Translate

Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2021

Η εορτή των Αγίων Αναργύρων στην Λευκίμμη της Κέρκυρας

 Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών & Διαποντίων νήσων κ. Νεκτάριος σήμερα την πρώτη  του μηνός Νοεμβρίου, εορτή των Αγίων Αναργύρων λειτούργησε και ομίλησε στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων Λευκίμμης. Κατά την θεία λειτουργία συμμετείχαν ο ιεροκήρυκας  Λευκίμμης,  Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Λινοσπόρης  και πολλοί από τους ιερείς της αρχιερατικής περιφέρειας Λευκίμμης και μεταξύ των εκκλησιαζομένων, ο Δήμαρχος Νότιας Κέρκυρας κ. Κωνσταντίνος Λέσσης.

Ο Σεβασμιώτατος ομίλησε περί της έννοιας του θαύματος, που στηρίζεται στη δύναμη της πίστης. Οι Άγιοι Ανάργυροι που εορτάζουμε σήμερα γεννήθηκαν και ανδρώθηκαν πνευματικά στη περιοχή της Κικιλίας της Μικράς Ασίας. Ήταν κατά σάρκα αδέρφια και η ευσέβεια των γονέων τους, τους έδωσε πρότυπο για την ζωή τους, τον Ιησού Χριστό. Εκείνοι αντέγραψαν αυτό το πρότυπο στη ζωή τους και μέσα από την επιστήμη της ιατρικής, διηκόνησαν και το θέλημα του Θεού, αλλά και την εικόνα του Θεού, τον άνθρωπο.

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο σεσαρκωμένος Λόγος του Θεού, κατά την  επίγεια ζωή Του προσέφερε στην ανθρωπότητα το αγαθό της θεραπείας, πρώτα της ψυχής και έπειτα του σώματος, κατά το μέτρον της πίστεως των ανθρώπων. Ο άνθρωπος είναι δισυπόστατος. Είναι πνεύμα- ψυχή και σώμα- ύλη. Το σώμα δεν έχει καμία αξία χωρίς την ψυχή και όταν ασθενεί ψυχικά-πνευματικά ο άνθρωπος, είναι επόμενο να ασθενήσει και σωματικά. Έτσι οι Άγιοι Ανάργυροι αντέγραψαν το πρότυπο που είχαν στη ζωή τους. Πρώτα τους ανθρώπους που τους επισκεπτόταν τους βοηθούσαν πνευματικά και έπειτα τους βοηθούσαν με τη δύναμη της επιστήμης στην θεραπεία του σώματος. Και όλα αυτά χωρίς χρηματική αμοιβή.

Σήμερα που η ανθρωπότητα νοσεί υπερβολικά, έχει αποστασιοποιηθεί  από τον Θεό, που τούτο το φαινόμενο, δεν είναι έσχατο αλλά διαφαίνεται σε μακρό χρονικό διάστημα. Με αποτέλεσμα σήμερα στη πατρίδα μας να δρέπουμε τους καρπούς αυτής της αποστασίας από τον Θεό. Μόνο η μετάνοια και η επίγνωση της παρουσίας του Θεού μπορεί να μας επαναφέρει στη σχέση και την κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό. Οι Άγιοι Ανάργυροι λοιπόν που σήμερα εορτάζουμε είναι οι οδοδείκτες για την πορεία μας την πνευματική.

Στο τέλος της θείας λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος χειροθέτησε σε πρωτοπρεσβύτερο τον πατέρα Σπυρίδωνα Μοναστηριώτη που υπηρετεί εδώ και τριάντα έξι χρόνια την εκκλησία της Κέρκυρας.















Η ΠΡΩΤΗ ΔΙΑΔΙΚΥΤΑΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΓΟΝΕΩΝ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

 Την Κυριακή 31 Οκτωβρίου  2021, στα πλαίσια λειτουργίας της Σχολής Γονέων της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων, έγινε η πρώτη διαδικτυακή συνάντηση με συμμετοχή γονέων και ζευγαριών από την Κέρκυρα, αλλά και από την Θεσσαλονίκη, τον Βόλο και αλλού. 

                Επίσημη προσκεκλημένη  και ομιλήτρια ήταν η κ. Βαρβάρα Βασιλάκη, διπλωματούχος στην συμβουλευτική ψυχικής υγείας και συγγραφέας. Το θέμα που ανέπτυξε ήταν:"Γονέας, δεν είναι απλά ένας ρόλος".

                Την εκδήλωση άνοιξε  ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος, ο οποίος  χαιρέτισε την πρώτη συνάντηση της σχολής γονέων της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, τονίζοντας την σπουδαιότητα της σχολής όλα αυτά τα δέκα εννέα χρόνια ύπαρξης της, την βοήθεια που έχει προσφέρει στους γονείς και την οικογένεια να ξεπεράσουν προβλήματα και δυσκολίες μέσα σε εποχές εκκοσμίκευσης. Ευχαρίστησε την ομιλήτρια που δέχθηκε την πρόσκληση της Ιεράς Μητροπόλεως μας, τους υπευθύνους της σχολής γονέων και τους συμμετέχοντες για την πολυπληθή παρουσία τους.

                Στη συνέχεια τον λόγο πήρε η ομιλήτρια κ. Βασιλάκη, η οποία τόνισε  ότι, σήμερα δεν ήρθαμε στη σχολή γονέων για να γίνουμε "καλοί γονείς", αλλά για να μάθουμε, να συζητήσουμε,να προβληματιστούμε και να βρούμε τρόπους να γίνουμε καλύτεροι γονείς. Δεν είμαι ο μόνος γονέας που κάνει λάθη. Μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλο.Ο "ρόλος" του γονέα μας δείχνει τον τρόπο πως να λειτουργούμε συνδυαστικά.

                Σε μια απαιτητική κοινωνία που μας καλεί να αναλάβουμε και να αποδώσουμε πολλούς και σύνθετους ρόλους, είναι σημαντικό για πολλούς από εμάς, όταν κληθούμε να φέρουμε εις πέρας το"ρόλο" του γονέα να τον προσεγγίσουμε ως ο εαυτός  μας, υπεύθυνα, αληθινά. Γονέας δεν είναι κάτι ακατόρθωτο ή δύσκολο. Δεν σημαίνει συνταγές. Σημαίνει πρωτίστως σχέση με τον Θεό, σχέση με τον σύντροφο μου, σχέση με τα παιδιά μου. Κυρίως η σχέση μου με τον Θεό είναι ουσιαστική και αιώνια. Είμαστε εδώ όχι μόνο ως γονείς, αλλά και ως παιδιά. Γιατί και εμείς γαλουχηθήκαμε από τους δικούς μας γονείς. Αλλά ταυτόχρονα συνεχίζουμε να είμαστε και παιδιά του Θεού .

                Αυτό που χρειάζεται, είναι να γίνουμε οι γονείς που χρειάζονται  τα παιδιά μας και γι' αυτό αξίζει να αποκτήσουμε μια καλή και ώριμη σχέση ως ενήλικες με το Θεό Πατέρα, αλλά και ως γονείς με τα παιδιά μας. Να γίνουμε συνοδοιπόροι στις δυσκολίες τους, να τα μάθουμε να λειτουργούν συναισθηματικά και να χαμηλώσουμε στο δικό τους ύψος με κατανόηση. Δεν πρέπει να φοβόμαστε τα λάθη μας. Τα παιδιά συγχωρούν. Να μην είμαστε αποξενωμένοι, να είμαστε στη ζωή του σήμερα. Να υπάρχει αυθεντικότητα, ευρύτητα, ενσυναίσθηση και επίγνωση, για να είσαι ο εαυτός σου και να γίνεις καλύτερος γονέας  για το παιδί σου.

                 Τελειώνοντας την ομιλία της η κ. Βασιλάκη τόνισε: Γονέας σημαίνει σχέση, σημαίνει χρόνος για το παιδί μου. Σχέση σημαίνει συγχωρώ, σημαίνει κάνω όνειρα, σημαίνει αγαπώ ανιδιοτελώς. Ο γονέας δεν μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα του παιδιού του. Αν προσπαθήσει να το κάνει θα αποπροσανατολιστεί από το παιδί του. γονέας σημαίνει σταυρός και σταυρός σημαίνει σωτηρία. Εμπιστευθείτε τον Θεό, προσεύχεστε σ' Αυτόν, έχετε κουράγιο και πίστη. Φροντίστε την ψυχική σας υγεία και θα επιβραβευτείτε   Στη συνέχεια η κ. Βαρβάρα Βασιλάκη απάντησε σε ερωτήσεις των συμμετεχόντων και υπήρξε ένας μικρός κατατοπιστικός διάλογος στα όσα ειπώθηκαν.

                Η δεύτερη  διαδικτυακή συνάντηση της Σχολής Γονέων της Ιερά Μητροπόλεως  θα γίνει την Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2021 και ώρα 8 το βράδυ με ομιλητή τον π. Συμεών Βενετσιάνο, Γενικό Διευθυντή του Ιδρύματος Νεότητος και Οικογενείας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, με θέμα: " Σχέση ζευγαριού και παιδιών σε εποχή αποϊεροποίησης".





Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2021

2021-10-31 ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Ε' ΄ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΛΟΥΚΑ

Κήρυγμα Κυριακής Ε’ Λουκά (31-10-2021)

 


Αγαπητοί μου αδελφοί, 

Κάποιος άνθρωπος ήταν πλούσιος και κάποιος άλλος φτωχός που τον έλεγαν Λάζαρο. Αυτοί και οι δύο πέθαναν. Αυτή είναι η κοινή και σκληρή μοίρα και πορεία όλων των ανθρώπων. Όλοι τελικά πεθαίνουμε. 

Αυτή είναι η δικαιοσύνη του Θεού, ώστε το κακό και η αδικία σε όλες τις μορφές να μην διαιωνίζεται. Αντιλαμβάνεσθε αδελφοί μου, να υπήρχαν πλούσιοι σαν αυτόν της παραβολής, ανάλγητοι και σκληροί και να μένουν αθάνατοι; Επίσης πτωχοί δυστυχισμένοι σαν τον Λάζαρο και να ζουν αιώνια; Πως θα ήταν ο κόσμος μας; Να γιατί ο Θεός επέτρεψε τον θάνατο μετά την πτώση του ανθρώπου. Τίποτε δεν άφησε ο Θεός απρονόητο.

Στο κείμενο της παραβολής δεν αναφέρεται το όνομα του πλουσίου, αντίθετα ο Λάζαρος είναι επώνυμος. Ο Κύριός μας θέλει να τονίσει την αξία των προσώπων. Εδώ στην γη ο πλούσιος τα είχε όλα, όσα ήταν πρόσκαιρα, εφήμερα, φθηνά. Να γιατί δεν είχε όνομα. Το όνομα υποδηλώνει την αξία. 

Ο Λάζαρος κέρδισε το αιώνιο και άφθαρτο. Γιατί; διότι αν προσέξουμε το κείμενο της παραβολής, με καρτερία, με υπομονή, χωρίς να γογγύζει, προπάντων χωρίς να διαμαρτύρεται και να επαναστατεί, δέχεται την κατάσταση ελπίζοντας ότι κάτι και αυτός θα φάει από τα ψίχουλα που θα ρίξουν στα σκυλιά, τα οποία ήταν φίλοι και συνδαιτυμόνες του. 

Τελικά βλέπουμε ότι ο πλούσιος οδυνάται μετά θάνατον, αντίθετα ο Λάζαρος απολαμβάνει τους κόλπους του Αβραάμ. Όχι βέβαια διότι είναι πλούσιος, αλλά διότι ο πλούτος τον τύφλωσε να μην βλέπει τον πτωχό πεινασμένο και δυστυχώς συνάνθρωπό του Λάζαρο.

Ο πλούτος είναι μια σχετική κατάσταση. Πάντα κάποιος είναι πλουσιότερος από κάποιον και κάποιος φτωχότερος από κάποιον άλλον. Το πρόβλημα και η λύση είναι στην διαχείριση των αγαθών που προσφέρει ο Θεός στον καθένα. Ο πλούτος αυτός καθ’ αυτός δεν είναι κάτι το κακό ή κάτι που το απαγορεύει ο Θεός. Να θυμηθούμε τον Αβραάμ ή τον Ιώβ και άλλους της Π. Διαθήκης. Να θυμηθούμε τον Ζακχαίο. Πολλοί από τους πατέρες της Εκκλησίας κατάγονταν από επιφανείς οικογένειες. Το πρόβλημα υπάρχει στην διαχείριση του πλούτου. 

Ο πλούτος και τα αγαθά της γης ανήκουν στον Θεό, δοσμένα στους ανθρώπους. Σε όλους τους ανθρώπους! Άρα όλοι οι άνθρωποι πρέπει να τα απολαμβάνουν και κανείς να μην στερείται. Άρα υπάρχει πρόβλημα διαχείρισης του πλούτου, γι’ αυτό και παρατηρείται αυτή η κοινωνική αδικία, να υπάρχουν πλούσιοι που να ζουν προκλητικά και πτωχοί που πεθαίνουν από την πείνα. 

Αυτό συμβαίνει και σε λαούς δυστυχώς! Ο πλούτος μπορεί να γίνει το κλειδί για να μπει στον Παράδεισο ο άνθρωπος ή στην κόλαση ανάλογα με την χρήση των αγαθών.  Η τίμια εργασία για την απόκτηση αγαθών δεν είναι κακό ή αμαρτία, ούτε ο Θεός το απαγορεύει. Αντίθετα ο Απόστολος Παύλος λέγει «Εἴ τις οὐ θέλει ἔργάζεσθαι μηδὲ ἐσθιέτω». Καταδικάζουμε ευκόλως τους πλουσίους για τα πλούτοι τους. Πόσοι όμως από τους πτωχούς επιθυμούν αυτά τα πλούτοι να ήταν δικά τους, και τότε ίσως να γινόταν περισσότερο ανάλγητοι από τον πλούσιο της παραβολής; 

Αυτό που θα παίξει  ρόλο στην άλλη ζωή είναι η στάση ζωής του Χριστιανού απέναντι στην πρόκληση του πλούτου και σε κάθε πρόκληση της παρούσης ζωής. Πως μπορεί ο Χριστιανός να βλέπει τον συνάνθρωπό του ως αδελφό, ως φίλο; Ως το πρόσωπο εκείνο που μπορεί να τον βάλει στον Παράδεισο με την φιλανθρωπία; «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται».  Ο πλούσιος δεν ήταν ελεήμων ενώ θα μπορούσε να είναι. Τα πλούτη δεν τον βοήθησαν, διότι η καρδιά του είχε υποταχθεί σ’ αυτά.

 Ας είναι η καρδιά μας αδελφοί ελεήμων και φιλάνθρωπη. Τότε ο Θεός θα βρίσκει τρόπους να μπορούμε να βοηθούμε τους συνανθρώπους μας χωρίς ποτέ να λείψει τίποτε από την ζωή μας και να γίνουμε πολίτες του Ουρανού. Αμήν.

    Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως 


ΜΕ ΤΙ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ ΝΑ ΧΟΡΤΑΣΟΥΜΕ;

 


 «Πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἀπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ» (Λουκ. 16, 20,21)

«Κάποιος φτωχός ποὺ τὸν ἔλεγαν Λάζαρο, ἦταν πεσμένος κοντά στήν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ τοῦ πλουσίου, γεμάτος πληγές, καὶ προσπαθοῦσε νὰ χορτάσει ἀπὸ τὰ ψίχουλα ποὺ ἔπεφταν ἀπὸ τὸ τραπέζι τοῦ πλουσίου. ῎Ερχονταν καὶ τὰ σκυλιά καὶ τοῦ ἔγλειφαν τὶς πληγές»

    Οι άνθρωποι πεινούμε στην ζωή. Όλοι μας έχουμε ανάγκη την τροφή για να επιβιώσουμε, όπως επίσης και για να έχουμε ενέργεια ώστε να σκεφτούμε και να πράξουμε ανάλογα με τα χαρίσματα, τις επιθυμίες και τις δυνατότητές μας. Υπάρχουν όμως και άλλες μορφές πείνας, οι οποίες συμπληρώνουν αυτή της επιβίωσης. Είναι η πείνα για ευχαρίστηση. Η πείνα για δόξα και αναγνώριση. Η πείνα για πρόοδο. Η πείνα για δικαιοσύνη. Η πείνα για αγάπη. Η πείνα για τον Θεό. Ο τρόπος που χορταίνουμε την όποια πείνα μας δείχνει τι είδους άνθρωποι είμαστε ποια είναι ή ποια γίνεται η ταυτότητά μας. Και είναι βεβαίως ατομικό δικαίωμα του καθενός να διαλέξει ποιος χορτασμός είναι ο σημαντικότερος, αυτός που μας καθορίζει και μας ταυτοτοποιεί, αν ο χορτασμός της πείνας γίνεται αυτοπροσδιοριστικά ή ετεροπροσδιοριστικά, αν συναντούμε ή θέλουμε να συναντήσουμε και άλλους με την ίδια ή παρόμοια πείνα ή έχουμε κλείσει τον εαυτό μας στα δικά του τείχη, θέλοντας να καλύψουμε τις δικές μας ανάγκες.

            Διότι η πείνα είναι ανάγκη που έβαλε ο Θεός μέσα μας. Μπορεί στην πνευματική μας ζωή να ζητούμε την υπέρβαση των αναγκών μας, ώστε να μπορούμε να αφήνουμε τον εαυτό μας στα χέρια του Θεού. Να δηλώνουμε ότι η ανάγκη δεσμεύει τον άνθρωπο, τον καθιστά λιγότερο ελεύθερο να νοηματοδοτήσει την ζωή του. Στην πράξη όμως δεν είναι η ανάγκη ή οι ανάγκες που έχουμε οι άνθρωποι που μας δεσμεύουν, αλλά ποια ανάγκη για μας γίνεται προτεραιότητα, ποια πείνα θέλοντας να καλύψουμε για να είμαστε ευτυχισμένοι. Διότι όταν χορταίνουμε την πείνα που μας κάνει όχι να μην ξαναπεινάσουμε ποτέ, αλλά που μας δείχνει ότι μέσα από αυτήν γνωρίζουμε τι μας δίνει αληθινή πληρότητα, μπορούμε να προχωρήσουμε στην ζωή μας έχοντας βρει τον προορισμό μας. Και γίνεται η ελευθερία ζητούμενο από άλλες ανάγκες, οι οποίες όμως μας κρατούν καθηλωμένους σε ό,τι τελικά δεν προηγείται για μας.

            Αν δούμε την παράδοση των αγίων μας, θα διαπιστώσουμε ότι οι άγιοι επιλέγουν όχι την άρνηση των ανθρώπινων αναγκών αλλά τον χορτασμό της πρώτης και μεγάλης πείνας:  αυτής για συνάντηση με τον Θεό που δίνει ανάσταση και αιωνιότητα μέσα από την αγάπη και καθιστά την κοινωνία μας με τους συνανθρώπους μας αυθεντική, ακόμη και μέσα στις δυσκολίες τόσο τις δικές μας όσο και τις δικές τους. Οι άγιοι προσπαθούν με την νηστεία όχι να σβήσουν την ανάγκη του σώματος για τροφή, αλλά την υποδούλωση του ανθρώπου στις επιθυμίες της κοιλίας και της σαρκός. Οι άγιοι κάνουν αγώνα να ελέγξουν τον λογισμό τους, όχι για να σβήσουν την ανάγκη της ύπαρξης να σκέφτεται, να κρίνει, να γνωρίζει, αλλά για να μην υποδουλωθούν στην δική τους γνώμη, το δικό τους θέλημα, αφήνοντας κατά μέρος τις εντολές του Θεού που είναι η αγάπη και η εμπιστοσύνη προς Εκείνον και τον πλησίον. Οι άγιοι παλεύουν να βρούνε τις ρίζες των παθών τους και να τα μεταμορφώσουν διά της ταπεινώσεως, όχι γιατί  η ύπαρξη δεν έχει «εγώ» και «εαυτό», αλλά γιατί τα πάθη την καθιστούν να έχει μόνο «εγώ» και μόνο «εαυτό». Οι άγιοι νιώθουν την ανάγκη να είναι μέλη του σώματος του Χριστού, διότι δεν είναι ακοινώνητοι, αλλά καλύπτουν αυτήν την ανάγκη με την μετοχή στην θεία ευχαριστία, με την συνάντηση και την έμπρακτη αγάπη προς  τον πλησίον, με έναν αγώνα υπέρβασης της προτεραιότητας του εαυτού και ένταξης στην συλλογικότητα της Εκκλησίας. Δεν αρνούνται την κοινωνία των ανθρώπων, ούτε παύουν να βλέπουν ποιοι είμαστε οι χριστιανοί μέσα στον κόσμο, ούτε παύουν να έχουν άποψη για τον κόσμο, μισώντας τον κόσμο, διότι ο Θεός στον κόσμο σε συγκεκριμένο χρόνο και τόπο μας όρισε να ζούμε, αλλά μας αφήνει να διαλέξουμε τον τρόπο.

            Στην παραβολή του πλούσιου και του Λαζάρου ο Χριστός μας δείχνει ότι ο Λάζαρος είχε χορτάσει την πείνα του για Θεό και του απέμεινε η πείνα για επιβίωση. Σ’  αυτήν ο μόνος που μπορούσε να βοηθήσει ήταν ο πλούσιος. Εκείνος όμως είχε χορτάσει όλες τις άλλες πείνες, αλλά είχε λησμονήσει την πείνα για τον Θεό και τον ανήμπορο πλησίον. Κι αν σ’ αυτήν την ζωή ο Θεός δεν επέβαλε την δικαιοσύνη ο καθένας άνθρωπος να έχει τουλάχιστον το ελάχιστον, ο τρόπος με τον οποίο χορτάσθηκε η πείνα καθόρισε την αιωνιότητα, εκεί όπου ο τρόπος με τον οποίο διάλεξε να ζει ο καθένας στον παρόντα χρόνο, του καθόρισε την ταυτότητα για πάντα. Και δεν υπάρχει αλλαγή στην αιωνιότητα όχι γιατί ο Θεός δεν αφήνει την αλλαγή, αλλά διότι ο άνθρωπος μένει προσκολλημένος στις ανάγκες που έχει αποφασίσει να καλύψει στο εδώ. Ας μην ξεχνούμε ότι ο πλούσιος δεν ζήτησε από τον Αβραάμ να αλλάξει τρόπο ύπαρξης, αλλά λίγο νερό για την δίψα του, για την υλική ανάγκη δηλαδή. Κι όταν ακόμη ζητά από τον Αβραάμ να αναστηθεί ο Λάζαρος για να πείσει τους αδερφούς του να αλλάξουν προτεραιότητες, εξακολουθεί να αγνοεί ότι δεν αλλάζει με θαύματα ο άνθρωπος, αλλά με τον λόγο του Θεού, όχι με θέαμα, αλλά με εσωτερική αναζήτηση, καθώς και με την μετοχή στο σώμα του Χριστού.

 π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

31 Οκτωβρίου 2021

Κυριακή Ε’ Λουκά

2021-10-30 ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2021

2021-10-28 ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΕΦΑΝΩΝ

ΠΑΝΣΤΡΑΤΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

 Το μεσημέρι της Παρασκευής 29 Οκτωβρίου 2021 έγινε στα Γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας συνεδρίαση του νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου Αγάπης «Ο Άγιος Σπυρίδων», που διαχειρίζεται τα 4 Κοινωνικά Παντοπωλεία της τοπικής Εκκλησίας, στην πόλη, στα Κανάλια, στο Σιδάρι και στην Λευκίμμη.

 Ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος ενημέρωσε τα μέλη του για τις όλες δραστηριότητες και αντάλλαξε απόψεις για το πώς μπορεί να προχωρήσει το φιλανθρωπικό έργο στο νησί. Ο κ. Νεκτάριος τόνισε ότι η Ιερά Μητρόπολις Κερκύρας, σε συνεργασία με την Αρχιεπισκοπή των εν Κερκύρας Ρωμαιοκαθολικών, τον Σύνδεσμο «Ο Πλησίον», στον οποίο πρόεδρος είναι ο Δήμαρχος Βορείου Κερκύρας κ. Γιώργος Μαχειμάρης, το χριστιανικό σωματείο «Απολύτρωσις» και τον Σύλλογο Κυριών «Η Αγία Θεοδώρα»  καλούν όλους σε μία πανστρατιά αγάπης, ώστε να υπάρξει ενεργός συμπαράσταση σε οικογένειες που αντιμετωπίζουν προβλήματα διαβίωσης. 250 οικογένειες βοηθιούνται με την κάλυψη τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης σε μηνιαία βάση από μία προσπάθεια που ήδη συμπλήρωσε αισίως 10 χρόνια λειτουργίας, με πολλούς εθελοντές, ενώ κινητοποίησε και τα σούπερ μάρκετ και επιχειρήσεις της Κέρκυρας, όπως επίσης και άλλα σωματεία που αισθάνθηκαν την ανάγκη να δώσουν το παρόν σ’ αυτήν την συλλογική προσπάθεια.

 Ο κ. Νεκτάριος τόνισε ότι δεν περισσεύει κανείς και χαιρέτισε την συμμετοχή και της Αρχιεπισκοπής των Ρωμαιοκαθολικών της Κέρκυρας, που δείχνει ότι σε ζητήματα ανθρωπιάς, προσφοράς και αλληλεγγύης υπάρχει ομόνοια και αγάπη, πέρα από άλλες διαφορές. Κατετέθησαν προτάσεις γόνιμες από όσους συμμετείχαν, ώστε το έργο να προχωρήσει, ανακουφίζοντας την τοπική κοινωνία.



Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2021

Η επέτειος για την 28η Οκτωβρίου 1940 εορτάστηκε με ιδιαίτερη λαμπρότητα στην Κέρκυρα

 Το πρωί τελέστηκε η θεία λειτουργία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Υ.Θ. Σπηλαιωτίσσης και Αγίας Θεοδώρας όπου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών & Διαποντίων νήσων κ. Νεκτάριος απευθύνθηκε στο εκκλησίασμα και ανεφέρθη στην κραταιά σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου  η οποία πάντοτε με περισσή αγάπη σκέπασε την πατρίδα μας στις δύσκολες εκείνες στιγμές που ο κατακτητής θέλησε χωρίς λόγο να υποδουλώσει την πατρίδα μας. Οι άνθρωποι όμως της εποχής εκείνης όπως και των περασμένων εποχών ήταν βαθιά θρησκευόμενοι και πίστευαν στα ιδανικά και τις αξίες με τις οποίες θεμελιώθηκε το έθνος και το γένος των Ελλήνων. Σε ανάλογες περιπτώσεις που πολιορκούσαν βάρβαροι την βασιλεύουσα πόλη την Κωνσταντινούπολη η Παναγία μας πάντοτε έσπευδε να ενισχύσει και να σκεπάσει το γένος των Ελλήνων. Δια τούτο και οι πατέρες μας αλλά και ο λαός του 1940 της πατρίδας μας μπροστά στον κίνδυνο του εχθρού που ήταν ένας άνισος αγώνας απευθύνθηκε στην Παναγία μας και η Παναγία μας ανταποκρίθηκε στο μέτωπο της Αλβανίας που προέλαυνε ο ηρωικός στρατός μας, η Παναγία μας τους καθοδηγούσε και τους ενίσχυε. Οι μαρτυρίες για την μαυροφορούσα γυναίκα που αιωρούνταν πάνω από τα κεφάλια των ηρωικών στρατιωτών μας είναι πολλές.

Σήμερα λοιπόν συγκεντρωμένοι στους ναούς όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί αναπέμπουν ευχαριστήρια δοξολογία στην Παναγία μας και την ικετεύουμε  να ενισχύσει και να αφυπνίσει τους σύγχρονους νέους Έλληνες της πατρίδας μας, ώστε με την ενίσχυση της πίστεως και την αναθεώρηση των περιφρονημένων αξιών του γένους μας να κατανοήσουμε και να λάβουμε δύναμη στην ζωή της ελευθερίας που μας χάρισαν οι πατέρες μας. Όσοι δε έπεσαν υπέρ βωμών και εστιών, υπέρ πίστεως και πατρίδος να τους αναπαύσει Κύριος ο Θεός.

Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας  τελέστηκε πανηγυρική Δοξολογία με την συμμετοχή του κυβερνητικού εκπροσώπου, των βουλευτών της Κέρκυρας, της Περιφερειάρχου, της Δημάρχου  και των στρατιωτικών και εκπαιδευτικών αρχών. Τον πανηγυρικό λόγο της ημέρας εκφώνησε ο καθηγητής του Ιονίου Πανεπιστημίου κ. Εμμανουήλ Δρακάκης. Εν συνεχεία πραγματοποιήθηκε η μαθητική και στρατιωτική παρέλαση με την συμμετοχή των Φιλαρμονικών της Κέρκυρας. 












Ζωντανή Μετάδοση | Ιερά Μητρόπολη Κέρκυρας

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2021

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΒΛΕΠΟΥΝ


«Μην καταφρονείς τις εντολές του Θεού ακόμη κι όταν δεν σε βλέπει άνθρωπος, ακόμη κι αν κανείς δεν απαιτεί τίποτα από σένα» (Αββάς Δωρόθεος).

Οι πειρασμοί στην ζωή μας θεριεύουν όταν οι άλλοι δεν μας βλέπουν. Στην μοναχικότητά μας ξεκινούν είτε οι μεγάλες ιδέες είτε οι μεγάλες πτώσεις. Όταν είμαστε μόνοι μας το μοναδικό κριτήριο για να ελέγξουμε αυτό που σκεφτόμαστε, αυτό που επιθυμούμε, αυτό που μπορούμε να κάνουμε, είναι ο εαυτός μας, η συνείδησή μας, η κοσμοθεωρία μας. Οι αποφάσεις μας διαμορφώνουν την ταυτότητά μας. Όταν μάλιστα όχι μόνο αποδεχόμαστε ό,τι μας κάνει ηθικά ευάλωτους, ό,τι θα γεννήσει έλεγχο για το αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να πράξουμε, αλλά φτάνουμε στο σημείο να περηφανευόμαστε, να αισθανόμαστε δικαίωμά μας το ότι εκπληρώσαμε την επιθυμία ή εφαρμόσαμε την ιδέα μας λόγοις και έργοις, τότε η ταυτότητά μας  ξεπερνά το προσωρινό, το στιγμιαίο, και το λάθος γίνεται επιλογή που μας χαρακτηρίζει.

«Τώρα που δεν με βλέπουν». Μπροστά στην οθόνη, πίσω από την πλάτη του άλλου, μακριά από το βλέμμα του Θεού, του γονιού, του παιδαγωγού, του συντρόφου, του προϊσταμένου, του συνεργάτη κρινόμαστε ποιοι είμαστε. Όταν η αυθεντία για μας είναι παρούσα, εκεί δείχνουμε συνήθως το καλό μας πρόσωπο. Είτε από φόβο είτε επειδή αισθανόμαστε μια ηθική δέσμευση είτε για λόγους καλή συμπεριφοράς ή τήρησης των κανόνων προσποιούμαστε. Και αφήνουμε στην άκρη τον κρυπτό της καρδίας μας άνθρωπο. Το «μπράβο» και ο «έπαινος» των ανθρώπων γίνονται κίνητρα. Να λάβουμε τον μισθό της ετικέτας: «καλό παιδί», «καλός εργαζόμενος», «καλός σύζυγος», «καλός γονέας», «καλός άνθρωπος». Και βέβαια πώς θα ήταν η κοινωνία αν οι πολλοί δεν ήταν έτσι; Μια κόλαση.

Το βάθος της ψυχής μας όμως ποιο είναι; Η ώρα που μπορούμε να διαλέξουμε αυτό που πραγματικά μας εκφράζει, η ώρα της γνώμης μας, η ώρα του παράδεισου χωρίς Θεό. Εκείνη την στιγμή κρίνεται το πόσο αγαπούμε, το πόσο συμφωνούμε με ό,τι καλούμαστε να εφαρμόσουμε. Διότι εκείνη την στιγμή κανείς δεν ζητά από μας τίποτα. Μόνο ο πυρήνας του εντός μας ανθρώπου, η καρδιά μας καλείται να αποφασίσει. Θα υποκύψει στο συχνά εύκολο και ευχάριστο ή θα διαλέξει τον δρόμο της συνέπειας, της ευθύνης να ζούμε όπως λέμε ότι πιστεύουμε, χωρίς μυστικά κρυμμένα, χωρίς κριτήριο άλλο πάρεξ την αγάπη.

Ζούμε σε μια εποχή στην οποία το φαίνεσθαι θριαμβεύει και τα λόγια μας απέχουν πόρρω από την αλήθεια της ζωής μας. Συνηθίζουμε να δείχνουμε τον εαυτό μας «τώρα που μας βλέπουν». Και το μαθαίνουμε και στα παιδιά μας. Ένα κρυφτό από την αλήθεια για να μην διακινδυνεύσουν την απόρριψη, να μην στενοχωρήσουν τους άλλους, να μην χρειαστεί να υπερασπιστούν αυτό που θα ήθελαν  να είναι.  Το αντίθετο, που προϋποθέτει θάρρος, απόφαση για διάλογο και εντιμότητα, ακόμη κι αν έχει συνέπειες, μας δυσκολεύει. Το να παραδεχτούμε τι δεν καταφέρνουμε όταν δεν μας βλέπουν, γίνεται τουλάχιστον ταπείνωση που προστατεύει από την έπαρση. Γίνεται επιείκεια και συγκατάβαση και στους άλλους που πάσχουν ανάλογα. Το να κηρύττουμε και να μην πράττουμε, το να κατακρίνουμε ενώ είμαστε κούφιοι μέσα μας, μας κάνει ηθοποιούς, συνήθως κακούς. Διότι σήμερα όλα μαθαίνονται.

Η αλήθεια ελευθερώνει. Αν δεν θέλουμε να ζήσουμε ήττες, παλεύουμε «τώρα που δεν μας βλέπουν». Και βοηθά ο Θεός.

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια»

Στο φύλλο της Τετάρτης 27 Οκτωβρίου 2021

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2021

2021-10-26 ΌΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΊΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Η εορτή του Αγίου Δημητρίου στη Κέρκυρα

 Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών & Διαποντίων νήσων κ. Νεκτάριος λειτούργησε στη γυναικεία Ιερά Μονή Αγίου Δημητρίου, στη βόρεια Κέρκυρα. Κατά την πανύγηρι της Ιεράς Μονής, προσήλθαν και αντιπροσωπείες από τα υπόλοιπα μοναστήρια της Κέρκυρας.

Ο Σεβασμιώτατος απευθυνόμενος προς την αδελφότητα, υπό την πεπνυμένη καθοδήγηση της γεροντίσσης  Αγαθοκτίστης και στους ευλαβείς προσκυνητές της Ιεράς Μονής, επικέντρωσε την ομιλία του στο ευαγγελικό ανάγνωσμα, στους λόγους του Κυρίου μας και τόνισε τρία σημεία. Πρώτον, «ὅτι δὲ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ' ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου, διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος. ». Ανέλυσε το νόημα του κόσμου ή του κοσμικού φρονήματος, από το οποίο η σύγχρονη κοινωνία έχει  παραδοθεί σε αυτό, με αποτέλεσμα να είναι τραυματισμένη η σύγχρονη κοινωνία μας από την εμπαθή κατάσταση, την ποικίλη κακία και την αδιαφορία της παρουσίας του Θεού στη ζωή μας. Οι μοναχοί αγωνίζονται για την απόταξη του κοσμικού φρονήματος στη ζωή τους. Το ίδιο και οι άγιοι της πίστεως μας στον αγώνα τους προκειμένου να μην κυριευθούν από το κοσμικό φρόνημα, θυσίασαν τη ζωή τους αγωνιζόμενοι για την πίστη του Χριστού μας και την ελπίδα και την βεβαιότητα της ζωής της αιωνιότητας. Και ο Άγιος Δημήτριος που σήμερα τιμά η εκκλησία μας αγωνίστηκε προκειμένου να μην παρασυρθεί από το κοσμικό φρόνημα και μαρτύρησε για τον σκοπό αυτόν.

Το δεύτερο σημείο είναι ότι, όπως ανεφώνησε  ο μαθητής του Αγίου Δημητρίου, ο Άγιος Νέστορας κατά την πάλη του με τον Λυαίο, « ο Θεός του Δημητρίου βοήθει μοι », ανέλυσε την παρουσία του αληθινού Θεού στη ζωή μας, που αυτός ο αληθινός Θεός επέλεξε τους χριστιανούς και τους ξεχώρισε από την πτώση και την φθορά και το κοσμικό αυτό πνεύμα. Ο Θεός του  Αγίου Δημητρίου  είναι ο προσωπικός μας Θεός και πατέρας, είναι ο δημιουργός του σύμπαντος κόσμου και όσο και αν προσπαθούμε να τον απωθήσουμε από την ζωή μας Εκείνος θα παραμένει πάντοτε ο Θεός μας και εμείς ο λαός Του. Ο Πατέρας μας και εμείς τα παιδιά Του και οι θυγατέρες Του. 

Το τρίτο σημείο είναι «διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος ». οι εκλεκτοί του Θεού και οι αγωνιζόμενοι από αγάπη για τον Θεό είναι στο επίκεντρο της κακίας του κόσμου, γι’ αυτό μαρτύρησαν και οι άγιοι μάρτυρες στη ζωή τους, γι’ αυτό η Εκκλησία συνεχίζει να διώκεται και να πολεμείται από τότε που σαρκώθηκε ο Υιός και Λόγος του Θεού. Και όσο θα υπάρχει το κοσμικό φρόνημα τόσο θα διώκεται η Εκκλησία του Χριστού μας. Σήμερα στη εποχή της παγκοσμιοποίησης, ζει η κοινωνία μας στον υπέρτατο βαθμό την εκκοσμίκευση γι’ αυτό και η Εκκλησία του Χριστού διώκεται με μένος από όλα τα κέντρα των εξουσιών.

Κλείνοντας ο Σεβασμιώτατος τόνισε και είπε , η Εκκλησία του Χριστού γεννήθηκε στο ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ, ανδρώθηκε στις κατακόμβες των διωκόμενων χριστιανών και ταπεινώθηκε στα αυτοκρατορικά ανάκτορα. Ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε στις μοναχές και στους προσκυνητές της Ιεράς Μονής, ο Άγιος Δημήτριος να είναι το σύμβολο της αντιστάσεως στον πνευματικό τους αγώνας που ο καθένας μας καλείτε να διεξάγει και στους εορταζόμενους κάθε καλό, με τις πρεσβείες του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου.


















2021-1025 ΕΣΠΕΡΙΝΌΣ ΑΓΙΥ ΔΗΜΗΤΡΊΟΥ

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2021

2021-10-24 ΟΡΘΡΟΣ & ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΤ' ΛΟΥΚΑ

Ο Μητροπολίτης Κερκύρας στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Σιδαριου

 Την Κυριακή 24 του μηνός ο Σεβασμιώτατος μητροπολίτης Κερκύρας λειτούργησε στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου στο Σιδάρι της βόρειας Κέρκυρας. Κατά την θ λειτουργία ο σεβασμιώτατος στην προσλαλιά του αναφέρθηκε στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα, και ιδιαίτερα επικεντρώθηκε στο σημείο, που οι κάτοικοι της περιοχής των Γεργεσηνών έπειτα από την θεραπεία του δαιμονισμένου και την καταστροφή της αγέλης των χοίρων, έδιωξαν τον Κύριο από την περιοχή τους, γιατί τούς εμπόδισε στα παράνομα σχέδιά τους και την εκμετάλλευση των τρεχουσών καταστάσεων και των ιδίων συμφερόντων. 

Ο Σεβασμιώτατος υπογράμμισε πως τα ίδια γεγονότα συνοδεύουν και τον σημερινό κόσμο που είναι υποδουλωμένοι οι άνθρωποι σε έργα πειρασμικά σε έργα συμφεροντολογικά έστω και άν έρχονται σε αντίθεση με τον ίδιον τον Κύριον και το θέλημά Του. Σήμερα οι δήθεν προοδευτικοί άνθρωποι στο βωμό του συμφέροντος και της ποικίλης αμαρτίας είναι παραδεδομένοι στα έργα του σκότους και της αποστασίας από τον θεό. Και τούτο ισχύει όχι μόνο για τους απλούς ανθρώπους αλλά και για την κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας που μπροστά στις όποιες επιδιώξεις θυσιάζουν την πίστη στον Χριστό καί το ήθος και τις ελληνορθόδοξες παραδόσεις της πατρίδας μας, με αποτέλεσμα να προχωρούν σε ένα αποχρωματισμό θρησκευτικό και ηθικό. 

Ο Σεβασμιώτατος κάλεσε τους ανθρώπους της εκκλησίας τους πιστούς χριστιανούς σε μια αντίσταση για να έλθει η ανάκαμψη όπως έλεγε ο αλήστου μνήμης  αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. 

Στο τέλος ευχήθηκε να έχουμε μια ευλογημένη ιεραποστολική χρόνια και καλό χειμώνα!