Αγαπητοί αδελφοί, βρισκόμαστε στην εποχή που οι γεωργοί ρίχνουν τον σπόρο στη γη με τη βεβαιότητα ότι θα καρποφορήσει και δεν θα σαπίσει στη γη, αλλά θα δώσει «καρπόν ἐκατονταπλασίονα» ώστε να φάνε ψωμί οι άνθρωποι.
Εμείς οι μεγάλοι που ζήσαμε την χειρονακτική σπορά, χωρίς την μηχανική καλλιέργεια, αλλά με τον κόπο και τον ιδρώτα των ανθρώπων της εποχής, γνωρίζουμε την αγωνία αλλά και τις χαρές του αγρού. Όλος ο κόσμος της εξοχής ζούσε ένα πανηγύρι.
Και η αγία μας Εκκλησία αυτήν την εποχή ετοιμάζεται να κάνει την δική της σπορά στις καρδιές των ανθρώπων και ιδιαίτερα στις νεανικές καρδιές. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι σήμερα διαβάζεται από το Ιερό Ευαγγέλιο η υπέροχη αυτή παραβολή του Σπορέως. «Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ». Τι υπέροχη λογοτεχνική διαπλοκή. Πόσο ο λόγος του Θεού Λόγου καταδεικνύεται ότι δεν είναι ανθρώπινος αλλά θεϊκός. Η διδασκαλία Του μοναδική! Μικρές ιστορίες μέσα από το ανθρώπινο κοινωνικό γίγνεσθαι με μοναδικό αστείρευτο πνευματικό πλούτο.
Η πέτρα, ο δρόμος, τα αγκάθια, το χωράφι. Με αυτά παραβάλλεται η καρδιά, η ψυχή του κάθε ανθρώπου. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα χωράφι πνευματικό, μια ύπαρξη και εικόνα του Θεού. Ο σπόρος που είναι ο λόγος του Θεού σπέρνεται, πέφτει στις καρδιές. Θα φυτρώσει; Θα βλαστήσει; Θα δώσει καρπόν και μάλιστα πολύν καρπόν;
Η αγία μας Εκκλησία έχει τους εργάτες-γεωργούς της που προσπαθούν και αγωνίζονται ο κάθε ένας με τις δικές του δυνάμεις να σπείρουν τα χωράφια τα πνευματικά, τις ανθρώπινες καρδιές. Το ζήτημα είναι που πέφτει ο σπόρος. Έχει προετοιμαστεί το έδαφος το χωραφιού; Καλλιεργήθηκε σωστά; Λιπάνθηκε; Βγήκαν τα ζιζάνια ώστε ο σπόρος να βρει κατάλληλο και γόνιμο έδαφος; Επίσης ο σποριάς πρόσεξε που πέφτει και πως πέφτει ο σπόρος; Εδώ χρειάζονται κατάλληλοι και γεμάτοι ζήλο και διάθεση εργάτες του λόγου του Θεού.
Να ευχηθούμε αδελφοί μου ο Θεός να αναδεικνύει κατάλληλους εργάτες με πίστη και διάθεση για καλλιέργεια των ψυχών, που δεν είναι άλλα από τα χωράφια το Θεού. Ο Απ. Παύλος λέει ότι οι ψυχές των ανθρώπων είναι «Θεού γεώργιον» (Ά Κορ. γ’ 9.
Ο σπόρος του Θεού που είναι ο λόγος Του, απλόχερα σπείρεται στις καρδιές των ανθρώπων και μάλιστα σήμερα δεν σπείρεται όπως παλαιότερα με δυσκολίες και μέσα τα οποία ήταν δύσκολα και κουραστικά. Να θυμηθούμε την εποχή των αποστόλων τι κούραση, τι κινδύνους και ταλαιπωρίες πέρασαν για την διάδοση του Ευαγγελικού κηρύγματος. Ο Απ. Παύλος αναφέρει στις επιστολές του όλα αυτά τα βάσανα που υπέστησαν. Και παρ’ όλα ταύτα διεδόθη το Ευαγγέλιο πάσῃ τη γνωστή τότε οικουμένη.
Σήμερα με τη χάρη του Θεού όπου η επικοινωνία είναι εύκολη, προσιτή και ακίνδυνη, η διάδοση του λόγου του Θεού είναι εύκολη, αρκεί εκ μέρους των εργατών να υπάρχει ζήλος και διάθεση για πνευματική σπορά. Το κήρυγμα από του άμβωνος, το έντυπο κήρυγμα, οι ραδιοφωνικοί σταθμοί, το διαδίκτυο, οι πνευματικές συνάξεις, τα κατηχητικά σχολεία προσφέρουν πλούσιο και καλό πνευματικό σπόρο στις καρδιές των ανθρώπων. Το ζητούμενο είναι το χωράφι να είναι δεκτικό του σπόρου του Θεού Λόγου.
Όπως ακούσαμε στην παραβολή, ο σπόρος έπεσε, που όμως έπεσε; στην καρδιά που είναι σκληρή και πατημένη από το πνεύμα και την νοοτροπία του κόσμου; όπου τα ενδιαφέροντα και τα τερπνά του κόσμου την έκαναν έτσι ώστε ο σπόρος να μην βρίσκει τρόπο να εισχωρήσει και να βλαστήσει; Τότε έρχονται τα πετεινά και τρώνε το σπόρο, που δεν είναι άλλα από το πνεύμα του κόσμου και του διαβόλου.
Στη συνέχεια ακούσαμε ότι έπεσε στην πέτρα, δηλαδή την σκληρή την ανάλγητη καρδιά, την ακαλλιέργητη στα πνευματικά. Μπορεί να υπάρχει μια διάθεση, μια ικμάδα όπως μας λέει το Ευαγγέλιο. Όμως μόλις ανέβει ι πυρετός της αμαρτίας και ο πειρασμός, τότε «αφίστανται». Ο σπόρος του Θεού ξηραίνεται στην καρδιά του ανθρώπου.
Άλλη κατηγορία είναι εκείνη που η καρδιά του είναι χωράφι γεμάτο ζιζάνια και αγκάθια. Δηλαδή γεμάτη από περιττά πρόσκαιρα και αμαρτωλά ενδιαφέροντα. Ο λόγος του Θεού πνίγεται δεν βλαστάνει, γίνεται ατροφικός, χωρίς δύναμη να μπορέσει να δώσε καρπούς και τελικά χάνεται.
Γη αγαθή είναι η τέταρτη κατηγορία των χριστιανών που είναι η ψυχή τους εύφορη. Δεν βρίσκει χώρο ο διάβολος. Φυσικά αν δεν είχαν φροντίσει να καλλιεργήσουν την ψυχή τους ούτε και σ’ αυτούς θα είχε βλαστήσει ο σπόρος. Νύκτα και μέρα φροντίζουν όπως ο καλός γεωργός ετοιμάζει το χωράφι της ψυχής.
Πού ανήκει, αδελφοί μου ο κάθε ένας μας; Ας αναρωτηθούμε και ας φροντίσουμε όλες οι ψυχές είναι χωράφια γόνιμα απλά θέλουν καλλιέργεια. Ας φροντίσουμε ο κάθε ένας μας ανάλογα που ανήκει. Οι εργάτες του Ευαγγελίου και τα χωράφια ψυχών. Ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Αμήν.
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου