθερίας όπως ακριβώς ελεύθερος είναι και ο ίδιος ο θεός, και ενώ δεσμεύτηκε στην πορεία της ιστορίας του ο άνθρωπος από την αμαρτία, ο Ιησούς Χριστός με την ενανθρώπηση Του, το πάθος και την Ανάσταση Του, μας ξαναχάρισε την εν Χριστώ ελευθερία, την οποία μας υπενθυμίζει και ο Απόστολος Παύλος, «Τη ελευθερία ημάς Χριστός ηλευθέρωσε· στήκετε ουν και μη πάλιν ζυγώ δουλείας ενέχεσθε» (Γαλ. 5,1).Στον εσπερινό συμμετείχε και ο βουλευτής Στέφανος Γκίκας, καθώς  και ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του κεντρικού Δήμου της Κέρκυρας κ. Δημήτριος Μεταλληνός.

Ανήμερα της εορτής της Αγίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Νεκτάριος, λειτούργησε και ομίλησε στον πανηγυρίζοντα ιστορικό ναό της Αγίας Παρασκευής κοντά στην πόρτα Ρεμούντα στην Πόλη της Κέρκυρας. Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος, αναφέρθηκε στο πρόσωπο της Αγίας Παρασκευής, και την παρομοίασε σαν την οικεία εκείνη, η οποία είναι θεμελιωμένη επάνω σε βράχο κατά τον ευαγγελικό λόγο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που ήρθαν βροχές και πλημμύρες και άνεμοι και παρέμεινε ανέπαφη, σε αντίθεση με εκείνο το σπίτι που είναι θεμελιωμένο επάνω στην άμμο, και με το παραμικρό καιρικό φαινόμενο γκρεμίζεται. Η Αγία Παρασκευή ενώ γεννήθηκε μέσα σε μια πολύβουη και κοσμοπολίτικη για την εποχή της Πόλη, την Ρώμη, όπου κατακλυζόταν από την ποικίλη αμαρτία και κακία, εν τούτοις όλο αυτό το γεγονός δεν την παρέσυρε και δεν αλλοίωσε την πίστη και τη ζωή της από τα φαινόμενα της κακίας και της αμαρτίας, διατηρώντας την καθαρότητα της, την διαύγεια της ζωής της, και την κραταιά πίστη της στον Ιησού Χριστό.

 Ένα δεύτερο κύμα που έπεσε επάνω της ήταν η ορφάνια από πατέρα και μητέρα σε μικρή ηλικία, και παρά το γεγονός ότι ήταν μοναχοκόρη δεν την επηρέασε από την πορεία την οποία είχε χαράξει στον Ιησού Χριστό. Ένα τρίτο κύμα που έρχεται να ταράξει την ζωή της είναι η διαχείριση της μεγάλης περιουσίας που κλήθηκε να διαχειριστεί την οποία κληρονόμησε από τους γονείς της, αλλά εκείνη έπραξε όπως ο Χριστός συνέστησε στον πλούσιο νέο της παραβολής, «ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι». 

Το τέταρτο κύμα που πέφτει επάνω της είναι όταν έγινε γνωστή η χριστιανική ταυτότητα της, στους έχοντας την εξουσία του λαού της Ρώμης. Τότε κλήθηκε να προσκυνήσει τα είδωλα, αλλιώς θα έπρεπε να ακολουθήσει το μαρτύριο των Χριστιανών. Η αγία προτίμησε το μαρτύριο του αίματος για την αγάπη που έτρεφε στον Ιησού Χριστό και την δύναμη της πίστεως που χαλύβδωνε ολόκληρη την ύπαρξη της. Στην εποχή μας όλοι ομοιάζουμε με την οικία εκείνη που είναι χτισμένη πάνω στην άμμο και οι φουρτούνες της ζωής και οι πειρασμοί έχουν ισοπεδώσει την αξία και την τιμή της ανθρώπινης υπόστασης, καθώς ο καθένας μας πλάστηκε από τον θεό με ένα ιδιαίτερο τρόπο και προικίστηκε με τα χαρίσματα του, και κανένας δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ότι είναι φτωχός στα δώρα και τα χαρίσματα του θεού. 

Τέλος ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε να αντιγράψουμε την ακεραιότητα της ζωής της και να παραμείνουμε εδραίοι στις αρχές τις οποίες μας κληροδότησε η πίστη μας στον αληθινό θεό, αλλά και η καταγωγή μας, που ως Έλληνες Χριστιανοί ζυμωθήκαμε με άλλα ιδεώδη και όχι με τα σύγχρονα, τα οποία έρχονται ως ένας καύσωνας πνευματικός να κατακαύσουν κάθε πνευματική ικμάδα της πατρίδος μας και του λαού μας. 















Κυριακή 24 Ιουλίου 2022

ΙΝΑ ΤΙ ΥΜΕΙΣ ΕΝΘΥΜΕΙΣΘΕ ΠΟΝΗΡΑ ΕΝ ΤΑΙΣ ΚΑΡΔΙΑΙΣ ΥΜΩΝ

“Γιατί εσείς κάνετε πονηρές σκέψεις στην καρδιά σας;”

“ Ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρά ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;” (Ματθ. 9, 4)


Μία από τις προκλήσεις της ζωής μας είναι οι σκέψεις μας, οι λογισμοί μας. ΟΙ λογισμοί δεν είναι υπόθεση μόνο του νου. Είναι κυρίως υπόθεση της καρδιάς. Αν ήταν θέμα μόνο νου, θα ήταν αρκετή η αλλαγή νοοτροπίας ή μία λογική συζήτηση για το τι είναι καλό και τι κακό και τα πράγματα θα ήταν διαχειρίσιμα. Οι λογισμοί όμως πηγάζουν από την καρδιά μας και επιστρέφουν σ’ αυτήν, κατακτώντας την, με αποτέλεσμα να μας χαρακτηρίζουν συνολικά ως ανθρώπους, να γίνονται εμμονικοί, να γίνονται πάθη, να μην μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτούς. Πέρα από την πατερική-ασκητική περιγραφή της λειτουργίας των λογισμών, οι οποίοι μας χτυπούν και εξωτερικά, από την επίδραση του διαβόλου και των δαιμόνων, όμως πάντοτε συναντούν ένα υπόστρωμα εσωτερικό, καρδιακό, που έχει να κάνει με την ελευθερία του ανθρώπου, με την επιθυμία του για δόξα, για ηδονή, για αγαθά, για αναγνώριση από τους άλλους, οι λογισμοί προϋποθέτουν τον διάλογο εντός μας μαζί τους, δηλαδή την σύμπραξη νου και καρδιάς, την συγκατάθεσή μας σ’ αυτούς, την υλοποίηση των σεναρίων που έχουμε πλάσει με βάση το τι μας υποδεικνύουν και την έμπρακτη εφαρμογή τους είτε με την στάση μας έναντι των άλλων ανθρώπων (μνησικακία, υποτίμηση, επιβολή) είτε με την χρήση των άλλων ως αντικειμένων για να υλοποιήσουμε την εξουσία που αισθανόμαστε ότι έχουμε ή δικαιούμαστε έναντι τους. 

Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό. Συχνά οι λογισμοί μάς κάνουν να σχηματίζουμε ταμπέλες, να βάζουμε ετικέτες για τους άλλους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να λειτουργούμε πάγια εις βάρος τους και όχι στην προοπτική της επανεξέτασης. Είναι το φαρμάκι της κατάκρισης που μας κάνει να απορρίπτουμε όχι πράξεις, αλλά ανθρώπους. Και το φαρμάκι αυτό πηγάζει από την καρδιά μας, διότι συνήθως θέλουμε να είναι οι άλλοι έτσι, όπως σκεφτόμαστε γι’ αυτούς, ώστε να δικαιώνουμε τους εαυτούς μας. Εμείς να φαινόμαστε ως οι καλοί. Αν η καρδιά μας είναι αγαθή, τότε η πρώτη μας σκέψη, ο πρώτος μας λογισμός για τους άλλους είναι καλός. Αν η καρδιά μας όμως είναι “γη άνυδρος”, τότε η σκέψη μας για τους άλλους είναι πονηρή. Νους πονηρός και καρδιά πονηρή γεννούν έναν πνευματικά θανάσιμο συνδυασμό, ο οποίος δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να αγαπήσει, να δει τον εαυτό του όπως πραγματικά είναι έναντι του Θεού και του συνανθρώπου και να παλέψει για μετάνοια.

Το “γιατί;” του συνδυασμού αυτού το θέτει ο Χριστός στους γραμματείς της ιουδαϊκής θρησκευτικής παράδοσης, οι οποίοι, όταν είδαν ανθρώπους να φέρνουν μπροστά στον Κύριο έναν παραλυτικό για να τον γιατρέψει, και Εκείνος του συγχώρεσε τις αμαρτίες, αμέσως οι σκέψεις τους έγιναν πονηρές: με ποια εξουσία ο Χριστός συγχωρεί αμαρτίες, αφού δεν είναι ο Θεός. Ίδιον της πονηρής σκέψης η απιστία στον Θεό. Ίδιον της πονηρής σκέψης η ερμηνεία του Θεού κατά το δοκούν. Ίδιον της πονηρής σκέψης η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και μόνο σ’ αυτόν. Και ξεκάθαρο αποτέλεσμα της πονηρής σκέψης το να μην πιστεύουμε σ’ αυτά που βλέπουμε να γίνονται: στον Θεό και στα θαύματά Του, κάθε μορφής. 

Ο Χριστός μάς διδάσκει ότι το κύριο σημείο-θαύμα που πραγματοποιεί ο Ίδιος είναι η άφεση των αμαρτιών μας, η συγχώρηση για το ότι κάναμε τον εαυτό μας θεό, για το ότι νους και καρδιά δεν αγαπούνε, εξερχόμενοι από την προτεραιότητα του εγώ, αλλά μάς καθιστούν έρμαια των παθών μας και, την ίδια στιγμή, κάνουν και τον άλλο δούλο τους και δούλο μας. Η άφεση των αμαρτιών γίνεται δωρεά υγείας και ζωής. Κι εδώ είναι η απάντηση της πίστης στο αδιέξοδο των πονηρών λογισμών, της πονηρής καρδιάς:  το άνοιγμα στον Χριστό και η απόφασή μας να Του επιτρέψουμε να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας, αντί να είμαστε περήφανοι ή αδιάφοροι γι’ αυτές. 

Ο Χριστός γιάτρεψε τον παραλυτικό. Ευλόγησε την πίστη, που κατέστησε την καρδιά τόσο εκείνου όσο και εκείνων που τον έφεραν μπροστά στον Κύριο γη αγαθή. Έδωσε ένα μήνυμα σε όσους επιμένουν να κρατούν την δική τους καρδιά “γη άνυδρο”. Και υπενθυμίζει σε όλους μας το θαύμα που ζει όποιος Τον πλησιάσει: την άφεση των αμαρτιών, που κάνει την αγαθή γη της καρδιάς έτοιμη να ξεριζώσει τα ζιζάνια των λογισμών. Προσευχή, μέτρο και άσκηση και πολλή αγάπη για τον Θεό και τον συνάνθρωπό μας ανοίγουν τον δρόμο για να πλησιάσουμε τον Χριστό. Κυρίως, όμως, η αίσθηση ότι δεν είναι η σκέψη το κλειδί, αλλά η καρδιά. Ότι δεν επιτρέπονται όλα, αν αγαπάς, αλλά η αγάπη γίνεται αφετηρία υπέρβασης των λογισμών, ακριβώς διότι νικιέται η ρίζα τους: η υπερηφάνεια.

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

24 Ιουλίου 2022

Κυριακή ΣΤ’ Ματθαίου


 

Κήρυγμα Κυριακής ΣΤ’ Ματθαίου (24–07–2022)

 


«Ἵνα τί ἡμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;»

 Αγαπητοί μου αδελφοί χρονικά βρισκόμαστε μόλις ο Κύριός μας επέστρεψε από την χώρα των Γεργεσηνών, όπου πραγματοποίησε το θαύμα με τον δαιμονισμένο, που εντός του είχε λεγεώνα δαιμόνων. Εκεί δεν τον δέχθηκαν, προτίμησαν την παρανομία εκτροφής χοίρων. Μην ξεχνάμε ότι η τροφή χοιρινού κρέατος θεωρείται αμαρτία για τους Εβραίους και Μουσουλμάνους μέχρι σήμερα.

Το ιερό Ευαγγέλιο μας λέγει ότι «ἐπέστρεψε εἰς τὴν ἱδίαν πόλιν», την δική του πόλη. Αυτήν που τον δέχτηκε, σ’ αυτήν που έκανε τα περισσότερα θαύματά Του. Την Καπερναούμ. Την αγαπημένη του πόλη. Εκεί που τον περίμεναν άνθρωποι εμπερίστατοι, πονεμένοι σωματικά και ψυχικά. Άνθρωποι που τον είχαν ανάγκη αλλά και άνθρωποι που τον αγαπούσαν και περίμεναν τον λόγο της σωτηρίας. 

Του προσφέρουν έναν παράλυτο, κατάκοιτο στο μεταφερόμενο κρεβάτι του, «παράλυτον ἐπὶ κλίνης βεβλημένον». Το ευσπλαχνικό βλέμμα του Κυρίου μπαίνει παράλληλα στο βάθος της ψυχής του και της ψυχικής του παραλυσίας. Ο πόνος και η απελπισία ζωγραφίζονται στο πρόσωπο του.

«Θάρσει τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου». Παιδί μου έχε θάρρος, οι αμαρτίες σου συγχωρήθηκαν. Ο Χριστός μας ως Θεός παντογνώστης γνωρίζοντας τα κρύφια των ανθρώπων «ἐτάζων καρδίας καὶ νεφρούς» ξέρει ότι η αιτία της τραγικής καταστάσεως αυτού του ανθρώπου είναι η αμαρτωλή ζωή του παρελθόντος του και η παραλυσία το αποτέλεσμα.

Πρέπει λοιπόν να εκλείψει η αιτία, που είναι το αμαρτωλό παρελθόν του και να βρει την υγεία της ψυχής και του σώματος. Γι αυτό του λέγει «θάρσει τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου». Κτυπά το κακό στην ρίζα του. Γνωρίζει ο Κύριος αδελφοί μου ότι η σωματική ασθένεια είναι αποτέλεσμα της  αμαρτίας. Μην ξεχνάμε ότι «ἡ ἁμαρτία εἰσῆλθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος» μας λέγει ο Απ. Παύλος.

Η προπατορική πτώση έφερε όλα εκείνα τα κακά που ταλανίζουν τον ανθρώπινο γένος. Η αμαρτία σαν απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό έφερε και τις οδύνες. Η αμαρτία ως ηδονή μετατρέπεται σε οδύνη. Αυτό έπρεπε να το γνωρίζουν οι νομομαθείς Γραμματείς, γνώστες του Νόμου και της Παλαιάς Διαθήκης. Όμως ενώ γνωρίζουν τον νόμο δεν έχει γίνει κτήμα της καρδιάς τους. Άλλοι λογισμοί κυριαρχούν εντός τους.

Δεν μπορούν να καταλάβουν το πρόσωπο του Κυρίου και να αισθανθούν την δύναμή Του. Είναι τυφλωμένοι από τον εγωισμό και δεν βλέπουν την εξουσία που έχει να συγχωρεί και αμαρτίες. Τους λείπει η απλότητα και η ψυχική καθαρότητα. Δεν έχουν την ταπείνωση που διαθέτει ο λαός του Θεού.

Για να τους αποδείξει ότι έχει αυτήν την εξουσία, λέγει στον παραλυτικό «ἐγερθεὶς ἆρον σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκον σου» αποδεικνύοντας ότι δύναται «τοῦτο ποιήσαι κἀκείνῳ μὴ ἀφιέναι» δηλ. ο Θεός όλα μπορεί να τα κάνει.

Αδελφοί μου είναι μεγάλο πράγμα η ψυχική καθαρότητα και οι καλοί λογισμοί. Ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης λέγει «οι λογισμοί είναι μαρτύριον πολυβάσανον και πολυήμερον». Μην ξεχνάμε ότι οι εσωτερικοί λογισμοί καθορίζουν και την πορεία της ζωής μας. Χρειάζεται δύναμη, προσευχή και σύνεση, ώστε να καθορίζουμε καλούς λογισμούς στην καρδιά μας.

Βεβαίως θα έρχονται οι κακοί λογισμοί ως βέλη του διαβόλου. Κάποτε ρώτησαν τον Αγ. Εφραίμ τον Σύρο γιατί να υπάρχουν κακοί λογισμοί και εκείνος απάντησε: «Μήπως ένα νησί μπορεί να εμποδίσει τα κύματα να το χτυπούν; Έτσι και εμείς δεν μπορούμε να αποκόψουμε τους πονηρούς λογισμούς. Μπορούμε όμως να τους εμποδίσουμε να μπουν στην καρδιά μας». Ο Χριστός μας λέγει «ο πονηρός άνθρωπος εκ του πονηρού θησαυρού εκβάλει πονηρά».

Όταν ο Θεός βασιλεύει στην καρδιά μας, τότε οι λογισμοί είναι καλοί και καθαροί. Όταν στην καρδιά μας κυριαρχεί η αμαρτία, τότε οι σκέψεις μας είναι πονηρές και διαβολικές. Ρώτησαν κάποτε τον Αββά Σιλουανό «τι έκαμες γέροντα και απέκτησες τόση γνώση και αυτός αποκρίθηκε. Ποτέ δεν άφησα στην καρδιά μου λογισμό που παρόργιζε τον Θεό». Ο αγώνας για καθαρούς λογισμούς είναι σκληρός στην αρχή, χρειάζεται όμως υπομονή επιμονή και ελπίδα. Αμήν! 

  

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως 


Σάββατο 23 Ιουλίου 2022

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής ΣΤ´ Ματθαίου (Ματθ. θ΄ 1-8)



Το Ευαγγέλιο Κυριακής ΣΤ´ Ματθαίου 24-7-2022

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐμβὰς ὁ Ἰησοῦς εἰς πλοῖον διεπέρασεν καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον. καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν τῷ παραλυτικῷ· Θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. Καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· Οὗτος βλασφημεῖ.

Καὶ εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· Ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει; Ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας – τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· Ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. Καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. Ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.

Απόδοση σε νεολληνική το Ευαγγέλιο Κυριακής ΣΤ´ Ματθαίου

Εκεῖνο τόν καιρό, ὁ Ἰησοῦς ἐπιβιβάστηκε στό πλοῖο, διέ-σχισε τή λίμνη καί ἦρθε στήν πόλη του. Τότε τοῦ ἔφεραν ἕναν παράλυτο ξαπλωμένο σ΄ ἕνα κρεβάτι. Ὅταν εἶδε ὁ Ἰησοῦς τήν πίστη τους, εἶπε στόν παράλυτο: «Θάρρος, παιδί μου, σοῦ συγχωρήθηκαν οἱ ἁμαρτίες σου». Τότε μερικοί ἀπό τούς γραμματεῖς εἶπαν μέσα τους: «Μά αὐτός προσβάλλει τό Θεό».

Ὁ Ἰησοῦς ὅμως, πού κατάλαβε τίς σκέψεις τους, εἶπε: «Γιατί κάνετε πονηρές σκέψεις; Τί εἶναι εὐκολότερο νά πῶ: σοῦ συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες, ἤ νά πῶ: σήκω καί περπάτα; Γιά νά μάθετε λοιπόν πώς ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου ἔχει τήν ἐξουσία νά συγχωρεῖ ἁμαρτίες πάνω στή γῆ» – λέει στόν παράλυτο: «Σήκω, πάρε τό κρεβάτι σου καί πήγαινε στό σπίτι σου». Ἐκεῖνος σηκώθηκε καί πῆγε στό σπίτι του. Ὅταν ὁ κόσμος τό εἶδε αὐτό ἔμειναν κατάπληκτοι καί δοξολόγησαν τό Θεό, πού ἔδωσε τέτοια ἐξουσία στούς ἀνθρώπους.

Ο Απόστολος Κυριακής ΣΤ´ Ματθαίου 24-7-2022 (Ρωμ. ιβ´ 6-14)


Το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής ΣΤ´ Ματθαίου

Αδελφοί, ἔχοντες δὲ χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα, εἴτε προφητείαν, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως, εἴτε διακονίαν, ἐν τῇ διακονίᾳ, εἴτε ὁ διδάσκων, ἐν τῇ διδασκαλίᾳ, εἴτε ὁ παρακαλῶν, ἐν τῇ παρακλήσει, ὁ μεταδιδούς, ἐν ἁπλότητι, ὁ προϊστάμενος, ἐν σπουδῇ, ὁ ἐλεῶν, ἐν ἱλαρότητι.

῾Η ἀγάπη ἀνυπόκριτος. ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν, κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ, τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι, τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες, τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες, ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες, τὴν φιλοξενίαν διώκοντες. εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε.

Απόδοση σε νεοελληνική ο Απόστολος Κυριακής ΣΤ´ Ματθαίου

Αδελφοί, ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μᾶς ἔδωσε διάφορα πνευματικά χαρίσματα: Ἄλλος εἶναι προφήτης, γιά νά κηρύττει ἀνάλογα μέ τό βαθμό τῆς πίστεώς του· ἄλλος ἔχει τό χάρισμα τῆς διακονίας, γιά νά προσφέρει τίς ὑπηρεσίες του. Τό ἴδιο νά κάνει κι ὁ δάσκαλος τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ μέ τή διδασκαλία· κι ὅποιος ἔχει τό χάρισμα νά στηρίζει τούς ἀδερφούς, νά τούς στηρίζει. Ἀλλά κι ὅποιος μοιράζει τά ἀγαθά του μέ τούς ἄλλους, νά τό κάνει μέ ἁπλότητα· ὁ προϊστάμενος νά δείχνει ζῆλο γιά τό ἔργο του· ὅποιος μοιράζει τίς ἐλεημοσύνες νά τό κάνει μέ καλοσύνη.

Ἡ ἀγάπη σας νά εἶναι εἰλικρινής. Νά ἀποστρέφεστε τό κακό καί νά ἀκολουθεῖτε τό καλό. Νά δείχνετε μέ στοργή τήν ἀγάπη σας γιά τούς ἄλλους πιστούς. Νά συναγωνίζεστε ποιός θά δείξει περισσότερη ἐκτίμηση στόν ἄλλο. Μήν εἶστε ὀκνηροί σ΄ ὅτι πρέπει νά δείχνετε ζῆλο, νά ἔχετε πνευματικό ἐνθουσιασμό, νά ὑπηρετεῖτε τόν Κύριο. Ἡ ἐλπίδα νά σᾶς δίνει χαρά. Νά ἔχετε ὑπομονή στίς δοκιμασίες. Νά ἐπιμένετε στήν προσευχή. Νά βοηθᾶτε τούς ἄλλους χριστιανούς, ὅταν βρίσκονται σέ ἀνάγκη, καί νά ἐπιδιώκετε νά φιλοξενεῖτε τούς ἀδελφούς. Νά προσεύχεστε γιά τό καλό τῶν διωκτῶν σας, νά ζητᾶτε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ γι΄ αὐτούς κι ὄχι νά τούς καταριέστε.

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2022

ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ


               

  Ποιες είναι οι προκλήσεις για την Εκκλησία στους καιρούς μας; Ποιες είναι οι προκλήσεις για έναν που θέλει να είναι χριστιανός όχι στους τύπους αλλά και στην ουσία;

                Ο κόσμος πορεύεται θεωρώντας την Εκκλησία χρήσιμη στην διατήρηση εθίμων και στοιχείων του παρελθόντος. Είναι αμφίβολο όμως κατά πόσον η διδασκαλία, η εμπειρία, η παράδοση, τα πρόσωπα των αγίων μπορούν να εμπνεύσουν τον άνθρωπο της εποχής μας, όχι γιατί είναι στο σκοτάδι η ενασχόληση μαζί τους, αλλά διότι δεν συγκινούν την καθημερινότητα της ζωής μας πλέον. Οι ρυθμοί μας είναι εκκοσμικευμένοι, όσο τίποτε άλλο.

Μια ματιά στην ζωή των νεώτερων θα μας πείσει. Ένα κινητό, το YouTube, η τραπ μουσική, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουν υποκαταστήσει οποιονδήποτε οραματισμό για κάτι διαφορετικό, για ένα νόημα που θα υπερβαίνει το εδώ και τώρα. Αυτό που η κοινωνία επιθυμεί ως ορθό, ανεξαρτήτως αν είναι ή όχι, δεν συγκινεί. Αρνείται η κοινωνία την βία. Εκατομμύρια προβολές έχουν τα τραγούδια της τραπ μουσικής και στην Ελλάδα, που υμνούν την βία, τα μαχαίρια, την κακοποίηση των κοριτσιών, ενώ οι καβγάδες των πρωταγωνιστών αυτής της μουσικής μονοπωλούν το ενδιαφέρον της τηλεόρασης και του Διαδικτύου. Κύμβαλα αλαλάζοντα οδηγούν τη νεώτερη γενιά σε έναν τρόπο ζωής που νοσταλγεί ή βιώνει το κακό.

Αλλά και οι μεγαλύτεροι δεν πάνε πίσω. Το όραμα της οικογένειας, της σταθερής σχέσης, της γέννησης παιδιών μετατίθεται συνεχώς χρονικά, στο όνομα τού να έχουμε χρήματα, να είναι η ζωή μας τακτοποιημένη στις λεπτομέρειές της, να μπορούμε να περνάμε καλά, ώστε να μη χρειαστεί να θυσιάσουμε κάτι, κυρίως από την ελευθερία μας. Όραμά μας η βελτίωση της ποιότητας ζωής μας, μία ευτυχία που περνά οπωσδήποτε από την περίσσεια των υλικών πραγμάτων, όχι για να δίνουμε, αλλά για να κατέχουμε.

Ο εκκλησιαστικός τρόπος ξεκινά από την προτεραιότητα της σχέσης με τον Χριστό και τον συνάνθρωπο. Ξεκινά από την προσευχή και την αγάπη. Από την ταπεινότητα ότι δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου, ότι έχουμε όρια. Από την επίγνωση ότι χωρίς συγχώρηση η καρδιά δεν ησυχάζει. Ότι δεν είναι αρκετό να έχεις, ούτε να ελέγχεις την ζωή σου μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Ότι ακόμη κι αν δεν έχεις βρει όλα σου τα πατήματα, αν ξεκινήσεις από το Α της αγάπης, δεν θα αισθανθείς την μοναξιά, καθότι ο Θεός είναι μαζί σου. Αυτό προϋποθέτει μία αποταγή, από τον ύπνο της Κυριακής, μέχρι της νοοτροπίας που μας διακατέχει, να αρνούμαστε να νοιαστούμε για τον άλλον, ακόμη και για τον οικείο.

Τι αντιτάσσουμε όμως ως Εκκλησία, ως χριστιανοί σήμερα;

Συνήθως έναν εμμονικό συντηρητισμό, που αρνείται τον διάλογο, που δεν μπορεί να εξηγήσει. Σε έναν κόσμο δικαιωματισμού, δεν είμαστε ακριβώς τα παραδείγματα της θυσίας. Άλλοτε μάς λείπει το χαμόγελο και η συγκατάβαση, άλλοτε μάς λείπει η σαφήνεια. Αμαρτία δεν είναι μόνο η παράβαση των νόμων του Θεού και της πίστης. Είναι, κυρίως, η αποτυχία  να γίνουμε σημεία αναφοράς διότι αγαπούμε. Και είμαστε διχασμένοι, πολύ μάλιστα. Επαναπαυμένοι στην καμπάνα που χτυπά, στο μικρό ποίμνιο, χωρίς αίσθημα ευθύνης για το μέλλον.

Είναι θέμα καινοτομιών; Αυτές βοηθούν κάποτε, δεν φτάνουν όμως. Είναι θέμα απόφασης ότι η πίστη θέλει λόγο και σιωπή, κυρίως όμως επιμονή στην αγάπη. Θέλει, αρχικά, πρόσωπα και συνεργασίες. Και έχει ο Θεός.

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια»

Στο φύλλο της Τετάρτης 20 ιουλίου 2022

Σάββατο 16 Ιουλίου 2022

ΟΥ ΔΥΝΑΤΑΙ ΠΟΛΙΣ ΚΡΥΒΗΝΑΙ



«Οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη, οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασι αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ» (Ματθ. 5, 14-15)

«Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ κρυφτεῖ πόλη, ποὺ βρίσκεται ἐπάνω σὲ ἕνα βουνό. Οὔτε ἀνάβουν λυχνάρι καὶ τὸ τοποθετοῦν κάτω ἀπὸ τὸ μόδι, ἀλλὰ ἐπάνω στὸν λυχνοστάτη καὶ ἔτσι λάμπει σέ ὅλους, ποὺ βρίσκονται στὸ σπίτι»

            Πώς θέλει ο κόσμος τον σύγχρονο άνθρωπο να φαίνεται και να πορεύεται; Εκτός από τα απαραίτητα στοιχεία, την εργασία και τον στοιχειώδη σεβασμό στους νόμους, την ακολούθηση δηλαδή κανόνων, ο πολιτισμός μας σήμερα ζητά από τον καθέναν μας να αποδέχεται τα δικαιώματα του άλλου. Κάνε ό,τι θες, αρκεί να μην ενοχλείς τους άλλους, αρκεί να μην τους στερείς το δικαίωμα να κάνουν κι αυτοί ό,τι θέλουν, αρκεί να μην τους προσβάλλεις την αξιοπρέπεια. Άμα μπορείς να περνάς καλά κι εκείνοι το ίδιο, τότε όλα είναι καλά. Η ευτυχία μας εξαρτάται από τα αγαθά μας. Από την δυνατότητα να απολαμβάνουμε ό,τι έχουμε, το σώμα μας και το σώμα των άλλων, ει δυνατόν με τις λιγότερες ευθύνες. Ο κόσμος μάς θέλει ελεύθερους, ακόμη κι αν η ελευθερία συνεπάγεται την ικανοποίηση επιθυμιών, κάποιες από τις οποίες γίνονται πάθη.

            Το Ευαγγέλιο έχει ένα διαφορετικό πρότυπο για τον άνθρωπο. Ο Χριστός, στην επί του Όρους ομιλία Του, ζητά από εμάς να γίνουμε φως και να μοιάζουμε με πόλη που βρίσκεται πάνω στο βουνό και φαίνεται από παντού. Ζητά από μας, δηλαδή, διαφάνεια, όχι μόνο στα λόγια και στα έργα, αλλά και στις σκέψεις. Αυτό είμαστε, αυτό και να φαινόμαστε. Μόνο που σ’  αυτήν την προοπτική, δεν χωρά σκοτάδι. Δεν χωρά ο τρόπος που κάνει τον άνθρωπο κλεισμένον στο εγώ του, αλλά η αγάπη, με ό,τι αυτή συνεπάγεται.

            Ο χριστιανός, όντας πόλη που δεν μπορεί να κρυφτεί, χωρά στην καρδιά του όλους τους συμπολίτες του. Χωρά, δηλαδή, όλον τον κόσμο. Δεν είναι πρότυπο επίδειξης αυτό. Είναι οδός συνάντησης με τους πάντες. Γι’  αυτό και ο Χριστός ζητά από εμάς να μην κρίνουμε, με την έννοια της απόρριψης, της κατάκρισης, της άρνησης να αποδεχτούμε τους άλλους, αλλά να βλέπουμε τι είναι αντίθετο με το Ευαγγέλιο και να προτείνουμε διά του λόγου, μεταξύ «σου και εκείνου» ή ενώπιον «μαρτύρων», την αλλαγή, ή διά της σιωπής που εκφράζεται με την προσευχή και την υπομονή, αναλόγως του χαρίσματός μας. Ο χριστιανός γίνεται παράδειγμα φωτός και αγάπης. Δεν σημαίνει αυτό ότι έπαψε να αμαρτάνει ή να ξαστοχεί στην ζωή του. Σημαίνει όμως ότι είναι σε θέση να αναλάβει την ευθύνη των λόγων των έργων, των λογισμών του και να συντρέξει στην ανάγκη του άλλου για αλήθεια. Και όσο μπορεί, τα υπόλοιπα τα αναπληρώνει η χάρις του Θεού, να προσπαθεί να γίνεται οδοδείκτης στην ζωή των άλλων, ώστε η πόλη να μην κρύβεται.

            Οι άνθρωποι κρυβόμαστε όταν ντρεπόμαστε. Όπως ο πρώτος Αδάμ στον παράδεισο, μετά την ανυπακοή στο θέλημα του Θεού, μαζί με την Εύα, κρύφτηκαν ακούγοντας τα βήματα του Θεού, έτσι και εμείς, όσο κι αν θέλουμε να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας, κρυβόμαστε στην άρνηση του Ευαγγελίου. Διότι το Ευαγγέλιο βρίσκεται μέσα μας, στην συνείδησή μας. Ακόμη κι αν η ψυχή μας διαστρέφεται, ώστε να θεωρεί την αμαρτία αρετή η δικαίωμα, κάτι μέσα μας μάς κάνει να αισθανόμαστε ότι πρέπει να κρυφτούμε. Αυτό γίνεται φόβος, κατάθλιψη, αυπνία, απόπειρα να δικαιολογηθούμε δημόσια, να διεκδικήσουμε το δικαίωμά μας στην ζωή που αντίκειται στο Ευαγγέλιο να γίνεται όχι απλώς αποδεκτό, αλλά ισότιμο με την αλήθεια. Το βλέπουμε στους καιρούς μας με το ζήτημα των εκτρώσεων, το ζήτημα της διαφορετικότητας, με την άρνησή μας να δεχτούμε ότι υπάρχουν κανόνες άγραφοι ως προς την καταγωγή τους, που ισχύουν όμως στο βάθος της ψυχής μας. Και ενώ η κοινωνία, με πρωτοστάτες του χριστιανούς, θα έπρεπε να δείχνει σεβασμό και κατανόηση στα ανθρώπινα τραύματα, στην προοπτική της συγχώρησης, της αποδοχής, της αγάπης, της μετάνοιας και της προσμονής της ίασης από τον Χριστό, εντούτοις η κοινωνία απαιτεί όχι πλέον αμνήστευση, αλλά αποδοχή της αμαρτίας ως δικαιώματος και ως αρετής τελικά. Και η δράση φέρνει αντίδραση. Πόλωση, διχασμός, και μια νέα γενιά που ολοένα και περισσότερο απομακρύνεται από την οδό της πίστης, την οδό του φωτός, την οδό της πόλης, την οδό του Ευαγγελίου, και αποδέχεται την οδό του κόσμου.

            Μα, αν δεν ακολουθούμε την οδό της πίστης, την οδό της πόλης, πώς θα μπορέσουμε συνολικά ως κοινωνία να δεχτούμε τον εαυτό μας πρώτα, αλλά και όλους τους άλλους, καθότι τραυματισμένοι και στα σκοτάδια μας βρισκόμαστε, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, όλοι μας; Διαγράφοντας τον Χριστό από την ζωή μας όλα επιτρέπονται. Το μη φυσικό γίνεται φυσικό, το ασθενές θεωρείται υγιές, ενώ το υγιές θα θεωρείται κάτι το σύνηθες, χωρίς, τελικά, αξία. Κάπου οι χριστιανοί καλούμαστε να βάλουμε ένα όριο, κι ας μείνουμε μόνοι μας. Το όριο είναι η αγάπη και η κατανόηση. Αγάπη χωρίς αλήθεια όμως παύει να λειτουργεί ως οδοδείκτης, ως πόλη, ως φως και φέρνει σύγχυση.

            Η προτροπή του Χριστού να είμαστε πόλη φωτός, αγάπης, αλήθειας που φαίνεται είναι το χρέος μας ως χριστιανών. Μπορεί να έχει κόστος ψυχολογικό, κοινωνικό, σωματικό. Μόνο έτσι όμως θα δοξάζεται ο Θεός ο εν τοις ουρανοίς και εμείς θα πορευόμαστε ως αυτοί που κληθήκαμε, ως τέκνα φωτός!

 π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

17 Ιουλίου 2022


2022-07-16 ΕΣΠΕΡΙΝΌΣ ΑΓΊΩΝ ΠΑΤΈΡΩΝ

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2022

Κυριακής Αγ. Πατέρων της Δ’ Οικ. Συνόδου (17-7-2022)

«οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων»


 

Και πάλι σήμερα, αδελφοί μου, η Αγία μας Εκκλησία προβάλλει τους Αγίους Πατέρες, τα φώτα εκείνα τα οποία έλαμψαν με την σοφία τους, την αγιότητά τους, τον αγώνα τους τον προσωπικό, για την κατάκτηση της βασιλείας του Θεού και την επικράτηση της αλήθειας, όταν μέσα στην Εκκλησία είχαν ορμίσει βαρείς λύκοι να κατασπαράξουν τα λογικά πρόβατα της ποίμνης του Χριστού, οι αιρετικοί.

Τιμάμε τους θεοφόρους πατέρες της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου στην Χαλκηδόνα το 451 μ.Χ. που συνήλθε για να καταδικάσει τον αιρεσιάρχη Ευτυχή και την αίρεση του μονοφυσιτισμού και νεστοριανισμού, διατυπώνοντας το Χριστολογικό δόγμα ότι ο Χριστός μας εν τω προσώπω Του έχει δύο φύσεις, την Θεία και την ανθρώπινη, ενωμένες «ασυγχύτως και αδιαιρέτως» έτσι ώστε ο Κύριος μας να είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, Θεάνθρωπος. 

Και πάλιν και πάντα η Ορθόδοξη πίστη μας διατηρήθηκε και θα διατηρείται διότι ο Κύριός μας ανακηρύττει πατέρες και διδασκάλους και ποιμένες που θα οδηγούν το ποίμνιο στην σωτηρία και «εις νομάς χαρισμάτων». 

Το πνεύμα το Άγιον πάντα θα φωτίζει και θα οδηγεί την Εκκλησία Του στην σωτηρία. «Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου», μας λέγει ο Κύριος μας. Η έννοια του φωτός μας βοηθάει να καταλάβουμε την αποστολή μας στον κόσμο, ώστε και εμείς να γίνουμε συνεχιστές του έργου των πατέρων και των αγίων της πίστεως μας.

Το φως δίνει ζωή αλλά και είναι και η αιτία της ζωής. Η φύση παίρνει μέσα από το φως. Αλλά και ο Θεός που είναι το Φως είναι η αιτία της ζωής. «Εγώ είμαι το φως της ζωής» μας λέγει.

Μετά την ζωή όμως το φως γίνεται και η αιτία των γνώσεων μας. Τα μάτια μας σαν φως γίνονται η πηγή των γνώσεων μας. Γίνονται η θύρα της ψυχής μας. Ο σκοπός των οφθαλμών μας είναι να γίνουμε και εμείς φως κατά τον λόγο του Κυρίου. «οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων ὅπως ἵδωσιν ὕμῶν τὰ καλὰ ἔργα», μ’ αυτόν τον τρόπο δοξάζεται ο Θεός πατέρας.

Οι σημερινοί εορτάζοντες άγιοι πατέρες της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου «ως φώτα σωστικά» μας καλούν να γίνουμε και εμείς φωτεινά παραδείγματα γύρω μας. Η ζωή μας να γίνει ως «πόλις επάνω όρους κειμένη» ώστε οι άνθρωποι να βλέπουν την Χριστιανική συνέπεια της ζωής μας και εξ αιτίας μας να δοξάζεται το όνομα του Μεγάλου Θεού.

Ο Χριστός μας απευθυνόμενος στους μαθητές Του τότε, αλλά και στους σημερινούς δηλαδή εμάς, μας λέγει «υμείς έστε το φως του κόσμου» μας παρομοιάζει με φως καθώς και σαν πόλη που βρίσκεται πάνω σε βουνό να φαίνεται από παντού καθώς και λυχνάρι που τοποθετείται στον λυχνοστάτη ψηλά στο σπίτι για να βλέπουν όλοι.

Μας τονίζει λοιπόν την προσοχή στην ζωή μας να μην γινόμαστε αιτία σκανδαλισμού των ανθρώπων και αιτία να απομακρύνονται από τον Θεό και την Εκκλησία Του. Να γινόμαστε φωτεινά παραδείγματα με την ζωή και την συμπεριφορά μας. Το παράδειγμά μας να είναι άγιο και φωτεινό. Μην ξεχνάμε τι μας λέγει ο Κύριος μας σε άλλη περίπτωση «οὐαὶ δι΄ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται». Αλοίμονο σ’ αυτόν που γίνεται αιτία σκανδάλου.

Αφορμή ζητούν οι αιρετικοί κάθε είδους (χιλιαστές, πεντηκοστιανοί κ.λ.π.) να μας κατηγορούν, κληρικούς και λαϊκούς, για την ασυνέπειά μας και την σκανδαλώδη ζωή μας. Προσπαθούν να ψαρεύουν ψυχές εξαιτίας μας μέσα στα σκοτεινά και ψυχοφθόρα δίχτυα τους. 

Αδελφοί μου να μείνουμε πιστοί στον Χριστό μας, στην Αγία του Εκκλησία. Ας ακολουθούμε τα διδάγματα των αγ. Πατέρων της πίστεως και να είμαστε βέβαιοι ότι εκεί βρίσκεται η σωτηρία μας. 

Αμην! 

      




Τετάρτη 13 Ιουλίου 2022

ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ


Η πρόσφατη θανάτωση ενός χιμπαντζή στο Αττικό Πάρκο (παρότι ακολουθήθηκε συγκεκριμένο πρωτόκολλο αντιμετώπισης) έφερε στο προσκήνιο διαμαρτυρίες από πολλούς συνανθρώπους μας. Το ίδιο συμβαίνει κάθε φορά που πληροφορούμαστε για κακοποιήσεις ζώων. Εκφράζεται αποτροπιασμός, και δικαιολογημένα, διότι η βία έναντι ανυπεράσπιστων υπάρξεων δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Οι νόμοι μάλιστα προβλέπουν αυστηρές ποινές. Η ζωοφιλία, άλλωστε, είναι χαρακτηριστικό των καιρών μας. Τα ζώα συντροφιάς θέλουν την φροντίδα τους και βοηθούν αρκετούς μοναχικούς ανθρώπους, και όχι μόνο, να αισθάνονται ότι έχουν παρέα. Το ζώο δεν χρειάζεται και πολλά. Το φαγητό του, την περιποίησή του, την ιατρική φροντίδα, λίγη αγάπη και είναι μία εξαιρετική παρέα, χωρίς να διαμαρτύρεται.  

Σ’ αυτό το κύμα ζωοφιλίας που χαρακτηρίζει τους καιρούς μας, λησμονούμε πως όλα συμβαίνουν διότι ο άνθρωπος δυσκολεύεται να κάνει ώριμες σχέσεις με τους συνανθρώπους του, όπως   και εξαιτίας τού ότι έχει αλλάξει ο τρόπος θέασης των ζώων. Υπάρχει ένα κύμα που θεωρεί πως δεν πρέπει να καταναλώνουμε ζωικά προϊόντα και, φυσικά, κρέας (vegan), όχι χάριν ασκήσεως, αλλά από πεποίθηση ότι τα ζώα έχουν ψυχή που χρήζει σεβασμού και προστασίας. Δεν πρέπει να εντάσσονται στην τροφική αλυσίδα του ανθρώπου επ’ ουδενί. Βεβαίως, εδώ υπολανθάνει μία αντίληψη μετενσάρκωσης στην υπερβολή της, ότι δηλαδή τα ζώα είναι αναβιώσεις ανθρώπων, όπως θεωρούν οι ανατολικές θρησκείες, και γι’  αυτό δεν πρέπει να γίνονται αντικείμενα τροφής.

Μέχρι τους καιρούς μας γνωρίζαμε τα ζώα ως φύλακες του σπιτιού, ως προστασία από βλαβερά ερπετά και τρωκτικά, ως οικόσιτα, τα οποία χρησιμοποιούνταν για γάλα και τροφή, άλλοι τα έβλεπαν ως ευκαιρία κυνηγιού για διασκέδαση, άλλοι τα χρησιμοποιούσαν ως μεταφορικά μέσα και άλλοι τα φοβόντουσαν ως επικίνδυνα τόσο για τα σπίτια όσο και για τους ανθρώπους, ιδίως τα άγρια. Τα ζώα ήταν μέρος της φύσης, δημιουργήματα του Θεού πριν τον άνθρωπο. Δεν είχαν χαρακτήρα ιερότητας, αλλά χρήσης για την ανθρώπινη επιβίωση. Σήμερα έχει αλλάξει η αντίληψη γι’  αυτά. Έχει ενδιαφέρον και, μέχρις ενός σημείου, δεν είναι κακό αυτό. Όταν όμως οδηγούμαστε στην υπερβολή της άρνησης της τροφικής αλυσίδας, χωρίς βέβαια να δικαιολογούμε την υπερεκμετάλλευση ή την χρήση μεταλλαγμένων ειδών διατροφής, ώστε τα ζώα να γίνονται αντικείμενα άκρατης και άκριτης κατανάλωσης, υπάρχει απόσταση.

Πολλές οικογένειες έχουν ζώα συντροφιάς. Τα παιδιά μαθαίνουν μαζί τους να είναι υπεύθυνα, να φροντίζουν υπάρξεις, να παίζουν, να χαίρονται, να λυπούνται μαζί με τους τετράποδους φίλους τους. Οι μοναχικοί άνθρωποι βρίσκουν στα ζώα υποκατάστατα για την μοναξιά, κάποτε για την ιδιοτροπία που δεν τους επιτρέπει να χτίσουν φιλίες και αρκούνται σ’  αυτά. Έτσι τα ζώα καλούνται να σηκώσουν ένα βάρος μεγαλύτερο από την καθαυτό αποστολή τους στον κόσμο.

Μακάρι την ίδια ευαισθησία για την κακοποίηση των ζώων να δείχναμε ως κοινωνία για την κακοποίηση γυναικών, παιδιών, «διαφορετικών» συνανθρώπων μας. Να είχαμε και ανάλογη ευαισθησία έναντι της θανάτωσης εμβρύων με τις αδικαιολόγητες εκτρώσεις, για τις οποίες ο πολιτισμός μας διαμαρτύρεται μόνο όταν περιορίζεται το δικαίωμα να γίνονται, αρνούμενος να θεωρήσει τα έμβρυα ανθρώπους. Πολλοί βέβαια στον εκκλησιαστικό χώρο ειρωνεύονται τους ζωόφιλους. Δεν δείχνουν όμως ανάλογη ευαισθησία σε κακοποιήσεις ανθρώπων, σωματικές και ψυχικές, ενώ δεν θέλουν να δούνε όχι μόνο την νοοτροπία, αλλά και την μοναξιά και τον φόβο εκείνων των γυναικών που οδηγούνται στην έκτρωση. Σημάδια των καιρών.

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια»

Στο φύλλο της Τετάρτης 13 Ιουλίου 2022

Τρίτη 12 Ιουλίου 2022

Β΄ Κατασκηνωτική περίοδος στην Κέρκυρα

Στην Β΄ Κατασκηνωτική περίοδο στην Κασσιώπη μετέβει σήμερα 11 Ιουλίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών & Διαποντίων νήσων κ. Νεκτάριος όπου τέλεσε τον αγιασμό επί τη ενάρξη αυτής. Η Β΄ κατασκηνωτική περίοδος αποτελείται από εκατό κορίτσια του δημοτικού σχολείου με την πνευματική καθοδήγηση του π. Σπυρίδωνος Τριαντάφυλλου και της αρχηγού Ευαγγελίας Μουρτζανού. Ο Σεβασμιώτατος μίλησε στα παιδιά για την ονομασία της φετινής κατασκήνωσης που το όνομα της είναι αλησμόνητες πατρίδες καθώς φέτος θυμόμαστε την επέτειο που δυστυχώς η πατρίδα μας συρρικνώθηκε και έχασε την Ιωνία της Μικράς Ασίας, την ανατολική Θράκη, την Καππαδοκία και τον Πόντο. Ο Σεβασμιώτατος με απλά λόγια είπε στα παιδιά όλα εκείνα τα ιστορικά γεγονότα για να γνωρίζουν πόσο μεγάλη ήταν η πατρίδα μας, πόσος ο πολιτισμός μας και πόση η ιστορία της. Τους μίλησε για τις Εκκλησίες της Αποκάλυψης, τους μίλησε για την ιστορία του Ηροδότου, που αναφέρεται ακριβώς σε αυτές τις αλησμόνητες πατρίδες μας, τους μίλησε για τον κόπο και τον μόχθο του αποστόλου Παύλου προκειμένου να ιδρύσει αυτές τις αρχαίες εκκλησίες και στο τέλος εδόθησαν τα ονόματα από τις κορυφαίες ιστορικές πόλεις της Ιωνίας στις ομάδες.

Ο Σεβασμιώτατος επιθεώρησε τα καταλύματα των παιδιών και τους χώρους εστίασης και όλων των κατασκηνωτικών εγκαταστάσεων, ευχήθηκε δε στις ομαδάρχισσες να έχουν δύναμη να προσέχουν τα παιδιά και να τα καθοδηγούν. Στο τέλος τους μοίρασε αναμνηστικά δώρα και βιβλία.  










Δευτέρα 11 Ιουλίου 2022

Κερκύρας Νεκτάριος: ασφάλεια και οδοδείκτες οι Άγιοι της πίστεως μας

 Στην εορτάζουσα ιστορική Ιερά Μονή Αγίας Ευφημίας  στον κήπο του Μον Ρεπο, στην αρχαιόπολη της Κέρκυρας μετέβει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών & Διαποντίων νήσων κ. Νεκτάριος επί τη αναμνήσει του θαύματος της Αγίας Ευφημίας, δια του οποίου επικύρωσε τα πρακτικά των αποφάσεων της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου.

Ο Σεβασμιώτατος κατά την ομιλία του αναφέρθηκε στο ιστορικό γεγονός και τόνισε ότι οι Άγιοι και ιδιαίτερα οι μάρτυρες οι οποίοι έδωσαν το μαρτυρικό αίμα τους για την πίστη και την αγάπη του Χριστού μας, χαριτώθηκαν από την άκτιστη Χάρι Του και μπορούν να καθοδηγούν την πορεία, όχι μόνο της προσωπικής μας ζωής, αλλά να μαρτυρούν και για την πορεία της Αγίας μας Εκκλησίας. Η εκκλησία ανά τους αιώνες δέχθηκε πολλές αναταραχές και διχοστασίες, ως προς την αλήθεια της πίστεως και πάντα σε αυτές τις διχοστασίες είχε να κάνει το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, όπως και η Δ΄ Οικουμενική σύνοδος ασχολήθηκε με τις δύο φύσεις του Ιησού Χριστού και αποφάσισε ότι είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, χωρίς να μετέχει στην ανθρώπινη αμαρτία, έναντι των μονοφυσιτών οι οποίοι υποστήριζαν ότι η μία φύση απερροφήθει από την άλλη φύση.

Οι οικουμενικές σύνοδοι συνέρχονταν όταν υπήρχε κίνδυνος στο δόγμα της πίστεως του Ιησού Χριστού να ανατραπεί. Και σήμερα ο πειρασμός πολλές φορές παρασύρει τους σύγχρονους ανθρώπους σε μία πίστη και θρησκεία η οποία εξυπηρετεί το ίδιον όφελος και το ίδιον συμφέρον. Η σύγχυση που επικρατεί  και στους σημερινούς ανθρώπους έναντι της ακαινοτομήτου πίστεως, οφείλεται στην έλλειψη όχι μόνο της γνώσεως περί του αληθινού Θεού αλλά και της απουσίας βιωμάτων της αληθινής πίστεως μας. Όσο ο άνθρωπος δεν μπορεί να αποκοπεί από τα βιοτικά και την εμπειρία με την ύλη και την αμαρτία, ο ορίζοντας της πίστεως πάντα θα παραμένει μέσα στο νέφος της σύγχυσης .

Η εποχή μας όμως η οποία έχει να παρουσιάσει πολλούς αγίους είναι η ασφάλεια και οι οδοδείκτες για την αληθινή πορεία της ορθόδοξης ζωής μας, όπως ακριβώς η Αγία Ευφημία στην εποχή της Δ΄ Οικουμενική Συνόδου, η οποία παρενέβει και επικράτησε η αλήθεια στο δόγμα της πίστεως μας.

Ο Σεβασμιώτατος κάλεσε τους ευλαβείς προσκυνητές της Ιεράς Μονής να ζούμε με την ευλάβεια και την ευσέβεια των παλαιοτέρων χριστιανών, οι οποίοι είχαν καθαρή σκέψη και συνείδηση, ανεμπόδιστοι από την σύγχρονη αμαρτία που κατακλύζει δυστυχώς και την πατρίδα μας. Ευχήθηκε δε, στην μικρή αδελφότητα να επιμείνει στην προσευχή και την άσκηση πιστεύοντας στην δύναμη της προσευχής που σκεπάζει όλη την Εκκλησία Του.