«Ἀναβὰς εἰς ὕψος ἠχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν»
Αγαπητοί μου αδελφοί, η παρουσία του Χριστού μας στον κόσμο έγινε πηγή χαρίτων και πνευματικού πλουτισμού. Άνοιξε τους κρουνούς της θείας αγάπης και της φιλανθρωπίας Του. Προσέφερε την συγγνώμην και την άφεσιν των αμαρτιών στους ανθρώπους. Χάρισε την ειρήνη και την ανάπαυσιν των ψυχών. Γέμισε με πνεύμα Άγιον την Εκκλησίαν Του, χαρά και ελπίδα.
Σήμερα, Κυριακή μετά τα Φώτα, την λαμπρή αυτήν εορτή της Βαπτίσεως του Κυρίου μας, και της φανερώσεως του μυστηρίου της Αγίας Τριάδος, διαβάζεται όπως ακούσαμε το θαυμάσιο αυτό κείμενο του Απ. Παύλου που απευθύνεται στην Εκκλησία των Εφεσίων και μας ομιλεί για όλα εκείνα τα χαρίσματα και τις δωρεές που μας χάρισε η παρουσία του Χριστού μας στον κόσμο.
Δεν υπάρχει αδελφοί Χριστιανοί βαπτισμένος που δεν έλαβε ευεργετικές δωρεές από τον Κύριο μας. Μπορεί κάποιος να έχει περισσότερες δωρεές και άλλος λιγότερες, πάντως όλοι μας είμαστε δωρεοδόχοι Χριστού. Το μέτρο των δωρεών ενός εκάστου το προσφέρει ο Κύριος σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια που μόνο Εκείνος γνωρίζει τις δυνατότητες μας.
Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι οι δωρεές του Χριστού δεν αφορούν υλικά και εγκόσμια αγαθά, αλλά αποσκοπούν στην σωτηρία και την αιώνια κατάκτηση της Βασιλείας Του. Δηλαδή να γίνουμε να γίνουμε πολίτες του Ουρανού. Η χάρις του Χριστού μας είναι η θεία αλήθεια και η δύναμις που φωτίζει και αγιάζει κάθε άνθρωπο ώστε να γίνεται ικανός να εργάζεται το αγαθόν και να πολεμά τα πάθη του, ώστε να φθάνει εις «ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ».
Η χάρις, η σωτηρία και η αλήθεια του Χριστού μας οφείλονται εις Αυτόν. Αυτός «ἔκλεινε οὐρανοὺς καὶ κατέβη εἰς τὰ κατώτατα τῆς γῆς». Έγινε ταπεινός «ὑπἐρ πάντα ἄνθρωπον» λαμβάνοντας «δούλου μορφήν» προκειμένου να ελευθερώσει τον αιχμάλωτον της αμαρτίας άνθρωπον.
Να τον πάρει και να του δώσει την αξία και την τιμήν που είχε πριν απ’ την πτώση του. «Ἄναβὰς εἰς ὕψος ἠχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καὶ ἔδωκε δώματα τοῖς ἀνθρώποις».
Μέσα στην Εκκλησία Του δεν υπάρχουν τιμητικές διακρίσεις και εξουσιαστικές διαφορές, και αν υπάρχουν, είναι έξω από την φύση και το πνεύμα του Χριστού και της Εκκλησίας Του. Αυτές οι διαφορές δημιούργησαν μέσα στην ιστορική της πορεία τραύματα, πληγές και διχασμούς στο σώμα Της, που είναι Σώμα Χριστού.
Στην Εκκλησία υπάρχουν μόνο χαρίσματα τα οποία δίδονται από τον Χριστό μας στους ορισμένους, προκειμένου να υπηρετήσουν την Εκκλησία Του. Γι αυτό ο Απ. Παύλος σήμερα αδελφοί μου, μας λέγει: «Αὐτός ἔδωκε τοὺς μεν ἀποστόλους, τοὺς δε προφήτας, τοὺς δε εὐαγγελιστάς, τοὺς δε ποιμένας καὶ διδασκάλους». Όλοι αυτοί έλαβαν τα χαρίσματα από τον Χριστό μας, όχι προς ίδιον όφελος ή προς δόξαν αυτών, αλλά «πρὸς καταρτισμόν τῶν ἁγίων, εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ», δηλαδή της Εκκλησίας Του και της σωτηρίας των μελών της.
Ο σκοπός αδελφοί της θυσίας του Χριστού μας δεν είναι άλλος από το να «καταντήσωμεν πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ». Η επίγνωση δηλαδή η σε βάθος γνωριμία με τον Χριστό μας θα είναι εκείνη που θα μας οδηγήσει στην ένωση δια της πίστεως με Αυτόν και με τον κάθε συνάνθρωπό μας Χριστιανό. Αυτό άλλωστε είναι Εκκλησία.
Αυτό είναι και το μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού, δηλαδή στην τελειότητα, που μέτρο αυτής της τελειότητας, είναι ο ίδιος ο Χριστός μας. Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου