Συνεχίστηκαν το βράδυ της Πέμπτης 10 Νοεμβρίου 2016 οι συνάξεις του κύκλου φοιτητών, νέων επιστημόνων και εργαζομένων που διοργανώνει για δέκατη τέταρτη συνεχόμενη χρονιά η Ιερά Μητρόπολις Κερκύρας στο Πνευματικό Κέντρο (Ακαδημίας 2).
Το θέμα που απασχολεί τις συνάξεις για το Χειμερινό Εξάμηνο είναι «Η αρετή και το νόημα της ζωής: από τον αρχαιοελληνικό στον χριστιανικό λόγο». Πηγή της συζήτησης είναι για τις πρώτες 7 συνάξεις η φιλοσοφία του προσωκρατικού Ηράκλειτου.
Στην έκτη σύναξη έγινε συζήτηση για την ψυχή. Ο αρχαίος φιλόσοφος θεωρεί ότι η ψυχή ταυτίζεται με τον νου κι είναι γέννημα του κοσμικού πυρός που υπάρχει αείζωο και αδημιούργητο. Μιλά όμως για την μεταστοιχείωση της ψυχής, την αλλαγή της ποιότητάς της, απορρίπτοντας οποιαδήποτε μετενσάρκωση. Η μεταστοιχείωση έχει να κάνει με την αθανασία της ψυχής, δηλαδή την τροπή της ύπαρξης από θνητή σε αθάνατη δια της ψυχής της. Η έννοια της τροπής, της μετατροπής όλων των στοιχείων σε κοσμικό πυρ υπάρχει και στην υλική δημιουργία. Ο ήλιος είναι καθημερινά ανανεωμένος. Το ίδιο και τα ουράνια σώματα, κατά τον φιλόσοφο. Αυτό σημαίνει ότι έχοντας ως βάση της σύστασής του τη φωτιά, μπορεί να επιτελεί την αποστολή του όντας μέσα στον χρόνο, αλλά χωρίς να νικιέται από αυτόν, τουλάχιστον με τον τρόπο που νικιόμαστε οι άνθρωποι δια του θανάτου.
Η πνευματική μας παράδοση μιλά κι αυτή για μία άλλου είδους «μεταστοιχείωση» της ψυχής: αυτή του περάσματός της δια της χάριτος του Θεού στην κατάσταση της αθανασίας. Η ψυχή υπερβαίνει τον χρόνο και τη φθορά του μέσα από την κοινωνία με το πρόσωπο του Χριστού. Ο Χριστός δίνει τη χάρη Του απροϋπόθετα σε όλους τους ανθρώπους. Μένει στον καθέναν μας να αγωνιστεί να μην είναι «αξύνετος» στη ζωή. Να μπορέσει δηλαδή να βιώσει τις προϋποθέσεις ώστε αυτή η δωρεά της αθανασίας να συνοδευτεί και με την ενεργοποίηση της δυνατότητας της ύπαρξης να αναγνωρίσει τον Θεό στο πρόσωπο του Χριστού, να προσλάβει δια του φωτός του Κυρίου φως και να ζήσει όχι στον Άδη, αλλά στον Παράδεισο της κοινωνίας με τον Θεό και τον πλησίον. Για να επιτευχθεί αυτό ο τρόπος έγκειται στην οικείωση της αγάπης ως στάσης ζωής. Και την ίδια στιγμή με τον αγώνα εναντίον του σαρκικού φρονήματος, το οποίο δυσκολεύει τον άνθρωπο, καθώς απαιτεί την ψυχή του, να μάθει να αγαπά. Παράλληλα, όπως επισημαίνει ο Ηράκλειτος «ανθρώποις γίνεσθαι οκόσα θέλουσιν ουκ άμεινον», «για τους ανθρώπους δεν είναι το καλύτερο να γίνονται όσα θέλουν». Αυτό σημαίνει ότι η ύπαρξή μας έχει να παλέψει με το ίδιον θέλημα και να αποδεχτεί πως ό,τι θέλουμε να είναι το καλύτερο, αλλά αυτό που θέλει ο Θεός έχει νόημα για μας. Κι εδώ η αγάπη προς τον Θεό είναι η προτεραιότητα την οποία καλούμαστε να δείξουμε.
Οι αρχαίοι φιλόσοφοι δεν μπορούσαν να κατανοήσουν την προοπτική της ανάστασης του σώματος. Έμεναν στην αξία της αθάνατης ψυχής και δεν μπορούσαν να δούνε ότι ο άνθρωπος ζει ως σύνολη ύπαρξη. Επομένως η αιωνιότητα δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει και το σώμα. Αυτή είναι η ανάσταση των νεκρών την οποία προσδοκούμε. Το Πάσχα της ψυχής στην κοινωνία με τον Χριστό δια του θανάτου δεν είναι ολοκληρωμένο αν στην αιωνιότητα δε θα συμμετέχει και το σώμα μας. Γι’ αυτό και η Εκκλησία σέβεται και τιμά τα λείψανα των αγίων ως προγεύσεις της πληρότητας της ύπαρξης στην Βασιλεία του Θεού, στο αεί.
Οι συναντήσεις συνεχίζονται την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016 και ώρα 9.15 μ.μ. με θέμα πάλι από το «Περί φύσεως» του Ηρακλείτου. Τίτλος του: «Φως, πυρ, το Ένα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου