ΜΕΓΑΛΟΒΔΟΜΑΔΟΥ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ

 

                Όσο κι αν δεν μπορούν να υπάρξουν επίσημα στατιστικά, η εικόνα που σχηματίσαμε τη φετινή Μεγάλη Εβδομάδα είχε να κάνει με μία σημαντική πύκνωση του εκκλησιάσματος, με μεγαλύτερη συμμετοχή στις ιερές ακολουθίες, ιδίως από την πλευρά νεώτερων σε ηλικία, όπως επίσης και αύξηση του αριθμού των εξομολογηθέντων. Ένας από τους παράγοντες που έπαιξαν ρόλο ήταν και αυτός της προβολής της σειράς για τον Άγιο Παΐσιο. Αρκετοί ήρθαν να μιλήσουν για τον εαυτό τους και τη ζωή τους παρακινημένοι από τα όσα είδαν για τον Άγιο. Εξομολογήθηκαν, ζήτησαν να κοινωνήσουν, κάποτε και μετά από αρκετά χρόνια, ενώ ο τρόπος διαχείρισης της ζωής με τη βοήθεια της προσευχής φαίνεται ότι άγγιξε κόσμο.

                Προφανές είναι το συμπέρασμα ότι η εικόνα  μιλά όσο χίλιες λέξεις. Ίσως και η μελαγχολική διαπίστωση για την ουσιαστική απουσία της Εκκλησίας από τον σύγχρονο τρόπο επικοινωνίας με τους ανθρώπους, που έχει να κάνει τόσο με την τηλεόραση όσο και με το Διαδίκτυο, με την αδυναμία της Εκκλησίας να περάσει μηνύματα και θέσεις σχετικά με την πρόταση ζωής της, να επιβεβαιώθηκε και πάλι όταν διαπιστώνουμε πως μία τηλεοπτική σειρά, σε ιδιωτικό κανάλι, βρίσκει τέτοια απήχηση, όχι μόνο σε τηλεθέαση, αλλά και στην καρδιά των ανθρώπων.  Στη νοοτροπία πολλών εκκλησιαστικών ανθρώπων υπάρχει η αίσθηση ότι όποιος έχει ανάγκη την Εκκλησία θα έρθει να την βρει  και σε βάθος χρόνου προσπάθειες όπως στην τηλεόραση και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης δεν είναι προς επένδυση. Η άποψη αυτή όμως, η οποία έχει οδηγήσει και σε μία παθητική αντιμετώπιση των σύγχρονων Μέσων ή σε μία απαξίωσή τους, επειδή η Εκκλησία δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την ακρότητα που μοιάζει να εντυπωσιάζει, δείχνει ότι ο επανευαγγελισμός που αρκετοί επαγγέλλονται δεν περιλαμβάνει το νέο κρασί σε νέα ασκιά, αλλά λόγια χωρίς αντίκρισμα.

                Η Μεγάλη Εβδομάδα έδειξε και πάλι ότι η πίστη κρατά τις ρίζες της στις καρδιές των ανθρώπων. Όσο κι αν στην επαρχία λείπουν οι ιεροψάλτες που θα αποδώσουν τη δυναμική και το κάλλος των ύμνων, ωστόσο υπάρχει μία δίψα,  μία αναζήτηση, μία διάθεση κάπως να  ζήσουμε με κριτήρια που ξεκινούν από τη μνήμη και τη συγκίνηση και φτάνουν στην ανάγκη για βίωση της παρουσίας του Χριστού, την αίσθηση ότι χωρίς κοινότητα δεν υπάρχει νόημα, την αγωνία τα παιδιά και η νέα γενιά από κάπου να πιαστούνε, την κινητοποίηση της καρδιάς που δεν θέλει να νικηθεί από τον θάνατο. Αυτά και άλλα σημεία αποτελούν πρόκληση για την ποιμαίνουσα Εκκλησία, η οποία καλείται να μη μείνει στο τελετουργικό, στα έθιμα ή στην αίσθηση ότι αντέχει ακόμη στις καρδιές των ανθρώπων, αλλά να βρει τρόπους περαιτέρω ευαισθητοποίησης και κινητοποίησής τους, αξιοποιώντας την διάθεσή τους είτε με την συμμετοχή τους στον στολισμό των επιταφίων και στην περιφορά τους, με έμφαση στα παιδιά, είτε με την διοργάνωση από κοινού ενοριακών δείπνων το βράδυ της Ανάστασης, μετά την αναστάσιμη θεία λειτουργία, είτε με περαιτέρω συμμετοχή των πιστών σε φιλανθρωπικές κινήσεις, κυρίως όμως με την συμπαράσταση στους μοναχικούς, στους ξένους, σε όσους αισθάνονται ότι είναι αποκλεισμένοι.

                Θα τολμούσαμε να πούμε ότι επιτέλους η ποιμαίνουσα Εκκλησία θα πρέπει να  διακηρύξει με όσο πιο δυνατή φωνή γίνεται τον Χριστό και την ανάσταση, αφήνοντας κατά μέρος την γκρίνια και την επίθεση στα κακώς κείμενα της κοινωνίας, τουτέστιν μία στείρα πολιτικοποιημένη προσέγγιση. Ο σταυρός είναι η ανώτατη έκφραση αδυναμίας και ήττας. Ακολουθείται όμως από την ανάσταση, την νίκη κατά του έσχατου εχθρού μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

 Χριστός Ανέστη!

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην "Ορθόδοξη Αλήθεια"

στο φύλλο της Τετάρτης 30 Απριλίου 2025

Εορτή των αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου στην Κέρκυρα

     Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και ιεροπρέπεια εορτάστηκε στην Ιερά Μητρόπολη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων η μνήμη των Αγίων Αποστόλων Ιάσονος και Σωσιπάτρου, θεμελιωτών της τοπικής Εκκλησίας. Η πανήγυρη κορυφώθηκε με την τέλεση Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας στο ομώνυμο Ιερό Προσκύνημα στην Κέρκυρα, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας κ. Νεκταρίου.

Στο κήρυγμά του, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην αποστολική εντολή που έλαβαν οι Μαθητές του Χριστού μετά την Ανάσταση: να κηρύξουν το γεγονός της Αναστάσεως «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς». Μέσα από αυτό το κήρυγμα, οι άνθρωποι γνώρισαν τόσο το πρόσωπο του Χριστού όσο και την αλήθεια του Ευαγγελίου. Όπως ο εκατόνταρχος ομολόγησε: «ἀληθῶς Θεοῦ Υἱὸς ἦν οὗτος», έτσι και αναρίθμητοι μάρτυρες και άγιοι ανά τους αιώνες, με τη ζωή και το μαρτύριό τους, βεβαίωσαν την αλήθεια αυτή.

Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε επίσης στον Απόστολο Παύλο, τον κορυφαίο των Αποστόλων, ο οποίος στις περιοδείες του προσέλκυσε και κατήχησε συνεργάτες όπως ο Ιάσων και ο Σωσίπατρος. Εκείνοι, με αποστολικό ζήλο, ήρθαν στην Κέρκυρα, τόπο δύσκολο και πνευματικά άνυδρο, για να μεταφέρουν το φως του Ευαγγελίου. 

Παρά τις αντιξοότητες και την αντίσταση του ειδωλολατρικού περιβάλλοντος και του βασιλέα Κερκυλλίνου έσπειραν τον λόγο του Θεού και πρώτος καρπός της ιεραποστολής τους υπήρξε η μεταστροφή της Κερκύρας, θυγατέρας του βασιλέως, η οποία και μαρτύρησε για την πίστη της.

Στο Ναό όπου βρίσκονται εκατέρωθεν οι τάφοι των Αγίων Αποστόλων, η Κέρκυρα τιμά κάθε χρόνο τη μνήμη τους, σχεδόν πάντα μέσα στο Αναστάσιμο φως. Ο Σεβασμιώτατος τόνισε ότι η πνευματική καλλιέργεια και το θρησκευτικό συναίσθημα των Κερκυραίων οφείλονται στην παρακαταθήκη αυτών των Αγίων, αλλά και στον Άγιο Σπυρίδωνα, που διακονεί έκτοτε τον τόπο αυτό ως φωτεινός οδηγός προς τον αληθινό Θεό. Υπογράμμισε επίσης ότι δεν αρκεί να τιμούμε τους Αγίους μία φορά τον χρόνο, αλλά να ζούμε καθημερινά παραδομένοι στα χέρια του Θεού.

Ολοκληρώνοντας, ο Σεβασμιώτατος επαίνεσε θερμά την παρουσία των παιδιών των σχολείων και των εκπαιδευτικών τους στην πανήγυρη, επισημαίνοντας τη σημασία της παιδείας ως μέσου καλλιέργειας της πίστης. Προέτρεψε όλους να ευχαριστήσουν τον Θεό για το δώρο των δύο αυτών Αποστόλων, να παραμένουμε σταθεροί στην πίστη και τις παραδόσεις μας, να μην παρασυρόμαστε από τις φωνές της αποχριστιανοποιημένης Δύσης και να πορευόμαστε ως Έλληνες Ορθόδοξοι, τιμώντας την ιερά παρακαταθήκη των Αγίων μας.

Η εορτή του Αγίου Θωμά εις το Άγιον Όρος από τον Κερκύρας Νεκτάριο

    Προσκυνηματική επίσκεψη εις το Άγιον Όρος πραγματοποίησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, από την Πέμπτη της Διακαινησίμου έως και τη Δευτέρα του Θωμά, κατόπιν ευγενούς αδείας και ευλογίας του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου.

Ο Σεβασμιώτατος εισήλθε στο Άγιον Όρος συνοδευόμενος από κληρικούς και συνεργάτες της Ιεράς Μητροπόλεως και φιλοξενήθηκε στο Χιλανδαρινό κελλί του Αγίου Θωμά, υπό του γέροντος Ιλαρίωνος Ιερομονάχου, επί τη πανηγύρει του Αγίου Θωμά.

Την Παρασκευή της Ζωοδόχου Πηγής τέλεσε Θεία Λειτουργία στο ως άνω κελλίον και ακολούθως μετέβη στις Ιερές Μονές Ιβήρων και Σταυρονικήτα, όπου είχε πνευματικά ωφέλιμες και εποικοδομητικές συνομιλίες με τους ηγουμένους των Ιερών Μονών, πατέρα Ναθαναήλ και πατέρα Τύχωνα αντιστοίχως.

Το εσπέρας της ίδιας ημέρας, χοροστάτησε στον εσπερινό που τελέστηκε στο πρωτατο των Καρυών, οπου φυλάσσεται η ιερά εικόνα της Παναγίας "Άξιον Εστί".

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Περιβόλι της Παναγίας, επισκέφθηκε επίσης το Σιμωνοπετρίτικο κελλί του Ευαγγελισμού στις Καρυές, όπου έτυχε θερμής φιλοξενίας υπό του γέροντος Προδρόμου και της συνοδείας του.

Το πρωί του Σαββάτου, ο Σεβασμιώτατος ιερούργησε στο Ιερό Κελλίον του Αγίου Γερασίμου, εις την Σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος του Κουτλουμουσίου, όπου διακονεί ο γέρων Αβραάμ, ο οποίος διατηρεί πνευματικούς δεσμούς με την Κέρκυρα.

Το εσπέρας του Σαββάτου, στις Καρυές, τελέστηκε με λαμπρότητα ο πανηγυρικός εσπερινός του Αγίου Θωμά με τη συμμετοχή πλήθους πατέρων και προσκυνητών, παρουσία του Πρωτεπιστάτου του Αγίου Όρους, Συμεών Διονυσιάτου.

Ανήμερα της εορτής του Αγίου Θωμά, ο Σεβασμιώτατος συλλειτούργησε μετά του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου, Αρχιμανδρίτου π. Μεθοδίου, και πλειάδος ιερομονάχων.

Κατά την πανηγυρική Θεία Λειτουργία της εορτής του Αγίου Αποστόλου Θωμά, παρευρέθη ο Πρωτεπιστάτης Γέρων Συμεών Διονυσιατης και ο βουλευτής της ΝΙΚΗΣ κ. Νικόλαος Παπαδόπουλος.

Μετά τη Λειτουργία, άπαντες παρακάθισαν στην πανηγυρική τράπεζα, σύμφωνα με το αγιορειτικό έθος, όπου και εκφωνούνται πάντοτε πνευματικοί λόγοι.

Ο Σεβασμιώτατος, απευθυνόμενος στους πατέρες και προσκεκλημένους, ομίλησε για την εορτή της Ψηλαφήσεως του Αγίου Θωμά, τονίζοντας το βαθύ νόημα του δισταγμού του Αποστόλου, αλλά και τον αυθορμητισμό της πίστεως, όταν ανεφώνησε: «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου!»

Κατακλείοντας τον λόγο του, ευχαρίστησε εγκαρδίως τον Καθηγούμενο της κυριάρχου Ιεράς Μονής για την παρουσία του και για την ηθική και ποικιλόμορφη στήριξή του στην ανέγερση του Ιερού Ναού. Εξέφρασε επίσης την ευγνωμοσύνη του προς τον Πρωτεπιστάτη, με τον οποίον τον συνδέουν πνευματικοί δεσμοί από την εποχή του μακαριστού Γέροντος Χαραλάμπους, Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Διονυσίου, με τον οποίον και ο Σεβασμιώτατος διατηρούσε στενό πνευματικό σύνδεσμο.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες απηύθυνε στον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη για την άδεια και τη συγκατάθεσή του, χάρη στις οποίες βρίσκεται στο Άγιον Όρος, καθώς και προς τον Γέροντα Ιλαρίωνα, για τους κόπους και τη φροντίδα που καταβάλλει στην ανέγερση του Ιερού Κελλίου.

 Το εσπέρας τελέστηκε κατά την αγιορείτικη παράδοση το καθιερωμένο κτητορικό μνημόσυνο.

Η προσκυνηματική επίσκεψη ολοκληρώθηκε με Θεία Λειτουργία στο Ιερό Κελλίον, το οποίο ανακαινίζεται εκ βάθρων χάρις στους κόπους και τη διακονία του γέροντος Ιλαρίωνος, ο οποίος εργάζεται με ζήλο για την πνευματική και υλική του οικοδομή.

2025-04-27 ΚΥΡΙΑΚΗ ΘΩΜΑ

ΛΑΛΕΙΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΑΥΤΗΣ

 

“Ἄγγελος δὲ Κυρίου διὰ τῆς νυκτὸς ἤνοιξε τὰς θύρας τῆς φυλακῆς, ἐξαγαγών τε αὐτοὺς εἶπε· πορεύεσθε, καὶ σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τὰ ρήματα τῆς ζωῆς ταύτης” (Πράξ. 5, 19-20) 

Ἀλλὰ ἄγγελος Κυρίου ἄνοιξε τὴν νύχτα τὶς πόρτες τῆς φυλακῆς, τοὺς ἔβγαλε ἔξω καὶ εἶπε, «Πηγαίνετε, σταθῆτε στὸν ναὸ  καὶ μιλῆστε στὸν λαὸ γιὰ τὴν νέα  αὐτὴ  ζωή».

 Το κήρυγμα της Αναστάσεως είναι ρήμα νέας ζωής. Δεν έχει σημασία σε ποια κατάσταση βρισκόμαστε οι άνθρωποι, τόσο στην καθημερινή μας ζωή, όσο και στην πνευματική μας πραγματικότητα. Η στροφή μας προς την Ανάσταση είναι αφετηρία αλλαγής, αιωνιότητας, αγάπης, καινούργιας πορείας. Κι αυτό διότι αν πιστεύουμε ότι ο θάνατος νικήθηκε, τότε όλα μπορούν να αρχίσουν από την αρχή. Οι ήττες μας δεν είναι τελειωτικές. ΟΙ πτώσεις μας δεν μας κάνουν να απελπιζόμαστε. Η αμηχανία μας θα βρει διεξόδους, διότι στην ψυχή και στο μυαλό μας επέρχεται η φώτισης του Αναστάντος Χριστού. Η χαρά υπερβαίνει τη στιγμή της ευχαρίστησης, γιατί η σχέση με τον Χριστό δίνει διάρκεια. Και κάθε φόβος εκβάλλεται έξω, καθώς ο Χριστός δεν νικιέται.

 Οι απόστολοι, μετά την Πεντηκοστή, ξεκίνησαν να κηρύττουν τον Χριστό και την Ανάσταση. Συμπλήρωσαν το κήρυγμα με θαύματα. Όλος ο λαός των Ιεροσολύμων συγκλονίστηκε, διότι διαπίστωσε ότι Αυτός που είχαν σταυρώσει, που είχαν απορρίψει, που είχαν ευχηθεί το αίμα Του να πέσει πάνω τους και στα παιδιά τους, Αυτός για τον οποίο είχαν συμβιβαστεί με τον ειδωλολάτρη εξουσιαστή και εχθρό τους τον Πιλάτο, δεν νικήθηκε από το κακό και τον θάνατο, αλλά τους έδειξε ότι ήταν ο Υιός του Θεού. Και μόνο η θρησκευτική ηγεσία παρέμεινε στην άρνηση του Θεανθρώπου. Δεν ανέλαβε την ευθύνη για το έγκλημα, για την απιστία, για την άρνηση, αλλά θέλησε να τιμωρήσει και τους αποστόλους, κλείνοντάς τους στη φυλακή. Και τότε ένας άγγελος κατεβαίνει, τους ανοίγει την πόρτα και τους προτρέπει να κηρύξουν στον ναό, όπου ο πολύς λαός συγκεντρωνόταν, τη νέα ζωή που ο Αναστάς Κύριος έφερε στον κόσμο και στον άνθρωπο.

 Αυτή τη νέα ζωή έχουμε ανάγκη και στους καιρούς μας. Ζωή που έγκειται στην ανάληψη της ευθύνης για τα λάθη και τις αμαρτίες μας, κυρίως για την αχαριστία έναντι του Θεού, για το έλλειμμα αγάπης έναντι του συνανθρώπου, για την απιστία στις δοκιμασίες της ζωής, για την επιθυμία μας εμείς να ελέγχουμε τη ζωή μας και την απόγνωση όταν διαπιστώνουμε ότι οι άλλοι δεν φέρονται όπως εμείς θα θέλαμε, με αποτέλεσμα συχνά να ηττώμαστε. Ζωή που έγκειται στην απόφαση ότι το κακό δεν γιατρεύεται στο επίπεδο του συνόλου, αλλά πρώτα στην δική μας καρδιά, στην δική μας κατάσταση. Αν το αντιμετωπίσουμε χωρίς φόβο, αλλά με μετάνοια, τότε ο Χριστός δεν θα μας αφήσει μόνους. Ζωή που έγκειται στον αγώνα αναζήτησης της αλήθειας στην Εκκλησία και όχι μόνο στο επίπεδο της προσωπικής σκέψης. Αν ρωτάμε, συζητάμε, ανταλλάσσουμε γνώμες, ψηλαφούμε, τότε ανοίγει ο δρόμος της ελπίδας και της ανάστασης και για μας. Ζωή που έγκειται στην μετοχή μας στη θεία Ευχαριστία, στο σώμα και το αίμα του Χριστού, το οποίο γίνεται η βάση για να αλλάξουμε, να αισθανθούμε ένα με τους συνανθρώπους μας, να νιώσουμε ότι η θυσία της αγάπης νοηματοδοτεί την ύπαρξή μας. 

 Αυτή τη νέα ζωή έχουμε ανάγκη να την ακούμε στην Εκκλησία και να τη ζούμε. Δεν είναι η Εκκλησία ένα απότοκο της παράδοσης, που υπάρχει για τις γιορτές, αλλά το σώμα του Χριστού, στο οποίο καλούμαστε να εγκεντριστούμε και να ενεργοποιηθούμε. Οι ταγοί της καλούνται να μιλήσουν γι’ αυτή τη νέα ζωή, να τη ζήσουν, να τη μοιραστούν, να τη διδάξουν. Η Εκκλησία είναι της Αναστάσεως και όχι ένα φιλανθρωπικό ή φολκλορικό σωματείο, όσο κι αν πολλοί το πιστεύουν ή το θέλουν. Η Ανάσταση είναι μία συνεχής επανάσταση ζωής νέας. Όλοι μαζί ας τη ζήσουμε!

 Χριστός Ανέστη!

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

27 Απριλίου 2025

Κυριακή του Θωμά

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ 27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2025 (Ἰωάν. κ΄ 19-31)

 

Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν. Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. Ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. Εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. Καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται. Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ' αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς. Ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω. Καὶ μεθ' ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ' αὐτῶν. Ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν· εἰρήνη ὑμῖν. Εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός. Καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες. Πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα σημεῖα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ἃ οὐκ ἔστι γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ· ταῦτα δὲ γέγραπται ἵνα πιστεύσητε ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἵνα πιστεύοντες ζωὴν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ.

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλῶσσα 

Κατὰ τὴν ἑσπέρα τῆς ἡμέρας ἐκείνης, τῆς πρώτης τῆς ἑβδομάδος, καὶ ἐνῷ οἱ πόρτες ἦσαν κλειστές, ἐκεῖ ὅπου ἦσαν συγκεντρωμένοι οἱ μαθητές, διότι φοβοῦνταν τοὺς Ἰουδαίους, ἦλθε ὁ Ἰησοῦς καὶ στάθηκε στὸ μέσον καὶ τοὺς λέγει, «Εἰρήνη νὰ εἶναι μαζί σας». Ὅταν εἶπε αὐτό, τοὺς ἔδειξε τὰ χέρια του καὶ τὴν πλευράν του. Οἱ μαθητές  χάρηκαν διότι εἶδαν τὸν Κύριο. Ὁ Ἰησοῦς τοὺς εἶπε καὶ πάλι, «Εἰρήνη νὰ εἶναι μαζί σας. Καθὼς ἔστειλε ἐμὲνα ὁ Πατέρας καὶ ἐγὼ στέλνω ἐσᾶς». Ὅταν εἶπε αὐτό,  φύσησε στὸ πρόσωπο  καὶ τοὺς λέγει, «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἐὰν συγχωρέσετε τὶς ἁμαρτίες κάποιου,  θἀ τοῦ εἶναι συγχωρημένες· ἂν κάποιου  δὲν τὶς συγχωρήσετε, θὰ μείνουν ἀσυγχώρητες». Ὁ Θωμᾶς, ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα, ὁ ὀνομαζόμενος Δίδυμος, δὲν ἦταν μαζί τους ὅταν ἦλθε ὁ Ἰησοῦς. Τοῦ εἶπαν λοιπὸν οἱ ἄλλοι μαθητές, «Εἴδαμε τὸν Κύριο». Αὐτὸς ὅμως τοὺς εἶπε, «Ἐὰν δὲν ἰδῶ στὰ χέρια του τὸ σημάδι ἀπὸ τὰ καρφιὰ καὶ δὲν βάλω τὸ δάκτυλό μου στὸ σημάδι ἀπὸ τὰ καρφιὰ καὶ δὲν βάλω τὸ χέρι μου στὴν πλευρά του, δὲν θὰ πιστέψω».Ὕστερα ἀπὸ ὀκτὼ ἡμέρες ἦταν πάλιν μέσα στὸ σπίτι οἱ μαθητές του καὶ ὁ Θωμᾶς μαζί τους. Ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς, ἐνῷ οἱ πόρτες ἦταν κλειστές, στάθηκε στὸ μέσον καὶ εἶπε, «Εἰρήνη νὰ εἶναι μαζί σας». Ἐπειτα λέγει στὸν Θωμᾶ, «Φέρε τὸ δάκτυλό σου ἐδῶ καὶ κύτταξε τὰ χέρια μου καὶ φέρε τὸ χέρι σου καὶ βάλε το στὴν πλευρά  μου καὶ μὴ γίνεσαι ἄπιστος ἀλλὰ πιστός». Ὁ Θωμᾶς τοῦ ἀπεκρίθη, «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου». Ὁ Ἰησοῦς τοῦ λέγει, «Ἐπειδὴ μὲ εἶδες, ἐπίστεψες. Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν μὲ εἶδαν καὶ ὅμως ἐπίστεψαν».Καὶ ἄλλα πολλὰ θαύματα ἔκανε ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν του, τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι γραμμένα  στὸ βιβλίο  τοῦτο. Αλλ’ αὐτὰ ἔχουν γραφεῖ γιὰ νὰ πιστέψετε ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ πιστεύοντες νὰ ἔχετε ζωὴ  στὸ ὄνομα αὐτοῦ.

ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ 27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2025 (Πράξεις Αποστόλων, ε΄ 12-20)

 

   Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκεῖναις, διὰ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά· καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος· τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ᾿ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός· μᾶλλον δὲ προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, ὥστε κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶ κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν. Συνήρχετο δὲ καὶ τὸ πλῆθος τῶν πέριξ πόλεων εἰς Ἱερουσαλὴμ φέροντες ἀσθενεῖς καὶ ὀχλουμένους ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, οἵτινες ἐθεραπεύοντο ἅπαντες. Ἀναστὰς δὲ ὁ ἀρχιερεὺς καὶ πάντες οἱ σὺν αὐτῷ, ἡ οὖσα αἵρεσις τῶν Σαδδουκαίων, ἐπλήσθησαν ζήλου καὶ ἐπέβαλον τὰς χεῖρας αὐτῶν ἐπὶ τοὺς ἀποστόλους, καὶ ἔθεντο αὐτοὺς ἐν τηρήσει δημοσίᾳ. Ἄγγελος δὲ Κυρίου διὰ τῆς νυκτὸς ἤνοιξε τὰς θύρας τῆς φυλακῆς, ἐξαγαγών τε αὐτοὺς εἶπε· πορεύεσθε, καὶ σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τὰ ρήματα τῆς ζωῆς ταύτης.

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλῶσσα 

Τίς ἡμέρες ἐκεῖνες, μὲ τὰ χέρια τῶν ἀποστόλων ἐγίνοντο πολλὰ θαύματα καὶ τέρατα μεταξὺ τοῦ λαοῦ· καὶ ἐσυνήθιζαν νὰ συγκεντρώνονται ὅλοι μὲ μιὰ ψυχὴ στὴν στοὰ τοῦ Σολομῶντος. Ἀπὸ τοὺς ἄλλους κανεὶς δὲν τολμοῦσε νὰ προσκολληθῇ σ’ αὐτούς, ὁ λαός ὅμως τοὺς ἔτρεφε μεγάλην ὑπόληψη· ἀκόμη δὲ περισσότερον, προστίθενταν πλήθη ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ποὺ πίστευαν στὸν Κύριο. Ἀκόμη καὶ τοὺς ἀσθενεῖς ἔφερναν στὶς πλατεῖες καὶ τοὺς ἔβαζαν σὲ κρεββάτια καὶ φορεῖα ὥστε, ὅταν θὰ περνοῦσε ὁ Πέτρος, νὰ πέσῃ ἔστω καὶ ἡ σκιά του σὲ κάποιον ἀπὸ αὐτούς. Μαζευότανε καὶ ὁ κόσμος ἀπὸ τίς πέριξ πόλεις στὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἔφερναν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ ὅσους  βασανίζονταν ἀπὸ πνεύματα ἀκάθαρτα, καὶ ὅλοι  θεραπεύονταν. Τότε  σηκώθηκε ὁ ἀρχιερέας  καὶ ὅλοι ὅσοι ἦσαν μαζί του, δηλαδὴ τὸ κόμμα τῶν Σαδδουκαίων, καὶ γεμάτοι ἀπὸ φθόνον ἔβαλαν τὰ χέρια τους ἐπάνω στοὺς ἀποστόλους καὶ τοὺς  φυλάκισαν δημοσίᾳ. Ἀλλὰ ἄγγελος Κυρίου ἄνοιξε τὴν νύχτα τὶς πόρτες τῆς φυλακῆς, τοὺς ἔβγαλε ἔξω καὶ εἶπε, «Πηγαίνετε, σταθῆτε στὸν ναὸ  καὶ μιλῆστε στὸν λαὸν γιὰ τὴν νέα  αὐτὴ  ζωή».

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΟΚΑΣΤΡΙΤΣΑ

 Στην ιστορική Ιερά Μονή Υπεραγίας Θεοτόκου Παλαιοκαστριτίσσης λειτούργησε το πρωί της Παρασκευής της Διακαινησίμου 25 Απριλίου 2025 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βρεσθένης κ. Θεόκλητος, με την ευκαιρία της εορτής της Ζωοδόχου Πηγής. Ο κ. Θεόκλητος βρέθηκε τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας και της Διακαινησίμου στην Κέρκυρα, προσκεκλημένος του οικείου Ποιμενάρχου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου, και συνεόρτασε τις μεγάλες εορτές της πίστεώς μας.

 Προσφωνώντας την αδελφότητα της Ιεράς Μονής και τους πολυπληθείς προσκυνητές της ο κ. Θεόκλητος τόνισε ότι η Υπεραγία Θεοτόκος δάνεισε τα πανάχραντα σπλάχνα της στον Υιό και Λόγο του Θεού, για να βρεθεί Εκείνος ανάμεσά μας, για να κηρύξει, να θεραπεύσει, να σταυρωθεί, να αναστηθεί και να μας σώσει από τον αρχέκακο εχθρό μας, τον διάβολο, και τον θάνατο. Γι’ αυτό και η Παναγία είναι η Ζωοδόχος Πηγή. Την τιμούμε επειδή στην Κωνσταντινούπολη είχε αναγερθεί ναός, από τον οποίο ανέβλυζε αγίασμα που έδινε ζωή θαυματουργικώς. Την θυμόμαστε λοιπόν με ευγνωμοσύνη, ως την Μητέρα του Θεού μας. Μας υπενθυμίζει η Εκκλησία μας ότι ο Χριστός είναι ο Σωτήρας και ο Λυτρωτής μας και όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν έχει ζωή αιώνιο. Η αμαρτία μας δεν είναι ικανή να μας στερήσει από τη χάρη του Θεού, αν εμείς είμαστε εν μετανοία και αν μπορούμε να κοινωνούμε το σώμα και το αίμα του Χριστού. Ενδυναναμούμεθα έτσι στην πίστη μας, λατρεύουμε τον Χριστό και προσπαθούμε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα. Η μετάνοια είναι μία συνεχής προσπάθεια στη ζωή μας και ο Χριστός μας λούζει με το αναστάσιμο Φως του Χριστού μας. Σ’ αυτόν τον αγώνα βοηθά ιδιαιτέρως η προσευχή της Παναγίας μας.

 Ο κ. Θεόκλητος εξέφρασε τις ευχές και την αγάπη του προς την αδελφότητα της μονής για την αγάπη και τη φιλοξενία, όπως επίσης και τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κερκύρας κ. Νεκτάριο για την όλη αγάπη.

 Έκλεισε τις σκέψεις του με την προτροπή σε όλους να μην απελπίζονται, αλλά να εμπιστεύονται τον Χριστό και να έχουν χαρά, διότι ο Κύριος ουδέποτε μας εγκαταλείπει. 

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

 Στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Αγίων Θεοδώρου του Τήρωνος και Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου λειτούργησε το πρωί της Τετάρτης της Διακαινησίμου 23 Απριλίου 2025, ημέρα μνήμης του Αγίου Γεωργίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, ο οποίος προεξήρχε στη συνέχεια και της λιτανεύσεως της εικόνος του Αγίου Γεωργίου στην περιοχή της Στρατιάς.

Στην προσφώνησή του προς τους πιστούς ο κ. Νεκτάριος αφορμήθηκε από τη φράση του Κανόνα της Αναστάσεως: «Χθες συνεθαπτόμην σοι Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον αναστάντι σοι». Δεν υπάρχει μεγαλύτερο νόημα θεολογικό από τα λόγια αυτά. Η πεπτωκυία φύση μας συναναστήθηκε μαζί Του. Η ανθρώπινη φύση πεθαίνει και σωματικά και ψυχικά, πνευματικά. Κι όμως ο Υιός και Λόγος του Θεού ενδύεται τη ανθρώπινη φύση. Δι’ αυτής της ανθρώπινης φύσεως ανήλθε επί του σταυρού, ετάφη, κατήλθε στα έγκατα του Άδου και ελευθέρωσε όλους τους απ’ αιώνος κεκοιμημένους και καταδικασμένους ανθρώπους. Γι’ αυτό ο Άδης στέναξε και είδε και ότι το σατανικό του έργο διαλύθηκε. Χαιρόμαστε διότι όλοι μας έχουμε τη δυνατότητα της ανάστασης. Η ανάσταση του Χριστού είναι η εγγύηση και της δικής μας αναστάσεως. Κι έτσι, πλέον δεν πεθαίνουμε πνευματικά, όπως πριν την Ανάσταση.

Το βίωμα της αναστάσεως έζησε στην καρδιά του ο Άγιος Γεώργιος. Γνώριζε ότι το σωματικό του μαρτύριο δεν μπορεί να του επιφέρει τον θάνατο τον πνευματικό. Ο ίδιος ομολόγησε στο κλίμα της αθεΐας, των διωγμών, της θεωρήσεως των χριστιανών ως εξτρεμιστικών στοιχείων, διότι εμπόδιζαν με τη ζωή και το κήρυγμά τους την ρωμαϊκή αυτοκρατορία και την ειδωλολατρία. Οι χριστιανοί ήταν οι πιο φιλειρηνικοί άνθρωποι. Ζούσαν την αγάπη, την ελευθερία και την αλήθεια που μας χάρισε ο Χριστός. Δεν ανέχονταν όμως την πνευματική δουλεία. Αυτή δεν ανεχόταν ούτε ο Άγιος Γεώργιος και γι’ αυτό οδηγήθηκε στο μαρτύριο.

Σήμερα οι ισχυροί υποδουλώνουν πνευματικά τους ανθρώπους. Πριν από λίγο καιρό ήταν η woke ατζέντα. Τώρα άλλαξε η παγκόσμια ηγεσία, αλλά άλλες υποδουλώσεις μας περιμένουν. Εμείς όμως πιστεύουμε στον Νικητή του θανάτου, ο Οποίος δίνει ελπίδα και φως, είναι η απαντοχή και η αληθινή αγάπη, Αυτός που μας δίνει δικαιοσύνη και νόημα. Όσοι πιστεύουν στις δυνάμεις τους ή σε πρόσωπα που εγγυώνται την βιοτική άνοδο της ζωής τους, διαπιστώνουν ότι ο άνθρωπος για τον άνθρωπο γίνεται λύκος. Μας χρειάζεται λοιπόν μετάνοια, επιστροφή στην αληθινή ζωή που είναι ο Χριστός.

Ο κ. Νεκτάριος κατέληξε λέγοντας ότι η πατρίδα μας δεν αντέχει τα ξενόφερτα μηνύματα που αλλοτριώνουν την συνείδησή μας. Η Εκκλησία μας αφυπνίζει, μας κρατά ξύπνιους, για να ζούμε εν Χριστώ, όπως ο Άγιος Γεώργιος, ο οποίος τόσους αιώνες μετά το μαρτύριό του ζει στις καρδιές και τις συνειδήσεις μας. Ας μη φοβούμαστε λοιπόν τα ανθρώπινα μέτρα, ας ακολουθούμε το μέτρο της αγάπης του Θεού, για να λυτρωθούμε.  

Εξάλλου, στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στο Παλαιό Φρούριο Κέρκυρας λειτούργησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βρεσθένης κ. Θεόκλητος, ο οποίος έζησε την Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα κατά την κερκυραϊκή παράδοση, προσκεκλημένος του οικείου Ποιμενάρχου κ. Νεκταρίου. Ομιλώντας προς τους πολυπληθείς πιστούς ο κ. Θεόκλητος τόνισε ότι στις ημέρες αυτές φάνηκε για μία ακόμη χρονιά φάνηκε ριζωμένη η πίστη στις καρδιές των ανθρώπων. Ο Χριστός είναι για τους Αγίους μας το Α και το Ω των ανθρώπων. Ήρθε στον κόσμο για να μας σώσει από την αμαρτία. Ο Θεός είναι αγάπη και δεν έχει απλώς αγάπη. Προφανώς δεν είμαστε τέλειοι. Η Εκκλησία όμως υπάρχει για τους αμαρτωλούς. Κοινωνούμε γιατί είμαστε αμαρτωλοί. Ο Άγιος Γεώργιος δείχνει την ανταπόκρισή μας στην αγάπη του Θεού. Ο Χριστός θέλει από εμάς την καρδιά μας. Δεν πρέπει να υποστείλουμε τη σημαία της πίστεως, αλλά να δείξουμε το παράδειγμα, αφιστάμενοι από την υποκρισία και την ψευτιά μας.

Ο Άγιος Γεώργιος είναι άγιος που ο λαός μας σέβεται ιδιαιτέρως και γι’ αυτό πολλοί και πολλές φέρουν το όνομά του. Ένας καλλιτέχνης πρόσφατα προσπάθησε να διακωμωδήσει τον Άγιο. Ο Άγιος όμως δεν παθαίνει τίποτα. Εμείς όμως οφείλουμε σεβασμό. Ο Άγιος Γεώργιος είναι αγωνιστής της πίστεως, παιδί της αναστάσεως και παράδειγμα για όλους μας, ώστε να αγαπούμε τον Θεό, να συγχωρούμε ο ένας τον άλλον και να παλεύουμε και αυτό είναι το νόημα της εορτής, επεσήμανε ο κ. Θεόκλητος.  

ΠΑΣΧΑ, ΛΥΤΡΟΝ ΛΥΠΗΣ

 

 Το Πάσχα είναι η γιορτή μιας άλλης χαράς: αυτής που μας δείχνει ότι ο θάνατος νικήθηκε και ότι μας περιμένει η βασιλεία του Θεού, στην οποία ο Χριστός συμπεριλαμβάνει τον όλο άνθρωπο, και την ψυχή και το σώμα. Γι’ αυτό και το Πάσχα χαρακτηρίζεται ως «λύτρον λύπης».  Ο Χριστός, με τον σταυρό, την ταφή και την ανάστασή Του έδωσε τον εαυτό Του λύτρο στον θάνατο και μας ελευθέρωσε. Με την ενανθρώπησή Του καταστάθηκε ο Θεός που έγινε άνθρωπος, δεν μεταμορφώθηκε  σε άνθρωπο, αλλά ενώθηκαν στο πρόσωπό Του η θεία και  ανθρώπινη φύση. Ο Θεός  δεν είναι απρόσιτος και αμέθεκτος καθότι άλλης υπόστασης από τον άνθρωπο, αλλά επειδή έγινε άνθρωπος μας δίνει τη δυνατότητα να γίνουμε θεοί κατά χάριν. Και ο τρόπος της θέωσης είναι ο τρόπος της νίκης κατά του θανάτου, διά της αγάπης που γίνεται θυσία. Ερχόμενος στο σκοτάδι του Άδη, ο Χριστός γίνεται το φως και η ζωή των ανθρώπων. Όσοι θέλουν να αγαπήσουν, να ανοίξουν έτσι την ύπαρξή τους στην  αγάπη του Θεού, λύνουν το αίνιγμα του  θανάτου και ξεκινούν τον τρόπο και τη ζωή της ανάστασης: αρχικά με την ψυχή τους που κοινωνεί τη χάρη του Θεού στο  πρόσωπο του Χριστού, εν τω ουρανώ, και μετά την Δευτέρα Παρουσία ψυχοσωματικά, στην πληρότητα της ύπαρξης που θα ζει τον καινούργιο ουρανό και την καινούργια γη, της αιωνιότητας. 

 «Λύτρον λύπης» το Πάσχα.  Η λύπη έχει να κάνει με τη φθαρτότητα. Με το μίσος. Με την νοσταλγία ενός Παραδείσου, ο οποίος, στα κατάβαθα της ύπαρξής μας, είναι μία ανάμνηση που δεν χάνεται. Είναι ενσωματωμένη η μνήμη αυτή στο γονίδιο του Θεού, στο γονίδιο της αναζήτησης της όντως αλήθειας, σ’ αυτό που ονομάζουμε θρησκευτικότητα. Και ο Παράδεισος που νοσταλγούμε δεν κερδίζεται, αν δεν δοθεί ως λύτρο ο θάνατός μας. Διότι όσο υπάρχουμε το κακό θα παραμένει αθάνατο και επάνω μας και επάνω στον κόσμο. Όταν τελειωθούμε, διά της εξόδου μας από τη ζωή αυτή, τότε το κακό παύει να μας αγγίζει. Η λύπη κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι για τον θάνατο, αλλά για το κακό και την αμαρτία, για την αίσθηση ότι είμαστε θεοί που θα πρέπει να ζήσουμε για πάντα, γιατί ο Θεός μας το χρωστά, ενώ η ζωή μας λέει ότι το τέρμα μπορεί να γίνει πέρασμα, αρχή, Πάσχα αληθινό. Κι έπρεπε ο Χριστός να γίνει ο Ίδιος το λύτρο για τη λύπη, ώστε να ανατείλει η χαρά. 

 Ζούμε σε έναν κόσμο όπου όλα μοιάζουν να υμνούν τη ζωή, χωρίς όμως όλα να είναι ζωή. Οι άνθρωποι παλεύουμε για τα αγαθά μας, για τις απολαύσεις μας, για την μετοχή μας σε ό,τι αυτός ο πολιτισμός τάζει ότι είναι ευτυχία, χωρίς όμως να νιώθουμε ότι καραδοκεί η λύπη του θανάτου πίσω από κάθε τι, καθότι δεν μπορεί να κρατήσει. «Η στιγμή περνάει και χάνεται και η ζωή ποτέ δεν πιάνεται» (Σταμάτης Σπανουδάκης). Μόνο η σχέση με τον Χριστό, όταν γίνεται αγάπη, δίνει νόημα διάρκειας. Διότι η αγάπη κάνει τις στιγμές μας αληθινά όμορφες, που μπορούμε να τις συνεχίσουμε ή, ακόμη κι αν έχουν όριο, να μας κάνουν να νιώσουμε την πληρότητα της σχέσης με τον Θεό που μεταμορφώνει τον άνθρωπο σε ύπαρξη αθάνατη κατά χάριν, στην οδό του φωτός και της αληθινής ομορφιάς. Κι από κει ξεκινά η χαρά που δεν τελειώνει. 

         Χριστός Ανέστη! 

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια»

την Νιά Τετάρτη 23 Απριλίου 2025

ΤΑ «ΜΠΑΣΜΑΤΑ» ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ

 Με τα «μπάσματα», την περιφορά του ιερού σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος εντός του Ναού και την επανατοποθέτησή του στην λάρνακα ολοκληρώθηκαν οι λατρευτικές εκδηλώσεις για το Πάσχα στην Κέρκυρα.

Προηγήθηκε η πανηγυρική ψαλμώδηση του «Χριστός Ανέστη», ενώ στην περιφορά προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βρεσθένης κ. Θεόκλητος, προσκεκλημένος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου. Κατά τα «μπάσματα» παιάνισαν προς τιμήν του Αγίου, κατά την κερκυραϊκή παράδοση, η Παλαιά Φιλαρμονική και η Φιλαρμονική ΜΑΝΤΖΑΡΟΣ, ενώ πλήθη κόσμου συμμετείχαν στην περιφορά τόσο εντός του ναού, όσο και στις θύρες, όπου κατά παράδοσιν βγαίνει το ιερό σκήνωμα και ευλογεί τον λαό, βασταζόμενο από τέσσερις κληρικούς, με την παρουσία και των αρχών του τόπου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνος έμεινε στην θύρα από το πέρας της λιτανείας του Μεγάλου Σαββάτου, προς προσκύνηση, όλη μέρα και όλη νύχτα, από τους πιστούς και προς μαρτυρία της ανάστασης του Χριστού.