Η επίσκεψη του Χριστού στο σπίτι ενός αμαρτωλού τελώνη στην Ιεριχώ, του Ζακχαίου, αποτελεί κίνηση ανατροπής για τα όσα ο κόσμος στον οποίο ήρθε ο Χριστός περίμενε. Ο αμαρτωλός άνθρωπος θεωρούνταν μολυσμένος και ο άγιος δεν επιτρεπόταν να συναναστραφεί μ’ αυτόν. Γι’ αυτό και στην κίνηση του Χριστού να εισέλθει στο σπίτι του Ζακχαίου η αντίδραση πάντων ήταν ο γογγυσμός «ότι παρά αμαρτωλώ ανδρί εισήλθε καταλύσαι» (Λουκ. 19,7). Οι ίδιοι, επειδή τηρούσαν τις τυπικές διατάξεις του μωσαϊκού νόμου, δεν θεωρούσαν τους εαυτούς τους αμαρτωλούς. Διαμαρτυρήθηκαν όμως και για το ότι πώς ήταν δυνατόν μια τέτοια ξεχωριστή προσωπικότητα, όπως θεωρούσαν τον Χριστό, να κάνει ένα τέτοιο βήμα. Πώς ένας Θεός να συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο που να ανατρέπει τον νόμο που ο ίδιος είχε δώσει!
Ο Χριστός βλέπει την μετάνοια
Ο Χριστός εισέρχεται στο σπίτι του αμαρτωλού γιατί διαβλέπει κάτι το οποίο δεν μπορούν να δούνε οι άλλοι: την μετάνοιά του. Ο Ζακχαίος εκφράζει την μετάνοιά του έμπρακτα. Νιώθει ευγνωμοσύνη προς το Χριστό που τον τιμά, ερχόμενος στο σπίτι του. Και αυτή η επίσκεψη είναι η αρχή μιας νέας ζωής. Η παρουσία του Χριστού μεταβάλλει τον τρόπο με τον οποίο ο Ζακχαίος βλέπει τον κόσμο. Δεν θέλει πλέον να περνά καλά εις βάρος των άλλων. Η σχέση με το Θεό γίνεται διανομή των αγαθών, αποκατάσταση όσων εξαπάτησε και τήρηση των εντολών Εκείνου που τον επισκέπτεται. Γι’ αυτό και ο Χριστός θα σχολιάσει ενώπιον όλων όσων πριν έχουν γογγύξει εναντίον του, ότι ο Ζακχαίος και η οικογένειά του-γιατί δεν είναι μόνο ο ίδιος που ξεκινά μια νέα πορεία, αλλά και όλοι οι οικείοι του- έχουν σωθεί. Ο Υιός του ανθρώπου ήρθε να αναζητήσει και να σώσει όλους όσους έχουν χάσει το δρόμο και τον προσανατολισμό τους προς το Θεό και το θέλημά του.
Ο εκκοσμικευμένος άνθρωπος
Ο Ζακχαίος, με τα σημερινά κριτήρια, θα λέγαμε ότι ήταν ένας εκκοσμικευμένος άνθρωπος. Ζούσε και εφάρμοζε το ήθος της εποχής και του πολιτισμού της. Στόχευε στα υλικά αγαθά, την εξουσία και την ατομική του αυτάρκεια, χωρίς να δίνει σημασία στο λόγο του Θεού και στο ότι αδικούσε τους συνανθρώπους του. Και μπορεί να είχε την αποδοκιμασία από την κοινή γνώμη, η οργάνωση όμως της κοινωνίας εκείνης της εποχής του επέτρεπε να ζει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Είχε διαγράψει το Θεό από την καθημερινότητά του. Φαίνεται όμως πως τελικά ο ίδιος δεν ήταν ευχαριστημένος. Καταλάβαινε ότι αλλού ήταν το νόημα. Και η παρουσία του προσώπου του Χριστού ανοίγει στην ψυχή του τον δρόμο που κατά βάθος ποθούσε. Πρώτη του κίνηση να ζητήσει να δει ποιος είναι ο Χριστός. Δεύτερη κίνησή του να ανέβει στην συκομορέα, παραθεωρώντας τόσο τη φυσική του αδυναμία όσο και τις πιθανές ειρωνείες του πλήθους και τον εξευτελισμό του λόγω του ότι ήταν γνωστός τους. Και τρίτη κίνηση να σπεύσει να ανταποκριθεί στην πρόσκληση του Χριστού και να ανοίξει το σπίτι του και την καρδιά του.
Τι αλλάζει η μετάνοια
Η μετάνοια του Ζακχαίου δεν άλλαξε τον εκκοσμικευμένο τρόπο ζωής εκείνης της εποχής. Άλλαξε όμως τον ίδιο. Ο Χριστός δεν ήρθε στον κόσμο για να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε έναν κοινωνικό και ηθικό μετασχηματισμό, καθιστάμενος ο ηγέτης μιας αλλαγής που θα επιβαλλόταν από τον ουρανό. Ήρθε για να αναζητήσει και να σώσει τον κάθε αμαρτωλό, τον κάθε άνθρωπο που νιώθει ότι έχει χάσει το δρόμο του και θέλει νόημα και σκοπό στη ζωή του που θα υπερβαίνει την αμαρτία. Χωρίς να αρνείται την διδαχή προς όλους, ο Χριστός δείχνει ότι για τον Θεό αυτό που έχει σημασία είναι ο καθένας μας προσωπικά. Κι εδώ έγκειται η μεγάλη ελπίδα. Ότι τελικά, ακόμη κι αν ο κόσμος ζει στην αμαρτία, ο καθένας μας μπορεί να οδηγηθεί στη σωτηρία και την ίδια στιγμή, με τη σωτηρία του καθενός μας, και ο ίδιος ο κόσμος οδηγείται και αυτός προς την ελπίδα!
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου