Η εορτή του Αποστόλου Ανδρέα στην Κέρκυρα

 Στην σημερινή εορτή του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου, η οποία είναι και η θρονική εορτή του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, λειτούργησε και ομίλησε στον Πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέου στην Περιοχή του Μανδουκίου της Πόλεως Κέρκυρας.

Έψαλλε η χορωδία της ενορίας του Αγίου Ιωάννου του Λάζου του Μανδουκίου, υπο τον χοράρχη κ. Κοντογούρη. Ο Εφημέριος του Ιερού Ναού, αιδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερος π. Δημήτριος Μουζακίτης, ετοίμασε την πανήγυρη του Ιερού Ναού μαζί με τους εκλεκτούς συνεργάτες του, και μαζί του συλλειτούργησαν και οι άλλοι εφημέριοι της περιοχής του Μανδουκίου.

Ο Σεβασμιότατος στην ομιλία του κατά την Θεία Λειτουργία, έλαβε αφορμή από το ευαγγελικό ανάγνωσμα, όπου αναφέρεται στην κλίση και την πρόσκληση του Αποστόλου Ανδρέα από τον Κύριο μας, τον Ιησού Χριστό. Οι αυτάδελφοι Ανδρέας και Πέτρος, παιδιά του φτωχού ψαρά της Βηθσαϊδά, του Ιωνά, είχαν αναζητήσεις πνευματικές εσωτερικές και γι αυτό με το άκουσμα του κηρύγματος του τιμίου Προδρόμου στην έρημο του Ιορδάνου, είχαν ενταχθεί στους μαθητές Του. Όταν ο Τίμιος Πρόδρομος απευθύνθηκε στους αυταδέλφους, κατέδειξε τον Ιησούν Χριστόν, και τους είπε «Ίδε ο Αμνός του Θεού» , και πραγματικά, ερώτησαν τον Ιησούν «Κύριε Που μένεις;

Ο Ιησούς τους απηύθυνε την πρόσκληση, και πήγαν και είδαν, και έλαβαν εμπειρία της θεότητος του Ιησού Χριστού, αφού παρέμειναν όλη την ημέρα μαζί του. Δεν εντάχθηκαν από την αρχή ως μαθητές του Κυρίου μας, αλλά μετά την σύλληψη και την καταδίκη του Τιμίου Προδρόμου, ακολούθησαν τον Ιησού ως μαθητές Του.

Μάλιστα δε, ο Ανδρέας ονομάζεται Πρωτόκλητος, διότι πρώτον εκείνον εκάλεσε στην ιδιότητα του μαθητού. Ο δε Ανδρέας αναγγέλει στον Πέτρο τον Αδελφό του, ότι «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν».

Αυτή η διαπίστωσις του Ανδρέα και η βεβαιότητα του, αντηχεί διαχρονικά στους ανθρώπους οι οποίοι διψούν για την αλήθεια και για την Παρουσία του Θεού στην ζωή τους. Ο Ανδρέας ανεζήτησε τον Ιησούν τον Μεσσία και τον ευρήκε, και έκτοτε παρέμεινε διαπαντός προσκολημμένος εις τον Ιησούν Χριστόν. 

Σήμερα πρέπει να διερωτηθούμε, υπάρχει η εσωτερική αναζήτηση του Θεού; Διψούμε για την Δικαιοσύνη; Για την Αλήθεια; Για την Αγάπη και την Ειρήνη στην ζωή μας;

Εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς όλοι μας, δεν υπάρχει αυτή η αναζήτησις και η δίψα του Αποστόλου Ανδρέου στον σύγχρονο άνθρωπο. Σήμερα αναμένουμε την ευεργεσία του Θεού στην ζωή μας χωρίς την αναζήτηση, χωρίς την απάρνηση του κακού μας εαυτού και της αμαρτίας. Όσο και αν ο σύγχρονος άνθρωπος προσπαθεί να ζήσει στην Δικαιοσύνη, στην Αλήθεια, στην Χαρά, στην Ειρήνη, χωρίς την παρουσία του Θεού, ο οποίος είναι η έκφρασις όλων των ανωτέρων δωρεών στη ζωή του ανθρώπου, απλώς κατορθώνει το αντίθετο. Ζει σε ένα συνεχή πόλεμο, ζει σε ένα συνεχόμενο ψεύδος, ζει με την κακία, το μίσος και την εμπάθεια, και όλα αυτά διότι δεν είμαστε ειλικρινείς στις αναζητήσεις μας. 

Ας μας φωτίσει ο Απόστολος Ανδρέας, ο οποίος περιήλθε όχι μόνο τα παράλια της Ασίας αλλά περιόδευσε και στις Βόρειες Χώρες, τη σημερινή Θράκη, την Κωνσταντινούπολη, τον Πόντο, την Σκυθία, τη σημερινή Ουκρανία, τη Ρουμανία και έφθασε μέχρι την Πάτρα, όπου και μαρτύρησε με σταυρικό Θάνατο. Γι αυτό και η Πάτρα σεμνύνεται για τον Πολιούχο της. Τόνισε μάλιστα στον δήμιο του, που του προέταξε το σταυρό για το μαρτύριο του, ότι εκείνος σε όλη του τη ζωή εκύρηξε τον σταυρό του Κυρίου, και τώρα θεώρησε ότι είναι τιμή το μαρτύριο του, να είναι σταυρικός θάνατος.

Στο τέλος ο Σεβασμιότατος ευχήθηκε στους εορτάζοντες και τις εορτάζουσες Χρόνια Πολλά, και να διέλθουμε εν ειρήνη το υπόλοιπο της σαρακοστής των Χριστουγέννων, ώστε να εορτάσουμε μα χαρά την μεγάλη εορτή της Γεννήσεως του Χριστού.

Η ΤΕΛΕΙΟΜΑΝΙΑ ΣΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

                Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι χαρακτηρίζονται από μία τελειομανία. Μεγαλωμένοι συνήθως με την πειθαρχία στην λεπτομέρεια, από γονείς απαιτητικούς ή σε ένα περιβάλλον στο οποίο το λάθος δεν γινόταν εύκολα αποδεκτό, προχωρούν στην ζωή τους αναζητώντας το ιδανικό. Έτσι φορτώνουν τον εαυτό τους με ένα συνεχές άγχος, γκρινιάζουν, αρνούνται να χαλαρώσουν, έχουν έναν μόνιμο φόβο ότι κάτι έχουν ξεχάσει ή κάτι δεν έχουν κάνει καλά, απέναντι στις προκλήσεις, απλούστερες και απαιτητικότερες,  προχωρούν με μια αγωνία και δυσκολεύονται πολύ να αποδεχτούν την όποια αποτυχία.  Το βλέπουμε αυτό σε κάποια παιδιά, τα οποία, όταν πρόκειται να γράψουν ένα διαγώνισμα στο σχολείο ή όταν έχουν εξετάσεις, ενώ και γνώσεις έχουν και προσπάθεια μελέτης ικανοποιητική έχουν καταβάλει, εντούτοις με τον φόβο της αποτυχίας…αποτυγχάνουν να πετύχουν το μέγιστο που μπορούν.

                Αυτή η τελειομανία επεκτείνεται και σε άλλες περιστάσεις της ζωής τους. Δυσκολεύονται να σχετιστούν, καθώς περνούν τους άλλους από την κρησάρα των απαιτήσεών τους, όχι για να έχουν επίγνωση των θετικών και των αρνητικών τους, αλλά για να τους αφήνουν στην άκρη. Συχνά κάνουν λανθασμένες επιλογές, επειδή αισθάνονται ότι κινδυνεύουν λιγότερο να δεθούν και να πληγωθούν. Χάνουν όμως πολύτιμο χρόνο, διότι εισέρχονται σε σχέσεις όχι μόνο χωρίς μέλλον, αλλά και χωρίς παρόν. Δεν μπορούν να ευχαριστηθούν την παρέα, διότι κάτι έχουν παρατηρήσει, συνήθως σωστό, και η σκέψη τους κολλά εκεί. Ένα "ναι μεν, αλλά…" κυριαρχεί, και όταν η σχέση διαλυθεί, διότι και ο άλλος δεν μπορεί να αντέξει μία μόνιμη, φανερή ή αφανή δεν έχει σημασία, διότι γίνεται αντιληπτή, κριτική και απόρριψη, στο τέλος θα φύγει, τότε ο/η τελειομανής μένει μόνος του/της.

                ΟΙ μεγαλύτεροι συνήθως θεωρούν τέτοια παιδιά υπεύθυνα, σοβαρά, μετρημένα, με στόχους και προσβλέπουν με  ελπίδες σ'  αυτά, ότι έχουν μεγάλες δυνατότητες. Αυξάνουν έτσι την ψυχολογική πίεση, διότι ο/η τελειομανής δεν δικαιούται να αποτύχει, διότι θα διαψεύσει προσδοκίες, όχι μόνο του εαυτού του/της, αλλά, κυρίως, όσων αισθάνεται ότι επενδύουν επάνω του/της, ότι περιμένουν! Και το άγχος γίνεται έτσι βραχνάς.

                Το ίδιο συμβαίνει και στην πνευματική ζωή. Η εικόνα ενός Θεού που είναι ένας πατέρας αυστηρός, που δεν θέλει τον άνθρωπο να σφάλλει, να αποτυγχάνει, που μετρά με απτές αποδείξεις στην συμπεριφορά μας το πόσο ανταποκρινόμαστε στις εντολές Του, στην πραγματικότητα καθιστά μέσα μας τον Θεό ως αρνητή της χαράς. Διότι οι χαρές βρίσκονται στα μικρά της καθημερινότητας, τα οποία χρειάζεται κάποιος μία χαλάρωση για να τα ζήσει. Όταν υπάρχει ένα μόνιμο άγχος τιμωρίας ή θανάτου, όταν πιεζόμαστε στην προοπτική ότι ο χρόνος τρέχει και πρέπει να αποδείξουμε στον Θεό ότι πιστεύουμε, τότε εύκολα οι μικρές δοκιμασίες της ζωής, ακόμη και οι μικροχαρές που ο άνθρωπος θέλει να βιώσει, γίνονται ένα άγχος ότι ο καιρός τρέχει και δεν κάνουμε τίποτα για την ψυχή μας, επομένως ο Θεός μάς περιμένει για να μας αποδώσει κατά τον χρόνο που χάσαμε.

                Είναι προφανώς άλλο η οργάνωση της ζωής μας, η σειρά, η επιμέλεια, και άλλο η αγωνία για την παραμικρή λεπτομέρεια. Ας μάθουμε να συγχωρούμε, διότι η ομορφιά κρύβεται στις ατέλειες, ας μάθουμε ότι και τα πιο τέλεια σχέδια στην ζωή θα έχουν κερκόπορτες, και με πνεύμα ευχαριστίας ας κάνουμε ό,τι μπορούμε, συγχωρώντας τους άλλους και τον εαυτό μας για ό,τι δεν είμαστε. Αυτός είναι και αυτό κάνει στην πραγματικότητα και ο Θεός που πιστεύουμε.

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην "Ορθόδοξη Αλήθεια"

στο φύλλο της Τετάρτης 30 Νοεμβρίου 2022

ΠΟΛΥΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

ΠΑΤΡΑ | Νέος Ι.Ν. Αγίου Ανδρέα - Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός

ΙΔΡΥΜΑ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΣ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΕΩΣ (Ι.Π.Ε) – ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ

 ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ

ΙΔΡΥΜΑ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΣ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΕΩΣ (Ι.Π.Ε) –

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

Με αισθήματα χαράς και με συγκίνηση ολοκληρώθηκε σήμερα Δευτέρα 28 Νοεμβρίου το εξ αποστάσεως Επιμορφωτικό Πρόγραμμα 35 διδακτικών ωρών που διοργάνωσε το Ίδρυμα Ποιμαντικής Επιμορφώσεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων, με τίτλο: «Συμβουλευτική σε Σύγχρονα Ζητήματα (εξομολογητική)», στο πλαίσιο της συγχρηματοδοτούμενης Πράξης «Προγράμματα Διά Βίου Μάθησης του Ανθρώπινου Δυναμικού της Εκκλησίας – Ανάπτυξη Ανοιχτών Διαδικτυακών Μαθημάτων» (κωδικός ΟΠΣ 5073422) του επιχειρησιακού προγράμματος «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση 2014-2020».

Η τελευταία συνάντηση του προγράμματος ξεκίνησε την 11η πρωΐνή παρουσία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου, ο οποίος αναφέρθηκε στα οφέλη του εν λόγω επιμορφωτικού προγράμματος για την τοπική Εκκλησία και κατ΄ επέκταση στην κοινωνία. Έκανε ένα σχολιασμό στη θεματική του προγράμματος, παραθέτοντας δικές του εμπειρίες από την εξομολόγηση, ζήτησε από τους ιερείς να έχουν πνεύμα μαθητείας, για να ωφελούνται από τέτοιες ευκαιρίες, ενώ επεσήμανε ότι η πνευματική πατρότητα είναι γεγονός μεγάλης σημασίας για την ζωή της Εκκλησίας και εκτός από την φώτιση του Θεού, χρειάζεται η κατάρτιση των κληρικών. Δεν πρέπει οι πατέρες να επαναπαύονται σε όσα γνωρίζουν, αλλά να επιδιώκουν να προσθέτουν στην μάθησή τους.  Ζήτησε και από τους ίδιους να εξομολογούνται, για να προοδεύουν πνευματικά.  Τέλος, ευχαρίστησε τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο,  για την σπουδαιότητα της ύπαρξης του Ι.Π.Ε. και την προσφορά του στους κληρικούς όλων των Μητροπόλεων, ανά την επικράτεια, με την δυνατότητα να λαμβάνουν πιστοποιημένη επιμόρφωση και να ενισχύουν τα ιερατικά τους καθήκοντα. Ευχαρίστησε ακόμη τον διευθυντή  του ΙΠΕ Αρχιμ.  Θεολόγο Αλεξανδράκη, για την συνεχή παρουσία του στις επιμορφώσεις που έλαβαν χώρα στην νήσο Κέρκυρα, καθώς και τον Πρωτ. Θεμιστοκλή Μουρτζανό, Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας, ο οποίος με την πλήρη καθοδήγηση, την εμπειρία, και άοκνη φροντίδα του Σεβασμιωτάτου, μερίμνησε για την λειτουργικότητα του συνολικού εγχειρήματος οργανώνοντας το πρόγραμμα ως Συντονιστής του και όλους τους εκλεκτούς επιμορφωτές για την πολύτιμη συμβολή τους στο πρόγραμμα.

 Στη συνέχεια ο Διευθυντής του Ι.Π.Ε. Αρχιμ. Θεολόγος Αλεξανδράκης λαμβάνοντας τον λόγο ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο για την νέα επιτυχημένη συνεργασία του Ι.Π.Ε. μετά της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας, ευχήθηκε δε με την ευκαιρία της επετείου της εικοσαετούς  Ποιμαντορίας, ο Θεός να του χαρίζει έτη πολλά και ευλογημένα επ΄ αγαθώ της Αγίας Εκκλησίας μας.

Κατόπιν, ο Σεβασμιώτατος επέδωσε στους συμμετέχοντες τις πιστοποιήσεις του προηγούμενου προγράμματος για την Οργάνωση και Διοίκηση της Ενορίας.

Ακολούθησε η εισήγηση του π. Θεολόγου Αλεξανδράκη,  με τίτλο: «Η πνευματική υποστήριξη στη σύγχρονη κοινωνία», κατά την οποία ανέπτυξε με σύγχρονο λόγο την σύγχυση που βρίσκεται σήμερα ο άνθρωπος και ανέδειξε τα σημεία εκείνα κατά τα οποία η Εκκλησία αποτιμάται, ως συλλογικό γεγονός, με στόχο και ποιμαντικό μήνυμα την διαρκή υπενθύμιση του εκκλησιαστικού γεγονότος της σωτηρίας του προσώπου. Τέλος, έγινε μια ανακεφαλαίωση των βασικών θεμάτων που αναπτύχθηκαν κατά την υλοποίηση του προγράμματος εστιάζοντας σε βασικά λειτουργικά θέματα που απασχολούν τους κληρικούς σήμερα και  προχώρησε στη διαδικασία αξιολόγησης των εκπαιδευομένων με ανατροφοδότηση των στόχων του προγράμματος.

Στο τέλος, έγινε και η αξιολόγηση του προγράμματος από τους συμμετέχοντες.

Κυριακή ΙΓ’ Λουκά στην Κέρκυρα-Επιμνημόσυνη Δέηση στον Νικηφόρο Θεοτόκη

     Σήμερα Κυριακή ΙΓ’ Λουκά, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, λειτούργησε και ομίλησε στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στο Πλακάδο του Αγίου Σπυρίδωνος.

 Σ΄αυτόν το ναό εκύρηττε ο Νικηφόρος Θεοτόκης, ο οποίος γεννήθηκε στην Κέρκυρα, εφημέρευσε, και υπήρξε φλογερός Ιεροκύρηκας στον ως άνω Ιερό Ναό. 

Κατά την Θεία Λειτουργία παρόντες ήσαν ο Βουλευτής Κέρκυρας Αλέξανδρος Αυλωνίτης, η Δήμαρχος Κεντρικής Κέρκυρας κ. Μερόπη Υδραίου, οι Αντιπεριφερειάρχες κ. Κώστας Ζορμπάς και Μελίτα Ανδριώτου, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Δημήτριος Μεταλληνός, ο πρώην δήμαρχος κ. Ιωάννης Τρεμπεκλής, ο Περιφερειακός Διοικητής Πυροσβεστικών υπηρεσιών κ. Κολοβός, και άλλοι εκπρόσωποι των τοπικών και άλλων φορέων του νησιού μας.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος μετά του εκλεκτού εφημερίου και ρέκτου της ενορίας, πρωτοπρεσβυτέρου π. Αθανασίου Κοκκινόπουλου, τέλεσε μνημόσυνο υπερ αναπαύσεως της ψυχής του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Σλαβινίου και Χερσώνος, και αργότερον Αστραχάν, Νικηφόρου Θεοτόκη. 

Ειρήσθω, πριν την εκκκλησιαστική και την πολιτική κρίση μεταξύ της Ρωσίας και Ουκρανίας, σε παλαιότερη μετάβαση της Ιεράς Μητροπόλεως μας, στην Ιερά Μονή του Αγίου Δανιήλ στην Μόσχα, στην οποία ήταν ηγούμενος μετά την παραίτηση του από την Αρχιεπισκοπή Αστραχάν ο Νικηφόρος Θεοτόκης και ετάφη εκεί,η Ιερά Μητρόπολις μας αιτήθηκε ένα μέρος των λειψάνων του Νικηφόρου Θεοτόκη, προκειμένου να κατατεθούν σε κρύπτη εντός του Ιερού Ναού του Αγίου Ιωάννου, όπερ και εγένετο σήμερα μετά την επιμνημόσυνη δέηση.

Κατά την Θεία Λειτουργία, ο Σεβασμιώτατος έλαβε αφορμή από το Ευαγγελικό ανάγνωσμα του Πλουσίου Νομικού της Παραβολής και αφού δι’ ολίγων αναφέρθηκε στο γεγονός, και στον διάλογο ο οποίος ανεπτύχθη μεταξύ του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και του νέου Νομικού, ο οποίος είχε μεταφυσικές ανησυχίες περί της ζωής της αιωνιότητος, ο Κύριος μας με δύο λέξεις απευθύνθηκε σε εκείνον «Δεύρο ακολούθει μοι». Εάν θέλεις να γίνεις μέτοχος της Βασιλείας των Ουρανών πρέπει να αποδεσμευτείς από τα επίγεια και τα εγκόσμια και εμπρός να με ακολουθήσεις. Ο Κύριος μας χωρίς περιστροφές, με τον ίδιο τρόπο απλά και σύντομα, απευθύνθηκε και στους πρώτους μαθητές Του πλησίον της λίμνης Γεννησαρέτ. 

«Δεύρο ακολούθει μοι», την ίδια πρόσκληση απηύθυνε και στον Πλούσιο Λευί, με τα ίδια ακριβώς λόγια.

Και σήμερα λοιπόν, με τέτοια απλότητα προσκαλεί τον νέον. Στον Λόγο λοιπόν περί πλούτου, δεν ήταν και δεν είναι το εμπόδιο ο πλούτος ή η φτώχεια για τον καθένα μας για να γίνει μέτοχος της Βασιλείας του Θεού. Διότι και σήμερα όπως τότε, υπήρχαν και υπάρχουν κακοί πλούσιοι, και καλοί πτωχοί. Όπως και το αντίθετο, καλοί πλούσιοι και κακοί πτωχοί. Το θέμα μας όμως, εστιάζεται σε κάποιο άλλο σημείο. Το «ετι εν σοι λείπει», μπορούμε να το ερμηνεύσουμε με τέσσερις έννοιες.

Την ευθύνη, το να είναι κανείς πλούσιος, να έχει δηλαδή υλικά αγαθά, χρειάζεται υπευθυνότητα για να τα διαχειριστεί και όχι ανευθυνότητα. Εκείνος ο οποίος αντιλαμβάνεται ότι τίποτα δεν είναι δικό μας στην παρούσα ζωή, αλλά τα πάντα ανήκουν στο δημιουργό πατέρα μας, και απλά μας αναθέτει την ευθύνη της διαχειρίσεως των υλικών αγαθών, χωρίς αυτά να τα οικειοποιούμεθα, αλλά να γινόμαστε οι διαχειριστές των, κάνοντας κοινωνούς όλους τους ανθρώπους, και αισθανόμενοι την ανάγκη της εν Χριστώ κοινωνίας.

Δευτέρα έννοια η Δικαιοσύνη, το ότι κάποιος είναι πλούσιος η ακόμη και πτωχός σε υλικά αγαθά. Χρειάζεται να έχουμε την αίσθηση της Δικαιοσύνης του Θεού προκειμένου να μην είμαστε άδικοι απέναντι στους αδερφούς μας. Αν σήμερα συναντούμε την κοινωνική αδικία και την ανισότητα ανάμεσα στους ανθρώπους αλλά και τους λαούς της γης, αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν ζούμε την Δικαιοσύνη του Θεού.

Τρίτον, η Ελευθερία, μας την χάρισε ο Θεός για να μπορούμε να ζούμε την Ελευθερία και όχι την ασυδοσία και την κατάχρηση αυτού του μεγάλου δώρου του Θεού, που νομίζοντας ότι η οποιαδήποτε συμπεριφορά μας, έναντι των αδελφών μας με την έννοια της Ελευθερίας η οποία μας βολεύει, καταντά δουλεία και καταδυνάστευση ανάμεσα στους ανθρώπους.

Τέταρτη έννοια η Αγάπη, που ο ίδιος ο Θεός είναι Αγάπη, μας την χάρισε για να είναι γνώμονας στην πορεία της ζωής μας. Εάν έχουμε αληθινή αγάπη, τότε οδηγούμεθα στην διάκριση της διαχείρισης, είτε του πλούτου είτε της πτωχείας μας. Η Αγάπη είναι εκείνη η οποία σβήνει την απόσταση μεταξύ των ανθρώπων και των λαών. Εάν σήμερα επαναλαμβάνουμε ότι η αγάπη των πολλών εψύγη, δηλαδή πάγωσε, αυτό σημαίνει ότι η κοινωνία μας πλέον, βρίσκεται σε μια πορεία η οποία δεν οδηγεί στην λύτρωση.

Στο τέλος ο Σεβασμιότατος, αναφέρθηκε στην προσωπικότητα του Νικηφόρου Θεοτόκη, του Δασκάλου του Γένους, ο οποίος μέσα από τις πολλές επιστήμες τις οποίες σπούδασε στην Ιταλία, τις αξιοποίησε με την χάρη της Ιεροσύνης για να γίνει ένας Διαφωτιστής και Διδάσκαλος του Γένους μας. Αυτή την κληρονομιά μας άφησε και οφείλουμε να την αξιοποιήσουμε.

Μετά την Θεία Λειτουργία, όλοι οι εκπρόσωποι των τοπικών φορέων καθώς και η Περιφερειάρχης κ. Ρόδη Κράτσα, και ο Βουλευτής Κέρκυρας κ. Στέφανος Γκίκας, ο Περιφερειακός Διευθυντής της Εκπαίδευσης κ. Πέτρος Αγγελόπουλος και πολλοί άλλοι, συνήλθαν στο Μέγαρο της Φιλαρμονικής Εταιρείας « Μάντζαρος» όπου εκεί υπήρξε το σπίτι του Νικηφόρου Θεοτόκη, μέσα στο οποίο γεννήθηκε το 1731 και ανδρώθηκε.

Ακολούθησε φιλολογικό μνημόσυνο με ομιλητές τον Πρόεδρο της Φιλαρμονικής Εταιρείας « Μάντζαρος» κ. Ιωάννη Τριβιζά, τον πρώην Πρόεδρο της αναγνωστικής εταιρείας, κ. Ιωάννη Πιέρρη, και τον Γραμματέα της Ιεράς μας Μητροπόλεως κ. Κωνσταντίνο Θύμη, Θεολόγο-Ιστορικό. 

Η εκδήλωσε τελείωσε με συναυλία από τη Φιλαρμονική Εταιρεία «Μάντζαρος», και στο τέλος επισφράγισε την εκδήλωση ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος.

2022-11-27 ΚΥΡΙΑΚΉ ΙΓ' ΛΟΥΚΑ

Κήρυγμα Αποστολικό Κυριακής ΚΔ’ Επιστολών (27–11– 2022)

«Αὐτός γαρ ἐστίν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἕν»

Αγαπητοί μου αδελφοί, ο συνεχής πόθος και η ασίγαστη αγωνία και επιθυμία των ανθρώπων μέσα στην ιστορία υπήρξε η πραγματοποίηση της ειρήνης ως ένα μόνιμο και συνεχές γεγονός.

Οι πόλεμοι, οι αναστατώσεις και τα φοβερά εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί στην ανθρώπινη ιστορία αλλά και η συνέχιση αυτή της πορείας των λαών και των ανθρώπων, έχουν κάνει την ειρήνη το πολύτιμο και πολυπόθητο αγαθό.

Ειρήνη και αγάπη είναι τα μεγαλύτερα αγαθά για την διατήρηση του κόσμου. Όπως τα βασικά αγαθά για την συντήρηση του ανθρώπινου σώματος είναι το ψωμί και το λάδι, έτσι και η ειρήνη και η αγάπη είναι τα αγαθά συντήρησης του  κόσμου.

Μεταξύ των μεγάλων δωρεών του Θεού είναι η αγάπη που πρόσφερε. Να θυμηθούμε τον Αγγελικό ύμνο που άκουσαν για πρώτη φορά οι άνθρωποι ποιμένες στην Βηθλεέμ κατά την Γέννηση του Κυρίου μας: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».

Αλλά και ο Κύριος μας πολλάκις μίλησε για την ειρήνη στους μαθητές Του, ιδιαίτερα δε μετά την Ανάσταση Του: «εἰρήνη τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν». Όντως ο Κύριός μας είναι η προσωποποιημένη αγάπη· έτσι και η ειρήνη. Αυτό μας λέγει ο Απ. Παύλος στο σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα που ακούσαμε αδελφοί: «Αὐτός γαρ ἐστίν ἡ εἰρήνη ἡμῶν».

Η παρουσία του Χριστού μας στον κόσμο και η σταυρική του θυσία ένωσε τους δύο αντιμαχόμενους κόσμους εις ενότητα μίαν «ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἕν». Η προχριστιανική εποχή θεωρείται μια εποχή όπου ο Ιουδαϊκός και ο εθνικός κόσμος, ο κόσμος του Νόμου και ο κόσμος της ειδωλολατρίας, ήταν διχασμένοι, γεμάτοι από έχθρα και αδικία.

Ο Χριστός μας γκρέμισε το μεσότοιχον της έχθρας και δημιούργησε ενότητα μίαν. «Το μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας» για να δημιουργήσει μια νέα ανθρωπότητα βασισμένη στην ειρήνη και την αγάπη των καρδιών και την δια του Αγ. Πνεύματος ενότητα. Ο ίδιος αδελφοί έγινε το βασικό λιθάρι της γωνίας που κρατά ολόκληρο το οικοδόμημα της Εκκλησίας με θεμέλια τους προφήτες και τους Αποστόλους.

Όμως και εμείς όλοι οι Χριστιανοί μέσα στην ζωή και την πορεία της Εκκλησίας μας είμαστε μέτοχοι και συνεχιστές αυτού του μεγάλου οικοδομήματος της πνευματικής κατοικίας του Θεού.

Αδελφοί μου, ήλθε ο Χριστός μας με το κήρυγμά του, την πνοή αγάπης και αδελφοσύνης, έριξε τους φραγμούς της έχθρας, έτσι ώστε ο Απ. Παύλος να διακηρύττει: «οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ιουδαίος…  αλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός». Ήλθε ο Χριστός όχι να ενώνει λαούς με το ίδιο χρώμα, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι η λευκότητα της ψυχής. Ήλθε ο Χριστός μας να καταργήσει την διαφορά σε προνομιούχους και δυναστευομένους, σε ελεύθερους και δούλους: «οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος» διακηρύττει ο Απ. Παύλος. «Οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θήλυ».

Την μοναδική ευεργετική επανάσταση που έγινε ποτέ δημιούργησε και πραγματοποίησε η Χριστιανική πίστη και η Εκκλησία. Δυστυχώς στην πορεία της ιστορίας παρουσιάστηκαν φαινόμενα αμαύρωσης του Χριστιανικού μηνύματος από ανθρώπους και λαούς που δεν έβαλαν στην καρδιά τους την ειρήνη και την αγάπη του Χριστού. Είναι όλοι εκείνοι που δεν συγκαταλέγονται στην χορεία των ανθρώπων του Χριστού.

Ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει «αν η ειρήνη βασισθεί στον άνθρωπο γρήγορα καταλύεται, αν βασισθεί στον Θεό δεν καταλύεται ποτέ». Γι’ αυτό αδελφοί μου ας βάλουμε στην καρδιά μας την ειρήνη του Χριστού και στις μεταξύ μας σχέσεις. Ας μάθουμε να προσευχόμαστε για την ειρήνη του σύμπαντος κόσμου ώστε ο Θεός να αμβλύνει τα μίση μεταξύ των ανθρώπων και των λαών.

Αμήν!

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής ΙΓ´ Λουκά (ιη´ 18-27) Ο πλούσιος νεανίσκος

Το Ευαγγέλιο Κυριακής ΙΓ´ Λουκά 27-11-2022

Καὶ ἐπηρώτησέ τις αὐτὸν ἄρχων λέγων· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς, ὁ Θεός. τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου. ὁ δὲ εἶπε· Ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι.

ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα. Ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· Πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· Καὶ τίς δύναται σωθῆναι; ὁ δὲ εἶπε· Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν.

Απόδοση σε νεολληνική το Ευαγγέλιο Κυριακής ΙΓ´ Λoυκά

Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα

Και τον ηρώτησε κάποιος άρχων, λέγων· «Διδάσκαλε αγαθέ, τι πρέπει να κάμω, δια να κληρονομήσω την αιώνιον ζωήν;» Είπε δε προς αυτόν ο Ιησούς· «εφ’ όσον με θεωρείς απλούν άνθρωπον, διατί με ονομάζεις αγαθόν; Κανένας δεν είναι απολύτως αγαθός, στον οποίον και να ταιριάζη πλήρως το όνομα αυτό, ει μη μόνον ο Θεός. Γνωρίζεις τας εντολάς· να μη μοιχεύσης, να μη φονεύσης, να μη κλέψης, να μη ψευδομαρτυρήσης, να τιμάς τον πατέρα σου και την μητέρα σου». Εκείνος δε είπε· «όλα αυτά τα εφύλαξα εκ νεότητός μου». Όταν ήκουσε τα λόγια αυτά ο Ιησούς του είπε· «ένα ακόμα σου λείπει· όλα όσα έχεις πώλησέ τα και μοίρασέ τα στους πτωχούς και θα αποκτήσης έτσι θυσαυρόν στον ουρανόν και εμπρός ακολούθησέ με ως πιστός και υπάκουος μαθητής μου».

Εκείνος, όταν ήκουσε αυτά, ελυπήθηκε βαθύτατα· διότι ήτο πολύ πλούσιος και είχε προσκόλλησιν εις τα πλούτη του. Όταν δε τον είδε ο Ιησούς καταλυπημένον να φεύγη, είπε στους μαθητάς του· «πόσον δύσκολα αυτοί που έχουν τα χρήματα θα μπουν εις την βασιλείαν του Θεού! Διότι είναι ευκολώτερον να περάση μια γκαμήλα από την μικρή τρύπα που ανοίγει ένα βελόνι, παρά ένας πλούσιος να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού». Εκείνοι δε που τον ήκουσαν είπαν· «και ποιός είναι δυνατόν να σωθή, αφού λίγο-πολύ όλοι ανακατευόμεθα με τα χρήματα και ελκυόμεθα από τα χρήματα;» Ο δε Κυριος είπεν· «τα αδύνατα δια τους ανθρώπους είναι κατορθωτά και δυνατά στον Θεόν».

Ο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

" Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν ἑαυτῷ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην, καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺς ἀμφοτέρους ἐν ἑνὶ σώματι τῷ Θεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ, ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ" (Εφεσ. 2, 14-16)

"Ὁ Χριστὸς πραγματικὰ εἶναι γιὰ μᾶς ἡ εἰρήνη. Αὐτὸς ἔκανε τοὺς δύο ἀντιμαχόμενους κόσμους ἕναν λαὸ καὶ γκρέμισε μὲ τὸν σταυρικό του θάνατο ὅ,τι σὰν τεῖχος τοὺς χώριζε καὶ προκαλοῦσε ἔχθρα μεταξύ τους. Κατήργησε δηλαδὴ τὸν ἰουδαϊκὸ νόμο τῶν ἐντολῶν καὶ τῶν διατάξεων, γιὰ νὰ δημιουργήσει μὲ τὸ ἔργο του ἀπὸ τὰ δύο ἐχθρικὰ μέρη, ἀπὸ τοὺς ᾿Ιουδαίους καὶ τοὺς ἐθνικούς, μία νέα ἀνθρωπότητα, φέρνοντας τὴν εἰρήνη. Κι ἀφοῦ θανάτωσε μὲ τὸν σταυρό του τὴν ἔχθρα, ἕνωσε τοὺς δύο πρώην ἐχθροὺς σὲ ἕνα σῶμα καὶ τοὺς συμφιλίωσε μὲ τὸν Θεό"

            Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι στους καιρούς μας, οι άνθρωποι υπάρχουμε έχοντας για τον εαυτό ας μία κλήση. Αυτήν μας την έδωσε ο Χριστός, όταν δημιούργησε τον κόσμο και τον άνθρωπο. Είναι η κλήση να γίνουμε καινούργιοι άνθρωποι. Να κατανοήσουμε εντός μας ότι έχουμε να λύσουμε το μεγάλο ερώτημα: "υπάρχει Θεός για μας;". Αν η απάντηση είναι καταφατική, τότε προκύπτει ένα δεύτερο ερώτημα. Τι κάνουμε με την ελευθερία που μας δόθηκε να ζητούμε την ενεργοποίηση της εικόνας Του εντός μας, για να φτάσουμε στην ομοίωσή Του; Υπάρχουμε, άραγε, για να βλέπουμε τα πάντα με την προοπτική του εαυτού μας ως ενός μικρού θεού; Του εαυτού μας που, παρότι έχει αρχή και τέλος κατά τον χρόνο της ζωής, εντούτοις πιστεύουμε ότι έχουμε καιρό ή το τέλος δεν θα έρθει ποτέ ή, ακόμη κι αν έρθει, θα είναι τέλος της ύπαρξής μας, ο σωματικός και ψυχικός μας μηδενισμός; Ή, μήπως υπάρχουμε για να συναντούμε τον Θεό και τον πλησίον μας σε μία συνεχή υπέρβαση του παλαιού ανθρώπου, του παλαιού εαυτού, για την οικοδόμηση ενός καινούργιου ανθρώπου, ο οποίος με την αγάπη θα εμπιστευθεί τον Θεό και θα μοιραστεί με τον πλησίον όσο περισσότερα αντέχει, ει δυνατόν τα πάντα;

            Αν η απάντηση είναι και πάλι καταφατική, χρειάζεται να κατανοήσουμε και ένα τρίτο σημείο. Ότι η όλη πορεία της ζωής μας θα είναι ένας συνεχής πόλεμος, μία συνεχής σύγκρουση ανάμεσα στον άνθρωπο που θεοποιεί τις αισθήσεις του, θεοποιεί την φύση ως δικαίωμα του ισχυρότερου να ικανοποιεί τις επιθυμίες του, ακόμη και εις βάρος του άλλου, "σαν το μεγάλο ψάρι να κατατρώγει το μικρό" (όπου μεγάλο ψάρι ο ισχυρός οικονομικά, ψυχολογικά,  κοινωνικά, σωματικά άνθρωπος, ο οποίος συναντά και συμπράττει με αντίστοιχους της ιδίας κατηγορίας, και υποτάσσει στις επιθυμίες του κάθε αδύναμο), με την δύναμη ή της εξουσίας  ή της χειριστικότητας, και στον άνθρωπο ο οποίος επικαλείται νόμους θεϊκούς, εντολές όχι αγάπης, αλλά τυπικότητας και συμπεριφοράς, για να αποδείξει την υπεροχή του και να αισθάνεται ότι δικαιούται την εύνοια του Θεού. Αυτός ο πόλεμος μάς καθιστά είτε απόμακρους του ουρανού είτε θρησκευτικά αυτάρκεις.

            Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας στους Εφεσίους, επισημαίνει ότι σ'  αυτόν τον πόλεμο δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη άνευ του προσώπου του Χριστού. Ο Χριστός είναι ο νικητής του θανάτου. Συμφιλίωσε έτσι τον νικημένο από τον σωματικό και, κυρίως, τον πνευματικό θάνατο της αυτοθέωσης άνθρωπο με τον Θεό, αλλά και κατήργησε την αυτάρκεια που αισθάνονταν οι τηρητές του μωσαϊκού νόμου, καθώς θεωρούσαν τον Θεό δικό τους και αρνούνταν την εικόνα Του στους άλλους, τους ξένους, τους ειδωλολάτρες.

            Ο Χριστός επάνω στον σταυρό ένωσε τον άνθρωπο τόσο με τον Θεό, όσο και τον πλησίον, τον κάθε πλησίον. Έφερε την δική Του ειρήνη. Δείχνει αυτόν τον δρόμο στον καθέναν μας, ώστε να γίνει ο καινούργιος άνθρωπος της αγάπης, της ταπείνωσης, της καταλλαγής, της ειρήνης. Ο άνθρωπος της εμπιστοσύνης σ' Εκείνον για κάθε λεπτομέρεια της ζωής. Όχι ο άνθρωπος της απουσίας του κόπου ή της παραίτησης από τον αγώνα της ζωής, αλλά ο άνθρωπος που θυμάται ότι τα πάντα είναι η αγάπη.

            Η ειρήνη του Χριστού έρχεται σε όλες τις πτυχές της ζωής μας. Έρχεται στην ενότητα σώματος και ψυχής, όταν οι επιθυμίες μας δεν λειτουργούν ως άκριτος οδηγός απόλαυσης, αλλά ως χαρά που συνυπάρχουμε, αγάπη και μοίρασμα σώματος και ψυχής, ως κοινωνία δηλαδή προσώπων. Και ειρηνεύουμε εντός μας, για να συνδράμουμε και στην εξωτερική ειρήνη. Διότι αυτός που δεν κινείται με γνώμονα το "εγώ" του, αλλά με την έγνοια για τον άλλο, τον κάθε άλλο, τότε λειτουργεί ειρηνικά. Ακόμη κι αν η αλήθεια πονά, τόσο τον ίδιο όσο και τον συνάνθρωπο, θα την πει, θα την υποστηρίξει, θα παλέψει γι'  αυτήν. Με σεβασμό όμως στην ελευθερία του άλλου, ακόμη κι αν αυτό φέρνει λύπη. Γι'  αυτό και ο καινούργιος άνθρωπος περνά από τον σταυρό, ακολουθώντας τον Χριστό σε κάθε στιγμή της ζωής.

            Κληθήκαμε να γίνουμε καινούργιοι άνθρωποι. Ας μην το λησμονούμε, αλλά με την κοινωνία με τον Χριστός εντός της Εκκλησίας ας κάνουμε κάθε στιγμή καινούργιες αρχές, καινούργια βήματα.

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

27 Νοεμβρίου 2022

Κυριακή ΙΓ' Λουκά

Ο Απόστολος Κυριακής ΙΓ´ Λουκά 27-11-2022 (Εφεσ. β΄ 14-22)

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής ΙΓ´ Λουκά

Αδελφοί, Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν ἑαυτῷ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην, καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺς ἀμφοτέρους ἐν ἑνὶ σώματι τῷ Θεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ, ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ· καὶ ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ τοῖς ἐγγύς, ὅτι δι’ αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ Πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα.

Ἂρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι, ἀλλὰ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ, ἐποικοδομηθέντες ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾧ πᾶσα ἡ οἰκοδομὴ συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναὸν ἅγιον ἐν Κυρίῳ· ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι.

Απόδοση σε νεοελληνική ο Απόστολος Κυριακής ΙΓ´ Λουκά

Αδελφοί, ὁ Χριστός πραγματικά εἶναι γιά μᾶς ἡ εἰρήνη. Αὐτός ἔκανε τούς δύο ἀντιμαχόμενους κόσμους ἕνα λαό καί γκρέμισε μέ τό σταυρικό του θάνατο ὅ,τι σάν τεῖχος τούς χώριζε καί προκαλοῦσε ἔχθρα μεταξύ τους. Κατήργησε δηλαδή τόν ἰουδαϊκό νόμο τῶν ἐντολῶν καί τῶν διατάξεων, γιά νά δημιουργήσει μέ τό ἔργο του ἀπό τά δύο ἐχθρικά μέρη, ἀπό τούς Ἰουδαίους καί τούς ἐθνικούς, μία νέα ἀνθρωπότητα, φέρνοντας τήν εἰρήνη. Κι ἀφοῦ θανάτωσε μέ τό σταυρό του τήν ἔχθρα, ἕνωσε τούς δύο πρώην ἐχθρούς σέ ἕνα σῶμα καί τούς συμφιλίωσε μέ τό Θεό. Ἔτσι, ὁ Χριστός ἦρθε κι ἔφερε τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς εἰρήνης σ΄ ἐσᾶς τούς ἐθνικούς, πού ἤσασταν μακριά ἀπό τό Θεό, καί σ΄ ἐσᾶς τούς Ἰουδαίους, πού ἤσασταν κοντά του. Πραγματικά διά τοῦ Χριστοῦ μποροῦμε μ΄ ἕνα πνεῦμα καί οἱ δύο, ἐθνικοί καί Ἰουδαῖοι, νά πλησιάσουμε τόν Πατέρα.

Δέν εἶστε, λοιπόν, πιά ξένοι καί χωρίς δικαιώματα, ἀλλά ἀνήκετε στό λαό τοῦ Θεοῦ, στήν οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ. Προστεθήκατε κι ἐσεῖς στό οἰκοδόμημα πού ἔχει θεμέλιο τούς ἀποστόλους καί τούς προφῆτες κι ἀκρογωνιαῖο λίθο αὐτόν τόν ἴδιο τό Χριστό. Μ΄ αὐτόν ὁλόκληρο τό οἰκοδόμημα δένεται καί μεγαλώνει, ὥστε νά γίνει ναός ἅγιος γιά τόν Κύριο. Ὁ Κύριος οἰκοδομεῖ κι ἐσᾶς μαζί μέ τούς ἄλλους, γιά νά γίνετε πνευματική κατοικία τοῦ Θεοῦ.

2022-11-26 ΑΓΙΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΎ

2022-11-25 ΕΣΠΕΡΙΝΌΣ ΑΓΊΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

Κερκύρας Νεκτάριος: Η σημερινή κοινωνία είναι μια κοινωνία συμβιβασμού

    Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος λειτούργησε και ομίλησε στον Ιερό Ναό του Αγίου Ελευθερίου Πόλεως, όπου προσωρινά φιλοξενείται η Αγία Αικατερίνη από τον Πλησιέστερο Ιερό Ναό, ο οποίος ανακαινίζεται εκ βάθρων και δεν εδόθη ακόμη εις την Λατρείαν.

Κατά την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία υπήρξε μεγάλη συμμετοχή των πιστών, καθώς και της Δημάρχου κεντρικής Κέρκυρας κ. Μερόπης Υδραίου, του Βουλευτού Κέρκυρας κ. Στέφανου Γκίκα και του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Δημητρίου Μεταλληνού.

Κατά την Θεία Λειτουργία έψαλλε η χορωδία του Ιερού Ναού υπό την Διεύθυνση του κ. Ιωάννου Καρύδη. 

Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην προσωπικότητα της Αγίας Αικατερίνης, η οποία μαρτύρησε τον 4Ο αιώνα. Στην Ορθόδοξη εικόνα εμφανίζεται με βασιλικό στέμμα αφού είχε ευγενική καταγωγή και καθώς είχε την θύραθεν παιδεία και μόρφωση δίπλα της στην Ιερά εικόνα, υπάρχουν βιβλία. Έτσι ονομάστηκε πάνσοφος και η εικόνα της συμπληρώνεται από τον τροχό του μαρτυρίου της, αποδεικνύοντας το μαρτυρικό τέλος, το οποίο συνέβη στην πόλη της Αλεξάνδρειας απ’ όπου και καταγόταν.

Η Ιερά Παράδοσις θέλει οι άγγελοι του Θεού να μεταφέρουν το Ιερό λείψανό της στις κορυφές του Όρους Σινά, προκειμένου να μην βεβηλωθεί από τους ειδωλολάτρες, οι οποίοι την οδήγησαν στο μαρτύριο, και έπειτα από αιώνες το σώμα της το μετέφεραν στην Παλαίφατη και ιστορική μονή του Σινά οι πατέρες αυτής, το οποίο διατηρούσε την αφθαρσία και την ευωδία της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος.

Ο Σεβασμιώτατος υπενθύμισε στο εκκλησίασμα ότι στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, οι πιστοί χριστιανοί συγκεντρωνόταν πάνω από τους τάφους των μαρτύρων, οι οποίοι κατά κανόνα ήταν στις κατακόμβες. Εκεί τελούσαν την Θεία Λειτουργία και συνέτρωγαν όλοι μαζί, τα λεγόμενα Νεκρόδειπνα. Σήμερα λοιπόν, η Αγία Μεγαλομάρτυς Αικατερίνη, μας συγκεντρώνει γύρω από το μαρτύριο της, για να γίνουμε μέτοχοι της επουράνιας και αφθάρτου τραπέζης του Μυστικού Δείπνου του Κυρίου μας.

Όσο λοιπόν και εάν οι αυτοκράτορες πρόβαλλαν τον εαυτό τους επειδή είχαν την ισχύν και την δύναμιν ως Θεό, και επέβαλαν στους ανθρώπους να υποταχθούν στα κελεύσματα τους, οι Χριστιανοί όταν εμπνεύστηκαν από την Ανάσταση του Κυρίου μας, της αφθάρτου και αιώνιας ζωής, της αναστημένης και ελπιδοφόρας ζωής, με ανδρείο φρόνημα αντιτάχθηκαν στα κελεύσματα και την υποταγή των αυτοκρατόρων. Προτίμησαν το μαρτύριο υπερ της δόξης του Θεού, παρά να υποταχθούν στην ανθρώπινη δόξα και εξουσία. 

Η αγία Αικατερίνη είχε πολλά χαρίσματα πνευματικά. Ο Σεβασμιότατος ωστόσο υπογράμμισε μόνο δυο. Το πρώτο είναι το ανδρείο φρόνημα που επέδειξε κατά το μαρτύριο της, παρά το γεγονός ότι ανήκε στο ασθενές γυναικείο φύλο. Η πίστις στην δύναμη του Χριστού και η έμπνευση από την Θεότητά Του ήταν εκείνα με τα οποία δεν μπορούσε να συμβιβαστεί από την δύναμη και την εξουσία την ανθρώπινη, και γι αυτό στάθηκε αντίθετη στο ρεύμα της εποχής της. Όλοι οι μάρτυρες αλλά και η Αγία Αικατερίνη, μας διδάσκουν το πνεύμα της αντίστασης, προκειμένου να ανακάμψει πνευματικά η ζωή μας. 

Το δεύτερο ήταν το χάρισμα της παρρησίας και όχι της δουλείας. Δεν δείλιασε η Αγία Αικατερίνη μπροστά στα φρικτά βασανιστήρια, διότι μέσα της είχε την φλόγα και την ζέση του Αγίου Πνεύματος, η οποία την οδηγούσε στην πνευματική Ελευθερία και στην εν Χριστώ ένωση της. Προτίμησε το μαρτύριο διότι εγνώριζε ότι όπως ο Ιησούς Χριστός ανέβηκε στο σταυρό για να νικήσει τον θάνατο, έτσι έπρεπε να διέλθει από το μαρτύριο για να γίνει μέτοχος της ζωής της αιωνιότητος και να ενωθεί με τον Ιησούν Χριστόν. 

Σήμερα λοιπόν, εμείς οι άνθρωποι είμαστε ποτισμένοι από το πνεύμα της δειλίας μπροστά στις μικρές δυσκολίες, είτε των δοκιμασιών της φτώχειας, είτε της ασθένειας. Ο άνθρωπος δειλιάζει και εύκολα συμβιβάζεται με το κατεστημένο, και έτσι η σημερινή κοινωνία είναι μια κοινωνία συμβιβασμού. Μια κοινωνία η οποία έχει απαρνηθεί και την πίστη στον Χριστό, αλλά και τις δυσκολίες της ζωής προκειμένου να ζήσει στην μαλθακότητα και στην παγίδα την οποία έχουν στήσει οι διάφοροι μηχανισμοί για να υποδουλώσουν πρώτα το πνεύμα-ψυχή και έπειτα και το σώμα.

Ακόμη η Αγία Αικατερίνη δεν δίστασε να ομολογήσει ενώπιον των διωκτών της, την αγάπη και την αφοσίωση της στον Ιησού Χριστό. Σήμερα απουσιάζει το πνεύμα της ομολογίας. Σε μια εποχή που τα σκοτεινά κέντρα προωθούν την αθεΐα, καθώς θέλουν να αποδυναμώσουν τον άνθρωπο από την παρουσία του Θεού, οι άνθρωποι υποτάσσονται και αποδέχονται τον λεγόμενο πανσεξουαλισμό που διακηρύχθηκε την δεκαετία του’70 στην Αμερική. Έχει δυστυχώς και την Πατρίδα μας επηρεάσει, με αποτέλεσμα ο σύγχρονος άνθρωπος να είναι παραδομένος στα κατώτερα ένστικτα του. 

Η διάλυση της οικογένειας, της Παιδείας, της συνοχής της Οικογενείας, ήταν το επόμενο βήμα, και έτσι η πατρίδα μας ηθικά και πνευματικά παρέλυσε.

Ο Σεβασμώτατος κάλεσε τους ανθρώπους έστω και στον έσχατο κίνδυνο που βρίσκεται η πατρίδα μας και η οικογένεια, να συναχθούμε γύρω από την πίστη του Χριστού μας όπως έκαναν και όλοι οι μάρτυρες, προκειμένου να ενδυναμωθούμε στην συνοχή της ελληνικής κοινωνίας. Έτσι θα αποκτήσει η Χριστοποιημένη οικογένεια ανθρώπους και παιδιά με ήθος, με ιδανικά και με αξία προκειμένου να αναδομηθεί από την κορυφή της πυραμίδας της εξουσίας έως την βάση του λαού μας το ήθος , η οικογένεια και ό,τι είχαμε και το χάσαμε.

Στο τέλος ευχαρίστησε τον εφημέριο του Ιερού ναού π. Δημήτριο Κοσκινά για το ωραίο και πρωτοποριακό, πνευματικό και φιλανθρωπικό έργο που επιμελείται στην ενορία, και ευχαρίστησε του παρισταμένους πιστούς και άρχοντες. Ευχήθηκε εν αγάπη και δύναμη πολλή, να εορτάσουμε την μεγάλη εορτή της Γεννήσεως του Κυρίου μας.

2022-11-25 ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

ΜΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΜΕ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

 

            Η νέα μόδα για τους τσακωμούς μεταξύ ζευγαριών ή φίλων είναι το fexting, δηλαδή η αποστολή οργισμένων μηνυμάτων μέσω των κινητών τηλεφώνων ή των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης. Η επικοινωνία πρόσωπο προς πρόσωπο καταργείται ακόμη και στην έκφραση του θυμού, του παράπονου, της λύπης. Σύντομα ή εκτεταμένα μηνύματα, τα οποία έρχονται χωρίς να χρειάζεται να εξηγήσεις βλέποντας τον άλλο, διαπιστώνοντας την αντίδρασή του, την συγκίνησή του, την απογοήτευσή του ή και την διάθεση να βρεθεί μία λύση στην όποια διαφορά, καθιστούν το fexting μία μόδα η οποία έρχεται σε συνέχεια της αποστολής μηνυμάτων από το ένα μέλος της παρέας στο άλλο κατά την διάρκεια της εξόδου για καφέ ή φαγητό, μία περαιτέρω βύθιση στην θεώρηση του άλλου ως αφορμή χρήσης και όχι ως προσώπου με το οποίο το νόημα είναι να επικοινωνήσουμε.

            Ο καυγάς προφανώς και είναι αποφευκτέος για τους περισσότερους. Εκφράζει ψυχική ένταση, ανάγκη για δήλωση του τι θέλουμε και ο άλλος δεν μας παρέχει, κάποτε και έξοδο από τον φόβο και την ντροπή. Όταν ο καυγάς γίνεται με μηνύματα, στην πραγματικότητα γίνεται χωρίς το ρίσκο της θέασης του άλλου. Τα μηνύματα, επειδή κατ’ ανάγκη είναι σχετικά σύντομα, δεν μπορούν να αποτυπώσουν την μιμόγλωσσα που χαρακτηρίζει την επικοινωνία. Δεν βλέπεις τις χειρονομίες του άλλου, την έκφραση του προσώπου του, δεν ακούς την φωνή του, αν και, τελευταία, έχουμε αρχίσει όλοι μας να χρησιμοποιούμε ηχογραφημένα μηνύματα και όχι γραπτά. Παράλληλα, έχεις αρκετό χρόνο για να σχεδιάσεις τι θα πεις, ενώ, όταν στείλεις το μήνυμα, ακόμη κι αν το μετανιώσεις και το διαγράψεις, εντούτοις έχεις ήδη πει αυτό που θέλεις να πεις εκείνη την στιγμή. Κι επειδή scripta manent, ο παραλήπτης του μηνύματος έχει όλο τον χρόνο να απαντήσει, αφού εκλάβει το μήνυμα κατά την κρίση, την διάθεση, αλλά και το πώς αληθινά αισθάνεται απέναντί μας.

            Συνήθως το fexting είναι ένα παιχνίδι λογισμών. Γράφεις ό,τι σκέφτεσαι, διότι η γραφή είναι εύκολη. Παλαιότερα, το να εκφραστείς δι’ αλληλογραφίας προϋπέθετε ικανή σκέψη, γράψε-σβήσε και πάλι από την αρχή, αν ήθελες το γράμμα να έχει καλαισθησία. Σήμερα, η ευκολία της τεχνολογίας σε βοηθά να γράφεις ή να σβήνεις πριν στείλεις το μήνυμα, να σκεφτείς αν κάτι δεν σου αρέσει και να μην το αφήσεις να πάει, κάποτε όμως σε κάνει εντελώς παρορμητικό, διότι είναι εύκολη η σύνταξη ενός μηνύματος. Όμως εύκολα και τα γραφόμενα παρερμηνεύονται, με αποτέλεσμα τα λόγια να πληγώνουν.

            Ζούμε σε μια εποχή στην οποία δεν ξεκαθαρίζουμε εύκολα τι έχουμε μέσα μας. Ποια είναι τα πραγματικά μας συναισθήματα για τον άλλον; Πόσο μπορεί ένα γραπτό μήνυμα να υποκαταστήσει μια αγκαλιά, τα δάκρυα ή το χαμόγελο; Η ευτυχία βρίσκεται στην διά ζώσης έκφραση ή υπονοείται πίσω από ένα emoticon; Είναι θέμα απλώς λεξιπενίας ή, τελικά, πορευόμαστε σε μια εποχή στην οποία μόνο τα δικά μας συναισθήματα έχουν σημασία, μέχρις ότου τα καταργήσουμε κι αυτά;

            Δεν είναι εύκολες οι απαντήσεις. Ίσως το μέτρο να είναι η απάντηση. Και η επιθυμία για διάλογο πρόσωπο προς πρόσωπο, διότι εκεί φεύγει η ακαμψία του μηνύματος και μπορούμε να βρούμε το βήμα ενός συμβιβασμού που μας φέρνει πιο κοντά στην αλήθεια ή και το να δούμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Η αγάπη ίσως ξέρει πώς, η αγάπη όμως που λέγεται.

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην "Ορθόδοξη Αλήθεια"

στο φύλλο της Τετάρτης 23 Νοεμβρίου 2022

Ιερά Μητρόπολη Κέρκυρας | Δημοτικό Θέατρο Κέρκυρας

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ 20 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

                Αρχιερατική Θεία λειτουργία τελέστηκε το πρωί της Τετάρτης 23 Νοεμβρίου 2022 στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος  στην Κέρκυρα, για την συμπλήρωση 20 χρόνων από την ενθρόνιση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου.

     Στην θεία λειτουργία προεξήρχε ο Μητροπολίτης Κερκύρας, ενώ συμμετείχαν κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως. Στην θεία λειτουργία παραβρέθηκαν μοναστικές αδελφότητες, κλήρος και λαός, που ήρθαν για να ευχηθούν στον κ. Νεκτάριο για την σημαδιακή αυτή επέτειο.

     Τον θείο λόγο κήρυξε ο Διευθυντής προσωπικού της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος Αρχιμ. Χερουβείμ Βελέτζας, ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας, ο οποίος έκανε μία αναδρομή στην ημέρα της ενθρόνισης στου Μητροπολίτη Κερκύρας, στην εκπλήρωση των προσδοκιών κλήρου και λαού, στα έργα που συντελέστηκαν αυτή την 20ετία, κυρίως όμως στην πνευματική αναγέννηση κλήρου και λαού. Αναφέρθηκε στον αποστολικό λόγο ότι η αποστολή του επισκόπου είναι να αγωνίζεται για τον αγιασμό των αδελφών του, να παλεύει για την δικαιοσύνη του Θεού, να ανθίσταται στον πειρασμό της εκκοσμικεύσεως και του υλιστικού πνεύματος, να βοηθά στα υλικά, γνωρίζοντας όμως ότι "ουκ επ' άρτω μόνον ζήσεται άνθρωπος". Σκοπός του επισκόπου, κατά τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, είναι να διδάσκει τον λαό τα προς την σωτηρίαν, το πώς να προσεύχεται και, τελικά πώς να είναι πάντοτε έτοιμος να δώσει κατά αλήθειαν λόγο στον Θεό για όλα τα έργα του.

      Τέλος, ευχήθηκε ο φωστήρας και σωτήρας της νήσου  Άγιος Σπυρίδωνας και οι άγιοι απόστολοι Ιάσονας και Σωσίπατρος, η αγία μάρτυς Κερκύρα, ο άγιος Αρσένιος Μητροπολίτης Κερκύρας, ο άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, όλοι οι άγιοι της νήσου και ο προστάτης του Σεβασμιωτάτου Άγιος Νεκτάριος, να δίδουν μακρότητα ημερών,  υγεία και φώτιση στον Σεβασμιώτατο, προς ευεργεσίαν του λαού του Θεού και προς δόξαν Θεού.   

    Μετά τον πολυχρονισμό του Μητροπολίτη, ο ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. Σεραφείμ Λινοσπόρης διάβασε την συγχαρητήρια επιστολή του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου και της Ιεράς Συνόδου προς τον Μητροπολίτη Κερκύρας επί τη εικοσαετή επετείω, ενώ ο Πρωτ. Αθανάσιος Κοκκινόπουλος, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος (ΙΣΚΕ) ανέγνωσε ευχαριστήρια επιστολή του Συμβουλίου προς τον Σεβασμιώτατο για την επέτειο αυτή και το έργο στήριξης των κληρικών που ο Μητροπολίτης Κερκύρας πραγματοποιεί.

  Ο Πρωτ. Θεμιστοκλής Μουρτζανός, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ι. Μητροπόλεως, εκ μέρους του ιερού κλήρου, των μοναστηριών και των λαϊκών συνεργατών της τοπικής Εκκλησίας, προσέφερε στον Σεβασμιώτατο ένα εγκόλπιο και ένα σταυρό, ως ανάμνηση για την επέτειο αυτή.   

      Τους ύμνους της εορτής απέδωσαν δύο εξαίρετοι χοροί, με χοράρχες τον κ. Νικόλαο Μακρόπουλο και τον κ. Απόστολο Καραμπελιά.

 Εμφανώς συγκινημένος, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος έλαβε τον λόγο και τόνισε τα εξής:

      "Πριν από 20 χρόνια, αυτήν ακριβώς την ημέρα, ήρθα στην Κέρκυρα ως ένας ξένος, αλλά όχι σε ξένες καρδιές. Οι άνθρωποι περίμεναν την συνάντηση που έγινε αλληλοπεριχώρηση, έγινε καρδιακή συνάντηση, συνάντηση χαράς και συμπόρευσης. Όλα αυτά τα χρόνια νιώθω απόλυτα οικείος, ένα με τον τόπο μου. Ήρθα στην Κέρκυρα με διάθεση θυσίας υπέρ του λαού που ο Θεός μου εμπιστεύθηκε. Νιώθω ευγνωμοσύνη στον Τριαδικό Θεό και στον Άγιο Σπυρίδωνα, που με ανέχθηκε με τα λάθη και με τα παραλείψεις μου. Τέλεσα την θεία λειτουργία ως ένδειξη ευγνωμοσύνης στον Θεό, ως υπενθύμιση της πνευματικής ουράνιας πανηγύρεως  που γίνεται εν γη. Με ενίσχυσε και με ενισχύει ο Άγιός μας στην καθημερινότητα της ζωής μας και γι' αυτό η χαρά μου σήμερα είναι χαρά μεγάλη.  Να δίνει ο Θεός να ζούμε εις τον αιώνα, δηλαδή να ζούμε την χαρά της κοινωνίας αυτής στην αιωνιότητα.

    Επιθυμώ, από καρδιάς,  να ευχαριστήσω τους πατέρες, τους αδελφούς, συλλειτουργούς και συνοδοιπόρους, στο έργο που μας κάλεσε ο Θεός. Ένας επίσκοπος, χωρίς την παρουσία των συμπρεσβυτέρων και του λαού, είναι ανύπαρκτος.  Σ'  αυτή την εν Χριστώ κοινωνία θέλω να σας ευχαριστήσω διότι με αναπαύσατε, με ακούσατε, με βοηθήσατε, στις ελλείψεις μου έλαβα τις δικές σας συμβουλές και παροτρύνσεις, και δοξάζεται έτσι το πανάγιο όνομα του Θεού, καθώς η χάρις Του αποκαλύπτεται στους ανθρώπους και στην ζωή μας, σε κάθε έργο, λόγο και πράξη μας.

   Θέλω να ευχαριστήσω τα μοναστήρια μας που αθόρυβα εργάζονται, όπως οι μέλισσες στις κυψέλες. Το μέλι των μοναστηριών είναι η προσευχή, λίαν απαραίτητη τόσο για τον επίσκοπο, όσο και για τους κληρικούς και τον λαό.

      Ευχαριστώ τους ιεροψάλτες, τα μέλη της σχολής Εκκλησιαστικής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως που έψαλλαν πανηγυρικά. Ευχαριστώ τους εκπροσώπους των αρχών του τόπου στο πρόσωπο του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων κ. Δημήτρη Μεταλληνού.

        Επίσκοπος και ιερείς βιώνουμε την ευλογημένη ενότητα. Το όμορφο δώρο του κλήρου, των μοναστηριών και των συνεργατών της Μητροπόλεως θα είναι μία υπόμνηση της αγάπης σας και της δικής μου ανάγκης για προσευχής για όλους".