ΜΗΝΥΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, 

ΠΑΞΩΝ & ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 2017

Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί, παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα, καλή κι εὐλογημένη Τεσσαρακοστή!

Τό ἐρώτημα «τί χρειαζόμαστε τήν Ὀρθοδοξία σήμερα» εἶναι ἰδιαίτερα ἐπίκαιρο. Ὅσοι ἐκκλησιαζόμαστε καί θέλουμε νά ἔχουμε σχέση μέ τόν Θεό καί τήν πίστη, δέν προβληματιζόμαστε. Γιά μᾶς ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ὁ τρόπος τῆς ζωῆς μας. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό σπίτι μας. Οἱ ἱερές εἰκόνες καί τά λείψανα τῶν Ἁγίων μας ἀποτελοῦν σημεῖα τά ὁποῖα μαρτυροῦν τήν πορεία μας προς τήν αἰωνιότητα καί τήν χαρά νά ἔχουν προηγηθεῖ ἀπό ἐμᾶς ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἐφάρμοσαν τό Εὐαγγέλιο καί στήν θεωρία καί στήν πράξη. Κάθε σκέψη, κάθε ἔργο, κάθε ἐλπίδα μας ἔχουν ἄμεση σύνδεση μέ τήν Ὀρθοδοξία. Γι’ αὐτό καί χαιρόμαστε τήν συμμετοχή μας στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ἀκόμη κι ἄν χρειάζεται νά σηκώνουμε μικρότερους ἤ μεγαλύτερους σταυρούς.

Γιά τόν κόσμο ὅμως ἡ Ὀρθοδοξία δέν ἔχει συνήθως τό νόημα πού ἔχει γιά μᾶς. Πολλοί πιστεύουν ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι μία θρησκευτική πίστη ἡ ὁποία μπορεῖ νά κάνει τόν ἄνθρωπο καλύτερο. Νά τόν βοηθήσει νά σκέφτεται τούς συνανθρώπους του. Νά τόν ὁδηγεῖ στό νά προσπαθεῖ γιά μία κοινωνία ἀγάπης καί ἀλληλεγγύης. Νά μένει τυπικός στήν τήρηση ἐθίμων καί παραδόσεων. Ὁμολογοῦν δημόσια ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία χρειάζεται ὅσο προσφέρει τροφή καί βοήθεια σέ ὅσους ἔχουν ἀνάγκη. Ὅσο διαφυλάττει κάποιες ἀξίες τοῦ παρελθόντος, οἱ ὁποῖες δέν εἶναι κακό νά παραμένουν στήν ἐπιφάνεια. Ὁ τρόπος ζωῆς ὅμως, τόν ὁποῖο διακηρύττουν καί ἐφαρμόζουν οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, δέν μπορεῖ νά ἔχει ἄμεση σχέση μέ τήν ἀνάγκη τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου νά εἶναι ἐλεύθερος, νά χαίρεται τή ζωή του, νά ἀπολαμβάνει τό σήμερα. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι καλή γιά λίγους, ὄχι γιά ὅλους.

Γιά ἄλλους πάλι, ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι μία ὑπενθύμιση μιᾶς πίστεως ἡ ὁποία ἔχει ξεπεραστεῖ ἀπό τούς καιρούς. Σήμερα δέν χρειαζόμαστε ἕναν ἄνθρωπο πού ἀγαπᾶ τόν Θεό καί τόν πλησίον, ἀλλά τόν σκεπτόμενο, τόν ὀρθολογιστή. Αὐτόν ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά βρεῖ λογικές ἀπαντήσεις σέ ὅ,τι συμβαίνει στή ζωή μας, καθότι δέν ὑπάρχει ἀνάγκη γιά Θεό. Ἀπαντήσεις δίνουν ἡ ἐπιστήμη, ἡ τεχνολογία, ἡ φιλοσοφία. Ὁ πολιτισμός μας εἶναι αὐτάρκης. Ἑπομένως, ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ, χωρίς νά πεινᾶ καί νά διψᾶ γιά τόν Θεό, νά βρίσκει ἀλήθειες.

Αὐτές οἱ νοοτροπίες ὅμως δέν μᾶς ὁδήγησαν στήν εὐτυχία. Δέν μᾶς βοήθησαν να ἀντιμετωπίσουμε τά προβλήματα τῶν καιρῶν μας. Οὔτε μπόρεσαν νά δώσουν ἀπάντηση στό μεγαλύτερο ἐρώτημα πού καλεῖται ὁ ἄνθρωπος νά ἀπαντήσει: ἄν ὑπάρχει ζωή μετά θάνατον. Γι’ αὐτό καί ἡ ἐποχή μας διαπνέεται ἀπό ἕνα πνεῦμα συγχύσεως. Λαοί καί ἄνθρωποι δέν γνωρίζουν ποῦ πηγαίνουν. Τό ἀνθρώπινο πρόσωπο ταλαιπωρεῖται. Καί μπορεῖ ὁ προοδευμένος κόσμος νά καυχιέται γιά τίς ἀνέσεις του, ἀλλά ὁλοένα καί περισσότερο αὐξάνονται ἡ φτώχεια, ἡ ἐκμετάλλευση, ὁ κατατρεγμός, ἡ προσφυγιά, ἡ ἀπουσία τῆς ἀγάπης.

Χρειαζόμαστε τήν Ὀρθοδοξία σήμερα;

Εἶναι αὐτονόητη ἡ ἀπάντηση. Ναί, τήν χρειαζόμαστε. Ὄχι ὅμως μόνο ὡς λύση γιά τά βιοτικά προβλήματα τῶν ἀνθρώπων καί τήν κρίση τήν ὁποία διέρχεται ὁ κόσμος. Τήν χρειαζόμαστε ὡς τήν κιβωτό τῆς ἀνθρωπότητας. Αὐτήν στήν ὁποία ὁ Θεός μᾶς καλεῖ νά ἐνταχθοῦμε γιά νά ζήσουμε πέρα ἀπό τήν ἁμαρτία, τό κακό καί τόν θάνατο. Αὐτή στήν ὁποία τό ἀνθρώπινο πρόσωπο βρίσκει τόν προορισμό του πού εἶναι ἡ κοινωνία μέ τόν Θεό. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ κιβωτός τῆς ἀλήθειας, τῆς ἀγάπης, τῆς δικαιοσύνης. Εἶναι τό πνευματικό μας σπίτι, στό ὁποῖο ξέρουμε γιατί ὑπάρχουμε καί γιατί κληθήκαμε στή ζωή μας νά πορευόμαστε πρός τήν αἰωνιότητα. Καί κάθε χαρά, ἀκόμη καί ἡ κοσμική, διαπνέεται ἀπό σεβασμό στήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πού εἶναι καί ὁ ἄλλος ἄνθρωπος καί ἀπό σεβασμό στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ οἱ ὁποῖες μᾶς βάζουν τά ὅρια τῆς σωτηρίας μας.

Τιμαλφῆ πολύτιμα αὐτῆς τῆς κιβωτοῦ εἶναι οἱ σεπτές εἰκόνες. Εἶναι τά πρόσωπα τοῦ Κυρίου, τῆς Θεοτόκου, πάντων τῶν ἁγίων. Εἶναι οἱ ὑπενθυμίσεις τῶν μεγάλων ἑορτῶν τῆς πίστεώς μας, Οἱ εἰκόνες μᾶς διδάσκουν καί μᾶς ὑπενθυμίζουν. Διδάσκουν πίστη καί ὑπενθυμίζουν ὅτι πρίν ἀπό ἐμᾶς ὑπάρχουν οἱ συνάνθρωποί μας οἱ ὁποῖοι κατενόησαν τό νόημα καί τήν ἀλήθεια τῆς ζωῆς, δηλαδή τήν σχέση μέ τόν Θεό. Δέν δίστασαν νά παλέψουν γι’ αυτό τό νόημα. Νά δώσουν τή ζωή τους. Νά καταστήσουν τήν σχέση μέ τόν Θεό ὡς σχέση χαρᾶς καί ἐλπίδας. Νά ἀσκηθοῦν. Νά στερηθοῦν τίς ἡδονές καί τά τερπνά τοῦ κόσμου τούτου. Νά συγχωρέσουν τούς ἐχθρούς τους. Νά καταστήσουν τή ζωή τους προσευχή γιά τούς πάντες. Καί τελικά νά μοιραστοῦν τό νόημα πού βρῆκαν στόν Χριστό μέ τούς ἄλλους ἀνθώπους, ἀφήνοντάς μας παρακαταθήκη πολύτιμη τήν παρουσία τους καί τήν ἀπεικόνισή τους.

Γι’ αὐτό καί τιμοῦμε τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας τίς ἱερές εἰκόνες. Γιά νά θυμόμαστε ὅτι χρειαζόμαστε τήν Ὁρθοδοξία. Ὅτι ἀνήκουμε στήν Ἐκκλησία. Ὅτι εἴμαστε δεμένοι μέ τήν παράδοσή μας. Ὅτι τελικά δέν χάσαμε τήν ἐλπίδα μας, τό πολίτευμά μας πού εἶναι ἐν οὐρανοῖς. Καί χαιρόμαστε πού ἡ δική μας ἡ ἁγία Θεοδώρα ἡ Αὐγούστα, τό λείψανο τῆς ὁποίας διασώζεται στόν Μητροπολιτικό Ναό τῆς Κέρκυρας καί τό λιτανεύουμε αὐτή τήν ἡμέρα, ἀγωνίστηκε ὥστε οἱ

ἱερές εἰκόνες νά ἔχουν τέτοια θέση τόσο στούς ναούς ὅσο καί στίς καρδιές μας.

Θυμόμαστε καί προσευχόμαστε ἀκόμη γιά ὅσους σήμερα ἀπανταχοῦ τῆς γῆς δίνουν τήν μαρτυρία τῆς ἱεραποστολῆς τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὅσους στήν Ἀφρική, στήν Ἀσία, στήν ’Ωκεανία, στήν Λατινική Ἀμερική δέν λησμονοῦν τόν Χριστό καί ἀγωνίζονται νά μεταδώσουν τήν χαρά καί τήν ἐλπίδα τῆς πίστεως. Γιά τόν λόγο αὐτό, ἐκτός ἀπό τήν προσευχή γιά τούς ὀρθοδόξους ἱεραποστόλους, μέ ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου (Ἀριθμ. Πρωτ. 192/255/8-2-2017) ὁ δίσκος πού θά περιαχθεῖ σήμερα θά δοθεῖ γιά τήν ἐνίσχυση τοῦ ἔργου τῆς ἱεραποστολῆς ἀνά τόν κόσμο. Παρακαλοῦμε λοιπόν γιά τήν συμπαράσταση ὅλων.

Παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Καθώς διερχόμαστε τήν περίοδο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς ὑπενθυμίζει τήν Κιβωτό τῆς Ὀρθοδοξίας, στήν ὁποία ἀνήκουμε καί τόν τρόπο τῆς ζωῆς τήν ὁποία καλούμαστε νά ἀκολουθήσουμε. Ἄς εἶναι αὐξημένη ἡ πίστη μας. Ἄς εἴμαστε ἕτοιμοι νά ἀγωνιστοῦμε τόν καλόν ἀγώνα ὥστε μέ κριτήριο τό Εὐαγγέλιο νά αἰσθανθοῦμε ζωντανά μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ποικίλοι οἱ πειρασμοί τῆς εἰκονικῆς πραγματικότητας στήν ὁποία ζοῦμε. Χάνουμε τόν καιρό μας συχνά ἀποχαυνωμένοι στό ψέμα. Καί σχηματίζουμε μία ἐσφαλμένη εἰκόνα γιά τό ποιοί εἴμαστε ὡς χριστιανοί καί τί εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία γιά μᾶς. Στήν ἄσκηση, τήν προσευχή, τήν μετάνοια, τήν συνάντηση μέ τόν πλησίον μας, στήν αὐθεντική ἀναζήτηση, κυρίως ὅμως στήν σχέση μας μέ τόν Χριστό καί τούς Ἁγίους μας ἄς βρίσκουμε ἐλπίδα καί νόημα ζωῆς. Καί ἄς εἶναι ἡ περίοδος τήν ὁποία διερχόμαστε ἡ εὐκαιρία γιά ἕνα καινούργιο πνευματικό ξεκίνημα στήν πορεία μας!

Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,

Ὁ Μητροπολίτης σας

†Ο Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων

Νεκτάριος