Το Γενέθλιον του Προδρόμου στο Μαντούκι

Το Σάββατο 24  Ιουνίου 2017 τελέστηκε ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία στον πανηγυρίζοντα Ι.Ν. Αγίου Ιωάννου Λάζου Μανδουκίου, με την παρουσία πλήθους πιστών.

Τον θείο λόγο κήρυξε ο Πρωτ. Θεμιστοκλής Μουρτζανός, Γενικός Αρχιερατ. Επίτροπος της Ι.Μ. Κερκύρας, ο οποίος αφού μετέφερε τις πατρικές ευχές και την αγάπη του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου, αναφέρθηκε στο πρόσωπο του Ζαχαρία, πατρός του Αγίου Ιωάννου, στο οποίο βλέπουμε τρία στάδια.

Το πρώτο στάδιο έχει να κάνει με τον λόγο της λογικής, της αμφιβολίας, του γήϊνου, όταν ο Αρχάγγελος έρχεται για να αναφέρει στον Ζαχαρία το γεγονός της κυοφορίας του Βαπτιστού. Ο λόγος αυτός είναι του μυαλού, του νου, του “βλέπειν” τον κόσμο μέσα από το “εγώ”. Γι’αυτό και στην αρχή ο Ζαχαρίας αντιδρά.

Το δεύτερο στάδιο σχετίζεται με τη σιωπή, στην οποία περιήλθε ο Ζαχαρίας στη συνέχεια. Στη σιωπή αυτή της προσευχής, της εμπιστοσύνης στον Θεό και στο θέλημά Του. Η σιωπή είναι ο λόγος της καρδιάς που εμπιστεύεται.

Το τρίτο στάδιο είναι ο λόγος της δοξολογίας και της μαρτυρίας. Όταν γεννιέται ο Πρόδρομος, ο Ζαχαρίας ευχαριστεί τον Θεό, για το παιδί που του χάρισε. Το όνομα Ιωάννης μεταφράζεται στα ελληνικά ως δώρο του Θεού. Ο Ζαχαρίας παραθεωρεί τον χλευασμό των ανθρώπων, για το όνομα που επιλέγει για το παιδί του και δίδει ζώσα μαρτυρία πίστεως.

Επιπροσθέτως ο π. Θεμιστοκλής σημείωσε ότι αναφορικά με την δική μας ζωή, εμείς οι άνθρωποι αμαρτάνουμε όταν βλέπουμε τον κόσμο χωρίς εμπιστοσύνη στον Θεό, όταν η ζωή μας χαρακτηρίζεται από μια αδιάκοπη φλυαρία, που γίνεται κατάκριση, απόρριψη, αυτοδικαίωση. Όμως στη ζωή της Εκκλησίας μας αν θέλουμε ο λόγος μας να έχει νόημα, χρειάζεται να έχουμε μια προσευχόμενη, μια λαλούσα σιωπή. Αυτή που δια της προσευχής κάνει τον άνθρωπο δεκτικό της Χάριτος του Θεού, ακόμη και αν ο άνθρωπος αναγκάζεται να πορευτεί εν ταπεινώσει και εν εξουδενώσει. Ο αυθεντικός λόγος είναι ο δοξολογικός και ομολογιακός. Στην εκκοσμικευμένη πραγματικότητά μας η Εκκλησία, αλλά και ο καθένας μας, καλούμαστε να μην νικιόμαστε από τον λότο του ΕΓΩ μας ή του νου μας.

Κλείνοντας ο π. Θεμιστοκλής υπογράμμισε ότι η γιορτή του Γενεθλίου του Προδρόμου είναι μια ζώσα τιμή αυτής της πορείας του ανθρώπου κατά Θεόν.