Πραγματοποιήθηκε το πρωί της Παρασκευής 14 Οκτωβρίου 2016 στο Αμφιθέατρο του Ιδρύματος Χρονίως Πασχόντων “Η Πλατυτέρα”, το ΙΔ’ Ιερατικό Συνέδριο της Ι.Μ. Κερκύρας, με ομιλητή τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπεδίου Αγίου Όρους Αρχιμ. Εφραίμ.
Των εργασιών του Συνεδρίου, προηγήθηκε η τέλεση της Θείας Λειτουργίας, στο ναό της Αγίας Τριάδος του Ιδρύματος, από το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριο. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε Ιερό Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των απ’αιώνος ευαρεστησάντων Αρχιερέων, Ιερέων, Ιερομονάχων, Διακόνων, Μοναχών και Μοναζουσών της Ι.Μ. Κερκύρας.
Στο λόγο του ο κ. Νεκτάριος παίρνοντας αφορμή από το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας, με το θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων, σημείωσε ότι και οι Ιερείς ως συνεχιστές των Αποστόλων καλούνται από το Χριστό να δώσουν την πνευματική τροφή στους ανθρώπους, ιδιαιτέρως την εποχή που διανύουμε, την οποία χαρακτηρίζει η πνευματική πενία, κατέληξε ο Μητροπολίτης Κερκύρας.
Τίτλος του φετινού Συνεδρίου ήταν “Πνευματική Ζωή και Εκκοσμικευμένη Πραγματικότητα”.
Στην προσφώνησή του ο Σεβασμιώτατος επεσήμανε ότι τόσο οι Αρχιερείς, όσο και οι Ιερείς μεριμνούν για τη σωτηρία των ανθρώπων, όμως δεν πρέπει να λησμονούν και τη δική τους πνευματική καλλιέργεια, ώστε να μην χάσουν τη δική τους σωτηρία. Χωρίς τη βίωση της πνευματικότητας από τον καθένα, πώς θα μπορέσουν να να βοηθήσουν τους ανθρώπους να κατανοήσουν την αξία της πνευματικής ζωής για τη δική τους πορεία ; “Φωτισθήναι και είτα φωτίσαι, καθαρθήναι και είτα καθάραι”, μας προτρέπει η πατερική μας παράδοση.
Ζούμε σε μια πραγματικότητα μεταλλαγμένων αξιών. Οι άνθρωποι δεν γνωριζουν ποιό είναι το σωστό και ποιό είναι το λάθος. Βαφτίζουν το αφύσικο, το “παρά φύσιν”, φυσικό. Ο προσανατολισμός της ζωής τους έχει να κάνει με τον επιούσιο άρτο από τη μία και από την άλλη με την εξασφάλιση μετοχής στα αγαθά του πολιτισμού, ενώ αλλότριες ιδέες και νοοτροπίες απειλούν να ξεριζώσουν και τα τελευταία ίχνη της ταυτότητος και της ιδιοπροσωπίας μας. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα με το μάθημα των θρησκευτικών. Εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες αποσκοπούν στο να καταστήσουν τη νέα γενιά έρμαιο ενός κόσμου στον οποίο ο άνθρωπος θα ασχολείται αποκλειστικά με τον εαυτό του. Η ιδέα περί Θεού και μάλιστα σε μια νεφελώδη και συγκρητιστική αντίληψη, θα διαχέεται στους πολλούς, ενώ λίγοι θα θεωρούν ότι χρειάζεται ένα όραμα για την αιωνιότητα. Η Εκκλησία και η ζωή της δεν θα αφορούν την πλειοψηφία του λαού μας, αλλά θα είναι μια ιδιωτική υπόθεση για κάποιους που θα επιμένουν. Αποκλειστικός στόχος όλων των μεταρρυθμίσεων και όχι μόνο αυτής των θρησκευτικών, αλλά και αυτής του περιορισμού της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών και της γνώσεως της Ιστορίας, είναι να γίνει η Ελλάδα ένα άθροισμα πληθυσμών που θα μιλούνε μεν ελληνικά, αλλά δεν θα έχουν επίγνωση και συνείδηση ελληνικότητος.
Επιπλέον ο Μητροπολίτης Κερκύρας ανέφερε τη φράση του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ “Σκοπός της ζωής του Χριστιανού είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος”. Χωρίς Άγιο Πνεύμα κανένας αγώνας, καμμιά μαρτυρία δεν έχει νόημα. Η πίστη μας μετατρέπεται σε ιδεολογία, σε μια φιλοσοφική κίνηση και παύει να είναι η σώζουσα Αλήθεια, η οποία δίδει νόημα σε όλη τη ζωή μας. Κάθε άλλη θέαση της πίστεως οδηγεί στην εκκοσμίκευση .Δεν είναι εκκοσμίκκευση μόνο η χρήση κοσμικών στοιχείων ως προτεραιότητος στη ζωή μας, αλλά η και δι’αυτών αλλοίωση του φρονήματός μας. Εκκοσμίκευση είναι ο εθισμός μας στην αμαρτία, είναι η απουσία πίστεως στην Ανάσταση. Κοντολογίς εκκοσμίκευση είναι η αμετανοησία. Όλα αυτά είναι στοιχεία του πνεύματος της Δύσεως. Δεν οδηγούν στη σχέση με το Χριστό, η οποία μεταμορφώνει τον σύνολο άνθρωπο και τον οδηγεί στο καθ’ομοίωσιν. Η εκκοσμίκευση θεραπεύεται μόνο εντός της εκκλησιαστικής ζωής και εκεί αναπτύσσεται η αυθεντική πνευματικότητα.
Η πνευματικότητα δεν είναι μια κατάσταση της διάνοιας. Δεν είναι γνώση περί Θεού, αλλά η γνώση του Θεού. Και είναι δώρο του Αγίου Πνεύματος στη ζωή του ανθρώπου, ο οποίος έχει προσανατολίσει τον εαυτό του στο Θεό. Αγωνίζεται για την κάθαρση της καρδιάς του από τα πάθη. Επιλέγει την ασκητικότητα και την εγκράτεια, την εκούσια στέρηση δηλαδή και όχι την ικανοποίηση όλων των επιθυμιών, χάριν της αγάπης προς τον Θεό. Πνευματικότητα είναι η θέαση των περιστάσεων της ζωής και των δυσκολιών των ανθρωπίνων σχέσεων μέσα από το θέλημα του Θεού, όπως αυτό αποτυπώνεται στο Ευαγγέλιο και βιώνεται στον τρόπο της Εκκλησίας και όχι με γνώμονα το ίδιον θέλημα. Η πνευματικότητα είναι στοιχείο τόσο του προσωπικού αγώνα στα πλαίσια της Ιερωσύνης, αλλά και στοιχείο της ποιμαντικής διακονίας. Λειτουργική ζωή, προσευχή και μελέτη του λόγου του Θεού, άσκηση, αποτελούν το τρίπτυχο εκείνο, το οποίο μπορεί να βοηθήσει το λαό μας να κατανοήσει το περιεχόμενο και την αξία της πνευματικής ζωής έτι περισσότερο.
Ακόμη ο Σεβασμιώτατος τόνισε τη συμβολή της τοπικής Εκκλησίας στην εμβάθυνση της πνευματικής ζωής, με τα διάφορα προγράμματα που οργανώνει, όπως επί παραδέιγματι τα εσπερινά κηρύγματα στον Άγιο Σπυρίδωνα, στα οποία και φέτος ο Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. Ιουστίνος Κωνσταντάς, θα αναλύσει θέματα κατηχήσεως με αφόρμηση από τον Άγιο Νεκτάριο. Τους κύκλους μελέτης Αγίας Γραφής σε κάποιες ενορίες. Την τέλεση παρακλήσεων στην Παναγία και τους Αγίους μας σε τακτή βάση. Τις εκπομπές στο ραδιοφωνικό σταθμό, που μας δίνουν την ευκαιρία και να ενημερωνόμαστε και να ενημερώνουμε. Τις συνάξεις για τους φοιτητές και τους νέους επιστήμονες στο Πνευματικό Κέντρο. Τα μαθήματα του Ελευθέρου Πανεπιστημίου. Τις Σχολές Γονέων. Τις εκδόσεις μας. Τη Σχολή εκμαθήσεως της εκκλησιαστικής μας μουσικής. Το Φροντιστήριο Στελεχών και κατηχητών.
Καταλήγοντας ο κ. Νεκτάριος ευχήθηκε η νέα ιεραποστολική χρονιά να αποτελέσει αφετηρία αφυπνίσεως, αγιασμού και πνευματικής στροφής και έκλεισε την προσφώνησή του με τα τελευταία προφητικά λόγια του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος και πνευματικού του πατρός Χριστοδούλου, τα οποία είναι περισσότερο επίκαιρα παρά ποτέ :
“ Ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός αν κάθε άνθρωπος θυμόταν τη θεία καταγωγή του και ευθυγράμμιζε τη ζωή του με τις αρχές που απορρέουν από αυτή. Δυστυχώς όμως αυτό δεν συμβαίνει. Κανείς ασφαλώς δεν θέλει να ζή σ’ένα κόσμο παρακμής, αντιφάσεων, αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων, αδικίας και αμοραλισμού. Η κατάσταση δεν αλλάζει μαγικά και μηχανικά. Χρειάζονται να πολλαπλασιασθούν οι άνθρωποι που κάνουν Αντίσταση. Που παραμένουν πιστοί στις παραδόσεις μας, στις αξίες μας, στην ιστορία μας και τους αγώνες μας. Οι αναθεωρητές πολύ κακή συγκυρία επέλεξαν για να γκρεμίσουν από τις καρδιές των Ελλήνων τα κάστρα των θυσιών.
ΣΤΑΘΗΤΕ ΟΛΟΙ ΟΡΘΙΟΙ στις επάλξεις σας και μην ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ’επανάληψιν αποδείξει. Και θα το αποδέιξει και πάλι. Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ό,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ό,τι κινδυνεύει “.
Στην εισήγησή του ο Γέροντας Εφραίμ ανέφερε ότι θα ομιλήσει στους Ιερείς όχι ως καθηγητής, αλλά ως φοιτητής που φοιτά στο Πανεπιστήμιο της ερήμου. Ο Ίδιος ο Θεός κάλεσε τους Ιερείς στο λειτούργημα αυτό. Ο Επίσκοπος αποτελεί το θεσμικό όργανο, δια του οποίου ομιλεί ο Θεός. Γι’αυτό και δεν θα πρέπει να αποϊεροποιείται η θέση του Επισκόπου, διότι έτσι ισοπεδώνονται τα πάντα. Αυτός που σέβεται τους θεσμούς εντός της Εκκλησίας , έχει την εσωτερική ησυχία. Ο Ιερεύς επιτελεί ένα ανερμήνευτο Μυστήριο. Βρίσκεται μεταξύ ουρανού και γης, δίδοντας πνευματική τροφή στους ανθρώπους που του ενεπιστεύθη ο Κύριος. Έτσι καλείται να δίδει καθημερινώς την Σταυροαναστάσιμη μαρτυρία εις τον κόσμο. Αυτό που έχει βάση είναι η εμπειρία της πνευματικής ζωής. Δεν πρόκειται περί διανοητικής εμπειρίας, αλλά καρδιακό βίωμα. Χρειάζεται πρωτίστως οι ίδιοι οι Ιερείς να καθαρίζονται, ώστε να υπάρχει η συνεχής πνευματική τροφή στην καρδιά τους. Πρώτα να είναι εξομολογούμενοι και έπειτα εξομολόγοι. Με ανοιχτό το νου και την καρδιά, γίνονται δεκτές οι οράσεις του Παρακλήτου, αποκτώντας ο Ιερέας αίσθηση των τελουμένων Ακολουθιών. Η ένωση με τον Χριστό μας επιτυγχάνεται με τον αδιάλειπτο αγώνα, την πνευματική εγρήγορση και με την καθημερινή μετάνοια και προσευχή.
Καταλήγοντας ο Γέροντας Εφραίμ τόνισε ότι όλα τα ανωτέρω δεν είναι εύκολα, αλλά δεν είναι και αδύνατα. Ο Ιερέας παραδίδεται με απόλυτη εμπιστοσύνη στο θέλημα του καρδιογνώστη Θεού, ώστε την παρακαταθήκη, που έλαβε από τον Επίσκοπο, κατά τη χειροτονία του, να την κρατήσει άσπιλη και αμόλυντη εως της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου