«Μὴ κλαῖε… Νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι» (Λουκ. 7:13–14)
Σήμερα η Εκκλησία μάς καλεί να στρέψουμε το βλέμμα μας σε μια από τις πιο συγκινητικές σκηνές του Ιερού Ευαγγελίου. Ο Χριστός συναντά μια νεκρική πομπή έξω από την πόλη Ναΐν. Ένας νέος, μοναχογιός μιας χήρας, οδηγείται προς τον τάφο. Η μητέρα του θρηνεί – δεν έχασε μόνο το παιδί της, αλλά και τη μοναδική της ελπίδα, το στήριγμά της στη ζωή.
Κι εκεί, στο πιο σκοτεινό σημείο του ανθρώπινου πόνου, εμφανίζεται ο Χριστός. Δεν περνά αδιάφορα. Δεν απομακρύνεται. «Ἰδὼν αὐτὴν ὁ Κύριος ἐσπλαγχνίσθη ἐπ’ αὐτῇ», λέει το Ευαγγέλιο. Την λυπήθηκε βαθιά – με θεϊκή συμπόνοια.
Της λέει μόνο δύο λέξεις: «Μὴ κλαῖε». Όχι ως απλή παρηγοριά, αλλά με την εξουσία Εκείνου που μπορεί να δώσει τέλος στον πόνο και τον θάνατο. Και στη συνέχεια πλησιάζει το φέρετρο, το αγγίζει – πράγμα αδιανόητο για τους Ιουδαίους – και λέει:
«Νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι».
Και ο νεκρός ανεστήθη. Κι έδωσε τη ζωή του πίσω στη μητέρα του.
Ο Χριστός συμπονά και επεμβαίνει Δεν είναι ένας Θεός απόμακρος. Είναι ο «συμπαθής» Αρχιερέας (Εβρ. 4:15), που αισθάνεται τον πόνο μας. Όπως τότε στη Ναΐν, έτσι και σήμερα, βρίσκεται δίπλα μας στον θρήνο μας.
Ο θάνατος δεν είναι το τέλος. Ο Ιησούς Χριστός, ο Νικητής του θανάτου, αποκαλύπτει πως έχει εξουσία όχι μόνο επί της ζωής, αλλά και επί του θανάτου. Η Ανάσταση του νέου προαναγγέλλει τη δική Του Ανάσταση και τη μελλοντική ανάσταση όλων των ανθρώπων.
Η αληθινή ζωή είναι κοντά στον Χριστό. Ο λόγος του Χριστού δίνει ζωή: «σοὶ λέγω, ἐγέρθητι». Κι εμείς, όσες φορές πέφτουμε πνευματικά, όσες φορές «πεθαίνουμε» από την αμαρτία, μπορούμε να ακούσουμε τη φωνή Του να μας καλεί σε μετάνοια και ανάσταση.
Η Εκκλησία είναι η πόλη της συνάντησης . Στην πύλη της πόλης Ναΐν συναντιούνται δύο πομπές: η πομπή του θανάτου και η πομπή της ζωής. Έτσι και στην Εκκλησία, ο Χριστός συναντά τον κάθε άνθρωπο που πορεύεται προς την απελπισία και του προσφέρει ελπίδα και σωτηρία.
Κύριε Ιησού Χριστέ, Εσύ που ανέστησες τον υιό της χήρας, ανάστησε κι εμάς από τον πνευματικό λήθαργο. Δώσε μας τη ζωή τη δική Σου, τη ζωή της αγάπης, της πίστης και της αιώνιας ελπίδας.
π. Δημήτριος Κοσκινάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου