«Η γενεά μας προτιμότερο να μείνει
εκεί που βρίσκεται, με αμιγή τουλάχιστον την καλωσύνη:
αντί στα νέα κηρύγματα Οίκτος παλαιός να εμβαίνει
να τα νοθεύει, καλύτερα κυρίαρχο ακόμη το Έλεος να παραμένει.
Μέσα μας είναι ζωηρό πολύ, θέμε δε θέμε,
εκείνο το ‘ήμην γυμνός και συνηγάγετέ με’».
(Το μη χείρον)
Ο Νυμφίος έρχεται σε έναν κόσμο που προσποιείται ότι δεν βλέπει τις ρίζες του. Θέλει γιορτή χωρίς Θεό. Θέλει ανθρωπιά χωρίς πίστη. Θέλει ζωή χωρίς ανάσταση. Θέλει αγάπη χωρίς αφοσίωση. Και επικαλείται ό,τι μας έμαθε ο Θεός, για να ξεγελάσει αυτούς που νομίζουν ότι μπορούν όλα να χωρέσουν μαζί.
Το Έλεος και η καλωσύνη. Ξεκινούν από τον Νυμφίο. Συγχώρεσε και συγχωρεί. Ελεεί αυτούς που δεν ελέησαν και δεν ελεούν. Κοιτάζει με σιωπηλό παράπονο. Και περιμένει. Και η φωνή Του αντηχεί μέσα μας.
Γυμνός ο Θεός. Δεν έχει μυστικά. Όπως το παιδί που γεννιέται στην ζωή. Θα Τον αγκαλιάσουμε;
π. Θ.
13 Απριλίου 2020
Μεγάλη Δευτέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου