«Εξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ» (Λουκ. 8,5)
Σήμερα, η Αγία μας Εκκλησία μάς υπενθυμίζει μια από τις πιο γνωστές και συγκλονιστικές παραβολές του Κυρίου μας: την παραβολή του σπορέως. Ο Χριστός, σαν καλός διδάσκαλος και παντογνώστης καρδιογνώστης, μάς μιλάει για κάτι απλό – τον σπορέα που βγαίνει να σπείρει – αλλά αποκαλύπτει μέσα από αυτό μια βαθιά πνευματική αλήθεια για τον εσωτερικό μας κόσμο.
Ο σπορέας είναι ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος με άπειρη αγάπη και υπομονή σπέρνει διαρκώς τον λόγο Του – τον λόγο της αληθείας, της σωτηρίας, της αγάπης – μέσα στις καρδιές των ανθρώπων. Όμως, δεν καρποφορεί παντού αυτός ο λόγος. Γιατί;
Ο Χριστός εξηγεί: Άλλοι είναι οδός – σκληρές καρδιές, αδιάφορες, που ο λόγος πέφτει αλλά δεν εισχωρεί. Τον αρπάζει ο διάβολος αμέσως. Άλλοι είναι πέτρα – ενθουσιάζονται για λίγο, αλλά δεν έχουν βάθος, δεν αντέχουν στις θλίψεις. Άλλοι είναι γεμάτοι αγκάθια – μέριμνες, πλούτη, ηδονές – και πνίγεται ο λόγος. Όμως, υπάρχει και η καλή γη: αυτοί που ακούν τον λόγο, τον κρατούν με αγαθή και καλή καρδιά και καρποφορούν με υπομονή.
Όλοι μας ακούμε τον λόγο του Θεού. Όμως, τι γίνεται μετά; Τον αφήνουμε να καρποφορήσει ή τον ξεχνάμε μόλις βγούμε από τον ναό; Ο Θεός δεν σταματά να σπέρνει, αλλά η καρδιά μας πρέπει να είναι έτοιμη να δεχθεί αυτόν τον σπόρο. Χρειάζεται ταπείνωση, μετάνοια, καθαρότητα, προσευχή και υπομονή.
Ας εξετάσουμε τον εαυτό μας: Σε ποια από τις τέσσερις γαίες βρισκόμαστε; Είμαστε ο δρόμος, η πέτρα, τα αγκάθια ή η καλή γη; Μόνο όταν η καρδιά μας μαλακώσει με τη χάρη του Θεού, μπορούμε να γίνουμε χωράφι ευλογημένο που θα καρποφορήσει καρπούς πίστεως, ελπίδος και αγάπης.
Ας παρακαλέσουμε τον Θεό να καθαρίσει τη γη της καρδιάς μας και να μας κάνει άξιους να δεχθούμε τον λόγο Του, ώστε να γίνουμε όχι απλώς ακροατές, αλλά και εκτελεστές του λόγου Του.
π. Δημήτριος Κοσκινάς
Κυριακή Σπορέως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου