Μέσα από τους αναστάσιμους ύμνους τιμήσαμε τον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο στον ομώνυμο Ιερό Ναό στο Παλαιό Φρούριο.
Τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας εκπροσώπησε ο Ιεροκήρυξ της μητροπόλεως μας π. Σεραφείμ Λινοσπόρης.
Το αναλόγιο πλαισίωσε η Ιόνια Χορωδία υπό την Διεύθυνση του Καθηγητή του Ιονίου Πανεπιστημίου του Τμήματος Μουσικών Σπουδών κ. Ευσταθίου Μακρή και έψαλλαν κατά το Κερκυραϊκό ύφος. Οι ύμνοι της Θείας Λειτουργίας ήταν μουσική σύνθεση του "ΜΑΝΤΖΑΡΟΥ"
4 σχόλια:
Πάτερ μου, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Να είστε καλά και του χρόνου!
Να μου επιτρέψετε μόνο μια παρατήρηση μιας και γνωρίζετε την ευαισθησία μου για την Κερκυραϊκή μας ψαλτική.
Καταρχήν οι ύμνοι του Όρθρου είναι καθαρά Βυζαντινή μουσική.
Ο ομολογουμένα υπέροχος Χορός "ΙΟΝΙΟΣ ΑΡΜΟΝΙΑ", υπό τον άξιο καθηγητή κ. Μακρή, που έψαλε στη Λειτουργία, έψαλε -όπως σωστά κι εσείς γράφετε- Μάντζαρο και όχι κατά το Κερκυραϊκό ύφος. Στο κερκυραϊκό ύφος ήταν ΜΟΝΟ κάποιοι ύμνοι όπως λόγου χάριν το τριπλό "Κύριε ελέησον", το "πλούσιοι επτώχευσαν.. ", κάποια από τα Απολυτίκια και το "Αναστάσεως ημέρα - Χριστός ανέστη" (το αργό "Χριστός ανέστη", γιατί το γρήγορο είναι σύνθεση του Αρίστου Μοναστηριώτη).
Ο Μάντζαρος ΒΑΣΙΣΤΗΚΕ στο κερκ. ύφος (κερκυραϊκή ψαλτική) για να συνθέσει τους ύμνους της Λειτουργίας του. Η Κερκυραϊκή ψαλτική, όπως και η Βυζαντινή μουσική, είναι ΨΑΛΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ και όχι ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ, όπως είναι οι υπέροχες συνθέσεις του Μαντζάρου. Ως εκ τούτου οι συνθέσεις του Μαντζάρου δεν μπορούν να θεωρηθούν και δεν είναι αυτό που προσδιορίζουμε με τον όρο "παραδοσιακή κερκυραϊκή ψαλτική", όπως αυτή μας παρεδόθη από την προφορική παράδοση και διεσώθη - κατεγράφη χάρη κυρίως στις προσπάθειες του μακαριστού παπα Κώστα Σουρβίνου.
Καταρχήν ο Νικόλαος Χαλικιόπουλος Μάντζαρος δεν μελοποίησε-εναρμόνισε ολόκληρη τη Θ. Λειτουργία, αλλά μόνο ορισμένα βασικά μέρη της. Τα Κύριε ελέησον, για παράδειγμα, ή τα Λειτουργικά που ψάλλουμε με την Ιόνιο Αρμονία δε έχουν σχέση με τον Μάντζαρο, αλλά προέρχονται από την προφορική παράδοση και είναι εναρμονισμένα κατά τον παραδοσιακό, λαϊκό τρόπο. Αλλά και οι ύμνοι του Μάντζαρου πολύ συχνά φέρουν έντονο παραδοσιακό χρώμα, όπως το χερουβικό, που δεν έχει καμία σχέση με τις μεταγανέστερες συνθέσεις του Πολυκράτη και άλλων. Από την άλλη μεριά, στην προφορική παράδοση του νησιού δεν έφτασε έως εμάς π.χ. κάποιο χερουβικό ή κοινωνικό, καθότι όλα αυτά χάθηκαν αρκετά νωρίς.
Συνεπώς, εάν θέλει να παρουσιάσει κανείς μία Θεία Λειτουργία κατά βάσιν κερκυραϊκή [δεν λέω εξ ολοκλήρου, γιατί είναι απαραίτητοι κάποιοι συμβιβασμοί, προκειμένου να συμβαδίζουμε με τους ιερείς και να μη δημιουργείται χασμωδία και δυσαρμονία, όπως π.χ. στην περίπτωση του Τρισαγίου όταν υπάρχει Συλλείτουργο ή Αρχιερατική Θ. Λειτουργία], είναι υποχρεωμένος να κάνει μία σύνθεση προφορικών και γραπτών (Μάντζαρου, αλλά και άλλων) πηγών. Αντίθετα, η εμμονή στη διάκριση μεταξύ "παραδοσιακού" και "έντεχνου" σε μια περιοχή όπως η Κέρκυρα, που αυτά τα δύο αλληλεπιδρούσαν έντονα λόγω των ιδιαίτερων πολιτισμικών συνθηκών του τόπου, είναι τελείως αντιπαραγωγική όταν επιχειρείται με όρους ιδεοληπτικούς και όχι από ειδικούς μουσικολόγους, που έχουν βαθύτερη γνώση του θέματος και μπορούν να αποφαίνονται με επιστημονικούς όρους.
Όσον αφορά το σύντομο "Χριστός ανέστη", είναι καταγραφή μελωδίας που μας έψαλε πριν από χρόνια ο μακαριστός π. Κωνσταντίνος Σουρβίνος, με δική μας εναρμόνιση σε παραδοσιακό ύφος.
Δημοσίευση σχολίου