Με ιδιαίτερη κατάνυξη αλλά και μεγάλη λαμπρότητα τελέσθηκε την Κυριακή των Μυροφόρων 15 Μαΐου στην Λάρισα, το πολυαρχιερατικό συλλείτουργο του Πολιούχου της Αγίου Αχιλλίου, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ.Νεκταρίου , ο οποίος εκήρυξε και τον Θείον λόγον.
Στην πανηγυρική θεία λειτουργία, συλλειτούργησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Κατάγκας κ.Μελέτιος, Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ.Ιουστίνος, Κεφαλληνίας κ.Δημήτριος, Τρίκκης και Σταγών κ.Χρυσόστομος, Καρπενησίου κ.Γεώργιος, Λαρίσης κ. Ιγνάτιος και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Σαφίτα κ.Δημήτριος.
Πλήθη δε πιστών Λαρισαίων μαζί με τους άρχοντες και τον ιερό κλήρο της Μητροπόλεως Λαρίσης, συμπροσευχήθηκαν στον θαυματουργό Άγιο Αχίλλιο και προσκύνησαν τα ιερά και χαριτόβρυτα λείψανα του Μυροβλύτου Αγίου. Κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ.Νεκτάριος, εκήρυξε τον θείον λόγον και τόνισε μέσα από την ρητορική ικανότητα που τον διακρίνει τα εξής πολύ σημαντικά:
Έναν ξεχωριστό χαρακτηρισμό αποδίδει η Εκκλησία μας στον προστάτη Λαρίσης άγιο Αχίλλιο: τον αποκαλεί εύηχο σάλπιγγα.
Η σάλπιγξ είναι αυτή που δίνει την αφύπνιση στους ανθρώπους, για να εγερθούν από τον ύπνο και τη ραθυμία
Είναι αυτή που οδηγεί τους στρατιώτες στο μέτωπο, στον πόλεμο, και τους κάνει να γνωρίζουν πότε πρέπει να προχωρήσουν και πότε να οπισθοχωρήσουν
Είναι τέλος, αυτή η οποία δοξάζει τον Θεό (αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος) αλλά και αυτή που θα προηγηθεί της Δευτέρας Παρουσίας, μας κάνει να προγευόμαστε τον Παράδεισο και θα είναι το σημάδι για την ανάσταση στα έσχατα.
Η σάλπιγξ είναι εύηχος, καλόηχη, βγάζει καλόν ήχο. Και ο άγιος Αχίλλιος παρομοιάζεται με εύηχο σάλπιγγα, διότι α) αφύπνισε τους πιστούς όχι μόνο της Λαρίσης, αλλά και όλης της Εκκλησίας από την πνευματική ραθυμία, ως επίσκοπος του Σώματος του Χριστού. Τους έδειξε ποιος είναι η αλήθεια, ο Αναστημένος Χριστός, και πώς μπορούμε να ζήσουμε την αλήθεια στη ζωή μας, κοινωνώντας τον Χριστό με τη ζωή, τα μυστήρια, την κοινότητα στην Εκκλησία μας. Τους αφύπνισε από το σκότος των ειδώλων και την ίδια στιγμή τους ενεφύσησε την δύναμη και την έμπνευση να ζούνε κατά Θεόν, β) οδήγησε τους υπόλοιπους επισκόπους στο μέτωπο του αγώνος κατά των αιρέσεων, κατά της πλάνης του Αρείου. Κάνοντας την πέτρα να αναβλύσει έλαιον, έδειξε στον Άρειο και σε όλους τους αιρετικούς ότι στην Εκκλησία του Χριστού είναι η αλήθεια και όχι στις αιρέσεις. Σήμανε λοιπόν πόλεμο εναντίον του ψέματος και την ίδια στιγμή έδειξε στους χριστιανούς πού πρέπει να βρίσκονται, όχι κάνοντας πίσω στην πίστη και στην αλήθεια, αλλά ποιο είναι το στρατόπεδό τους, δηλαδή η Εκκλησία. Από αυτήν να παίρνουν δύναμη και σ’ αυτήν να επιστρέφουν, διότι εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία και γ) δόξασε τον Θεό με τη ζωή και τα έργα του, αλλά και με τα λείψανά του, τα οποία μυροβλύζουν, δείχνει ότι περιμένει και ο ίδιος, αλλά και όλοι μας την κοινή ανάσταση, όχι ως νεκρός αλλά ως ζων. Κάνει θαύματα δια των ιερών λειψάνων και προστατεύει τον λαό του, δείχνοντάς μας ότι ο άνθρωπος που αγιάζει ήδη ζει τα έσχατα, ήδη ζει την Δευτέρα Παρουσία ως κοινωνία με τον Θεό και προσδοκά την ανάσταση των νεκρών για να λάβει την τελική πληρότητα η χαρά του.
Είναι εύηχος η σάλπιγξ και για την εποχή μας, αφού ζούμε περίοδο πνευματικής ραθυμίας. Έχουμε υποκαταστήσει την γνώση και τη σχέση με τον Θεό δια της κοσμικής γνώσεως και του ύπνου της αμαρτίας, όπως αυτή αποτυπώνεται στον πολιτισμό των δικαιωμάτων, των επιθυμιών, της σαρκολατρίας. Τη ίδια στιγμή περιμένουμε από την Εκκλησία να είναι η τροφός των κοινωνικών αναγκών, χωρίς όμως να ζητάμε να μας αφυπνίζει πνευματικά. Να μας δείχνει ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μας, δηλαδή η θέωση και η αγιότητα. Και γι’ αυτό χρειαζόμαστε αφύπνιση.
Σήμερα εμφανίζονται ποικιλώνυμες αιρέσεις, οι οποίες και πάλι αμφισβητούν τόσο την Τριαδικότητα του Θεού όσο και τον Αναστημένο Χριστό μας. Από την μία οι άνθρωποι κάνουν είδωλα το χρήμα, το σώμα τους, τις επιθυμίες τους, τους κάθε λογής διάσημους και ισχυρούς, ασχολούμενοι συνεχώς μαζί τους ή ειδωλοποιούν τον εαυτό τους και από την άλλη αμφισβητούν το πρόσωπο του Χριστού, θεωρώντας τον απλώς έναν άνθρωπο ή έναν δάσκαλο ή κάποιον που έβγαλε ωραία κηρύγματα, όχι όμως τον Αναστημένο Θεάνθρωπο, που αγαπά και θέλει να σώσει τον άνθρωπο και που τον κοινωνούμε στην Εκκλησία. Χρειάζεται λοιπόν εμείς οι χριστιανοί όχι απλώς να βλέπουμε τον Χριστό ως Σωτήρα και λυτρωτή μας, αλλά να θέτουμε την αγάπη προς Αυτόν ως την πρώτη προτεραιότητα της ζωής μας και να στρέφουμε τον εαυτό μας προς Αυτόν, να πιστεύουμε σωστά και όχι επιπόλαια.
Σήμερα πολλοί εξ ημών φοβόμαστε τον θάνατο και την ίδια στιγμή ζητούμε θαύματα ως αποδείξεις για την πίστη μας. Άλλοι φοβούνται την δευτέρα Παρουσία και συνεχώς διατυπώνουν θεωρίες για τον διάβολο και τον Αντίχριστο. Όμως για μας ο Χριστός είναι ήδη εδώ. Είναι στα πρόσωπα των αγίων και τη ζωή της Εκκλησίας. Και αγιαζόμαστε εξ Αυτού πάντες, ακολουθώντας τη ζωή των αγίων μας. Άρα, ζώντας τον Χριστό, δε φοβόμαστε ούτε τον θάνατο, ούτε την δύναμη της απιστίας και του κακού, αλλά έχουμε εμπιστοσύνη στην Εκκλησία μας.
Το αποστολικό ανάγνωσμα της εορτής αναφέρει ότι ο Θεὸς τῆς ειρήνης, ὁ ἀναγαγὼν ἐκ νεκρών «τόν ποιμένα των προβάτων» τόν μέγαν «ἐν αίματι διαθήκης αιωνίου», τόν Κύριον ἡμῶν ᾿Ιησούν, ας μας καταρτίζει σε κάθε καλό έργο, ώστε να ποιούμε το θέλημά Του (Εβρ. 13, 20-21) Σ’ αυτόν τον καταρτισμό μας εμπνέει ο άγιος Αχίλλιος, η εύηχος σάλπιγξ της Εκκλησίας. Προσκυνώντας και λιτανεύοντας τα λείψανά του, τιμώντας τον, αναγνωρίζοντας τη δύναμη της παρουσίας του αφυπνιζόμαστε πνευματικά, κατανοούμε την αλήθεια και δεν φοβόμαστε, αλλά εμπιστευόμαστε τον Χριστό. Κι έτσι η ζωή μας παίρνει νόημα αληθινό, αναστάσιμο, αιώνιο!
Ας δέεται εκείνος λοιπόν για μας κι εμείς ας επικαλούμαστε τις πρεσβείες του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου