Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου μας δίνει μία ακόμη ευκαιρία να προσλάβουμε παραδείγματα νεανικής ζωής από τη Παναγία μας. Μένουμε συνήθως στην ιδιότητα της Μάνας. Της Μεσίτριας για όλους. Της βοηθού στις δοκιμασίες της ζωής για όλους, νεώτερους και μεγαλύτερους. Ο τρόπος της εξόδου όμως της Παναγίας από τον κόσμο μπορεί να γίνει πηγή έμπνευσης, κυρίως για τους νέους.
Η Παναγία εμπιστεύθηκε απόλυτα το θέλημα του Θεού. Ο καθένας θα μπορούσε να σκεφτεί ότι ο θάνατος είναι η υπέρτατη δοκιμασία, που κανείς δε θέλει να ζήσει. Ας έρθουμε στη θέση της Παναγίας. Έζησε τον ευαγγελισμό, την κύηση, τη γέννα, την ανατροφή, τη διδασκαλία, τον θάνατο και την ανάσταση του Υιού της. Εκείνος την αγίασε και της έδωσε το μεγαλύτερο δώρο: να γίνει Μητέρα του Θεού. Όμως η φθαρτότητα δεν έφυγε από πάνω της. Σε μας θα φαινόταν άδικο. Εκείνη όμως αποδέχτηκε και αυτό. Δεν υπερηφανεύθηκε. Δεν πίστεψε ότι έφυγε από τα ανθρώπινα όρια. Ούτε όμως είδε τον θάνατο ως λύτρωση από τα βάσανα και τις δοκιμασίες της ζωής. Τον είδε ως ένα τελευταίο επεισόδιο στην πορεία της και ως πέρασμα στην αιώνια συνάντηση με τον Υιό της. Δια του Υιού της νίκησε τον φόβο του θανάτου. Τον υπέρτατο φόβο της ήττας μας από τον χρόνο. Και ετοιμάστηκε γι’ αυτόν, όπως μας λέει η παράδοση, δείχνοντάς μας ότι στη σχέση με τον Χριστό δεν υπάρχει ούτε φόβος ούτε ήττα, αλλά μόνο παράδοση στην αγάπη και το θέλημά Του.
Την ίδια στιγμή συναντήθηκε με όλους τους Αποστόλους, οι οποίοι «εκ περάτων» συναθροίστηκαν στη Γεθσημανή, με τρόπο που υπερβαίνει τη λογική, καθώς σύννεφα τους μετέφεραν εκεί, κατά την παράδοσή μας. Εκτός από την αγάπη προς τον Θεό η ζωή της ολοκληρώθηκε και με την αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Η φιλία, η αγάπη, ο σεβασμός δε λιγοστεύουν απλώς τη μοναξιά μας. Είναι τα πολυτιμότερα εφόδιά μας, τα οποία νοηματοδοτούν τη ζωή μας και την χαρακτηρίζουν. Η Παναγία αγάπησε και αγαπά τους ανθρώπους. Και γι’ αυτό εκείνοι, και ιδιαίτερα οι μαθητές του Υιού της, της ανταπέδωσαν την αγάπη προπέμποντάς την στην αιωνιότητα.
Η Παναγία γνώρισε αμφισβήτηση από κάποιους ανθρώπους και στο τέλος της ζωής της. Γι’ αυτό και στην εικόνα της Κοιμήσεως οι άγγελοι κόβουν τα χέρια δύο ασεβών. Αυτή η αμφισβήτηση όμως δεν την μειώνει. Χάνουν όσοι την αρνούνται. Η ίδια ήταν βέβαιη για την πορεία της και για τις αποφάσεις της. Η θέλησή της ήταν σύμφωνη με τις επιταγές της συνείδησής της. Δεν υπέκυψε στη γνώμη του κόσμου. Πάλεψε στο δρόμο που διάλεξε και προχώρησε μέχρι το τέλος.
Όντως υπέροχοι τρόποι που αρμόζουν στους νέους. Όποιος εμπιστεύεται τον Θεό, δεν νικιέται από κανένα φόβο, ούτε θεοποιεί τα δικαιώματά του. Όποιος διαλέγει να αγαπά, νοηματοδοτεί τη ζωή του, όχι μόνο νικώντας τη μοναξιά, αλλά δίνοντας στον εαυτό του τη χαρά της συνάντησης. Όποιος ξέρει τι θέλει και ακολουθεί τη συνείδησή του, δεν υποκύπτει στην αμφισβήτηση των άλλων, αλλά λειτουργεί με επίγνωση και αποφασιστικότητα μέχρι τέλους. Και ο Θεός τον προστατεύει.
Ας ζητούμε από την Παναγία μας να μας ενισχύει ώστε να ακολουθούμε ανάλογη πορεία μέχρι το τέλος!
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια»
στο φύλλο της Τετάρτης 17 Αυγούστου 2016
Αναρτήθηκε από π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου