Σάββατο 2 Αυγούστου 2025
ΜΗ ΠΑΥΛΟΣ ΕΣΤΑΥΡΩΘΗ ΥΠΕΡ ΥΜΩΝ;
«Μὴ Παῦλος ἐσταυρώθη ὑπὲρ ὑμῶν; Ἢ εἰς τὸ ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε;» (Α’ Κορ. 1, 13)
«Μήπως ὁ Παῦλος ἐσταυρώθηκε γιὰ σᾶς; Ἢ μήπως ἐβαπτισθήκατε εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Παύλου;»
Η ιστορία της Εκκλησίας είναι γεμάτη από έριδες και σχίσματα. Ο απόστολος Παύλος, απευθυνόμενος προς τους Κορινθίους, τους ζητά να λειτουργήσουν ενωμένοι και να μη χωρίζονται σε ομάδες οι οποίες αναγνωρίζουν ως αυθεντίες πρόσωπα, ακόμα και τον ίδιο τον Χριστό. Ο Χριστός υπάρχει για μας μαζί με την Εκκλησία, εντός της Εκκλησίας και όχι εκτός αυτής. Και στην Εκκλησία, χωρίς να απορρίπτονται τα πρόσωπα, δεσπόζει το σώμα, το σύνολο, η σχέση με τον Χριστό και μεταξύ των χριστιανών που καλούνται να πορεύονται ενωμένοι.
Οι έριδες, που είχαν τον κίνδυνο να οδηγήσουν σε σχίσματα, σε διαχωρισμούς σε ομάδες οι οποίες έχουν ως επικεφαλής πρόσωπα, τα οποία διεκδικούν για τους εαυτούς τους την αυθεντία στη ερμηνεία του Ευαγγελίου, του Λόγου του Θεού, του τρόπου με τον οποίο η Εκκλησία θα πορεύεται. Το πρόβλημα σ’ αυτές τις καταστάσεις είναι διπλό. Από την μία η αίσθηση κάποιων προσώπων ότι αυτοί και μόνο αυτοί δικαιούνται να εκφράζουν την αλήθεια της πίστης και όσοι δεν συμφωνούν με τον τρόπο τους αποτελούν κίνδυνο για την Εκκλησία και πρέπει να περιθωριοποιηθούν, κάποτε και με έκφραση μίσους ή με υπαινιγμούς, συκοφαντίες και αναφορές που λειτουργούν υποτιμητικά ή με τον χαρακτηρισμό του «αιρετικού», ώστε να προφυλαχθούν οι εκλεκτοί. Από την άλλη εκείνοι που πρσκολλώνται στους γνήσιους και αυθεντικούς, είτε από φόβο ότι κινδυνεύει η σωτηρία τους, είτε από μόδα, είτε για να θεραπεύσουν τις ενοχές τους, κυρίως όμως από βαθιά άγνοια. Τότε εμπιστεύονται πρόσωπα που διεκδικούν τίτλους κύρους και αισθάνονται ότι έτσι δεν κινδυνεύουν, παρά το ότι ελάχιστες φορές η ζωή τους γίνεται αληθινά πνευματική. Αν είμαι του τάδε και του δείνα, τότε είμαι εντάξει. Δεν με απασχολεί αν μου λείπει η αγάπη. Η ρήση της σοφής αυθεντίας είναι νόμος και κανόνας. Και όποιος ή όποια αντιτίθεται ή δεν ζει σύμφωνα με αυτή τη ρήση, είναι εχθρός της Εκκλησίας ή προδότης.
Ο απόστολος Παύλος επισημαίνει στους Κορινθίους και σε μας ότι η πίστη δεν έχει να κάνει με τα πρόσωπα, αλλά με τον Χριστό και την Εκκλησία. Όσο ξεχωριστό κι αν είναι το πρόσωπο, δεν έχει σταυρωθεί για μας ούτε αναστηθεί. Ο Χριστός σταυρώθηκε, στον Χριστό επιστρέφουμε, στον Χριστό της Εκκλησίας ελπίζουμε. Και το πολίτευμα της Εκκλησίας δεν είναι ατομοκεντρικό. Είναι συνοδικό. Έχει να κάνει με τις αποφάσεις που λαμβάνονται τόσο για θέματα πίστης όσο και για θέματα διαχείρισης της ζωής εν τη πίστει με το σύνολο του σώματος του Χριστού. Οι όποιες προσωπικές απόψεις στην πραγματικότητα τίθενται στην κρίση της Εκκλησίας. Αν οι απόψεις διαμορφώνονται με βάση την παράδοση, αλλά και με βάση τον διάλογο, τον εγχρονισμό αυτής της παράδοσης στο σήμερα, όχι για να αλλοτριωθεί το ήθος του Ευαγγελίου, αλλά για να εξηγηθεί με σύγχρονα λόγια, τότε ο δρόμος είναι ορθός.
Και πάλι όμως η Εκκλησία δεν πορεύεται, πλην των ζητημάτων της πίστης, σε μία γραμμή και μόνο. Οι άνθρωποι έχουμε ανάγκες, οπτικές, παιδεία που κινείται σε διαφορετικά πλαίσια, και λόγω του χαρακτήρα μας. Η εικόνα του Θεού σε μας έχει ως χαρακτηριστικά της την αγάπη, την ελευθερία, την αλήθεια, τη λογική, τη δημιουργικότητα, το μοίρασμα με τους άλλους, δεν έχει όμως ως χαρακτηριστικό της την απολυτότητα, διότι δεν είμαστε θεοί ούτε αλάθητοι. Η αλήθεια μου πρέπει να στηρίζεται στην αλήθεια της Εκκλησίας, αλλά δεν μπορεί να την εξαντλεί. Και πάντως δεν μου επιτρέπεται να τη χαρακτηρίζω ως μία. Το ίδιο και όσοι συμφωνούν μαζί μου. Όλοι καλούμαστε να απευθυνόμαστε στον Χριστό και στην Εκκλησία και όχι να θεοποιούμε τις γνώμες μας.
Η ανεκτικότητα στη γνώμη και στη στάση ζωής του άλλου, μαζί με την άρνηση του οπαδισμού, του φανατισμού, του μίσους, της απολυτοποίησης γεννούν ειρήνη στο σώμα του Χριστού. Είναι μεγάλη η ευθύνη εκείνων που επικαλούνται τη θέση, τη γνώση, την άσκηση, τα χαρίσματά τους για να εξουθενώσουν όλους τους άλλους και να φανατίσουν ανθρώπους αδύναμους στην πίστη, φοβικούς ή και σκεπτόμενους, που δεν νιώθουν όμως ότι κόλαση τελικά είναι να καθιστάς τον εαυτό σου κριτήριο και όχι συνοδοιπόρο. Όλοι χρειαζόμαστε παιδεία Εκκλησίας. Τα πρόσωπα είναι οι σπορείς του λόγου του Θεού, όχι οι αυθεντίες. Να μας βοηθούν στον αγώνα της ελευθερίας από τα πάθη και το κακό, να μας εντάσσουν στην Εκκλησία, διότι αλλιώς μας καθιστούν δέσμιους του εαυτού τους και κανείς δεν θα ζήσει για πάντα. Το ίδιο και όποιος διαχωρίζει τον εαυτό του από την Εκκλησία. Αυτός ήδη έχει βιώσει τον πνευματικό θάνατο του εγωκεντρισμού και της αυτοθέωσης και παρασύρει κι άλλους στην οδό της απώλειας.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
3 Αυγούστου 2025
Κυριακή Η’ Ματθαίου
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 3 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2025 (Ματθ. ιδ΄ 14-22)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἶδεν ὁ Ἰησοῦς πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ’ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν. Οψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· Ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες
εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα. Ο δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. Οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· Οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας. Ο δὲ εἶπε· Φέρετέ μοι αὐτούς ὧδε. Καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις. Καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. Οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων. Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.
Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλῶσσα
Εκείνο τον καιρό, όταν βγήκε ο Ιησούς από εκεί που έμενε, είδε πολύ λαό, τους σπλαχνίσθηκε και θεράπευσε όλους όσοι ήσαν άρρωστοι. Αργά το απόγευμα προσήλθαν οι μαθητές και του είπαν· “ο τόπος είναι έρημος και η ώρα έχει περάσει· διάλυσε τα πλήθη, ώστε να πάνε στα γύρω χωριά και να αγοράσουν για τον εαυτό τους τροφές ”. Ο δε Ιησούς τους είπε· “δεν έχουν ανάγκη να πάνε· δώστε τους σεις να φάγουν”. Εκείνοι του είπαν· “εδώ δεν έχουμε παρά μόνο πέντε άρτους και δύο ψάρια”. Ο δε Ιησούς είπε “φέρετέ τα εδώ σε μένα ”. Και αφού συνέστησε στα πλήθη να καθήσουν επάνω στα χόρτα, πήρε τους πέντε άρτους και τα δύο ψάρια, σήκωσε τα μάτια στον ουρανό, για να ευχαριστήσει τον ουράνιο Πατέρα, ευλόγησε, έκοψε τους άρτους σε κομμάτια και τα έδωσε στους μαθητές και οι μαθητές στους όχλους. Έφαγαν δε όλοι και χόρτασαν και μάζεψαν ο,τι περίσσευσε από τα κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμάτα. Εκείνοι που έφαγαν ήσαν πέντε περίπου χιλιάδες, εκτός από τις γυναίκες και τα παιδιά. Και αμέσως ο Ιησούς ανάγκασε τους μαθητές να εισέλθουν στο πλοίο και να πάνε πριν από αυτόν στο απέναντι μέρος, μέχρις ότου αυτός απολύση τα πλήθη του λαού.
ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΩΝΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 3 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2025 (Α’Κορ. α’ 10-17)
Ἀδελφοί, παρακαλῶ ὑμᾶς, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ. Ἐδηλώθη γάρ μοι περὶ ὑμῶν, ἀδελφοί μου, ὑπὸ τῶν Χλόης ὅτι ἔριδες ἐν ὑμῖν εἰσι. Λέγω δὲ τοῦτο, ὅτι ἕκαστος ὑμῶν λέγει· ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου, ἐγὼ δὲ Ἀπολλώ, ἐγὼ δὲ Κηφᾶ, ἐγὼ δὲ Χριστοῦ. Μεμέρισται ὁ Χριστός; Μὴ Παῦλος ἐσταυρώθη ὑπὲρ ὑμῶν; Ἢ εἰς τὸ ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε;
Εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ ὅτι οὐδένα ὑμῶν ἐβάπτισα εἰ μὴ Κρίσπον καὶ Γάϊον, ἵνα μή τις εἴπῃ ὅτι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα ἐβάπτισα. Ἐβάπτισα δὲ καὶ τὸν Στεφανᾶ οἶκον· λοιπὸν οὐκ οἶδα εἴ τινα ἄλλον ἐβάπτισα. Οὐ γὰρ ἀπέστειλέ με Χριστὸς βαπτίζειν, ἀλλ᾿ εὐαγγελίζεσθαι, οὐκ ἐν σοφίᾳ λόγου, ἵνα μὴ κενωθῇ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ.
Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλῶσσα:
Ἀδελφοί, σᾶς παρακαλῶ, εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ λέγετε ὅλοι τὸ ἴδιο καὶ νὰ μὴν ὑπάρχουν διαιρέσεις μεταξύ σας, ἀλλὰ νὰ εἶσθε ἑνωμένοι μὲ τὸ ἴδιο πνεῦμα καὶ τὴν ἴδια γνώμη. Διότι ἐπληροφορήθηκα γιὰ σᾶς, ἀδελφοί μου, ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τῆς Χλόης, ὅτι ὑπάρχουν ἔριδες μεταξύ σας. Ἐννοῶ τοῦτο: καθένας ἀπὸ σᾶς λέγει, «Ἐγὼ εἶμαι τοῦ Παύλου», «Ἐγὼ τοῦ Ἀπολλώ», «Ἐγὼ τοῦ Κηφᾶ», «Ἐγὼ τοῦ Χριστοῦ». Μήπως ἔχει μοιρασθῆ ὁ Χριστός; Μήπως ὁ Παῦλος ἐσταυρώθηκε γιὰ σᾶς; Ἢ μήπως ἐβαπτισθήκατε εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Παύλου; Εὐχαριστῶ τὸν Θεὸν ποὺ δὲν ἐβάπτισα κανένα ἀπὸ σᾶς παρὰ τὸν Κρίσπον καὶ τὸν Γάϊον, διὰ νὰ μὴ μπορῇ νὰ πῇ κανεὶς ὅτι ἐβαπτισθήκατε εἰς τὸ δικό μου ὄνομα. Ἐβάπτισα ἐπίσης καὶ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Στεφανᾶ. Ἐκτὸς ἀπ’ αὐτοὺς δὲν γνωρίζω ἐὰν ἐβάπτισα κανένα ἄλλον. Ὁ Χρίστὸς δὲν μὲ ἔστειλε νὰ βαπτίζω, ἀλλὰ νὰ κηρύττω τὸ εὐαγγέλιο, ὄχι μὲ σοφία ρητορική, διὰ νὰ μὴ χάσῃ τὴν δύναμί του ὁ σταυρικὸς θάνατος τοῦ Χριστοῦ.