ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΧΘΡΟΥΣ;

“Πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς” (Λουκ. 6, 34-35).

“Ἀντίθετα, ἐσεῖς ν’ ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς σας, νὰ κάνετε τὸ καλὸ καὶ νὰ δανείζετε, χωρὶς νὰ περιμένετε νὰ πάρετε πίσω τίποτα. ῎Ετσι, ὁ Θεός, ποὺ εἶναι καλὸς ἀκόμα καὶ μὲ τοὺς ἀχάριστους καὶ τοὺς κακούς, θὰ σᾶς ἀνταμείψει μὲ τὸ παραπάνω καὶ θὰ σᾶς κάνει παιδιά του”.

    Πόσο εύκολα κάνουμε εχθρούς στις μέρες μας; Ξεχειλίζει η κακία από τον νου και την καρδιά του ανθρώπου σήμερα. Τό βλέπουμε αυτό στην ευκολία με την οποία στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, αλλά και στις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες, οι άνθρωποι που αναρτούν σχόλια ή τοποθετήσεις δε νοιάζονται ούτε για την αλήθεια ούτε για την διόρθωση των κακώς κειμένων του κόσμου. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να ισοπεδώσουν τους άλλους, τους οποίους θεωρούν εχθρούς. Και είναι εχθροί διότι οι πολλοί εξυπηρετούν συμφέροντα λίγων. Θέλουν να είναι κοντά στην όποια εξουσία, η οποία έχει ως μότο της το “ο άλλος τα έχει κάνει όλα λάθος”, “ο άλλος είναι τίποτα μπροστά μου”. Και το χειρότερο είναι πως η κακία που ξερνιέται διαβάζεται, επηρεάζει, γίνεται αποδεκτή ως τρόπος προσέγγισης της ζωής, ως εξυπνάδα, ως επίδειξη δύναμης.

    Εχθροί γίνονται και όσοι έχουν διαφορετική άποψη από εμάς. Ιδίως σε επίπεδο θρησκευτικής πίστης, εχθροί γίνονται όσοι εντός της Εκκλησίας δεν συμφωνούν με μας ή όσοι θεωρούν πως οι δικές μας απόψεις είναι επικίνδυνες. Δεν είναι τυχαίο ότι στους κύκλους που βλέπουν τον κόσμο στην προοπτική της καταστροφής, της διάλυσης, της δαιμονοκρατίας έχει εξαφανιστεί το κριτικό πνεύμα, ο εκλεκτικισμός, η δυνατότητα του “τα πάντα δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε” και ό,τι προέρχεται από τον κόσμο, είναι εκ του πονηρού. Το ίδιο όμως συμβαίνει και στους εκκοσμικευμένους ανθρώπους. Όπως στα πρώτα χρόνια των διωγμών κατά της πίστης, το να προτείνει ο χριστιανός, η Εκκλησία κάτι αντίθετο από τις κρατούσες απόψεις είναι αφορμή ειρωνείας, διάλυσης, εκμηδενισμού. Κι ας ομνύουν στην ελευθερία του λόγου και στην δημοκρατία. Εχθροί οι χριστιανοί. Όπως και για πολλούς χριστιανούς εχθροί είναι οι κοσμικοί, αλλά και όσοι εκ των χριστιανών δεν βλέπουν τον κόσμο και τη ζωή με τον τρόπο του φόβου.

    Το χειρότερο περνά στη νέα γενιά. Εκπαιδεύονται τα παιδιά και οι νέοι μέσα σε έναν τρόπο τοξικότητας και εχθροπάθειας και σπαταλούν τον χρόνο τους όχι για να αγαπήσουν, αλλά για να συντρίψουν τους “εχθρούς” τους, που είναι οι πλησίον τους. Και βουλιάζουν την κακία, όπως επίσης και αρνούνται να δούνε τη ζωή στο πρίσμα της αγάπης και της συγχώρεσης.

    Σ’ αυτούς τους καιρούς της εχθρότητας και της κακίας, όσο κι αν φαίνεται μάταιο, η Εκκλησία θα συνεχίσει να προβάλλει τον λόγο και την προτροπή του Χριστού να αγαπήσουμε τον πλησίον μας, κυρίως όμως αυτόν που μοιάζει ή και είναι εχθρός μας. Να καταλάβουμε ότι η κακία δεν έχει νόημα, διότι πάντοτε θα βρεθεί κάποιος πιο δυνατός σ’ αυτήν και θα μας συντρίψει. Να προσευχηθούμε γι’ αυτόν που μας δυσκολεύει. Εν ανάγκη, ας αδιαφορήσουμε, χωρίς να εκδικηθούμε και να αντεπιτεθούμε. Αν μπορέσουμε, να μοιραστούμε την λύπη του. Να προσπαθήσουμε με πειθώ και παράδειγμα να δείξουμε ότι υπάρχει ο δρόμος και ο τρόπος του Χριστού. Κι αν δεν αλλάξει ο κόσμος, ο χριστιανός μπορεί να γίνει το μικρό φως που λιγοστεύει το σκοτάδι, όσο χρόνο του αφήνει ο Θεός στη ζωή. Ας ξεκινήσουμε.

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

1η Οκτωβρίου 2023

Κυριακή Β’ Λουκά

Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΠΛΗΜΜΥΡΟΠΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΥΡΟΠΛΗΚΤΟΥΣ

       Με εντολή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου η Ιερά Μητρόπολις απέστειλε στις δοκιμαζόμενες από τις πλημμύρες Ιερές Μητροπόλεις τα κάτωθι: 8,5 τόνους ζωοτροφές στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων, για τους κτηνοτρόφους του Μακρυχωρίου Καρδίτσας. 6 τόνους ζωοτροφές στην Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης και Τυρνάβου για τους κτηνοτρόφους της περιοχής Κουλουρίου Λαρίσης. 500 κοτόπουλα για τα συσσίτια της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος στον Βόλο. Στην Μητρόπολη Δημητριάδος είχε σταλεί ήδη ένα φορτηγό γεμάτο με παλέτες με νερά. 3074 Ευρώ για τον δίσκο υπέρ των πλημμυροπαθών της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. 1000 Ευρώ για τους πυρόπληκτους της Μητροπόλεως Μαρωνείας στην Κομοτηνή. 1000 Ευρώ για την επισκευή εκκλησιών στην πυρόπληκτη Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως. Παράλληλα, διά των ενοριών της η τοπική Εκκλησία στήριξε την προσπάθεια του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού (παράρτημα Κέρκυρας) με την συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης, τα οποία απεστάλησαν στις περιοχές που περνούνε τόσα προβλήματα.

Ο Μητροπολίτης Κερκύρας επικοινώνησε με τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες των περιοχών αυτών και εξέφρασε την συμπαράσταση και την αγάπη της τοπικής Εκκλησίας προς τους δοκιμαζόμενους συνανθρώπους μας.

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής Β´ Λουκά (Λουκ. στ΄ 31-36)

Το Ευαγγέλιο Κυριακής Β´ Λουκά 1-10-2023

Εἶπεν ὁ Κύριος· Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως. Καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. Καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι. Καὶ ἐὰν δανείζητε παρ’ ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν ἵνα ἀπολάβωσι τὰ ἴσα.

Πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς. Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί.

Απόδοση σε νεοελληνική το Ευαγγέλιο Κυριακής Β´ Λουκά

Εἶπεν ὁ Κύριος: «Ὅπως θέλετε νά σᾶς συμπεριφέρονται οἱ ἄνθρωποι, ἔτσι ἀκριβῶς νά συμπεριφέρεστε κι ἐσεῖς σ΄ αὐτούς. Γιατί, ἄν ἀγαπᾶτε αὐτούς πού σᾶς ἀγαποῦν, ποιά εὔνοια περιμένετε ἀπό τό Θεό; Ἀφοῦ καί οἱ ἁμαρτωλοί ἀγαποῦν αὐτούς πού τούς ἀγαποῦν. Κι ἄν κάνετε καλό σ΄ αὐτούς πού σᾶς κάνουν καλό, ποιά εὔνοια περιμένετε ἀπό τό Θεό; Καί οἱ ἁμαρτωλοί τό ἴδιο κάνουν. Ἄν δανείζετε σ΄ ὅσους ἐλπίζετε νά σᾶς τά ἐπιστρέψουν, ποιά εὔνοια περιμένετε ἀπό τό Θεό; Καί οἱ ἁμαρτωλοί δανείζουν στούς ὁμοίους τους γιά νά τά πάρουν πίσω.

Ἀντίθετα, ἐσεῖς ν΄ ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς σας, νά κάνετε τό καλό καί νά δανείζετε, χωρίς νά περιμένετε νά πάρετε πίσω τίποτα. Ἔτσι, ὁ Θεός, πού εἶναι καλός ἀκόμα καί μέ τούς ἀχάριστους καί τούς κακούς, θά σᾶς ἀνταμείψει μέ τό παραπάνω καί θά σᾶς κάνει παιδιά του. Νά εἶστε λοιπόν σπλαχνικοί, ὅπως σπλαχνικός εἶναι κι ὁ Θεός Πατέρας σας».

Ο Απόστολος Κυριακής Β´ Λουκά 1-10-2023 (Β΄ Κορ. στ΄ 16 – 18, ζ΄ 1)

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής Β´ Λουκά

Αδελφοί, ὑμεῖς ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. Διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ.

Tαύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ.

Απόδοση σε νεοελληνική ο Απόστολος Κυριακής Β´ Λουκά

Αδελφοί, ἐσεῖς εἶστε ναός τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ ἴδιος εἶπε: Θά κατοικήσω ἀνάμεσά τους καί θά πορεύομαι μαζί τους. Θά εἶμαι Θεός τους, κι αὐτοί θά εἶναι λαός μου. Γι΄ αὐτό λέει ὁ Κύριος: Φύγετε μακριά ἀπ΄ αὐτούς καί ξεχωρίστε. Μήν ἀγγίζετε ἀκάθαρτο πράγμα, κι ἐγώ θά σᾶς δεχτῶ. Θά εἶμαι γιά σᾶς ὁ πατέρας, κι ἐσεῖς θά εἶστε γιοί καί θυγατέρες μου, λέει ἀκόμα ὁ παντοκράτορας Κύριος.

Ἀφοῦ λοιπόν, ἀγαπητοί μου, ἔχουμε αὐτές τίς ὑποσχέσεις, ἄς καθαρίσουμε τούς ἑαυτούς μας ἀπό καθετί πού μολύνει τό σῶμα καί τήν ψυχή. Ἄς ζήσουμε μία ἅγια ζωή μέ φόβο Θεοῦ.

2023-09-30 ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Β' ΛΟΥΚΆ

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΣΤΟΝ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟ ΣΤΑΘΜΟ «ΕΛΕΝΗ ΜΠΕΛΛΟΥ»

       Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος επισκέφθηκε το πρωί της Παρασκευής 29 Σεπτεμβρίου 2023 τον Βρεφονηπιακό Σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως «ΕΛΕΝΗ ΜΠΕΛΛΟΥ», όπου τέλεσε τον αγιασμό για την έναρξη του νέου σχολικού έτους. Ο κ. Νεκτάριος χάρηκε με την παρουσία των μικρών παιδιών, συμμερίστηκε τον αυθορμητισμό τους, μίλησε σ’ αυτά και τους εξήγησε με απλό τρόπο την σημασία του αγιασμού ως προσευχής, τους μίλησε για την πίστη και τους έδωσε μικρές ευλογίες, ενώ, απευθυνόμενος στην διευθύντρια κ. Όμπαλη και τις παιδαγωγούς, τις προέτρεψε να φροντίζουν τα παιδιά εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, ενώ τις ευχαρίστησε για όλη την αγάπη που δείχνουν στην ευαίσθητη αυτή ηλικία. Αξίζει να επισημάνουμε ότι σύντομα θα ολοκληρωθούν και οι εργασίες για την λειτουργία Κέντρου Δημιουργικής Απασχόλησης για μεγαλύτερα παιδί, μία νέα προσφορά της τοπικής Εκκλησίας στη νεότητα.  

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

Μέσα σε κλίμα συγκίνησης τελέστηκε το πρωί της Τετάρτης 27 Σεπτεμβρίου 2023 στην Ιερά Μονή Πλατυτέρας στην Κέρκυρα, όπου και ο τάφος του, επιμνημόσυνη δέηση για τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια, καθώς αυτή την ημέρα συμπληρώνονται 192 χρόνια από την δολοφονία του στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 στο Ναύπλιο, έξω από τον ναό του Αγίου Σπυρίδωνα.

Την δέηση τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, ενώ συμμετείχαν σ' αυτήν η Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων κ. Ρόδη Κράτσα- Τσαγκαροπούλου, η Δήμαρχος Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων κ. Μερόπη Υδραίου, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Δημήτρης Μεταλληνός, αλλά και η εκπαιδευτική κοινότητα του τόπου, με επικεφαλής τον τον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης Ιονίων Νήσων κ. Πέτρο Αγγελόπουλο, τον Προϊστάμενος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Χάρη Αλαμάνο, και μαθητές και μαθήτριες από τα σχολεία της περιοχής.

Απευθυνόμενος προς τη νεότητα ο κ. Νεκτάριος τόνισε ότι βασικοί πυλώνες αναφοράς της ζωής και του έργου του Ιωάννη Καποδίστρια ήταν η Ορθοδοξία και η εθνική ανεξαρτησία. Γι' αυτό το έργο του, στηριγμένο στην ανιδιοτέλεια και τη αγάπη, υπήρξε πρωτοπόρο και μοναδικό, καθώς ο Καποδίστριας οργάνωσε θεσμικά το ανεξάρτητο ελληνικό κράτος, θέλησε αυτό να έχει παιδεία στηριγμένη στην ελληνορθόδοξη παράδοση, ενώ η ελευθερία της πατρίδας ήταν ο μείζων στόχος του. Είναι καιρός, ως λαός να ξαναβρούμε με γνώμονα την πολιτική και πνευματική παρακαταθήκη του Ιωάννη Καποδίστρια, το μέτρο των διαχρονικών πνευματικών, ηθικών και θρησκευτικών αξιών μας, ώστε να κρατήσουμε την ανεξαρτησία μας τόσο κοινωνικά, όσο και πολιτισμικά. Αντιφώνησε, εκ μέρους της εκπαιδευτικής κοινότητας, η κ. Σοφία Καζιάνη, Υποδιευθύντρια του Σχολικού Κέντρου Μαντουκιού.

                Μετά την εκδήλωση αυτή ο κ. Νεκτάριος επισκέφθηκε την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Ιονίων Νήσων, όπου τέλεσε αγιασμό, με την ευκαιρία της έναρξης του νέου σχολικού έτους. Απευθυνόμενος προς τον Περιφερειακό Διευθυντή κ. Αγγελόπουλο και τα στελέχη της εκπαίδευσης, ο Μητροπολίτης Κέρκυρας επεσήμανε ότι ο αγιασμός είναι έκφραση και βίωση της χάριτος του Θεού που φωτίζει τον άνθρωπο, τον οδηγεί στην οδό της αρετής, της αγάπης, της προσφοράς για τον συνάνθρωπο και καθιστά την παιδεία και την μόρφωση βάση για γνήσια καλλιέργεια της ψυχής. Η απουσία του πνευματικού φωτός που έρχεται από την πίστη γεννά σκοτάδι στον νου του ανθρώπου, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρείται από τους λογισμούς του. Την αγάπη τότε την αντικαθιστά η κακία. Την προσφορά η πλεονεξία. Την ανοιχτότητα του νου ένα πνεύμα κλειστό και εγωκεντρικό. Γι' αυτό και είναι σπουδαίο το ότι η εκπαιδευτική κοινότητα επιζητεί την συνέργεια του Θεού στον αγώνα για παιδεία και φώτιση. Ευχαρίστησε, τέλος, τον κ. Αγγελόπουλο για την εξαιρετική συνεργασία και συμπόρευση των τελευταίων χρόνων και ευχήθηκε καλή σχολική χρονιά. Ο κ. Αγγελόπουλος αντιφώνησε ευχαριστώντας τον κ. Νεκτάριο για το ότι η Εκκλησία βρίσκεται πάντοτε δίπλα στο πλευρό της εκπαιδευτικής κοινότητας και συνεργάζεται στο αγαθό.

2023-09-24 Α' ΚΥΡΙΑΚΉ ΛΟΥΚΑ

2023-09-23 ΕΣΠΕΡΙΝΌΣ Α' ΛΟΥΚΆ

Κήρυγμα Κυριακής Α’ Λουκά (24-09-2023)

Επί του Αποστολικού αναγνώσματος (Β’ Τιμ. γ’ 10-15)

«πονηροί δε ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπί τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι»

Αγαπητοί μου αδελφοί η ιστορική πορεία της Εκκλησίας μέχρι σήμερα, αλλά και εις το μέλλον, μέχρι που ο Κύριος θα «έλθει εν τη δόξη αυτού» δηλ. την Δευτέρα Παρουσία, θα είναι ένας συνεχής αγώνας και μια σταυροαναστάσιμη προσπάθεια και πορεία για την εξάπλωση και διαφύλαξη της αληθείας του Ευαγγελίου, καθώς και την καθαρότητα από κάθε πλάνη.

Από αυτόν τον αγώνα εξαρτάται η γνησιότητα και η ακεραιότητα της πίστεως και της εν Χριστώ ζωής. Μόνο όμως η μετοχή μας ποιμένων και ποιμενομένων στην ζωντανή εμπειρία της Εκκλησίας μας δίνει την δυνατότητα να ανταποκριθούμε σ’ αυτό το χρέος. Όμως τι σημαίνει «ζωντανή εμπειρία»; Είναι η εν Χριστώ ζωή. Αυτή την «εν Χριστώ ζωή» την εκφράζουν οι άγιοι της πίστεώς μας σαν γνώση, σαν ζωή, σαν αλήθεια, σαν ήθος αγιασμένο. Να γιατί η Εκκλησία μας κάθε μέρα τους προβάλει και τους τιμά.

Αυτό τον αγώνα συνιστά και ο Απ. Παύλος στον μαθητή του Τιμόθεο από όπου προέρχεται και το κείμενο του σημερινού Αποστολικού Αναγνώσματος. Ο Απ. Παύλος ευρίσκεται στην Ρώμη, πλησιάζει το μαρτυρικό του τέλος. Δίνει τις τελευταίες του υποθήκες στον πιστό του μαθητή: «τέκνον Τιμόθεε» τον αποκαλεί. Παιδί  μου Τιμόθεε, εσύ πάντα κοντά μου παρακολούθησες την διδασκαλία μου, την πίστη μου, την υπομονή μου, τις προθέσεις και την αγάπη μου. Γνώρισες όλα εκείνα τα παθήματά μου, τους διωγμούς που υπέστην στην Αντιόχεια, στο Ικόνιο, στα Λύστρα. Πόσα υπέφερα και ο Κύριος με έσωσε. 

Και εσύ παιδί μου «ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού» ν’ αγωνίζεσαι με πίστη, αυταπάρνηση και θάρρος για το Ευαγγέλιο. Γνώριζε ότι όσοι θέλουν να ζουν χριστιανική ζωή θα διώκονται και θα σηκώνουν συνεχώς τον σταυρό του μαρτυρίου: «οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται». Προσπαθεί να δώσει να καταλάβει ο Τιμόθεος τι θα πρέπει να τον καθοδηγεί στον αγώνα του και τι αποτελεί την βάση και την ασφάλεια στην αποστολική του πορεία. Ο οδοδείκτης στην πορεία του πρέπει να είναι το ίδιο το πρόσωπο του Απ. Παύλου ως πνευματικού του πατέρα, η ζωή και η διδασκαλία του ως εχέγγυα, προκειμένου να παραμείνει πιστός σ’ αυτά που διδάχτηκε και που έμαθε.

Του εφιστά την προσοχή ότι θα φανούν πονηροί άνθρωποι και απατεώνες που θα προκόβουν προς το χειρότερο. Θα πλανούν και θα πλανώνται και οι ίδιοι: «πονηροί δε ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπί τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι».

Έχουμε τονίσει αδελφοί, ότι η Εκκλησία μας είναι Θεανθρώπινος οργανισμός. Είναι αγία και άμωμος ως προς το πρώτο σκέλος. Δηλαδή κεφαλή της είναι ο ίδιος ο Θεός, ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Όμως ως προς το δεύτερο σκέλος είναι και ανθρώπινος οργανισμός. Αντιλαμβάνεστε ότι ως ανθρώπινος οργανισμός, κάποια από τα μέλη αυτού του οργανισμού δεν επιτελούν τον σκοπό  για τον οποίο είναι ταγμένα. Εισάγονται μέσα στην Εκκλησία από ιδιοτελείς σκοπούς με αποτέλεσμα να βλάπτουν το Σώμα της Εκκλησίας και να καταστρέφουν ψυχές. 

Βέβαια οι άνθρωποι αυτοί, ποτέ δεν ανήκαν στην Εκκλησία διότι από την στιγμή που ξεστράτισαν αυτομάτως και ξεκόπηκαν.  Η Εκκλησία ως Σώμα Χριστού θα παραμείνει αγία και καθαρή, κάποια μέλη της όμως θα αποκόπτονται ή αυτοαποκόπτονται. Όμως συμπαρασύρουν και καταστρέφουν ψυχές. Προτρέποντας αδελφοί ο Απ. Παύλος τον μαθητή του Τιμόθεο να παραμείνει πιστός σ’ αυτά που έμαθε κοντά του και σ’ αυτά που γνώριζε από βρέφους: «σύ δε μένε ἐν οἶς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδώς παρά τίνος ἔμαθες καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερά γράμματα οἶδας», αυτό ισχύει και για μας! Γεννημένοι και μεγαλωμένοι μέσα στην Εκκλησία, να παραμένουμε, διότι μόνο σ’ αυτήν υπάρχει σωτηρία. Μόνο η πίστη σε συνδυασμό με μια γνήσια Χριστιανική ζωή προσφέρει την ασφάλεια και την βεβαιότητα για την Βασιλεία του Θεού.

Αμήν!

                                                         

                                     

Κήρυγμα Κυριακής μετά την ‘Υψωσιν (17-09-2023)

 Επί του Αποστολικού αναγνώσματος (Γαλάτας β’ 16-20)

«Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δε οὐκέτι ἐγώ, ζεῖ δε ἐν ἐμοί Χριστός»

Αγαπητοί μου αδελφοί, η σωτηρία μας εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τον ίδιο τον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Κανείς άνθρωπος δεν δύναται να σωθεί από τις δικές του δυνάμεις ή και μόνον από τον προσωπικό του αγώνα, όσο μεγάλος και αν είναι, και αυτό διότι ο άνθρωπος δεν είναι αναμάρτητος. Η ανθρώπινη φύση «πεπραμένη από την αμαρτία» δεν είναι δυνατόν να φθάσει στην αναμαρτησία. 

Από την στιγμή που ο άνθρωπος δεν μπόρεσε να κρατήσει το «κατ’ εικόνα» αλώβητο και αμαυρώθηκε, δεν μπορεί να φθάσει στο «καθ’ ομοίωσιν» χωρίς την επέμβαση του Τριαδικού Θεού δια της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου και της σωτηρίας που παρέχει. Από εκεί και πέρα ο άνθρωπος εξαρτάται και από τον δικό του προσωπικό αγώνα.

Ο Απ. Παύλος έρχεται σήμερα μέσα από το αποστολικό του ανάγνωσμα προς τους χριστιανούς της Γαλατίας να μας τονίσει αυτό ακριβώς το θέμα. Η ουσιαστική και πραγματική σωτηρία και δικαίωσης, επιτυγχάνεται όχι από έργα του παλαιού Μωσαϊκού Νόμου ούτε από τυπική άνευ καρδιακού εκ πίστεως βάθους. «Ἀδελφοί, εἰδότες ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου εἰμὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ». Η πίστη στον Ιησού Χριστό και ο προσωπικός αγώνας εφαρμογής των εντολών Του σε σχέση και με τους συνανθρώπους μας. 

Ο Κύριός μας δεν είναι εναντίον του Νόμου, των Δέκα Εντολών, διότι και αυτές υπό του Θεού εδόθησαν εις το Όρος Σινά: «οὐκ ἦλθον καταλύσαι τὸν Νόμον ἀλλὰ πληρώσαι». Ήλθε όμως να καταλύσει όλες εκείνες τις τυπικές διατάξεις, όπως τις περιττές θυσίες ζώων, περιτομή και διαφόρους εξαγνισμούς, που καμία ουσιαστική ωφέλεια δεν παρείχαν.  

Ο Απ. Παύλος προσπαθεί να καταλάβουν οι «εξ Εβραίων» χριστιανοί οι οποίοι εξακολουθούσαν να μένουν προσηλωμένοι στην τήρηση αυτών των διατάξεων ως απαραίτητες για την σωτηρία τους. Σ’ αυτήν την αντίληψη ο Απ. Παύλος προτάσσει την σταυρική θυσία του Χριστού μας η οποία προσφέρθηκε άπαξ και διαπαντός δια την απολύτρωση των ανθρώπων: «ἐγώ γαρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω, Χριστῷ συνεσταύρωμαι». Αλήθεια τι σημαίνει ότι «διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον»; Για τον παλαιό νόμο πέθανε και δια του Νόμου του Ευαγγελίου και δια του Μωυσέως και των προφητών γνώρισε τον Χριστό. Κατάλαβε ότι για να σωθεί κανείς έπρεπε να τηρήσει με ακρίβεια όλα όσα ήταν διατεταγμένα στον παλαιό νόμο, κάτι που ήταν αδύνατο. Επομένως και ο Παύλος έβλεπε ότι και αυτός ήταν παραβάτης του νόμου άρα ήταν άξιος θανάτου. Αυτό άλλωστε επέβαλε και ο νόμος.

Ακριβώς αυτός ο θάνατος του νόμου γίνεται για τον Παύλο αιτία ζωής. Πέθανε για τον νόμο προκειμένου να ζήσει με την πίστη και την κοινωνία με τον Θεό. Προτίμησε να γίνει μέτοχος της χάριτος του Υιού Του. Μετέχοντας δια του βαπτίσματος, τον σταυρό και τον θάνατο του Χριστού μας, ανασταίνεται δι’ Αυτού, σε μια καινούρια ζωή.

«Ζῶ δε οὐκέτι ἐγώ, ζεῖ δε ἐν ἐμοί Χριστός». Αυτή η μεγάλη και κορυφαία έκφραση ενότητας του Παύλου με τον Χριστό δείχνει απόλυτα την δια πίστεως ταύτισή του με Αυτόν. Νεκρώθηκε μέσα του η αμαρτία για να ζωοποιηθεί η χάρις. Ζει και όμως δεν ζει αυτός «ζῶ δε οὐκέτι ἐγώ». Ζει ο Χριστός σ’ αυτόν!

Όταν ο άνθρωπος θέλει να ζήσει χριστιανική ζωή τότε υπερβαίνει και την φυσική ζωή. Να διαβάσουμε τα συναξάρια της ζωής των αγίων της Εκκλησίας μας και τότε θα δούμε την υπέρβαση της φυσικής εν σαρκί ζωής τους. Σήμερα η Αγία μας Εκκλησία τιμά μια μάνα και τα τρία τρυφερά της κορίτσια. Την Αγ. Σοφία την Ελπίδα την Πίστη και την Αγάπη. Μαρτύρησαν. Πως μαρτύρησαν; πως μπόρεσαν; Πως άντεξαν σε τόση μικρή και τρυφερή ηλικία; Έκαναν δια πίστεως υπέρβαση: Ζούσε σ’ αυτές ο Χριστός. 

Αν αυτό το μυστήριο που λέγεται Χριστός το ζούμε ως ο Παύλος και οι σήμερα εορτάζουσες αγίες, τότε συναποθνήσκουμε και συνανασταινόμαστε μαζί Του και μετέχουμε της δικής Του ζωής «ἐν τῷ παρόντι καὶ ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι».

Αμήν!

                                                               

                   

2023-09-17 ΚΥΡΙΑΚΉ ΜΕΤΆ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΎ

ΤΟ ΝΙΚΗΜΕΝΟ ΕΓΩ ΜΑΣ

 " Ὅς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν"   (Μάρκ. 8, 35)

Διότι ὅποιος θέλει νὰ σώσῃ τὴν ζωή του, αὐτὸς θὰ τὴν χάσῃ, ἐκεῖνος δὲ ποὺ θὰ χάσῃ τὴν ζωήν του ἐξ αἰτίας ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, αὐτὸς θὰ τὴν σώσῃ. 

            Σήμερα κανείς δεν θέλει να χάνει. Η ήττα φέρνει λύπη. Μοιάζει με θάνατο. Φέρνει πένθος. Όλο το πολιτισμικό σύστημα στο οποίο ζούμε, υμνεί τους νικητές. Ταλανίζει όσους φταίνε για την ήττα. Μας κάνει να αισθανόμαστε ότι δεν πρέπει να μας συμβεί. Ακόμη περισσότερο, ο χωρισμός, ο πόνος, η αρρώστια, ο θάνατος. Γιατί σε μας;

            Και το πένθος έχει στάδια.  Όπως λέει μια σπουδαία επιστήμονας, η Elizabeth Kübler-Ross, αυτός που χάνει  αρνείται, θυμώνει, διαπραγματεύεται, καταθλίβεται, για να φτάσει στο σημείο να αποδεχτεί την ήττα του. Άλλοι πάλι το ρίχνουν στο ποτό ή στην ηδονή. Άλλοι κακοποιούν. Άλλοι δεν μπορούν να σκεφτούν κάτι άλλο από την ήττα τους. Υπάρχουν πολλοί που εργάζονται για να ξεχάσουν. Οι νύχτες όμως είναι δύσκολες.

            Τα παιδιά που χάνουν θυμώνουν. Επιτίθενται ή κλείνονται στον εαυτό τους. Αισθάνονται ότι δεν αξίζουν. Αισθάνονται ότι τα αδικούν. Κυρίως όμως αισθάνονται την μοναξιά της ήττας. Τον φόβο της ειρωνείας. Την απορία του "τώρα, τι;".

            Μέσα σ'  αυτό το κλίμα, της εκζήτησης της νίκης, κάποτε με κάθε τρόπο, θεμιτό κι αθέμιτο, έρχεται η Εκκλησία να μας δείξει το σημείο του Σταυρού. Και τον λόγο του Χριστού: "όποιος θέλει να σώσει, θα χάσει". Θα χάσει την προτεραιότητα του εγώ του. Θα χάσει το να τα θέλει δικά του όλα. Θα αποδεχθεί την ελευθερία των άλλων. Θα δει τα πάθη του και θα παλέψει να μην τα αφήσει να κάνουν κακό τόσο στον ίδιο όσο και στους άλλους. Κακό και ηθικό, όχι μόνο απτό. Θα δώσει χρόνο, κόπο, προσφορά, αγάπη. Θα δώσει ακόμη και τη ζωή του, επειδή αγαπά. Δεν θα φοβηθεί την ήττα, όχι γιατί συμβιβάζεται μ'  αυτήν, αλλά γιατί θα γνωρίζει πως κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να δοθεί στην αλήθεια, στον πλησίον, στην ομορφιά τού να προσφέρεσαι. Δεν είναι ο χριστιανός ένας παραιτημένος. Γνωρίζει όμως τα όρια του. Την ταπείνωση του Σταυρού. Και την προσδοκία της ανάστασης, που είναι το δώρο από τον Χριστό για την αγάπη.

            Οι χριστιανοί σήμερα φοβόμαστε την ήττα, κάποτε πιο πολύ από τους κοσμικούς. Βγάζουμε έναν εαυτό γεμάτο κατάκριση, κακία, άγνοια. Απαιτούμε να είμαστε η προτεραιότητα. Όσο όμως κι αν δεν μας αρέσει, είμαστε απέναντι στα μάτια του Θεού λειψοί. Γιατί δεν νιώθουμε πως μόνο αν χάσουμε, θα κερδίσουμε.

            Ο δρόμος του Σταυρού, της Ανάστασης, της αγάπης, ο δρόμος του Χριστού και της Εκκλησίας, αυτός νικά το πένθος για το νικημένο εγώ μας. 

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

17 Σεπτεμβρίου 2023

Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού

2023-09-16 ΕΣΠΕΡΙΝΌΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ

ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

     Μία νταλίκα γεμάτη με εμφιαλωμένα νερά έστειλε η Ιερά Μητρόπολη Κερκύρας και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος στην πληγείσα από τις πλημμύρες Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος και Αλμυρού. Τα νερά παραδόθηκαν στον Βόλο το βράδυ της Πέμπτης 14 Σεπτεμβρίου 2023, προς ανακούφιση των ανθρώπων. Ήδη η τοπική Εκκλησία, διά των ενοριών της και του Γενικού Φιλοπτώχου Ταμείου, συγκεντρώνει και νέα ποσότητα ανθρωπιστικής βοήθειας, η οποία, διά του παραρτήματος Κέρκυρας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, θα παραδοθεί στις πληγείσες περιοχές της Θεσσαλίας στο τέλος της επόμενης εβδομάδος. 

Θυρανοίξια στον ιστορικό Ιερό Ναό της Αγίας Αικατερίνης Κέρκυρας

Τον παλαίφατο και ιστορικό ιερό ναό της Αγίας Αικατερίνης στο κέντρο της παλαιάς πόλεως της Κέρκυρας, έπειτα από την εκ βάθρων ανακαίνιση του, τέλεσε τα θυρανοίξια ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας , Παξών και Διαποντίων νήσων κ. Νεκτάριος παρουσία της κυρία Δημάρχου και όλων των εκπροσώπων των τοπικών φορέων, σήμερα τη 14 Σεπτεμβρίου 2023. Ο ως άνω Ιερός Ναός ο οποίος φέρει και το μονόγραμμα της Αγίας Αικατερίνης Σινά στη κεντρική θύρα, κτίσθηκε κατά τον 16 ο αιώνα από τον ιερομόναχο Νικόδημο Καροφυλλάτο, ο οποίος τον ανήγειρε ως μετόχιον της Μονής του Σινά, έχοντας μάλιστα προσκτίσματα και λειτούργησε έως και τον 18ο αιώνα ως μονή, με μικρά συνοδεία, έχοντας κελιά, τράπεζα και λοιπούς χώρους, τους οποίους χρειάζεται μία ιερά μονή. Όμως κατά τη βαυαρική εποχή και μετά την ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα, όπου οι βαυαροί κατάργησαν πολλά μοναστήρια και απαλλοτρίωσαν της μοναστικές περιουσίες, τούτο όλο το συγκρότημα περιήλθε στη κερκυραϊκή κοινότητα και σήμερα να βρίσκεται στην ιδιοκτησία του δήμου. Ο Σεβασμιώτατος στη προσφώνηση του ευχαρίστησε το Θεό, διότι όλο το ερειπωμένο συγκρότημα και ο ιερός ναός αναστηλώθει και σήμερα έχουμε τη χαρά να τελούμε τα θυρανοίξια του αναστηλωθέντος ιερού ναού, τονίζοντας ότι οι ιεροί ναοί δεν μπορεί να είναι ιδιόκτητοι, αλλά οι πάντες να ανήκουν και στη λατρεία του Θεού και των ανθρώπων. Ιδιόκτητα είναι άλλα κτίρια. Οι τόποι λατρείας είναι κοινοί, στη λατρεία όλων των ανθρώπων. 

 Ο Σεβασμιώτατος στο τέλος συνεχάρη την κυρία Δήμαρχο, για τις ενέργειες, όπως όλους τους προηγουμένους οι οποίοι εργάστηκαν για να ολοκληρωθεί αυτό το έργο, όπως ευχαρίστησε και την υπουργό πολιτισμού κ. Μενδώνη, αλλά και την Περιφέρεια Ιονίων νήσων.

Η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στην Κέρκυρα

 Με ιδιαίτερη λαμπρότητα αλλά και συγκίνηση εορτάστηκε η εορτή, της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στην Κέρκυρα και ιδιαίτερα στο ιστορικό κέντρο της Κέρκυρας και στον βομβαρδισμένο από τον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, Ιερό ναό των Αγίων Πατέρων ο οποίος κατά την 14η Σεπτεμβρίου του 1943 βομβαρδίστηκε όλη η πόλη και ο ως άνω ιερός ναός ο οποίος αναστηλώθηκε και εγκαινιάσθηκε κατ’ αυτήν την ημέρα από τον μακαριστό Μητροπολίτη Κερκύρας κυρό Τιμόθεο.

Ο Σεβασμιώτατος στη θεία λειτουργία αναφέρθηκε στο ιστορικό της ευρέσεως του Τιμίου Σταυρού από την Αγία Ελένη και την Ύψωση από τον πατριάρχη Ιεροσολύμων Μακάριο. Το ζωοποιών ξύλο επί του οποίου θυσιάστηκε ο Ιησούς Χριστός, είναι το σύμβολο της νίκης κατά του θανάτου και της δωρεάς της αιωνιότητος στον άνθρωπο, αφού δια του σταυρικού θανάτου συμφιλίωσε, ο Ιησούς Χριστός τον πεπτωκότα άνθρωπο με τον ίδιο τον Δημιουργό Του, τον Θεό και έκτοτε έρευσαν τα ελέη του Θεού επί του Σταυρού και επλούτησαν την ανθρωπότητα. Έτσι μας εξαγόρασε από την δέσμευση που είχαμε από τον διάβολο που ο άνθρωπος με τη δική του θέληση παγιδεύτηκε και έγινε δέσμιος του Άδου. Όμως ο Θεός τον άνθρωπο τον δημιούργησε με τα δικά του χαρακτηριστικά, δίνοντας του, τον πλούτο της αγάπης και το δώρο του αυτεξουσίου. Όταν δεσμευθεί το αυτεξούσιο του ανθρώπου, τότε παύει να είναι κατ’ εικόνα Θεού και δεν έχει τη δυνατότητα της θέωσης. Σήμερα λοιπόν οι άνθρωποι ενώ ο Θεός, μας ελευθέρωσε, επανερχόμεθα στη δέσμευση την πνευματική, με αποτέλεσμα πολλές φορές να στερούμεθα και την δέσμευση την σωματική, όταν υποτασσόμεθα στα κελεύσματα για τον οποίων μας υπόσχονται ανετότερη και ασφαλέστερη ζωή. Όταν όμως ο άνθρωπος έχει χάσει το αυτεξούσιο του, το μέγιστο δώρο του θεού, τότε μοιάζει προς τα άλογα ζώα. Σήμερα λοιπόν, σας επαναλαμβάνω το του αποστόλου Παύλου (στήκετε τη ελευθερία , καὶ μὴ πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε).

  Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Μητροπολίτης τέλεσε την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού προσφέροντας προς ασπασμό στους πιστούς. το Τίμιο Ξύλο και την ευλογία του βασιλικού.