Έχουμε άραγε σκεφτεί ποτέ ότι αυτά που «θέλουμε» δεν τα πόθησε ποτέ η καρδιά μας; Σκεφτήκαμε ότι το όνειρο που κυνηγάμε ποτέ δεν το είδαμε στον ύπνο μας; Πόσα από αυτά που καθημερινά αποτελούν τους στόχους και τις επιδιώξεις μας, είναι δικοί μας καημοί και κέφια; Κουρδισμένοι καλά, προγραμματισμένοι από μικροί να κυνηγάμε κάτι που δεν μας ανήκει ναυαγούμε σ΄ενα ταξίδι που δεν θελήσαμε. Έπειτα από χρόνια πάνω από την σωρό των δολοφονημένων στιγμών μας με σκυμμένο κεφάλι αναλογιζόμαστε, πόσα χάσαμε για να κερδίσουμε κάτι που δεν ξέραμε τι να κάνουμε, γιατί δεν ήταν δικό μας....
Αναρτήθηκε από π. ΛίΒυος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου