«Ἔλεος θέλω καὶ οὐ θυσίαν»
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Σήμερα η Αγία μας Εκκλησία μάς προβάλλει το ιερό γεγονός της κλήσεως του τελώνου Ματθαίου. Ο Κύριος περνά, βλέπει τον άνθρωπο που κάθεται στο τελώνιο και με μία μόνο θεϊκή προσταγή, γεμάτη αγάπη και δύναμη, του λέγει: «Ἀκολούθει μοι». Κι εκείνος αμέσως, χωρίς δισταγμό, αφήνει την παλιά του ζωή και σηκώνεται να ακολουθήσει τον Χριστό.
Πόσο θαυμαστό είναι, αδελφοί μου, ότι ο Χριστός δεν βλέπει τον Ματθαίο όπως τον βλέπουν οι άλλοι. Οι άνθρωποι βλέπουν τον τελώνη, τον αμαρτωλό, τον άδικο. Ο Χριστός όμως βλέπει την καρδιά που μπορεί να αλλάξει· βλέπει τον μελλοντικό Απόστολο και Ευαγγελιστή. Βλέπει όχι αυτό που είμαστε, αλλά αυτό που μπορούμε να γίνουμε με τη χάρη Του.
Στη συνέχεια ο Κύριος κάθεται στο σπίτι, μαζί με τελώνες και αμαρτωλούς. Οι Φαρισαίοι σκανδαλίζονται, και ρωτούν: «Γιατί τρώει με τους αμαρτωλούς;» Και ο Κύριος τους απαντά με λόγο που πρέπει να μείνει χαραγμένος μέσα μας:
«Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ᾿ οἱ κακῶς ἔχοντες».
Ο Χριστός ήρθε για τους πληγωμένους, τους κουρασμένους, τους πλανημένους. Ήρθε ως Ιατρός, όχι ως κριτής. Κι εμείς όλοι, αδελφοί μου, είμαστε ασθενείς. Όλοι χρειαζόμαστε το αναλγητικό του ελέους Του και τη θεραπεία της μετανοίας.
Γι’ αυτό ο Κύριος προσθέτει τον προφητικό λόγο: «Ἔλεος θέλω καὶ οὐ θυσίαν». Θέλει την καρδιά μας, την αγάπη μας προς τον αδελφό, τη συγχώρηση, τη σπλαχνικότητα. Τι να την κάνει ο Θεός μια εξωτερική ευσέβεια χωρίς έλεος; Τι να κάνει μια θυσία όπου λείπει η αγάπη;
Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μας λέει ότι «θυσία χωρίς έλεος είναι νεκρή». Και πραγματικά, τι αξία έχει η νηστεία μας, η προσευχή μας, η συμμετοχή μας στη λατρεία, αν δεν είναι γεμάτες από αγάπη προς κάθε άνθρωπο;
Ας δούμε, λοιπόν, αδελφοί μου:
• Πόσο συχνά κρίνουμε και καταδικάζουμε;
• Πόσο εύκολα υψώνουμε τείχη αντί να απλώνουμε χέρι αγάπης;
• Πόσο αρνούμαστε το έλεος εκεί που ο Θεός μάς το ζητά πρώτα;
Ο Χριστός σήμερα μάς καλεί όλους με το ίδιο βλέμμα που κάλεσε και τον τελώνη Ματθαίο. Μας λέει: «Ακολούθει μοι». Έλα όπως είσαι· μην μείνεις όμως όπως είσαι. Άφησε την αμαρτία, άφησε το σκοτάδι, και περπάτησε στο φως.
Ας Του ανοίξουμε την καρδιά. Ας γεμίσουμε τη ζωή μας με έλεος, συγχώρηση και καλοσύνη. Και τότε η ζωή μας θα γίνει ευωδία Χριστού.
Αμήν.
Π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΣΚΙΝΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου