Translate

Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2022

Πανηγυρικός Εσπερινός του Μ . Βασιλείου στην Κέρκυρα

 Με λαμπρότητα τελέστηκε ο εσπερινός προς τιμήν του Μεγάλου Βασιλείου, στον ιστορικό Ιερό Ναό του Αγίου Βασιλείου στο κέντρο της Πόλεως Κέρκυρας, στον οποίο χοροστάτησε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, πλαισιούμενος από τους ιερείς των πλησιέστερων ιερών ναών του κέντρου της Κέρκυρας. Έψαλλε η χορωδία ιεροψαλτών υπό την διεύθυνση του πρωτ. π. Γεωργίου Μπογδάνου, που απέδωσε όλα τα τροπάρια του εσπερινού με το χαρακτηριστικό ιδίωμα της Κέρκυρας(Ντόπια Κερκυραϊκή ψαλμωδία).

Ο Σεβασμιώτατος κατά τον πανηγυρικό του λόγο, απευθυνόμενος στο πολυπληθές εκκλησίασμα, έλαβε αφορμή από την επιστολή του Απ. Παύλου, απευθυνόμενος στους Κολοσσαείς, προτρέποντας τους να προσέξουν τη νέα πίστη εις Χριστόν, και να μην παρασύρονται από την ειδολολατρική θρησκεία που ανήκαν προηγουμένως. «Βλέπετε μη τις υμάς έσται ο συλαγωγών δια της φιλοσοφίας και κενής απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Χριστόν.(Προς Κολοσ. β,8)»

Και σήμερα λοιπόν οι αντίθετες δυνάμεις του πολιτισμού μας που ομοιάζουν με ‘κείνες τις δυνάμεις τις ειδωλολατρικές της εποχής του Απ. Παύλου, έρχονται να αλλάξουν τα πιστεύω του σημερινού ανθρώπου.

Πρώτον, ο σημερινός άνθρωπος πιστεύει ότι μπορεί να ζεί χωρίς Θεό. Πιστεύει ότι δεν του είναι απαραίτητος ο Θεός, παρόλο που μετά από αυτό το εγχείρημα ο σύγχρονος άνθρωπος, που ζει χωρίς θεό, αποκομμένος από τις ρίζες του και την θεϊκή καταγωγή του, κατάντησε έρμαιο των παθών του και των κατωτέρων ενστίκτων.

Δεύτερον, ότι ο άνθρωπος σκέφτηκε ότι μπορεί να ζει χωρίς να σέβεται το συνάνθρωπο του, τον πλησίον του, αλλά να τον χρησιμοποιεί και να τον εξουσιάζει. Τούτο ισχύει σε παγκόσμια κλίμακα μεταξύ των μεγάλων λαών και των μικροτέρων. Αυτό δηλώνουν η εκμετάλλευση, η υποδούλωση, οι πολεμικές συρράξεις εκ μέρους των ισχυρών έναντι των ασθενεστέρων.

Τρίτον, ο σύγχρονος άνθρωπος διαλογίζεται ότι θα ζήσει για πάντα, και γι’αυτό προσπαθεί να παρατείνει την επίγεια ζωή του, με τις ιατρικές παρεμβάσεις, με τα κέντρα ευεξίας κλπ. Όταν όμως φθάσει η ώρα του θανάτου, τότε πιστεύει ότι δεν υπάρχει τίποτα μετά ταύτα. Δηλαδή πιστεύει στη θεωρία του μηδενισμού. Εμείς όμως που ζούμε τον χρόνο της ζωής μας ως δώρο Θεού, έχουμε βίωμα πως ο άνθρωπος που πιστεύει στον αληθινό Θεό, δεν μπορεί να βρει νόημα στη ζωή του χωρίς Θεό. Κέντρο της ζωής του είναι ο Χριστός. «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζεί δέ εν εμοί Χριστός (Γαλ. β' 20)»

Ο συνάνθρωπος μας είναι ο εν Χριστώ αδελφός και όχι ο υποχείριος μας. Υπάρχει για ν ΄αγαπά τον αδελφό του και να επικοινωνεί μαζί του. Όχι να τον εξουσιάζει. Μέσα από την πνευματική ζωή, πιστεύουμε και προσδοκούμε στην ανάσταση και όχι στον μηδενισμό.

Με αυτό το νόημα έζησε ο Μέγας Βασίλειος. Την ευχαριστία και την πίστη του στον Θεό, την βίωσε μέσα από την Θεία Λειτουργία, την διακονία του στον πλησίον μέσα από τη δημιουργία της Βασιλειάδος, και τα ρήματα της αιωνίου ζωής μέσα από την δογματική διδασκαλία του και τον πλούτο των γραφομένων του.

Στο τέλος ο Σεβασμιότατος, ευχήθηκε να έχουμε έναν ευλογημένο χρόνο γεμάτο από την χάρη του Θεού, να ευημερούμε κατά Θεό και να προκόπτουμε στη πνευματική πορεία και ζωή μας.







ΤΡΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

“Χαίρων ἀνεκήρυξας τό Εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας, Βασίλειε” (στιχηρόν προσόμοιον του Εσπερινού της εορτής σε ήχο δ᾽)

Τρία ερωτήματα τα οποία ζητούν απάντηση μάς θέτει, μεταξύ άλλων, η είσοδός μας στον νέο χρόνο. Και είναι αληθινή ευλογία το ότι κάθε καινούργια χρονιά συνδέεται με την εκκλησιαστική ζωή με δύο σπουδαίες γιορτές: την περιτομή του Χριστού, στην οποία ο Κύριος επέδειξε σεβασμό στα ανθρώπινα έθιμα, τα συνδεδεμένα με την θρησκεία, για να δείξει ότι είναι τέλειος άνθρωπος, εκτός από τέλειος Θεός, και την μνήμη του Μεγάλου Βασιλείου, του ξεχωριστού Αγίου και πατρός της Εκκλησίας μας, η ζωή του οποίο αποτελεί απάντηση στα τρία αυτά ερωτήματα. Και ο λόγος του ιερού υμνογράφου, ο οποίος συνδέει το όνομα του Αγίου Βασιλείου με την βασιλεία του Θεού, αλλά και μας υπενθυμίζει τι σημαίνει Ευαγγέλιο, αλλά και η διακήρυξή του, δίνει μία συνολική πρόταση ζωής, που κάνει τον χρόνο να έχει νόημα, πέρα από το εφήμερο.

Το πρώτο ερώτημα είναι: γιατί ζούμε; γιατί μας δίδεται ο χρόνος; Το ερώτημα έχει συγκλονιστική διάσταση, καθότι η είσοδός μας στον χρόνο και την ζωή είναι ένα γεγονός ανελευθερίας σε προσωπικό επίπεδο. Κανείς δεν μας ρώτησε αν θέλαμε να γεννηθούμε. Την στιγμή που “ἐκ τοῦ μή ὄντος” έρχόμαστε στο “εἶναι”δεν υπάρχει ελευθερία και δικαίωμα. Ο χρόνος αφ᾽ εαυτού του δεν είναι επιλογή μας. Κι όμως καλούμαστε να τον ζήσουμε. Υπάρχει απάντηση στο “γιατί”. Και η απάντηση είναι αγάπη και βασιλεία. Μας δόθηκε η ζωή που συνδέεται με τον χρόνο από τον Θεό που μας αγαπά. Και η αγάπη δημιουργεί, γεννά ζωή, γεννά πρόσωπα. Μαζί με τον Θεό μάς δόθηκε η ζωή και από τους κατά σάρκα γονείς μας, από τους ανθρώπους ως συνδημιουργούς της αγάπης. Η ζωή όμως δεν είναι απλώς για να την ζήσουμε. Είναι για να την ζήσουμε βρίσκοντας την βασιλεία του Θεού. “Βασιλεύω” σημαίνει αγαπώ και μοιράζομαι ό,τι είμαι και ό,τι έχω με τους άλλους, διακονώντας τους, όχι για να τους εξουσιάζω, ούτε απλώς για να συν-υπάρχω και να συν-οδοιπορώ, αλλά για να βιώνω κάθε στιγμή την ζωή ως αγάπη. Γι’ αυτό οι αυθεντικοί βασιλιάδες δεν ήταν οι εξουσιαστές και οι τύραννοι, αλλά εκείνοι που έμεναν στην καρδιά του λαού τους επειδή τον αγαπούσαν και νοιάζονταν γι’ αυτόν. Γι’ αυτό και ο Θεός είναι βασιλεύς πάντων των αιώνων και δημιουργός. Γιατί είναι Αγάπη. Και η Εκκλησία είναι ο τρόπος και η εμπειρία της αγάπης, όπου ο Θεός στο πρόσωπο του Χριστού μάς δίδεται λειτουργικά ως αγάπη, ως Σώμα και Αίμα. Όπου στο πρόσωπο κάθε συνανθρώπου, κάθε αδελφού βλέπουμε τον Χριστό. Όπου ζούμε τον χρόνο ως καιρό βασιλείας, καιρό αγάπης κάθε στιγμή.

Το δεύτερο ερώτημα είναι γιατί πεθαίνουμε; Και πάλι δεν θα μας ρωτήσει κανείς αν θέλουμε να πεθάνουμε. Ο χρόνος της παρούσης ζωής, της κτιστότητας, περιλαμβάνει εκτός από την είσοδο και την έξοδό μας από αυτόν. Στο τεράστιο αυτό γιατί, που απασχολεί κάθε ύπαρξη, έρχεται και πάλι η πίστη να δώσει απάντηση. Ο χρόνος μάς δίδεται ως Ευαγγέλιο, ως είδηση και αγγελία χαράς στο πρόσωπο του Χριστού και της βασιλείας Του, “ἦς οὐκ ἔσται τέλος”. Ο θάνατος για όσους πιστεύουμε στον Χριστό δεν είναι απόγνωση, ούτε συμβιβασμός. Χριστός ετέχθη, Χριστός περιετμήθη, Χριστός εβαπτίσθη, Χριστός εδίδαξε, Χριστός εθαυματούργησε, Χριστός έπαθε, Χριστός Ανέστη, Χριστός ανελήφθη, Χριστός πάλιν έρχεται. Ο Χριστός είναι το Ευαγγέλιο που μας λυτρώνει από τον θάνατο και μας δίδει χαρά. Ο Χριστός που προσέλαβε όλα τα ανθρώπινα, δίχα αμαρτίας, ακόμη και τον θάνατο μας καλεί να δούμε τον χρόνο ως κοινωνία μαζί Του, να Τον συναντήσουμε στην γιορτή της Εκκλησίας όχι εφήμερα, αλλά συνεχώς, να Τον συναντήσουμε στα πρόσωπα των συνανθρώπων μας, των Αγίων και των αμαρτωλών, να Τον συναντήσουμε ως αγάπη, συγχώρηση, ανάσταση από κάθε μορφή θανάτου, πνευματικό, σωματικό, αιώνιο, και να πιστέψουμε ότι η χαρά του Ευαγγελίου δεν νικιέται από τον θάνατο.

Το τρίτο ερώτημα είναι τι κάνουμε για να έχει η ζωή μας νόημα που ξεπερνά το πρόσκαιρο;   Ο κόσμος και η φιλοσοφία του έχουν πολλές προτάσεις, οι οποίες όμως σταματούν στην έξοδο από την ζωή. Οι άλλες θρησκείες μιλούν κάποτε για μεταθανάτια πραγματικότητα, που δεν συμπεριλαμβάνει όμως τον σύνολο άνθρωπο, αλλά μόνο το πνεύμα του. Ακόμη και οι δύο άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες, ο Ιουδαϊσμός και το Ισλάμ, που πιστεύουν στην ανάσταση, δεν αφήνουν περιθώριο για όλους τους ανθρώπους να ελπίσουν ότι ως εικόνες Θεού έχουν περιθώριο. Μόνοι οι δικοί τους μπορεί να σωθούν κι εκεί χωρίς Χριστό. Η πίστη μας όμως δίνει και πάλι την απάντηση. Είναι η κήρυξη. Ο χρόνος μάς δίδεται για να διακηρύξουμε την εν ημίν ελπίδα λόγοις και έργοις. Όχι ως αγγαρεία για να αποφύγουμε μια κάποια κόλαση Ούτε ως ανταμοιβή εγωισμού και περηφάνειας, ως ένα δούναι και λαβείν. Μας δίδεται για να διακηρύξουμε τον τρόπο της αγάπης, λειτουργώντας προφητικά, ελπιδοφόρα, με την δοξολογία του Θεού για όλα όσα μάς έδωσε, για την πλάση, την ανάπλαση, την ανάσταση. Και η κήρυξη είναι για όλους τους ανθρώπους. Είναι για την σύνολη ύπαρξη. Είναι μία πρόσκληση συνάντησης στην αγάπη. Είναι μία φωνή μέσα μας που μας ζητά να μη σταματήσουμε στιγμή να καταγγέλουμε τοις πάσι τον Χριστό που σώζει, θεώνοντας όποιον ελεύθερα Τον ακολουθήσει.

Αυτή η στάση ζωής κρύβει σταυρό. Έχει οδύνη και ωδίνες. Η οδύνη πηγάζει από την θέαση του κόσμου στον οποίο ζούμε. Από την θέαση του διασπασμένου εαυτού μας. Όταν βλέπουμε από την μία μια καρδιά που θέλει να τα ελέγξει όλα και δεν μπορεί, ότι γέμει παθών και ήττας και θλίβεται μπροστά στον θάνατο κάθε μορφής. Κι από την άλλη, να έχουμε την επιθυμία “Χριστόν ἐνεδύσασθαι”, μόνο που ο έτερος νόμος εν τοις μέλεσιν ημών μάς κλέβει την χαρά. ΚΙ όμως, το παράδειγμα των Αγίων μας είναι η χαρά. Διότι άγιος είναι αυτός που ζει τον Χριστό στην καρδιά του ως βασιλεία, ευαγγέλιο και κήρυξη. Και αλλάζει έτσι η θέαση του κόσμου εντός τους. Παλεύουν να γεννήσουν τον Χριστό στις καρδιές των άλλων, όσον πόνο κι αν αυτό έχει, όσον σταυρό, όσον κόπο. Και ένας λόγος ακούγεται μέσα τους. Όπως ο Χριστός, έτσι κι εκείνοι και έτσι κι εμείς, αν ακολουθούμε το παράδειγμά τους, “ἐξήλθομεν νικῶντες καί ἵνα νικήσωμεν” (Ἀποκ. 6,2)!

Αυτή ήταν η οδός του Μεγάλου Βασιλείου. Οδός βασιλείας και αφιέρωσης λειτουργικής στον Χριστό ως θησαυρό της ζωής του. Οδός Ευαγγελίου, δηλαδή βίωση της ζωής ως αγάπης, συγχώρησης και ανάστασης από τον θάνατο κάθε μορφής. Οδός κήρυξης του Χριστού, λόγοις και έργοις. Ένειμε τα χαρίσματά του, τους κόπους του, την πίστη του τοις πάσι. Πόνεσε, γέννησε καρπούς πνευματικούς, τα κατά πνεύμα παιδιά του, τα κείμενά του, την θεολογία του, την φιλανθρωπία του, την όλη ζωή, ακόμη και τον θάνατό του, απαντώντας στα τρία ερωτήματα: Γιατί γεννήθηκα; Από αγάπη και να αγαπώ ως βασιλεύς. Γιατί πεθαίνω; Για να αναστηθώ από αγάπη, νικώντας εν Χριστώ την φθορά του χρόνου, το κακό, τον θάνατο. Τι να κάνω; Να διακηρύξω τον Χριστό με κάθε δύναμη και κάθε αδυναμία της ύπαρξής μου, πρωτίστως όμως με την χαρά ότι δεν είμαι μόνος μου!

Αυτή είναι η οδός του χρόνου στην Εκκλησία!

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Πρωτοχρονιά 2023


Κοπή της Πρωτοχρονιάτικης Βασιλόπιτας στο Επισκοπείο Κέρκυρας

Εδώ και εικοσιένα χρόνια ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, καθιέρωσε την παραμονή της πρωτοχρονιάς στο επισκοπείο της Κέρκυρας, το οποίον δεν είναι μόνο η κατοικία του επισκόπου αλλά και το πνευματικό κέντρο όλων των ευλαβών Ορθοδόξων της Κέρκυρας, να γίνεται η τελετή της κοπής της πρωτοχρονιάτικης Βασιλόπιτας για τους άρχοντες, τον κλήρο και το λαό της Ιεράς Μητροπόλεως.

Στο επισκοπείο κατεκλύσθη η αίθουσα του θρόνου, αλλά και οι άλλοι χώροι κατεκλύσθησαν από την παρουσία των αρχών, κληρικών και λαϊκών ανθρώπων. Παρόντες ήσαν οι βουλευτές Κέρκυρας, κ. Αλέξανδρος Αυλωνίτης και κ. Δημήτριος Μπιάγκης, η Δήμαρχος Κεντρικής Κέρκυρας κ. Μερόπη Υδραίου, ο Δήμαρχος Βόρειας Κέρκυρας κ. Γεώργιος Μαχειμάρης, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Κέρκυρας κ. Δημήτρης Μεταλληνός και εκπρόσωποι των στρατιωτικών και των άλλων αρχών του τόπου μας.

Επίσης παρευρέθηκαν οι κληρικοί της Α’ αρχιερατικής περιφέρειας, κληρικοί εκπροσωπούντες την Νότια και Βόρεια Κέρκυρα, όλοι οι υπάλληλοι και συνεργάτες της Ιεράς Μητροπόλεως, εκπρόσωποι των ιδρυμάτων της Ιεράς Μητροπόλεως, εκκλησιαστικοί επίτροποι κ.α.Έψαλλαν η χορωδία των κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως. 

Ο Σεβασμιώτατος στην σύντομη προσφώνηση του προς τις αρχές και τους λοιπούς, είπε πως με τη Χάρη του Θεού φτάσαμε στο τέλος μιας ακόμη χρονιάς που επέτρεψε ο ίδιος ο Θεός να ζήσουμε. Μιας χρονιάς όμως που στιγματίστηκε από πολεμικές επιχειρήσεις, από απειλή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος και από την απειλή της επισιτιστικής και ενεργειακής κρίσης. 

Μιας χρονιάς που οι άνθρωποι, μας απέδειξαν ότι λησμόνησαν την ιστορία του παρελθόντος και τα λάθη, που μας έκανε να πιστεύσουμε ότι ο άνθρωπος δύσκολα μαθαίνει από το πάθημα του,και τα λάθη του παρελθόντος. 

Όμως στην ανατολή του νέου έτους είναι μια ευκαιρία να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα, έναν επαναπροσδιορισμό όλοι μας, και συνολικά ως ανήκοντες στην πατρίδα μας, αλλά και προσωπικά ο καθένα από εμάς.

Πριν λίγες ημέρες εορτάσαμε τη Γέννηση του Χριστού μας, η οποία σηματοδότησε την Ελπίδα, τη Χαρά και την Δικαιοσύνη. Σήμερα όμως, όλοι κατανοούμε ότι η Χαρά δεν υπάρχει και είναι το ζητούμενο. Το ίδιο και η Ειρήνη, και η Αγάπη, και η Δικαιοσύνη. Απουσιάζουν από την κοινωνία των ανθρώπων. Όλα γύρω μας είναι ταραγμένα και αισθανόμαστε το αδιέξοδο της ζωής μας.

 Τελικά η απουσία όλων των ανωτέρω χαρισμάτων σημαίνει την απουσία του ίδιου του Χριστού από τη ζωή μας.

Ο κ. Νεκτάριος ευχήθηκε με την ανατολή του νέου έτους 2023 να ανατείλει σε όλους μας η Ελπίδα, η Χαρά, η Ειρήνη και η Δικαιοσύνη του Θεού. Να γεμίσει ο κόσμος μας με την παρουσία του Θεού που θα φωτίσει όλο τον πλανήτη μας. Αυτό το φως της Θεότητος θα μας δώσει να καταλάβουμε και να διακρίνουμε τα λάθη μας αλλά και την υποκρισία την προσωπική και των λαών μας.

 Ακόμα ευχήθηκε να διαλυθεί κάθε σκοτάδι που σκορπίζει την τρομοκρατία και την απειλή του πολέμου, ώστε να γευτούμε την αληθινή Χαρά, την αληθινή Ειρήνη και την αληθινή Δικαιοσύνη στη ζωή μας. Κλείνοντας ευχήθηκε να ζήσουμε με υγεία και πνευματική καρποφορία.

Στο τέλος μοίρασε τη Βασιλόπιτα και το νόμισμα έπεσε στον Πρόεδρο της Χορωδίας Κέρκυρας κ. Τάκη Μεταλληνό, στον οποίο ο Σεβασμιώτατος επέδωσε τον αναμνηστικό τόμο των ιστορικών Ναών της Πόλεως Κέρκυρας, ο οποίος εξεδόθη για την εικοσαετή αρχιερατεία του στην Κέρκυρα.









Το Ευαγγέλιο της Εορτής της Περιτομής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου 1-1-2023

 Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Εορτής της Περιτομής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου (Λουκ. β΄ 20-21, 40-52).



Tῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ὑπέστρεψαν οἱ ποιμένες δοξάζοντες καὶ αἰνοῦντες τὸν Θεὸν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἤκουσαν καὶ εἶδον καθὼς ἐλαλήθη πρὸς αὐτούς. Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν τό παιδίον, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς, τὸ κληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦ συλληφθῆναι αὐτὸν ἐν τῇ κοιλίᾳ.

Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας, καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπ’ αὐτό. Καὶ ἐπορεύοντο οἱ γονεῖς αὐτοῦ κατ’ ἔτος εἰς Ἱερουσαλὴμ τῇ ἑορτῇ τοῦ πάσχα. Καὶ ὅτε ἐγένετο ἐτῶν δώδεκα, ἀναβάντων αὐτῶν εἰς Ἱεροσόλυμα κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἑορτῆς καὶ τελειωσάντων τὰς ἡμέρας, ἐν τῷ ὑποστρέφειν αὐτοὺς ὑπέμεινεν Ἰησοῦς ὁ παῖς ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ οὐκ ἔγνω Ἰωσὴφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ. Νομίσαντες δὲ αὐτὸν ἐν τῇ συνοδίᾳ εἶναι ἦλθον ἡμέρας ὁδὸν καὶ ἀνεζήτουν αὐτὸν ἐν τοῖς συγγενέσι καὶ τοῖς γνωστοῖς· καὶ μὴ εὑρόντες αὐτόν ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλὴμ ζητοῦντες αὐτόν. Καὶ ἐγένετο μεθ’ ἡμέρας τρεῖς εὗρον αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ καθεζόμενον ἐν μέσῳ τῶν διδασκάλων καὶ ἀκούοντα αὐτῶν καὶ ἐπερωτῶντα αὐτούς· ἐξίσταντο δὲ πάντες οἱ ἀκούοντες αὐτοῦ ἐπὶ τῇ συνέσει καὶ ταῖς ἀποκρίσεσιν αὐτοῦ. Καὶ ἰδόντες αὐτὸν ἐξεπλάγησαν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ αὐτοῦ εἶπε· Τέκνον, τί ἐποίησας ἡμῖν οὕτως; Ἰδοὺ ὁ πατήρ σου κἀγὼ ὀδυνώμενοι ἐζητοῦμέν σε. Καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς· Τί ὅτι ἐζητεῖτέ με; οὐκ ᾔδειτε ὅτι ἐν τοῖς τοῦ Πατρός μου δεῖ εἶναί με; Καὶ αὐτοὶ οὐ συνῆκαν τὸ ῥῆμα ὃ ἐλάλησεν αὐτοῖς. Καὶ κατέβη μετ’ αὐτῶν καὶ ἦλθεν εἰς Ναζαρέτ, καὶ ἦν ὑποτασσόμενος αὐτοῖς. Καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ διετήρει πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς. Καὶ Ἰησοῦς προέκοπτε σοφίᾳ καὶ ἡλικίᾳ καὶ χάριτι παρὰ Θεῷ καὶ ἀνθρώποις.

Απόδοση σε νεολληνική το Ευαγγέλιο της Εορτής της Περιτομής του Χριστού και του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου

Εκεῖνο τόν καιρό, οἱ βοσκοί γύρισαν πίσω δοξάζοντας καί ὑμνώντας τό Θεό γιά ὅλα ὅσα ἄκουσαν καί εἶδαν· ἦταν ὅλα ὅπως τούς εἶχαν εἰπωθεῖ. Ὅταν συμπληρώθηκαν ὀχτώ μέρες, ἔκαναν στό παιδί περιτομή καί τοῦ ἔδωσαν τό ὄνομα Ἰησοῦς, ὅπως δηλαδή τό εἶχε ὀνομάσει ὁ ἄγγελος προτοῦ ἀκόμα συλληφθεῖ στήν κοιλιά τῆς μάνας του.

Στό μεταξύ τό παιδί μεγάλωνε καί τό πνεῦμα του δυνάμωνε· ἦταν γεμάτος σοφία, καί ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἦταν μαζί του. Κάθε χρόνο, τή γιορτή τοῦ Πάσχα οἱ γονεῖς τοῦ Ἰησοῦ πήγαιναν στήν Ἱερουσαλήμ. Ὅταν ἔγινε δώδεκα χρονῶν, ἀνέβηκαν στά Ἱεροσόλυμα, στή γιορτή, ὅπως συνήθιζαν. Ὅταν τελείωσε ἡ γιορτή καί γύριζαν πίσω, τό παιδί ὁ Ἰησοῦς παρέμεινε στήν Ἱερουσαλήμ, χωρίς νά τό ξέρουν ὁ Ἰωσήφ καί ἡ μητέρα του. Νομίζοντας ὅτι ἦταν μέσα στό πλῆθος τῶν προσκυνητῶν, περπάτησαν μίας μέρας δρόμο καί ὕστερα ἄρχισαν νά τόν ἀναζητοῦν στούς συγγενεῖς καί τούς γνωστούς. Δέν τόν βρῆκαν, ὅμως, καί γύρισαν στά Ἱεροσόλυμα νά τόν ἀναζητήσουν. Τόν βρῆκαν ὕστερα ἀπό τρεῖς μέρες στό ναό καθισμένο ἀνάμεσα στούς νομοδιδασκάλους, νά τούς ἀκούει καί νά τούς κάνει ἐρωτήσεις. Ὅλοι ὅσοι τόν ἄκουγαν ἔμεναν κατάπληκτοι γιά τή νοημοσύνη καί τίς ἀπαντήσεις του. Μόλις τόν εἶδαν οἱ γονεῖς του, ἀπόρησαν, καί ἡ μητέρα του, τοῦ εἶπε: «Παιδί μου, γιατί μᾶς τό΄ κάνες αὐτό; Ὁ πατέρας σου κι ἐγώ σέ ἀναζητούσαμε μέ πολλή ἀγωνία». Ὁ Ἰησοῦς τούς ἀπάντησε: «Γιατί μέ ἀναζητούσατε; Δέν ξέρατε ὅτι πρέπει νά βρίσκομαι στό σπίτι τοῦ Πατέρα μου;» Ἐκεῖνοι ὅμως δέν κατάλαβαν τά λόγια πού τούς εἶπε. Ὁ Ἰησοῦς κατέβηκε μαζί τους καί ἦρθε στή Ναζαρέτ καί ζοῦσε κοντά τους μέ ὑπακοή. Ἡ μητέρα του ὅμως διατηροῦσε μέσα στήν καρδιά της ὅλα αὐτά τά λόγια. Ὁ Ἰησοῦς μεγάλωνε καί πρόκοβε στή σοφία, καί ἡ χάρη πού εἶχε εὐαρεστοῦσε τό Θεό καί τούς ἀνθρώπους.


Ο Απόστολος Περιτομής του Χριστού και Αγίου Βασιλείου 1-1-2023 (Κολ. β΄ 8-12)



Το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Εορτής της Περιτομής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου

Αδελφοί, βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης, κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ οὐ κατὰ Χριστόν· ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς, καὶ ἐστὲ ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλὴ πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας, ἐν ᾧ καὶ περιτμήθητε περιτομῇ ἀχειροποιήτῳ ἐν τῇ ἀπεκδύσει τοῦ σώματος τῶν ἁμαρτιῶν τῆς σαρκός, ἐν τῇ περιτομῇ τοῦ Χριστοῦ, συνταφέντες αὐτῷ ἐν τῷ βαπτίσματι, ἐν ᾧ καὶ συνηγέρθητε διὰ τῆς πίστεως τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν ἐκ τῶν νεκρῶν.

Απόδοση σε νεοελληνική ο Απόστολος της Εορτής της Περιτομής του Χριστού και του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου

Αδελφοί, προσέχετε καλά, μή σᾶς ἐξαπατήσει κανείς μέ τούς ἀπατηλούς καί κούφιους συλλογισμούς τῆς ἀνθρώπινης σοφίας, πού στηρίζονται σέ ἀνθρώπινες παραδόσεις καί σέ μία λαθεμένη πίστη πρός τά στοιχεῖα τοῦ κόσμου καί ὄχι στή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Γιατί μόνο στό Χριστό κατοικεῖ σωματικά ὅλη ἡ θεότητα. Μόνο αὐτός μπορεῖ νά μᾶς δώσει τήν πληρότητα τῆς ζωῆς, αὐτός πού εἶναι κύριος κάθε ἀρχῆς καί ἐξουσίας. Πιστεύοντας σ΄ αὐτόν λάβατε τήν πραγματική περιτομή, αὐτή πού δέ γίνεται μέ ἀνθρώπινα χέρια, ἀλλά τήν κάνει ὁ Χριστός καί εἶναι ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τήν ἁμαρτία πού ἐξουσίαζε τόν ἄνθρωπο. Ὅταν βαφτιστήκατε, θαφτήκατε μαζί μέ τό Χριστό, ἀλλά κι ἀναστηθήκατε μαζί του, γιατί πιστέψατε στή δύναμη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος τόν ἀνέστησε ἀπό τούς νεκρούς.

ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2022

ΧΡΟΝΟΥ ΦΕΙΔΟΥ…

 


                Ένα αρχαίο ρητό μάς λέει: "χρόνου φείδου", "να λυπάσαι να ξοδεύεις άσκοπα τον χρόνο σου", "να λογαριάζεις τον χρόνο σου". Αυτό σημαίνει ότι ο χρόνος μας χρειάζεται να έχει νόημα και αυτό το δίνει ο καθένας μας, ανάλογα με τον τρόπο σκέψης και ζωής του. Ο φιλόσοφος μας καλεί να βλέπουμε τον χρόνο μας στην προοπτική ενός δημιουργικού άγχους. Έτσι κι αλλιώς, καμία στιγμή δεν μπορούμε να την ξαναζήσουμε και, επομένως, χρειάζεται να νιώθουμε την μοναδικότητα της αξίας της. Η μοναδικότητα γεννά μνήμη. Η μνήμη είναι παρακαταθήκη στην πορεία μας και συνοδεύει τον καθέναν μας, κάνοντάς μας να αισθανόμαστε ότι αξίζει η ζωή που ζούμε ή και όχι. Τα παιδιά δεν μπορούν να νοηματοδοτήσουν τον χρόνο και τις μνήμες τους. Συνήθως πορεύονται με βάση το πρόγραμμα που οι μεγαλύτεροι τους διαμορφώνουν ή επιτρέπουν να έχουν. Όσο όμως συνειδητοποιούμε τον εαυτό μας, την ύπαρξή μας, οικοδομούμε ταυτότητα, αντιλαμβανόμαστε την σημασία του χρόνου. Την αισθανόμαστε στο σώμα μας. Στην κόπωση του νου και της καρδιάς. Στις ματαιώσεις και στις χαρές. Στην συνύπαρξη και στην μοναξιά. Στον έρωτα και στον θάνατο. Στην πίστη στον Θεό, στον εαυτό μας, στον άλλο. Σ'  αυτό που βλέπουμε και σ'  αυτό που φανταζόμαστε. Σ'  αυτό που ζούμε και σ'  αυτό που θα θέλαμε να ζούμε. 

                "Χρόνου φείδου".   Οι οικονομολόγοι, οι επιχειρηματίες, οι εργαζόμενοι νιώθουν την πίεση να μην αφήσουν να χαθεί ούτε στιγμή παραγωγικού χρόνου. "Ο χρόνος είναι χρήμα". Και η αξία της ζωής έγκειται στο να αποκτούμε χρήματα, να σωρεύομε αγαθά, να μπορούμε να ικανοποιούμε τις επιθυμίες μας, αποσκοπώντας στην ηδονή των αισθήσεων, του σώματος, της εξουσίας μας επάνω στον κόσμο. Σε ένα κυνήγι του παρόντος, με την αντίληψη ότι ο χρόνος έχει τέρμα, ότι ο θάνατος θα είναι το σταμάτημα της ύπαρξης, της μνήμης, της δημιουργικότητας, των αγαθών, της κτήσης, της ευχαρίστησης. Και το παγκόσμιο σύστημα, αυτό που είναι ο πολιτισμός μας, ακριβώς στην φειδώ του χρόνου στηρίζεται. Επειδή όμως ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντέξει ένα διαρκές τέντωμα της ύπαρξής του, καθώς θα νικηθεί από τον κόπο, διαλέγει να από-πνευματοποιήσει τον χρόνο και την ζωή του, να λειτουργεί ως παθητικός καταναλωτής σε μνήμες άλλων, συνήθως οπτικοποιημένες στους καιρούς μας. Κι έτσι το "χρόνου φείδου" μένει μόνο στο κομμάτι της ζωής που έχει να κάνει με τα υλικά πράγματα.

                Ο άγιος Αντώνιος, μας διηγείται το Γεροντικό, κάποτε  σε χαρούμενη ατμόσφαιρα αστειευόταν με τους μαθητές του. Πέρασε ένας κυνηγός από τη σκήτη  και σκανδαλίστηκε. Ο άγιος τότε του ζήτησε να τεντώσει το τόξο του και όταν το τέντωμα έφτασε μέχρι τον κίνδυνο να σπάσει η χορδή, ο άγιος του είπε ότι έτσι είναι και ο άνθρωπος. Χρειάζεται να χαλαρώνει κάποιες στιγμές σε κάθε έργο του. Σημείο όμως κλειδί είναι ποιο είναι το πρώτο μας έργο, ποιο είναι το νόημα της ζωής μας. Αν είναι η αγάπη, η σχέση με τον Θεό, η σχέση με τον συνάνθρωπο, η δημιουργικότητα σε κάθε έργο, τότε και το διάλειμμα είναι "χρόνου φείδου". 

                Η είσοδός μας στον νέο χρόνο ας μας δώσει την ευκαιρία να δούμε το νόημα της ζωής μας, την αξία του να χτίζουμε μνήμες αγάπης και την χαρά να πιστεύουμε στην τελική υπέρβαση και του χρόνου που είναι η αιωνιότητα. Η οδός των αγίων, της Εκκλησίας, του Θεού.

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην "Ορθόδοξη Αλήθεια"

στο φύλλο της Τετάρτης 28 Δεκεμβρίου 2022


Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2022

Κερκύρας: Να αναθεωρήσουμε τις αποφάσεις στη ζωή μας

    Η Εορτή της Σύναξης της Υπεραγίας Θεοτόκου εορτάστηκε μάσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα στον ιερό Ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου Ελεούσης στο προάστιο της Κέρκυρας, τον Ποταμό.

Στην Θεία Λειτουργία συμμετείχαν οι ευλαβείς ενορίτες και πολλοί προσκυνητές της Υπεραγίας Θεοτόκου κατά την δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων. Η ενορία ποιμαίνεται από τον ρέκτη πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Πετράκη, που εδώ και αρκετά χρόνια έχει δώσει νέα πνοή στην ενορία, στον τομέα της Νεότητας, της φιλανθρωπίας και πολλών άλλων δραστηριοτήτων.

Κατά τη Θεία Λειτουργία, ο Σεβασμιώτατος Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, ομίλησε στο εκκλησίασμα για το περιεχόμενο της εορτής, και το χώρισε σε τρία σημεία.

Το πρώτο είναι η τιμή της Υπεραγίας Θεοτόκου. Εκείνη η οποία έπαιξε πρωταρχικό ρόλο, συνεργασθείσα με τον πανάγιο Θεό, προκειμένου να αποκαλυφθεί το αποκεκρυμμένον μυστήριο της ενσάρκου οικονομίας του θεού, που έμελλε να χαρίσει την σωτηρία στον άνθρωπο και να τον απαλλάξει από την καταδίκη του θανάτου, της φθοράς, του φόβου και της απελπισίας. Διότι η φθορά ήλθε στον κτιστό άνθρωπο ως δημιούργημα του θεού, από την παρακοή και την καταφρόνηση του θεού, με τον οποίο ο άνθρωπος κοινωνούσε στην αρχέγονη κατάσταση αγαπητικά με τον θεό. Η αιτία ήταν η Εύα, η οποία έφερε το χάσμα μεταξύ θεού και ανθρώπου. 

Τώρα η Παναγία μας, ως νέα Εύα γίνεται ο διαμεσολαβητής μεταξύ του ακτίστου θεού και της κτιστής ανθρώπινης φύσεως, προκειμένου ο άνθρωπος να ανακτήσει την κοινωνία με τον Θεό και να κοινωνήσει πλέον όχι αγαπητικά, αλλά μετέχοντας στην θεϊκή φύση. 

Το δεύτερο γεγονός είναι η προσκύνηση των μάγων, όπου η προσφορά κάθε δώρου στον γεννηθέντα Κύριο μας, αντιπροσωπεύει και κάτι ξεχωριστό. Η σμύρνα, που συμβολίζει τον θάνατο αλλά ο Χριστός αντιπροσφέρει την Αθανασία. Ο χρυσός, που συμβολίζει την εξουσία, και ο Κύριος αντιπροσφέρει την επουράνια Βασιλεία Του. Το λιβάνι που συμβολίζει την προσφορά, καταργεί την πολυθεΐα και την ειδωλολατρία, και ο Χριστός μας χαρίζει την Λατρεία στον αληθινό Θεό.

Το τρίτο γεγονός είναι η σφαγή των νηπίων από διετούς και κατωτέρω, με την προσταγή του αιμοβόρου και αιμοστάκτου Ηρώδου. Σήμερα μετά από τόσους αιώνες επαναλαμβάνονται τα τρομερά εγκλήματα των εξουσιαστών επάνω στη γή, με τις αιματοκυλήσεις των πολέμων που οδηγούν τους λαούς σε αυτές τις πολεμικές συρράξεις. Αλλά και σε μικρότερη κλίμακα δυστυχώς, η απερισκεψία των νέων ανθρώπων οι οποίοι φονεύουν τα παιδιά τους πριν ακόμη γεννηθούν.

Σήμερα λοιπόν μας δίνεται η δυνατότητα να αναθεωρήσουμε τις αποφάσεις στη ζωή μας, και να ζήσουμε την αναγεννημένη εν Χριστώ ζωή, η οποία οδηγεί στην Λύτρωση και στην απαλλαγή, από όλες αυτές τις ζοφερές καταστάσεις, είτε σε μεγαλύτερη κλίμακα είτε σε μικρότερη, και κυρίως εντός της Πατρίδας μας.

Ο Σεβασμιώτατος στο τέλος, εξέφρασε την χαρά του που για μια ακόμη φορά βρέθηκε στην ενορία της Υπεραγίας Θεοτόκου Ελεούσης του Ποταμού, και κοινώνησε εν Χριστώ με τους ευλογημένους ενορίτες. Ευχήθηκε δε, το νέο έτος 2023 να είναι απαλλαγμένο από την ποικίλη κακία και την αμαρτία του κόσμου, που δυστυχώς έχουν σημαδέψει την ανθρωπότητα.















Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2022

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Η Εορτή των Χριστουγέννων στη Κέρκυρα

Με μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε η μητρόπολις των εορτών στην Ιερά Μητρόπολη Κερκύρας. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, ανήμερα της εορτής των Χριστουγέννων λειτούργησε και ομίλησε στον  Μητροπολιτικό ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου Σπηλαιωτίσσης και Αγίας Θεοδώρας της Αυγούστης.

Κατά την πανηγυρική Θεία Λειτουργία, έψαλλε η πολυφωνική χορωδία του μητροπολιτικού ιερού Ναού με χοράρχη τον κ. Ανδρέα Γκούση. Ο Σεβασμιώτατος συλλειτούργησε με τους δύο εφημερίους του ιερού Ναού, τον πρωτοπρεσβύτερο π. Σπυρίδωνα Προβατά, αρχιερατικό επίτροπο της Βόρειας Κέρκυρας και τον πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Μπογδάνο, Υπεύθυνο του Γραφείου Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως και τον Πρωτοδιάκονο του, π. Ανδρέα Γκιόκα.

Στην Θεία Λειτουργία, προσήλθαν ο βουλευτής Κέρκυρας κ. Στέφανος Γκίκας, η Δήμαρχος Κεντρικής Κέρκυρας κ. Μερόπη Υδραίου, ο Αντιπεριφερειάρχης κ. Κωνσταντίνος Ζορμπάς, ο Πρόεδρος του περιφερειακού συμβουλίου και λοιποί εκπρόσωποι των αρχών. Ο ιερός Ναός ήταν κατάμεστος από τους ευλαβείς Χριστιανούς και ιδιαίτερα από νέους ανθρώπους. Κατά την Θεία Λειτουργία ανεγνώσθη το μήνυμα του σεβασμιωτάτου επι τη εορτή των Χριστουγέννων.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε στις αρχές του τόπου και στο λαό του Θεού, το άκτιστον φως του Θεοδέγμωνος Σπηλαίου της Βηθλεέμ, να διαλύσει τα πνευματικά σκοτάδια της ανθρωπότητος και ιδιαίτερα της πατρίδας μας, η οποία φαίνεται σε τούτους τους καιρούς να παρακμάζει πνευματικά. Η Ειρήνη, την οποία ανήγγειλαν οι άγγελοι να επικρατήσει σε όλη την ανθρωπότητα, προκειμένου να κατασιγαστούν οι πόλεμοι και οι αναταράξεις των λαών, η χαρά την οποία δοκίμασαν οι ποιμένες, να απλωθεί σε όλο τον κόσμο, αντί της λύπης και των ποικίλων δοκιμασιών που εξαιτίας της αμαρτίας μας απλώθηκε, και η Δικαιοσύνη να πρυτανεύσει στις καρδιές των αρχόντων του κόσμου, έτσι ώστε να παύσει η αδικία των λαών.

Ιδιαίτερα ευχήθηκε Χρόνια Πολλά σε όλους τους ανθρώπους, και η εορτή της Γεννήσεως του Χριστού να είναι η αφετηρία της πνευματικής μας αναγέννησης.

Μετά τη Θεία Λειτουργία ο Σεβασμιώτατος επισκέφθηκε το ίδρυμα χρονίως πασχόντων ¨Η Πλατυτέρα¨, όπου μαζί με τους τροφίμους τραγούδησαν τα κάλαντα, τους ευχήθηκε, τους μοίρασε γλυκίσματα και κάρτες Χριστουγεννιάτικες, και ευχαρίστησε ιδιαίτερα το νοσηλευτικό προσωπικό, καθώς  και την Δ/ντρια του Ιδρύματος κ. Ελένη Καρύδη, για τον κόπο και τον μόχθο τον οποίο προσφέρουν υπέρ των πασχόντων αδερφών μας.














 

2022-12-25 ΑΓΊΑ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2022

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα Χριστουγέννων (Ματθ. β΄ 1-12).

Το Ευαγγέλιο Χριστουγέννων 25-12-2022


Τοῦ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλέεμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα λέγοντες· Ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; Εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ. Ἀκούσας δὲ Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς ἐταράχθη καὶ πᾶσα Ἱεροσόλυμα μετ’ αὐτοῦ, καὶ συναγαγὼν πάντας τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς τοῦ λαοῦ ἐπυνθάνετο παρ’ αὐτῶν ποῦ ὁ Χριστὸς γεννᾶται. Οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Ἐν Βηθλέεμ τῆς Ἰουδαίας· οὕτως γὰρ γέγραπται διὰ τοῦ προφήτου· «Καὶ σύ Βηθλέεμ, γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραήλ».

Τότε Ἡρῴδης λάθρᾳ καλέσας τοὺς μάγους ἠκρίβωσεν παρ’ αὐτῶν τὸν χρόνον τοῦ φαινομένου ἀστέρος, καὶ πέμψας αὐτοὺς εἰς Βηθλέεμ εἶπε· Πορευθέντες ἐξετάσατε ἀκριβῶς περὶ τοῦ παιδίου· ἐπὰν δὲ εὕρητε ἀπαγγείλατέ μοι, ὅπως κἀγὼ ἐλθὼν προσκυνήσω αὐτῷ. Οἱ δὲ ἀκούσαντες τοῦ βασιλέως ἐπορεύθησαν· καὶ ἰδοὺ ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτοὺς ἕως ἐλθὼν ἐστάθη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον· ἰδόντες δὲ τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα. Καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν· καὶ χρηματισθέντες κατ’ ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸς Ἡρῴδην, δι’ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν χώραν αὐτῶν.

Απόδοση σε νεολληνική το Ευαγγέλιο Χριστουγέννων

Oταν γεννήθηκε ὁ Ἰησοῦς στή Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας, στά χρόνια του βασιλιά Ἡρώδη, ἔφτασαν στά Ἱεροσόλυμα σοφοί μάγοι ἀπό τήν Ἀνατολή καί ρωτοῦσαν: «Ποῦ εἶναι ὁ νεογέννητος βασιλιάς τῶν Ἰουδαίων; Εἴδαμε ν΄ ἀνατέλλει τό ἄστρο του καί ἤρθαμε νά τόν προσκυνήσουμε». Ὅταν ἔμαθε τό νέο ὁ Ἡρώδης, ταράχτηκε, καί μαζί του ὅλοι οἱ κάτοικοι τῶν Ἱεροσολύμων. Φώναξε λοιπόν ὅλους τούς ἀρχιερεῖς καί τούς γραμματεῖς τοῦ λαοῦ, καί ζήτησε νά τόν πληροφορήσουν ποῦ θά γεννηθεῖ ὁ Μεσσίας. Κι αὐτοί τοῦ εἶπαν: «Στή Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας, γιατί ἔτσι γράφει ὁ προφήτης: Κι ἐσύ Βηθλεέμ, στήν περιοχή τοῦ Ἰούδα, δέν εἶσαι διόλου ἀσήμαντη ἀνάμεσα στίς σπουδαιότερες πόλεις τοῦ Ἰούδα, γιατί ἀπό σένα θά βγεῖ ἀρχηγός, πού θά ὁδηγήσει τό λαό μου, τόν Ἰσραήλ».

Ὁ Ἡρώδης τότε κάλεσε κρυφά τούς μάγους κι ἔμαθε ἀπ΄ αὐτούς ἀπό πότε ἀκριβῶς φάνηκε τό ἄστρο. Ἔπειτα τούς ἔστειλε στή Βηθλεέμ λέγοντάς τους: «Πηγαίνετε καί ψάξτε καλά γιά τό παιδί· μόλις τό βρεῖτε, νά μέ εἰδοποιήσετε, γιά νά ἔρθω κι ἐγώ νά τό προσκυνήσω». Οἱ μάγοι ἄκουσαν τό βασιλιά κι ἔφυγαν. Μόλις ξεκίνησαν, ξαναφάνηκε τό ἄστρο πού εἶχαν δεῖ ν΄ ἀνατέλλει μέ τή γέννηση τοῦ παιδιοῦ, καί προχωροῦσε μπροστά τους· τελικά ἦρθε καί στάθηκε πάνω ἀπό τόν τόπο ὅπου βρισκόταν τό παιδί. Χάρηκαν πάρα πολύ πού εἶδαν ξανά τό ἀστέρι. Ὅταν μπῆκαν στό σπίτι, εἶδαν τό παιδί μέ τή Μαρία, τή μητέρα του, κι ἔπεσαν στή γῆ καί τό προσκύνησαν. Ὕστερα ἄνοιξαν τούς θησαυρούς τους καί τοῦ πρόσφεραν δῶρα: χρυσάφι, λιβάνι καί σμύρνα. Ὁ Θεός ὅμως τούς πρόσταξε στό ὄνειρό τους νά μήν ξαναγυρίσουν στόν Ἡρώδη· γι΄ αὐτό ἔφυγαν γιά τήν πατρίδα τους ἀπό ἄλλο δρόμο.

Ο Απόστολος Χριστουγέννων 25-12-2022 (Γαλ. δ΄ 4-7)

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Εορτής των Χριστουγέννων


Αδελφοί, ὅτε ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.

Ὅτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν, κρᾶζον· Ἀββᾶ ὁ πατήρ. Ὣστε οὐκέτι εἶ δοῦλος, ἀλλ’ υἱός· εἰ δὲ υἱός, καὶ κληρονόμος Θεοῦ διὰ Χριστοῦ.

Απόδοση σε νεοελληνική ο Απόστολος Χριστουγέννων

Αδελφοί, ὃταν ἔφτασε ἡ ὥρα πού εἶχε καθορίσει ὁ Θεός, ἀπέστειλε τόν Υἱό του. Γεννήθηκε ἀπό μιά γυναίκα καί ὑποτάχτηκε στό νόμο, γιά νά ἐξαγοράσει αὐτούς πού ἦταν ὑπόδουλοι στό νόμο, γιά νά γίνουμε παιδιά τοῦ Θεοῦ.

Κι ἐπειδή πραγματικά εἶστε παιδιά του, ὁ Θεός ἀπέστειλε τό Πνεῦμα τοῦ Υἱοῦ του στις καρδιές μας, καί αὐτό φωνάζει: «Ἀββᾶ, Πατέρα μου!» Συνεπῶς, δέν εἶσαι πιά δοῦλος, ἀλλά παιδί τοῦ Θεοῦ. Καί ὡς παιδί του πού εἶσαι, θά γίνεις κληρονόμος του διά τοῦ Χριστοῦ.


Η ενσάρκωση της Παραμυθίας


Επίκαιρες σκέψεις του Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ


«Πώς εξείπω το μέγα Μυστήριον; ο άσαρκος σαρκούται∙ ο Λόγος παχύνεται∙ ο αόρατος οράται και ο αναφής ψηλαφάται∙ και ο άναρχος άρχεται. Ο Υιός του Θεού, ανθρώπου Υιός γίνεται. Ιησούς Χριστός, χθες και σήμερον ο αυτός, και εις τους αιώνας».

[Στιχηρόν Ιδιόμελον, ποίημα Ιωάννου Μοναχού 26ης Δεκεμβρίου]

Ο σύγχρονος κόσμος, πτωχός και πένης σε όλα τα επίπεδα του βίου του, καλείται να εορτάσει για μιαν ακόμη φορά την Θεία Γέννα. Το να εορτάζει κανείς στον καιρό και στον τόπο της Κατάθλιψης και του Θυμού αποτελεί άθλο ή και πρόκληση. Στον καιρό της Κρίσης και της κοινωνικο-οικονομικής τρομοκρατίας, που υφιστάμεθα, απαιτείται -λένε πολλοί- να κουρνιάζει κανείς στον εαυτό του, αναμένοντας ιδείν το τέλος…

Και να, εκεί που όλα τα έχει συνθλίψει ο φόβος του τι θα φέρει το αύριο, καλούμαστε να ξαναγιορτάσουμε Χριστούγεννα. Οι πλείστοι δηλώνουν ότι, όχι απλώς μελαγχολούν, αλλά υποφέρουν έως θανάτου, καθώς έχουν εγκλωβισθεί ως κεντρικές ή παράπλευρες απώλειες ενός αιματηρού – αναίμακτου πολέμου, που μαίνεται στα πέριξ κι εντός μας.

Ο εμπερίστατος άνθρωπος πληροφορείται ότι γεννιέται ο Θεάνθρωπος, αλλά τι τον μέλλει αυτόν; Ούτως ή άλλως, τι μπορεί να του προσφέρει πλέον ο Σαρκούμενος; Τα προβλήματά του είναι τέτοια και τόσα, ώστε δεν μπορεί να τού τα ξεμπλέξει ο οποιοσδήποτε, ακόμη κι ένας θεός, μαζί με σύνολη την θρησκεία του…

Μάλλον έχει δίκιο ο θλιμμένος άνθρωπος των εφετινών Χριστουγέννων. Διότι, έχοντας προ πολλού θρησκειοποιηθεί η Εκκλησία του Χριστού, έχοντας εκπέσει από Σώμα Εκείνου σε γραφείο διευθέτησης κοσμικών αναγκών, έχοντας συρρικνωθεί στο ιερατείο μόνον, μιλάμε πλέον για δύο ξεχωριστά μεγέθη: Εκκλησία και Λαό ή Εκκλησία και Πολιτεία ή Εκκλησία και Επιστήμη ή Εκκλησία και ούτω καθεξής…

Έτσι η αφή του Σαρκωμένου Λόγου επί των ανθρώπινων υποθέσεων δύσκολα παρηγορεί. Διότι έχει μάθει ο άνθρωπος να αναμένει από τους φερόμενους ως εκφραστές αυτού του απρεπούς πνεύματος, δηλαδή από το ιερατείο και την εκκλησιαστική διοίκηση, λύσεις απτές, τις οποίες συχνά δεν μπορούν εκείνοι να παρέξουν, για πολλούς και διάφορους λόγους, προφανείς ή υπονοούμενους. Έτσι απογοητεύεται ο άνθρωπος και κλειδομανταλώνεται όλο και περισσότερο στην ιδιωτεία του. Είχε, βλέπετε, κρεμάσει τις ελπίδες του από γοητείες, των οποίων πολύ γρήγορα εξέπεσαν τα προσωπεία και οι κουφότητες…

Είναι καιρός να κατανοήσουμε όλοι και κυρίως οι λεγόμενοι εκκλησιαστικοί ότι το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Υιός και Λόγος του Θεού, με τρόπο ταπεινό και αθόρυβο δρα εξόχως ριζοσπαστικά: Ενδύεται την ανθρώπινη ευτέλεια και χαμέρπεια, όχι για να παρέξει προσποιητούς παραδείσους και με τρόπο μάλιστα μαγικό, αλλά για να σταθεί στο πλευρό ενός εκάστου με τρόπο αγαπητικό, μυστικό και πάντα σιωπηλό! Κάθε φορά που ο Θεός αναφαίνεται μεγάφωνος, ας γινόμαστε επιφυλακτικοί∙ πρόκειται για την τραγική απομίμηση της Αλήθειας Του.  

Η εφετινή Θεία Γέννα αφορά στον καθένα μας, όσο ταλαίπωρος και αν είναι. Ο Χριστός επιθυμεί να είναι πρωτίστως η κατεξοχήν Παραμυθία των ανθρώπων, δίχως να τού «πουλάει» κανενός είδους παραμύθια. Επιποθεί να γίνει Παρηγορητής, έστω και με την πολλά ομιλητική σιωπή Του, επειδή είναι ο κατεξοχήν εραστής της ανθρώπινης ψυχής! Η σιωπή, άλλωστε, είναι η αρχαϊκή και η εσχατολογική διάλεκτος της σεμνής αγάπης και του ποιητικού πένθους, της κάθε λατρείας και της κάθε θλίψης, της Χαρμολύπης εντέλει! Ο Χριστός διαβλέπει -εν αγαπητική σιωπή- την Χαρά μας∙ ο Ίδιος μάς παίρνει μια στοργική αγκαλιά -εν παραμυθητική σιωπή- στον καιρό της Λύπης! 

Εάν είχε αυτόν τον παραμυθητικό προσανατολισμό το (συχνά άχριστο και ως εκ τούτου άχρηστο) κήρυγμα της Εκκλησίας, θα ήταν ανετότερη η πρόσληψη των πολλαπλών μηνυμάτων της Θείας Επίσκεψης, η οποία συνέβη μεν εφάπαξ πριν δύο χιλιάδες χρόνια, αλλά διαρκεί αδιάλειπτα, μπολιάζοντας με ζωή κι ελπίδα την κάθε πτυχή του ανθρώπινου χωροχρόνου έως το τέλος των αιώνων.

Οι ανωτέρω σκέψεις γράφτηκαν προς γνώσιν και συμμόρφωσιν αυτού του ίδιου του γράψαντος. Απλώς, δημοσιοποιούνται, μήπως και συναπαντηθούν με άλλους συναντιλήπτορες και συνοδίτες στην πορεία προς το ποθεινό Σπήλαιο της όντως Γέννησης!

[Ζωγραφικά σχόλια: Χρήστος Μποκόρος]


ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ 2022

 


Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί, παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα,

          «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ σήμερον ἡνώθησαν, τεχθέντος τοῦ Χριστοῦ» . Μέ αὐτόν τόν μυσταγωγικό ὕμνο ἡ Ἐκκλησία μᾶς εἰσάγει στήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, στό μεγάλο μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας, ὅπου τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Παναγίας Τριάδος εἰσέρχεται στόν χῶρο καί τό χρόνο.

          Μέ τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἡ ἀνθρωπότητα ἔγινε μάρτυρας τῶν θαυμαστῶν ἔργων τῆς ἀγάπης καί τῆς ταπείνωσης τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο. Ἡ «καινή κτίση» δέν εἶναι πιά ἕνα μακρινό προφητικό ὅραμα, ἀλλά ἱστορική πραγματικότητα. Ο Ἂvαρχoς Θεός λαμβάνει σάρκα γιά vά προσφέρει στόν πεπερασμέvo ἄνθρωπο τήν αἰωνιότητα. Ὁ φιλανθρωπότατος Δεσπότης «ἔκλινεν οὐρανούς καί κατέβη» γιά νά τόν ἀνακαινίσει, νά τόν ὁδηγήσει στό «πρῶτον κάλλος» καί νά τοῦ χαρίσει τήν ἀθανασία.

         Εὔστοχα, ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὀνομάζει τά Χριστούγεννα «μητρόπολιν πασῶν τῶν ἑορτῶν», δηλαδή μητέρα καί ἀρχή ὅλων τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἑορτῶν. Ὅλα τά γεγονότα ποῦ συνέβησαν μέσα στήν ἱστορία τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπινου γένους, ἔχουν ὡς βάση καί θεμέλιο αὐτό «τό ἀπ’ αἰῶνος ἀπόκρυφον καί παράδοξον Μυστήριον». Γιατί μόνον ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς μποροῦσε νά γεφυρώσει τό χάσμα ποῦ δημιούργησε ἀνάμεσα στόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο ἡ πτώση καί ἡ παρακοή. Μόνον ὁ ἴδιος ὁ Δημιουργός «δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο» μποροῦσε νά πραγματώσει τό ἔργο τῆς σωτηρίας τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου.

         Συναφής καί ἡ ἀναφορά τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου, ὅτι «Αὐτός ἐνηνθρώπησεν, ἳνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν». Ὁ Χριστός ἔγινε μέτοχός της δικῆς μας ἀνθρώπινης φύσεως, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς μέτοχοί της θείας· ὁ Κύριος ἔγινε Υἱός ἀνθρώπου, γιά νά γίνει ὁ ἄνθρωπος Υἱός τοῦ Θεοῦ.

         Γι΄ αὐτό ὁ Κυβερνήτης τοῦ κόσμου μᾶς, λέγει ὁ Ἃγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, δέν ἀνακαινίζει τόν ἄνθρωπο παράδοξα μόνο μέ κάποια ἐξωτερική ἐνέργειά του, ἀλλά τόν προσλαμβάνει καί τόν ἀγκαλιάζει. Δέν ἀνορθώνει μόνο τήν ἀνθρώπινη φύση, ἀλλά καί τήν περιβάλλεται μέ τρόπο ἀπερίγραπτο ἑνώνεται καί ταυτίζεται μαζί της. Γεννιέται συγχρόνως Θεός καί ἄνθρωπος, ὥστε νά καθαρίσει τό μολυσμό τῶν προπατόρων καί νά ἐξαγιάσει ὅλους τούς ἐπιγόνους. Γι΄ αὐτό ἀκριβῶς, οὔτε ἄγγελος, οὔτε ἄνθρωπος, ἀλλά αὐτός ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, νικημένος ἀπό τήν ἀγάπη του γιά μας, θέλησε νά μᾶς σώσει καί νά μᾶς ἀναπλάσει, μέ τό νά γεννηθεῖ τέλειος ἄνθρωπος ὅπως καί μεῖς, μένοντας ὅμως ταυτόχρονα ἀναλλοιώτως Θεός.

        Βλέποντας λοιπόν τό σπήλαιο στό ὁποῖο ἐγεννήθη ὁ Δεσπότης, φέρτε στόν νοῦ σας τόν σκοτεινό καί ὑπόγειο βίο τῶν ἀνθρώπων, στόν ὁποῖο ἔρχεται Αὐτός ποῦ φανερώνεται στούς «ἐν σκότει καί σκιά θανάτου καθημένους» μᾶς λέγει ὁ Ἃγ. Γρηγόριος Νύσσης. Ὄντως αὐτό ποῦ βλέπουμε παντοῦ εἶναι πόλεμοι, ἀναταραχές, ἀγωνία, ἀνησυχία καί ἀπόγνωση. Τά κοινωνικά προβλήματα, ἡ οἰκονομική καθίζηση, ἡ ἀνασφάλεια, ἡ διεθνής πολιτική ἀστάθεια, ἡ ἀδικία τῶν δυνατῶν, ἡ κερδοσκοπία, ὁ ἐγωισμός, ἡ ὑποκρισία καί ἡ ἀλαζονεία νά ἀλλοιώνουν τήν ἀνθρώπινη εἰκόνα.

        Γιά πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα γιορτάζαμε τά Χριστούγεννα μέ ἀποκλειστικά κοσμικό τρόπο, τώρα πού συνθῆκες μᾶς στέρησαν ἀκόμη καί τό τεχνητό φῶς καί τήν ὑλική τροφή, ἀρχίζουμε νά κατανοοῦμε ὅτι αὐτό συνέβη ἐξαιτίας τῆς ἀπώλειας τῆς πνευματικῆς τροφῆς και τοῦ ἀνεσπέρου ζωοποιοῦ φωτός στήν ζωή μας.

         Σήμερα πού ἡ ἀνθρωπότητα παλεύει μέ τό χάος καί τό πνευματικό σκότος, τά Χριστούγεννα ἐκπέμπουν μήνυμα ἐλπίδας, γιατί ὑπάρχει ἐλπίδα, ἄν ἐλπίζουμε στόν Χριστό «ἐπ’ αὐτῶ ἔθνη ἐλπιούσιν» (Ρώμ. 15,12). Μόνο ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ γαληνεύει ὅλες τίς σύγχρονες τρικυμίες καί τά προβλήματα καί νοηματοδοτεῖ τή ζωή μας. Γι΄ αὐτό ἀληθινά Χριστούγεννα θά ἐορτάσουν ὃσοι ζήσουν μέ ταπεινότητα στή λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας τό κοσμοσωτήριο γεγονός τῆς θείας γέννησης.

Χρόνια πολλά εὐλογημένα καί φωτεινά ἀπό τόν νεογέννητο Χριστό μας!

Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί τῆς ἐν Χριστῷ γεννηθέντι ἀγάπης,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

+Ο ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ & ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ

ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Ο ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

Το απόγευμα του Σαββάτου 24 Δεκεμβρίου 2022 τελέστηκε στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος ο Εσπερινός των Χριστουγέννων, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου.

Κατ’  αυτόν ομιλητής ήταν ο Πρωτ. Νικόλαος Μοναστηριώτης, Αρχιερατικός επίτροπος πόλεως, ο οποίος επεσήμανε, μεταξύ άλλων, ότι  με την γέννηση του Χριστού "ο Θεός βρίσκεται ανάμεσά μας, αυτή είναι η έννοια της λέξης Εμμανουήλ. Έκτοτε ο κόσμος δεν είναι ο ίδιος. Μένουμε σε έναν κόσμο όπου ο Θεός είναι ανάμεσά μας. Η αιωνιότητα έχει ήδη έρθει. Το νόημα, επομένως, της εορτής των Χριστουγέννων το εντοπίζουμε κυρίως μέσα από την προσωπική, εσωτερική ζωή μας και την τοποθέτησή μας απέναντι στα θεία και υπερφυσικά αυτά γεγονότα που γιορτάζουμε τις ημέρες αυτές και όχι από όσα επιφανειακά υποκατάστατα προβάλλει ο κυρίαρχος σημερινός πολιτισμός, ο οποίος δίνει σημασία στα εξωτερικά στοιχεία της εορτής των Χριστουγέννων και όχι στο ίδιο το γεγονός της Γέννησης του Υιού του Θεού. Όλες οι πράγματι όμορφες χριστουγεννιάτικες συνήθειες, αν είναι αυτονομημένες από το πνευματικό βίωμα της γιορτής, τότε μοιάζουν με ένα άλλο είδος αποκριάς. Χριστούγεννα χωρίς Χριστό, όπως επιτάσσει η σύγχρονη πολιτική ορθότητα. Αποτέλεσμα; Ο άνθρωπος αντί για τη χαρά και την ειρήνη της γιορτής οδηγείται στη θλίψη, γατί αντιμετωπίζει το γεγονός απλώς ως αφορμή να ξεφύγει από την καθημερινή ρουτίνα. Προσπαθεί μέσα από την εορτή να διεκδικήσει ο καθένας για τον εαυτό του τη δική του ατομική χαρά, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί τελικά η γεύση της μοναξιάς.

Την χαρά μας όμως "οὐδεὶς αἴρει ἀφ’ ἡμῶν". Ας έχουμε στο νου μας ότι ο αρχάγγελος όταν ανήγγειλε στην Παρθένο Μαρία τη σύλληψη του Θεανθρώπου, την προσφώνησε με το «χαῖρε». Παρόμοια φράση χρησιμοποιήθηκε και στους ποιμένες της Βηθλεέμ: «Ἰδοὺ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην»· και όταν οι μάγοι είδαν τον αστέρα στον ουρανό, «ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα». Αυτή λοιπόν τη χαρά της έλευσης του Θεού στη γη να κάνουμε και δικό μας βίωμα σε αυτή τη δύσκολη πραγματικότητα στην οποία ζούμε ως ανθρωπότητα, με τους πολέμους και τις απειλές πολέμων,  ώστε η εορτή των Χριστουγέννων να αποτελέσει ευκαιρία πνευματικής ευφροσύνης και ευγνωμοσύνης για την αγάπη του Θεού, ένα νέο πνευματικό ξεκίνημα, ώστε μαζί με τον Θεάνθρωπο Χριστό που γεννιέται σήμερα, να γεννηθούμε και εμείς άνωθεν –κατά το παράγγελμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού".

Σε προσφώνησή του προς τους συμμετέχοντες στον Εσπερινό ο Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος επεσήμανε ότι καλούμαστε όλοι να συμμετάσχουμε στο αποκεκαλυμμένο μυστήριο της γεννήσεως του Χριστού, για να λάβουμε φως από αυτό. Χρειάστηκε το άκτιστον της θεότητος να συνεργαστεί με το κτιστόν. Γι'  αυτό και ο ιερός υμνογράφος στον πανηγυρικό εσπερινό τα πάντα συνήργησαν ώστε να γεννηθεί ο Χριστός. Η Παναγία Παρθένος δάνεισε την ανθρώπινη φύση, η γη έδωσε το σπήλαιο, οι άγγελοι τον ύμνο, ο ουρανός τον αστέρα, οι ποιμένες τον θαυμασμό και οι μάγοι τα δώρα. Εμείς ας έχουμε στον νου μας την Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία εβίωσε το μυστήριο της σαρκώσεως στο πρόσωπό της. Εάν δεν μπορούμε να βιώσουμε το μυστήριο της ενανθρώπησης, παραμένουμε άγευστοι της γνήσιας χαράς. Γι'  αυτό και οι άνθρωποι αναζητούν τα τεχνητά φώτα, γιατί τους λείπει το μυστικό φως της παρουσίας του Θεού.  Ο Θεός, παρόλα αυτά, μας αγαπά και συνεχίζει να προσφέρεται για μας, για να μας καταστήσει άφθαρτους και αθάνατους κατά χάριν. Ας συμμετάσχουμε όλοι μας στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας, για να μπορέσουμε να ζήσουμε την πληρότητα της παρουσίας του Χριστού στην ζωή μας, όπως αυτή βιώνεται στην Εκκλησία, κατέληξε ο Σεβασμιώτατος, δίδοντας τις ευχές του προς τον λαό της τοπικής Εκκλησίας.

Στη συνέχεια, στο Επισκοπείο της Ιεράς Μητροπόλεως στα Μουράγια,  ο Μητροπολίτης Κερκύρας άκουσε τα κάλαντα και επίκαιρους εορταστικούς ύμνους από τα τμήματα της Χορωδίας Κερκύρας και από τις  Φιλαρμονικές της πόλης την «Παλαιά», την «Καποδίστριας» και την «Μάντζαρος».

            Το πρωί των Χριστουγέννων ο Μητροπολίτης Κερκύρας θα λειτουργήσει στον Μητροπολιτικό Ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου Σπηλαιωτίσσης, ενώ στη συνέχεια θα επισκεφθεί τους ηλικιωμένους του Ιδρύματος Χρονίως Πασχόντων « Η ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ».