Η εορτή του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου στην Κέρκυρα

     Την Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2025, εορτή του Αγίου Ενδόξου και Πανευφήμου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων, κ. Νεκτάριος, συλλειτούργησε μαζί με το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καζάν, κ. Κύριλλο εκ της αδελφής Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο οποίος και προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας, στον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος στην πόλη της Κέρκυρας. Οι δύο Ιεράρχες συνδέονται από πολλών ετών με στενή πνευματική φιλία και στο τέλος της Θείας Λειτουργίας αντάλλαξαν ευχαριστίες και θερμές ευχές. 

Ο κ. Νεκτάριος, κατά την ομιλία του, απευθυνόμενος στο πολυπληθές εκκλησίασμα, oμίλησε για το πνεύμα μαθητείας και την κλήση του Αποστόλου Ανδρέα ο οποίος ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του Κυρίου μας να έρθει και να δει, όχι μόνον τον τόπο, αλλά κυρίως τον τρόπο και το περιεχόμενο της ζωής του Ιησού για να συνειδητοποιήσει ότι είχε βρει το Μεσσία, τον λυτρωτή του Ισραήλ αλλά και ολόκληρου του ανθρωπίνου γένους. Μετέπειτα, ο Απόστολος Ανδρέας κήρυξε το σωτηριώδες αυτό μήνυμα στους Έλληνες, δηλαδή στους εθνικούς φθάνοντας πολύ μακριά, έως και τη σημερινή Ρωσία.

Υπήρξε αναζητητής της αληθείας και έτσι δεν περιορίστηκε στο επάγγελμά του και σε μία ζωή που εστιάζει μόνον στα επίγεια καθώς ήθελε να δώσει απάντηση στις υπαρξιακές του ανησυχίες. Ο προβληματισμός του βρισκόταν στην ανθρώπινη αμαρτία και την αποστασία των ανθρώπων από το θέλημα του Θεού. Για αυτό, είχε βρει καταφυγή στον Πρόδρομο Ιωάννη και στο κήρυγμα της μετανοίας. Σε αυτόν, συνάντησε ένα πρότυπο ζωής που εάν το μιμείτο θα άνοιγε το δρόμο προκειμένου να μπει στην καρδιά του ο Θεός.

Το παράδειγμα του Αποστόλου Ανδρέα μάς διδάσκει το ασυμβίβαστο με την αμαρτία από τη μία και από την άλλη ότι ο άνθρωπος μπορεί να αναζητήσει και να βρει την Αλήθεια. Δεν παίζει ρόλο το επάγγελμα, το μορφωτικό επίπεδο και η κοινωνική τάξη από την οποία προέρχεται κάποιος. Ο κάθε άνθρωπος που έχει διάθεση και πνεύμα μαθητείας, όπως ο Απόστολος Ανδρέας, δύναται να αναζητήσει την Αλήθεια και να μεταμορφώσει τη ζωή του αποθιστώντας την κοινωνία του με το Θεό. Η αναζήτηση της αλήθειας είναι ένα ζητούμενο και στις μέρες μας καθώς, σήμερα, πλεονάζει η αμαρτία και η αποστασία μας από το Θεό. Παράλληλα, η εκμετάλλευση των ανθρώπων και του λαού από τους ισχυρούς της γης καθημερινά λαμβάνουν όλο και πιο απάνθρωπες και σκληρές διαστάσεις στο όνομα της εξουσίας. Τα κέντρα που εκπροσωπούν μία σύγχρονη άθεη πραγματικότητα επιθυμούν έναν άνθρωπο αγκιστρωμένο στον παρόντα αιώνα ο οποίος θα ζει μακριά από το Θεό, υποδουλωμένος στα πάθη του και χωρίς την ελπίδα της μέλλουσας ζωής.

Το πνεύμα της μαθητείας του Αποστόλου Ανδρέα δε στάθηκε στον πρώτο του δάσκαλο. Κοντά στον Τίμιο Πρόδρομο προετοίμασε το έδαφος της ψυχής του με τη μετάνοιά και την καλλιέργεια μιας ηθικής ζωής ώστε να γνωρίσει τον Ιησού. Όταν άκουσε τον πρόδρομο να λέει «Ἴδε ὁ Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ», συγκλονίστηκε η ύπαρξή του. Κατάλαβε ότι σώζει μόνον ο αληθινός Θεός και ότι οι άνθρωποι γινόμαστε οχήματα ώστε να οδηγούμε τους συνανθρώπους μας σε Αυτόν. Η ευθύνη του καθενός από εμάς είναι να βρει το Χριστό και να Τον ακολουθήσει, να Τον κοινωνήσει και να μεταμορφωθεί σε κλητό, αλλά και εκλεκτό σκεύος του Θεού. Είδε στο πρόσωπο του Ιησού τον αληθινό Θεό και τον ακολούθησε και βρήκε έτσι τον πολύτιμο Μαργαρίτη.

Ακόμη, ο Απόστολος Ανδρέας μάς διδάσκει ότι δεν είναι αρκετή η ηθική αναμόρφωση του προσώπου και της κοινωνίας, αλλά χρειάζεται η οντολογική μας αλλαγή. Η μεταμόρφωση της υπάρξεώς μας σε θεούμενο πρόσωπο. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι τούτο συντελείται μόνον εν τη εκκλησία και εν τοις μυστηρίοις.

Τέλος, μάς διδάσκει ότι το μήνυμα της σωτηρίας δεν μπορεί να αποκρυφτεί από τα επίγεια πράγματα. Είναι αναγκαίο να γίνει ευαγγελισμός του κόσμου και να διαμοιρασθεί στους πάντες. Η χαρά της κοινωνίας με το Θεό γίνεται πηγή αθανασίας για όλον τον κόσμο. Έτσι, η ανάγκη επανευαγγελισμού της κοινωνίας μας είναι το διαχρονικό μήνυμα που μεταφέρει ο Απόστολος Ανδρέας στη σύγχρονη εποχή της άρνησης της αδιαφορίας και της αποστασίας.

Στο τέλος, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντας, ο Απόστολος Ανδρέας να πρεσβεύει για όλον τον κόσμο αλλά και να εμπνεόμαστε όλοι από το πνεύμα μαθητείας του για την εύρεση της ζωής της Αληθείας.    

Ενορία Αγίου Ελευθερίου Κερκύρας

Πάτρα | Νέος Ι.Ν. Αγίου Ανδρέα - Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο - Λιτανεία...

Εκλογή νέου ηγουμένου στην Ι. Μ. Υ. Θ. Παλαιοκαστρίτσας Κέρκυρας

     Το Σάββατο, 29 Νοεμβρίου 2025, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων, κ. Νεκτάριος, συλλειτούργησε στην ιστορική ανδρική Ιερά Μονή Υπεραγίας Θεοτόκου Παλαιοκαστρίτσας στη Βόρεια Κέρκυρα, μαζί με το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καζάν, κ. Κύριλλο, ο οποίος και προεξήρχε, εκ της αδελφής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, η αδελφότητα της Ιεράς Μονής προχώρησε στην εκλογή νέου Ηγουμένου σύμφωνα με την τάξη και τις κανονικές διαδικασίες που ορίζει η Εκκλησία μας. Νέος καθηγούμενος εξελέγη, παμψηφεί, ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Σεβαστιανός Δροσόπουλος ο οποίος και ασκούσε καθήκοντα υπηρεσιακού ηγουμένου.

Κατά την ομιλία του, ο κ. Νεκτάριος, απευθυνόμενος στην αδελφότητα και στον νέο Ηγούμενο, αρχικά τού ευχήθηκε συγχαρητήρια για την εκλογή του και ο Θεός να τον στερεώνει στη διακονία του ως ποιμένα της μάνδρας των λογικών προβάτων του Κυρίου. Οι αδελφότητες έχουν ανάγκη από ηγέτη, ο οποίος εμπνεόμενος από τον Άγιον Πνεύμα να οδηγεί τους μοναχούς στο φως του Κυρίου, υποστηρίζοντάς τους στην πνευματική ζωή και στην επιτυχή ολοκλήρωση του προορισμού τους, που δεν είναι άλλος από την απόκτηση της ζωής της αιωνιότητας μέσα από την οδό της αφιέρωσης που επέλεξαν. Ένας ηγούμενος χρειαζεται να ειναι πλήρης αγιότητος και αγάπης, ώστε να είναι πρώτα από όλα πατέρας για την αδελφότητα και να αγκαλιάζει με διάκριση όλους τους πατέρες. Φυσικά, ένας ηγέτης χρειάζεται να έχει και χαρίσματα διοικητικά ώστε να επιτυγχάνεται η αποτελεσματική οργάνωση της καθημερινής ζωής της Μονής και η διεκπεραίωση των κοσμικών υποθέσεων. Όμως, δεν αρκούν μόνον αυτά καθώς ένα μοναστήρι είναι ένας ζων οργανισμός ο οποίος έχει ανάγκη από τη ζωογόνησή του μέσω του οξυγόνου της χάριτος του Θεού η οποία συντηρείται με τη λειτουργική ζωή, την προσευχή, το πνεύμα υπακοής των μοναχών και την εν Χριστώ αγάπη. Σε αυτήν την πνευματική διαδικασία ο ηγούμενος οφείλει να είναι πρότυπο πνευματικού αγώνα, προσευχής, υπομονής, υπακοής στην Εκκλησία και αγάπης για όλη την αδελφότητα.

Στο τέλος, τόσο ο Μητροπολίτης Κερκύρας, όσο και ο Μητροπολίτης Καζάν αντάλλαξαν θερμές ευχαριστίες, ευχές και δώρα.

ΚΗΡΥΓΜΑ Εἰς τὸν Ἅγιον Ἀπόστολον Ἀνδρέαν τὸν Πρωτόκλητον

 ΚΗΡΥΓΜΑ 

Εἰς τὸν Ἅγιον Ἀπόστολον Ἀνδρέαν τὸν Πρωτόκλητον

«Εὑρήκαμεν τὸν Μεσσία»

Σήμερα η Εκκλησία μας καλεί να σταθούμε με ευγνωμοσύνη μπροστά στη μορφή του Αποστόλου Ανδρέα, του Πρωτοκλήτου. Του πρώτου ανθρώπου που άκουσε τη φωνή του Χριστού και Τον ακολούθησε. Κι αυτή η πρώτη συνάντηση, αυτή η πρώτη κλήση, γέννησε μέσα του μια χαρά τέτοια που δεν κρατήθηκε.

Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο την τόσο όμορφη φράση, σχεδόν παιδική μέσα στην απλότητά της: «Εὑρήκαμεν τὸν Μεσσία».

Το είπε στον αδελφό του, τον Σίμωνα Πέτρο. Όχι με ύφος διδασκάλου, ούτε με κάποια φιλοσοφική βεβαιότητα· το είπε σαν κάποιος που βρήκε αυτό που περίμενε μια ζωή και δεν μπορεί να κρατήσει τη χαρά μέσα του.

Ο Ανδρέας, αδελφοί μου, είναι ο Απόστολος της απλότητας. Δεν κάνει θόρυβο, δεν εμφανίζεται συχνά στο Ευαγγέλιο, δεν διεκδικεί πρωτεία· κι όμως είναι ο πρώτος που είπε το μεγάλο: «Ναι, Κύριε, Σε ακολουθώ». Και αυτό το «ναι» του ήταν τόσο αληθινό, τόσο ζεστό, που έσυρε μαζί του και τον αδελφό του και πολλούς ακόμη.

Και βλέπετε κάτι πολύ όμορφο: η πρώτη κίνηση του Ανδρέα μετά τη συνάντησή του με τον Χριστό δεν είναι να κλειστεί μόνος και να πει «αυτό είναι για μένα». Όχι. Η πίστη, αδελφοί μου, δεν είναι μυστικό· είναι χαρά που θέλεις να τη μοιραστείς.

Όπως λέει και ο Χρυσόστομος: «Τίποτε δεν είναι τόσο χριστιανικό όσο να μεταδίδεις στον άλλον αυτό που έλαβες από τον Θεό».

Και ο Ανδρέας αυτό έκανε: πήγε πρώτα στον πιο κοντινό του άνθρωπο. Η ιεραποστολή αρχίζει από το σπίτι, από τους δικούς μας ανθρώπους, από εκείνους που μας αγαπούν και μας εμπιστεύονται.

Και με πόση απλότητα του το είπε: «Εὑρήκαμεν τὸν Μεσσία».

Δεν του κάνει κήρυγμα. Δεν επιχειρηματολογεί. Δεν προσπαθεί να τον πείσει. Λέει μόνο αυτό που έχει στην καρδιά: «Τον βρήκαμε».

Και ο Πέτρος ακολουθεί. Γιατί, αδελφοί μου, όταν μιλάς από την καρδιά, ο άλλος το καταλαβαίνει· γιατί η αλήθεια έχει μια δύναμη δική της, που δεν χρειάζεται φωνές.

Για εμάς τους Έλληνες ο Άγιος Ανδρέας έχει και μια ιστορική, αλλά και μια βαθιά συγκινητική σημασία. Είναι ο Απόστολος που ήρθε στη γη μας, στην Πάτρα, και φώτισε τους προγόνους μας. Είναι ο θεμέλιος λίθος της Εκκλησίας μας. Και στο τέλος, πάνω στον σταυρό σε σχήμα Χ, μας έδειξε πώς πεθαίνει ένας που αγάπησε τον Χριστό μέχρι τέλους: με ειρήνη, με προσευχή, με εμπιστοσύνη.

Και σήμερα τι μας λέει ο Άγιος Ανδρέας; Μας λέει:

«Ψάξτε να βρείτε τον Μεσσία στη δική σας ζωή. Είναι εκεί. Σας περιμένει. Και όταν Τον βρείτε, μοιραστείτε Τον. Μην Τον κρατήσετε μόνο για τον εαυτό σας».

Πού Τον βρίσκουμε; Τον βρίσκουμε στην Εκκλησία, στη Θεία Λειτουργία, εκεί όπου ο Χριστός δεν μας δίνει απλώς έναν λόγο, αλλά τον Εαυτό Του.

Τον βρίσκουμε στην προσευχή, ακόμη και όταν η προσευχή είναι στεγνή και δύσκολη.

Τον βρίσκουμε στον πόνο, όταν μέσα στη δοκιμασία νιώθουμε μια ανεξήγητη παρηγοριά.

Τον βρίσκουμε, αδελφοί μου, στο πρόσωπο του άλλου· ειδικά αυτού που έχει ανάγκη από αγάπη.

Και όταν Τον βρούμε, ας πούμε κι εμείς με απλότητα, με χαρά, με ταπείνωση: «Βρήκαμε τον Μεσσία».

Όχι με φωνές· με τη ζωή μας. Με την ειρήνη μας. Με την καλοσύνη μας.

Με την υπομονή μας.

Γιατί ο κόσμος σήμερα δεν διψά τόσο για λόγια· διψά για πρόσωπα που έχουν βρει τον Χριστό και ακτινοβολούν χωρίς να το καταλαβαίνουν.

Ας παρακαλέσουμε τον Άγιο Ανδρέα να μας δώσει αυτή τη χάρη· να έχουμε κι εμείς μια καρδιά Πρωτοκλήτου: καρδιά πρόθυμη να ακολουθεί, να αγαπά, να μοιράζεται τον Χριστό.

Π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΣΚΙΝΑΣ

30 Νοεμβρίου 2025

ΔΙΔΑΣΚΑΛΕ, ΠΟΥ ΜΕΝΕΙΣ;

 

«Στραφεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ θεασάμενος αὐτοὺς ἀκολουθοῦντας λέγει αὐτοῖς·  τί ζητεῖτε; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· ραββί· ὃ λέγεται ἑρμηνευόμενον διδάσκαλε· ποῦ μένεις;  λέγει αὐτοῖς· ἔρχεσθε καὶ ἴδετε. ἦλθον οὖν καὶ εἶδον ποῦ μένει, καὶ παρ' αὐτῷ ἔμειναν τὴν ἡμέραν ἐκείνην· ὥρα ἦν ὡς δεκάτη. ἦν ᾿Ανδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου εἷς ἐκ τῶν δύο τῶν ἀκουσάντων παρὰ ᾿Ιωάννου καὶ ἀκολουθησάντων αὐτῷ» (Ιωάν. 1, 38-41)

«Στράφηκε τότε ὁ Ἰησοῦς καί, ὅταν τούς εἶδε νά τόν ἀκολουθοῦν, τούς λέει:  «Τί ζητᾶτε;» Ἐκεῖνοι  τοῦ εἶπαν: «Ραββί – πού ὅταν ἑρμηνεύεται λέγεται Δάσκαλε – ποῦ μένεις;»  Τούς λέει: «Ἐλᾶτε καί θά δεῖτε». Ἦρθαν, λοιπόν, καί εἶδαν ποῦ μένει, καί ἔμειναν κοντά του ἐκείνη  τήν ἡμέρα. Ἡ ὥρα ἦταν  περίπου τέσσερις τό ἀπόγευμα.  Ἦταν ὁ Ἀνδρέας, ὁ ἀδελφός τοῦ Σίμωνα Πέτρου, ἕνας ἀπό τούς δύο πού ἄκουσαν ἀπό τὀν Ἰωάννη καί τόν ἀκολούθησαν».

 «Πού μένεις;», ρωτά ο απόστολος Ανδρέας τον Χριστό, όταν ακούει από τον πρώτο δάσκαλό του, τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, ότι ο Ιησούς είναι ο αμνός του Θεού, που θα πάρει επάνω Του όλη την αμαρτία του κόσμου.  Και ο Χριστός τους καλεί να έρθουν εκεί όπου Τον φιλοξενούσαν, στην πορεία του ευαγγελισμού των ανθρώπων, καθότι ο Κύριος δεν είχε τίποτε δικό Του. Και βλέποντας ο απόστολος Ανδρέας το ότι ο Χριστός δεν ήρθε για να επιβιώσει από τη διδασκαλία, τον λόγο, τα έργα Του, αλλά να γίνει θυσία για όλους, αισθάνεται ότι εδώ δεν έχει να κάνει με έναν συνηθισμένο διδάσκαλο, προφήτη, ξεχωριστό άνθρωπο, αλλά με τον Μεσσία, τον απεσταλμένο από τον Θεό για να λυτρώσει τον κόσμο από την αμαρτία και τον θάνατο. Είχε όμως αναζήτηση ο απόστολος Ανδρέας. Ήθελε μία αληθινή ζωή, πέρα από την επιβίωση. Δεν είχε ως κέντρο της ζωής τον εαυτό του, αλλά ακολουθούσε εκείνον που ένιωθε ότι μιλούσε στην ψυχή του, πρώτα τον Ιωάννη τον Βαπτιστή και κατόπιν τον Χριστό. 

 «Πού μένεις;», θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε τον Χριστό κι εμείς σήμερα. Η δική Του απάντηση προς εμάς θα ήταν και πάλι «Ελάτε και θα δείτε». Μένει στα σπίτια των φτωχών. Μένει στις καρδιές των αρρώστων και πονεμένων. Μένει σ’ εκείνους που αναζητούν την αλήθεια. Μένει στους ασυμβίβαστους με την αμαρτία. Μένει όμως και στους αμαρτωλούς που έχουν επίγνωση. Μένει στην Αγία Τράπεζα, όταν τελείται η θεία λειτουργία, στην οποία ο Ίδιος είναι ο προσφέρων και προσφερόμενος. Μένει στα χείλη και στην καρδιά που προσεύχονται. Μένει στη συγχώρεση και στην αλλαγή της πορείας. Μένει στις καρδιές των παιδιών που δεν κρατάνε το κακό που τους γίνεται. Μένει σε όσους θέλουν να Τον βρούνε. Μένει όμως κι εκεί όπου δεν το περιμένει κάποιος: στις κρυμμένες στροφές της ζωής μας, εκεί όπου το σκοτάδι, η απελπισία και ο θάνατος καραδοκούν, και κάνει ένα σινιάλο φωτός, αρκεί η καρδιά μας να έχει μάτια για να το δει, όσο κι αν πονά. 

 Πού δεν μένει; Στους αυτάρκεις, κληρικούς και λαϊκούς που έχουν απαντήσεις για όλα, αλλά δεν ζούνε την αγάπη. Στους ατομιστές, που δεν κοιτάζουν τον διπλανό τους. Σε όσους έχουν αποφασίσει ότι μαζί Του θα περάσουν καλά. Σε όσους τελικά Τον θεωρούν δεδομένο στη ζωή τους, διότι δεν έχουν έρωτα και λαχτάρα γι’ Αυτόν. 

 Ας μας βοηθήσει ο Άγιος απόστολος Ανδρέας με την προσευχή του και το παράδειγμά του να θέτουμε συνεχώς στον εαυτό μας το ερώτημα «Κύριε, πού μένεις;», για να ακούμε από Εκείνον το «ελάτε και δείτε» να εκπληρώνεται στο πρόσωπο του κάθε συνανθρώπου μας, χωρίς κατάκριση και απόρριψη από εμάς, αλλά με την αγάπη που λυτρώνει.

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

30 Νοεμβρίου 2025

Του αγίου Αποστόλου Ανδρέου

2025-11-29 ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ

Ζωντανή ροή : ΛΥΧΝΟΣ Τηλεόραση - Τ/Σ Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2025 - ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑ (Ἰωάν. 1, 35-52)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ  εἱστήκει ὁ ᾿Ιωάννης καὶ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο,  καὶ ἐμβλέψας τῷ ᾿Ιησοῦ περιπατοῦντι λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ.   καὶ ἤκουσαν αὐτοῦ οἱ δύο μαθηταὶ λαλοῦντος, καὶ ἠκολούθησαν τῷ ᾿Ιησοῦ.  στραφεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ θεασάμενος αὐτοὺς ἀκολουθοῦντας λέγει αὐτοῖς·  τί ζητεῖτε; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· ραββί· ὃ λέγεται ἑρμηνευόμενον διδάσκαλε· ποῦ μένεις;  λέγει αὐτοῖς· ἔρχεσθε καὶ ἴδετε. ἦλθον οὖν καὶ εἶδον ποῦ μένει, καὶ παρ' αὐτῷ ἔμειναν τὴν ἡμέραν ἐκείνην· ὥρα ἦν ὡς δεκάτη.  ἦν ᾿Ανδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου εἷς ἐκ τῶν δύο τῶν ἀκουσάντων παρὰ ᾿Ιωάννου καὶ ἀκολουθησάντων αὐτῷ.  εὑρίσκει οὗτος πρῶτος τὸν ἀδελφὸν τὸν ἴδιον Σίμωνα καὶ λέγει αὐτῷ· εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν· ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον Χριστός·  καὶ ἤγαγεν αὐτὸν πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν. ἐμβλέψας αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε· σὺ εἶ Σίμων ὁ υἱὸς ᾿Ιωνᾶ, σὺ κληθήσῃ Κηφᾶς, ὃ ἑρμηνεύεται Πέτρος.  Τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. ῏Ην δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως ᾿Ανδρέου καὶ Πέτρου. Εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, ᾿Ιησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ ᾿Ιωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· ἔρχου καὶ ἴδε. Εἶδεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· ἴδε ἀληθῶς ᾿Ισραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι. Λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· πόθεν με γινώσκεις; ᾿Απεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε. ᾿Απεκρίθη Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ῥαββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ. ᾿Απεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; Μείζω τούτων ὄψει. Καὶ λέγει αὐτῷ· ᾿Αμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ᾿ ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου.

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλῶσσα 

Τόν καιρό ἐκεῖνο εἶχε σταθεῖ ὁ Ἰωάννης καί δύο ἀπό τούς μαθητές του.  Κοίταξε καλά τότε τόν Ἰησοῦ πού περπατοῦσε καί λέει: «Νά ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ».   Καί ἄκουσαν οἱ δύο μαθητές αὐτόν νά μιλᾶ καί ἀκολούθησαν τόν Ἰησοῦ.  Στράφηκε τότε ὁ Ἰησοῦς καί, ὅταν τούς εἶδε νά τόν ἀκολουθοῦν, τούς λέει:  «Τί ζητᾶτε;» Ἐκεῖνοι  τοῦ εἶπαν: «Ραβί – πού ὅταν ἑρμηνεύεται λέγεται Δάσκαλε – ποῦ μένεις;»  Τούς λέει: «Ἐλᾶτε καί θά δεῖτε». Ἦρθαν, λοιπόν, καί εἶδαν ποῦ μένει, καί ἔμειναν κοντά του ἐκείνη  τήν ἡμέρα. Ἡ ὥρα ἦταν  περίπου τέσσερις τό ἀπόγευμα.  Ἦταν ὁ Ἀνδρέας, ὁ ἀδελφός τοῦ Σίμωνα Πέτρου, ἕνας ἀπό τούς δύο πού ἄκουσαν ἀπό τὀν Ἰωάννη καί τόν ἀκολούθησαν.  Αὐτός βρίσκει πρῶτα τόν ἀδελφό τό δικό του, τό Σίμωνα, καί τοῦ λέει: «Βρήκαμε τόν Μεσσία» – πού ὅταν ἑρμηνεύεται σημαίνει Χριστός.  Τόν ἔφερε τότε πρός τόν Ἰησοῦ.  Ὁ Ἰησοῦς τόν κοίταξε στά μάτια καί εἶπε: «Ἐσύ εἶσαι ὁ Σίμωνας, ὁ γιός τοῦ Ἰωάννη. Ἐσύ θά κληθεῖς Κηφᾶς» – πού ἑρμηνεύεται Πέτρος.  Τήν ἄλλη μέρα  ὁ ᾿Ιησοῦς ἀποφάσισε νὰ πάει στὴ Γαλιλαία. Βρίσκει τότε τὸν Φίλιππο καὶ τοῦ λέει· «῎Ελα μαζί μου». ῾Ο Φίλιππος καταγόταν ἀπὸ τὴ Βηθσαϊδά, τὴν πατρίδα τοῦ ᾿Ανδρέα καὶ τοῦ Πέτρου. Βρίσκει ὁ Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ τοῦ λέει· «Αὐτὸν ποὺ προανήγγειλε ὁ Μωυσῆς στὸν νόμο καὶ οἱ προφῆτες, τὸν βρήκαμε· εἶναι ὁ ᾿Ιησοῦς, ὁ γιὸς τοῦ ᾿Ιωσὴφ ἀπὸ τὴ Ναζαρέτ». «Μπορεῖ ἀπὸ τὴ Ναζαρὲτ νὰ βγεῖ τίποτα καλό;» τὸν ρώτησε ὁ Ναθαναήλ. «῎Ελα καὶ δὲς μόνος σου», τοῦ λέει ὁ Φίλιππος. ῾Ο ᾿Ιησοῦς εἶδε τὸν Ναθαναὴλ νὰ πλησιάζει καὶ λέει γι’ αὐτόν· «Νά ἕνας γνήσιος ᾿Ισραηλίτης, χωρὶς δόλο μέσα του». «᾿Απὸ ποῦ μὲ ξέρεις;» τὸν ρωτάει ὁ Ναθαναήλ. Κι ὁ ᾿Ιησοῦς τοῦ ἀπάντησε· «Προτοῦ σοῦ πεῖ ὁ Φίλιππος νὰ ᾿ρθεῖς, σὲ εἶδα ποὺ ἤσουν κάτω ἀπ’ τὴ συκιά». Τότε ὁ Ναθαναὴλ τοῦ εἶπε· «Διδάσκαλε, ἐσὺ εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἐσὺ εἶσαι ὁ βασιλιὰς τοῦ ᾿Ισραήλ». Κι ὁ ᾿Ιησοῦς τοῦ ἀποκρίθηκε· «᾿Επειδὴ σοῦ εἶπα πὼς σὲ εἶδα κάτω ἀπὸ τὴ συκιά, γι’ αὐτὸ πιστεύεις; Θὰ δεῖς μεγαλύτερα πράγματα ἀπ’ αὐτά». Καὶ τοῦ λέει· «Σᾶς βεβαιώνω ὅτι σύντομα θὰ δεῖτε νὰ ἔχει ἀνοίξει ὁ οὐρανός, καὶ οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ νὰ ἀνεβαίνουν καὶ νὰ κατεβαίνουν πάνω στὸν Υἱὸ τοῦ ᾿Ανθρώπου». 

ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2025 ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ (Α’ Κορ. 4, 9-16)

 

  Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις. ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖς ἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι. ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύομεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν  καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα,  βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι.  Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα, ἀλλ᾿ ὡς τέκνα μου ἀγαπητὰ νουθετῶ.  ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾿ οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ ᾿Ιησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα.  παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε. 

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλῶσσα 

Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς σ’ ἐμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἔδωσε τὴν ἐλεεινότερη θέση, σὰν νὰ εἴμαστε καταδικασμένοι νὰ πεθάνουμε στὴν ἀρένα. Γιατὶ γίναμε θέαμα γιὰ τὸν κόσμο, γιὰ ἀγγέλους καὶ γι’ ἀνθρώπους. ᾿Εμεῖς παρουσιαζόμαστε μωροὶ γιὰ χάρη τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ ἐσεῖς εἶστε σοφοὶ χάρη στὸν Χριστό· ἐμεῖς εἴμαστε ἀδύναμοι, ἐνῶ ἐσεῖς εἶστε δυνατοί· ἐμεῖς εἴμαστε περιφρονημένοι, ἐνῶ ἐσεῖς εἶστε τιμημένοι! ῝Ως αὐτὴν τὴν ὥρα πεινᾶμε, διψᾶμε, γυρνᾶμε μὲ κουρέλια, ξυλοδαρμένοι, ἀπὸ τόπο σὲ τόπο χωρὶς σπίτι, καὶ μοχθοῦμε νὰ ζήσουμε δουλεύοντας μὲ τὰ ἴδια μας τὰ χέρια. Στοὺς ἐμπαιγμοὺς ἀπαντᾶμε μὲ καλὰ λόγια, στοὺς διωγμοὺς μὲ ὑπομονή, στὶς συκοφαντίες μὲ λόγια φιλικά. Καταντήσαμε σὰν τὰ σκουπίδια ὅλου τοῦ κόσμου, ὣς αὐτὴν τὴν ὥρα θεωρούμαστε τὰ ἀποβράσματα τῆς κοινωνίας. Δὲν σᾶς τὰ γράφω αὐτὰ γιὰ νὰ σᾶς κάνω νὰ ντραπεῖτε, ἀλλὰ γιὰ νὰ σᾶς συμβουλέψω ὅπως ὁ πατέρας τ’ ἀγαπημένα του παιδιά. Γιατὶ κι ἂν ἀκόμα ἔχετε χιλιάδες δασκάλους στὴ ζωή σας μὲ τὸν Χριστό, δὲν ἔχετε πολλοὺς πατέρες ἀλλὰ μόνον ἕνα. Στὴ σωτήρια οἰκονομία τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἐγὼ σὰν πατέρας σᾶς γέννησα μὲ τὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου. Σᾶς ζητῶ λοιπὸν νὰ μοῦ μοιάσετε.

ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

    Γενική ιερατική σύναξη εν όψει  των εορτών των Χριστουγέννων έγινε το πρωί της Παρασκευής 28 Νοεμβρίου 2025 στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας, με τη συμμετοχή των κληρικών και των διακόνων της τοπικής Εκκλησίας.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος  τόνισε ότι στις ημέρες μας ο κόσμος βιώνει μία ευρύτερη σύγχυση, η οποία δυστυχώς έχει περάσει και στην εκκλησιαστική ζωή. Οι κληρικοί όμως οφείλουν να ξαναβρούν την πληρότητα που προσφέρει η παρουσία της χάριτος του Θεού στη ζωή όλων, να διακονήσουν το μυστήριο της σωτηρίας του ανθρώπου, να ζήσουν και να μοιραστούν με τον λαό του του Θεού το «Δεύτε ίδωμεν πιστοί πού εγεννήθη ο Χριστός», να πορευθούν στην οδό της προσωπικής θεώσεως διά της μυστηριακής ζωής, της προσευχής, της ησυχίας, του «ταμείου» τους, και να μη λυγίσουν μπροστά στην υποκατάσταση της εορτής των Χριστουγέννων από τον κοσμικό τρόπο.

Στη σύναξη έγιναν δύο εισηγήσεις. Στην πρώτη μίλησε ο καθηγητής της Δογματικής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Νικόλαος Ξιώνης, με αφόρμηση εκ του λόγου του Μεγάλου Αθανασίου «Περί ενανθρωπήσεως». Ο ομιλητής επεσήμανε τη σχέση της δημιουργίας του κόσμου από τον Θεό με την αναδημιουργία διά της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού. Επεσήμανε ότι το απροϋπόθετο της σαρκώσεως, το οποίο υποστηρίζουν σύγχρονοι θεολόγοι, δεν μπορεί να ισχύει κατά την πατερική παράδοση, διότι ο Λόγος του Θεού γίνεται άνθρωπος για να αποκατασταθεί η κοινωνία της κτίσης με τον Θεό που αλλοιώθηκε εξ αιτίας της πτώσης του ανθρώπου. Ο Θεός εξ αγαθότητος δημιούργησε τον κόσμο, προείδε την αδυναμία του ανθρώπου να παραμείνει σε κοινωνία μαζί Του, τις συνέπειες της φθοράς και του θανάτου, την επινόηση της κακίας από τον άνθρωπο διά του διαβόλου, την διαίρεση που καθιστά το κακό κυρίαρχο και ανέλαβε να επαναφέρει τον άνθρωπο σε κοινωνία μαζί Του διά της ενανθρωπήσεως. Η πτώση, κατά τον Μέγα Αθανάσιο, δεν είναι απλώς μια αμαρτία, αλλά οντολογική κατάσταση και γι’ αυτό ο Λόγος του Θεού έρχεται για να αναπλάσει την ανθρώπινη φύση στο πρόσωπό Του και να νικήσει τον θάνατο. Αυτό είναι και το νόημα της μεγάλης εορτής της πίστεώς μας, το οποίο καλούμαστε να ζήσουμε στη ζωή της Εκκλησίας.

Δεύτερος εισηγητής ήταν ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως, Πρωτ. Θεμιστοκλής Μουρτζανός, ο οποίος επεσήμανε σημεία από το έργο του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού «Έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου πίστεως», τα οποία αναφέρονται στην ενανθρώπηση. Ο θάνατος εισήλθε στον κόσμο διά της αμαρτίας και γι’ αυτό έπρεπε ο Αναμάρτητος να λυτρώσει την ανθρώπινη ύπαρξη. Ο Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Όλη η θεία φύση και όχι μέρος της ενώθηκε με την ανθρώπινη εν τω προσώπω του Χριστού. Ο Χριστός είχε δύο φυσικές θελήσεις, δύο φυσικές ενέργειες, δύο φυσικά αυτεξούσια, καθώς και σοφία και γνώση και θεϊκή και ανθρώπινη. Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός επισημαίνει την άρνηση της πνευματικής μας παραδόσεως να συγκατανεύσει στον μονοφυσιτισμό, στον μονοθελητισμό και στον μονοενεργητισμό. Ο άνθρωπος σώζεται αγωνιζόμενος για την αρετή, ενώ η υπόσταση του Χριστού είναι άκτιστος κατά την θεία φύση και κτιστή κατά την ανθρώπινη, ορατή και αόρατη, δίχως όμως την αμαρτία. Τέλος, ο ομιλητής επεσήμανε τον λόγο του Αγίου, ότι το Ευαγγέλιο κηρύχτηκε σε όλη την κτίση και οι αντίπαλοί του νικήθηκαν όχι με όπλα και εξουσία, αλλά με τη γυμνότητα, την πτωχεία, την απλότητα, τον διωγμό, τα βασανιστήρια, τον θάνατο, την ανάσταση, με έναν λόγο την πανίσχυρη τελικά δύναμη του Εσταυρωμένου Χριστού. Γι’ αυτό δεν πρέπει να φοβόμαστε την αδυναμία που ζούμε εν τω κόσμω, αλλά να ζούμε τη χαρά ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος, μας σπλαχνίζεται και μας αγαπά και αυτό δεν μπορούμε να το συναντήσουμε σε καμία θρησκευτική πίστη.

Στο τέλος της συνάξεως ήρθε στο Πνευματικό Κέντρο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καζάν κ. Κύριλλος, εκ της Εκκλησίας  της Ρωσίας, ο οποίος πραγματοποιεί προσκύνημα στην Κέρκυρα. Ο κ. Κύριλλος ευχήθηκε στον Μητροπολίτη Κερκύρας και στους κληρικούς της Μητροπόλεως να έχουν δύναμη στον αγώνα τους και περιέγραψε και τη δική του προσπάθεια για να δοθεί η μαρτυρία της πίστεως στο Καζάν. Προσέφερε μάλιστα ένα αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας του Καζάν στον Μητροπολίτη Κερκύρας κ. Νεκτάριο, ο οποίος  συνδέεται με μακροχρόνια φιλία μαζί του και ο οποίος τον υποδέχτηκε εκφράζοντας τη χαρά για την προσκυνηματική αυτή επίσκεψη στο νησί και στον Άγιο Σπυρίδωνα.

 

                Ένα προσκύνημα στο Άγιον Όρος φέρνει τον επισκέπτη μπροστά από μία σειρά θαυματουργών εικόνων της Υπεραγίας Θεοτόκου, σε όλα τα μοναστήρια της αθωνικής πολιτείας. Η Παναγία είναι η μάνα των μοναχών, είναι η οικονόμος των αναγκών τους, είναι η οδηγήτρια στον πνευματικό τους αγώνα, είναι αυτή που γοργά ακούει τις ανησυχίες και τους καημούς τους, κάνει θαύματα τόσο στην ψυχή όσο και στο σώμα, γίνεται η συνοδοιπόρος στα βήματα προς τον ουρανό, υφίσταται την οργή των εχθρών της πίστης, αλλά και βγαίνει νικήτρια στην πολεμική εναντίον της, καθώς ουδείς βλάσφημος δικαιώνεται, και την ίδια στιγμή όποιος προσπέσει στα πόδια της αισθάνεται μια χάρη αδιόρατη και ευλογημένη. Αυτή της υπέρβασης της μοναξιάς.

                Η Παναγία γίνεται ο τρόπος προς έναν άλλον δρόμο, αυτόν της βασιλείας του Θεού. Στις εικόνες της σπουδάζουμε τον χρόνο όχι στην ταχύτητα του παρόντος αιώνος, εκείνη που μας πνίγει στο άγχος, στην πίεση, στη φουρτούνα, στην ανάγκη να μην αφήσουμε δευτερόλεπτο να πάει χαμένο, διότι αλλιώς μας περιμένει η πλήξη, αλλά στον τρόπο της αιωνιότητας, ο οποίος περνά από την προσευχή. Μπροστά στις εικόνες της ακούμε τον εαυτό μας, τη μέσα μας φωνή που μας λέει ότι δεν είναι εδώ η μένουσα πόλη μας, αλλά τα πάντα δείχνουν την μέλλουσα, αυτή της αγάπης, της συνάντησης με τον Θεό και τον συνάνθρωπό, της εμπιστοσύνης στο θέλημα του Θεού, όπως έκανε η Κυρία Θεοτόκος, αυτή που μας υπενθυμίζει ότι η ζωή χωρίς συγχώρεση και ταπείνωση δεν έχει νόημα που ξεπερνά το παρόν.

                Και μπροστά σε κάθε εικόνα της νιώθουμε τη φωνή της Μάνας μας που μας νοιάζεται, μας τρέφει, μας παρηγορεί, μας στηρίζει. Νιώθουμε ότι κοντά της δεν είμαστε μόνοι, τόσο μόνοι όσο ο φθόνος  των ανθρώπων μας κάνει να αισθανόμαστε, η αδυναμία να συνεννοηθούμε αυθεντικά, οι παράλληλοι μονόλογοί μας που μας κάνουν να λειτουργούμε σαν ξένοι. Εκείνη φιλοξένησε στην μήτρα της τον Αχώρητο. Έθρεψε με το γάλα της τον Τροφέα της κτίσης. Τον κράτησε στα πρώτα του βήματα από το χέρι, Αυτόν που κρατά στη χούφτα Του τα σύμπαντα. Του έμαθε να μιλά και να την ακούει, Αυτόν που είναι ο Λόγος και το ευήκοον ους. Τον συντρόφεψε στον αγώνα του Ευαγγελίου. Τον ακολούθησε μέχρι σταυρού, ταφής και αναστάσεως. Και συνεχίζει να είναι μαζί Του, παρισταμένη ως βασίλισσα εκ δεξιών Του, όχι για να απολαύσει τη δωρεά και τη δόξα, αλλά για να συνεχίζει να μας δείχνει ότι όσο ο Χριστός είναι μαζί μας κι εμείς μαζί Του δεν υπάρχει μοναξιά. Όσο την επικαλούμαστε με τον τρόπο της Εκκλησίας και θέλουμε τις πρεσβείες της εκείνη παραμένει η ακοίμητη λαμπάδα που φωτίζει το σκοτάδι μας  για να φτάσουμε στον Ήλιο της Δικαιοσύνης.

                Το μόνο που ζητούν οι Παναγίες του Αγίου Όρους είναι η προσευχή μας. Αυτή που μας κάνει να αναφερόμαστε στον Τριαδικό Θεό και να νιώθουμε ότι δεν έχει σημασία ποιοι είμαστε, αλλά ποιοι θέλουμε να γίνουμε, παιδιά του Θεού που δεν θα λυγίσουμε ούτε από το κακό και την αμαρτία, ούτε από τον πειρασμό του αιώνος τούτου, διότι Αυτή δεν μας λησμονεί. Αρκεί ένα «την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου», που να βγαίνει από την καρδιά μας.

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην "Ορθόδοξη Αλήθεια"

στο φύλλο της Τετάρτης 26 Νοεμβρίου 2025

2025-11-26 ΑΓΙΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

Κερκύρας Νεκτάριος: «Η δογματική θεολογία άρρηκτα συνδεμένη με την εμπειρία της πίστεως»

     Το εσπέρας της Τρίτης, 25 Νοεμβρίου 2025, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων, κ. Νεκτάριος, μετέβη στο πνευματικό κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως στην πόλη της Κέρκυρας, προκειμένου να κηρύξει την έναρξη του 8ου Διεθνούς Συμποσίου της «Διεθνούς Ένωσης Ορθόδοξων Δογματολόγων (IAODT)», το οποίο και φιλοξενείται στην Ιερά Μητρόπολη, με θέμα: «Το Σύμβολο της Πίστεως ως μάθημα πίστεως». 

Στο εν λόγω συμπόσιο συμμετέχουν ως σύνεδροι κορυφαίοι Ορθόδοξοι καθηγητές δογματολογίας από πανεπιστήμια ολόκληρου του κόσμου. Πρόεδρος της IAODT είναι ο Πρωτoπρεσβύτερος Πορφύριος Georgi, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Balamand του Λιβάνου εκ του Πατριαρχείου της Αντιοχείας και αντιπρόεδρος είναι η κα. Μαρίνα Κολοβοπούλου, καθηγήτρια του Τμήματος Θεολογίας του ΕΚΠΑ. Μεταξύ των ακαδημαϊκών που συμμετέχουν στο Συμπόσιο είναι και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κρήνης, κ. Κύριλλος Κατερέλος, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο κ. Νικόλαος Ξιώνης, Καθηγητής Δογματικής του Τμήματος Θεολογίας του ΕΚΠΑ και η κα. Ελένη Γιαννακοπούλου, αναπληρώτρια καθηγήτρια του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας του ΕΚΠΑ. Επίσης, στην έναρξη του Συμποσίου παρευρέθηκε και εκπρόσωπος της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπεδίου Αγίου Όρους, η οποία συνέβαλε σημαντικά στη διοργάνωσή του, ο οποίος και απηύθυνε χαιρετισμό εκ μέρους του Ηγουμένου της Μονής, Αρχιμανδρίτου Εφραίμ. 

Ο κ. Νεκτάριος κατά τον εναρκτήριο χαιρετισμό του, αφού καλωσόρισε τους συνέδρους, αναφέρθηκε περιεκτικά στο Σύμβολο της Πίστεως των Α’ και Β’ Οικουμενικών Συνόδων ως τον κατ’ εξοχήν κανόνα της Ορθοδόξου πίστεως. Ανέφερε χαρακτηριστικά πως πρόκειται για μία «συνοπτική αλλά απολύτως ακριβή οριοθέτηση της αποκεκαλυμμένης αλήθειας περί του Τριαδικού Θεού και της θείας οικονομίας της σωτηρίας». Επίσης, επεσήμανε πως η ορθόδοξη δογματική θεολογία διακρίνεται για την αποτύπωση της εμπειρίας της ακτίστου χάριτος εντός της Εκκλησίας. Δυστυχώς, στην εποχή μας η πίστη συχνά σχετικοποιείται, η αλήθεια υποβαθμίζεται σε προσωπική άποψη και η έννοια της δογματικής ακρίβειας ως δήθεν ακαμψία. Όμως, η ορθόδοξη διδασκαλία της Εκκλησίας περί του Θεού δεν είναι διαπραγματεύσιμη «γνώμη» αλλά συμμετοχή στη μία αλήθεια την οποία η Εκκλησία ομολογεί αδιαλείπτως «εν Αγίω Πνεύματι». Αυτήν την εμπειρία της αληθείας μέσω της προσευχής, της λατρείας και της ασκητικής διέθεταν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας οι οποίοι διετύπωσαν τις δογματικές αλήθειες της Ορθοδόξου πίστεως. Εάν η δογματική θεολογία αποκοπεί από αυτήν τη βιωματική εμπειρία, τότε κινδυνεύει να καταστεί μία ακόμη ακαδημαϊκή ειδικότητα χωρίς ουσιαστικά ποιμαντικά οφέλη για το λαό του Θεού. 

Στο τέλος, ο οικείος Ποιμενάρχης ευχήθηκε οι εργασίες του 8ου Συμποσίου να συμβάλουν ουσιαστικά στην περαιτέρω δογματική εμβάθυνση του Συμβόλου της Πίστεως, στην ανάπτυξη ορθόδοξων κατηχητικών, ποιμαντικών και ιεραποστολικών προσεγγίσεων και στην ανάδειξη τρόπων με τους οποίους το Σύμβολο της Πίστεως θα παραμείνει στο σύγχρονο κόσμο ζωντανός κανών πίστεως και ζωής, όχι μουσειακό κείμενο, αλλά κλήση σε μετάνοια, ομολογία και μετοχή στη χάρη.