Translate

Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2017

ΕΚΔΟΣΙΣ ΑΚΡΙΒΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ (94).

ΕΚΔΟΣΙΣ ΑΚΡΙΒΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ
ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ (94).


Ἀπόδοση στην νέα ἑλληνική:
Ἀρχιμανδρίτης Δωρόθεος Πάπαρης

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 94. Τίνος ἕνεκεν προγινώσκων ὁ Θεὸς τοὺς ἁμαρτάνειν καὶ μὴ μετανοεῖν μέλλοντας ἔκτισεν.

Για ποιό λόγο, αν και ο Θεός γνώριζε εκ των προτέρων ότι αυτοί επρόκειτο να αμαρτήσουν και να μη μετανοήσουν, τους δημιούργησε.
Ο Θεός από καλωσύνη δημιουργεί τα όντα από την ανυπαρξία στην ύπαρξη και προγνωρίζει αυτά που θα συμβούν. Αν, βέβαια, δεν επρόκειτο να υπάρχουν, ούτε κακοί επρόκειτο να γίνουν και ούτε θα είχε γίνει η πρόβλεψη της δημιουργίας τους. Διότι οι γνώσεις αφορούν σε ό,τι υπάρχει και οι προγνώσεις σε ό,τι θα υπάρξει· προηγείται, δηλαδή, η ύπαρξη, και ακολουθεί η καλή ή κακή ύπαρξη. Εάν όμως (τα όντα) επρόκειτο να δημιουργηθούν από την αγαθότητα του Θεού αλλά κατόπιν θα γίνονταν κακοί εξαιτίας της δικής τους θελήσεως, και γι’ αυτό το λόγο ο Θεός αρνούνταν να τα δημιουργήσει, τότε το κακό θα νικούσε την αγαθότητα του Θεού. Ο Θεός, όμως, πλάθει αγαθά όλα τα όντα που δημιουργεί· και καθένας με τη δική του θέληση γίνεται καλός ή κακός.
Μολονότι είπε ο Κύριος, «συνέφερε σ’ εκείνον τον άνθρωπο να μη γεννιόταν», το έλεγε όχι επικρίνοντας το δημιούργημά του, αλλά επέκρινε την κακία που προστέθηκε στο πλάσμα του, εξαιτίας της θελήσεως και ραθυμίας του. Διότι η ραθυμία της γνώμης του πλάσματος αχρήστευσε την ευεργεσία του Δημιουργού, όπως ακριβώς συμβαίνει με κάποιον που, ενώ ο βασιλιάς του έδωσε πλούτο και εξουσία, αυτός φέρεται αχάριστα στον ευεργέτη· (ο βασιλιάς) αυτόν θα τον δέσει και θα τον τιμωρήσει, αν τον δει μέχρι τέλος να παραμένει στην εξουσία του τυράννου.

Αρχιερατικός Εσπερινός στον πανηγυρίζοντα Ι. Ναό Αγίου Βασιλείου Πόλεως


Το απόγευμα της Κυριακής  31 Δεκεμβρίου 2017 τελέστηκε στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Βασιλείου πόλεως Αρχιερατικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου.
Τον θείο λόγο κήρυξε ο Πανοσιολ Αρχιμ. Ιουστίνος Κωνσταντάς, Πρωτοσύγκελος της Ι.Μ. Κερκύρας, ο οποίος ανέφερε ότι ο Ενσαρκωμένος Υιός και Λόγος του Θεού καταδέχθηκε να περιτμηθεί. Τήρησε δηλαδή τα θέσμια του Ιουδαϊκού λαού. Ο Χριστός αγίασε και θέωσε την ανθρώπινη σάρκα.
Επιπλέον ο π. Ιουστίνος τόνισε ότι η Εκκλησία μας έδωσε τον χαρακτηρισμό Μέγας στον Άγιο Βασίλειο, Επίσκοπο Καισαρείας, διότι ανάλωσε ολάκερη την ζωή του στον Θεό και στους ανθρώπους. Συγκέρασε τις γνώσεις της θύραθεν παιδείας, με την κατά Θεό σοφία, όχι για την προσωπική του προβολή, αλλά για να καταδείξει τον Τριαδικό Θεό και να διακονήσει τους φτωχούς, τους καταφρονεμένους και τα ορφανά. Γι’αυτόν μάλιστα τον λόγο δημιούργησε και την Βασιλειάδα, στην οποία βρήκαν ανακούφιση πολλοί πονεμένοι άνθρωποι. Ο Άγιος Βασίλειος ενδιαφέρθηκε πρωτίστως για την σωτηρία των ψυχών των ανθρώπων.
Καταλήγοντας ο π. Ιουστίνος ευχήθηκε ο Άγιος Βασίλειος να πρεσβεύει για όλους μας, ωστε με την πνευματική μας άσκηση να πορευόμαστε στον δρόμο της χάριτος και της κοινωνίας με τον Θεό.
Στο τέλος του Εσπερινού ο Μητροπολίτης Κερκύρας τόνισε και εκείνος με την σειρά του ότι εμείς οι Χριστιανοί καλούμαστε, όπως αναφέρει και ο Απόστολος Παύλος να περιτμηθούμε, όσον αφορά τη σκληροκαρδία, την εμπαθή κατάσταση και την αμαρτία. Καλούμαστε να κάνουμε την πνευματική περιτομή, αφαιρώντας όλα εκείνα τα εμπόδια που δυσχεραίνουν την  ένωσή μας με τον Κύριο.
Ακόμη ο Σεβασμιώτατος παίρνοντας αφορμή από τον ιερό υμνοδό επεσήμανε ότι ο Μέγας Βασίλειος ομοιάζει με την μέλισσα, που συλλέγει το νέκταρ από τα άνθη. Ο Χριστός τον προίκισε με  πολλά χαρίσματα, είχε την πραότητα του Μωϋσή, τον ζήλο του προφήτου Ηλία, την ομολογία του Αποστόλου Πέτρου και την  θεολογία του Ευαγγελιστού Ιωάννου. Και όλα αυτά για να δοξολογεί και να ευχαριστεί τον εν Τριάδι προσκυνούμενο Θεό.

Κλείνοντας ο κ. Νεκτάριος προέτρεψε τους πιστούς να μιμηθούν τη βιοτή του Αγίου Βασιλείου, τοποθετώντας ως κέντρο της ζωής τους τον Κύριό μας, τον Ιησού Χριστό.













ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ & ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ


Κοπή Βασιλόπιτας της Ι.Μ. Κερκύρας


Το πρωί της Κυριακής  31 Δεκεμβρίου 2017 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος ευλόγησε και έκοψε τον πλακούντα του νέου ενιαυτού 2018, στο Επισκοπείο της Ιεράς Μητροπόλεως, με την παρουσία κλήρου και λαού.
Παρέστησαν ο Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων κ. Θεόδωρος Γαλιατσάτος, η Αντιπεριφερειάρχης κ. Νικολέττα Πανδή,  όπως επίσης και η στρατιωτική ηγεσία του νησιού.
Ο κ. Νεκτάριος στην προσφώνησή του επεσήμανε ότι ο χρόνος είναι αποτέλεσμα των ορίων του ανθρώπου. Αν και ο άνθρωπος συνεχώς προσπαθεί να ξεπεράσει τα όρια αυτά μέσω των επιστημών και της τεχνολογίας, εντούτοις παραμένει στην ίδια κατάσταση.
Απο την άλλη πλευρά, συνέχισε ο Μητροπολίτης Κερκύρας,  ο Δωρεοδότης Χριστός χαρίζει τον χρόνο στον άνθρωπο ως ευκαιρία μετανοίας και αλλαγής της πορείας της ζωής του. Χρειάζεται ο άνθρωπος να αξιοποιήσει τον χρόνο αυτό που του δίδεται, ώστε να επιστρέψει στον Θεό. Με τον τρόπο αυτό, με την ακλόνιτη πίστη στον Χριστό, υπερβαίνεται και ο έσχατος εχθρός μας ο θάνατος.
Κλείνοντας ο κ. Νεκτάριος ευχήθηκε στο πλήρωμα της τοπικής Εκκλησίας καλή και ευλογημένη χρονιά, γεμάτη υγεία και Χάρη παρά Θεού και με τις πρεσβείες πάντων των Αγίων.











Μάζεψα στιγμές....


Απόψε το βράδυ που αλλάζει ο χρόνος, λίγο πριν πέσω για ύπνο στ' άσπρα σεντόνια του ονείρου, θα στραγγίξω την ψυχή μου, να δω τι απέμεινε από τις μέρες, ώρες και στιγμές που κύλησαν πάνω στην ύπαρξη μου. Θα στραγγίξω με όση δύναμη μ’ απέμεινε, να μαζέψω στάλα στάλα, όλες τις σταγόνες που ένιωσα χαρά, αγάπη, έρωτα, πίστη και ελπίδα. Να μαζέψω τις στιγμές εκείνες που το λίγο έγινε πολύ, που έζησα κι ας μην ήταν όλα «τέλεια», που κατάλαβα και ένιωσα, οτι η ζωή κρύβεται στα απλά και καθημερινά. Σε αυτά που πολλές φορές μας φαίνονται μικρά, ασήμαντα και βαρετά. Κι όμως ευτυχία είναι να δεις όλα αυτά που καθημερινά προσπερνάς. Να αλλάξει ο τρόπος που κοιτάμε εκεί που δεν βλέπουμε.
Τούτες τις στιγμές θα δέσω φυλακτό στο στήθος μου. Γιατί έμαθα με τον καιρό, πως και πάλι θα βρεθώ στις ερημιές της ζωής και λαβωμένος θα ζητώ νερό να ξεδιψάσω. Και τότε μονάχα αυτές οι στάλες θα μπορέσουν να με δροσίσουν. Νερό παραδείσου. Νερό που δεν βρώμισε στην πλήξη και την συνήθεια. Δεν λάσπωσε στην μιζέρια μ' αγιάστηκε στην δοξολογία. Και έχω τόσο ανάγκη να μάθω να λέω "ευχαριστώ" σε ότι ζω, κι ας απορώ πολλές φορές που με πληγώνει…

O ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΣΤΟΝ Ι.Ν. ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ ΠΟΛΕΩΣ


Την Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2017 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων κ. Νεκτάριος ιερούργησε στον Ι.Ν. της Αγίας Σοφίας, στην πόλη της Κέρκυρας.
Στο κήρυγμά του ο Μητροπολίτης Κερκύρας ανέλυσε την Ευαγγελική περικοπή της ημέρας, σημειώνοντας ότι  η αρχή του Ευαγγελίου είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Ο Πρόδρομος προετοίμασε την οδό για τον επερχόμενο Μεσσία, τον Ιησού Χριστό. Ο Ιωάννης βάπτιζε στον Ιορδάνη ποταμό τους μετανοούντες ανθρώπους με νερό. Ο Κύριος όμως βαπτίζει τους πιστούς με φωτιά και με Πνεύμα Άγιο. Το πυρ της Θεότητος κατακαίει όλα τα έργα του σκότους και της αμαρτίας, αρκεί ο άνθρωπος να γίνει εκζητητής του ελέους του Θεού. Ο δρόμος της σωτηρίας είναι η μετάνοια, η κατάσταση κατά την οποία ο άνθρωπος συνειδητοποιεί πόσο έχει λυπήσει τον Θεό και επιστρέφει σε Εκείνον αλλάζοντας καρδιά και νου και πράττοντας κάθε έργο αγαθό.
Επιπροσθέτως ο Σεβασμιώτατος υπογράμμισε ότι η Αγία μας Εκκλησία μάς καλεί να βιώσουμε και να κατανοήσουμε όλα τα υπερφυά μυστήρια της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, όπως την κατά σάρκα γέννηση του Θεού Λόγου, τα Θεία Επιφάνεια, τον Σταυρό, την Ταφή, την Ανάσταση και την εις ουρανούς Ανάληψη του Κυρίου. Ο πιστός ζει αυτά τα μυστήρια με την συμμετοχή του στην λειτουργική ζωή της Εκκλησίας και με τον πνευματικό του αγώνα.

Καταλήγοντας ο κ. Νεκτάριος προέτρεψε τους πιστούς να πορεύονται τον δρόμο της χάριτος και του Αγιασμού, κοινωνώντας αγαπητικά με τον Κύριο της Δόξης.







Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2017


ΝΗΦΕ ΕΝ ΠΑΣΙ


Οι άνθρωποι είμαστε κοινωνικά και φιλοπερίεργα όντα. Μας ενδιαφέρει το περιβάλλον μας, ο κόσμος μας, οι ειδήσεις για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Και είμαστε σε εγρήγορση, διότι θέλουμε να μην μας διαφύγει κάτι από την ζωή. Θέλουμε να έχουμε άποψη. Αυτός είναι και ο δρόμος και ο τρόπος του πολιτισμού μας. Από την μία οι πληροφορίες που είναι πάμπολλες και τις προσλαμβάνουμε διά του Διαδικτύου, αλλά και της τηλεόρασης. Από την άλλη η καταιγίδα της διαφήμισης και του καταναλωτικού πολιτισμού, που μας οδηγούν να θέλουμε να δοκιμάσουμε τι μας παρέχεται και ως εμπειρία και ως κτήμα και ως μέσο καταξίωσης στην κοινωνία με τους άλλους. Γιατί η εγρήγορση δεν έχει να κάνει μόνο με την παρατήρηση και την γνώση. Έχει να κάνει πρωτίστως με την εμπειρία της μετοχής σε ό,τι μας παρέχεται. Συνοδεύεται από την επιθυμία να μην υστερούμε. Να μην μένουμε στο χτες και στην μοναξιά, αλλά να προλαμβάνουμε το σήμερα, που για τον κόσμο μας είναι το παν.
Η Εκκλησία μας μιλά για μία άλλη εγρήγορση. “Νήφε εν πάσι” (Β᾽Τιμ. 4,5). “Να είσαι άγρυπνος σε όλα”, λέει ο απόστολος Παύλος στον μαθητή του Τιμόθεο. Μία προτροπή ισχυρή. Να είναι ο Τιμόθεος άγρυπνος σε όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο και απειλούν την παρουσία της πίστης και την αλήθειά της. “Έσται καιρός ότε οι άνθρωποι της υγιαινούσης διδασκαλίας ουκ ανέξονται, αλλά κατά τας επιθυμίας τας ιδίας εαυτοίς επισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι την ακοήν, και από μεν της αληθείας την ακοήν αποστρέψουσιν, επί δε τους μύθους εκτραπήσονται” (Β᾽ Τιμ. 4, 3-4). “Θα έρθει καιρός που οι άνθρωποι δεν θα ανέχονται την σωστή διδασκαλία, αλλά θα συγκεντρώνουν γύρω τους πλήθος από διδασκάλους που να ταιριάζουν με τις επιθυμίες τους, για ν᾽ ακούνε αυτά που τους αρέσουν, θα κλείνουν τ᾽ αυτιά τους στην αλήθεια και θα στρέφονται στα παραμύθια”.
Αυτός ο καιρός φαίνεται να υφίσταται ακόμη πιο έντονα στις μέρες μας. Παραδιδόμαστε οι άνθρωποι στο δόγμα του πολιτισμού μας που είναι η ικανοποίηση κάθε επιθυμίας, αδιάφορα αν αυτή αντιστρατεύεται το θέλημα του Θεού που είναι η αγάπη, αρκεί να αισθάνεται ευχαρίστηση το εγώ του ανθρώπου, σωματικά και ψυχικά. Και έχουμε αφήσει να δημιουργηθεί γύρω μας ένα πλέγμα ιδεών και διδασκαλιών οι οποίες αποθεώνουν αυτή την διδασκαλία: “να εκπληρώνουμε άμεσα και με κάθε κόστος τις επιθυμίες μας”. Και είναι ευχάριστη αυτή η διδαχή στ᾽ αυτιά μας. Και κλείνουμε οι άνθρωποι τ᾽ αυτιά μας στην αλήθεια που είναι ο Χριστός και στρεφόμαστε στα παραμύθια των καιρών μας: ότι θα ζούμε για πάντα, ότι ευτυχισμένοι είμαστε μόνο αν κάνουμε ό,τι θέλουμε κι αν έχουμε όποιον και όποια θέλουμε, ότι δεν υπάρχει αιωνιότητα, ότι τα πάντα είναι θέμα του μυαλού μας, κατασκευάσματά του, ότι δεν χρειάζεται να πιστεύουμε σε κανέναν θεό, αλλά μόνο στον εαυτό μας.
Η εγρήγορση λοιπόν της Εκκλησίας μας είναι η απάντηση σ᾽ αυτά και σε άλλα παραμύθια. Η εγρήγορση ξεκινά από την επίγνωση του κριτηρίου της πίστης στον Θεό, δηλαδή της εξέτασης των πάντων μέσα από αυτήν. Τι μας απομακρύνει από τον Θεό και τι μας φέρνει πιο κοντά σ᾽ Αυτόν είναι το ερώτημα στο οποίο η πίστη απαντά. Και η απάντηση κινείται σε τρία επίπεδα: το υπαρξιακό, το κοινωνικό, το εκκλησιαστικό. Κάθε συνάντηση, κάθε σχέση, κάθε πράξη άραγε αντανακλούν την δίψα της ύπαρξης για ζωή αιώνια κοντά στον Θεό; Για αλλιώτικη θέαση του χρόνου της ζωής μας; Για υπέρβαση του πνευματικού θανάτου που φέρνει η αυτονόμηση του θελήματός μας από το θέλημα του Θεού; Αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο, στην σχέση με τον πλησίον, κάθε σκέψη, κάθε πράξη, κάθε σχέδιο, κάθε κίνηση και προτίμηση πόσο μπορούν να αντανακλούν την δίψα για μία αγάπη βαθιά και δοτική προς τον πλησίον; Από το χαμόγελο και την ευγένεια, μέχρι την κατανόηση και την συγχώρεση του άλλου, από την έγνοια της προσφοράς μέχρι την αλήθεια, όπως την κατανοούμε, έναντί του όλα αυτά είναι σημεία εγρήγορσης. Και βεβαίως η μετοχή μας στον εκκλησιαστικό τρόπο ζωής, αυτόν που ξεκινά από την αυτογνωσία, την αυτοκριτική και την αυτομεμψία και ολοκληρώνεται με την μετοχή στο μυστήριο της σχέσης με τον Χριστό, δηλαδή μιας αγάπης που δεν εξαντλείται στα όρια του ορθολογιστικού, αλλά αφήνεται στην εμπιστοσύνη σε έναν Θεό, που κάποτε δείχνει και να σιωπά.
Η εγρήγορση έχει ως κέντρο της τους λογισμούς μας, οι οποίοι εύκολα προσβάλλονται από τους μύθους του κόσμου, αλλά και από τις δικές μας αδυναμίες, τα δικά μας πάθη. Οι λογισμοί μας συχνά γίνονται υπηρέτες του δαιμονικού πνεύματος της αυτοθέωσης, το οποίο συνδυάζεται με την ταχύτητα με την οποία επιτίθεται στον νου μας. Προϋπόθεση της νήψης είναι η σχετική ησυχία, να μπορούμε να αφουγκραστούμε τον εαυτό μας, να προσευχηθούμε, να εφαρμόσουμε τα κριτήρια της πίστης σε κάθε σενάριο το οποίο ο εμπαθής λογισμός μας βάζει, για να μας χωρίσει από τον Θεό και τον πλησίον. Κατ᾽ αυτόν τον τρόπο και ο χρόνος μας νοηματοδοτείται αλλιώς. Γίνεται προσμονή και βίωση της εμπειρίας του Επιφανέντος Θεού, δηλαδή χαρά και αγάπη, ακόμη και στις δυσκολίες. Βεβαίως όλα αυτά δεν γίνονται μαγικά, ούτε άκοπα, ούτε χωρίς θυσίες. Ίσως η κυριότερη να είναι η απόφασή μας να μην ταυτιστούμε με το κοσμικό πνεύμα της άρνησης της αλήθειας, η οδός της απόρριψης διδασκαλιών αλλά και επιθυμιών που μας χωρίζουν υπαρξιακά, κοινωνικά και εκκλησιαστικά από τον Θεό και τον πλησίον.
Καθώς εισερχόμαστε στον νέο χρόνο ας προχωρήσουμε στην οδό της εγρήγορσης. Είναι και οδός αντίστασης στο παραμύθι του κόσμου ότι μπορούμε χωρίς Θεό, μπορούμε χωρίς κόπο, μπορούμε χωρίς αγάπη. Και η παρουσία του επιφανέντος Θεού θα μας ευλογεί και θα μας αγιάζει!

Κέρκυρα, 31 Δεκεμβρίου 2017

Ναυπάκτου Ιερόθεος: Τα Ωροσκόπια

Τα Ωροσκόπια
Μητροπολίτης Ναυπάκτου και αγίου Βλασίου Ιερόθεος

Πολλές εφημερίδες και περιοδικά δημοσιεύουν ωροσκόπια και αρκετοί άνθρωποι «πολιτισμένοι» τα διαβάζουν. Άλλοι το κάνουν από περιέργεια, άλλοι για να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα χιουμοριστική και πολλοί για να δουν το μέλλον της ζω­ής τους, γιατί πιστεύουν ότι επαληθεύονται. Είναι πολύ σημαντι­κό ότι πριν από μερικά χρόνια στις Η.Π.Α, από τις 1750 εφημε­ρίδες που κυκλοφορούσαν οι 1200 είχαν ειδική στήλη αστρολογίας.

Τα ωροσκόπια είναι περιγραφές και συμβουλές που δίνον­ται από τους αστρολόγους ύστερα από παρατηρήσεις στην κίνηση των άστρων και ιδιαιτέρως από τις παρατηρήσεις των ζωδίων. Αρχαίοι αστρολόγοι έχουν παρατηρήσει ότι «τα άστρα στην φαι­νομενικήν των κίνησιν πέριξ της γης, διαγράφουν στον ουρανόν μίαν κυκλικήν τροχιάν. Αποκαλείται δε αύτη ζωδιακή». Η ζώ­νη αυτή διαιρείται σε 12 μέρη. Τα μέρη αυτά λέγονται ζώδια. Κάθε μέρος - ζώδιον έχει ειδική ονομασία. Πρέπει να σημειωθή ότι εκείνοι που ανακάλυψαν τα ζώδια ήταν οι αρχαίοι Χαλδαίοι και από εκείνους τα παρέλαβαν κατ’ αρχάς οι Αιγύπτιοι και έπειτα οι αρχαίοι Έλληνες. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, δεχόμενος την επιστήμη της εποχής εκείνης, γράφει «ότι οι επτά πλανήτες περνούν από τα δώδεκα ζώδια. Και ο ήλιος στο κάθε ζώδιο κάνει ένα μήνα και στους δώδεκα μήνες περνά τα δώδεκα ζώδια».
Το γεγονός είναι ότι η παλαιά και σύγχρονη αστρολογία παραδέχεται ότι τα ζώδια διευθύνουν την ζωή των ανθρώπων.
Αυτά καθορίζουν τις εξελίξεις της ζωής μας, της ζωής των κρα­τών και αυτής ακόμη της ιστορίας. Αλλά αυτό δεν γίνεται αποδεκτό από τον Χριστιανισμό. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός αναφέρει ότι εν αντιθέσει προς τους αρχαίους Έλληνες, που πί­στευαν ότι ο ήλιος, τα αστέρια, τα ζώδια κ.λ.π. επηρεάζουν την ζωή μας, «εμείς παραδεχόμαστε ότι από αυτά διαμορφώνονται καιρικές καταστάσεις, η βροχή και η ανομβρία, το κρύο και η ζέ­στη, η υγρασία και η ξηρασία και οι άνεμοι και τα παρόμοια, αλ­λά με κανένα λόγο οι πράξεις μας γιατί εμείς, επειδή γίναμε αυ­τεξούσιοι από τον Δημιουργό, είμαστε κύριοι σ’ αυτές». Πράγ­ματι έχουμε ελευθερία την οποία σέβεται και Αυτός ο Ίδιος ο Θεός, αφού μάλιστα ο Θεός προτιμά να καταδικασθούμε ελεύθε­ρα παρά να σωθούμε βίαια. Γιατί μια σωτηρία χωρίς την ελευθε­ρία είναι πραγματική δουλεία και σκλαβιά. Χωρίς την ελευθερία δεν υπάρχει ούτε αρετή ούτε κακία και σε τέτοια περίπτωση δεν θα υπάρχουν ούτε έπαινοι ούτε στέφανοι. Επί πλέον κατά τον ί­διο Πατέρα, αν αυτό συνέβαινε θα ήταν άδικος ο Θεός αφού σε άλλον δίδει αγαθά και σε άλλον θλίψεις. Επίσης αν αυτό ήταν αλήθεια τότε ο Θεός δεν θα προνοούσε για τα κτίσματά Του...
Η Εκκλησία δεν πιστεύει στα ωροσκόπια, τα οποία από πολλούς χαρακτηρίζονται «φανταστικά και παράλογα» και αυτοί που τα συντάσσουν «έμποροι της ελπίδος», γιατί προσπαθούν να εκμεταλλευθούν την ευπιστία και την ελπίδα των ανθρώπων. Άλλωστε και η ίδια η Επιστήμη αρνείται τα συμπεράσματα της αστρολογίας. Γιατί άλλο η αστρονομία, που είναι η επιστήμη η οποία διερευνά τον αστρικό κόσμο, και άλλο η αστρολογία που προσπαθεί τάχα να αντιληφθή την γλώσσα των άστρων. Ένας διάσημος αστρονόμος γράφει: «Δεν υπάρχει στην εποχήν μας, εις όλην την γην, ούτε ένας αστρονόμος ο οποίος να πιστεύη εις την Αστρολογίαν».
Η παραδοχή των ωροσκοπίων από Χριστιανούς δείχνει έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον Θεό. Φανερώνει ανυπαρξία πίστεως ή μάλλον ύπαρξη πίστεως σε ψεύτικα πράγματα. Ο άνθρω­πος αρνείται την προσωπική κοινωνία με τον Θεό και δέχεται τό­σα παράδοξα και αφελή πράγματα. Είναι προτιμότερο να πιστεύη κανείς στον Θεό, να μελετά την Αγία Γραφή που καθορί­ζει πολλά σημεία του μέλλοντος, αφού ο Θεός με την διδασκαλία Του μας αποκάλυψε το μέλλον της ζωής μας και πως να αντιμε­τωπίζουμε τα διάφορα προβλήματα που μας παρουσιάζονται, παρά να μελετούμε τα ωροσκόπια. Με την Αγία Γραφή και τις πατερικές διδασκαλίες έχουμε συγκεκριμένη και Θεόπνευστη πυ­ξίδα στην ζωή μας.
Πολλοί φόβοι και πολλές ψεύτικες ελπίδες μας έχουν κατακλύσει. Μη προσθέτουμε και άλλους τέτοιους φόβους ή ψεύτικες ελπίδες με την ανάγνωση και την εμπιστοσύνη στα ζώδια. Γιατί ταλαιπωρούμε και καταδυναστεύουμε την ζωή μας; Είμαστε ε­λεύθεροι άνθρωποι με πορεία προς τον Θεό. Γιατί δεν κατευθυνόμαστε προς αυτήν την πλευρά και αφήνουμε τους διαφόρους εκμεταλλευτάς να δεσμεύουν την ελευθερία μας και να πλουτίζουν με την αφέλειά μας; Αν δεν θέλουμε να δούμε το θέμα αυτό από την θρησκευτική πλευρά, γιατί δεν το βλέπουμε από επιστημονι­κή άποψη, αφού, κατά έναν ψυχαναλυτή, «η αστρολογία είναι παρωδία Επιστήμης, που αντιμετωπίζει την επιστήμη με τα ίδια ερωτικά χαμόγελα, με τα οποία η Τέχνη «ποπ» αντιμετωπίζει τον Ακαδημαϊσμόν»;
Οκτώβριος 1985

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ» Έκδοση Α’ 1987, Έκδοση Β’ 1988, Έκδοση Γ’ 1996 Από impantokratoros.gr

ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΥΡΙΠΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ



ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Εν Ιερά Πόλει Μεσολογγίου, τη 30η Δεκεμβρίου 2017

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ

Εκδημία Μητροπολίτου Ευρίπου Βασιλείου

Η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας με βαθειά συγκίνηση αναγγέλλει την προς Κύριον εκδημία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ευρίπου κυρού Βασιλείου. Ο εκλιπών Ιεράρχης εξεδήμησε το Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2017 σε ηλικία 88 ετών.
Ο μακαριστός Μητροπολίτης Ευρίπου κυρός Βασίλειος Παναγιωτακόπουλος γεννήθηκε το 1929 στο Αγρίνιο. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1951. Διάκονος χειροτονήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1958 και Πρεσβύτερος στις 23 Νοεμβρίου 1958. Στις 18 Δεκεμβρίου 1968 χειροτονήθηκε Βοηθός Επίσκοπος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, υπό τον τίτλο της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Ευρίπου. Στις 8 Μαΐου 2000 προήχθη σε τιτουλάριο Μητροπολίτη.

Η Εξόδιος Ακολουθία θα ψαλεί την Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2017 και ώρα 13.00 στον Ιερό Ναό Αγίου Χριστοφόρου Αγρινίου.

Εκ του Γραφείου Τύπου και Επικοινωνίας της Ιεράς Μητροπόλεως



Σημείωση της σύνταξης του ιστολογίου :

      Ο εκλιπών ιεράρχης χειροτονήθηκε  Διάκονος και Πρεσβύτερος υπό του μακαριστού Μητροπολίτου Κερκύρας,  κυρού Μεθοδίου Κοντοστάνου και  υπηρέτησε  για μια εικοσαετία στην Μητροπολή  μας ως Ιεροκήρυξ αφήνοντας μνήμη ικανού και δόκιμου εργάτη του Ευαγγελίου που οι παλαιότεροι Κερκυραίοι ακόμα τον θυμούνται ως τον πάτερ Βασίλειο τον κατηχητή και Ιεροκήρυκα. Ευχόμεθα η μνήμη του να είναι αιωνία.  

Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017

Παράδειγμα δεν ειναι η "τελειότητα".....


Η γλώσσα των χριστιανών είναι το παράδειγμα. Όσα κηρύγματα κι αν κάνουμε δεν έχουμε τίποτα να πούμε εάν ο τρόπος που ζούμε είναι ψεύτικος. Δηλαδή ξενιτεμένος απο το βίωμα μας. Όμως ας προσέξουμε,γιατί εδώ είναι που εισέρχεται ο ευσεβισμός και ηθικισμός της τελειομανίας και ενοχοποίησης. Το οτι διδάσκουμε με το παράδειγμα μας, δεν σημαίνει οτι διδάσκουμε με την τελειότητα μας. Παράδειγμα σημαίνει είμαι αληθινός σε οτι κάνω. Και στην αρετή και στην αμαρτία μου, και στην νίκη και στην ήττα μου. Παράδειγμα δεν ειναι μόνο τα κατορθώματα μας, αλλα και η συντριβή μας, η ταπείνωση και παραδοχή, η ελπίδα, η αναγνώριση της ρακένδυτης φύσης μας. Δεν διδάσκει μόνο η "αρετή" αλλά και η συντριβή. Τα παιδιά μας, οι συνάνθρωποι μας, δεν θα μας κατηγορήσουν επειδή είμασταν αδύναμοι και ειλικρινείς στα λάθη μας, αλλά γιατί υποδυόμαστε τον ρόλο του «τέλειου» και «άψογου», επικριτή των πάντων, ενώ στην πραγματικότητα είχαμε τα μαύρα μας τα χάλια. Γιατί παράδειγμα δεν είναι η τελειότητα, αλλά η αληθινότητα μας....

ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΩ...

Γιορτάζουμε οι άνθρωποι τον ερχομό του νέου χρόνου. Χαμογελούμε, γιατί ελπίζουμε σε ένα καινούργιο ξεκίνημα. Ότι αυτό που μας πόνεσε στον χρόνο που φεύγει δεν θα έρθει πάλι. Ότι με έναν μαγικό τρόπο θα αφυπνιστούμε. Ο χρόνος μαζί του θα φέρει την αλλαγή. Γι’ αυτό και ανταλλάσσουμε ευχές. Οι πολιτικοί, μαζί με τους επισκόπους, από τη δική του σκοπιά ο καθένας, απευθύνουν μηνύματα στον λαό. Κάρτες, κυρίως ηλεκτρονικές, μηνύματα στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Μία λέξη παντού: ΕΛΠΙΔΑ.
Το να αναρωτηθούμε, μικρότεροι και μεγαλύτεροι, αν η ελπίδα είναι κατάσταση ή πρόσωπο, συνήθως μας διαφεύγει. Είμαστε εν κόσμω εκκοσμικευμένοι. Ο χρόνος μετριέται ηλικιακά. Μετριέται με τις εμπειρίες. Με την δίψα της ευτυχίας, που είναι διαφορετική για τον καθέναν. Καλοί βαθμοί στο σχολείο και επιτυχία στις εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο, μία σχέση μέσα από την οποία θα αντλήσουμε χαρά και θα αισθανθούμε λιγότερο μόνοι, περισσότερα χρήματα, ένα ταξίδι ή μία ευκαιρία ανανέωσης με βάση τα καταναλωτικά πρότυπα. Ένα καινούργιο κινητό, ένα καινούργιο ρούχο, ένα καινούργιο στυλ. Να πετάξουμε τα παλιά, τα περασμένα!
Είναι στην φύση μας το ανικανοποίητο. Το αίσθημα ότι μπορούμε καλύτερα. Και η αλλαγή του χρόνου μας δίνει την ελπίδα ότι όσα σκεφτόμαστε μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Ήσυχοι λοιπόν διασκεδάζουμε το βράδυ της Πρωτοχρονιάς και περιμένουμε τον νέο χρόνο να εκπληρώσει τα όνειρά μας, μέχρις ότου προσγειωθούμε στην αλήθεια.
Δεν είναι κακό να ελπίζουμε. Αξίζει όμως να καταλάβουμε ότι η ελπίδα δεν είναι μόνο κατάσταση ή στόχος. Είναι πρωτίστως καρπός του Αγίου Πνεύματος, που πηγάζει μέσα από την σχέση με τον Χριστό και την ζωή της Εκκλησίας. Είναι η εναπόθεση των σκέψεων και των ονείρων μας στην πρόνοια του Θεού. Ο αγώνας και, την ίδια στιγμή, η ήρεμη πεποίθηση ότι τα υπόλοιπα εξαρτώνται από το θέλημα του Θεού. Η άρση της απογοήτευσης που συνοδεύει την απαίτηση για επιτυχία. Και η θέαση του χρόνου όχι στην προοπτική του τι πετύχαμε ή τι θα πετύχουμε αλλά στην ωριμότητα που δίνει η αγάπη και η κοινωνία με τον Χριστό, η εργασία πάνω στα τάλαντά μας, η εύρεση νοήματος ζωής, η παρουσία των προσώπων των άλλων. Ο χρόνος μάς δίνεται για να χτίσουμε εντός μας αλήθεια και να συναντηθούμε με τους συνανθρώπους μας, στην οικογένεια, στην εργασία, στην κοινωνία, στην ζωή. Ο χρόνος είναι η πραγμάτωση της ελπίδας ότι ο Χριστός είναι μαζί μας, ότι, αν διαλέξουμε τον δικό Του δρόμο, ακόμη και οι δυσκολίες θα φέρουν γνήσια χαρά.
Ένα ωραίο τραγούδι λέει: «δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω, χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος» (Παντελής Θαλασσινός). Ο άνθρωπος δεν μεγαλώνει μόνο ηλικιακά. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Καλείται να μεγαλώσει στην επίγνωση του ποιος είναι και ποιος είναι ο στόχος της ζωής του. Και μπορεί ο χρόνος να μην λυπάται κανέναν, όμως όταν υπάρχει η ελπίδα που συνδέεται με την πίστη τότε καμιά ζωή δεν είναι μικρή. Διότι παλεύουμε να την γεμίσουμε με αγάπη, ώστε να αξίζει κάθε στιγμή της. Αυτός είναι ένας δρόμος τον οποίο οι μεγαλύτεροι μπορούμε να τον βρούμε και να τον μοιραστούμε με τα παιδιά μας! Γιατί γνωρίζοντας σε Ποιον να ελπίζουμε, ο χρόνος έχει νόημα και για μας και για τους δικούς μας!

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια»
στο φύλλο της Πέμπτης 28 Δεκεμβρίου 2017

Ο Μητροπολίτης Κερκύρας λειτούργησε στον Άγιο Στέφανο Σκριπερού


Την Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου 2017 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος ιερούργησε στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Στεφάνου στο χωριό Σκριπερό.
Στον λόγο του ο Σεβασμιώτατος ανέλυσε την Ευαγγελική περικοπή της ημέρας, σημειώνοντας ότι το κτήμα που περιγράφεται στην παραβολή, αναφέρεται στον περιούσιο λαό του Θεού, τον Ισραήλ. Ο κύριος του κτήματος είναι ο ίδιος  ο Θεός  και οι δούλοι που προσέρχονται για να συλλέξουν τους καρπούς, είναι οι Κριτές και οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Έχοντας απομακρυνθεί ο Ισραήλ από τον αληθινό Θεό, όχι μόνον δεν δέχθηκε τους απεσταλμένους Του, αλλά απεναντίας τους φόνευσε. Ο Θεός όμως φεύγει από τις καρδιές εκείνες που δεν έχουν αγάπη.
Ένας τέτοιος απεσταλμένος του Θεού, συνέχισε ο Μητροπολίτης Κερκύρας, ήταν και ο Πρωτοδιάκονος και Πρωτομάρτυρας Στέφανος. Εκείνος δέχθηκε στην καρδιά του, τον Ιησού Χριστό και ήταν τόση η αγάπη του, για τον Νυμφίο της ψυχής του, ώστε θυσίασε την ζωή του, γι’Αυτόν. Ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος , μιμούμενος τον Κύριό μας, όχι μόνον συγχώρεσε τους δημίους του, αλλά προσευχήθηκε στον Θεό, να τους συγχωρέσει και Εκείνος. Το αίμα του Αγίου Στεφάνου βοά ανά τους αιώνες. Μας καλεί και εμάς σήμερα, σε μια εποχή όπου προελαύνει η πολεμική κατά του Χριστού και η αθεϊα, να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να ομολογήσουμε με παρρησία την πίστη μας στον Κύριο της Δόξης, τον Ιησού Χριστό, δια  του μαρτυρίου της συνειδήσεώς μας. Οφείλουμε ως μέλη της Εκκλησίας τους Χριστού να κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες και τα κελεύσματα των κέντρων εκείνων του εξωτερικού, που προσπαθούν ποικιλοτρόπως να εξαφανίσουν την πολιτισμική ταυτότητα εκάστου έθνους, χάριν της πολυπολιτισμικότητας και της παγκοσμιοποιήσεως.

Καταλήγοντας ο κ. Νεκτάριος κάλεσε τους πιστούς να καθαρίσουν την καρδιά τους, ώστε εκείνη να γίνει φάτνη, μέσα στην οποία θα ανακλειθεί ο Κύριός μας, ο Ιησούς Χριστός, δια πρεσβειών του Αγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου.






Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2017

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας λειτούργησε στον Σταυρό



Την Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2017 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος ιερούργησε στον Ιερό Ναό του Τιμίου Σταυρού, στο ομώνυμο χωριό, της Κέρκυρας.
Στο κήρυγμά του ο Μητροπολίτης Κερκύρας υπογράμμισε ότι ο ερχομός του Κυρίου εις τον κόσμο είχε προφητευθεί τόσο από τους δικαίους κατά τους χρόνους της Παλαιάς Διαθήκης, όσο και από τους μονοθεϊζοντες φιλοσόφους, τους λεγόμενους “Χριστιανούς”, πριν τον Χριστό. Εκείνοι ασκούσαν δριμεία κριτική κατά της τότε καθεστηκιύας τάξης και της πνευματικής καταπτώσεως. Ομίλησαν περί Εκείνου που θα έφερνε την ειρήνη και την δικαιοσύνη εις τον κόσμο.
Επιπροσθέτως ο Σεβασμιώτατος ανέφερε ότι εμείς οι πιστοί ψάλλουμε αυτές τις ημέρες τον ύμνο  “Χριστός γεννάται δοξάσατε”. Τον δοξολογούμε τον Χριστό, Τον ευχαριστούμε και Τον ευγνωμονούμε, διότι προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, την αγίασε και την θέωσε. Ο Λόγος έγινε σάρκα, ώστε ο άνθρωπος να γίνει κατά χάριν θεός. Με την κατά σάρκα γέννηση του Χριστού αποκαθίσταται η κοινωνία μεταξύ του Τριαδικού Θεού και του ανθρώπου. Το μυστήριο της ενσάρκου οικονομίας του Θεού δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς την συνεργασία της Παναγίας μας, στα παρθενικά σπλάχνα της οποίας λαμβάνει δούλου μορφή το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Γι’αυτό και η Εκκλησία μας Την τιμά την δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων.

Καταλήγοντας ο κ. Νεκτάριος ευχήθηκε στους πιστούς χρόνια πολλά και ευλογημένα, καλώντας  τους να πορεύονται στον δρόμο της μετανοίας, της ταπείνωσης και της κατά Χριστόν αγάπης.





Δευτέρα 25 Δεκεμβρίου 2017

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ (VIDEO)


ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ


Με ιδιαίτερη λαμπρότητα τελέσαμε τον Όρθρο και τη Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου εν πληθούση εκκλησία. Όπως πάντα η χορωδία μας υπό την διεύθυνση του μαέστρου κ. Ιωάννη Καρύδη έψαλε κατά την θεία λειτουργία ευφραίνοντας τους πιστούς.

Αντί κηρύγματος ο Εφημέριος π. Δημήτριος ανέγνωσε το Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Νεκταρίου. Η  προσέλευση των πιστών  να κοινωνήσουν το Σώμα και το Αίμα του νηπιάσαντος Κυρίου ήταν μεγάλη.