«συνεργοῦντες δε καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶςς»
Παράκληση καρδιακής αγάπης απευθύνει ο Μεγάλος των Αποστόλων Παύλος, στα πνευματικά του παιδιά της Εκκλησίας των Κορινθίων σήμερα αδελφοί στο Αποστολικό ανάγνωσμα. Τους παρακαλεί ώστε η χάρη του Θεού που δέχθηκαν να μην πάει χαμένη. Τους προτρέπει να μην χαθεί η ευκαιρία της σωτηρίας «ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας».
Τώρα που δεχτήκατε την χάρη του Θεού, αυτή η ημέρα είναι ημέρα σωτηρίας. Μην την χάσετε διότι δεν ξέρουμε αν αύριο θα δοθεί ο χρόνος και οι συνθήκες για μια τέτοια σωτήρια ευκαιρία. Μην ξεχνάμε ότι δεν γνωρίζουμε τι μέλει γενέσθαι αύριο. Το μέλλον είναι άγνωστο, το γνωρίζει μόνο ο Θεός και σ’ αυτόν ανήκει. Επίσης μην ξεχνάμε και τον αντίδικο διάβολο που δεν χρωστά σωτηρία σε κανένα άνθρωπο.
Τους παρακαλεί να έχουν εμπιστοσύνη και να στηρίζονται στην αυθεντία και το κύρος που έχουν οι Απόστολοι, διότι εκφράζουν την άδολη και γνήσια πίστη που παρέλαβαν από τον αρχηγό της πίστεως Ιησού Χριστό.
Είναι οι Απόστολοι τα φυσικά διαδοχικά στόματα της αλήθειας, οι πρώτοι κρίκοι της διαδοχικής αλυσίδας της μιας αγίας καθολικής Εκκλησίας του Χριστού. Θέλει ο Μεγάλος Απόστολος των Εθνών να τονίσει πόσο σπουδαίο και υψηλό είναι το Αποστολικό αξίωμα.
Πόσο δύσκολο και πόσες δύσκολες οι συνθήκες είναι για να φέρουν οι Απόστολοι το έργο τους εις πέρας «μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία». Κανένα πρόσκομμα δεν φέρνουμε σε κανέναν για να μη δυσφημιστεί το έργο μας.
Έχει συναίσθηση ο Απόστολος ότι εκλήθη υπό του Θεού για το έργο της διακονίας που έχει αναλάβει. Γνωρίζει ότι ο Θεός τον κάλεσε για ένα έργο μεγάλο και σπουδαίο, για τον ευαγγελισμό του κόσμου. Δεν είναι άλλωστε κενός ο τίτλος που του δόθηκε ως «ο Απόστολος των Εθνών». Καλεί λοιπόν τα πνευματικά του παιδιά σε προσευχή, και εφαρμογή των όσων διδάχθηκαν ώστε να μην μείνουν χωρίς πνευματική ωφέλεια και σωτηρία.
Προσπαθεί να συστήσει τον εαυτό του ως υπηρέτη του Θεού: «ἀλλ᾿ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι», με υπομονή με πολλές θλίψεις με ανάγκες και στενοχώριες.
Με πληγές, με φυλακίσεις, με εξεγέρσεις εναντίων μας. Ταλαιπωρίες και αγρυπνίες και πείνα. Εμείς οι Απόστολοι απαντάμε σε όλα αυτά με υπομονή στις θλίψεις, τις δυσκολίες, και τις στενοχώριες.
Με εντιμότητα στην γνώση της αλήθειας την ανεκτικότητα και καλοσύνη, τον φωτισμό του Αγ. Πνεύματος και την γνήσια αληθινή αγάπη. Το κήρυγμα της αλήθειας και η δύναμη του Θεού είναι τα όπλα μας. Μπορεί να μας θεωρούν λαοπλάνους, αλλά εμείς λέμε την αλήθεια.
Πολλές φορές φτάνουμε στον θάνατο, αλλ’ όμως ζούμε, μας βασανίζουν αλλά δεν πεθαίνουμε. Ζούμε φτωχά όμως κάνουμε πολλούς να πλουτίσουν με τις δωρεές και τις ευεργεσίες του Θεού. Τίποτε δικό μας δεν έχουμε αλλ’ όμως έχουμε τα πάντα.
Μετά από όλα αυτά του Απ. Παύλου τι να πούμε; Ο κάθε Χριστιανός ας αναλάβει τις ευθύνες του για την σωτηρία του, και την εφαρμογή των νόμων του Θεού με βάση τους κόπους και τις ταλαιπωρίες των Αποστόλων.
Όλοι μας να γινόμαστε συνεχιστές του έργου τους για την διάδοση του Ευαγγελίου, και την σωτηρία όλων των ανθρώπων. Των εγγύς και των μακράν. Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου