(Η Παραβολή του Μεγάλου Δείπνου – Λουκ. 14, 16–24)
Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μας διηγείται την παραβολή του Μεγάλου Δείπνου. Μία παραβολή απλή στην αφήγησή της, αλλά βαθύτατα συγκλονιστική στο μήνυμά της, διότι μας αποκαλύπτει το μυστήριο της Βασιλείας του Θεού και, ταυτόχρονα, την τραγική στάση του ανθρώπου απέναντι στην πρόσκληση του Θεού.
«Άνθρωπός τις εποίησε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς». Ο οικοδεσπότης της παραβολής είναι ο ίδιος ο Θεός. Το δείπνο το μέγα είναι η Βασιλεία Του, η κοινωνία με τον Θεό, που κορυφώνεται στη Θεία Ευχαριστία και θα πληρωθεί στην αιώνια ζωή. Και οι προσκεκλημένοι είναι όλοι οι άνθρωποι, χωρίς εξαίρεση.
Όταν όμως έφθασε η ώρα του δείπνου, οι προσκεκλημένοι άρχισαν «από μίας γνώμης πάντες παραιτείσθαι». Ο ένας προβάλλει το χωράφι του, ο άλλος τα βόδια του, ο τρίτος τον γάμο του. Δεν πρόκειται για κακά πράγματα· είναι όμως πράγματα που μπαίνουν πριν από τον Θεό. Και εδώ βρίσκεται το δράμα: όχι ότι ο άνθρωπος αγαπά τον κόσμο, αλλά ότι αγαπά τον κόσμο περισσότερο από τον Θεό.
Η παραβολή μας δείχνει ότι ο Θεός σέβεται την ελευθερία μας. Δεν αναγκάζει κανέναν να εισέλθει στο δείπνο. Αλλά η άρνηση του ανθρώπου δεν ματαιώνει το σχέδιο του Θεού. Τότε ο οικοδεσπότης καλεί τους φτωχούς, τους αναπήρους, τους τυφλούς και τους χωλούς· εκείνους που δεν είχαν τίποτε να επιδείξουν, παρά μόνο την ανάγκη τους.
Εδώ αποκαλύπτεται η απέραντη φιλανθρωπία του Θεού. Η Βασιλεία Του δεν είναι ανταμοιβή των «αξίων», αλλά δωρεά για τους ταπεινούς. Όπως λέγουν οι Πατέρες, ο Θεός δεν ζητεί προσόντα, ζητεί καρδιά συντετριμμένη και ανοικτή.
Όμως η παραβολή στρέφεται και προσωπικά προς τον καθένα μας. Ο Θεός και σε μας απευθύνει καθημερινά την πρόσκληση του Μεγάλου Δείπνου. Μας καλεί στη Θεία Λειτουργία, στη μετάνοια, στη Θεία Κοινωνία, στη ζωντανή σχέση με τον Χριστό. Και εμείς, άραγε, τι απαντούμε; Μήπως έχουμε και εμείς τα δικά μας «χωράφια» και «βόδια», που μας κρατούν μακριά από το τραπέζι του Θεού;
Ιδιαίτερα στην προεόρτια αυτή περίοδο προ των Χριστουγέννων, ο λόγος αυτός γίνεται ακόμη πιο επίκαιρος. Ο Χριστός έρχεται· το τραπέζι είναι έτοιμο. Το ερώτημα είναι ένα: θα ανταποκριθούμε στην πρόσκληση ή θα προτιμήσουμε τις δικαιολογίες μας;
Ας παρακαλέσουμε, λοιπόν, τον Κύριο να μας ελευθερώσει από την προσκόλληση στα πρόσκαιρα και να μας χαρίσει καρδιά πρόθυμη και ταπεινή, ώστε να καθίσουμε στο δείπνο της Βασιλείας Του, όχι μόνο στην παρούσα ζωή, αλλά και στην αιώνια.
π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΣΚΙΝΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου