Κήρυγμα στη ΣΤ΄ Κυριακή Λουκά
Ευαγγέλιο: Λουκ. 8, 26–39 — Ο δαιμονισμένος των Γεργεσηνών
To Ευαγγελικό ανάγνωσμα μάς φέρνει μπροστά σε μία δραματική και βαθιά ανθρώπινη σκηνή: τη συνάντηση του Χριστού με τον δαιμονισμένο στη χώρα των Γεργεσηνών. Ένας άνθρωπος που κατοικούσε «ἐν τοῖς μνήμασιν», γυμνός, άγριος, μόνος. Οι συμπολίτες του τον είχαν δέσει με αλυσίδες και τον είχαν απομονώσει, αλλά καμία ανθρώπινη δύναμη δεν μπορούσε να τον δαμάσει.
Και τότε εμφανίζεται ο Χριστός. Δεν Τον σταματά η αγριότητα, ούτε ο φόβος.
Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας σημειώνει:
«Ο Χριστός εισήλθε εις την χώραν των Γεργεσηνών, δια να δείξει ότι ουδέν μέρος της γης, ουδείς άνθρωπος είναι έξω της αγάπης Του».
Ο Κύριος πλησιάζει τον πιο καταφρονημένο άνθρωπο, εκείνον που όλοι αποφεύγουν. Και ο δαιμονισμένος —ή μάλλον τα πνεύματα που τον κατείχαν— αναγνωρίζουν αμέσως τη θεότητά Του:
«Τί ἐμοὶ καὶ σοὶ, Ἰησοῦ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου;»
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος σχολιάζει:
«Τα δαιμόνια γνωρίζουν τον Χριστόν, αλλ’ η γνώσις αυτών δεν συνοδεύεται από αγάπη. Και τι ωφελεί να γνωρίζει κανείς τον Θεόν, εάν δεν Τον αγαπά;»
Η δύναμη του Κυρίου αποκαλύπτεται με μία λέξη:
«Εξέλθε το πνεῦμα το ακάθαρτον».
Και ο άνθρωπος, που πριν ήταν θηρίο, γίνεται άνθρωπος ήσυχος, ειρηνικός, «ἱματισμένος καὶ σωφρονῶν».
Ο Άγιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας σημειώνει με θαυμασμό:
«Ο Χριστός δεν ελευθερώνει μόνον το σώμα του ανθρώπου, αλλά και την ψυχήν. Τον ενδύει με το ένδυμα της σωφροσύνης και της χάριτος».
Αλλά το πιο τραγικό σημείο είναι η αντίδραση των κατοίκων. Όταν είδαν τι συνέβη, «ἐφοβήθησαν· καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἀπελθεῖν ἀπ’ αὐτῶν». Δεν άντεξαν την παρουσία του Θεού. Προτίμησαν να χάσουν τον Χριστό, παρά να χάσουν τα γουρούνια τους, δηλαδή τα συμφέροντά τους.
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης λέει:
«Πολλοί μοιάζουν με τους Γεργεσηνούς· όταν ο Χριστός αγγίζει τα πάθη τους, τον διώχνουν από την καρδιά τους. Θέλουν ειρήνη, αλλά χωρίς μετάνοια· σωτηρία, αλλά χωρίς αλλαγή ζωής».
Και όμως, ο Χριστός δεν εκδικείται. Φεύγει σιωπηλά, αφήνοντας πίσω έναν άνθρωπο αναστημένο. Και σε αυτόν τον πρώην δαιμονισμένο αναθέτει μια ιερή αποστολή:
«Ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου, καὶ διηγοῦ ὅσα σοι ἐποίησεν ὁ Θεός».
Ο Άγιος Κύριλλος λέει εδώ:
«Ο Κύριος διδάσκει ότι όποιος σώθηκε, οφείλει να γίνει ευαγγελιστής της σωτηρίας του».
Αδελφοί, αυτό είναι το κάλεσμα και για εμάς. Ο καθένας μας έχει μέσα του έναν “Γεργεσηνό” τόπο — σκοτεινό, γεμάτο πληγές, φόβους, πάθη. Κι όμως, ο Χριστός έρχεται εκεί, δεν αποστρέφεται, αλλά θεραπεύει. Μόνο να Του επιτρέψουμε να πλησιάσει.
Ας μην πούμε κι εμείς «Κύριε, φύγε από εμάς», αλλά «Κύριε, μείνε μεθ’ ἡμῶν».
Και τότε, όπως ο πρώην δαιμονισμένος, θα καθίσουμε κι εμείς «παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, ἱματισμένοι καὶ σωφρονῶντες» — δηλαδή ειρηνεμένοι, ελευθερωμένοι, φωτισμένοι από το φως της χάριτός Του.
π. Δημήτριος Κοσκινάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου