ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ (11-7-2021)

 

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπου είναι το άγχος. Ζούμε σε μια εποχή με πληθώρα υλικών αγαθών, σε σχέση με παλιότερα, με πολλά τεχνολογικά επιτεύγματα που κάνουν πιο εύκολη τη ζωή μας και με τεράστια πρόοδο της ιατρικής επιστήμης, η οποία θεραπεύει πολλές ασθένειες και έχει αυξήσει το μέσο όρο ζωής του ανθρώπου. Παρ’ όλα αυτά ποτέ άλλοτε ο άνθρωπος δεν ήταν  περισσότερο  δυστυχισμένος,  αγχωμένος,  αγέλαστος και καταθλιπτικός από ότι είναι σήμερα.

Λύση στο θέμα αυτό δίνουν τα λόγια του Χριστού μας που ακούσαμε στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή. Πρώτα όμως χρειάζεται να θέσουμε στον εαυτό μας το ερώτημα, ποιος είναι ο στόχος της ζωής μας. Μας ενδιαφέρει η σύντομη επίγεια ζωή, η γεμάτη από θλίψεις και δυσκολίες και σε αυτή στρέφουμε όλο το ενδιαφέρον μας, ή η αιώνια ζωή στην οποία δεν θα υπάρχει πόνος, λύπη και στεναγμός; Από την ξεκάθαρη, όχι μόνο  διανοητικά αλλά κυρίως βιωματικά, απάντησή μας στο ερώτημα αυτό, θα εξαρτηθεί  το πόσο θα ακολουθήσουμε την προτροπή του Χριστού. Τα λόγια  Του είναι σαφή και κοφτερά. «Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει». Δεν μπορούμε ταυτόχρονα να λέμε ότι πιστεύουμε στο Θεό, αλλά ο τρόπος της ζωής να δείχνει ότι δεν υπάρχει Θεός για μας.

Δυστυχώς ο σύγχρονος άνθρωπος έχει βγάλει το Θεό από τη ζωή του. Η πρόκληση των νέων τεχνολογιών, η υποβάθμιση των ηθικών αξιών, και κυρίως η συνεχής πλύση εγκεφάλου από τους θιασώτες της Νέας Εποχής, μέσω των  Μέσων  Μαζικής  Ενημέρωσης, έχουν κατορθώσει σε μεγάλο βαθμό να σβήσουν από την καθημερινότητα πολλών, την μνήμη του Ζωντανού Θεού. Έτσι επαληθεύονται στο έπακρο τα λόγια του απόστολου Παύλου, που δηλώνει ότι η δημιουργία είναι η μεγάλη απόδειξη της ύπαρξης του Θεού  και ότι οι άνθρωποι, «ενώ γνώρισαν το Θεό, δεν τον δόξασαν ούτε και τον ευχαρίστησαν σαν Θεό. Απεναντίας, με τους διαλογισμούς τους απομακρύνθηκαν από την αλήθεια και οδηγήθηκε στο σκοτάδι η ανόητη διάνοιά τους. Ενώ ισχυρίζονται πως είναι σοφοί, έχουν ξεμωραθεί, και αντικατέστησαν τη δόξα του αναλλοίωτου Θεού με ομοιώματα… Γι’ αυτό κι ο Θεός τούς εγκατέλειψε, σύμφωνα με τις επιθυμίες των καρδιών τους… (και) τους παράτησε στα αισχρά τους πάθη» (Ρωμ. 1,21-24). 

Όταν ό άνθρωπος χάσει τον προσανατολισμό του και τον σκοπό της ζωής του οδηγείται αντί για τη λύτρωση, στην καταστροφή και αντί  για το φως, στο σκοτάδι. Τα λόγια του Χριστού μας το θυμίζουν, «Εάν το (πνευματικό) µάτι σου είναι υγιές, όλο το σώμα σου θα είναι γεμάτο φως. Εάν όμως το µάτι σου είναι τυφλό, όλο το σώμα σου θα είναι βυθισμένο στο σκοτάδι. Επομένως αν ο νους σου σκοτισθεί, σε πόσο σκοτάδι θα βυθισθεί ή ψυχή σου;». Η απομάκρυνση από το Θεό κάνει τον άνθρωπο, κατά τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά, ή κτήνος ή διάβολο: «Νοῦς γάρ ἀποστάς τοῦ Θεοῦ, ἤ κτηνώδης γίνεται ἤ δαιμονιώδης» (ΕΠΕ 11, 226). Αυτή είναι η πραγματική αιτία για τα εγκλήματα, τις αυτοκτονίες και την κακία που βλέπουμε γύρω μας.

Ο Θεός είναι πηγή ζωής, φωτός και αγάπης. Κοντά του, όλα παίρνουν νόημα, ομορφαίνουν και φωτίζονται. Ο Θεός είναι αγάπη, όπως δηλώνει ο ευαγγελιστής Ιωάννης και όχι κακός και εκδικητικός όπως νομίζουν κάποιοι.  Ο Κύριος μας αγαπάει όπως ο καλός πατέρας τα παιδιά του. Το παράδειγμα που μας ανάφερε στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα, είναι αφοπλιστικό. Αφού  φροντίζει τα χορταράκια της γης και τα πουλάκια του ουρανού, στις διάφορες ανάγκες τους, δεν θα φροντίσει πολύ περισσότερο τους ανθρώπους; Αυτός που θυσίασε τη ζωή του πάνω στο ξύλο του Σταυρού για να μας δώσει αιώνια ζωή, αδιαφορεί για τις ανάγκες μας; Όχι φυσικά.

Μας το έχει υποσχεθεί,  «ζητεῖτε  πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν». Μας ζητάει να του έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη, και αυτός θα φροντίσει για τα προβλήματά μας.  Ακόμη και οι δυσκολίες και οι αρρώστιες που ενδέχεται να μας συμβούν, είναι μέσα στο παιδαγωγικό σχέδιο της αγάπης του. Μην ξεχνάμε ότι μετά τον Σταυρό ακολουθεί η Ανάσταση. Όποιος με τη χάρη του Θεού αποκτά αυτή την εμπιστοσύνη, δεν έχει άγχος και τα αφήνει όλα και τα τωρινά, αλλά και τα μελλοντικά, στα σίγουρα χέρια του Θεού.

Αυτό μας προτρέπει να κάνουμε  και η λειτουργική φράση: «ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν, Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα». Αμήν.