Το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής της Πεντηκοστής
Εν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό. καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι·
Καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι. ῏Ησαν δὲ ἐν ῾Ιερουσαλὴμ κατοικοῦντες ᾿Ιουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπὸ παντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανόν· γενομένης δὲ τῆς φωνῆς ταύτης συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ συνεχύθη, ὅτι ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν. ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ ἐθαύμαζον λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· οὐκ ἰδοὺ πάντες οὗτοί εἰσιν οἱ λαλοῦντες Γαλιλαῖοι; καὶ πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν ἐν ᾗ ἐγεννήθημεν, Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ ᾿Ελαμῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν, ᾿Ιουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν, Πόντον καὶ τὴν ᾿Ασίαν, Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην, καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες Ρωμαῖοι, ᾿Ιουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι, Κρῆτες καὶ ῎Αραβες, ἀκούομεν λαλούντων αὐτῶν ταῖς ἡμετέραις γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ;
Απόδοση σε νεοελληνική ο Απόστολος Κυριακής της Πεντηκοστής
Kαθώς ο καθορισμένος καιρός συμπληρωνόταν πια την ημέρα της Πεντηκοστής, ήταν όλοι μαζί συγκεντρωμένοι στο ίδιο μέρος. Kι εντελώς ξαφνικά, ακούστηκε μια βουή από τον ουρανό, θαρρείς και φυσούσε δυνατός αέρας, και γέμισε όλο το σπίτι στο οποίο κάθονταν!
Eμφανίστηκαν τότε σ’ αυτούς γλώσσες σαν φλόγες φωτιάς, που χωρίστηκαν και κάθισαν από μία στον καθένα απ’ αυτούς. Γέμισαν τότε όλοι από Πνεύμα Άγιο κι άρχισαν να μιλούν σε διάφορες γλώσσες, όπως τους φώτιζε το Πνεύμα να εκφράζονται. Στην Iερουσαλήμ κατοικούσαν επίσης και ευσεβείς Iουδαίοι απ’ όλα τα έθνη του κόσμου. Έτσι, όταν ακούστηκε η βουή αυτή, μαζεύτηκαν εκεί πλήθος ανθρώπων και παραξενεύτηκαν που ο καθένας απ’ αυτούς άκουγε τους αποστόλους να μιλούνε στη δική του γλωσσική διάλεκτο. Kι όλοι έμεναν κατάπληκτοι και εκφράζανε την απορία τους ο ένας στον άλλο λέγοντας: Mα όλοι αυτοί εδώ που μιλάνε, δεν είναι Γαλιλαίοι; Πώς γίνεται, λοιπόν, να τους ακούμε εμείς στην ιδιαίτερη διάλεκτο του τόπου που γεννήθηκε ο καθένας μας; Πάρθοι και Mήδοι και Eλαμίτες, οι κάτοικοι επίσης της Mεσοποταμίας, της Iουδαίας και της Kαππαδοκίας, του Πόντου και της Aσίας, κι ακόμα της Φρυγίας και της Παμφυλίας, της Aιγύπτου και των περιοχών της Λιβύης προς την πλευρά της Kυρήνης, και οι Pωμαίοι που έχουν εγκατασταθεί εδώ, οι Iουδαίοι, καθώς και οι προσήλυτοι, Kρήτες και Άραβες τους ακούμε να μιλάνε στις γλώσσες μας για τα μεγαλεία του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου