Επί του Αποστολικού αναγνώσματος (Πραξ. β΄ 1-11)
«Και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου»
Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης ο Κύριος μας δίδει στους μαθητές Του τις τελευταίες πολύτιμες συμβουλές, αλλά και μαζί την μεγάλη υπόσχεση ότι μετά από Αυτόν το Πνεύμα το Άγιον θα έλθει, καθώς ο ουράνιος Πατέρας θα το στείλει εξ ονόματός Του για να τους διδάξει και να τους θυμίζει όλα όσα τους είπε: «το Πνεύμα το Άγιον, ό πέμψει ο πατήρ εν τω ονοματί μου, εκείνος υμάς διδάξει πάντα και υπομνήσει υμάς».
Αλλά και κατά την ημέρα της Αναλήψεως Του τούς τονίζει να μην φύγουν από την Ιερουσαλήμ μέχρι να λάβουν δύναμιν από τον Θεό. «Υμείς δε καθίσατε εν τη πόλει Ιερουσαλήμ έως ου ενδύσασθε δύναμιν εξ ύψους». Αυτό το Πνεύμα το Άγιον θα είναι συνεχώς εν τη Εκκλησία ως δύναμη και ως παρουσία και ως πρόσωπο αλλά και συνεκτική δύναμις. Διότι, όπως ψάλλει η Αγία μας Εκκλησία, «εις ενότητα πάντας εκάλεσεν». Η ενότητα της Εκκλησίας αποδεικνύει την παρουσία του Αγίου Πνεύματος.
Κατά τις πρώτες εκείνες ημέρες του πάθους οι μαθητές σκορπίζουν, φοβούνται, κρύβονται. Από την Ανάσταση και μετά αρχίζουν να παίρνουν θάρρος και δύναμη. Οι εμφανίσεις του Αναστημένου Διδασκάλου τους δυναμώνει το φρόνημα και την πίστη. Ιδιαίτερα η Ανάληψη Του με την υπόσχεση της καθόδου του Αγίου Πνεύματος τους ενώνει, και όλοι μαζί καρτερούν προσευχόμενοι πιθανόν στο μέρος του υπερώου όπου ετελέσθη ο Μυστικός Δείπνος.
Και πράγματι, μετά από δέκα ημέρες, ξαφνικά, όπως μας αναφέρει το ιερό κείμενο των Πράξεων, «και εγένετο άφνω εκ του ουρανού ήχος ώσπερ φερομένης βιαίας πνοής». Ένας ήχος σαν δυνατός αέρας ακούστηκε και γέμισε το σπίτι που ήσαν οι Μαθηταί, αλλά και όλη η πόλις των Ιεροσολύμων άκουσε αυτή την βιαία πνοή και όλος ο λαός συνέρρευσε στο μέρος όπου ήταν οι Μαθηταί. Άνθρωποι από όλα τα μέρη του γνωστού τότε κόσμου, οι οποίοι είχαν μεταβεί για να γιορτάσουν την μεγάλη γιορτή της. «Και ώφθησαν αυτοίς τοις μαθηταίς, διαμεριζόμεναι γλώσσαι ωσεί πυρός, εκάθισε τε εφ’ ένα έκαστον αυτών». Γλώσσες ουρανίου πυρός κάθισαν στα κεφάλια των Μαθητών και «επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου».
Αυτοί οι φτωχοί ψαράδες, οι περισσότεροι φοβισμένοι μέχρι σήμερα, άνθρωποι απλοϊκοί, με ελάχιστες πιθανόν γραμματικές γνώσεις, αλλά με πίστη στην καρδιά για τον Διδάσκαλο μεταβάλλονται. Γίνονται δοχεία του Αγίου Πνεύματος. Ενδυναμώνονται τόσο, ώστε και ο θάνατος γι’ αυτούς γίνεται μετάβαση κατά το πρότυπον του Διδασκάλου. Το ότι «επλήσθησαν Πνεύματος Αγίου» σημαίνει ότι έλαβαν πλούτο χαρισμάτων, έγιναν ικανοί για το έργο του Ευαγγελισμού των ανθρώπων. Το ότι οι λέξεις στο στόμα τους γίνονται γλώσσα παγκόσμια, αφού όλο εκείνο το πλήθος ακούει «είς έκαστος τη ιδία διαλέκτω λαλούντων αυτών», αυτό σημαίνει, ότι από σήμερα την ημέρα της Πεντηκοστής ως γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας, εγκαινιάζεται μια νέα γλώσσα, η καινή γλώσσα του Θεού.
Σ’ αυτήν την καινή γλώσσα θα ομιλούν και θα συνεννοούνται τα έθνη και οι λαοί. Θα ενώνονται και θα συνυπάρχουν στην ενότητα της Εκκλησίας. «Ότε του πυρός τας γλώσσας, διένειμε εις ενότητα πάντας εκάλεσεν». Αυτή η ενότητα του Αγίου Πνεύματος δημιουργεί την Θεανθρώπινη οντότητα της Εκκλησίας ως Σώματος Χριστού. Τα επίγεια ενώνονται τοις επουρανίοις. Δια τούτο η Εκκλησία μας είναι ουράνιος και επίγειος. Θριαμβεύουσα και στρατευομένη.
Η σημερινή ημέρα της αποστολής και επιφοιτήσεως του Αγ. Πνεύματος είναι η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας που σ’ αυτήν οφείλει την ύπαρξη της. Όπως ψάλλουμε, «όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας». Το Άγιον Πνεύμα εξακολουθεί και θα παραμένει στην Εκκλησία. Είναι εκείνο που επιτελεί τα Μυστήρια και αναδεικνύει ποιμένες. Ενεργεί με τις άκτιστες ενέργειες του ώστε όλοι οι άνθρωποι να γνωρίζουν την αλήθεια για την σωτηρία. Σήμερα λοιπόν, καθώς εορτάζουμε την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, συνειδητοποιούμε πως η Πεντηκοστή είναι ένα συνεχές θαύμα. Κατά συνέπεια, όλοι μπορούμε να μετέχουμε σ’ αυτό το θαύμα, αρκεί να το ποθούμε και η ζωή μας να γίνεται δεκτική του Αγ. Πνεύματος και να λέμε: «Ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον, Αγαθέ, τας ψυχάς ημών». Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου