«Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος»

«Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος»

 ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

«Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος»

Θανάσιμος εχθρός στην πορεία της μετανοίας μας είναι η αναβολή. Και γίνεται αυτή ο τάφος μιας μεγάλης απόφασης. Γιατί δεν είναι απλή η μεθόδευση της επιστροφής στο Θεό δια του μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως και μετανοίας. Είναι αλήθεια πως ο άνθρωπος μετά τη διάπραξη της αμαρτίας ζητά την απαλλαγή. Και είναι αυτή η αναζήτηση φυσικό επακόλουθο μιας υγιούς συνειδήσεως. Δεν δέχεται την αμαρτία μέσα του, γιατί είναι ξένη προς αυτόν. Παρά ταύτα εμποδίζεται. Γι’ αυτό ο ιερός Χρυσόστομος σημειώνει: «Aμαρτωλοί πάντοτε επιθυμούσιν από της αμαρτίας απαλλάτεσθαι, αλλ’ υπό της έξεως και της επιθυμίας κωλύοvται».

Τι μηχανεύεται ο πονηρός προκειμένου να αποτρέψει τον αμαρτωλό από την εξομολόγηση; Δεν του λέγει βέβαια κατ’ ευθείαν, «μην εξομολογείσαι», αλλά «ανάβαλε». «Έχεις καιρό. Νέος είσαι ακόμη. Γλέντησε επί τέλους τη ζωή σου. Πότε θα χαρείς και συ; Όταν γεράσεις; Τότε δε θα μπορείς. Διασκέδασε τώρα. Και, όταν μεγαλώσεις, εξομολογείσαι και μετανοείς». Πόσοι νέοι άνθρωποι δεν κάνουν τέτοιου είδους σκέψεις; Πόσοι διεφθαρμένοι γέροντες δεν παιδιαρίζουν, συνιστώντας στα νέα παιδιά να ακολουθήσουν τα βήματα τους!

Ναι. Είναι αλήθεια πως έχεις καιρό. Είσαι νέος και θέλεις να κατακτήσεις τη ζωή. Δεν λέγει κανείς το αντίθετο. Αλλά, όσο νέος και αν είσαι, εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, σκέψου ότι το μέλλον είναι «αόρατον». Δεν ξέρουμε τι ξημερώνει αύριο. Είσαι βέβαιος ότι θα ζήσεις και ότι θα σου δοθεί καιρός μετανοίας; Όχι. Γνωρίζεις ότι καθημερινά άνθρωποι εγκαταλείπουν τον κόσμο αυτό; Διαβάζεις στις εφημερίδες για τον αιφνίδιο θάνατο νέων ανθρώπων;

Γι’ αυτό σκέψου αυτό που ο Απ. Παύλος έγραφε στους Κορινθίους: «Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος», ιδού νυν ημέρα σωιηρίας». Τώρα είναι ο καιρός ο κατάλληλος. Τώρα που έχουμε τα μάτια ανοιχτά. Τώρα που μπορούμε και σκεφτόμαστε σωστά.

Χαρά στον άνθρωπο που παίρνει την απόφαση της επιστροφής στην αγκαλιά του Πατέρα. Αλίμονο όμως σ’ εκείνον που δεν παίρνει την απόφαση, αλλά αναβάλλει γι’ αργότερα. Άνθρωποι με σύνεση λέγουν: «Ό,τι μπορείς να κάνεις σήμερα, μην το αναβάλλεις για αύριο». Και τούτο, γιατί αύριο θα εμφανισθούν νέες υποχρεώσεις και θα φορτωθείς περισσότερο.

Η αναβολή δεν μας εξασφαλίζει το μέλλον. Η ώρα και η ημέρα της εξόδου μας από τη ζωή είναι άγνωστη. «Aμαρτάvοντας ου δει αμελείν ή αναβάλλειν τοv καιρόν, το γαρ τέλος του βίου άδnλον» λέει ο ιερός Χρυσόστομος.

Και η μεγαλύτερη παγίδα του εχθρού είναι να αναβάλλουμε τη μετάνοια για το τέλος της ζωής μας. Αφού, λέγει ο πονηρός, πάλι θα αμαρτήσεις, πάλι θα κάνεις τα ίδια, μετανιώνεις στο τέλος της ζωής σου. Ο σοφός Σειράχ όμως προειδοποιεί: «Ev καιρώ αμαρτημάτωv δείξον επιστροφήν και μη μείνεις έως θανάτου δικαιωθήναι».

Δύο πιστοποιητικά αντιστοιχούν στον κάθε άνθρωπο. Το πρώτο, που είναι και γνωστό, είναι το πιστοποιητικό γεννήσεώς μας. Το δεύτερο είναι το πιστοποιητικό θανάτου. Αυτό είναι άγνωστο. Δεν γνωρίζουμε την ώρα που θα συνταχθεί. Γι’ αυτό επιβάλλεται να είμαστε πάντα έτοιμοι.

Ο Κύριος μας με ποικίλους τρόπους μας δίδει ευκαιρίες επιστροφής. Χτυπά την πόρτα της ψυχής μας και μας καλεί. «Ιδού έστηκa επί την θύραv και κρούω. Εάv τις ακούσει της φωvής μου και αvοίξει την θύραv, και εισελεύσομαι προς αυτόv κιί δειπνήσω μετ’ αυτού και αυτός μετ’ εμού» (Αποκ. Γ΄ 20). Περιμένει με ανοιχτή την αγκαλιά να μας δεχθεί. Ας μην αμελήσωμε, για να μην αργοπορήσουμε.

Η ματαιοδοξία είναι μια ψυχική ασθένεια. Κυριεύει τους ανθρώπους που έχασαν ή δεν απέκτησαν ποτέ ΦΟΒΟ ΘΕΟΥ. Η Αγία Γραφή, γράφει: «ΑΡΧΗ ΣΟΦΙΑΣ ΦΟΒΟΣ ΚΥΡΙΟΥ». Ο σοφός επιθυμεί να ομιλεί για τον δημιουργό του. Ο ματαιόδοξος για τον εαυτό του. Ο φίλος σου κολλάει μόνο σ’ εκείνους, που του κάνουν τα κέφια και τον κολακεύουν. Μιλάει μόνο για τον εαυτό του, και θέλει να μιλάνε οι άλλοι μόνο γι’ αυτόν! Μαζεύει τις φωτογραφίες του που μπήκαν στις εφημερίδες! Και ξεχνάει ότι οι εφημερίδες βάζουν και φωτογραφίες εγκληματιών! Και διαβάζει στους άλλους γράμματα που του στέλνουν και τον εκθειάζουν. Και το αποτέλεσμα; Έγινε ανυπόφορος σ’ όλους! Όλοι τον αποφεύγουν. Γιατί θέλει όλοι γύρω του να ασχολούνται μ’ αυτόν.

Είναι αξιολύπητος άνθρωπος! ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ! Γιατί αν χειροτερέψει η ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ του, θα κάμει κακό και στους άλλους αλλά και στον εαυτό του! Θύμισέ του στην κατάλληλη ευκαιρία από το βιβλίο των Παροιμιών τα λόγια του σοφού Σολομώντος: «Ματαιότης ματαιοτήτων! τα πάντα ματαιότης». Κάνε μαζί του έναν περίπατο στο νεκροταφείο. Και ειπέ του: «Να κάτω από τα πόδια μας είναι σαπισμένα πια τα στόματα μερικών ανθρώπων, που όσο ζούσαν μας εγκωμίαζαν!».

Θυμηθείτε και την εξής ιστορία της Ανατολής: «Στην άκρη του δρόμου ήταν μία ψηλή φοινικιά. Και από κάτω της είχαν φυτρώσει αγκάθια. πολλά αγκάθια. που έφραζαν τον δρόμο. Περνούσαν από εκεί οι ταξιδιώτες και τα αγκάθια τους τρυπούσαν και τους έγδερναν. Και αυτοί νευρίαζαν και έβριζαν τα αγκάθια Γιατί δεν βρέθηκε κανείς να τα κόψει, να μη τρυπούν τους ανθρώπους! Το επήραν επάνω τους τα αγκάθια! Και σήκωσαν κεφάλι στον φοίνικα! Και τον έβριζαν με καταφρόνια:

Κρίμα στο ύψος σου! Τι σε ωφελεί, αφού κανείς δεν μιλάει για σένα! Ακούς πόσο κάθε μέρα οι άνθρω-ποι μιλάνε για μας. Έχομε τιμή. Συ δεν έχεις τίποτε!

Τότε τους απάντησε ο φοίνικας:

Πικρή είναι η δόξα σας, όπως είσθε και σεις πικρά. Καλύτερα να μη λένε τίποτε για μένα, παρά να λένε αυτά που λένε για σας. Οι άνθρωποι μιλάνε για μένα μόνο όταν μαζεύουν τους χουρμάδες μου! Ναι, είναι αλήθεια. Αραιά μιλάνε για μένα Μα πάντοτε γεμάτοι ευχαρίστηση και ευγνωμοσύνη! Οι αληθινοί άνθρωποι ενδιαφέρονται, για το πως θα πάρουν καλούς καρπούς για τη ζωή τους. Και όχι πως θα ακούσουν επαίνους.»

Η δόξα ακολουθεί πάντοτε τους καλούς ανθρώπους. Μπορεί βέβαια να μην ακούγεται σ’ αυτή τη ζωή. Μα σίγουρα θα φανεί στην άλλη, στην αιώνια! Γι' αυτό και ο Χριστός, όταν έκανε ένα καλό, συνήθως έλεγε στους ευεργετηθέντες: «Προσέξτε, να μη το ειπείτε σε κανένα»!

Το ίδιο και οι άγιοι της Εκκλησίας. Καταλάβαιναν, τι σημασία είχαν τα λόγια αυτά του Χριστού. και απέφευγαν την ανθρώπινη δόξα σαν την φωτιά!

Κάποτε μια ευγενής κυρία πήγε από την Ρώμη στην Αίγυπτο, να ιδεί τον Άγιο Αρσένιο. Και νάτην, μπρο στά στον άγιο! Και άρχισε να τον εγκωμιάζει! Μα ο άγιος, μόλις άκουσε τα λόγια της, μπήκε στο κελλί του γρήγορα και έκλεισε την πόρτα!

'Ένας άλλος ασκητής, συνεπής στο Ευαγγέλιο, έλεγε:

Κάθε εγκωμιαστική λέξη που λένε για μένα, μου ανοίγει αγιάτρευτη πληγή στην ψυχή μου.

Εκείνον που θα θελήσει να διορθώσει έναν τέτοιον άνθρωπο, θα τον βοηθήσει ο Θεός! Και σένα, πίστεψέ με, θα σε βοηθήσει ο Πανάγαθος Πατέρας μας να θεραπεύσεις τον φίλο σου από την ματαιοδοξία. Μα να το ξέρεις: Δεν θα τον θεραπεύσεις εσύ. Ο Ουράνιος Ιατρός θα τον θεραπεύσει χάρις στη δική σου προσευχή.

+ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

«ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ»

Εκδ. Ι.Μ. ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ