Translate

Κυριακή 29 Απριλίου 2018

Η εορτή των Χριστοκηρύκων Αποστόλων Ιάσωνος και Σωσιπάτρου και της Αγίας Παρθενομάρτυρος Κερκύρας της Βασιλίδας



Την Κυριακή 29 Απριλίου 2018 τελέστηκε στο Ιερό Προσκύνημα των Αγίων Ιάσωνος και Σωσιπάτρου, Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου.
Στον λόγο του ο Μητροπολίτης Κερκύρας παραλλήλισε την ίαση του παραλυτικού, από τον Ιησού Χριστό, στην προβατική κολυμβήθρα, με το έργο των Αποστόλων Ιάσωνος και Σωσιπάτρου, οι οποίοι κήρυξαν τον αληθινό Θεό στο νησί των Φαιάκων, σε μια εποχή όπου η Κέρκυρα ήταν πνευματικά παράλυτη, παραδομένη στην λατρεία του αυτοκράτορος και των ειδώλων. Το έργο των Αγίων Ιάσωνος και Σωσιπάτρου κάθε άλλο παρά εύκολο ήταν, καθότι οι Ρωμαϊκές αρχές τους φυλάκισαν. Καρποί του έργου των Αγίων Αποστόλων ήταν η Παρθενομάρτυς Κερκύρα, κόρη του ηγεμόνος της περιοχής Κερκυλλίνου και οι συν αυτή επτά Μάρτυρες, που ομολογήσαν τον Χριστό. Το δέντρο της Πίστεώς μας είναι ποτισμένο με το αίμα των Μαρτύρων.
Ακόμη ο Σεβασμιώτατος σημείωσε ότι υπάρχει δυστυχώς σήμερα η λανθασμένη εντύπωση στην κοινωνία μας, ότι ο Ιερός Κλήρος δεν αφουγκράζεται τα προβλήματα και τις ανησυχίες των ανθρώπων. Τουναντίον, οι Ιερείς, αλλά κυρίως οι Επίσκοποι προσεύχονται συνεχώς, για την σωτηρία και την πνευματική προκοπή των ψυχών, που τους έχει εμπιστευθεί ο Κύριος. Πρώτο μέλημα του Επισκόπου δεν είναι η παροχή υλικών αγαθών στους ανθρώπους, αλλά η σωτηρία και η ένωση του πληρώματος της τοπικής Εκκλησίας, με τον Τριαδικό Θεό. Οι Επίσκοποι είναι οι συνεχιστές των Αγίων Αποστόλων. Ιεραρχικώς έπεται η  φιλανθρωπία. Είναι απαραίτητες τέτοιες διευκρινίσεις, διότι πολλοί αδελφοί μας έχουν παρεξηγήσει τον ρόλο της Εκκλησίας.
Καταλήγοντας ο κ. Νεκτάριος ζήτησε από τους πιστούς να κάνουν την αυτοκριτική τους, ελέγχοντας αν η πορεία της καθημερινής τους ζωής συνάδει με το Θείο θέλημα. Μόνο η κατά Χριστόν ζωή κάνει τον άνθρωπο πραγματικά ελεύθερο.
Μετά τη Θεία Λειτουργία  ο Σεβασμιώτατος υποδέχθηκε μαθητές Ελληνικού σχολείου από την Αυστραλία, οι οποίοι βρίσκονται στην Κέρκυρα, προσκεκλημένοι του 7ου Γυμνασίου Κερκύρας. Η τοπική Εκκλησία στηρίζει αυτή την προσπάθεια του 7ου Γυμνασίου, η οποία πραγματοποιείται κάθε χρόνο. Τόσο ο Μητροπολίτης Κερκύρας, όσο και οι Ενορίες και τα Μοναστήρια του νησιού συμβάλουν στην φιλοξενία των μαθητών.
Ο Σεβασμιώτατος εξέφρασε τη  μεγάλη του χαρά, αλλά και συγκίνηση, καθώς Έλληνες από κάθε γωνιά της υφηλίου συναντώνται, αναζωπυρώνοντας με αυτόν τον τρόπο την φλόγα της φιλοπατρίας, που βρίσκεται σε κάθε Ελληνική ψυχή.
Επιπλέον ο κ. Νεκτάριος ζήτησε από τους μαθητές να διατηρούν στην καρδιά τους την πίστη στον Χριστό και να μελετούν την ιστορία της ευλογημένης πατρίδος μας, ιδιαιτέρως σήμερα όπου οι γείτονές μας προσπαθούν να την ακρωτηριάσουν εδαφικά. Εις πείσμα όμως όλων αυτών που εργάζονται για την καταστροφή της Ελλάδος, οι Έλληνες διατρανώνουν με μια φωνή την ιστορική αλήθεια, απέναντι στον αναθεωρητισμό των Σκοπιανών και των Τούρκων.
Ακόμη ο Μητροπολίτης Κερκύρας έδωσε στους μαθητές ευλογίες.
Να σημειωθεί τέλος ότι οι μαθητές από την Αυστραλία ακολουθώς επισκέφθηκαν την Ιερά Μονή Παλαιοκαστρίτσας, όπου τους παρατέθηκε γεύμα φιλοξενίας.













ΜΙΑ ΖΩΗ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ;



«Μια ζωή την έχουμε», αναφωνούμε οι άνθρωποι των καιρών μας. Γι’ αυτό, και με την συνέργεια του πολιτισμού μας, ζητούμε να την απολαύσουμε. Την έχουμε ταυτίσει με τον «δικαιωματισμό». Τα πάντα δικαιούμαστε να έχουμε, λησμονώντας ότι μόνο το καλό οφείλουμε να κατέχουμε. Έτσι έχουμε καταργήσει τα όρια και τους φραγμούς σε ό,τι ζητάμε, καθώς «όλα επιτρέπονται». Μέσα μας έχουμε αποδεχθεί την ιδέα του θανάτου και επειδή κυριαρχεί στις καρδιές μας ένας πρακτικός μηδενισμός, θεωρούμε πως «εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ». Αφού όλα σταματούν στην πέτρα του μνήματος, πρέπει να ζήσουμε σαν να μην υπάρχει άλλη μέρα. Να προλάβουμε τα πάντα. Και γι’ αυτό απελπιζόμαστε, μελαγχολούμε, παραπονιόμαστε όταν τα πράγματα δεν είναι όπως τα θέλουμε, όπως ούτε και οι άλλοι άνθρωποι κατανοούν αυτό που εμείς είμαστε και επιθυμούμε για την ζωή μας.
«Μαθήτρια ονόματι Ταβιθά ην πλήρης αγαθών έργων και ελεημοσυνών ων εποίει»(Πράξ. 9, 36). «Στην πόλη της Ιόππης ήταν μία μαθήτρια του Χριστού που την έλεγαν Ταβιθά, η οποία είχε κάνει πολλές αγαθοεργίες και ελεημοσύνες». Θα αναρωτιόταν κάποιος από αυτούς που μηδενίζουν την αιωνιότητα για το ανθρώπινο πρόσωπο: γιατί να κάνουμε αγαθοεργίες και ελεημοσύνες, αφού όλα εδώ μένουν; Γιατί να μην έχουμε ως επίκεντρο του εαυτού μας μόνο το άτομό μας; Γιατί να μην είμαστε ευχαριστημένοι με μία κοινωνία που αγωνίζεται να αναστείλει τον θάνατο παρατείνοντας την ζωή διά της ιατρικής και της τεχνολογίας; Αφού η πίστη στην Ανάσταση είναι μία ουτοπία ή ένα έθιμο, γιατί να ζητούμε από την Εκκλησία να μεριμνά για τους φτωχούς και τους ανήμπορους, εφόσον όλα είναι εδώ και επέκεινα δεν υπάρχει;
Η Ταβιθά είχε και στην ζωή και στον θάνατο κοντά της τις χήρες που είχε φτιάξει γι’ αυτές ρούχα, όσο ζούσε. Η αγάπη δεν πέθανε, διότι τα έργα τα οποία έκανε την κατέστησαν λίαν αγαπητή στα πρόσωπα της εκκλησιαστικής κοινότητας. Όμως τελικά δεν πέθανε και η ίδια, διότι ο απόστολος Πέτρος, διά της προσευχής του στον Αναστάντα Χριστό, την ανέστησε εκ των νεκρών. Αγάπη και Ανάσταση συμπορεύονται, ξεκινώντας από την πίστη στον Δωρεοδότη τους που είναι ο Χριστός. Όπως ο Χριστός δεν νικήθηκε από τον θάνατο, έτσι και όποιος αγαπά εμπράκτως τον άνθρωπο, πιστεύοντας στον Αναστάντα, δεν νικιέται από τον θάνατο ή, κι αν ακόμη νικηθεί, η ήττα είναι πρόσκαιρη και μόνο για το σώμα. Θα έρθει όμως η στιγμή που κι αυτό θα αναστηθεί, μαζί με τον Χριστό, ακολουθώντας την οδό της Εκκλησίας, την οδό της αναστάσεως και της ζωής!
Η πίστη είναι το όριο ανάμεσα στην ζωή και τον θάνατο. Η πίστη νοηματοδοτεί τα έργα της ζωής μας, κάνει κάθε αγάπη να μην είναι άσκοπή, διότι πρώτος ο Θεός μας αγάπησε και μας δόθηκε μέχρι θανάτου. Δεν μπορούν να καταλάβουν οι άπιστοι κάθε εποχής ότι η Αγάπη και η Ανάσταση στην οποία πιστεύουμε δεν είναι ούτε ιδέες, ούτε ακτιβισμός, ούτε κάποια ανακουφιστική διδασκαλία για τον εκμηδενισμό μας ενώπιον του θανάτου, αλλά είναι δρόμος όντως ζωής. Όπως οι Άγιοι κάθε εποχής έκαναν τα πάντα, από την άσκηση, την προσευχή, τον αγώνα της αρετής, μέχρι την άρση του σταυρού του πλησίον και την συγχώρεση για όποιον τους τυραννούσε, έτσι κι εμείς καλούμαστε αυτόν τον δρόμο να ακολουθήσουμε. Όχι πιστεύοντας στο «τι» αλλά στο «Τις». Αυτόν τον Θεό που είναι μέγας και ποιεί θαυμάσια.
Αγωνίζονται οι σπουδαίοι του κόσμου να καταξιωθούν με έργα που θα τους αφήσουν αθάνατη φήμη. Άλλοι μένουν στην λογική του μηδενός, για να δικαιολογήσουν έναν κόσμο με μόνη χαρά την ηδονή από τα αγαθά, τα ταξίδια, τα δικαιώματα. Κατακρίνουν τους πιστούς ότι δεν ξέρουμε να ζήσουμε. Τους απαντούμε ότι ξέρουμε και να ζήσουμε και να πεθάνουμε, διότι στον καθέναν που πιστεύουν φανερώνονται μάρτυρες είτε στην ζωή είτε στον θάνατο, οι οποίοι δείχνουν τα έργα της αγάπης απτά. Και για μία κίνηση αγάπης, η οποία κρατά λίγο φαινομενικά, ο Θεός προσθέτει. Και όλη η ζωή μας γίνεται πορεία εξόδου εκ του θανάτου προς την ανάσταση και ο Χριστός είναι η ελπίδα μας!
Όντως μια ζωή την έχουμε! Κι αν δεν αγαπήσουμε Θεό και συνάνθρωπο, θα την χάσουμε. Εδώ είναι ο Παράδεισος, για όσους αγαπούνε τον Θεό και τον συνάνθρωπο και εδώ είναι η κόλαση για όσους θεοποιούν τους εαυτούς τους. Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ ημών και όσων απορρίπτουν τον Χριστό είναι ακριβώς η πίστη στην Ανάσταση και η χαρά που αυτή δίδει. Απτοί μάρτυρες οι άγιοί μας. Και τα πάντα γίνονται καινά στο φως της Ανάστασης και στην προοπτική της.
Με ταπεινή αγάπη και πνεύμα συνάντησης των πάντων εν τη Εκκλησία ας πορευόμαστε για να διαλύσουμε την πνευματική παραλυσία της ύπαρξής μας. Γιατί κοντά στον Χριστό όλα έχουν νόημα, ακόμη και τα λάθη μας! Είναι χρέος μας η έμπρακτη αγάπη. Πηγάζει από την αναστάσιμη χαρά! Ας μην την αθετούμε!

Κέρκυρα, 29 Απριλίου 2018

Αρχιερατικός Εσπερινός επί τη εορτή των Αγίων Ιάσωνος και Σωσιπάτρου στην Ι.Μ. Κερκύρας



Το απόγευμα του Σαββάτου 28 Απρίλιου 2018 τελέστηκε στο Ιερό Προσκύνημα των Αγίων Ιάσωνος και Σωσιπάτρου, όπου βρίσκονται τα ιερά λείψανα και οι τάφοι των Αγίων, Αρχιερατικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου.
Τον θείο λόγο κήρυξε ο Πανοσιολ. Αρχιμ. Ιουστίνος Κωνσταντάς, Πρωτοσύγκελος της Ι.Μ. Κερκύρας, ο οποίος αναφέρθηκε στον βίο των εορταζόντων Αγίων Ιάσωνος, Σωσιπάτρου, Κερκύρας και των Αγίων επτά μαρτύρων. Οι Απόστολοι Ιάσονας και Σωσίπατρος “φύτεψαν” τον σπόρο της Πίστεως στην Αγιοτόκο Κέρκυρα. Αυτό δυσαρέστησε τις Ρωμαϊκές αρχές, με αποτέλεσμα οι δύο Απόστολοι να φυλακιστούν. Η αλήθεια όμως, το Φως και η αγάπη του Θεού, οδήγησαν στην μετάνοια επτά φυλακισμένους εγκληματίες, οι οποίοι πίστεψαν και ομολόγησαν τον Χριστό, θυσιάζοντας την ζωή τους για Εκείνον. Επίσης η κόρη του Επάρχου της περιοχής, η Κερκύρα ομολόγησε με παρρησία τον Ιησού Χριστό ως Κύριο και Θεό της, λαμβάνοντας και εκείνη τον στέφανο του μαρτυρίου. Ο σπόρος της αμωμήτου Πίστεώς μας είναι ποτισμένος με το αίμα των μαρτύρων. Αυτός που αγαπά γνήσια, ζει ταυτοχρόνως εν αληθεία, φωτισμένος από το Φως του Χριστού. Σε άλλη περίπτωση η αγάπη μετατρέπεται απλώς σε ένα συναίσθημα συμπαθείας για κάποιον.
Καταλήγοντας ο π. Ιουστίνος ζήτησε από τον Σεβασμιώτατο να δέεται στον Κύριο, ώστε το πλήρωμα της τοπικής Εκκλησίας να αποκτήσει την αγάπη του Θεού, σε συνάρτηση με την αλήθεια και το Φως του Χριστού, έχοντας ως πρότυπα του, τους εορτάζοντες Αγίους.
Μετά το πέρας του Εσπερινού πραγματοποιήθηκε λιτανεία των ιερών λειψάνων των Αγίων Ιάσωνος και Σωσιπάτρου και της εικόνος της Αναστάσεως, προεξάρχοντος του κ. Νεκταρίου και με την  συμμετοχή πλήθους κόσμου.



















Τα κυρτωμένα παπούτσια-

Ηταν τόσο χαριτωμένος αυτός ο γηραιός μοναχός. Όλος μια αφιέρωση. Τα μαλλιά αφημένα, τα γένια ξεχασμένα, ρούχα απλά ξεθωριασμένα και όλα κάπου δοσμένα, τα πάντα σε κάποιον αφιερωμένα. Εκείνο όμως που με συγκλόνισε και κέρδισε αρκετά λεπτά από την ματιά μου, στο χώρο και τον χρόνο της καρδιάς μου, ήταν αυτά τα απόλυτα κυρτωμένα παπούτσια του. Από τις συνεχείς μετάνοιες, είχαν πάρει το σχήμα βαρκούλας. Δεν ήταν και ψέμα εάν το καλοσκεφτείς. Αυτά τα παπούτσια τον ταξίδευαν προς την αγάπη του. Γιατί τι άλλο είναι η ζωή ενός χριστιανού από ένα συνεχές ταξίδι. Όπως εκείνη την μοναχή που την ρώτησαν τι έκανε τόσο χρόνια κλεισμένη μέσα στο ερημητήριο της, κι αυτή απάντησε με ένα φως έκπληξης και θαυμασμού στα μάτια, «τίποτε περισσότερο από το να ταξιδεύω…».
Και να δείτε πως την μέρα εκείνη που αυτός ο όμορφος μοναχός θα φύγει απο τον κόσμο τούτο θα μπει στο παράδεισο κρατώντας στα χέρια του αυτά τα κυρτωμένα και φθαρμένα παπούτσια. Έτσι, σαν σύμβολο ενός έρωτα που του έλιωσε ολάκερη την ζωή…
Αναρτήθηκε από π. ΛίΒυος

ΑΝΤΕΧΕΙ Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ!


Το 77,3 % των νέων ανθρώπων (ηλικία 17-24 ετών) στην Ελλάδα πιστεύουν στον Θεό, ενώ περίπου 1 στους 2 εκκλησιάζεται τουλάχιστον μία φορά τον μήνα αναφέρει πρόσφατη μεγάλη έρευνα της κοινής γνώμης (εταιρεία διαΝΕΟσις), η οποία δημοσιεύθηκε σε κυριακάτικη εφημερίδα!
Παρά την εκτεταμένη αθεϊστική και αντιεκκλησιαστική προπαγάνδα σε πολλαπλά επίπεδα, παρά την διαρκή αποχριστιανοποίηση της Ευρώπης, πέρα από το γεγονός ότι η Εκκλησία στην πατρίδα μας δεν προσπαθεί με όλες της τις δυνάμεις να δώσει επαρκή μαρτυρία περί της πίστεως (κι αυτό φαίνεται από την ουσιαστική απουσία προβολής εκκλησιαστικών θέσεων στα τρέχοντα ζητήματα, αλλά και στις ευρύτερες δοκιμασίες της κοινωνίας), μία πολύ μεγάλη μερίδα νέων δεν διστάζει να δηλώσει ότι πιστεύει στον Θεό και δεν αντιμετωπίζει ως γραφικότητα τον εκκλησιασμό. Οι νέοι κρατούνε την παράδοση στην καρδιά τους, ενώ δεν φαίνεται να είναι τόσο «χαλασμένοι» όσο νομίζουμε. Η πίστη τους δίνει νόημα. Αρκετοί από αυτούς νηστεύουν, προσεύχονται, και όχι μόνο στα δύσκολα, κρατάνε ζωντανή την ελπίδα στον Θεό και παρότι έχουν αναζητήσεις και αμφιβολίες, όντας κάποτε και ακαθοδήγητοι και χωρίς συμπαράσταση και όχι μόνο εξαιτίας δικής τους επιλογής, συνεχίζουν πιστεύοντας.
Δεν είναι μόνο ένας προϊών συντηρητισμός της κοινωνίας που τους επηρεάζει. Είναι και το γεγονός ότι ενώ οι νέοι χρησιμοποιούν όλα τα τεχνολογικά επιτεύγματα του πολιτισμού μας, αποδέχονται κάποιες από τις αξίες που αυτός διαμορφώνει (για παράδειγμα δεν ενοχλούνται σε ποσοστό 51% με πιθανούς γάμους ομοφύλων ζευγαριών), εντούτοις μέσα τους δεν αισθάνονται ότι έχουν απορρίψει τον υπαρξιακό προσανατολισμό της ζωής. Σε αντίθεση με την Ευρώπη, όπου οι άνθρωποι ζούνε ευχαριστημένοι με την ασφάλεια που το χρήμα και η τεχνολογία τους παρέχει, αλλά και με έναν ρυθμό ζωής στον οποίο δεν χωρά ο Θεός, στην πατρίδα μας ένα από τα κλειδιά της ζωής είναι οι γιορτές, διά των οποίων οι άνθρωποι ερχόμαστε κοντά στην Εκκλησία και την πίστη.
Το παγκοσμιοποιημένο σύστημα επιχειρεί να μας πείσει ότι «εδώ είναι ο παράδεισος και η κόλαση», ότι δεν υπάρχει αιωνιότητα και, επομένως, δεν υπάρχει ο Θεός ή δεν Τον χρειαζόμαστε. Μέσα μας όμως κρατάμε την ελπίδα και την βεβαιότητα ότι έχουμε αθάνατη ψυχή. Έχουμε ιστορία, παράδοση και πολιτισμό που έχουν αξία. Ότι ακόμη κι αν η Εκκλησία δεν μπορεί να ακολουθήσει τον σύγχρονο τρόπο και να μιλήσει με σύγχρονο λόγο, παραμένει η καταφυγή μας. Ότι όσο εγωκεντρικοί κι αν τείνουμε να γίνουμε, το ίχνος της αγάπης παραμένει εντός μας. Ότι τελικά έχουμε σκοπό ύπαρξης που δεν σταματά στο «νυν», αλλά θέλει το «αεί».
Η έρευνα αυτή, όπως και άλλες αντίστοιχες, δεν γνωρίζουμε πόσο θα αξιοποιηθούν από την θεσμική Εκκλησία. Είναι ένα εργαλείο ελπίδας, αλλά θα έπρεπε να λειτουργήσει και ως μία αφορμή αφύπνισης. Η Εκκλησία μπορεί να ξαναδώσει το αίσθημα του ανήκειν διά του κοινοτικού τρόπου ζωής. Εκεί όπου το «Δι’ ευχών» της λειτουργίας δεν είναι το τέλος, αλλά η ευκαιρία για συνέχεια συνάντησης. Εκεί όπου ο νέος μπορεί να βρει ευκαιρίες διαφορετικής ενεργοποίησης, αγάπης, δημιουργικότητας, εξόδου από την συνήθεια της καθημερινότητας. Μία παρέα και ανθρώπους που θα τον ακούνε και θα προσπαθούνε να τον καταλάβουν. Σίγουρα να τον αγαπήσουν. Αυτός ο τρόπος δεν έρχεται πάντως μέσα από την παθητικότητα και την αυτάρκεια. Είναι καιρός!

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια»
Στο φύλλο της Τετάρτης 25 Απριλίου 2018

Δευτέρα 23 Απριλίου 2018

Η εορτή του Αγίου Γεωργίου στο Μαντούκι




Την Δευτέρα 23 Απριλίου 2018 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος ιερούργησε στον πανηγυρίζοντα Ι.Ν. του Αγίου Γεωργίου Μανδουκίου.
Στον λόγο του ο Σεβασμιώτατος εξήρε την βαθιά πίστη και το θάρρος του Αγίου Γεωργίου,  ο οποίος αν και προήρχετο από οικογένεια με ευχέρεια οικονομική και κατείχε στρατιωτικό αξίωμα, εντούτοις απαρνήθηκε όλες τις εγκόσμιες δόξες και πολέμησε  το ψέμα, την πλάνη και την ειδωλολατρία. Τότε, οι ρωμαίοι αυτοκράτορες απαιτούσαν από τους υπηκόους τους να τους λατρεύουν ως επίγειους  θεούς. Από την άλλη μεριά, οι άνθρωποι μη μπορώντας να αποκόψουν τα πάθη τους, τα είχαν προβάλει στους ψευτοθεούς της αρχαιότητας. Ο Άγιος Γεώργιος μέσα σε αυτόν τον ζόφο της πλάνης, όρθωσε το ανάστημά του και ομολόγησε τον Αναστάντα εκ νεκρών Ιησού Χριστό, ως Κύριο και Θεό του. Ο Χριστός είχε προετοιμάσει τους μαθητές Του, σχετικά με τους διωγμούς που θα υφίσταντο, εξαιτίας της πίστεώς τους σε Εκείνον, τον Οποίο οι άρχοντες των Ιουδαίων θανάτωσαν. Η εμπιστοσύνη και η αγάπη στον Θεό, δίδουν δύναμη στον άνθρωπο για να αντέξει στις δοκιμασίες που τον υποβάλουν οι εχθροί της πίστεως. Ακόμη και αν αφαιρέσουν την ζωή του, την ψυχή του δεν μπορούν να την βλάψουν. Την αλήθεια αυτή την διατρανώνει μέσα στους αιώνες το αίμα των Μαρτύρων της αμωμήτου πίστεώς μας.
Επιπροσθέτως ο Μητροπολίτης Κερκύρας σημείωσε ότι και σήμερα δυστυχώς η πίστη στον Χριστό διώκεται. Ο θρησκευτικός βραχίονας της παγκοσμιοποιήσεως, η πανθρησκεία, είναι η σύγχρονη μορφή της ειδωλολατρίας και της πλάνης. Μετά πολλής λύπης βλέπουμε να μυείται η νέα γενιά των Ορθοδόξων Ελλήνων, στον θρησκευτικό συγκρητισμό, μέσα από τα νέα βιβλία των θρησκευτικών. Σε αυτά τα έντυπα, που μονάχα ως “εκτρώματα” μπορούν να χαρακτηριστούν, παρουσιάζεται ο Ενσαρκωμένος Υιός και Λόγος του Θεού, το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ως ένας πολύ καλός διδάσκαλος που ίδρυσε μιαν ακόμα θρησκεία, δίπλα στον Βούδα και τον Μωάμεθ και απλώς ο άνθρωπος επιλέγει ποιά  θρησκευτική παράδοση τον εκφράζει περισσότερο. Αυτό που συντελείται σήμερα στην πατρίδα μας είναι το μυστήριο της ανομίας. Στα ανωτέρω έρχεται να προστεθεί και η αλλαγή των ταυτοτήτων των Ελλήνων με νέες, οι οποίες θα φέρουν βιομετρικά στοιχεία, αλλά και μικροτσίπ, ώστε όλες οι συναλλαγές του ανθρώπου να καταγράφονται. Οι σχεδιασμοί αυτοί δεν αποσκοπούν σε τίποτε άλλο, παρά στην προετοιμασία της ανθρωπότητος, για να δεχθεί τον υιό της απωλείας, τον Αντίχριστο. Τα διάφορα σατανοκίνητα κέντρα που προωθούν αυτούς τους σχεδιασμούς έχουν δικούς τους ανθρώπους  παντού. Όποιος ομιλεί για τον Χριστό και προειδοποιεί τους πιστούς για όλα αυτά που έρχονται, αυτομάτως χαρακτηρίζεται συνωμοσιολόγος ή στην καλύτερη περίπτωση γραφικός. Έχουμε χρέος ως βαπτισμένοι Χριστιανοί να ομολογούμε την αλήθεια που δεν είναι μια ιδέα, αλλά πρόσωπο, ο Κύριός μας. Προς το παρόν υφιστάμεθα το μαρτύριο της συνειδήσεως, αλλά πρέπει να είμαστε έτοιμοι να ομολογήσουμε τον Χριστό και με το αίμα μας.
Καταλήγοντας ο κ. Νεκτάριος, αφού συνεχάρη τους καθητητές του σχολείου που παρέστη στην Θεία Λειτουργία, ζήτησε από τους πιστούς να εντείνουν τον πνευματικό αγώνα που δίνουν, ώστε ο Χριστός να τους ενδυναμώνει, δια πρεσβειών του Αγίου Γεωργίου.











ΛΑΜΠΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΡΟΥΡΙΟΥ

 Με λαμπρότητα και επισημότητα σήμερα τελέσαμε την θεία λειτουργία στον πανηγυρίζοντα Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου στο Παλαιό Φρούριο. Πλήθος πιστών προσήλθαν να τιμήσουν τον Άγιο Γεώργιο. Της πανηγύρεως προεξήρχε ο Παν/τατος Αρχιμ. π. Ιουστίνος Κωνσταντάς Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως μας ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο.