Κυριακή Τυρινής

Κ Υ Ρ Ι Α Κ Η    Τ Υ Ρ Ι Ν Η Σ

 

Στολήν με ἐνέδυσας, θεοΰφαντον Σωτήρ, ἐν τῇ Ἐδὲμ ὡς εὔσπλαγχνος΄ ἐγὼ δέ σου παρεῖδον τὴν ἐντολήν, πεισθεὶς τῷ ἀλάστορι, καὶ γυμνὸς καθωράθην ὁ ταλαίπωρος.

O ιερός υμνωδός ο ποιητής του κανόνα της τυρινής έχει ερανιστεί από την διήγηση του βιβλίου της Γενέσεως τις παραστάσεις που αναφέρονται και τις χρησιμοποιεί για να πλέξει τους ύμνους του κανόνος.

Στο στίχο που αναφερόμαστε είναι από την 4^η ωδή του κανόνος της Τυρινής και μας μιλά για την περιβολή των πρωτοπλάστων που φορούσαν στην ευλογημένη Εδέμ και εξ αιτίας της παρακοής την απώλεσαν και έμειναν γυμνοί.

Η στολή τους ήταν Θεοϋφαντη δηλαδή όταν δημιουργήθηκαν «ήσαν οι δυο γυμνοί ο τε Αδάμ και η γυνή αυτού και ουκ ησχύνοντο»(Γεν.2.25) δεν υπήρξε ντροπή γιατί όλα ήταν όπως τα έφτιαξε ο δημιουργός Θεός καλά λίαν. Αυτό διήρκησε έως την στιγμή που παρήκουσαν την θεία εντολή του και τότε «διηνοίχθησαν οι οφθαλμοί των δυο και έγνωσαν ότι γυμνοί ήσαν και έραψαν φύλλα συκής και εποίησαν εαυτοίς περιζώματα» (Γεν. 3,7) Μετά την παρακοή κατάλαβαν ότι ήταν γυμνοί και ένοιωσαν ντροπή και αμέσως έραψαν φύλλα από συκιά για να καλύψουν την γύμνια τους. Τότε ο Θεός βλέποντας τους κρυμμένους τους  ρώτησε γιατί είναι κρυμμένοι και ο Αδάμ  «είπεν αυτώ, την φωνήν σου ήκουσα περιπατούντος εν τω παραδείσω και εφοβήθην ότι γυμνός ειμί και εκρυβην» (Γεν. 3.10) Μέχρι τότε περιπατούσαν με απάθεια χωρίς ντροπή διότι ήταν καλυμμένοι με την θεοϋφαντη στολή, δηλαδή με την αγνότητα και την καθαρότητα, απαλλαγμένοι από τα πάθη.  Άκουσαν τον Θεό και κρύφτηκαν φοβισμένοι επειδή τους έλεγχε η πράξη που είχαν διαπράξει. Και ο Θεός «είπεν αυτώ τις ανήγγειλεν σοι ότι γυμνός ει μη από του ξύλου ου ενετειλάμην σοι τούτου μόνου μη φαγείν απ αυτού έφαγες» (Γεν. 3,11) Τότε τους αποκαλύπτει ότι έμειναν γυμνοί από την παρακοή της εντολής του.

«Εγὼ δέ σου παρεῖδον τὴν ἐντολήν,»  συνεχίζει ο ιερός υμνωδός αναφερόμενος στον καθένα από εμάς που δεν έχουμε παρακούσει μόνο μία εκ των εντολών Του αλλά όλες τις ξεχάσαμε ταυτισμένοι  με τον εχθρό και βρισκόμενοι ολόγυμνοι, τραυματισμένοι και ταλαιπωρημένοι εξ αιτίας της δικής μας απομακρύνσεως από κοντά Του.

Η σημερινή Κυριακή μας καλεί και μας υπενθυμίζει ότι δια της παρακοής ο Αδάμ έγινε εξόριστος του Παραδείσου χάνοντας την Θεοϋφαντη στολή που τον είχε στολίσει ο δημιουργός και μαζί όλοι οι απόγονοι του.

Συγκαταβαίνει ο Θεός και στέλνει τον νέο Αδάμ τον Κύριό μας τον Ιησού Χριστό να γίνει άνθρωπος για να σηκώσει το ανθρώπινο γένος από την πτώση και την φθορά την αμαρτία και τον θάνατο, διά του Σταυρικού του θανάτου και να του δώσει πάλι την ευκαιρία  δια της Αναστάσεως του να γίνει ουρανοπολίτης,  να ξαναφορέσει την Θεοϋφαντη στολή  και να απολαύσει την τρυφή του παραδείσου.

Η αγία μας εκκλησία ως φιλόστοργη μητέρα μας προτρέπει σε αγώνες πνευματικούς ιδιαίτερα κατά την ευλογημένη περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής .

«Το στάδιο των αρετών ηνέωκται….» (Αίνοι Κυριακή Τυρινής) Η περίοδος που από αύριο εισερχόμαστε  είναι περίοδος πνευματικών αγώνων και όπως ο αθλητής όταν πρόκειται να λάβει μέρος σε κάποιον αγώνα κάνει σκληρή προπόνηση υπακούοντας στον προπονητή του για να είναι πανέτοιμος την ημέρα της διεξαγωγής των αγώνων αγωνιζόμενος με σκοπό την πρωτιά και λαμβάνοντας το χρυσό μετάλλιο να ανεβεί  στη ψηλότερη θέση. Έτσι και οι πνευματικοί αγώνες θέλουν πολύ προετοιμασία, κόπο, στερήσεις υλικών αγαθών, κακουχίες δάκρυα κ.ά.  Αυτός ο αγώνας έχει να κάνει με τον αρχαίκακο δράκο όπως ο Απ. Παύλος στην προς Εφεσσίους Επιστολή λέει «διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου· εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις» (6,12). Γιατί ο αγώνας μας δεν είναι ενάντια σε ανθρώπινες δυνάμεις, αλλά ενάντια στις αρχές, ενάντια στις εξουσίες, ενάντια στους κοσμοκράτορες που προξενούν το σκοτάδι στον κόσμο τούτο. Ενάντια, δηλαδή, στα ουράνια πονηρά πνεύματα. Αυτό τον αγώνα δεν μπορεί μόνος του κανείς να τον κάνει εάν δεν έχει την υπακοή στον προπονητή του που εδώ είναι ο πνευματικός Πατέρας ο οποίος θα δώσει τις πνευματικές κατευθύνσεις και τα όπλα τα πνευματικά για να αντιπαλέψει με τον διάβολο και να φτάσει σε ύψη αρετής και τελειότητας. «Διά τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να αντισταθήτε εν τη ημέρα τη πονηρά και αφού καταπολεμήσητε τα πάντα, να σταθήτε». Γι' αυτό, πάρτε στα χέρια σας την πανοπλία του Θεού για να μπορέσετε να αντισταθείτε μέσα στην πονηρή εποχή. Κι αφού φέρετε αισίως σε πέρας όλο τον αγώνα σας, να παραμείνετε όρθιοι. Όρθιοι θα παραμείνουμε αν αποκτήσουμε  την ευλογημένη ταπείνωση του Τελώνη, την σωτήρια μετάνοια και επιστροφή του Ασώτου για να φτάσουμε   ανάλογα με του καθενός την πνευματική δύναμη και αντοχή να προσκυνήσουμε την Θεία και Ζωηφόρο Ανάσταση, ψάλοντας με τον υμνωδό: «Ἀνῆλθες, ἐν Σταυρῷ δυναστείαν ζωσάμενος, καὶ συμπλακεὶς τῷ τυράννῳ, ὡς Θεὸς ἐξ ὕψους κατέῤῥαξας, τὸν Ἀδὰμ δέ, ἀηττήτῳ, παλάμῃ ἀνέστησας.» (γ΄ωδή κανόνος της Τυρινής)

π. Δημήτριος Κοσκινάς