Απόστολος και Ευαγγελιο Παρασκευής 15 Ιανουαρίου 2021

15 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ, 2021

Ιωάννου του Καλυβίτου

Ἀπόστολος: ἡμέρας, Παρ. λβ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Α΄ Πέτρ. α΄ 1 – β΄ 10)

Πέτρος, ἀπόστολος Ἰη­σοῦ Χριστοῦ, ἐκλε­κτοῖς παρεπιδήμοις διασπο­ρᾶς Πόντου, Γαλατίας, Καππαδοκίας, Ἀσίας καὶ Βιθυνίας, 2 κατὰ πρόγνωσιν Θεοῦ πατρός, ἐν ἁγιασμῷ Πνεύματος, εἰς ὑπακοὴν καὶ ραντισμὸν αἵματος Ἰησοῦ Χριστοῦ· χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη πληθυνθείη. 3 Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ πα­τὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ κατὰ τὸ πολὺ αὐ­τοῦ ἔλε­ος ἀνα­­γεννήσας ἡμᾶς εἰς ἐλπίδα ζῶσαν δι’ ἀνα­­­στάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν, 4 εἰς κληρονομίαν ἄφθαρ­τον καὶ ἀμίαντον καὶ ἀμά­ραντον, τετηρημένην ἐν οὐ­ρανοῖς εἰς ὑμᾶς 5 τοὺς ἐν δυνάμει Θεοῦ φρουρουμένους διὰ πίστεως εἰς σωτηρίαν ἑτοίμην ἀπο­καλυφθῆναι ἐν καιρῷ ἐσχάτῳ· 6 ἐν ᾧ ἀγαλλιᾶσθε, ὀλίγον ἄρτι, εἰ δέον ἐστί, λυπηθέντες ἐν ποικίλοις πει­ρασμοῖς, 7 ἵνα τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως πολυτιμότερον χρυσίου τοῦ ἀπολλυμένου διὰ πυρὸς δὲ δοκιμαζομέ­νου εὑρεθῇ εἰς ἔπαινον καὶ τιμὴν καὶ δόξαν ἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ, 8 ὃν οὐκ εἰδότες ἀγαπᾶτε, εἰς ὃν ἄρτι μὴ ὁρῶντες, πιστεύοντες δὲ ἀγαλλιᾶσθε χαρᾷ ἀνεκλαλήτῳ καὶ δεδο­ξασμένῃ, 9 κομιζόμενοι τὸ τέλος τῆς πίστεως ὑμῶν, σωτηρίαν ψυχῶν. 10 περὶ ἧς σωτηρίας ἐξε­ζήτησαν καὶ ἐξηρεύνησαν προ­φῆται οἱ περὶ τῆς εἰς ὑμᾶς χάριτος προφητεύσαντες, 11 ἐρευνῶντες εἰς τίνα ἢ ποῖον καιρὸν ἐδήλου τὸ ἐν αὐτοῖς Πνεῦμα Χριστοῦ προμαρτυρόμενον τὰ εἰς Χριστὸν παθήματα καὶ τὰς μετὰ ταῦτα δόξας· 12 οἷς ἀπεκαλύφθη ὅτι οὐχ ἑαυτοῖς, ὑμῖν δὲ διηκόνουν αὐτά, ἃ νῦν ἀνηγγέλη ὑμῖν διὰ τῶν εὐαγγελισαμένων ὑμᾶς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἀποσταλέντι ἀπ’ οὐρανοῦ, εἰς ἃ ἐπιθυμοῦσιν ἄγγελοι παρακύψαι. 13 Διὸ ἀναζωσάμενοι τὰς ὀσφύας τῆς διανοίας ὑμῶν, νήφοντες, τελείως ἐλπίσατε ἐπὶ τὴν φερομένην ὑμῖν χάριν ἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ, 14 ὡς τέκνα ὑπακοῆς μὴ συσχηματιζόμενοι ταῖς πρότερον ἐν τῇ ἀγνοίᾳ ὑμῶν ἐπιθυμίαις, 15 ἀλλὰ κατὰ τὸν καλέσαντα ὑμᾶς ἅγιον καὶ αὐτοὶ ἅγιοι ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ γενήθητε, 16 διότι γέγραπται· ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι. 17 καὶ εἰ πατέρα ἐπικαλεῖσθε τὸν ἀπροσωπολήπτως κρί­νον­τα κατὰ τὸ ἑκάστου ἔργον, ἐν φόβῳ τὸν τῆς παροι­κίας ὑμῶν χρόνον ἀνα­στράφητε, 18 εἰδότες ὅτι οὐ φθαρτοῖς, ἀργυρίῳ ἢ χρυσίῳ, ἐλυτρώ­θητε ἐκ τῆς ματαίας ὑμῶν ἀναστροφῆς πατροπαραδότου, 19 ἀλλὰ τιμίῳ αἵματι ὡς ἀμνοῦ ἀμώμου καὶ ἀσπίλου Χριστοῦ, 20 προεγνωσμένου μὲν πρὸ καταβολῆς κόσμου, φανερωθέντος δὲ ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων δι’ ὑμᾶς 21 τοὺς δι’ αὐτοῦ πιστεύοντας εἰς Θεὸν τὸν ἐγείραντα αὐτὸν ἐκ νεκρῶν καὶ δόξαν αὐτῷ δόντα, ὥστε τὴν πίστιν ὑμῶν καὶ ἐλπίδα εἶναι εἰς Θεόν. 22 Τὰς ψυχὰς ὑμῶν ἡγνι­κότες ἐν τῇ ὑπακοῇ τῆς ἀληθείας διὰ Πνεύματος εἰς φιλαδελφίαν ἀνυπόκριτον, ἐκ καθαρᾶς καρδίας ἀλλή­λους ἀγαπήσατε ἐκτενῶς, 23 ἀναγεγεννημένοι οὐκ ἐκ σπορᾶς φθαρτῆς, ἀλλὰ ἀφθάρτου, διὰ λόγου ζῶντος Θεοῦ καὶ μένοντος εἰς τὸν αἰῶνα· 24 διότι πᾶσα σὰρξ ὡς χόρτος, καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου· ἐξηράνθη ὁ χόρτος, καὶ τὸ ἄνθος αὐτοῦ ἐξέπεσε· 25 τὸ δὲ ρῆμα Κυρίου μένει εἰς τὸν αἰῶνα. τοῦτο δέ ἐστι τὸ ρῆμα τὸ εὐαγγελισθὲν εἰς ὑμᾶς. 

β΄ 1 Ἀποθέμενοι οὖν πᾶσαν κακίαν καὶ πάντα δόλον καὶ ὑποκρίσεις καὶ φθόνους καὶ πάσας καταλαλιάς, 2 ὡς ἀρτιγέννητα βρέφη τὸ λογικὸν ἄδολον γάλα ἐπιποθήσατε, ἵνα ἐν αὐτῷ αὐξηθῆτε εἰς σωτηρίαν, 3 εἴπερ ἐγεύσασθε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος. 4 Πρὸς ὃν προσερχόμε­νοι, λίθον ζῶντα, ὑπὸ ἀν­­θρώ­­πων μὲν ἀποδεδο­κι­μα­σμένον, παρὰ δὲ Θεῷ ἐκλεκτόν, ἔντιμον, 5 καὶ αὐτοὶ ὡς λίθοι ζῶντες οἰκοδομεῖσθε οἶκος πνευματικός, ἱεράτευμα ἅγιον, ἀνενέγκαι πνευματικὰς θυσίας εὐπροσδέκτους τῷ Θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ· 6 διότι περιέχει ἐν τῇ γραφῇ· ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν λίθον ἀκρογωνιαῖον, ἐκλεκτόν, ἔν­τιμον, καὶ ὁ πιστεύων ἐπ’ αὐτῷ οὐ μὴ καταισχυνθῇ. 7 ὑμῖν οὖν ἡ τιμὴ τοῖς πιστεύουσιν, ἀπειθοῦσι δὲ λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγε­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­νήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας καὶ λίθος προσκόμματος καὶ πέτρα σκανδάλου· 8 οἳ προσκόπτουσι τῷ λόγῳ ἀπειθοῦντες, εἰς ὃ καὶ ἐτέθησαν. 9 ὑμεῖς δὲ γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, λαὸς εἰς περιποίησιν, ὅπως τὰς ἀρετὰς ἐξαγ­γείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑ­­μᾶς καλέσαντος εἰς τὸ θαυ­μαστὸν αὐτοῦ φῶς· 10 οἵ ποτε οὐ λαός, νῦν δὲ λαὸς Θεοῦ, οἱ οὐκ ἠλεημένοι, νῦν δὲ ἐλεηθέντες.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

Ὁ Πέτρος, ἀπόστολος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, γράφω τήν ἐπιστολή αὐτή πρός τούς ἐκλεκτούς τοῦ Θεοῦ πού ἔχουν ἀληθινή πατρίδα τους τόν οὐρανό, καί τώρα εἶναι προσωρινοί κάτοικοι τῆς γῆς διασκορπισμένοι στίς χῶρες τοῦ Πόντου, τῆς Γαλατίας, τῆς Καππαδοκίας, τῆς Ἀσίας καί τῆς Βιθυνίας. 2 Ὅλοι ἐσεῖς γίνατε ἐκλεκτοί σύμφωνα μέ τήν πρόγνωση τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, μέ τόν ἁγιασμό πού σᾶς με­­­τέ­­­­­­δωσε τό Ἅγιον Πνεῦμα, γιά νά ὑποταχθεῖτε στόν Ἰη­σοῦ Χριστό καί νά ἀπολαύσετε τίς χάριτες καί τούς καρ­­πούς πού πήγασαν ἀπό τό σταυρικό θάνατό του. Εὔχομαι νά πληθύνουν καί νά πλεονάσουν σέ σᾶς ἡ χάρις καί ἡ εἰρήνη. 3 Εὐλογημένος καί δοξασμένος νά εἶναι ὁ Θεός καί Πα­­­τήρ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἀπό τό πο­λύ ἔλεός του καί τήν εὐσπλαχνία του μᾶς ξαναγέν­­­νη­σε, γιά νά μᾶς χαρίσει ἐλπίδα αἰώνιων ἀγαθῶν. Καί ἔκα­­νε τήν ἐλπίδα μας αὐτή ζωντανή μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ βέβαιη ἐγγύηση ὅτι ἡ ἐλπίδα μας δέν θά διαψευσθεῖ, ἀλλά θά ἀναστη­θοῦμε κι ἐμεῖς. 4 Καί ἡ ζωντανή μας αὐτή ἐλπίδα μᾶς ὑπόσχεται κληρονομιά πού δέν φθείρεται καί δέν μολύνεται, οὔτε μαραίνεται, ἀλλά εἶναι φυλαγμένη γιά σᾶς στούς οὐρανούς. 5 Καί τώρα βέβαια καταδιώκεστε ἀπό τούς ἐχθρούς τῆς πίστεως, ὅμως δέν θά πάθετε τίποτε ἀπό τίς ἐπιβουλές τους. Διότι σᾶς περιφρουρεῖ μέ ἀσφάλεια ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ, ἐφόσον ἔχετε ἀκράδαντη πίστη καί βεβαιότητα σ’ αὐτόν. Καί σᾶς περιφρουρεῖ γιά τή σωτηρία πού εἶ­ναι ἕτοιμη νά ἀποκαλυφθεῖ στούς ἔσχατους χρόνους τῆς δευτέρας παρουσίας. 6 Γι’ αὐτό καί αἰσθάνεσθε ἀγαλλίαση μέσα στίς θλίψεις, ἔστω κι ἄν τώρα λυπηθεῖτε γιά λίγο μέ διάφορους καί ποι­­κίλους πειρασμούς καί δοκιμασίες, ἐάν βέβαια χρει­α­­σθεῖ νά ὑποστεῖτε τίς θλίψεις αὐτές γιά τόν καταρτισμό σας. 7 Θά λυπηθεῖτε γιά λίγο, ἔτσι ὥστε ἡ πίστη σας πού δο­­­­­κιμάστηκε μέ τίς θλίψεις καί τούς πειρασμούς νά γίνει πολυτιμότερη ἀπό τό χρυσάφι πού εἶναι φθαρτό, κι ὅ­­­­­­­­μως δοκιμάζεται κι αὐτό μέσα στή φωτιά καί γίνεται ἁ­­­­­­­­­­­­­γνό καί καθαρό· κι ἔτσι νά βρεθεῖ ἡ πίστη σας αὐτή ὅτι ἀξί­ζει τόν ἔπαινο καί τήν τιμή καί τή δόξα τήν ἡμέρα τῆς Κρί­­­­­­­­σεως, ὅταν φανερωθεῖ ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὡς ἔνδο­ξος Κριτής. 8 Αὐτόν, τόν Χριστό, τόν ἀγαπᾶτε, ἄν καί δέν τόν ἔχετε γνωρίσει προσωπικά καί δέν τόν εἴδατε ὅταν ζοῦσε ὡς ἄνθρωπος στόν κόσμο αὐτό. Κι ἐπειδή πιστεύετε σ’ αὐ­τόν, ἐνῶ δέν τόν βλέπετε τώρα μέ τά σωματικά σας μά­­τια, θά ἀνταμειφθεῖτε γιά τήν πίστη σας αὐτή καί θά εἶστε πλημμυρισμένοι μέ ἀγαλλίαση, ἀπολαμβάνοντας μιά χα­ρά πού δέν μπορεῖ νά περιγράψει στόμα ἀνθρώπου, χαρά γεμάτη δόξα. 9 Καί θά ἀπολαμβάνετε τή δοξασμένη αὐτή χαρά, διότι θά ἀποκτήσετε μέ βεβαιότητα τό ἀποτέλεσμα, τήν κατάληξη καί τό τέλος τῆς πίστεως, δηλαδή τή σωτηρία τῶν ψυχῶν σας. 10 Γιά τή σωτηρία αὐτή πού ἀποκτοῦμε οἱ πιστοί μέσῳ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ζήτησαν μέ πόθο πολύ νά μάθουν καί ἐρεύνησαν οἱ προφῆτες, οἱ ὁποῖοι προφήτευσαν σχε­τικά μέ τή χάρη πού θά σᾶς δινόταν. 11 Οἱ προφῆτες δηλαδή ἐρευνοῦσαν νά μάθουν σέ ποι­­ά χρονική στιγμή καί κάτω ἀπό ποιές περιστάσεις τό Πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ πού εἶχαν μέσα τους γιά νά δίνει ἀπό πρίν μαρτυρία γιά τά μελλοντικά γεγονότα, φανέ­ρω­νε ὅτι θά συμβοῦν τά παθήματα πού θά ὑπέφερε ὁ Χριστός, καί τίς δόξες πού θά ἀκολουθοῦσαν ὕστερα ἀπό τά παθήματα αὐτά. 12 Στούς προφῆτες αὐτούς ἀποκάλυψε ὁ Θεός ὅτι οἱ ὑποσχέσεις του δέν ἦταν γιά τούς ἑαυτούς τους καί γιά τή δική τους ἐποχή, ἀλλά γιά σᾶς γίνονταν αὐτοί διά­κονοι καί ὄργανα τοῦ Θεοῦ· γιά νά σᾶς προαναγγείλουν δηλαδή αὐτά πού τώρα πλέον σᾶς ἀναγγέλθηκαν ὡς γε­γονότα ἀπό τούς κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου, τούς ὁποί­ους ἐμπνέει τό Ἅγιον Πνεῦμα πού στάλθηκε ἀπό τόν οὐ­ρα­νό. Καί εἶναι τόσο ὑψηλές καί μεγάλες οἱ ἀλή­θει­ες αὐ­τές πού περιλαμβάνονται στό εὐαγγελικό κή­ρυγ­μα, ὥστε κι ἴδιοι οἱ ἄγγελοι ἐπιθυμοῦν νά τίς κατανοήσουν καί νά ἐμβα­θύ­νουν σ’ αὐτές. 13 Τόσο μεγάλες καί ὑψηλές εὐεργεσίες καί δωρεές μᾶς χάρισε ὁ Θεός! Γι’ αὐτό λοιπόν μαζέψτε ἀπό τή δι­ά­­χυση τό νοῦ σας καί συγκεντρῶστε τίς σκέψεις σας ἐλευ­­θερώνοντας τήν ψυχή σας ἀπό κάθε τι πού τήν ἐμπο­­δίζει νά ὑπηρετεῖ τόν Θεό. Καί κάνοντας ἐγκράτεια σέ ὅλα ἐλπίστε χωρίς τόν παραμικρό δισταγμό ὅτι θά λά­βετε τή χάρη τῆς σωτηρίας πού σᾶς φέρνει ὁ Ἰησοῦς Χρι­στός τήν ἡμέρα τῆς δευτέρας μεγαλοπρεποῦς ἀπο­κα­­λύψεως καί παρουσίας του. 14 Σάν παιδιά πού ἔχουν μητέρα τήν ὑπακοή καί δέν ἀπειθοῦν ποτέ στήν ἀλήθεια, μήν ἀφήνετε νά διαμορφώνουν τή ζωή σας οἱ ἁμαρτωλές ἐπιθυμίες πού σᾶς διη­­ύθυναν στό παρελθόν, ὅταν ἤσασταν στήν ἄγνοια καί δέν ξέρατε τόν Χριστό καί τό Εὐαγγέλιο, 15 ἀλλά κατά τό πρότυπο τοῦ ἁγίου Θεοῦ πού σᾶς κάλεσε, γίνετε κι ἐσεῖς ἅγιοι σέ κάθε περίπτωση καί σέ κάθε συμπεριφορά σας. 16 Διότι εἶναι γραμμένο στήν Ἁγία Γραφή: Νά εἶστε ἅγιοι, διότι ἐγώ εἶμαι ἅγιος. 17 Κι ἐφόσον ἐπικαλεῖσθε καί ὀνομάζετε Πατέρα τόν Θεό, ὁ ὁποῖος ἀμερόληπτα καί χωρίς νά κάνει διακρίσεις σέ πρόσωπα κρίνει τόν καθένα μας σύμφωνα μέ τό σύνολο τῶν πράξεών του, ἔχετε καθῆκον νά ζεῖτε καί νά συμπεριφέρεσθε μέ φόβο Θεοῦ ὅλα τά χρόνια τῆς ζωῆς σας στή γῆ, τά ὁποῖα εἶναι χρόνια ξενιτείας· δι­­ότι ἡ γῆ δέν εἶναι ἡ ἀληθινή καί παντοτινή πατρίδα σας. 18 Πρέπει νά ζεῖτε καί νά συμπεριφέρεσθε μέ φόβο Θεοῦ, διότι γνωρίζετε καί δέν πρέπει ποτέ νά τό ξεχνᾶτε ὅτι ἐλευθερωθήκατε ἀπό τή μάταιη διαγωγή καί συμπεριφορά πού εἴχατε, καί τήν ὁποία κληρονομήσατε ἀπό τούς προπάτορές σας, καί ἐξαγορασθήκατε ὄχι μέ λύτρα φθαρτά, δηλαδή μέ ἀσημένια καί χρυσά νομίσματα, 19 ἀλλά μέ τό πολύτιμο αἷμα τοῦ Χριστοῦ, πού προ­σφέρ­θηκε θυσία σάν αἷμα μικροῦ ἀρνιοῦ τελείως ἀμό­λυ­ντου καί καθαροῦ ἀπό κάθε κηλίδα ἁμαρτίας. 20 Τό μυστήριο λοιπόν αὐτό τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος θά γινόταν λυτρωτής καί ὡς ἀμνός ἄμωμος θά θυσιαζόταν γιά χάρη τῶν ἀνθρώπων, ἦταν γνωστό στό Θεό πρίν ἀπ’ ὅλους τούς αἰῶνες. Εἶχε προγνωσθεῖ ἀπό τόν Θεό πρίν ἀκόμη δημιουργηθεῖ ὁ κόσμος, φανερώθηκε ὅμως μέ τήν ἐνανθρώπηση καί τήν Ἀνάστασή του τά τελευταῖα χρόνια γιά σᾶς. 21 Κι ἔτσι ἐσεῖς διαμέσου τοῦ Χριστοῦ πιστεύετε στό Θεό, ὁ ὁποῖος τόν ἀνέστησε ἀπό τούς νεκρούς καί τόν δόξασε· καί συνεπῶς ἡ πίστη πού ἔχετε στό Χριστό καί ἡ ἐλπίδα πού στηρίζετε σ’ αὐτόν εἶναι πίστη καί ἐλπίδα στόν ἴδιο τόν Θεό, πού ὕψωσε καί δόξασε τόν Χριστό. 22 Ὀφείλετε νά κάνετε ἁγνές καί καθαρές τίς ψυχές σας ἀπό κάθε ἀκάθαρτο πάθος καί ἀπό κάθε κακή ἐπιθυμία καί κλίση μέ τήν ὑπακοή σας στήν ἀλήθεια. Τήν ὑπακοή αὐτή θά σᾶς τή δώσει τό Ἅγιον Πνεῦμα. Κι ἀφοῦ μέ τήν ἁγνότητα αὐτή ἀποκτήσετε ἀνυπόκριτη ἀγάπη πρός τούς ἀδελφούς, ἐλεύθερη ἀπό κάθε προσποίηση καί ὑποκρισία, ἀγαπῆστε ὁ ἕνας τόν ἄλλον θερμά, μέ καρδιά καθαρή καί ξένη ἀπό κάθε ἰδιοτέλεια. 23 Νά ἀγαπᾶτε μέ θερμότητα καί ἀνιδιοτέλεια ὁ ἕνας τόν ἄλλον, διότι εἶστε ὅλοι ἀδελφοί καί ἔχετε ἀνα­γεν­νη­θεῖ ὄχι ἀπό σπορά σαρκική καί φθαρτή. Ἡ νέα ζωή πού λάβατε ὅλοι ἐκπηγάζει ἀπό σπέρμα ἄφθαρτο. Ἀνα­γεν­νηθήκατε μέ τό λόγο τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι λόγος ζωντανός, γεμάτος δύναμη, λόγος πού μένει αἰώνια. 24 Δέν εἶναι ἡ ἀναγέννησή σας αὐτή σάν τή γέννηση ἀπό τούς γονεῖς σας. Διότι κάθε ἄνθρωπος εἶναι σάν τό χορτάρι, καί κάθε δόξα ἀνθρώπου μοιάζει μέ τό ἄνθος τοῦ χορταριοῦ. Ξεραίνεται τό χορτάρι καί πέφτει μαραμένο τό ἄνθος του. Ἔτσι καί ἡ σαρκική γέννηση δίνει φθαρτή ζωή καί ἐντελῶς πρόσκαιρη. 25 Ὁ λόγος ὅμως τοῦ Κυρίου μένει στόν αἰώνα· καί ἡ ζωή λοιπόν στήν ὁποία μᾶς ἀναγεννᾶ, εἶναι ζωή αἰώνια. Καί ὁ λόγος αὐτός τοῦ Κυρίου εἶναι τό χαρμόσυνο μήνυμα πού σᾶς κηρύχθηκε.

β΄ 1 Ἐφόσον λοιπόν ἀναγεννηθήκατε μέ τό λόγο τοῦ Θε­­­οῦ, πρέπει νά πετάξετε ἀπό ἐπάνω σας σάν ροῦ­χο ἀκάθαρτο κάθε εἶδος κακίας, κάθε δόλο καί κάθε μορφή ὑποκρισίας καί φθόνου, καθώς καί ὅλες τίς κακολογίες καί τίς κατακρίσεις ἐναντίον κάθε ἀνθρώπου γύρω σας. 2 Κι ἀφοῦ τά πετάξετε ἀπό πάνω σας ὅλα αὐτά, σάν νεογέννητα βρέφη μέ πόθο πολύ νά λαχταρᾶτε τό γνήσιο καί ἀνόθευτο πνευματικό γάλα τῆς θείας διδασκαλίας, γιά νά ἀναπτυχθεῖτε καί νά μεγαλώσετε μ’ αὐτό καί νά φθάσετε στή σωτηρία. 3 Καί θά αἰσθανθεῖτε τόν πόθο αὐτό γιά τό πνευματικό γάλα τῆς θείας διδασκαλίας, ἐφόσον βεβαίως μέ τήν πείρα σας δοκιμάσατε καί μάθατε ὅτι ὁ Κύριος εἶναι καλός καί εὐεργετικός, καί γι’ αὐτό οἱ λόγοι του εἶναι τροφή ὄχι μόνο γλυκιά, ἀλλά καί ὠφέλιμη καί ζωογόνα. 4 Νά πλησιάζετε ὁλοένα περισσότερο τόν Κύριο, πού εἶναι ὁ λίθος πού ἔχει καί μεταδίδει ζωή. Αὐτός βέβαια ἔχει ἀποδοκιμασθεῖ ἀπό τούς ἀνθρώπους, διότι τόν σταύ­­­­­­­ρωσαν· ἐνώπιον ὅμως τοῦ Θεοῦ Πατρός εἶναι ἐκλε­­­­­­κτός καί τιμημένος. 5 Κι ἐσεῖς σάν ζωντανοί λίθοι νά κτίζεστε πάνω σ’ αὐ­τόν, ὥστε νά εἶστε οἶκος τοῦ Θεοῦ πνευματικός, ἅγιο ἱε­ρα­­τεῖο, σῶμα ἱερέων, γιά νά προσφέρετε διαμέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ θυσίες πνευματικές, τίς ὁποῖες ὁ Θε­­ός δέ­χεται μέ εὐχαρίστηση. 6 Προσέξτε νά ἐκτιμήσετε τόν λίθο αὐτόν καί νά ἐπω­φε­ληθεῖτε ἀπό τήν παρουσία του, γιά νά μήν ἀποβεῖ αὐ­τός αἰτία τῆς καταδίκης σας. Διότι περιέχεται στήν Ἁγία Γραφή ὁ ἑξῆς λόγος: Ἰδού, τοποθετῶ στή Σιών ἕναν ἀκρογωνιαῖο λίθο πού βαστάζει ὅλο τό πνευματικό οἰκο­δόμημα καί συσφίγγει σέ ἕνα τούς δύο λαούς, τούς Ἰουδαίους καί τούς ἐθνικούς, πού μέ τήν πίστη γίνονται ὁ ἕνας ἑνωμένος λαός τοῦ Κυρίου. Καί ὁ λίθος αὐτός εἶναι διαλεκτός, πολύτιμος. Ὅποιος στηρίζει τήν πεποί­θη­σή του πάνω σ’ αὐτόν δέν θά ντροπιασθεῖ. 7 Γιά σᾶς λοιπόν πού πιστεύετε προορίζεται ἡ τιμή πού μεταδίδει ὁ λίθος αὐτός. Γιά κείνους ὅμως πού τόν ἀρνοῦνται ἐφαρμόζεται ὁ ἄλλος λόγος τῆς Ἁγίας Γρα­φῆς πού λέει: Ὁ λίθος πού θεωρήθηκε ­ἀκατάλληλος γιά τήν οἰκοδομή καί πετάχθηκε ὡς ἄχρηστος ἀπό τούς οἰκοδόμους, ἔγι­νε ἀκρογωνιαῖος, ἀγκωνάρι περί­βλεπτο πού βαστά­­ζει ὅλο τό οἰκοδόμημα. Πάνω σ’ αὐτόν τό λίθο θά σκοντάφτουν οἱ ἄπιστοι, καί θά εἶναι γι’ αὐτούς ἡ πέτρα πού θά τούς μπερδεύει καί θά γκρεμίζονται. 8 Αὐτοί σκοντάφτουν στό λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, ἐπει­δή τόν ἀρνοῦνται. Γιά τό σκόνταμμα λοιπόν καί τό γκρέμισμα αὐτό προορίσθηκαν ἀπό τόν Θεό, ὁ ὁποῖος προ­εῖδε τή διεστραμμένη γνώμη τους καί τούς ἐγκα­τα­λεί­πει στόν καταστροφικό δρόμο τῆς ἀπει­θαρ­χίας πού διάλεξαν. Αὐτή εἶναι καί ἡ τιμωρία τους. 9 Ἐσεῖς ὅμως εἶστε γένος ἐκλεκτό, ἱερατεῖο πού ἔχετε βασιλική καταγωγή καί εἶστε γι’ αὐτό συγχρόνως βα­σι­λεῖς καί ἱερεῖς. Εἶστε ἔθνος ἅγιο, ἀφιερωμένο στό Θε­­­­ό, λαός ξεχωρισμένος γιά νά ἀποτελεῖτε ἰδιαίτερο κτῆ­­­­­­μα καί περιουσία τοῦ Θεοῦ. Καί ἔχετε ὅλες αὐτές τίς ἐξαι­ρε­τικές ἰδιότητες, γιά νά διακηρύσσετε μέ τό ἅγιο πα­­­ρά­­δειγ­­μά σας τίς ἔξοχες καί ἄπειρες τελειότητες ἐκεί­νου πού σᾶς κάλεσε ἀπό τό σκοτάδι τῆς πλάνης καί τῆς ἁμαρ­­­­­­­τίας στή νέα φωτεινή καί θαυμαστή πνευματι­κή ζω­ή του. 10 Ἐσεῖς πού κάποτε δέν ἤσασταν οὔτε κἄν λαός, τώ­ρα ὅμως εἶστε λαός τοῦ Θεοῦ· ἐσεῖς πού δέν εἴχατε ἐλε­η­θεῖ, τώρα ἐλεηθήκατε ἀπό τόν Θεό.

Εὐαγγέλιον:  (Ματθ. θ΄ 1-8)

Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. 2 Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐ­τῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης­ βεβλημένον· καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶ­­πε τῷ παραλυτικῷ· θάρσει,­ τέ­κνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρ­τίαι σου. 3 καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτος βλασφημεῖ. 4 καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; 5 τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σου αἱ ἁ­­­μαρ­τίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει; 6 ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας – τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. 7 καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. 8 ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύ­μασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θε­­ὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοι­αύτην τοῖς ἀνθρώποις.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

Καί ἀοῦ μπῆκε σ’ ἕνα πλοῖο, πέρασε στήν ἀπέναντι ὄχθη τῆς λίμνης, καί ἦλθε στή δική του πόλη, τήν Καπερναούμ. 2 Τότε τοῦ ἔφεραν ἕναν παράλυτο, πού τόν εἶχαν βά­λει πάνω σ’ ἕνα κρεβάτι. Καί καθώς ὁ Ἰησοῦς εἶδε τήν πίστη πού εἶχε καί ὁ παράλυτος κι ἐκεῖνοι πού τόν μετέφεραν, εἶπε στόν παράλυτο, ὁ ὁποῖος ἀνησυχοῦσε καί φοβόταν μήπως οἱ ἁμαρτίες του γίνουν ἐμπόδιο στή θεραπεία του: Ἔχε θάρρος, παιδί μου· σοῦ ἔχουν συγχωρηθεῖ οἱ ἁμαρτίες σου. 3 Τότε ὅμως μερικοί ἀπό τούς γραμματεῖς εἶπαν μέσα τους: Αὐτός βλασφημεῖ, διότι σφετερίζεται δικαίωμα πού μόνον ὁ Θεός ἔχει. 4 Ὁ Ἰησοῦς τήν ἴδια στιγμή εἶδε στά βάθη τῆς καρδιᾶς τους τίς σκέψεις τους καί εἶπε: Γιατί κάνετε μέσα στίς καρδιές σας σκέψεις πονηρές καί κακοπροαίρετες; 5 Καί εἶναι πράγματι οἱ σκέψεις σας αὐτές κακόβουλες καί κακοπροαίρετες, διότι, τί εἶναι εὐκολότερο: νά πεῖ κανείς· εἶναι συγχωρημένες οἱ ἁμαρτίες σου, ἤ νά πεῖ, σήκω ὄρθιος καί περπάτα; Ἐσεῖς θεωρεῖτε δυσκολότερο αὐτό τό τελευταῖο. 6 Γιά νά μάθετε λοιπόν τώρα ὅτι ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσσίας, ὁ ἐκπρόσωπος τῆς ἀνθρωπότητος καί ἔν­δοξος Κριτής της κατά τή δευτέρα παρουσία του, ἔχει ἐξουσία νά συγχωρεῖ στή γῆ τίς ἁμαρτίες τῶν ἀν­θρώ­πων, τότε λέει στόν παράλυτο: Σήκω ὄρθιος καί πάρε στούς ὤμους σου τό κρεβάτι σου καί πήγαινε στό σπίτι σου. 7 Καί πραγματικά ἐκεῖνος σηκώθηκε καί πῆγε στό σπίτι του. 8 Ὅταν λοιπόν τά πλήθη τοῦ λαοῦ εἶδαν αὐτό πού ἔγινε, θαύμασαν καί δόξασαν τόν Θεό, ὁ ὁποῖος ἔδωσε διαμέσου τοῦ Χριστοῦ στούς ἀνθρώπους τέτοια ἐξουσία, νά συγχωροῦνται δηλαδή οἱ ἁμαρτίες, καί συγχρόνως νά γιατρεύονται μ’ ἕνα λόγο ἀθεράπευτες ἀσθένειες τοῦ σώματος.