Το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής του Τυφλού
Εν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, Ἀγρίππας ὁ βασιελύς πρὸς τὸν Παῦλον ἔφη· Ἐπιτρέπεταί σοι ὑπὲρ σεαυτοῦ λέγειν. Τότε ὁ Παῦλος ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπελογεῖτο· Ἐν οἷς καὶ πορευόμενος εἰς τὴν Δαμασκὸν μετ’ ἐξουσίας καὶ ἐπιτροπῆς τῆς παρὰ τῶν ἀρχιερέων, ἡμέρας μέσης κατὰ τὴν ὁδὸν εἶδον, βασιλεῦ, οὐρανόθεν ὑπὲρ τὴν λαμπρότητα τοῦ ἡλίου περιλάμψαν με φῶς καὶ τοὺς σὺν ἐμοὶ πορευομένους· πάντων δὲ καταπεσόντων ἡμῶν εἰς τὴν γῆν ἤκουσα φωνὴν λαλοῦσαν πρός με καὶ λέγουσαν τῇ Ἑβραΐδι διαλέκτῳ, Σαοὺλ Σαούλ, τί με διώκεις; σκληρόν σοι πρὸς κέντρα λακτίζειν.
Ἐγὼ δὲ εἶπον· Τίς εἶ, Κύριε; Ὁ δὲ εἶπεν· Ἐγώ εἰμι Ἰησοῦς ὃν σὺ διώκεις. Ἀλλὰ ἀνάστηθι καὶ στῆθι ἐπὶ τοὺς πόδας σου· εἰς τοῦτο γὰρ ὤφθην σοι, προχειρίσασθαί σε ὑπηρέτην καὶ μάρτυρα ὧν τε εἶδες ὧν τε ὀφθήσομαί σοι, ἐξαιρούμενός σε ἐκ τοῦ λαοῦ καὶ τῶν ἐθνῶν, εἰς οὓς ἐγώ σε ἀποστέλλω ἀνοῖξαι ὀφθαλμοὺς αὐτῶν, τοῦ ἐπιστρέψαι ἀπὸ σκότους εἰς φῶς καὶ τῆς ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ ἐπὶ τὸν Θεόν, τοῦ λαβεῖν αὐτοὺς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ κλῆρον ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πίστει τῇ εἰς ἐμέ. Ὅθεν, βασιλεῦ Ἀγρίππα, οὐκ ἐγενόμην ἀπειθὴς τῇ οὐρανίῳ ὀπτασίᾳ, ἀλλὰ τοῖς ἐν Δαμασκῷ πρῶτον καὶ Ἱεροσολύμοις, εἰς πᾶσάν τε τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας καὶ τοῖς ἔθνεσιν ἀπαγγέλλω μετανοεῖν καὶ ἐπιστρέφειν ἐπὶ τὸν Θεόν, ἄξια τῆς μετανοίας ἔργα πράσσοντας.
Απόδοση σε νεοελληνική ο Απόστολος Κυριακής του Τυφλού
Εκεῖνες τίς ἡμέρες, ὁ βασιλιᾶς Ἀγρίππας εἶπε στόν Παῦλο: «Σού ἐπιτρέπεται νά ἀπολογηθεῖς». Τότε ὁ Παῦλος σήκωσε τό χέρι του καί ἄρχισε τήν ἀπολογία του: «Πηγαίνοντας γι΄ αὐτόν τό σκοπό στή Δαμασκό μέ ἐξουσιοδότηση καί ἄδεια ἀπό τούς ἀρχιερεῖς, εἶδα στό δρόμο, βασιλιά μου, μέρα μεσημέρι, ἕνα φῶς ἀπό τόν οὐρανό, πιό λαμπρό κι ἀπό τόν ἥλιο, νά μέ περιβάλλει μέ τή λάμψη του κι ἐμένα κι αὐτούς πού πήγαιναν μαζί μου. Ὅλοι μας πέσαμε στή γῆ, κι ἐγώ ἄκουσα μία φωνή ποῦ μοῦ ἔλεγε στήν ἑβραϊκή γλώσσα: «Σαούλ, Σαούλ, γιατί μέ καταδιώκεις; Εἶναι ὀδυνηρό νά κλοτσᾶς στά καρφιά».
Ἐγώ ρώτησα: «ποιός εἶσαι, Κύριε;» Κι ἐκεῖνος ἀπάντησε: «ἐγώ εἶμαι ὁ Ἰησοῦς, πού ἐσύ τόν καταδιώκεις. Σήκω ὅμως καί στάσου στά πόδια σου. Γι΄ αὐτό σοῦ φανερώθηκα: γιά νά σέ πάρω στήν ὑπηρεσία μου καί νά σέ καταστήσω μάρτυρα γι΄ αὐτά πού θά σοῦ δείξω ἀκόμη. Θά σέ προστατεύω ἀπό τό λαό σου καί ἀπό τούς ἐθνικούς, στούς ὁποίους ἐγώ σέ στέλνω, γιά ν΄ ἀνοίξεις τά μάτια τους, ὥστε νά ἐπιστρέψουν ἀπό τό σκοτάδι στό φῶς κι ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ σατανᾶ στό Θεό. Γιατί, ἄν πιστέψουν σ΄ ἐμένα θά λάβουν τή συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τους καί μία θέση ἀνάμεσα σ΄ ἐκεῖνους πού ἀνήκουν στό Θεό». Ὕστερα ἀπ΄ αὐτά, βασιλιά Ἀγρίππα, δέν ἀρνήθηκα νά ὑπακούσω στήν οὐράνια ὀπτασία, ἀλλά ἄρχισα νά κηρύττω, πρῶτα σ΄ αὐτούς πού ἦταν στή Δαμα-σκό καί στά Ἱεροσόλυμα κι ὕστερα σ΄ ὅλη τη χώρα τῆς Ἰουδαίας καί στούς ἐθνικούς, νά μετανοήσουν καί νά ἐπιστρέψουν στό Θεό καί μετά νά δείχνουν τή μετάνοιά τους πράττοντας ἀνάλογα ἔργα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου