ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2025 (Β’ Κορ. 6, 1-10)

 

 Ἀδελφοί, συνεργοῦντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς·  λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας·  μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία,  ἀλλ᾿ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις,  ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις,  ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ,  ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν,  διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς,  ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι, ὡς ἀποθνήσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι,   ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες. 

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλῶσσα

Ἀδελφοί, επειδή συνεργαζόμαστε με το Θεό, γι’ αυτό και σας παρακαλούμε να μη δεχτείτε να πέσει στο κενό η χάρη του Θεού.  γιατί λέει: Σε καιρό δεκτό σε άκουσα και σε ημέρα σωτηρίας σε βοήθησα. Ιδού, τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος. ιδού, τώρα ημέρα σωτηρίας.  Δε δίνουμε σε κανέναν κανένα πρόσκομμα, για να μην κατηγορηθεί η διακονία,  αλλά ως διάκονοι του Θεού σε καθετί συνιστούμε τους εαυτούς μας: σε υπομονή πολλή, σε θλίψεις, σε ανάγκες, σε στενοχώριες,  σε πληγές, σε φυλακές, σε ακαταστασίες, σε κόπους, σε αγρύπνιες, σε νηστείες,  σε αγνότητα, σε γνώση, σε μακροθυμία, σε χρηστότητα, σε Πνεύμα Άγιο, σε αγάπη ανυπόκριτη,  σε λόγο αλήθειας, σε δύναμη Θεού. με τα όπλα της δικαιοσύνης τα δεξιά και τα αριστερά,  με δόξα και με ατιμία, με δυσφήμιση και με καλή φήμη. Σαν πλάνοι και όμως αληθινοί,  σαν να μας αγνοούν και όμως μας γνωρίζουν καλά, σαν να πεθαίνουμε και ιδού ζούμε, σαν να παιδευόμαστε και όμως δε θανατωνόμαστε,  σαν να λυπόμαστε, πάντα όμως χαιρόμαστε, σαν φτωχοί, πολλούς όμως πλουτίζουμε, σαν τίποτα να μην έχουμε και όμως τα πάντα κατέχουμε.

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2025 (Λουκ. 5, 1-11)

 Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἑστὼς ὁ ᾿Ιησοῦς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ, εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ᾿ αὐτῶν ἀπέπλυναν τὰ δίκτυα. ᾿Εμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους. ῾Ως δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· ᾿Επανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν. Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων εἶπεν αὐτῷ· ᾿Επιστάτα, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον. Καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν. Καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά. ᾿Ιδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν ᾿Ιησοῦ λέγων· ῎Εξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε· θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον, ὁμοίως δὲ καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ ᾿Ιωάννην, υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι. Καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ ᾿Ιησοῦς· Μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν. Καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν, ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ.

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλῶσσα

Ἐκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς στεκόταν ὁ ᾿Ιησοῦς στὴν ὄχθη τῆς λίμνης Γεννησαρέτ, εἶδε δύο ψαροκάικα στὴν ἄκρη τῆς λίμνης. Οἱ ψαράδες εἶχαν κατεβεῖ ἀπ’ αὐτὰ καὶ ἔπλεναν τὰ δίχτυα. ᾿Εκεῖνος ἀνέβηκε σ’ ἕνα ἀπὸ τὰ ψαροκάικα, σ’ αὐτὸ ποὺ ἦταν τοῦ Σίμωνα, καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ τραβηχτεῖ λίγο ἀπὸ τὴν ξηρά. Κάθισε στὸ ψαροκάικο καὶ ἀπ’ αὐτὸ δίδασκε τὰ πλήθη. ῞Οταν τελείωσε τὴν ὁμιλία του, εἶπε στὸν Σίμωνα· «Πήγαινε στὰ βαθιὰ καὶ ρίξτε τὰ δίχτυα σας γιὰ ψάρεμα». ῾Ο Σίμων τοῦ ἀποκρίθηκε· «Διδάσκαλε, ὅλη τὴ νύχτα παιδευόμασταν καὶ δὲν πιάσαμε τίποτε· ἐπειδὴ ὅμως τὸ λὲς ἐσύ, θὰ ρίξω τὸ δίχτυ». Τὸ ἔριξαν κι ἔπιασαν πάρα πολλὰ ψάρια, τόσα ποὺ τὸ δίχτυ τους ἄρχισε νὰ σκίζεται. Μὲ νεύματα εἰδοποίησαν τοὺς συνεταίρους τους, ποὺ ἦταν στὸ ἄλλο πλοῖο νὰ ἔρθουν νὰ τοὺς βοηθήσουν. ᾿Εκεῖνοι ἦρθαν καὶ γέμισαν καὶ τὰ δύο ψαροκάικα σὲ σημεῖο ποὺ νὰ κινδυνεύουν νὰ βυθιστοῦν. ῞Οταν ὁ Σίμων Πέτρος εἶδε τί ἔγινε, ἔπεσε στὰ γόνατα τοῦ ᾿Ιησοῦ καὶ τοῦ εἶπε· «Βγὲς ἀπὸ τὸ καΐκι μου, Κύριε, γιατὶ εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλός». Αὐτὰ τὰ εἶπε γιατὶ εἶχε κυριευτεῖ ἀπὸ δέος, αὐτὸς καὶ ὅλοι ὅσοι ἦταν μαζί του, γιὰ τὰ πολλὰ ψάρια ποὺ εἶχαν πιάσει. Τὸ ἴδιο συνέβη καὶ μὲ τὰ παιδιὰ τοῦ Ζεβεδαίου, τὸν ᾿Ιάκωβο καὶ τὸν ᾿Ιωάννη, ποὺ ἦταν συνεργάτες τοῦ Σίμωνα. ῾Ο ᾿Ιησοῦς τότε εἶπε στὸν Σίμωνα· «Μὴ φοβᾶσαι, ἀπὸ τώρα θὰ ψαρεύεις ἀνθρώπους». ῞Υστερα, ἀφοῦ τράβηξαν τὰ ψαροκάικα στὴ στεριά, ἄφησαν τὰ πάντα καὶ τὸν ἀκολούθησαν.

Η ΕΚΠΛΗΞΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

 

«Ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν Ἰησοῦ λέγων· Ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε· θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον, ὁμοίως δὲ καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι» (Λουκ.  5, 8-10)

«Ὅταν ὁ Σίμων Πέτρος εἶδε τί ἔγινε, ἔπεσε στὰ γόνατα τοῦ Ἰησοῦ καὶ τοῦ εἶπε· «Βγὲς ἀπὸ τὸ καΐκι μου, Κύριε, γιατὶ εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλός». Αὐτὰ τὰ εἶπε γιατὶ εἶχε κυριευτεῖ ἀπὸ δέος, αὐτὸς καὶ ὅλοι ὅσοι ἦταν μαζί του, γιὰ τὰ πολλὰ ψάρια ποὺ εἶχαν πιάσει. Τὸ ἴδιο συνέβη καὶ μὲ τὰ παιδιὰ τοῦ Ζεβεδαίου, τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη, ποὺ ἦταν συνεργάτες τοῦ Σίμωνα»

 Οι άνθρωποι της εποχής μας, εγκλωβισμένοι σε μία καταιγίδα πληροφοριών, εικόνων, εντυπώσεων βαριόμαστε εύκολα. Ιδίως όταν καλούμαστε να πάρουμε θέση έναντι θεμάτων και γεγονότων που έρχονται από το βαθύ χτες, όπως είναι η πίστη, νιώθουμε ότι ο τρόπος και ο χρόνος της στερούνται του ενδιαφέροντος, της περιπέτειας. Εύκολα γίνονται συνήθεια και μας κάνουν να περιορίζουμε την ενασχόληση, τη συμμετοχή, την όποια βίωση στις γιορτές ή στην ανάγκη μας. Αγνοούμε όμως ότι η πίστη είναι από μόνη της έκπληξη, διότι είναι σχέση με ένα πρόσωπο το οποίο ξεπερνά τα μέτρα μας όχι μόνο ως προς την ιστορία της παρουσίας Του ή το κήρυγμά Του, αλλά ως προς την αγάπη που μας δείχνει, την ανεξάντλητη και δυσερμήνευτη  αγάπη.

 Η παρουσία του Χριστού στη ζωή μας είναι έκπληξη. Μοιάζει με εκείνη που ένιωσαν οι μαθητές όταν είδαν ότι το πλοίο τους γέμισε από ψάρια, μετά από μία άγονη ζώγρηση όλη την προηγούμενη νύχτα. Η έκπληξη ήταν ότι ο Χριστός δεν περιφρόνησε την ανάγκη τους να ζήσουν. Την ταυτότητά τους, το ποιοι ήταν. Μαζί Του όμως όλα αυτά απέκτησαν άλλο νόημα. Δεν αρκούμαστε στη ζωή ως επιβίωση, αλλά ζούμε τη ζωή ως νόημα αγάπης, ανάστασης, αιωνιότητας. Δεν αρκούμαστε στον συνήθη τρόπο που βλέπουμε τους ανθρώπους στην καθημερινότητά μας, στην καλημέρα της χαράς, στην καλημέρα της συναλλαγής, στην καλημέρα της συνύπαρξης, ακόμη και στην άρνηση  της εχθρότητας ή το προσπέρασμα της αδιαφορίας. Όλα γίνονται καινά. Η παρουσία του Χριστού γίνεται αγάπη που σώζει εμάς και ας κάνει χαρούμενους που ζούμε και συναντούμε τους άλλους. Τους όποιους άλλους. Ναι λοιπόν στην έκπληξη της πίστης. Διότι όλα όσα γίνονται στην Εκκλησία περνούν από τη συνάντηση με τον Χριστό και τις εικόνες του, τους συνανθρώπους μας, που κάνουν κάθε στιγμή ξεχωριστή. Αφού η αγάπη είναι ξεχωριστά και μοναδικά όμορφη! 

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2025

Α’  Λουκά

Η εορτή της Μετάστασης του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Κέρκυρα

 Την Παρασκευή, 26 Σεπτεμβρίου 2025, εορτή της Μεταστάσεως του Αγίου ενδόξου και πανευφήμου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων, κ. Νεκτάριος, λειτούργησε στην Ιερά Μονή Αγίου Θεοδώρου Τήρωνος και Γεωργίου Τροπαιοφόρου Στρατιάς στην πόλη της Κέρκυρας. Η εν λόγω Ιερά Μονή στο παρελθόν ήτο γυναικεία, όμως τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε ανδρώα ενώ ανακαινίζεται εκ βάθρων. Την ευθύνη της Ιεράς μονή έχει ο Καθηγούμενος αυτής Πανοσιολογιώτατος Αρχιμ. Χριστόδουλος Τριαντάφυλλος, ο οποίος αγωνίζεται με κατά θεόν ζήλο και θυσιαστικό πνεύμα αφιέρωσης για την ολοκλήρωση των εργασιών αναστήλωσης και την ανάπτυξη της Ιεράς Μονής σε ασφαλή και σωτήριο πνευματικό λιμένα. Στα πλαίσιο των εργασιών αναστήλωσης, ανακαινίζεται και το καθολικό της Ιεράς Μονής. Έτσι, κατά τη Θεία Λειτουργία, ο Σεβασμιώτατος τέλεσε και την καθιέρωση της διασαλευθείσης Αγίας Τραπέζης, πλαισιωμένος, πέραν από τον άγιο Καθηγούμενο, από πατέρες της Αδελφότητος της Ιεράς Μονής καθώς και κληρικούς της αρχιερατικής περιφέρειας της πόλεως της Κέρκυρας. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια του καθαγιασμού της Αγίας Τραπέζης, ο Σεβασμιώτατος εξήγησε τα τελούμενα στο πυκνό εκκλησίασμα, αποτελούμενο τόσο από ευλαβείς προσκυνητές όσο και από φίλους της Ιεράς Μονής, προς κατανόηση και ωφέλεια.

 Στο τέλος της θείας λειτουργίας, κατά την ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος εξήρε το έργο του π. Χριστοδούλου για την αγάπη, τον κόπο που καταβάλλει και την αφιέρωσή του στην αποστολή που τού έχει αναθέσει η τοπική Εκκλησία. Επίσης, τόνισε πως ο καθαγιασμός του Ιερού Θυσιαστηρίου αποτελεί μια ιστορική ημέρα καθώς ο Επίσκοπος παρακαλεί το Άγιο Πνεύμα να κατέλθει και να αγιάσει όλον τον Ιερό Ναό και ιδιαίτερα το Άγιον Θυσιαστήριον επί του οποίου τελείται η αναίμακτος Θεία Λειτουργία. Ο ίδιος ο Κύριός μας εκούσιως προσφέρεται και θύεται ώστε οι πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί να μεταλαμβάνουν το τίμιο Σώμα και Αίμα Του εις ίασην ψυχής και σώματος, εις άφεσιν αμαρτιών, και ζωήν αιώνίον, κατά την εντολή Του Θεανθρώπου ότι «ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς», προκειμένου να αναστηθούμε και εμείς από τη δική μας πτώση, φθορά και αμαρτία. Σκοπός επομένως του ανθρώπου καθίσταται η οικείωσίς του με τον Θεόν ώστε με τον φωτισμό της χάριτός του να οδηγηθεί ο άνθρωπος στην ζωή της αιωνιότητος, το κάλλος της οποίας, δε συγκρίνεται σε τίποτα με την όποια σαγήνη ασκεί η σύντομη επίγειος ζωή. Αυτή η πορεία γνωριμίας και σχέσης αγάπης με τον αληθινό Θεό συνδέεται άρρηκτα με το μυστήριο της ενσάρκου Θείας Οικονομίας και της Εκκλησίας που μέσω αυτών μπορούμε να γίνουμε όλοι μέτοχοι αυτών των αιωνίων αγαθών. 

Επίσης, ο κ. Νεκτάριος ενίσχυσε με λόγους ενθάρρυνσης τον π. Χριστόδουλο ώστε να συνεχίζει τον πνευματικό αγώνα του και να διατηρεί ζωντανή την πίστη και αγάπη του για το Θεό, την Ιερά Μονή και τη μοναχική ζωή. Ακόμη, τον προέτρεψε, όπως και όλους τους παριστάμενους κληρικούς, να μην απογοητεύονται από τις δυσκολίες και τους ποικίλους πειρασμούς του πολέμιου διαβόλου, καθώς διερχόμεθα ημέρες πονηρές πορευόμενοι προς τους έσχατους χρόνους. 

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στον μεγάλο Άγιο που εορτάζει σήμερα η Αγία μας Εκκλησία, τον Άγιο Απόστολο και Ευαγγελιστή Ιωάννη το Θεολόγο ο οποίος κατά την παράδοση της Εκκλησίας μας μετέστη στον ουρανό. Μάλιστα ο ίδιος ο Κύριός μας όταν βρισκόταν στην παρέα των μαθητών, είχε προειπεί περί αυτού, αναφερόμενος στο πρόσωπο του Ιωάννη, ότι «οὗτος οὐκ ἀποθνήσκει» διευκρινίζοντας στη συνέχεια ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός εάν επιθυμούσε μπορούσε να τον διατηρήσει ζώντα μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία Του. Έτσι λοιπόν, ενώ όλοι οι Απόστολοι και οι μαθητές του κυρίου μας απέθαναν δια μαρτυρικού θανάτου, ο ηγαπημένος μαθητής του Κυρίου μας, Ιωάννης, παρέμεινε έως τα βαθιά γεράματα στην επίγεια ζωή συνταρράσοντας με το κήρυγμά του, το κήρυγμα της αγάπης, αφού προέτρεπε πάντες να αγαπούν αλλήλους κατά την ύψιστη αυτή εντολή του Κυρίου μας. Αυτά, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης τα κατέγραψε στο Ευαγγέλιο και τις Επιστολές του λέγοντας ότι «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ». Έτσι, όποιος διατείνεται ότι αγαπά το Θεό, αλλά μισεί τον άνθρωπο, είναι ουσιαστικά ψεύτης και υποκριτής. Αντίστοιχα, όποιος ισχυρίζεται ότι αγαπά τους ανθρώπους, αλλά δεν τον ενδιαφέρει ο Θεός, όπως δηλώνουν οι αθεϊστές, τότε και αυτός ψεύδεται. Αυτή η αγάπη είναι αλληλένδετη μεταξύ του Θεού και των ανθρώπων. Έτσι, τα λόγια του Αποστόλου Ιωάννου ας αποτελούν κίνητρο αλλά και την κατεύθυνση της ζωής μας, ώστε να ζήσουμε με αγάπη χωρίς  μίσος, κακία και κατάκριση, ώστε το στόμα μας να είναι γεμάτο από την χάρη και την αγάπη του Θεού προς Εκείνον και προς τους ανθρώπους μας μέσα από την καρδιά μας.

Στο τέλος, ο κ. Νεκτάριος ευχήθηκε σε όλους τους παρευρισκομένους και τις οικογένειές τους κάθε ευλογία του Θεού, ώστε ο Κύριος να κατευθύνει τη ζωή όλων στο δρόμο της αγάπης.

Εθνική Επέτειος της Σερβίας στην Κέρκυρα

 Την Πέμπτη, 25 Σεπτεμβρίου 2025, o Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων, κ. Νεκτάριος, συμμετείχε στις εκδηλώσεις μνήμης και τέλεσε επιμνημόσυνη δέηση για τους πεσόντες Σέρβους στρατιώτες κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο τα λείψανα των οποίων είναι ενταφιασμένα στη νήσο Βίδο έναντι της πόλεως της Κέρκυρας, παρουσία του Σέρβου Πρωθυπουργού, κ. Djuro Macut. Τον Πρωθυπουργό της Σερβίας συνόδευε κυβερνητική αντιπροσωπεία αποτελούμενη από τους Υπουργό Άμυνας, κ. Bratislav Gašić, την Υπουργό Εργασίας, Απασχόλησης, Βετεράνων και Κοινωνικών Υποθέσεων, κα. Milica Đurđević Stamenkovski, τον Πρέσβη της Σερβίας στην Αθήνα, κ. Nikola Nedeljković καθώς και μέλη της στρατιωτικής διοίκησης της χώρας. Από την ελληνική πλευρά, παρευρέθηκαν ο Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων, κ. Ιωάννης Τρεπεκλής, ο Δήμαρχος Κεντρικής Κέρκυρας, κ. Στέφανος Πουλημένος, ο Δήμαρχος Βόρειας Κέρκυρας, κ. Γεώργιος Μαχειμάρης, οι διοικητές των τοπικών και περιφερειακών στρατιωτικών αρχών, αστυνομικών αρχών και λοιπών σωμάτων ασφαλείας, ο Περιφερειακός Γενικός Διευθυντής Εκπαίδευσης, κ. Πέτρος Αγγελόπουλος αλλά και εκπρόσωποι άλλων τοπικών φορέων και πολιτιστικών σωματείων.

Στο νησί του Βίδου βρίσκεται το κύριο σερβικό νεκροταφείο, όπου θάφτηκαν Σέρβοι στρατιώτες, οι οποίοι βρέθηκαν στο νησί το 1916, μετά από ήττα από τους Αυστριακούς κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. 

Ο Σεβασμιώτατος απηύθυνε χαιρετισμό στον οποίο τόνισε τη σημασία της ιστορικής μνήμης για τους λαούς. Οι Σέρβοι είναι ένας λαός ο οποίος δε λησμονεί την ιστορία του, την εθνική του ταυτότητα και την καταγωγή του. Για αυτό το λόγο τιμούν τους πεσόντες και γενικά όσους αγωνίστηκαν για την ελευθερία της πατρίδος τους. Έτσι, όπως και οι Έλληνες, πρόκειται για ένα λαό με έντονο το αίσθημα φιλοπατρίας ενώ αναφέρθηκε και στους ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των δύο λαών με σύνδεσμο την πίστη, την αγάπη για τον αληθινό Θεό και την Ορθοδοξία. 

Στον αντίποδα, το δυτικό πνεύμα που εκπροσωπείται από τις ιδέες του άθεου ουμανισμού και της αποχριστιανοποίησης, το οποίο χαρακτηρίζει την Ευρώπη εκτός της Βαλκανικής Χερσονήσου, έχει ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση από την ιστορική μνήμη των επιμέρους λαών με αποτέλεσμα να αδυνατούν ως προς το αίσθημα της εθνικής και ιστορικής ταυτότητάς τους και να αποδυναμώνονται ως προς τα ιδιαίτερα εθνικά πολιτιστικά χαρακτηριστικά τους. Ο Απόστολος Παύλος παρέδωσε σε ολόκληρη την Ευρώπη την πίστη στον αληθινό Θεό, όμως οι λαοί της Ευρώπης δεν αφομοίωσαν επί της ουσίας το ευαγγελικό μήνυμα του αποστολικού κηρύγματος. Αντίθετα, οι λαοί των Βαλκανίων διατήρησαν στις καρδιές τους το μήνυμα της αγάπης του Θεού με αποτέλεσμα τη διατήρηση διαχρονικά μίας πληθώρας παραδοσιακών ιδανικών και αξιών, όπως και της εθνικής τους ταυτότητας.  

ΑΡΑΓΕ ΑΞΙΖΩ;

      Είπε ο Αββάς Ιάκωβος: «Όταν σε επαινούν, πρέπει να συλλογίζεσαι τις αμαρτίες σου και να νιώθεις ότι δεν αξίζεις τα λεγόμενα» (Από το «Γεροντικό»).

       Το ερώτημα πόση εμπιστοσύνη στον εαυτό μας πρέπει να έχουμε απασχολεί πολλούς. Η απουσία της γεννά άγχος και φόβο. Η πληθώρα της γεννά αλαζονεία. Πόσο εύκολο είναι να βρεις το μέτρο; 

         Οι γονείς αισθάνονται την ανάγκη να επαινούν τα παιδιά τους, για να μην αναπτύσσεται σ’ αυτά σύμπλεγμα κατωτερότητας, μειονεξίας. Κάποτε τα υπερεπαινούν. Δεν θέλουν να ακούσουν κριτική γι’ αυτά, ακόμη κι αν οι ίδιοι γνωρίζουν την πραγματική τους κατάσταση. Όταν τα παιδιά τους στο σχολείο δεν φέρονται σωστά, γι’ αυτούς τους γονείς φταίνε οι άλλοι, οι δάσκαλοι, τα άλλα παιδιά, το σύστημα, ποτέ τα παιδιά τους και ποτέ οι ίδιοι. Αν δεχτούν ότι υπάρχει ευθύνη, νιώθουν ότι τα παιδιά τους θα απογοητευτούν, θα πληγωθούν, θα απορριφθούν. Κι έτσι, εθελοτυφλούν. Ποτέ όμως κάποιος δεν έχασε αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τα λάθη του. Άλλωστε, ο άνθρωπος δεν επιλέγει προφανώς πάντοτε το σωστό, βιώνει ήττες και αποτυχίες, ο χαρακτήρας του έχει σημεία τα οποία δυσκολεύουν τη συνύπαρξη, όπως επίσης ακόμη και αυτοί που αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και λειτουργούν ηγετικά έχουν κακές στιγμές. Ο συνεχής έπαινος γεννά ψευδαισθήσεις. Και όταν ο άνθρωπος βρεθεί κατάματα με την αλήθεια για τη ζωή και τα έργα του, τότε απογοητεύεται ακόμη περισσότερο από τον εαυτό του, διότι το παραμύθι ότι πάντα φταίνε οι άλλοι κάποτε θα τελειώσει. Δεν θα έχει μάθει όμως να επανατοποθετεί τη ζωή του σε νέες βάσεις και η πρώτη φορά θα μετατίθεται στο μέλλον, καθώς η ψευδαίσθηση του τέλειου θα του σκοτίζει τον νου και την ματιά, αυτή που κανονικά πρέπει να βλέπει όχι μόνο έξω αλλά και μέσα. 

              Η ασκητική παράδοση της Εκκλησίας μάς επισημαίνει ότι χρειάζεται να έχουμε πάντοτε κατά νουν τις αμαρτίες μας, ιδίως όταν μας επαινούν. Ο έπαινος προφανώς και φέρνει χαρά. Σκοτίζει όμως και τον νου μας. Μας κάνει να επαναπαυόμαστε, να περηφανευόμαστε, να νιώθουμε ότι αξίζουμε, χωρίς να μπορούμε να δούμε την πραγματική μας εικόνα. Αξίζουμε, ναι. Είμαστε εικόνες Θεού. Για χάρη μας ο Θεός έγινε άνθρωπος και σταυρώθηκε για μας. Για χάρη μας δίδεται η ανάσταση. Υπάρχει η Εκκλησία. Υπάρχει η άφεση. Για χάρη μας η αγάπη. Πώς να μην αξίζουμε αν βλέπουμε την ύπαρξή μας ως δώρο Θεού;

           Η αξία μας όμως είναι και μία κλήση στην οδό της αγάπης, του μοιράσματος, όπως επίσης και της αναγνώρισης των αμαρτιών μας ως αστοχιών να βρούμε τον Θεό και τον συνάνθρωπο σε κοινωνία συνύπαρξης και αλήθειας. Γι’ αυτό και δεν θα πρέπει να λησμονούμε τις σκοτεινές πλευρές του εαυτού μας ούτε να τις κρύβουμε τουλάχιστον από εμάς τους ίδιους.  Όχι για να μελαγχολήσουμε και να αισθανθούμε αποτυχημένοι και να αυτοεξουθενωνόμαστε. Γιατί κι αυτό κρυφός εγωισμός είναι, ότι δεν τα καταφέρνουμε, ενώ πλαστήκαμε για να τα καταφέρνουμε όχι μόνοι μας, αλλά με τον Θεό μαζί. Η αξία μας λαμπρύνεται εν τη ταπεινώσει μας. Κι αυτό καλούμαστε να δώσουμε στα παιδιά μας. Ότι αξίζουν διότι ο Θεός τα αγαπά, όπως κι εμείς. Αξίζουν όταν μπορούν να δούνε σε τι υστερούν. Αξίζουν όταν μοιράζονται τα χαρίσματά τους. Αξίζουν όταν υπομένουν στις δοκιμασίες, με προσευχή και πίστη. 

          Η αυτοεκτίμηση δεν είναι πανάκεια. Η εμπιστοσύνη στον Θεό τελικά και μας προσγειώνει στα μέτρα μας, αλλά και μας δίνει τη δυνατότητα να βρούμε ουρανό και συνάνθρωπο. Ας το παλεύουμε. 

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια»

Στο φύλλο της Τετάρτης 24 Σεπτεμβρίου 2025

2025-09-21 ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

2025-09-20 ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2025- ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ (Γαλ. 2, 16-20)

 Ἀδελφοί, εἰδότες ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. Εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; Μὴ γένοιτο. Εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. ᾿Εγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω. Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλῶσσα

Ἀδελφοί, ξέρουμε πὼς ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ σωθεῖ μὲ τὴν τήρηση τῶν διατάξεων τοῦ νόμου. Αὐτὸ γίνεται μόνο μὲ τὴν πίστη στὸν ᾿Ιησοῦ Χριστό. Γι’αὐτὸ κι ἐμεῖς πιστέψαμε στὸν ᾿Ιησοῦ Χριστό, γιὰ νὰ δικαιωθοῦμε μὲ τὴν πίστη στὸν Χριστὸ κι ὄχι μὲ τὴν τήρηση τοῦ νόμου· γιατὶ μὲ τὰ ἔργα τοῦ νόμου δὲν θὰ σωθεῖ κανένας ἄνθρωπος. ῍Αν ὅμως, ζητώντας νὰ σωθοῦμε ἀπὸ τὸν Χριστό, βρεθήκαμε νὰ εἴμαστε κι ἐμεῖς ἁμαρτωλοὶ ὅπως οἱ ἐθνικοί, σημαίνει τάχα πὼς ὁ Χριστὸς ὁδηγεῖ στὴν ἁμαρτία; ῎Οχι βέβαια! Γιατί, ἂν ὅ,τι γκρέμισα τὸ ξαναχτίζω, εἶναι σὰν νὰ ὁμολογῶ πὼς ἔκανα λάθος ὅταν τὸ γκρέμιζα. Κι ἀληθινά, μὲ κριτήριο τὸν νόμο, ἔχω πεθάνει γιὰ τὴ θρησκεία τοῦ νόμου, γιὰ νὰ βρῶ τὴ ζωὴ κοντὰ στὸν Θεό. ῎Εχω πεθάνει στὸν σταυρὸ μαζὶ μὲ τὸν Χριστό. Τώρα πιὰ δὲν ζῶ ἐγώ, ἀλλὰ ζεῖ στὸ πρόσωπό μου ὁ Χριστός. Κι ἡ τωρινὴ σωματική μου ζωὴ εἶναι ζωὴ βασισμένη στὴν πίστη μου στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ μὲ ἀγάπησε καὶ πέθανε ἑκούσια γιὰ χάρη μου. 

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2025 - ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ (Μάρκ. 8, 34- 9, 1)

 

 Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, προσκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ,καὶ ἀκολουθείτω μοι. Ὅς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; Ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; Ὅς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλῶσσα

Τόν καιρό ἐκεῖνο, ἀφοῦ κάλεσε ὁ Ἰησοῦς τὸ πλῆθος μαζί μὲ τοὺς μαθητές του τοὺς εἶπε: «Ἐὰν κανεὶς θέλῃ νὰ μὲ ἀκολουθήσῃ, ἂς ἀπαρνηθῇ τὸν ἑαυτό του καὶ ἂς σηκώσῃ τὸν σταυρό του καὶ ἂς μὲ ἀκολουθήσῃ. Διότι ὅποιος θέλει νὰ σώσῃ τὴν ζωή του, αὐτὸς θὰ τὴν χάσῃ, ἐκεῖνος δὲ ποὺ θὰ χάσῃ τὴν ζωήν του ἐξ αἰτίας ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, αὐτὸς θὰ τὴν σώσῃ. Διότι τὶ θὰ ὠφελήσῃ τὸν ἄνθρωπον νὰ κερδίσῃ τὸν κόσμο ὅλο καὶ νὰ ζημιωθῇ ὡς πρός τὴν ψυχή του; Ἢ τί ἀντάλλαγμα εἶναι δυνατὸν νὰ δώσῃ ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὴν ψυχή του; Διότι, ὅποιος ντρέπεται γιά μένα  καὶ γιὰ τοὺς λόγους μου στὴν γενεὰ αὐτὴ τὴν μοιχαλίδα καὶ ἁμαρτωλὴ καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου θὰ αἰσθανθῇ ντροπὴ γι’ αὐτόν, ὅταν ἔλθῃ μὲ ὅλη τὴν δόξα τοῦ Πατέρα του μαζὶ μὲ τοὺς ἁγίους ἀγγέλους». Καὶ τοὺς ἔλεγε «Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅτι ὑπάρχουν μερικοί ἀπὸ αὐτοὺς, ποὺ στέκονται ἐδῶ, οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ γευθοῦν θάνατο, ἕως ὅτου ἰδοῦν τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ νὰ ἔρχεται στήν πληρότητα καί παντοδυναμία της».

ΤΟ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ

 

«Ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μάρκ. 8, 37)

«Ἢ τί ἀντάλλαγμα εἶναι δυνατὸν νὰ δώσῃ ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὴν ψυχή του;»

 Τα ανταλλάγματα είναι τα σημάδια μιας ζωής η οποία στηρίζεται σε συναλλαγές. Σου δίνω και μου δίνεις. Για να σου δώσω, πρέπει να μου δώσεις. Αν δεν μου δώσεις, δεν θα σου δώσω. Ο Χριστός, παρότι μιλά και δείχνει την οδό της αγάπης που γίνεται θυσία, δεν αρνείται τη λογική των ανταλλαγμάτων. Τα βλέπει όμως στην προοπτική του τι πραγματικά αξίζει. Ο Ίδιος ανέβηκε στον Σταυρό γιατί χωρίς τον θάνατο δεν θα αναδεχόταν τα πάντα της φύσης μας κι Εκείνος είναι τέλειος Θεός και τέλειος, πλήρης άνθρωπος. Χωρίς την ταπείνωση της απόρριψης του Ίδιου και του έργου Του δεν θα μας έδειχνε ότι το νόημα δεν βρίσκεται στο να περιμένεις ότι θα λάβεις αντάλλαγμα, αλλά ότι αυτό που πράττεις και δίνεις είναι τόσο αδιαπραγμάτευτα μοναδικό, που δεν περιμένεις ανταμοιβή για να το πράξεις. Χωρίς την Ανάσταση που έπεται του Σταυρού οι άνθρωποι θα παραμέναμε στο σκοτάδι του θανάτου όχι μόνο του σώματος, αλλά και της ψυχής, του πνεύματος, ολόκληρης της ύπαρξής μας, διότι κανείς δεν θα μπορούσε να βιώσει έναν Θεό που δεν είναι όμοιος με μας, ακόμη και στον θάνατο. 

 Κάθε φορά που πράττουμε κάτι, ας σκεφτούμε αν έχει αξία μοναδική για μας. Μπορεί να μοιάζει ασήμαντο. Ένα πιάτο φαγητό. Το να ακούσεις τον άλλον. Το να πεις μια προσευχή γι’ αυτόν. Το να κάνεις καλά τη δουλειά σου και να θέλεις να τη δέσεις με σχέσεις αγάπης που ξεπερνά το παρόν και το κοσμικό του φιλήδονου, του συμφέροντος, του δεμένου με το χρήμα και τον θάνατο Προηγείται η αξία και έπεται το αντάλλαγμα. Ακόμη κι αν αυτό δεν έρθει, η συνείδησή μας είναι ήσυχη. Η ψυχή μας, είτε αυτή έχει να κάνει με το δέσιμο με το σώμα είτε βιώνεται ως αυτό για το οποίο πλάστηκε, πνεύμα αιώνιο και αθάνατο, που περιμένει το σώμα για να ζήσει την πληρότητα της βασιλείας του Θεού, έχει αξία μοναδική. Ο Θεός το ξέρει, διότι είναι ο Δημιουργός μας. Ας δούμε τουλάχιστον την ύπαρξή μας όπως ο ποιητής: «Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία, ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική» (Κ.Π. Καβάφης).

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2025

Μετά την Ύψωση

Εσπερινός για την εορτή της Αγίας Ευφημίας στην Κέρκυρα

      Την παραμονή της εορτής της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Ευφημίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος χοροστάτησε στον πανηγυρικό Εσπερινό που τελέστηκε στην ιστορική Ιερά Μονή της Αγίας Ευφημίας στο Μον Ρεπό Κερκύρας.

Στον Εσπερινό παρέστησαν ο αρχιερατικός επίτροπος πόλεως πρωτοπρεσβύτερος π. Νικόλαος Μοναστηριώτης, καθώς και ιερείς που διατηρούν πνευματικό δεσμό με τη Μονή, μαζί με πλήθος πιστών που κατέκλυσε το μοναστήρι για να τιμήσει την Αγία.

Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην Αγία Ευφημία, την άμωμη νύμφη του Χριστού, επισημαίνοντας ότι η Εκκλησία δεν γιορτάζει μόνο το θαύμα της επικυρώσεως των πρακτικών της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, αλλά κυρίως το μαρτύριό της. Το μαρτύριο αυτό, όπως τόνισε, γίνεται για όλους μας πνευματική εστίαση, διότι μυστικά ευφραινόμαστε και συμμετέχουμε στην πανήγυρη, καθαρίζοντας τον νου μας.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε και στο Δοξαστικό της εορτής, το οποίο μάς συγκαλεί σε «ἐστίασιν πνευματικήν» και μας δείχνει τρία μεγάλα πνευματικά αγαθά. Μας υπενθυμίζει πρώτα την καθαρότητα του νοός, που χρειάζεται να απαλλαγεί από τους λογισμούς για να βλέπει καθαρά το θέλημα του Θεού.

Έπειτα προβάλλει την εικόνα της ψυχής που, «ἐν φαιδραῖς στολαῖς κατηγλαϊσμένη τοῦ θείου Πνεύματος», ενδύεται τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και γίνεται λαμπρή και φωτεινή.

Τέλος, υμνεί την Αγία ως «νυμφευθεῖσα τῷ κάλλει τῆς παρθενίας τῷ Υἱῷ», που με την αφιέρωσή της στον Χριστό αξιώθηκε να γίνει ναός της Αγίας Τριάδος.

Ο Σεβασμιώτατος σημείωσε ότι οι άνθρωποι σήμερα επιδιώκουν να γεμίσουν τη ζωή τους με υλικές απολαύσεις, βιωτικές μέριμνες και μετέχουν σε κάθε είδους αμαρτία, ενώ ο νους τους γεμίζει από πλήθος λογισμών και συγχύσεως. Ο σύγχρονος άνθρωπος, είπε χαρακτηριστικά, σκέφτεται μόνο πώς θα κατακτήσει τον κόσμο, αγνοώντας την ουσία της ζωής που είναι η αιωνιότητα. «Ζούμε σε μία εποχή γενικής αποστασίας και γενικής συγχύσεως» τόνισε, «πιστεύουμε ότι κατέχουμε και πρεσβεύουμε την αλήθεια, ενώ στην πραγματικότητα ζούμε όλοι στο ψεύδος. Ο Χριστός είναι η μοναδική αλήθεια, η οδός και η ζωή».

Επεσήμανε ακόμη ότι και στην εποχή μας εμφανίζονται ψευδοοδηγοί που παίρνουν τον ρόλο των πνευματικών ποδηγετών, αλλά στην πραγματικότητα οδηγούν τους ανθρώπους σε σκοτάδι και πνευματικό ζόφο. Αναφερόμενος σε σύγχρονες προκλήσεις, μίλησε για την παγκοσμιοποιημένη κατάσταση που δεσμεύει και ελέγχει την ελευθερία του ανθρώπου, τονίζοντας ότι συχνά μάς σερβίρουν το ψεύδος ως αλήθεια και εμείς το αποδεχόμαστε χωρίς να το εξετάσουμε.

Η Αγία Ευφημία, υπογράμμισε ο Σεβασμιώτατος, έρχεται και μας προτρέπει με το διαχρονικό μήνυμά της να καθαρίσουμε τον νου μας και να βαδίσουμε στον δρόμο των Αγίων Πατέρων. Αν βαδίζουμε στον δρόμο των Πατέρων, οδηγούμαστε στην αγιότητα, αυτήν την οποία μας παρήγγειλε ο ίδιος ο Χριστός λέγοντας γίνεσθε άγιοι ότι εγώ άγιος ειμί.

Κλείνοντας το κήρυγμά του, ο Σεβασμιώτατος κάλεσε τους πιστούς να αντλήσουν διδάγματα από το μαρτύριο και την ομολογία της Αγίας Ευφημίας, να καθαρίσουν τον νου τους από τη σύγχυση της εποχής και να οδηγήσουν τα παιδιά τους σε ασφαλή λιμένα, στον δρόμο του Χριστού και της Εκκλησίας.

Τέλος, ευχήθηκε σε όλους πλούσια την ευλογία της Αγίας και ευλόγησε πατρικά το πολυπληθές εκκλησίασμα.

Η Εορτή της Παγκόσμιας Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού στην Κέρκυρα

     Την Κυριακή, 14 Σεπτεμβρίου 2025, εoρτή της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων, κ. Νεκτάριος, λειτούργησε και ομίλησε στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος. Το Ιερό Προσκύνημα ήταν κατάμεστο από πλήθος ευλαβών προσκυνητών προερχόμενοι τόσο από την Ελλάδα όσο και από πολλά μέρη του Ορθόδοξου κόσμου, όπως τις αδελφές Εκκλησίες Σλαβικών χωρών, της Ρουμανίας κ. α., οι οποίοι συρρέουν ώστε να ωφεληθούν πνευματικά και να καταθέσουν τα αιτήματα τους με πίστη στο Ιερό Σκήνωμα του σπουδαίου αυτού Αγίου της Εκκλησίας μας.  

Ο Σεβασμιώτατος, στην ομιλία του, απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα, αναφέρθηκε, αρχικά, στη σπουδαιότητα της μεγάλης και σεβάσμιας ημέρας της Ύψωσης του Τίμιου και Ζωοποιού Σταυρού. Τόνισε ότι η Αγία μας Εκκλησία διδάσκει ότι η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού τιμάται όπως η Μεγάλη Παρασκευή και φέρει τα ίσα με αυτή. Καθώς υψώνεται ο Τίμιος Σταυρός εν τω μέσω των Ορθόδοξων Ιερών Ναών, καλούνται οι Χριστιανοί να ατενίζουν το Σταυρό ώστε να λαμβάνουν δύναμη και να ενδυναμώνονται στον αγώνα τους για τη σωτηρία. Σήμερα, βλέπουμε τον Τίμιο Σταυρό ο οποίος βρέθηκε από την Αγία Ελένη στα Ιεροσόλυμα και υψώθηκε από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων σε όλους εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι άλλοι μεν κατεδίκασαν τον Χριστόν και άλλοι δε, Τον λάτρευσαν. Τον είδαν σταυρούμενον αλλά ταυτόχρονα έζησαν και την Ανάστασήν του. Τώρα, αυτός ο Σταύρος στον οποίο τελείωσε την επίγεια ζωή του ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο οποίος είναι αιματοβαμμένος, από εκεί που αποτελούσε ένα όργανο ατίμωσης και καταδίκης των βαρυποινιτών, πλέον, μετατρέπεται στη σωτηρία όλων των πιστών, καθώς ο Κύριός μας μαρτύρησε και έδωσε τη σωτηρία στο ανθρώπινο γένος.

Ο Απόστολος Παύλος, ο οποίος εκλήθη από τον ίδιο τον Κύριό μας για να κηρύξει σε όλα τα έθνη το Πάθος και την Ανάσταση, λέγει στη σημερινή αποστολική περικοπή απευθυνόμενος στους Κορινθίους ότι ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου μας σε άλλους δίδει τη σοφία, τη σωτηρία, τη σύνεση ενώ άλλους τούς σκανδαλίζει. Ο λόγος ο του Σταυρού είναι εκείνος που και τότε και σήμερα, «τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι».

Ενώ οι Ιουδαίοι ανέμεναν το Μεσσία, καθώς εδιδάχθηκαν από τους προφήτες και τις γραφές, που θα έσωζε όλο το γένος των ανθρώπων έπαθαν σύγχυση. Περίμεναν έναν κοσμικό άρχοντα που θα τούς γλίτωνε από τους Ρωμαίους και θα γινόταν ένας παγκόσμιος ηγέτης, απεσταλμένος του Θεού. Όμως, απατήθηκαν στην πίστη τους. Έτσι, εκείνοι οι οποίοι καταδίκασαν τον σεσαρκωμένο Υιό και Λόγο του Θεού, Τού είπαν ότι εμείς γνωρίζουμε ότι ουκ αποθνήσκει ο Μεσσίας, τι είναι αυτό που μάς λες ότι εγώ θα θυσιαστώ υπέρ της του κόσμου σωτηρίας; Δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν όταν τούς έλεγε ο Κύριος «μικρὸν καὶ οὐκέτι θεωρεῖτέ με, καὶ πάλιν μικρὸν καὶ ὄψεσθέ με» (Ιων. ιστ’, 16). Δηλαδή, με το σταυρικό θάνατό Του επ’ ολίγον δε θα ήταν μαζί τους. Αλλά και μετά την Ανάσταση Του θα Τον έβλεπαν εν δόξη. Έτσι, όσοι εκ των Ιουδαίων επίστευσαν, δόξασαν το Θεό και ευτύχησαν να συμπορευτούν και να συνυπάρξουν εις τα άγια των Αγίων έως και στον Ουρανό μαζί με τους αναρίθμητους εκείνους ανθρώπους που Τον απεδέχθησαν και επιζήτησαν τη σωτηρία τους.

Οι δε Έλληνες, εκείνοι δηλαδή οι οποίοι εκπροσωπούσαν τον ειδωλολατρικό κόσμο, θεωρούσαν ως μία ανοησία το μυστήριο του Σταυρού και τη θυσία του Κυρίου μας, λόγω της φιλοσοφίας τους. Για αυτούς, άλλες θεότητες μπορούσαν να εκπροσωπήσουν τον άνθρωπο. Αυτές ήταν η αμαρτία και τα διαφόρων ειδών πάθη της εποχής εκείνης. Για αυτό η κάθε αμαρτία που αντιπροσωπευόταν από κάποια θεότητα ήταν σεβαστή από τους ειδωλολάτρες.

Όμως, τούτο το μυστήριο και ο λόγος του Σταυρού προσφέρει, δια μέσω των αιώνων, σταθερά τα ίδια στον καθένα μας. Έτσι, «τοῖς μέν σῳζομένοις» γίνεται σωτηρία και Ανάσταση. Όμως, για τους άλλους που κοροϊδεύουν και μυκτηρίζουν το Σταυρό του Κυρίου μας είναι απώλεια. Ο Κύριός μας επάνω στο Σταυρό απώλεσε όλα τα δικαιώματα του οικειοθελώς. Ήταν αθάνατος αλλά την αθανασία την προσέφερε σε όλον τον κόσμο. Μάλιστα είπε ότι θα μπορούσε να παρακαλέσει τον Ουράνιο Πατέρα του και να παρατάξει λεγεώνες Αγγέλων για να Τον υπερασπιστούν. Όμως, παραιτήθηκε ακόμη και τούτου του δικαιώματός Του. Έτσι λοιπόν, σήμερα, όλοι εμείς οι οποίοι υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας στην εποχή του δικαιωματισμού, στην εποχή της κάθε είδους αμαρτίας, όσοι έχουμε αποδεχτεί το μυστήριο και το λόγο του Σταυρού, αντί να κατανοούμε το συμβολισμό του Σταυρού για την παραίτηση από την αμαρτία και τη σωτηρία μας, εμπίπτουμε σε εκείνους οι οποίοι ονειδίζουν το μυστήριον του Σταυρού.

Σήμερα, που υψώνεται και πάλι ο Τίμιος Σταυρός εν μέσω ημών, ας ατενίσουμε τον αιματόβρεχτο Σταυρό του Κυρίου μας και εκείνος ο οποίος αποζητά τη λύτρωση δύναται να τη βρει στον Τίμιο Σταυρό. Για αυτό λέμε «Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ, σῶσον ἡμᾶς τῇ δυνάμει Σου». Ο Σταυρός του Κυρίου μας απέκτησε δύναμη η οποία διοχετεύεται στον καθένα μας προκειμένου να ενδυναμωθούμε στη ζωή των πειρασμών και στον καιρό των θλίψεων, των προκλήσεων, της αμαρτίας και της αποστασίας. Όσο προσβλέπουμε στον Τίμιο Σταυρό, τόσο θα ενδυναμωνόμαστε σε αυτή τη σύγχρονη εποχή που οι άνθρωποι εξαπατώνται καθημερινά με τα του κόσμου προσφερόμενα και την αμαρτία που λάτρεψε ο άνθρωπος. 

Στο τέλος, ο κ. Νεκτάριος κάλεσε όλους, τη σημερινή ημέρα, ο καθένας μας να γονατίσει ενώπιον του Τιμίου Σταυρού και να ικετεύσει τον Κύριό μας ώστε να αγκαλιάσει το σύγχρονο άνθρωπο ο οποίος ταλανίζεται και υποφέρει από όλους εκείνους τους πειρασμούς οι οποίοι ενσκήπτουν καθημερινά στη ζωή μας ενώ ευχήθηκε χρόνια πολλά σε όλους. 

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος είχε συνάντηση στο αρχονταρίκι του Ιερού προσκυνήματος με το Γενικό Επιθεωρητή Στρατού και Υπαρχηγό του ΓΕΣ, Αντιστράτηγο κ. Ανδρέα Κορωνάκη, ο οποίος και φέρει την καταγωγή του από την Κέρκυρα, το διοικητή της 8ης ταξιαρχίας πεζικού που εδρεύει στα Ιωάννινα, Ταξίαρχο κ. Βασίλειο Κολιό και το Διοικητή του Τάγματος Εθνοφυλακής Κέρκυρας, Αντισυνταγματάρχη ΠΖ, κ. Νικόλαο Πουρνάρα. Η συνάντηση αυτή πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της περιοδείας του κυρίου Αντιστρατήγου στις ακριτικές μονάδες της Ελλάδος. Έτσι, πορευόμενος προς το στρατιωτικό φυλάκιο των Οθωνών, υπέβαλε τα σέβη του στο Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κερκύρας, ενώ αντήλλαξαν ευχές και δώρα. Ο κ. Νεκτάριος ευχήθηκε ο Τίμιος Σταυρός να προστατεύει και να σκεπάζει το στρατό της πατρίδος μας και να ενδυναμώνει όλους όσους υπηρετούν για την προστασία των συνόρων της Ελλάδος.