ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΗΝ Ι΄ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΟΥΚΑ
«Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου».
Σήμερα το Άγιο Ευαγγέλιο μάς παρουσιάζει μία γυναίκα σκυμμένη επί δεκαοκτώ χρόνια. Μία γυναίκα που είχε χάσει όχι μόνο τη σωματική της ισορροπία, αλλά και την ικανότητα να υψώσει το βλέμμα της στον ουρανό. Οι Πατέρες βλέπουν σ’ αυτήν την εικόνα ολόκληρη την πεπτωκυία ανθρώπινη φύση, που έχει λυγίσει από το βάρος των παθών, των θλίψεων και της αμαρτίας.
Εκείνη όμως δεν μιλάει, δεν παρακαλεί, δεν ζητά τίποτε. Αλλά –όπως σημειώνει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος– ο Χριστός προφθάνει τη δέηση πριν ακόμη ακουστεί. «Εἶδεν αὐτήν»· την είδε, την ξεχώρισε, την αγάπησε. Πριν βρει η γυναίκα τον Χριστό, ο Χριστός βρίσκει εκείνην. Την καλεί κοντά Του και της λέει:
«Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου».
Με μία μόνο λέξη, με τη δύναμη της θεότητός Του, η γυναίκα ανορθώνεται. Η χάρη του Χριστού διαλύει κάθε δεσμό. Όπως γράφει ο άγιος Θεοφύλακτος, «εὐθύς ἀνέκυψε· ἡ χάρις οὐκ ἐμποδίζεται». Και αμέσως, η πρώτη της κίνηση είναι να δοξάσει τον Θεό. Η σωματική ορθότητα γίνεται πνευματική ευγνωμοσύνη.
Και ενώ θα περίμενε κανείς χαρά και συγκίνηση, εμφανίζεται η σκληρή καρδιά του αρχισυναγώγου. Ένας άνθρωπος που κρατά το γράμμα του νόμου και χάνει το πνεύμα του. Που ενδιαφέρεται περισσότερο για την εξωτερική τάξη παρά για το έλεος του Θεού. Ο Χριστός όμως, σύμφωνα με τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, δεν καταργεί τον νόμο, αλλά τον πληρώνει με την αγάπη. Το Σάββατο γίνεται ημέρα λύτρωσης, όχι απαγόρευσης· ημέρα ελευθερίας για τον άνθρωπο που είναι δεμένος.
Αδελφοί μου,
Αν είμαστε ειλικρινείς, όλοι λίγο-πολύ μοιάζουμε με τη συγκύπτουσα γυναίκα. Ο καθένας μας κουβαλά τις δικές του «δεκαοκτώ χρονιές»:
τον πόνο, την ενοχή, την κούραση, τη μελαγχολία, τον φόβο, τα πάθη.
Σκυμμένες καρδιές, σκυμμένες ψυχές, σκυμμένα πρόσωπα.
Και ο Χριστός μάς λέει σήμερα το ίδιο που είπε και τότε:
«Τέκνον, ἀπολέλυσαι· ἀνάστηθι».
Μη μένεις σκυμμένος. Μη μένεις δεμένος. Άφησέ Με να σε αγγίξω, να σε σηκώσω, να σου δώσω την ελευθερία που λαχταρά η ψυχή σου.
Ας υψώσουμε, λοιπόν, το βλέμμα μας προς Εκείνον.
Ας δώσουμε χώρο στη χάρη Του.
Και τότε θα ορθώσει ο Χριστός την ψυχή μας, όπως τότε ορθώθηκε και η συγκύπτουσα γυναίκα.
Και μαζί με εκείνην, ας δοξάσουμε όλοι Θεό και Σωτήρα,
τον μόνον που μπορεί να μετατρέπει τη λύπη σε χαρά
και τη σκυμμένη καρδιά σε όρθια και δοξάζουσα ύπαρξη.
π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΣΚΙΝΑΣ
7 Δεκεμβρίου 2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου