«οἱ δε εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ»
Αγαπητοί μου αδελφοί, η αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία ονομάζεται Αποστολική διότι είναι Εκκλησία των Αποστόλων και των Αποστολικών χρόνων, ακολουθεί πιστά και απαρασαλεύτως την παράδοση των Αποστόλων και γι αυτό ιδιαίτερα τους τιμά όλους μαζί και τον καθένα ξεχωριστά.
Η ζωή και η κλήση και το έργο τους είναι ένα θαύμα. Από την στιγμή της γνωριμίας τους με τον Χριστό μέχρι το μαρτύριο ενός εκάστου, εκτυλίσσεται ένα πλήθος θαυμαστών γεγονότων.
Από την στιγμή της κλήσεως τους, είναι να θαυμάζει ο κάθε Χριστιανός την μεγάλη απόφασή τους να ακολουθήσουν ένα σχεδόν άγνωστο γι αυτούς Διδάσκαλο, με αβέβαιο μέλλον και με υποσχέσεις που έχουν να κάνουν με δυνατότητες πάνω από τις φτωχές δικές τους δυνάμεις. «Δεῦτε ὁπίσω μου και ποιήσω ἡμᾶς ἀλιεῖς ἀνθρώπων». Αγράμματοι ταπεινοί ψαράδες, άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, χωρίς πνευματικά εφόδια ικανά να σαγηνεύσουν ανθρώπους. Και όμως «οἱ δε εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ».
Για τα σημερινά δεδομένα αλλά και τα τότε δεδομένα και τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται η παρούσα ζωή, η απόφασή τους ομοιάζει με τρέλα. Για τον κόσμο θεωρείται μια πράξη παράλογη. Να έχεις στρωμένη δουλειά, να έχεις το πλοίο σου, τα δίχτυα σου, την οικογένεια σου και να ακολουθείς ένα διδάσκαλο, μέχρι στιγμής άγνωστο, αυτό φαίνεται παράλογο.
Είναι παράλογο ή υπέρλογο; Αυτοί οι φτωχοί, ταπεινοί, αγράμματοι άνθρωποι είδαν το πρόσωπο, την λάμψη, το βλέμμα του Θεανθρώπου. Κατάλαβαν ότι δεν είναι «τυχαίος», ο συνήθως διδάσκαλος. Κατάλαβαν την μοναδικότητά του, μίλησε στις καρδιές τους και αυτοί ανταποκρίθηκαν.
Πόσες φορές αδελφοί μου και εμάς μας καλεί ο Χριστός, αλλά εμείς προτάσσουμε την δική μας μικρόψυχη λογική, μετρώντας τα πράγματα με ανθρώπινα και μάταια δεδομένα της προσκαίρου ζωής, χάνοντας την ευκαιρία της καταξίωσης και της αιωνιότητας. Πόσες και πόσες φορές ο Χριστός μας χτύπησε την θύρα της ψυχής μας αλλά εμείς δεν του ανοίξαμε ή πόσες φορές μας κάλεσε για να τον ακολουθήσουμε και εμείς προτιμήσαμε τον εύκολο και σαγηνευτικό δρόμο του απατηλού και μάταιου τούτου κόσμου;
Αυτή η πραγματικά πάνω από την ανθρώπινη λογική απόφαση τους να αγνοήσουν συγγενείς, περιουσίες και να παραδώσουν την ζωή τους στα χέρια του μας εκπλήσσει και μας θαυμάζει. Πιστά τον ακολούθησαν για χάρη Του. Μαρτύρησαν και θυσιάστηκαν. Κάτω από φοβερά σκληρές συνθήκες περιόδευαν τον τότε γνωστό κόσμο διδάσκοντας το φως της αλήθειας. Πόσες και πόσες φορές δεν κινδύνευσαν για το Ευαγγέλιο.
Ο άγ. Απ. Παύλος αναφέρει «ο Θεός, εμάς τους αποστόλους, μας έδωσε την ελεεινότερη θέση, καταδικασμένοι να πεθάνουμε και γίναμε θέαμα για τον κόσμο, τους αγγέλους και τους ανθρώπους. Γίναμε για χάρη του Χριστού και για σας, αδύναμοι περιφρονημένοι, ξυλοδαρμένοι, γυρνάμε από τόπο σε τόπο χωρίς σπίτι, μας εμπαίζουν, μας διώκουν, μας συκοφαντούν, σαν σκουπίδια καταντήσαμε και σαν αποβράσματα της κοινωνίας μας θεωρούν». Αυτοί ήταν οι κεκλημένοι από τον Χριστό Απόστολοι αδελφοί μου.
Όταν ο Απ. Πέτρος ρωτά τον Κύριο για το ότι «εμείς αφήκαμε τα πάντα για σένα, ‘’τι άρα έστε ημίν;’’». Ο Χριστός μας του απντά: «ὅταν καθίσει ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπί θρόνου δόξης αὐτοῦ καθίσεσθε και ἡμεῖς ἐπί δώδεκα θρόνους». Θυσιάστηκαν και αμείφθηκαν, πάλεψαν και νίκησαν. Μας καλούν και εμάς να πούμε ναι στο κάλεσμα του Χριστού μας, να παλέψουμε να αγωνισθούμε και να ομολογήσουμε την πίστη μας και την αγάπη μας σ’ Αυτόν. Δεν μας ζητά το μαρτύριο, μας ζητά όμως την ομολογία μας και την συνέπεια μας απέναντι Του. Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου