Μονάχα μια κατηγορία ανθρώπων δεν μπορεί να νιώσει την ταπείνωση και την μετάνοια της πόρνης γυναικός, μα και την μεγάλη άνευ προϋποθέσεων αγάπη του Θεού. Κι αυτοί δυστυχώς από την εποχή του Χριστού μέχρι και σήμερα είναι οι λεγόμενοι «θρησκευόμενοι». Ας μην ξεχνάμε ότι η πόρνη μετανοεί και ο μαθητής προδίδει. Είναι μια μεγάλη αλήθεια της ζωής, ότι συνήθως αυτοί που βρίσκονται κοντά μας, όχι μόνο δεν μας κατανοούν αλλά πολλές φορές μας προδίδουν με χυδαίο τρόπο...
..Η ίδια καρδιά που είχε την τόλμη και το θράσος της αμαρτίας ή ίδια έχει την ορμή και την δίψα της μετάνοιας.
Γιατί όταν ζεις μπορείς να πέσεις αλλά και να σηκωθείς. Όταν όμως είσαι νεκρός η διαρκής πτώσης σου, φαίνεται ύπνος και μακαριότητα. Τότε προσποιείσαι τον «ενάρετο» με ασυνείδητο σκοπό, να καλύψεις τον φόβο και την ενοχή σου μπροστά στην ζωή. Τότε υποτάσσεσαι στο νόμο ώστε ποτέ να μην γευθείς την Χάρι που ζητά ελευθερία, αλήθεια, ειλικρίνεια, πρόσωπο να συνδιαλέγει και καρδιά να αγαπηθεί.
Γι αυτό μην απορείτε όταν μεγάλοι αμαρτωλοί μεταμορφώνονται σε μεγάλους αγίους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, ναι έκαναν λάθος χρήση της θελήσεως, της επιθυμίας και των παθών τους, αλλά δεν κρύφτηκαν από την ζωή, ούτε πίστεψαν στην τελειότητα τους, πολλώ δε μάλλον δε κατήργησαν την καρδιά που ο Θεός έθεσε στα στήθη της υπάρξεως τους, έτσι ώστε να εφαρμόζεται σε αυτούς, το «Ει έχεις καρδίαν δύνασαι σωθήναι ..»
*απο το βιβλίο, "Κάθε τέλος μια αρχή...."
Αναρτήθηκε από π. ΛίΒυος στις 2:42 μ.μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου