Την Κυριακή, 7 Δεκεμβρίου 2025, Ι’ Λουκά, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων, κ. Νεκτάριος, λειτούργησε και ομίλησε στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου στο παραδοσιακό χωριό των Σιναράδων Μέσης Κέρκυρας. Στον εν λόγω Ιερό Ναό διακονεί για πάνω από 30 έτη ο Πρωτοπρεσβύτερος Σπυρίδων Κουρσάρης. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο κ. Νεκτάριος συνεχάρη και ευχήθηκε πατρικά στον π. Σπυρίδωνα για τη συνέχιση του ενοριακού του έργου, καθώς όλα αυτά τα χρόνια αγωνίζεται ακούραστα με κατά Θεόν ζήλο για την πνευματική καλλιέργεια της ενορίας μέσα από κατηχητικές δράσεις, δραστήρια λειτουργική ζωή και επιμελή φροντίδα των Ιερών Ναών ευθύνης του.
Κατά την ομιλία του ο Σεβασμιώτατος έλαβε αφορμή από την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής. Έτσι, αρχικά αναφέρθηκε στο περιεχόμενο της περικοπής εξηγώντας το περιγραφόμενο περιστατικό από την επίγειο ζωή του Ιησού, το οποίο διηγείται ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Ο Κύριος επειδή ήταν Εβραίος στην καταγωγή εκ της μητρός Του, συνήθιζε να πηγαίνει στη συναγωγή για να ακούσει περί και να μιλήσει σχετικά με το λόγο του Θεού από τη Γραφή. Αντίστοιχα και εμείς σήμερα, πηγαίνουμε στο Ναό προκειμένου να διδαχθούμε τα της πίστεως και να συμμετάσχουμε στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας για την βελτίωση τη πνευματικής μας ζωής. Στην περικοπή, δίνεται η εικόνα μιας συγκύπτουσας γυναίκας, η οποία υπέφερε από αυτήν την κατάσταση επί 18 έτη. Χαρακτηριστικά η περικοπή αναφέρει για την κατάσταση της ότι η εν λόγω γυναίκα ήταν «μὴ δυναμένη ἀνακύψαι εἰς τὸ παντελές».
Τότε ο Κύριος την ευσπλαχνίσθηκε ως αγαθός Θεός, και τη θεράπευσε απλά λέγοντάς της «Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου». Έτσι, αυτή η θαυματουργική θεραπεία έγινε αφορμή για να δοξαστεί από την ταλαίπωρη αυτή γυναίκα και από άλλους καλοπροαίρετους μάρτυρες το όνομα του Θεού καθώς έγινε αντιληπτό ότι ο Ιησούς ήταν κάποιος που υπερέβαινε τα φυσικά ανθρώπινα δεδομένα.
Από την άλλη όμως, το γεγονός αυτό έγινε και η αφορμή ο Κύριος να δεχθεί την επιτίμηση του αρχισυναγώγου με την πρόφαση ότι ο νόμος του Μωϋσέως απαγόρευε οι άνθρωποι να εργάζονται το Σάββατο καθώς έπρεπε να το αφιερώνουν στο Θεό. Ευθύς ο Κύριός μας, ο οποίος διέκρινε την κακία από την οποία διακατεχόταν ο αρχισυνάγωγος, καυτηρίασε αυτήν την υποκρισία καθώς η θεραπεία της γυναικός δεν απέφερε κάποιο χρηματικό όφελος στον Ιησού, αλλά είχε χαρακτήρα φιλανθρωπίας. Οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας διδάσκουν ότι ο άνθρωπος, ο οποίος πλάσθηκε «λίαν καλώς» από το Θεό όταν δεν εργάζεται το θέλημα του Δημιουργού του, μετασχηματίζεται εσωτερικά και γεμίζει κακία και υποκρισία, όπως ο αρχισυνάγωγος.
Αυτά λοιπόν τα δύο στοιχεία αποτελούν το πρώτο σημείο το οποίο μάς διδάσκει η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Στη σημερινή κοινωνία συχνά αρεσκόμαστε να κατακρίνουμε με ευκολία τους άλλους με διάφορες αφορμές χωρίς η δική μας ζωή να είναι άσπιλη. Αυτό όμως συμβαίνει χωρίς να κατανοούμε ότι αυτή η εκδήλωση κακίας και υποκρισίας στην πραγματικότητα φανερώνει την απομάκρυνσή μας από το Θεό και την επίδραση του διαβόλου στη ζωή μας. Δυστυχώς, αυτή η κακία καταστρέφει τα πάντα, τους ανθρώπους, τις κοινωνίες ακόμη και ολόκληρα έθνη.
Το δεύτερο σημείο που στάθηκε ο κ. Νεκτάριος, έχει να κάνει με τη φράση που ανέφερε ο Ιησούς «ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς», αναφερόμενος στην συγκύπτουσα γυναίκα. Ο Θεός έπλασε τους ανθρώπους Αγίους, τέλειους με σκοπό να ζήσουν αιώνα. Μετά την πτώση, ο άνθρωπος διέρρηξε την κοινωνία του με το Θεό και εξέπεσε στην αμαρτία. Όμως, όσο απομακρύνεται από το Θεό γίνεται έρμαιο των παθών του, χωρίς μετάνοια, οικειοποιείται το διάβολο, γίνεται φίλος μαζί του και εκείνος λαμβάνει εξουσία επάνω στον άνθρωπο. Δίδει λοιπόν δικαιώματα στο μισάνθρωπο. Έτσι, εκείνος μάς εξουσιάζει με ποικίλους τρόπους, ακόμη και με τις ασθένειες τόσο τις σωματικές όσο και τις ψυχικές. Επομένως, ο διάβολος είναι υπεύθυνος για την ασθένεια και τη φθορά του ανθρώπου που υπέστη μετά την πτώση ενώ τον φθείρει περαιτέρω με την κακία, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να υποφέρει ολόκληρος ψυχοσωματικά.
Όποιος λοιπόν εμμένει στην αμαρτία, εγκαταλείπει το Θεό και πέφτει στο θέλημα του διαβόλου δεν αντιλαμβάνεται την πνευματική διάσταση της ασθένειάς του. Έτσι για παράδειγμα, ο άνθρωπος προσπαθεί να βρει λύση στα ψυχολογικά του προβλήματα προστρέχοντας μόνον στις πεπερασμένες δυνατότητες των ψυχολόγων, απορρίπτοντας τη θεραπεία που δίδει η Εκκλησία μέσω της αποκατάστασης της κοινωνίας αγάπης με το Θεό. Αυτή η καλλιέργεια σχέσης με το Θεό πληρώνει την ψυχή του ανθρώπου με τη χάρη Του, γεμίζοντάς τον με τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος μεταξύ των οποίων είναι η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία. Η συγχώρηση των αμαρτιών του ανθρώπου από το Θεό, μέσω του μυστηρίου της μετάνοιας και της εξομολογήσεως, ανοίγει το δρόμο στην καρδιά του ανθρώπου για να δεχθεί τις ποικίλες ευεργεσίες Του. Όσο ο άνθρωπος συνεργάζεται με το Θεό, τόσο Εκείνος τον ευεργετεί, τον θεραπεύει και τον ανακαινίζει. Ο Θεός είναι ελεήμων και φιλάνθρωπος με τους πάντες καθώς «τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθούς, καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους», αλλά γινόμαστε δεκτικοί στη χάρη του όταν είναι και η καρδιά μας καθαρή.
Στο τέλος, παρότρυνε άπαντες να είμαστε ευγνώμονες στο Θεό και να κατανοήσουμε ότι είμαστε παιδιά Του ενώ ευχήθηκε χρόνια πολλά και καλά επερχόμενα Χριστούγεννα σε όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου